Ok...ik ben 43 jaar (waaaaaatttt? Zo oud? 
) en heb tot 9 mei jl. bij mijn moeder thuis gewoond. Tot 9 mei; de dag waarop ze in mijn armen is gestorven. Sindsdien woon ik hier alleen. En ik mis haar..mis iemand de me kent, me begrijpt...waarmee ik over dagelijkse lullige dingen kan praten.
Het is alsof de tijd sinds 9 mei voor me stil staat. Elke ochtend word ik wakker en denk dat het gisteren pas gebeurt is.
Ok, klinkt allemaal melodramatisch; natuurlijk heb ik niet al die tijd sinds die datum niks gedaan; ik heb een ander huis gekocht en dat ging niet door. Daarna heb ik weer een ander huis gekocht waar ik per 1 maart heen ga. Ik heb 2 katten genomen, zodat er toch in ieder geval nog iets is om voor te zorgen en die met "begroeten" als ik thuis kom. Ik heb, sinds meer dan een jaar, een baan bij een helpdesk
. Ik heb 2 zussen die er voor me zijn als ik ze nodig heb.
Maar feit blijft dat, als ik bijvoorbeeld van mijn (gloednieuwe) baan, thuiskom ik alleen ben; ik mijn verhaal niet kwijt kan....
Misschien zou dit eerder een bericht moeten zijn op "Hoe voel ik me NU (deel zoveel)", maar buiten mijn werk zit ik gewoon veel achter de puter, lees ik onder andere !FOK en reageer soms op een topic...en nu open ik een topic waar ik in mijn eenzaamheid en alleen zijn (pfff, klinkt als zielig doen) mijn verhaal kwijt kan.
Ik weet niet of het wat wordt, of men er iets aan heeft; ik zie wel.
*dikke knuf* 
Ik schiet erg tekort
Je leven heeft best een aparte loop gehad, maar als je er nu niet blij mee bent hoe het is lijkt het me tijd om eens actie te ondernemen. ga er op uit, maak vrienden. dat scheelt al zoveel in dat eenzame gevoel!
Heb je geen hobby of zo? Of dnek eens aan een sport, iets wat je in groepsverband kan doen. Of anders kom je een keertje naar een meeting of zo. Keyword isactie, maak er wat van als je je rot voelt.
Zoek hulp bij vrienden of desnoods psychische hulp.
Sterkte iig
quote:het feit dat je reageert en het feit dat JIJ het bent, DarkElf (iemand die altijd op dit forum klaarstaat voor anderen) is waarschijnlijk al een steun voor Jacko...je bent lievv
Op donderdag 16 januari 2003 15:54 schreef DarkElf het volgende:
Ik voel een hele hoop verdriet als ik dit lees van je en ik weet ook eerlijk gezegd niet wat ik moet of kan zeggen en dat terwijl jij zo vaak anderen helpt met je woorden.*dikke knuf*
Ik schiet erg tekort
Maar Jacko, ik weet t eigenlijk ook niet helemaal, ik zou zeggen ga uit of zo, ontmoet nieuwe meiden, dan voel je je ook niet zo alleen, omdat je dan ook vaker gebeld wordt en vaker dingen gaat doen en zo, snap je wat ik bedoel ? Ik kan dr ook niet meer van maken eigenlijk
Goed idee? Of doe je dat al en geeft dat niet bedoelde resultaat?
Het lijkt me niet gemakkelijk om zomaar ergens sociale contacten vandaan te halen, zelf lukt dat me ook niet goed. Ik heb natuurlijk als voordeel dat ik jong ben, en dat het wat dat betreft wat gemakkelijker hoort te gaan, maar zelf ben ik ook vaak eenzaam.
Misschien helpt het voor jou als je naar een rouwverwerkingsgroep zou gaan? Je leert daar praten over het verlies van je moeder, en praat met lotgenoten. Ik heb natuurlijk geen idee of het iets voor je is, maar misschien helpt het, en hou je er ook nog eens een paar leuke contacten aan over.
Tja, shit kerel, we kunnen hier niet zoveel voor je doen. Wat mis je eigenlijk het meest? 'Iemand' of specifiek je moeder? In dat laatste geval wordt het natuurlijk wat lastig.
Uit je verhaal blijkt niet of je per se een relatie wil, en al helemaal niet of dat een vrouw of een man moet zijn. Maar misschien is het daar ook nog wat vroeg voor. Ik bedoel, 43 jaar bij je moeder gewoond... Sorry dat 'k het moet zeggen, maar dat lijkt me niet goed voor je sociale vaardigheden. Maar het is nooit te laat natuurlijk!
Begin eens met wat vriendenschappen aan te knopen. Het is een cliché, maar dat bereik je niet als je achter je comp blijft zitten. Op Fok! lopen zat leuke mensen rond, maar er gaat toch niets boven IRL kletsen bij de open haard met een goed glas wijn, of fanatiek sporten, of doorzakken in de kroeg, of... vul zelf maar in.
Er op uit dus! Sportclubs, cursussen, vrijwilligerswerk, en natuurlijk je eigen baan zijn goede gelegenheden om mensen te ontmoeten. Cliché, wederom, maar wel waar. Ik ben echter bang dat je wel een beetje een achterstand hebt omdat je nog maar zo kort zelfstandig bent, maar zo te zien (een eigen huis, een baan, 2 lieve katten) ben je de schade al aardig aan het inhalen!
Denk in elk geval niet: eerst moet ik de dood van mijn moeder verwerken, dan pas kan ik verder. Nee hoor, je kunt best rouwen terwijl je bezig bent met een leven op te bouwen. Laat dat je niet in de weg zitten!
Veel succes en laat nog eens iets van je horen.
quote:Nee, jij schiet niet tekort. IK schiet tekort. Toevallig dat je zo reageert; hier hadden we het net vandaag over bij Maatschappelijk Werk. Dankzij mijn mw-er heb ik namelijk iets nieuws ontdekt; als iemand zijn waardering voor me uitspreekt dan vind ik het hartstikke moeilijk om het te accepteren of voor mezelf te kunnen beseffen dat ik die waardering waard ben. Ik ben zo gewend om voor een ander te leven dat ik moet leren dat IK ook de moeite waard ben. Vanmorgen besefte ik me opeens dat ze gelijk had en dat was/is een heel raar gevoel, maar wel een fijn gevoel.
Op donderdag 16 januari 2003 15:54 schreef DarkElf het volgende:
Ik voel een hele hoop verdriet als ik dit lees van je en ik weet ook eerlijk gezegd niet wat ik moet of kan zeggen en dat terwijl jij zo vaak anderen helpt met je woorden.*dikke knuf*
Ik schiet erg tekort
Jij tekort schieten? Absoluut niet. Weet je wel hoe goed het doet om een reactie te lezen van jou, iemand die misschien niet begrijpt (hoewel, vlgs. mij meer dan jij denkt), maar toch reageert??? Je bent een kanjer...en bedankt voor je knuf 
quote:hehehe, lees mijn post es ?
Op donderdag 16 januari 2003 16:07 schreef jacko het volgende:[..]
