LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Ik heb geen idee als ik dit zomaar mag posten of iets. maar ik zoek feedback en wil ook graag mijn stukken met jullie lezen. Ik schrijf stukjes over de 'wereld' ik ben al een aantal maanden bezig met een boek wat dus niet van de grond wil komen (bij hoofdstuk 3 nu) ook schrijf ik veel reflectie verslagen en stukjes wat hieronder geplaatst gaat worden. ik ben de Nederlandse taal in geschrift niet heel machtig. ik ben een slechte Nederlandse leerling geweest..
--
Hey ben! Ik zit hier, naast jou. Op een cliff. Het Water botst tegen de rotsen. Ik kijk jou aan, want jij bent mij. Ik vraag jou wat heeft het voor zin? We weten beiden wat wij denken. Maar voelen ons anders. We kijken naar het ruige water. Met een gevoel van eenzaamheid en verlangen. Jij wilt haar ben zeg ik tegen mijzelf. We kijken elkaar aan. Begrijpend. De liefde is groot, maar de haat komt in de buurt. Was zij jouw ware liefde? Het water gaat tekeer. Mijn hoofd raakt vol. De tranen in mijn ogen zijn niets vergeleken met de zee. Maar het voelt hetzelfde. Hard, kwaad, agressief en dodelijk. Maar het voelt ook eindeloos, sterk, krachtig, goddelijk haast. En nu? We weten het niet. Radicaal en gevoel. Water tegen een rots. Wat is sterker? Geen van beide?
Ik laat het gaan mijn gevoel voor jou. Met pijn, verdriet en een gebroken hart. Net zoals het water dat uit elkaar spat tegen de rots. En ik vraag mijzelf af, wat nu?
---
De zon komt op. Het schijnt hard op mijn gezicht. Ik zie niks meer. Ik weet even niet meer waar ik loop. Ik doe mijn hand voor mijn ogen. Schaduw van mijn hand, in mijn gezicht. Het voelt beter. Jij schijnt te vel, zon. Ik kijk achter mij, en zie mijn schaduw mij volgen. Ik schrik, is dat mijn schaduw? Ik kijk voor me. En ik zie pijn wat reflecteert op het glas. Dat ben ik. Verzonken in het moment van afgedankte hoop. Maar jij schijnt feller dan de zon. Daarom doe jij mij zeer. Waarom vraag ik mij af? De pijn komt weer terug, maar niet van de zon. Een donkere wolk in mijn hoofd is het zaadje, het zaadje dat gepland is door jou. Een verdrietigzaadje. Ik hoop dat dit zaadje genoeg zon krijgt en weinig hoop. Want hoop is eng. Vooral als je verliefd bent.
---
Mijn gedachtes vliegen, ze gaan overal naar toe. Ze vliegen naar mijn voordeur. Ik hoor de bel. Ik word zenuwachtig. Ik kijk uit het raam en zie niks, de regendruppels tikken tegen het raam, ik word kalm. Maar deze kalmte doet zeer, verdriet. Oh ja de bel. Ik loop met vermoeide benen naar de deur mijn hand op de klink, ik tril en besef. De deur doe ik open, en daar sta jij, de zon begint te schijnen en ik word blij, je straalt, je lacht. Een kus en het is weer goed. Ik laat je binnen, maar mijn benen worden zwaarder mijn hoofd word licht. Dan word ik wakker en lig ik in het gras. Dromend over dit oude maar vertrouwde moment. Huilend omdat dit moment nooit meer komen gaat, bessefend dat het zo beter is.
---
Mijn onzekerheid maakt mij klein, mijn zoek naar bevestiging is groot. Zo groot dat ik besluit te dromen, dromen over het moment dat het beter gaat, dromen over het moment dat het goed was. Maar beseffen dat het moment nu het beste is. Jij hebt mij verlaten om mijn onzekerheid ik heb jou laten gaan zonder bevestiging. Ik zoek en vind niks kijkend omhoog zie ik jouw in de wolken huilend omdat ik dit gevoel niet wilt hebben. Huilend omdat ik weet dat jij niet meer terug komt
--
Hey ben! Ik zit hier, naast jou. Op een cliff. Het Water botst tegen de rotsen. Ik kijk jou aan, want jij bent mij. Ik vraag jou wat heeft het voor zin? We weten beiden wat wij denken. Maar voelen ons anders. We kijken naar het ruige water. Met een gevoel van eenzaamheid en verlangen. Jij wilt haar ben zeg ik tegen mijzelf. We kijken elkaar aan. Begrijpend. De liefde is groot, maar de haat komt in de buurt. Was zij jouw ware liefde? Het water gaat tekeer. Mijn hoofd raakt vol. De tranen in mijn ogen zijn niets vergeleken met de zee. Maar het voelt hetzelfde. Hard, kwaad, agressief en dodelijk. Maar het voelt ook eindeloos, sterk, krachtig, goddelijk haast. En nu? We weten het niet. Radicaal en gevoel. Water tegen een rots. Wat is sterker? Geen van beide?
Ik laat het gaan mijn gevoel voor jou. Met pijn, verdriet en een gebroken hart. Net zoals het water dat uit elkaar spat tegen de rots. En ik vraag mijzelf af, wat nu?
