Ok...ik ben 43 jaar (waaaaaatttt? Zo oud? 
) en heb tot 9 mei jl. bij mijn moeder thuis gewoond. Tot 9 mei; de dag waarop ze in mijn armen is gestorven. Sindsdien woon ik hier alleen. En ik mis haar..mis iemand de me kent, me begrijpt...waarmee ik over dagelijkse lullige dingen kan praten.
Het is alsof de tijd sinds 9 mei voor me stil staat. Elke ochtend word ik wakker en denk dat het gisteren pas gebeurt is.
Ok, klinkt allemaal melodramatisch; natuurlijk heb ik niet al die tijd sinds die datum niks gedaan; ik heb een ander huis gekocht en dat ging niet door. Daarna heb ik weer een ander huis gekocht waar ik per 1 maart heen ga. Ik heb 2 katten genomen, zodat er toch in ieder geval nog iets is om voor te zorgen en die met "begroeten" als ik thuis kom. Ik heb, sinds meer dan een jaar, een baan bij een helpdesk
. Ik heb 2 zussen die er voor me zijn als ik ze nodig heb.
Maar feit blijft dat, als ik bijvoorbeeld van mijn (gloednieuwe) baan, thuiskom ik alleen ben; ik mijn verhaal niet kwijt kan....
Misschien zou dit eerder een bericht moeten zijn op "Hoe voel ik me NU (deel zoveel)", maar buiten mijn werk zit ik gewoon veel achter de puter, lees ik onder andere !FOK en reageer soms op een topic...en nu open ik een topic waar ik in mijn eenzaamheid en alleen zijn (pfff, klinkt als zielig doen) mijn verhaal kwijt kan.
Ik weet niet of het wat wordt, of men er iets aan heeft; ik zie wel.
*dikke knuf* 
Ik schiet erg tekort
Je leven heeft best een aparte loop gehad, maar als je er nu niet blij mee bent hoe het is lijkt het me tijd om eens actie te ondernemen. ga er op uit, maak vrienden. dat scheelt al zoveel in dat eenzame gevoel!
Heb je geen hobby of zo? Of dnek eens aan een sport, iets wat je in groepsverband kan doen. Of anders kom je een keertje naar een meeting of zo. Keyword isactie, maak er wat van als je je rot voelt.
Zoek hulp bij vrienden of desnoods psychische hulp.
Sterkte iig
quote:het feit dat je reageert en het feit dat JIJ het bent, DarkElf (iemand die altijd op dit forum klaarstaat voor anderen) is waarschijnlijk al een steun voor Jacko...je bent lievv
Op donderdag 16 januari 2003 15:54 schreef DarkElf het volgende:
Ik voel een hele hoop verdriet als ik dit lees van je en ik weet ook eerlijk gezegd niet wat ik moet of kan zeggen en dat terwijl jij zo vaak anderen helpt met je woorden.*dikke knuf*
Ik schiet erg tekort
Maar Jacko, ik weet t eigenlijk ook niet helemaal, ik zou zeggen ga uit of zo, ontmoet nieuwe meiden, dan voel je je ook niet zo alleen, omdat je dan ook vaker gebeld wordt en vaker dingen gaat doen en zo, snap je wat ik bedoel ? Ik kan dr ook niet meer van maken eigenlijk
Goed idee? Of doe je dat al en geeft dat niet bedoelde resultaat?
Het lijkt me niet gemakkelijk om zomaar ergens sociale contacten vandaan te halen, zelf lukt dat me ook niet goed. Ik heb natuurlijk als voordeel dat ik jong ben, en dat het wat dat betreft wat gemakkelijker hoort te gaan, maar zelf ben ik ook vaak eenzaam.
Misschien helpt het voor jou als je naar een rouwverwerkingsgroep zou gaan? Je leert daar praten over het verlies van je moeder, en praat met lotgenoten. Ik heb natuurlijk geen idee of het iets voor je is, maar misschien helpt het, en hou je er ook nog eens een paar leuke contacten aan over.
Tja, shit kerel, we kunnen hier niet zoveel voor je doen. Wat mis je eigenlijk het meest? 'Iemand' of specifiek je moeder? In dat laatste geval wordt het natuurlijk wat lastig.