Jij tekort schieten? Absoluut niet. Weet je wel hoe goed het doet om een reactie te lezen van jou, iemand die misschien niet begrijpt (hoewel, vlgs. mij meer dan jij denkt), maar toch reageert??? Je bent een kanjer...en bedankt voor je knuf
staat t zelfde als wat je nu zegt 
Al zit je er drie avonden per week. Misschien hebben ze werk voor je en ben je het aanspreekpunt in de kroeg,.. dan heb je altijd iemand om je verhaal aan op te hangen en ontmoet je misschien wel diegene die ook voor je katten wil zorgen
zodat jij niet alleen bent.Is maar een idee wat me inviel bij het lezen van jouw verhaal.
Du Riechst So Gut
Natuurlijk zitten er ook, net als IRL, een paar kutopmerkingen tussen. Maar je wordt hier blijkbaar meer gewaardeerd dan je zelf denkt. Misschien zou dat IRL ook wel zo kunnen zijn
Je moet het, zoals je ondertitel al zegt, niet te graag willen. Je moet niet denken dat je de enige bent. Iedereeen die na zo'n periode weer op moet krabbelen begint zo. Je hebt het nu gewoon ff moeilijk. Als je nu al herkent dat je gewoon niet lekker in je vel zit gaat het straks zeker beter. Let maar op, dan spreek je weer wat af met vrienden van vroeger (ik noem maar een zijstraat), met collega's... Voor je het weet ga je al bij de dichtsbijzijnde biljart/tennis/willekeurige sport vereniging en ben je daar 3 avonden in de week mee zoet. Dan verlang je eindelijk naar wat rust.
Waar jij nu mee bezig bent, kost gewoon tijd. Een groot aantal mannen van middelbare leeftijd maken hetzelfde door (door bijvoorbeeld een scheiding of overlijden van partner). Geef het gewoon tijd en probeer niet teveel overal over na te denken.
Veel studenten hebben het trouwes ook (je zou het niet zeggen)... Verhuizen in hun eentje naar een andere stad en moeten ineens hunzelf zien te vermaken. Verplicht weer nieuwe mensen leren kennen. Ik ken mensen die al met hun studie gestopt zijn om deze reden...
sterkte iig en bekijk het zo, vanaf nu wordt het gewoon beter...
[edit]
ik zou zelf nooit gezelschap in de kroeg zoeken...
[/edit]
[Dit bericht is gewijzigd door B4ron op 16-01-2003 16:18]
"Ga uit, ga op een sportclub.." enz..
Weet je wat? Ik post een stukje dat ik (vlgs. mij) al eens hier gepost heb...:
Ik loop op het schoolplein. Er staat een grote groep klasgenoten bij
elkaar en ik besluit erbij te gaan staan.
"Ga weg, je hoort hier niet bij." zeggen de populaire jongens spottend.
Ik aarzel even. Dat is genoeg voor de
hele kudde om over me heen te vallen en te slaan.
Ik loop op het schoolplein. Er staat een grote groep klasgenoten bij elkaar. Ik besluit ze te ontwijken. Ik hoor er toch niet bij? Dat hebben ze zelf gezegd. "Hee peter! Kom erbij joh."
roepen ze. Aarzelend loop ik er heen. Zou het dan toch zo zijn dat eindelijk...? Als ik dicht genoeg bij ben, zegt de aanvoerder opeens "PAK HEM!"
Dat is genoeg voor de hele kudde om over me heen te vallen en te slaan.
Dat slaan is nooit op het gezicht, want ik draag een bril. Schouders,
rug en buik, maar dat doet al pijn gnoeg en die pijn is niet het ergste...
Ik loop op het schoolplein. Een andere school, een aantal jaren later.
Er staat een groep klasgenoten bij elkaar.
De meesten ken ik en in de klas kan ik goed met ze overweg. Ik heb met
geeneen ruzie en ze hebben me nog nooit gepest. Ik besluit ze te ontwijken. Ik hoor er toch niet bij? Dat heb ik in de afgelopen 6 jaar wel geleerd.
"Hee peter, kom erbij!" roept een van de klasgenoten waar ik in de klas
goed mee kan opschieten. Maar ik kan het niet. Ik hoor er niet bij, dat is me wel letterlijk ingestampt.
Langzaam maar zeker laat men me links liggen. Ik voel me intens verdrietig en blij tegelijk.
Ik loop in de zaal. Het jaarlijkse afdelingsfeest. Er zijn niet veel mensen, een stuk of 30. Er staat een groep collega's bij elkaar waarmee ik goed kan opschieten op kantoor. "Hee peter, leuk feest he?" zegt er een tegen mij. Ze vragen niet of ik erbij kom staan. Ze weten dat ik liever een beetje rondloop en niet veel zeg.
Ik zit in een cafe. Het is stampvol.............
Wat is eenzaamheid?
quote:* EggsTC heeft darkelf wellis geplaagd
Op donderdag 16 januari 2003 15:58 schreef CoolGuy het volgende:[..]
het feit dat je reageert en het feit dat JIJ het bent, DarkElf (iemand die altijd op dit forum klaarstaat voor anderen) is waarschijnlijk al een steun voor Jacko...je bent lievv
Jacko, heb je helemaal geen vrienden dan?
Die kan je toch altijd maken, ga gewoon een paar keer naar dezelfde kroeg, spreek mensen aan, zoveel mogelijk dezelfde mensen iedere keer als je daar ben... op een gegeven moment ontwikkel je wel vrienden, en met succes ook een vriendin 
quote:tja, het juk van je middelbare school afschudden is nooit makkelijk
Op donderdag 16 januari 2003 16:21 schreef jacko het volgende:
Allereerst bedankt voor de reacties...maar eerlijk gezegd kan ik met de meesten niet zoveel..."Ga uit, ga op een sportclub.." enz..
ik zou ook niet weten wat ik nou moet zeggen.
Iedereen heeft een masker. Dit klinkt heel filosofisch maar, wat ik er eigenlijk mee bedoel is dat je je bij alle mensen die je kent je anders gedraagd. Op je werk ben je iemand die alleen rustig rondloopt en niet altijd haantje de voorste bent. Men heet duidelijk wel respect voor je en vind je aardig. Daar doe je je als stille muurbloem voor.
Hier lul je ons de oren van de kop.
Ik heb hier threads van je gelezen die eigenlijk niet door de sociale beugel kunnen. maw: als ik ze had gepost was ik finaal afgezeken . En toch , hoe raar ze ook zijn, is het uitlach percentage bij jou bijzonder laag. Zoals deze ook weer. Ik typ normaal nooit van die lange stukken. Kijk eens naar de gemiddelde lengte van posts...
je geniet hier respect van mensen. Iedereen ziet dat je een goudeerlijke man bent die ff niet meer weet wat hij hier doet en hoe hij hier is gekomen. Iedereen probeert je raad te geven.
je bent gewoon een tikkeltje onzeker.
hier kom je cht wel uit hoor...
[Dit bericht is gewijzigd door B4ron op 16-01-2003 16:37]
Maar ik zie niet in waarom je niet lid kan worden van een sportclub, kerk of fanclub of weet ik wat.
quote:Als ik het goed begrijp is het een wisselwerking tussen de leegte door het overlijden van je moeder en je moeite met (grote groepen?) mensen -> door het legere huis word je, via een omweg, extra geconfronteerd met je moeite met grote groepen en door je moeite met grote groepen zie je weinig kans om de leegte in te vullen.
