Kameraad ziet het niet meer zitten

Ongeveer 6 jaar geleden vertelde mijn kameraad ooit dat hij, laat maar zeggen voor mijn tijd een poging had gedaan om zelfmoord te plegen.
qoute: 'ik had het touw al in mijn handen, maar ik durfde niet'. Hij vertelde daarna dat zijn leven was veranderd door ons en dat die een leuke tijd had gehad de afgelopen tijd dat die ons kende.

ik vond het altijd wel een beetje een eng idee en kan niet echt zeggen dat het me koud laat.

Het is een hele tijd goed gegaan en een half jaar geleden kreeg die weer een beetje problemen, tijdens het sporten had die het er wel eens over, zijn werk en thuis... problemen op zijn werk waren voornamelijk toen een probleem voor hem, ik heb het er met hem over gehad en ook een andere kameraad van ons heeft het er over gehad met hem.

Daarna ging het allemaal weer reuze goed, lekker stappen, drinken etc, je kent het hele verhaal wel.

Verleden week tijdens het sporten begon die weer, problemen met zijn ouders, op het werk... en hij is een jongen met een zeer goed hard, staat altijd voor iedereen klaar, en trekt zich veel dingen te snel aan.

Hij had het er ook over met de andere kameraad weer over gehad en die heeft nog op hem ingesproken, dat was een aantal dagen voordat ik hem hem sprook.

Gister was die hier en kreeg die te horen dat de kameraden waar hij in eerste instantie mee op vakantie zal gaan een bespreking hadden meer of meer achter zijn rug om. Je zult begrijpen dat dit voor hem hard aan komt. Zelf ga ik niet mee op vakantie, ik heb een vriendin en kies dit jaar wederom daar voor. Het komt er nu op neer dat die als enigste thuis zit "dan ga ik maar weer werken, weer geen vakantie dit jaar", tja verleden jaar is die niet weg geweest, de rest overigens ook niet echt.

Vanavond kreeg ik van mijn kameraad via MSN een bericht of ik erik gesproken had, "Nee zei ik"... ow... Erik zal bij mij komen, en zijn ouders zijden dat die weg was... hij had er al een dik uur moeten zijn..

Ik begon me zorgen te maken, maar gelukkig zat zijn pa achter MSN en zei dat die thuis boven was... gelukkig. Mijn andere kameraad heeft met hem lopen smsén en na wat ge MSN en ge SMS komt het er op neer dat hij er aan heeft gedacht zich van kant te maken. zijn sms: "Ik wou weer dingen doen, ik had sommige mensen al bedankt voor dingen. Ik wou er een eind aan maken maar had er geen lef voor, beloof me een ding, zeg niks tegen mijn ouders".

Ik heb gezegd dat die langs mag komen als die er behoefte aan had, en dat ik niks tegen zijn ouders zegt als hij belooft geen gekke dingen te doen. ik kreeg een sms terug met "Ik lig nu in bed dvd te kijken, ik wil even alleen zijn, ik beloof geen gekke dingen te doen"

Tja, dan schrik je toch wel even, ik weet alleen niet wat ik moet doen? praten, toch naar zijn ouders gaan? hulp zoeken?

heeft er iemand hiero ervaring met zaken als deze..

ik zie graag jullie reacties tegemoet en hoop dat ze serieus zijn.

.

[Dit bericht is gewijzigd door houdini op 16-01-2003 23:43]

quote:

---

Op donderdag 16 januari 2003 23:36 schreef CoolGuy het volgende:
ik denk dat ie niet dood wil, want als ie dat ECHT wilde, dan had ie t wel gedaan. Ik denk meer dat t een schreeuw om aandacht is. Hij wil hulp en weet niet goed hoe hij die moet krijgen. Iig, wat je doet nu is wel goed denk ik, laat hem niet vallen, hij heeft jullie heel hard nodig !!

---

quote:

---

Op donderdag 16 januari 2003 23:38 schreef FragFrog het volgende:
Ik ben gelukkig nooit in jou situatie geweest, maar kan me indenken hoe zwaar beroerd je je nu moet voelen

Denk dat het toch het beste is als je actie onderneemt. Informeer hulpinstanties, probeer hem op te vrolijken waar je maar kan, en als het echt niet anders kan vertel het zijn ouders.

Probeer je in te denken wat er gebeurt wanneer je niks doet, en hij pleegt inderdaad zelfmoord... Zou je dan nog met jezelf kunnen leven? Als je hem had kunnen redden, maar niks gedaan had omdat hij je dat vroeg?

Rest mij niks dan je sterkte te wensen...

---

quote:

---

Op vrijdag 17 januari 2003 00:30 schreef Marialice het volgende:
Het is niet aan jou om contact op te nemen met instanties enzo, ALS hij het wil, zal hij het toch echt zelf moeten doen. Hij heeft er veel meer aan als je er voor hem bent als vriend, als je begrip toont en laat merken dat je achter hem staat en hem wilt steunen, en dat je ziet dat hij het moeilijk heeft. Ik heb ooit voor een vriendin met wie het slecht ging contact opgenomen met de vertrouwenspersoon bij ons op school, en dat had ik achteraf nooit moeten doen. Want op die manier kon zij mij niet meer 100% vertrouwen, terwijl ze dat juist zo hard nodig had.
Leg niet teveel verantwoordelijkheid bij jezelf, als er iets gebeurt, kun je dat toch niet tegenhouden (minder lullig bedoeld dan het hier staat hoor). Je bent zijn vriend, geen hulpverlener. (En dit geldt nog meer voor contact met zijn ouders, blijf daar alsjeblieft buiten...).
Sterkte!, het is voor jou ook niet makkelijk.

---

quote:

---

Op vrijdag 17 januari 2003 12:13 schreef B.R.Oekhoest het volgende:

[..]

Tja, mentaal in de put zitten is niet leuk, maar ik blijf het vreemd en paradoxaal vinden dat wij hier in het westen, waar we gvd materieel gezien alles hebben wat we ons maar wensen kunnen, zo suicidaal kunnen zijn. Valt niet echt goed uit te leggen in de Derde Wereld.

---