Uit je verhaal blijkt niet of je per se een relatie wil, en al helemaal niet of dat een vrouw of een man moet zijn. Maar misschien is het daar ook nog wat vroeg voor. Ik bedoel, 43 jaar bij je moeder gewoond... Sorry dat 'k het moet zeggen, maar dat lijkt me niet goed voor je sociale vaardigheden. Maar het is nooit te laat natuurlijk!
Begin eens met wat vriendenschappen aan te knopen. Het is een cliché, maar dat bereik je niet als je achter je comp blijft zitten. Op Fok! lopen zat leuke mensen rond, maar er gaat toch niets boven IRL kletsen bij de open haard met een goed glas wijn, of fanatiek sporten, of doorzakken in de kroeg, of... vul zelf maar in.
Er op uit dus! Sportclubs, cursussen, vrijwilligerswerk, en natuurlijk je eigen baan zijn goede gelegenheden om mensen te ontmoeten. Cliché, wederom, maar wel waar. Ik ben echter bang dat je wel een beetje een achterstand hebt omdat je nog maar zo kort zelfstandig bent, maar zo te zien (een eigen huis, een baan, 2 lieve katten) ben je de schade al aardig aan het inhalen!
Denk in elk geval niet: eerst moet ik de dood van mijn moeder verwerken, dan pas kan ik verder. Nee hoor, je kunt best rouwen terwijl je bezig bent met een leven op te bouwen. Laat dat je niet in de weg zitten!
Veel succes en laat nog eens iets van je horen.
quote:Nee, jij schiet niet tekort. IK schiet tekort. Toevallig dat je zo reageert; hier hadden we het net vandaag over bij Maatschappelijk Werk. Dankzij mijn mw-er heb ik namelijk iets nieuws ontdekt; als iemand zijn waardering voor me uitspreekt dan vind ik het hartstikke moeilijk om het te accepteren of voor mezelf te kunnen beseffen dat ik die waardering waard ben. Ik ben zo gewend om voor een ander te leven dat ik moet leren dat IK ook de moeite waard ben. Vanmorgen besefte ik me opeens dat ze gelijk had en dat was/is een heel raar gevoel, maar wel een fijn gevoel.
Op donderdag 16 januari 2003 15:54 schreef DarkElf het volgende:
Ik voel een hele hoop verdriet als ik dit lees van je en ik weet ook eerlijk gezegd niet wat ik moet of kan zeggen en dat terwijl jij zo vaak anderen helpt met je woorden.*dikke knuf*
Ik schiet erg tekort
Jij tekort schieten? Absoluut niet. Weet je wel hoe goed het doet om een reactie te lezen van jou, iemand die misschien niet begrijpt (hoewel, vlgs. mij meer dan jij denkt), maar toch reageert??? Je bent een kanjer...en bedankt voor je knuf 
quote:hehehe, lees mijn post es ?
Op donderdag 16 januari 2003 16:07 schreef jacko het volgende:[..]
Jij tekort schieten? Absoluut niet. Weet je wel hoe goed het doet om een reactie te lezen van jou, iemand die misschien niet begrijpt (hoewel, vlgs. mij meer dan jij denkt), maar toch reageert??? Je bent een kanjer...en bedankt voor je knuf
staat t zelfde als wat je nu zegt 
Al zit je er drie avonden per week. Misschien hebben ze werk voor je en ben je het aanspreekpunt in de kroeg,.. dan heb je altijd iemand om je verhaal aan op te hangen en ontmoet je misschien wel diegene die ook voor je katten wil zorgen
zodat jij niet alleen bent.Is maar een idee wat me inviel bij het lezen van jouw verhaal.
Du Riechst So Gut
Natuurlijk zitten er ook, net als IRL, een paar kutopmerkingen tussen. Maar je wordt hier blijkbaar meer gewaardeerd dan je zelf denkt. Misschien zou dat IRL ook wel zo kunnen zijn
Je moet het, zoals je ondertitel al zegt, niet te graag willen. Je moet niet denken dat je de enige bent. Iedereeen die na zo'n periode weer op moet krabbelen begint zo. Je hebt het nu gewoon ff moeilijk. Als je nu al herkent dat je gewoon niet lekker in je vel zit gaat het straks zeker beter. Let maar op, dan spreek je weer wat af met vrienden van vroeger (ik noem maar een zijstraat), met collega's... Voor je het weet ga je al bij de dichtsbijzijnde biljart/tennis/willekeurige sport vereniging en ben je daar 3 avonden in de week mee zoet. Dan verlang je eindelijk naar wat rust.