Op donderdag 16 januari 2003 16:21 schreef jacko het volgende:
<verhaal>
Echter (!), als ik het goed begrijp mis je met name het praten over dagelijkse dingen en het uitwisselen van persoonlijke gedachten en zo. Dit kan sowieso beter met 1/2 andere personen dan in een groep. Laat de groep daarom even de groep en ga op zoek naar individuen. Misschien is het iets om een advertentie in de krant te zetten of een hobby te zoeken die je in contact brengt met mensen apart (schaken of zo? zit je tegenover 1 iemand), of bedenk bij welk 'type mens' je je erg thuis voelt en zoek een club of hobby waar dit type sterk is vertegenwoordigd?
Waar jij nog bij je moeder thuiswoonde voerden leeftijdsgenoten al jaren een zelfstandig huishouden. Hoogstwaarschijnlijk hierdoor heb je aansluiting gemist bij leeftijdsgenoten, zowel mannen als vrouwen.
Het is hard maar waar: mensen zoeken aansluiting bij anderen waar ze iets gemeenschappelijks in herkennen. Daar weinig mensen zich op jouw leeftijd nog in een zelfde situatie bevonden is het hier waarschijnlijk misgelopen.
Ik moet heel eerlijk zeggen; ik las een tijd geleden je receptentopic en dacht meteen dat ik me ook niet aangetrokken zou kunnen voelen tot iemand die op z'n 43e nog helemaal niet kan koken en eigenlijk nog een heel stuk ontwikkeling moet doormaken.
(Ik bedoel dit overigens allesbehalve respectloos want je lijkt me een heel erg lieve vent).
Ben je weleens bij jezelf nagegaan waarom je zo lang hebt gewacht met het uit huis gaan? Over het algemeen staan mensen zodra ze tegen de 20 lopen te trappelen om op zichzelf te gaan wonen; een natuurlijk proces.
Voor wat betreft het ontmoeten van mensen; ik denk dat je allereerst achter de computer vandaan moet komen en ook eens een poging moet wagen mensen te ontmoeten in de real world.
Vrienden maken gaat gemakkelijker als je eens iets te vertellen hebt, bijv. over dingen die je hebt gedaan buiten de deur. Het is voor een gesprekspartner natuurlijk weinig interessant te horen dat je het hele weekend achter de computer hebt gezeten en verder niemand hebt gezien.
Waarom ga je geen kookcursus volgen? Hartstikke leuk, nuttig en je bent ook eens onder de mensen. En hoe zit het met collega's? Kun je niet een keer iets met hen afspreken? Er is toch wel eens een keer een uitje of borrel (en anders organiseer je er zelf 1)?
Vergeet niet dat niemand van ons zomaar out of the blue vrienden had. Ook wij hebben daar moeite voor moeten doen en tijd in moeten steken... Het enige verschil is dat de meeste mensen hier iets eerder mee beginnen dan jij.
Héél veel succes!!
quote:Juist femmeChantal!
Op donderdag 16 januari 2003 16:38 schreef femmeChantal het volgende:[..]
Bla bla bla
Of op een klaverjas club... gewoon met zn 4en kaarten, is toch ook gezellie, zeker dat je vrienden maakt.
quote:*peter schenkt koffie in, geeft zichzelf een wolkje koffiemelk, steekt zijn wijsvinger op en zegt.. "foei".......
Op donderdag 16 januari 2003 16:22 schreef EggsTC het volgende:
* EggsTC heeft darkelf wellis geplaagd
quote:Jacko, 43 jaar..loopt een kroeg in. Spreekt mensen aan (eng, maar hij doet het)...spreekt nog eens mensen aan.. Komt vaker in die kroeg...Spreekt een dame aan (tjee, een dame in de kroeg van ongeveer zijn leeftijd?
Jacko, heb je helemaal geen vrienden dan?
Die kan je toch altijd maken, ga gewoon een paar keer naar dezelfde kroeg, spreek mensen aan, zoveel mogelijk dezelfde mensen iedere keer als je daar ben... op een gegeven moment ontwikkel je wel vrienden, en met succes ook een vriendin
).."Pfff, je wilt zeker een keer n**ken, he?"Exit Jacko...
Weet je? Ik baal er nogal van als ik dat standaard-antwoord zie van "Ga bij een sport" (doe ik al, zit al 5 jaar bij volleybal) of ga eens naar de kroeg...denkt iedereen nou echt dat het zo simpel is?????
Ok...geef mij eens een definitie van eenzaamheid.....Weet jij wat eenzaam zijn is????
quote:Zeker dat er kroegen zijn met dames van jouw leeftijd. Bovendien hoeven ze toch niet jouw leeftijd te zijn, als ze in de 30 zijn is het al goed. Als je van mijn leeftijd bent : 19 dan hebben ze veel eerder de gedachte dat je alleen wil neuken. Als jij gewoon binnen komt en loopt naar iemand toe (dame) : "alles goed" bla bla bla, "kom je hier wel vaker" bla bla bla.
Op donderdag 16 januari 2003 16:43 schreef jacko het volgende:[..]
*peter schenkt koffie in, geeft zichzelf een wolkje koffiemelk, steekt zijn wijsvinger op en zegt.. "foei".......
[..]Jacko, 43 jaar..loopt een kroeg in. Spreekt mensen aan (eng, maar hij doet het)...spreekt nog eens mensen aan.. Komt vaker in die kroeg...Spreekt een dame aan (tjee, een dame in de kroeg van ongeveer zijn leeftijd?
Exit Jacko...
Weet je? Ik baal er nogal van als ik dat standaard-antwoord zie van "Ga bij een sport" (doe ik al, zit al 5 jaar bij volleybal) of ga eens naar de kroeg...denkt iedereen nou echt dat het zo simpel is?????
Ok...geef mij eens een definitie van eenzaamheid.....Weet jij wat eenzaam zijn is????
Dat bedoelde ik dus met "in je schooltijd" blijven hangen : "ze zal wel gelijk denken dat ik dr wil neuken"...
Tja, als je daar bang voor ben, moet je je er maar is overheen zetten, dan zul je idd nooit iemand vinden. Als je dat alleen al denkt bij het aanspreken....
Ik spreek bijna ieder meisje aan wat ik tegen kom, ook gewoon opstraat. gewoon praatje... of in het winkelcentrum.
Je moet gewoon schijt hebben... als jij zegt : "alles goed" en dat wijf zegt : "je wilt neuken zeker?" dan weet je al dat je de verkeerde hebt... NEXT!!!!!!!
quote:Zo simpel is het wel. Contact begint bij jezelf, eenzaamheid ook.
Op donderdag 16 januari 2003 16:43 schreef jacko het volgende:[..]
*peter schenkt koffie in, geeft zichzelf een wolkje koffiemelk, steekt zijn wijsvinger op en zegt.. "foei".......
[..]Jacko, 43 jaar..loopt een kroeg in. Spreekt mensen aan (eng, maar hij doet het)...spreekt nog eens mensen aan.. Komt vaker in die kroeg...Spreekt een dame aan (tjee, een dame in de kroeg van ongeveer zijn leeftijd?
Exit Jacko...
Weet je? Ik baal er nogal van als ik dat standaard-antwoord zie van "Ga bij een sport" (doe ik al, zit al 5 jaar bij volleybal) of ga eens naar de kroeg...denkt iedereen nou echt dat het zo simpel is?????
Ok...geef mij eens een definitie van eenzaamheid.....Weet jij wat eenzaam zijn is????
Ik voel me ook weleens ontzettend eenzaam, met name de laatste twee jaar ben ik nogal teleurgesteld door mensen die me heel na waren. Maar ik besef me terdege dat alleen thuis na te gaan zitten over die eenzaamheid er niks aan verandert. Daarom zoek ik mensen op en stel me open.