---
De zon komt op. Het schijnt hard op mijn gezicht. Ik zie niks meer. Ik weet even niet meer waar ik loop. Ik doe mijn hand voor mijn ogen. Schaduw van mijn hand, in mijn gezicht. Het voelt beter. Jij schijnt te vel, zon. Ik kijk achter mij, en zie mijn schaduw mij volgen. Ik schrik, is dat mijn schaduw? Ik kijk voor me. En ik zie pijn wat reflecteert op het glas. Dat ben ik. Verzonken in het moment van afgedankte hoop. Maar jij schijnt feller dan de zon. Daarom doe jij mij zeer. Waarom vraag ik mij af? De pijn komt weer terug, maar niet van de zon. Een donkere wolk in mijn hoofd is het zaadje, het zaadje dat gepland is door jou. Een verdrietigzaadje. Ik hoop dat dit zaadje genoeg zon krijgt en weinig hoop. Want hoop is eng. Vooral als je verliefd bent.
---
Mijn gedachtes vliegen, ze gaan overal naar toe. Ze vliegen naar mijn voordeur. Ik hoor de bel. Ik word zenuwachtig. Ik kijk uit het raam en zie niks, de regendruppels tikken tegen het raam, ik word kalm. Maar deze kalmte doet zeer, verdriet. Oh ja de bel. Ik loop met vermoeide benen naar de deur mijn hand op de klink, ik tril en besef. De deur doe ik open, en daar sta jij, de zon begint te schijnen en ik word blij, je straalt, je lacht. Een kus en het is weer goed. Ik laat je binnen, maar mijn benen worden zwaarder mijn hoofd word licht. Dan word ik wakker en lig ik in het gras. Dromend over dit oude maar vertrouwde moment. Huilend omdat dit moment nooit meer komen gaat, bessefend dat het zo beter is.
---
Mijn onzekerheid maakt mij klein, mijn zoek naar bevestiging is groot. Zo groot dat ik besluit te dromen, dromen over het moment dat het beter gaat, dromen over het moment dat het goed was. Maar beseffen dat het moment nu het beste is. Jij hebt mij verlaten om mijn onzekerheid ik heb jou laten gaan zonder bevestiging. Ik zoek en vind niks kijkend omhoog zie ik jouw in de wolken huilend omdat ik dit gevoel niet wilt hebben. Huilend omdat ik weet dat jij niet meer terug komt
Binge-watcher
Naar wat voor feedback ben je op zoek?
Als je je Nederlands wilt verbeteren, zou mijn advies zijn om vooral veel te lezen.
Als je je Nederlands wilt verbeteren, zou mijn advies zijn om vooral veel te lezen.
The love you take is equal to the love you make.
quote:Op dinsdag 26 mei 2020 10:27 schreef Document1 het volgende:
Ik vind het niet echt gedichten eerlijk gezegd.
Het roept bij mij geen emoties op in elk geval, dat is waar ik zelf altijd naar zoek in gedichten. En een aantal typfouten zorgt er ook voor dat ik sowieso niet in de flow van de tekst kom (de zon schijnt te vel, als voorbeeld. Of was dit opzettelijk?).
Ik zou er wel gewoon mee doorgaan trouwens, als jij het leuk vindt om te doen. Lees je zelf ook gedichten van anderen? En heb je wel eens overwogen om een cursus creatief schrijven oid te gaan volgen?
ik ben de laatste veel meer aan het verdiepen in gedichten en andere lees literatuur. ik zal eens kijken naar een cursus of iets dergelijks! Dank je wel!quote:Op dinsdag 26 mei 2020 11:01 schreef herverwijderd het volgende:
Ik zou er wel gewoon mee doorgaan trouwens, als jij het leuk vindt om te doen. Lees je zelf ook gedichten van anderen? En heb je wel eens overwogen om een cursus creatief schrijven oid te gaan volgen?
Binge-watcher
ik zou mn nederlands verbeteren, want dat is niet al te best. en dat telt wel als je iets literairs gaat doen. alhoewel je er ook wel mee weg kan komen, maar dan moet je verder wel goed zijn.
verder is het wel leuk. niet echt gedichten; meer verhaaltjes, fragmenten. maar het doet me niet veel, eerlijk gezegd. maar gewoon doorgaan, dan vind je vanzelf wel een stijl.
verder is het wel leuk. niet echt gedichten; meer verhaaltjes, fragmenten. maar het doet me niet veel, eerlijk gezegd. maar gewoon doorgaan, dan vind je vanzelf wel een stijl.
Mochten de cijfers in je naam voor je leeftijd staan: kudo's in ieder geval. Goed om te zien dat er nog wel jongeren bestaan die van poëzie en literatuur houden
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Ik denk dat je er 11 jaar bij op mag tellen.quote:Op dinsdag 26 mei 2020 11:58 schreef Fok-it het volgende:
Mochten de cijfers in je naam voor je leeftijd staan: kudo's in ieder geval. Goed om te zien dat er nog wel jongeren bestaan die van poëzie en literatuur houden
The love you take is equal to the love you make.
quote:
[..]
Ik denk dat je er 11 jaar bij op mag tellen.
Ik zie het inderdaad
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Lees eens Paul van Ostaijen en begin bij het begin.. 
"Ridderstrijd" bijvoorbeeld, deze schreef hij dacht ik op 13 jarige leeftijd...
Geniaal gedicht, daar zul je beslist iets van kunnen leren.
Hij was hoe dan ook een geniale mafkees en zijn tijd vooruit.
"Ridderstrijd" bijvoorbeeld, deze schreef hij dacht ik op 13 jarige leeftijd... Geniaal gedicht, daar zul je beslist iets van kunnen leren.
Hij was hoe dan ook een geniale mafkees en zijn tijd vooruit.
Ik vind de manier waarop je schrijft best aantrekkelijk. Niet al te lange zinnen, en de gedachtegangen spreken me aan. Ik vind het alleen niks met dichten te maken hebben. Maar misschien moet je dat ook niet willen. Als je dit een heel boek kan volhouden zou ik het best willen lezen. En door een spellingscontrole te gebruiken haal je de meeste fouten er al uit.
|
|