Waar jij nu mee bezig bent, kost gewoon tijd. Een groot aantal mannen van middelbare leeftijd maken hetzelfde door (door bijvoorbeeld een scheiding of overlijden van partner). Geef het gewoon tijd en probeer niet teveel overal over na te denken.
Veel studenten hebben het trouwes ook (je zou het niet zeggen)... Verhuizen in hun eentje naar een andere stad en moeten ineens hunzelf zien te vermaken. Verplicht weer nieuwe mensen leren kennen. Ik ken mensen die al met hun studie gestopt zijn om deze reden...
sterkte iig en bekijk het zo, vanaf nu wordt het gewoon beter...
[edit]
ik zou zelf nooit gezelschap in de kroeg zoeken...
[/edit]
[Dit bericht is gewijzigd door B4ron op 16-01-2003 16:18]
"Ga uit, ga op een sportclub.." enz..
Weet je wat? Ik post een stukje dat ik (vlgs. mij) al eens hier gepost heb...:
Ik loop op het schoolplein. Er staat een grote groep klasgenoten bij
elkaar en ik besluit erbij te gaan staan.
"Ga weg, je hoort hier niet bij." zeggen de populaire jongens spottend.
Ik aarzel even. Dat is genoeg voor de
hele kudde om over me heen te vallen en te slaan.
Ik loop op het schoolplein. Er staat een grote groep klasgenoten bij elkaar. Ik besluit ze te ontwijken. Ik hoor er toch niet bij? Dat hebben ze zelf gezegd. "Hee peter! Kom erbij joh."
roepen ze. Aarzelend loop ik er heen. Zou het dan toch zo zijn dat eindelijk...? Als ik dicht genoeg bij ben, zegt de aanvoerder opeens "PAK HEM!"
Dat is genoeg voor de hele kudde om over me heen te vallen en te slaan.
Dat slaan is nooit op het gezicht, want ik draag een bril. Schouders,
rug en buik, maar dat doet al pijn gnoeg en die pijn is niet het ergste...
Ik loop op het schoolplein. Een andere school, een aantal jaren later.
Er staat een groep klasgenoten bij elkaar.
De meesten ken ik en in de klas kan ik goed met ze overweg. Ik heb met
geeneen ruzie en ze hebben me nog nooit gepest. Ik besluit ze te ontwijken. Ik hoor er toch niet bij? Dat heb ik in de afgelopen 6 jaar wel geleerd.
"Hee peter, kom erbij!" roept een van de klasgenoten waar ik in de klas
goed mee kan opschieten. Maar ik kan het niet. Ik hoor er niet bij, dat is me wel letterlijk ingestampt.
Langzaam maar zeker laat men me links liggen. Ik voel me intens verdrietig en blij tegelijk.
Ik loop in de zaal. Het jaarlijkse afdelingsfeest. Er zijn niet veel mensen, een stuk of 30. Er staat een groep collega's bij elkaar waarmee ik goed kan opschieten op kantoor. "Hee peter, leuk feest he?" zegt er een tegen mij. Ze vragen niet of ik erbij kom staan. Ze weten dat ik liever een beetje rondloop en niet veel zeg.
Ik zit in een cafe. Het is stampvol.............
Wat is eenzaamheid?
quote:* EggsTC heeft darkelf wellis geplaagd
Op donderdag 16 januari 2003 15:58 schreef CoolGuy het volgende:[..]
het feit dat je reageert en het feit dat JIJ het bent, DarkElf (iemand die altijd op dit forum klaarstaat voor anderen) is waarschijnlijk al een steun voor Jacko...je bent lievv
Jacko, heb je helemaal geen vrienden dan?
Die kan je toch altijd maken, ga gewoon een paar keer naar dezelfde kroeg, spreek mensen aan, zoveel mogelijk dezelfde mensen iedere keer als je daar ben... op een gegeven moment ontwikkel je wel vrienden, en met succes ook een vriendin 
quote:tja, het juk van je middelbare school afschudden is nooit makkelijk
Op donderdag 16 januari 2003 16:21 schreef jacko het volgende:
Allereerst bedankt voor de reacties...maar eerlijk gezegd kan ik met de meesten niet zoveel..."Ga uit, ga op een sportclub.." enz..
ik zou ook niet weten wat ik nou moet zeggen.