Goed, dan stoot je een paar keer je neus. dat is het risico van omgaan met mensen. Maar het is de moeite waard als je mensen vindt die er voor je zijn en waar jij er voor kan zijn.
En dat gebeurt nu eenmaal door interactie: verdiep eens wat contacten van fok (heb je wel eens gemeet) bijvoorbeeld. Zo weet je al een beetje wieiemand is voordat je elkaar echt ontmoet. Of organiseer eens wat met wat mensen van volleybal.
Lijkt mij.
quote:Wat voor antwoorden verwacht je dan. Een wonderantwoord waarbij je binnen 5 minuten van al je problemen bent verlost? Volgens mij ben je in een negatief gedachtenpatroon bent belandt waardoor je angst, antipathie (?) jegens mensen steeds groter wordt.
Op donderdag 16 januari 2003 16:43 schreef jacko het volgende:Weet je? Ik baal er nogal van als ik dat standaard-antwoord zie van "Ga bij een sport" (doe ik al, zit al 5 jaar bij volleybal) of ga eens naar de kroeg...denkt iedereen nou echt dat het zo simpel is?????
Ok...geef mij eens een definitie van eenzaamheid.....Weet jij wat eenzaam zijn is????
Volgens mij belandt je nu in een nog groter zwart gat omdat je je moeder bent kwijtgeraakt. Het lijkt me beter als je wat extra afleiding zoekt en het maakt geen fluit uit waarmee
Daarmee ben je nog niet van je probleem van eenzaamheid verlost, maar je bent minder bezig met je eenzaam voelen.
Verder moet je voor jezelf duidelijk krijgen waarom je in deze eenzame situatie bent beland. Misschien is het een soort van sociale angst. Probeer vervolgens je negatieve patronen te doorbreken door bijvoorbeeld met een willekeurig iemand te praten over het weer.
Maar ik ken je alleen van dit topic en als je beter gefundeerde adviezen en hulp wilt hebben moet je toch echt bij de professionals zijn denk ik. Ik kan alleen maar interessant doen in dit topic en je sterkte wensen.
Ik.....
en ik kan het niet uitleggen want het zit in mezelf.
Als ik echt WIL zou ik met zoveel mensen zoveel meer contact kunnen hebben.
Maar daar heb ik geen behoefte aan.
Zo af en toe eens..
Ik hou van de stilte denk ik.....dan kan ik de indrukken van buitenaf verwerken.
Tegelijkertijd voel ik me alleen, alsof ik in een luchtbel zit die de wereld bekijkt en er soms aan meedoet.
Het is voor mij een gevoel waar ik mee heb leren leven.
Ik weet niet of je hier iets aan hebt maar dit is een summiere beschrijving van mijn eenzaamheid.
[Dit bericht is gewijzigd door Snappie op 16-01-2003 16:55]
quote:Komop man, je bent toch geen mietje. Als je zo blijft praten gaat er nooit iets goed. Je kunt ook gen gezelligheid in de kroeg vinden (vintik). Je zit nu echt in zo'n neerwaartse spiraal. Misschien word het eens tijd om iets met een psych af te spreken. Het lijkt er namelijk op dat je op een flinke depressie afstevent.
Op donderdag 16 januari 2003 16:43 schreef jacko het volgende:*verhaal vol zelfmedelijden*
Weet je hoe moeilijk het is om vrienden te maken. Dit heb je niet zomaar onder de knie. En als je het probeert, lukt het al helemaal niet. TUWK LUKT DAT NIET. Het is nu wel voor mij heel gemakkelijk om voor mij te zeggen dat je dat gewoon moet doen, maar zo is het ook gewoon. Hoe je het ook wend of keert (dit is vast niet goed geschreven). Als je niet sociaal bent, kun je gewoon moeilijk vrienden maken. Ga anders in een kroeg werken ofzo... Leer je met mensen omgaan en heb je in de avond uren ook nog wat te doen. je kijkt gvd ook overal zo verschrikkelijk negatief tegenaan.
als je niets wil, kan ook niets...
PS met je ziel te koop lopen werkt ook redelijk averechts....
quote:Eenzaamheid is voor mij de wetenschap dat er absoluut niemand is die ik kan bellen, waar ik mee kan praten of waar ik me thuis kan voelen.
Op donderdag 16 januari 2003 16:43 schreef jacko het volgende:Ok...geef mij eens een definitie van eenzaamheid.....Weet jij wat eenzaam zijn is????
Ok iedereen zegt heel makkelijk "joh ga de kroeg in en spreek mensen aan". KWeet zeker dat de meeste mensen dat zelf nooit zouden durven. Ik loop ook niet zomaar de kroeg in om mensen aan te spreken. En je geeft zelf aan dat je dat ook niet durft enzo.
Maar goed, je geeft ook aan alleen en eenzaam te zijn... door niks te ondernemen, hoe lullig het ook klinkt, blijft dat zo!
Je kan het bijv. ook opbouwen door naar de kroeg te gaan.
Eerste keer ga je naar een kroeg waar met mensen bijv. middelbare leeftijd (of wat jij leuk lijkt) zit. Lekker aan de bar zitten, om je heen kijken zodat je een beetje vertrouwd raakt met de omgeving (bijv. waar je weet waar de WC is zodat je ten alletijde naar de WC kan, klinkt raar maar als ik naar een onbekende kroeg ga, kijk ik eerst waar de WC is... stel je voor dat het druk wordt en je moet zoeken en door die mensenmassa moet heenworstelen om uiteindelijk alles gevonden te hebben behalve de WC... )
Tweede keer, zelfde plek aan de bar, je kent het immers. Weer rustig zitten. Misschien zelfde barkeeper/ster, klein btje ouwehoeren over het weer, drukte in de kroeg, nieuws ed.
Derde keer (misschien ook handig als je steeds op dezelfde dag gaat) weer zelfde kroeg heen, je kent het , ze beginnen jou te herkennen. Zij en jij raken vertrouwd met elkaar etc etc etc.
Misschien een id-tje, maar iig suc6 !
Ok,
Eenzaamheid is alleen opkijken tegen al je problemen, niemand die je ondersteund, niemand waar je je verhaal aan kwijt kan alleen op FOK!
Eenzaamheid is leven zonder dat er van je gehouden word, niemand die er om maalt of jij er wel of niet ben.
Join the club 
Contacten kun je overal opdoen (er zijn ook zat voorbeelden opgenoemd gelukkig), zolang het maar geen kroeg is!
quote:Wat minder natuurlijk als jezelf op die leeftijd zit, je pa gaat na een pijnlijk ziektebed na een half jaar dood en laat een vrouw en een dochter van 11 achter. Op DAT moment neem je een beslissing; ik laat ze niet stikken. Ik ben er voor ze. En 10 jaar later ben je dus 31. Is je zus 21 en gaat uit huis. En blijf je (Wat zou jij doen??) voor haar en moeders klaar staan. Endan ben je opeens 40...en gaat zusje trouwen als ze 30 is. Ok eindelijk een "vrijbrief" om uit huis te gaan. Maar na 19 jaar opeens weg gaan? En voor jezelf kiezen?
Op donderdag 16 januari 2003 16:41 schreef Noayla_ het volgende:
Ben je weleens bij jezelf nagegaan waarom je zo lang hebt gewacht met het uit huis gaan? Over het algemeen staan mensen zodra ze tegen de 20 lopen te trappelen om op zichzelf te gaan wonen; een natuurlijk proces.
En dan ben je bijna zover en dan hoor je dat je moeder kanker heeft...ga jij dan uit huis????????
quote:Dank U
Voor wat betreft het ontmoeten van mensen; ik denk dat je allereerst achter de computer vandaan moet komen en ook eens een poging moet wagen mensen te ontmoeten in de real world.Vrienden maken gaat gemakkelijker als je eens iets te vertellen hebt, bijv. over dingen die je hebt gedaan buiten de deur. Het is voor een gesprekspartner natuurlijk weinig interessant te horen dat je het hele weekend achter de computer hebt gezeten en verder niemand hebt gezien.
Waarom ga je geen kookcursus volgen? Hartstikke leuk, nuttig en je bent ook eens onder de mensen. En hoe zit het met collega's? Kun je niet een keer iets met hen afspreken? Er is toch wel eens een keer een uitje of borrel (en anders organiseer je er zelf 1)?
Vergeet niet dat niemand van ons zomaar out of the blue vrienden had. Ook wij hebben daar moeite voor moeten doen en tijd in moeten steken... Het enige verschil is dat de meeste mensen hier iets eerder mee beginnen dan jij.
Héél veel succes!!
Wat zijn vrienden??? Ik heb/had er een. Die moest lachen toen ik hem vertelde dat 1 van mijn katten weg was gelopen. Dat hij het stom vond dat ik katten in huis had)..Waarom probeert iedereen me toch te vertellen dat het zo simpel is?
HET IS NIET ZO SIMPEL!!!
quote:en dat is het juist wel, het is wel zo simpel...
Op donderdag 16 januari 2003 17:04 schreef jacko het volgende:Waarom probeert iedereen me toch te vertellen dat het zo simpel is?
HET IS NIET ZO SIMPEL!!!
je ziet er alleen gewoon vreselijk tegenop... en dat maakt het moeilijk...
quote:(Vrijwel) iedereen probeert je juist te vertellen dat het niet zo simpel is (zie Noayla, Ripley en nog wat mensen), maar wél dat je ZELF actie moet ondernemen. Mensen proberen hier aan te dragen hoe je dat zou kunnen doen op een manier die bij jou past, maar het vrienden-maken is aan jou. Succes
Op donderdag 16 januari 2003 17:04 schreef jacko het volgende:
Dank UWaarom probeert iedereen me toch te vertellen dat het zo simpel is?
HET IS NIET ZO SIMPEL!!!
quote:Nee het is zeker niet simpel. Maar je verhaal laat nergens zien dat je het probeert, dat je actie onderneemt. En dat is in mijn ogen hetgene wat men je probeert duidelijk te maken: Als je niets onderneemt verandert er zeker niets, als je wel wat gaat proberen verandert er misschien wel iets. En garanties kan niemand je geven, maar dat is geen reden om maar niets te doen.
Op donderdag 16 januari 2003 17:04 schreef jacko het volgende:Dank U
Waarom probeert iedereen me toch te vertellen dat het zo simpel is?
HET IS NIET ZO SIMPEL!!!
quote:Voor mij is eenzaamheid weten dat er iemand is die ik kan bellen, waar ik mee kan praten of me thuis kan voelen. En weet dat ik dat niet kan, omdat ik het niet waard ben..
Op donderdag 16 januari 2003 16:55 schreef DarkElf het volgende:
Eenzaamheid is voor mij de wetenschap dat er absoluut niemand is die ik kan bellen, waar ik mee kan praten of waar ik me thuis kan voelen.
quote:Allereerst Jacko, denk ik dat er meer mensen zijn dan je denkt die weten wat het is om je eenzaam te voelen....
Op donderdag 16 januari 2003 16:43 schreef jacko het volgende:[..]
Jacko, 43 jaar..loopt een kroeg in. Spreekt mensen aan (eng, maar hij doet het)...spreekt nog eens mensen aan.. Komt vaker in die kroeg...Spreekt een dame aan (tjee, een dame in de kroeg van ongeveer zijn leeftijd?Exit Jacko...
Ik voelde me eenzaam toen m'n relatie uitging en mijn beste vriendinnen het afgelopen jaar stuk voor stuk babies kregen en mij in hun euforie een beetje vergaten....
Ik heb daar eerst om zitten janken en ben ze vervolgens op gaan zoeken i.p.v af te wachten tot ze mij weer eens belden...
Verder heb ik in de loop van afgelopen jaar naast m'n oude vrienden, nieuwe mensen leren kennen, die wat meer bij mijn huidige levensstijl passen.
Hoe leerde ik hen kennen; een collega waar ik het goed mee kon vinden gewoon eens mee gevraagd naar de kroeg. Vervolgens leerde ik automatisch haar vriend kennen..die een keer z'n neef meenam...die weer een goede vriend van hem aan mij voorstelde....etc. etc.
Het is in ieder geval belangrijk om een actieve houding aan te nemen en je niet direct uit het veld laten slaan door één lullige afwijzing (want dat is wat ik een beetje uit je woorden proef)......
quote:Jamaar...dat is iemand kunnen/durven vertrouwen...
Op donderdag 16 januari 2003 17:10 schreef zwijntje het volgende:
Nee het is zeker niet simpel. Maar je verhaal laat nergens zien dat je het probeert, dat je actie onderneemt. En dat is in mijn ogen hetgene wat men je probeert duidelijk te maken: Als je niets onderneemt verandert er zeker niets, als je wel wat gaat proberen verandert er misschien wel iets. En garanties kan niemand je geven, maar dat is geen reden om maar niets te doen.
quote:Jacko, ik moet eerlijk zeggen dat ik ook weinig lust heb tot het ontmoeten van iemand die zo negatief over zichzelf denkt. Als jij jezelf al niet mag; hoe kun je dat dan van een ander verwachten?
Op donderdag 16 januari 2003 17:11 schreef jacko het volgende:[..]
Voor mij is eenzaamheid weten dat er iemand is die ik kan bellen, waar ik mee kan praten of me thuis kan voelen. En weet dat ik dat niet kan, omdat ik het niet waard ben..
Snap je gevoelens,
Hoe moeilijk het is, om jezelf bloot te geven, en dat zit juist in vriendschappen, jezelf blootgeven!
Heb eigenlijk geen advies aan je, ben er zelf ook nog niet over uit, maar wil je wel een een lieve knuffel geven en zeggen dat ik je snap
weet dat je er weinig aan hebt, maar snap je te goed om er een goed antwoord op te geven, misschien later
quote:dat laatste is wel erg negatief
Op donderdag 16 januari 2003 17:11 schreef jacko het volgende:[..]
Voor mij is eenzaamheid weten dat er iemand is die ik kan bellen, waar ik mee kan praten of me thuis kan voelen. En weet dat ik dat niet kan, omdat ik het niet waard ben..
quote:Omdat ik een ander wel begrijp/waardeer/mag, maar mezelf niet?
Op donderdag 16 januari 2003 17:15 schreef Noayla_ het volgende:
Jacko, ik moet eerlijk zeggen dat ik ook weinig lust heb tot het ontmoeten van iemand die zo negatief over zichzelf denkt. Als jij jezelf al niet mag; hoe kun je dat dan van een ander verwachten?