Iedereen heeft een masker. Dit klinkt heel filosofisch maar, wat ik er eigenlijk mee bedoel is dat je je bij alle mensen die je kent je anders gedraagd. Op je werk ben je iemand die alleen rustig rondloopt en niet altijd haantje de voorste bent. Men heet duidelijk wel respect voor je en vind je aardig. Daar doe je je als stille muurbloem voor.
Hier lul je ons de oren van de kop.
Ik heb hier threads van je gelezen die eigenlijk niet door de sociale beugel kunnen. maw: als ik ze had gepost was ik finaal afgezeken . En toch , hoe raar ze ook zijn, is het uitlach percentage bij jou bijzonder laag. Zoals deze ook weer. Ik typ normaal nooit van die lange stukken. Kijk eens naar de gemiddelde lengte van posts...
je geniet hier respect van mensen. Iedereen ziet dat je een goudeerlijke man bent die ff niet meer weet wat hij hier doet en hoe hij hier is gekomen. Iedereen probeert je raad te geven.
je bent gewoon een tikkeltje onzeker.
hier kom je cht wel uit hoor...
[Dit bericht is gewijzigd door B4ron op 16-01-2003 16:37]
Maar ik zie niet in waarom je niet lid kan worden van een sportclub, kerk of fanclub of weet ik wat.
quote:Als ik het goed begrijp is het een wisselwerking tussen de leegte door het overlijden van je moeder en je moeite met (grote groepen?) mensen -> door het legere huis word je, via een omweg, extra geconfronteerd met je moeite met grote groepen en door je moeite met grote groepen zie je weinig kans om de leegte in te vullen.
Op donderdag 16 januari 2003 16:21 schreef jacko het volgende:
<verhaal>
Echter (!), als ik het goed begrijp mis je met name het praten over dagelijkse dingen en het uitwisselen van persoonlijke gedachten en zo. Dit kan sowieso beter met 1/2 andere personen dan in een groep. Laat de groep daarom even de groep en ga op zoek naar individuen. Misschien is het iets om een advertentie in de krant te zetten of een hobby te zoeken die je in contact brengt met mensen apart (schaken of zo? zit je tegenover 1 iemand), of bedenk bij welk 'type mens' je je erg thuis voelt en zoek een club of hobby waar dit type sterk is vertegenwoordigd?
Waar jij nog bij je moeder thuiswoonde voerden leeftijdsgenoten al jaren een zelfstandig huishouden. Hoogstwaarschijnlijk hierdoor heb je aansluiting gemist bij leeftijdsgenoten, zowel mannen als vrouwen.
Het is hard maar waar: mensen zoeken aansluiting bij anderen waar ze iets gemeenschappelijks in herkennen. Daar weinig mensen zich op jouw leeftijd nog in een zelfde situatie bevonden is het hier waarschijnlijk misgelopen.
Ik moet heel eerlijk zeggen; ik las een tijd geleden je receptentopic en dacht meteen dat ik me ook niet aangetrokken zou kunnen voelen tot iemand die op z'n 43e nog helemaal niet kan koken en eigenlijk nog een heel stuk ontwikkeling moet doormaken.
(Ik bedoel dit overigens allesbehalve respectloos want je lijkt me een heel erg lieve vent).
Ben je weleens bij jezelf nagegaan waarom je zo lang hebt gewacht met het uit huis gaan? Over het algemeen staan mensen zodra ze tegen de 20 lopen te trappelen om op zichzelf te gaan wonen; een natuurlijk proces.
Voor wat betreft het ontmoeten van mensen; ik denk dat je allereerst achter de computer vandaan moet komen en ook eens een poging moet wagen mensen te ontmoeten in de real world.
Vrienden maken gaat gemakkelijker als je eens iets te vertellen hebt, bijv. over dingen die je hebt gedaan buiten de deur. Het is voor een gesprekspartner natuurlijk weinig interessant te horen dat je het hele weekend achter de computer hebt gezeten en verder niemand hebt gezien.
Waarom ga je geen kookcursus volgen? Hartstikke leuk, nuttig en je bent ook eens onder de mensen. En hoe zit het met collega's? Kun je niet een keer iets met hen afspreken? Er is toch wel eens een keer een uitje of borrel (en anders organiseer je er zelf 1)?
Vergeet niet dat niemand van ons zomaar out of the blue vrienden had. Ook wij hebben daar moeite voor moeten doen en tijd in moeten steken... Het enige verschil is dat de meeste mensen hier iets eerder mee beginnen dan jij.