[Dit bericht is gewijzigd door femmeChantal op 16-01-2003 17:31]
quote:Hoe doe je dat dan? Jezelf "blootgeven"?
Op donderdag 16 januari 2003 17:23 schreef racoon2002 het volgende:
*meld*
Snap je gevoelens,
Hoe moeilijk het is, om jezelf bloot te geven, en dat zit juist in vriendschappen, jezelf blootgeven!
Heb eigenlijk geen advies aan je, ben er zelf ook nog niet over uit, maar wil je wel een een lieve knuffel geven en zeggen dat ik je snap
weet dat je er weinig aan hebt, maar snap je te goed om er een goed antwoord op te geven, misschien later
Enne, tnx voor je reactie..ik heb er best wel veel aan..
quote:Yep..maar het voelt wel zo...
Op donderdag 16 januari 2003 17:23 schreef DarkElf het volgende:
dat laatste is wel erg negatief
Okok, ik weet dat het (misschien) niet goed is zo..
maar het voelt wel zo....
jij zit in een negatieve spiraal en die doorbreek je gewoon niet snel zelf, praat erover met je mw, vraag tips, lucht je hart en kijk eens om je heen naar hoe andere mensen zich gedragen.
zoals Noayla zegt: het gebeurt niet zomaar ineens. eerst ken je iemand en toevallig ontmoet je via die persoon nog iemand en het balletje gaat rollen maar mensen stappen niet af op iemand die negativiteit uitstraalt....
ik zeg niet dat het jouw schuld is, je bent nu eenmaal een pad in gegaan in je leven door bepaalde omstandigheden en een ander pas kiezen doe je niet snel en niet makkelijk maar wil je niet alleen blijven of niet meer dat gevoel hebben dan moet je eerst je angsten verwerken en later het hoofd bieden voor je uberhaupt verder kan gaan.
succes
quote:Je angsten en de dingen die je kunnen kwetsen, je gedachtes die niemand begrijpt, delen met een vriend(in), das voor mij blootgeven.
Op donderdag 16 januari 2003 17:28 schreef jacko het volgende:[..]
Hoe doe je dat dan? Jezelf "blootgeven"?
Enne, tnx voor je reactie..ik heb er best wel veel aan..
En nee dat kan ik ook niet! nou ja, bij 1 persoon dan.....
daar blijft het bij....
En dan nog niet altijd... maar hij begrijpt dat...
quote:Precies, en dan ontdek je leuke en minder leuke kanten van een persoon, en dan ontdek je ook dat andere mensen ook onzeker zijn, iedereen is bang om gekwetst te worden!
Op donderdag 16 januari 2003 17:33 schreef DarkElf het volgende:
bloot geven moet je leren, je moet eerst leren iemand te vertrouwen en voor dat je dat kan doen moet je mensen leren kennen.
En het kost tijd.... het moet groeien...
quote:Jij bent het wel waard
Op donderdag 16 januari 2003 17:30 schreef jacko het volgende:[..]
Yep..maar het voelt wel zo...
Okok, ik weet dat het (misschien) niet goed is zo..
maar het voelt wel zo....
.. En misschien, door positieve reacties op je topic,
wordt het IRL ook wel weer een stukje makkelijker..
Ik hoop het in ieder geval, want ik vind je een aardig persoon!
quote:Nee, maar het is gewoon absoluut niet leuk om om te gaan met iemand die zichzelf tot op het bot afkraakt...
Op donderdag 16 januari 2003 17:24 schreef jacko het volgende:[..]
Omdat ik een ander wel begrijp/waardeer/mag, maar mezelf niet?
[Dit bericht is gewijzigd door Noayla_ op 16-01-2003 22:37]
quote:Hij heeft nu zeker al 3 keer gezegd dat hij al 5 jaar op Volleybal zit....
Op donderdag 16 januari 2003 21:12 schreef BushRanger het volgende:
Misschien zou je op een sport kunnen gaan, ik denk dat het je zou verbazen hoe lekker dat is. Ten eerste kom je altijd in contact met mensen en ben je minimaal een avond niet alleen thuis. Verder is het heerlijk om je af te matten en zul je zien dat je je dan heel voldaan voelt. In het begin zal het misschien tegenvallen, maar als je na een paar weken ziet dat het beter gaat (bijvoorbeeld conditie) dan wordt het nog steeds leuker ook!
ik kan hier geen troostende woorden voor zoeken, bedenken en/of geven, want ik kan me niet indenken hoe jij je voelt.
Tenminste, niet zoals jij op jouw manier eenzaam bent.
Eenzaam zijn is iets verschrikkelijks, wat ik zelf ook een aantal jaren ben geweest, en het is heerlijk om uit dat dal te kunnen komen, ik kan je alleen ook niet zeggen hoe of wat, want ik weet het zelf niet eens.
Je bent een lieve man, heb ik zo gemerkt door je posts op Fok! en je bent zeker geluk waardig, en geen eenzaamheid en zulkte toestanden.
Kom eens gezellig naar een Fok! meeting, om eens irl te praten enzo, wat mensen van hier te ontmoeten, ik kan je vertellen.
Een aantal mensen die mijn eenzaamheid op de een of andere manier hebben verdreven zitten hier, op Fok! en ik ben blij dat ik ze op Fok! meetings maar allereerst hier op Fok! heb leren kennen.
Het hoogtepunt was eigenlijk wel mijn lieVe vriendje 
Het is moeilijk om iemand opeens te missen waar je al zolang mee hebt samengeleeft. Je moeder, een vrouw die je aanvoelde en die naar je vroeg. Ik vind het overigens heel knap dat je altijd voor haar hebt klaargestaan en ik denk ook dat zei dat heel fijn heeft gevonden. Heel knap ook dat je toen voor je moeder en je zusje hebt gekozen.. dat doet niet iedereen en ik vind dat je daar best trots op mag zijn.
Misschien dat je nu gewoon jezelf positief moet inzien, je bent 't waard! Je bent niet degene die buiten een groep valt, de mensen vinden je heus wel aardig, alleen door vroeger ben je daar niet zo overtuigd van..
Probeer 't in kleine stapjes op te bouwen, ga een keer bij ze staan, gewoon rondkijkend, luisterend. Een volgende keer misschien meepraten? Op die manier.
En er staat altijd iemand voor je klaar, ook hier op inet, kijk maar eens rond wie hier nu met je meedenkt
.
Heb je je ooit weleens afgevraagd wie jij bent? Wat het is dat jou jou maakt en misschien nog wel interessanter: wat het is dat je gelukkig zou maken, het leven zin zou geven? En dan bedoel ik niet "ik zoek iemand met wie ik mijn leven kan delen" want om een leven te kunnen delen moet je een leven hebben.
Dit klinkt een beetje bot maar ik spreek uit ervaring dus vertel ik mezelf dat ik een beetje arrogant mag doen
Een relatie of vrienden even buiten beschouwing gelaten, wat zou je met je leven willen gaan doen, wat zijn je interesses (en als je die niet hebt, ga jezelf er eens in verdiepen), wat voor hobbies heb je, zijn dat gewoon vormen van tijdverdrijf of kan je er je ziel en zaligheid in kwijt. Wat wil je later worden als je groot bent?
Ik denk namelijk dat je, wanneer je je eigen leven opbouwt zoals jij dat wilt, die vrienden en die ene vrouw uiteindelijk vanzelf tegen het lijf gaat lopen.
Natuurlijk kan ik er ook helemaal naast zitten maar dan moet je naar de kroeg gaan of gaan sporten
ik begrijp je heel goed jacko,ik heb namelijk hetzelfde probleem nu.
Ik ben 42 jaar en mijn vrouw is er in november vandoor gegaan met een ander na 22 jaar samen zijn,dus voel ik me ook heel eenzaam en onzeker en dan heb ik nog twee kids van 10 en 13 jaar bij me.
ik kan mijn verhaal ook niet kwijt zeker niet tegen de kids en ben ook heel verdrietig en zie het vaak niet meer zitten.
Ik zou ook heel graag weer veel contacten willen maar ik heb daar ook vreselijk veel moeite mee,en dan kan ik niet zomaar gaan en staan met twee kids.
toch wens ik je veel sterkte jacko en dat het goed mag aflopen voor ons allemaal binnen korte tijd.
groetjes peter
Maar toch, iedereen die vandaag gereageerd heeft bedankt en voor de enkeling die me begreep een
Morgen een nieuwe dag, een nieuw gevoel....
quote:Precies, zo maar elke dag denken, en met de dag leven en niet teveel in de toekomst proberen te kijken
Op donderdag 16 januari 2003 23:23 schreef jacko het volgende:Morgen een nieuwe dag, een nieuw gevoel....
quote:Ja, lekker in je uppie 's middags aan de bar hangen. Dat is wat elke eenzame weer op de been helpt!
Op donderdag 16 januari 2003 23:32 schreef Uncle_Sam het volgende:
Je houdt toch van een flinke hoeveelheid alcohol? Misschien wordt het eens tijd om wat vaker naar de kroeg te gaan...
quote:Jottum, een stalker...
Op donderdag 16 januari 2003 23:32 schreef Uncle_Sam het volgende:
Je houdt toch van een flinke hoeveelheid alcohol? Misschien wordt het eens tijd om wat vaker naar de kroeg te gaan...
quote:
Op donderdag 16 januari 2003 23:34 schreef zodiakk het volgende:[..]
Ja, lekker in je uppie 's middags aan de bar hangen. Dat is wat elke eenzame weer op de been helpt!
, I love your sarcasm, .Jacko, ik begrijp best dat je leven tot nu toe een hel voor je is geweest, dat je veel tegenslagen hebt ervaren en dat alle ellende uit het verleden nu niet bepaald een impuls geeft om in de nabije toekomst een positieve richting in te slaan. Een ieder in dit topic heeft het beste met je voor - dat valt niet te ontkennen - en zoals je wellicht zelf hebt kunnen aanschouwen zijn er allerhande handige tips, adviezen en hulp speciaal voor jou beschikbaar gesteld. Maar wat constateer ik? Ons aller apathische alcoholist doet er niks mee, blijft steken in zijn vicieuze cirkel van zelfmedelijden en zal met zijn huidige attitude eindigen op een doodlopend spoor. Progressie begint bij jezelf en als jij niet de moeite neemt om dat te bewerkstelligen, vrees ik het ergste voor je.
quote:Merkwaardig..ik start een topic waarin ik probeer aan te geven dat ik er behoefte aan heb om per dag een stukje van me af te schrijven en jij concludeert al na minder dan 12 uur dat ik:
Op donderdag 16 januari 2003 23:49 schreef Uncle_Sam het volgende:
Jacko, ik begrijp best dat je leven tot nu toe een hel voor je is geweest, dat je veel tegenslagen hebt ervaren en dat alle ellende uit het verleden nu niet bepaald een impuls geeft om in de nabije toekomst een positieve richting in te slaan. Een ieder in dit topic heeft het beste met je voor - dat valt niet te ontkennen - en zoals je wellicht zelf hebt kunnen aanschouwen zijn er allerhande handige tips, adviezen en hulp speciaal voor jou beschikbaar gesteld. Maar wat constateer ik? Ons aller apathische alcoholist doet er niks mee, blijft steken in zijn vicieuze cirkel van zelfmedelijden en zal met zijn huidige attitude eindigen op een doodlopend spoor. Progressie begint bij jezelf en als jij niet de moeite neemt om dat te bewerkstelligen, vrees ik het ergste voor je.
1. alcoholist ben
en
2. in een negatieve spiraal zit
terwijl ik gehoopt had dit topic te starten om per dag bij te houden waar ik sta. Van alle reacties ben jij tot nu toe zo'n beetje de enige die zo reageert. Maar dat vind ik ook wel weer genoeg/teveel eigenlijk..
Mod. mag hier een slotje op?
peter
Ook al heb je een partner dan kan je je nog alleen voelen.
Je mag je nooit eenzaam voelen zelfs niet in je eentje.
Je moet eerst jezelf helemaal accepteren zoals je bent.
En ook eens wat minder fatalistisch opstellen. Je onderneming mislukt al door de negatieve gedachte.
quote:Met het gevaar dat ik hier een boel mensen over me heen krijg.. Ja, ik ben het zo eens met wat hier boven staat ... Ga godverdomme iets doen, in plaats van te blijven zwelgen in je zelfmedelijden. En kom nu niet aan met dat ik niet weet waar ik over praat want dat weet ik wel..
Op vrijdag 17 januari 2003 00:18 schreef jacko het volgende:[..]
Merkwaardig..ik start een topic waarin ik probeer aan te geven dat ik er behoefte aan heb om per dag een stukje van me af te schrijven en jij concludeert al na minder dan 12 uur dat ik:
1. alcoholist ben
en
2. in een negatieve spiraal zit
terwijl ik gehoopt had dit topic te starten om per dag bij te houden waar ik sta. Van alle reacties ben jij tot nu toe zo'n beetje de enige die zo reageert. Maar dat vind ik ook wel weer genoeg/teveel eigenlijk..
Mod. mag hier een slotje op?
peter
Het is jouw leven, en ja dat is niet altijd fair.. ,maar JIJ moet er iets aan veranderen, of jij moet het prettig vinden om zo door te gaan... En nu hou ik op want ik word zo kwaad van jouw attitude.... Zwelg maar door, dat schiet lekker op...
'Cause it don't matter what I'm drinkin', Lord, as long as it drowns this sorrow I'm in.
quote:Goed geformuleerd! Zo ging het vroeger bij mij op de kleuterschool ook, ik werd weggejaagd, later op de basisschool ook hetzelfde, de middelbare school ook, nu teruggezakt naar HAVO, vet gezellige lui enzo en ik heb af en toen nog de moeite om te 'integreren' zeg maar.
Op donderdag 16 januari 2003 16:21 schreef jacko het volgende:
Een verhaal over schoolpleinen en meppen enzo...
[Dit bericht is gewijzigd door thoth op 17-01-2003 01:21]
Jacko, ik heb het gevoel dat jij niet echt weet hoe relaties tussen mensen in het algemeen werken.
Ik merk hier wederom dat, zodra je een weerwoord krijgt dat je niet bevalt, zodra mensen anders dan bevestigend op je reageren, je direct alles af wilt kappen ("slotje!" ).
Ook in een vriendschap zul je maken krijgen met onenigheid of gedrag dat je niet bevalt. Als je dan net zo fatalistisch zou reageren als je hier doet zul je inderdaad misschien wel vrienden maken maar ze nooit houden .
Het lijkt alsof je jezelf ziet als slachtoffer van de maatschappij i.p.v als een volwassen man met de mogelijkheid om zelf keuzes te maken in het leven. En ja, soms maak je de verkeerde keuzes; da's in jouw geval heel duidelijk.
Maar het is nooit te laat om opnieuw te beginnen! Mits je inziet dat je huidige levenswijze en instelling je niet dat zullen brengen wat je zo graag wilt......
(En nee, ik ga hier niet de hele tijd met strooien omdat ik denk dat je daar uiteindelijk weinig mee opschiet).
quote:*grinnik* Allereerst een
Op vrijdag 17 januari 2003 10:04 schreef Noayla_ het volgende:
Toch maar weer even reageren..
Jacko, ik heb het gevoel dat jij niet echt weet hoe relaties tussen mensen in het algemeen werken.Ik merk hier wederom dat, zodra je een weerwoord krijgt dat je niet bevalt, zodra mensen anders dan bevestigend op je reageren, je direct alles af wilt kappen ("slotje!" ).
Ook in een vriendschap zul je maken krijgen met onenigheid of gedrag dat je niet bevalt. Als je dan net zo fatalistisch zou reageren als je hier doet zul je inderdaad misschien wel vrienden maken maar ze nooit houden .
Het lijkt alsof je jezelf ziet als slachtoffer van de maatschappij i.p.v als een volwassen man met de mogelijkheid om zelf keuzes te maken in het leven. En ja, soms maak je de verkeerde keuzes; da's in jouw geval heel duidelijk.Maar het is nooit te laat om opnieuw te beginnen! Mits je inziet dat je huidige levenswijze en instelling je niet dat zullen brengen wat je zo graag wilt......
(En nee, ik ga hier niet de hele tijd met
voor jou...Ik snap (denk ik wel) wat je bedoeld..en ik ben daar nu ook heel erg mee bezig. Ik ben ook hard bezig mijn instelling te veranderen, maar verdomme..wat is dat moeilijk, zeg. Wat iemand anders zei in dit topic; dat ik bij het minste tegengas wegloop was heel treffend. Maar weet je? Ik ben inderdaad 43 jaar. En een zusje van me (die 34 jaar is) is volwassener als ik. Zij heeft tot haar 21e thuis gewoond en zij is eigenlijk een beetje de reden dat ik thuis ben blijven wonen. Zij is sinds 5 jaar getrouwd en ik ben hier blijven hangen.
Sinds 2 maanden loop ik bij AMW; die adviseerden me om nu eens eerlijk te zijn tov. mijn zusje. Ze wil me graag helpen, maar ik wil haar niet lastig vallen, want ze heeft al 1 kind en een 2e is op weg. Ok, gisteren, na het gesprek met AMW, besloot ik eerlijk tov. haar te zijn en aan te geven hoe IK me voelde.
Ze wil nu voorlopig geen contact meer met me
Ok, is misschien wel ERG eenzijdig zoals ik het schrijf, maar eerlijkheid loont dus niet altijd.
Ik heb gezocht op "alleenstaanden" in YAHOO en heb een stichting hier in de buurt gevonden die ik zodadelijk ga bellen. Want ik voel wel dat ik menselijke contacten om me nodig heb...
Ik wil wel nog even zeggen dat ik je zou aanraden om niet in het verleden te blijven hangen. Het klinkt alsof je je zusje, die 9 jaar jonger is de schuld wilt geven van het feit dat jij langer thuis bent blijven wonen: "Zij heeft tot haar 21e thuis gewoond en zij is eigenlijk een beetje de reden dat ik thuis ben blijven wonen. Zij is sinds 5 jaar getrouwd en ik ben hier blijven hangen.".
Ten eerste is zij al 13 jaar het huis uit zo te horen. Ten tweede is het feit dat jij thuis blijft wonen een beslissing tussen jou en je ouders.
iig zou ik me focussen op de toekomst en er wat van maken en daartoe neem je al een aantal flinke stappen. Positief blijven denken een je komt er wel!
quote:Nope, zij is niet "de schuld"; dat was van mij een bewuste beslissing toen ik 21 was, zij 11 en mijn vader in die tijd overleed.
Op vrijdag 17 januari 2003 16:19 schreef Ripley het volgende:
Dat klinkt alsof je al een eind op weg bent jacko!Ik wil wel nog even zeggen dat ik je zou aanraden om niet in het verleden te blijven hangen. Het klinkt alsof je je zusje, die 9 jaar jonger is de schuld wilt geven van het feit dat jij langer thuis bent blijven wonen: "Zij heeft tot haar 21e thuis gewoond en zij is eigenlijk een beetje de reden dat ik thuis ben blijven wonen. Zij is sinds 5 jaar getrouwd en ik ben hier blijven hangen.".
Ten eerste is zij al 13 jaar het huis uit zo te horen. Ten tweede is het feit dat jij thuis blijft wonen een beslissing tussen jou en je ouders.
iig zou ik me focussen op de toekomst en er wat van maken en daartoe neem je al een aantal flinke stappen. Positief blijven denken een je komt er wel!
Vwb. positief denken; dat brak me vandaag behoorlijk op. Positief denken blijkt dus ook eerlijk te zijn tov. mijn zus(sen) en de jongste heeft dus nu voorlopig het contact met me verbroken. Tja, een mens kan blijkbaar ook TE eerlijk zijn...
peter
quote:En da's een hele goede actie!
Op vrijdag 17 januari 2003 16:11 schreef jacko het volgende:Ik heb gezocht op "alleenstaanden" in YAHOO en heb een stichting hier in de buurt gevonden die ik zodadelijk ga bellen. Want ik voel wel dat ik menselijke contacten om me nodig heb...
quote:Tja...soms is eerlijk zijn na 20 jaar ja-knikken blijkbaar niet goed...
Op vrijdag 17 januari 2003 16:36 schreef DarkElf het volgende:
ben toch benieuwd wat je precies gezegd hebt? Ik vind het vreemd dat iemand zo maar ineens het contact verbreekt.
quote:als je voor haar plotseling ineens met van alles komt, met de toon (sorry) die je hier af en toe gehad hebt in je topic denk ik dat de schok wel groot was
Op vrijdag 17 januari 2003 22:06 schreef jacko het volgende:[..]
Tja...soms is eerlijk zijn na 20 jaar ja-knikken blijkbaar niet goed...
sowwy
quote:Snie erg
Op vrijdag 17 januari 2003 22:07 schreef DarkElf het volgende:[..]
als je voor haar plotseling ineens met van alles komt, met de toon (sorry) die je hier af en toe gehad hebt in je topic denk ik dat de schok wel groot was
..wat wel naar is dat me constant om die eerlijkheid gevraagd wordt, maar als ik die (op aandringen) geef, contact maar meteen afgebroken wordt...
Maar ach, ik blijf (voor hen en hier) voorlopig wel in mijn hokje...
quote:Hokjes zijn niet goed en doordat je ze zelf, onbewust, gevormd hebt snappen mensen het niet als je ineens anders eruit komt. Ze hebben tijd nodig om te wennen, net als jij.
Op vrijdag 17 januari 2003 22:19 schreef jacko het volgende:[..]
Snie erg
..wat wel naar is dat me constant om die eerlijkheid gevraagd wordt, maar als ik die (op aandringen) geef, contact maar meteen afgebroken wordt...
Maar ach, ik blijf (voor hen en hier) voorlopig wel in mijn hokje...
wat vond je btw van mijn forum?
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