Héél veel succes!!
quote:Juist femmeChantal!
Op donderdag 16 januari 2003 16:38 schreef femmeChantal het volgende:[..]
Bla bla bla
Of op een klaverjas club... gewoon met zn 4en kaarten, is toch ook gezellie, zeker dat je vrienden maakt.
quote:*peter schenkt koffie in, geeft zichzelf een wolkje koffiemelk, steekt zijn wijsvinger op en zegt.. "foei".......
Op donderdag 16 januari 2003 16:22 schreef EggsTC het volgende:
* EggsTC heeft darkelf wellis geplaagd
quote:Jacko, 43 jaar..loopt een kroeg in. Spreekt mensen aan (eng, maar hij doet het)...spreekt nog eens mensen aan.. Komt vaker in die kroeg...Spreekt een dame aan (tjee, een dame in de kroeg van ongeveer zijn leeftijd?
Jacko, heb je helemaal geen vrienden dan?
Die kan je toch altijd maken, ga gewoon een paar keer naar dezelfde kroeg, spreek mensen aan, zoveel mogelijk dezelfde mensen iedere keer als je daar ben... op een gegeven moment ontwikkel je wel vrienden, en met succes ook een vriendin
).."Pfff, je wilt zeker een keer n**ken, he?"Exit Jacko...
Weet je? Ik baal er nogal van als ik dat standaard-antwoord zie van "Ga bij een sport" (doe ik al, zit al 5 jaar bij volleybal) of ga eens naar de kroeg...denkt iedereen nou echt dat het zo simpel is?????
Ok...geef mij eens een definitie van eenzaamheid.....Weet jij wat eenzaam zijn is????
quote:Zeker dat er kroegen zijn met dames van jouw leeftijd. Bovendien hoeven ze toch niet jouw leeftijd te zijn, als ze in de 30 zijn is het al goed. Als je van mijn leeftijd bent : 19 dan hebben ze veel eerder de gedachte dat je alleen wil neuken. Als jij gewoon binnen komt en loopt naar iemand toe (dame) : "alles goed" bla bla bla, "kom je hier wel vaker" bla bla bla.
Op donderdag 16 januari 2003 16:43 schreef jacko het volgende:[..]
*peter schenkt koffie in, geeft zichzelf een wolkje koffiemelk, steekt zijn wijsvinger op en zegt.. "foei".......
[..]Jacko, 43 jaar..loopt een kroeg in. Spreekt mensen aan (eng, maar hij doet het)...spreekt nog eens mensen aan.. Komt vaker in die kroeg...Spreekt een dame aan (tjee, een dame in de kroeg van ongeveer zijn leeftijd?
Exit Jacko...
Weet je? Ik baal er nogal van als ik dat standaard-antwoord zie van "Ga bij een sport" (doe ik al, zit al 5 jaar bij volleybal) of ga eens naar de kroeg...denkt iedereen nou echt dat het zo simpel is?????
Ok...geef mij eens een definitie van eenzaamheid.....Weet jij wat eenzaam zijn is????
Dat bedoelde ik dus met "in je schooltijd" blijven hangen : "ze zal wel gelijk denken dat ik dr wil neuken"...
Tja, als je daar bang voor ben, moet je je er maar is overheen zetten, dan zul je idd nooit iemand vinden. Als je dat alleen al denkt bij het aanspreken....
Ik spreek bijna ieder meisje aan wat ik tegen kom, ook gewoon opstraat. gewoon praatje... of in het winkelcentrum.
Je moet gewoon schijt hebben... als jij zegt : "alles goed" en dat wijf zegt : "je wilt neuken zeker?" dan weet je al dat je de verkeerde hebt... NEXT!!!!!!!
quote:Zo simpel is het wel. Contact begint bij jezelf, eenzaamheid ook.
Op donderdag 16 januari 2003 16:43 schreef jacko het volgende:[..]
*peter schenkt koffie in, geeft zichzelf een wolkje koffiemelk, steekt zijn wijsvinger op en zegt.. "foei".......
[..]Jacko, 43 jaar..loopt een kroeg in. Spreekt mensen aan (eng, maar hij doet het)...spreekt nog eens mensen aan.. Komt vaker in die kroeg...Spreekt een dame aan (tjee, een dame in de kroeg van ongeveer zijn leeftijd?
Exit Jacko...
Weet je? Ik baal er nogal van als ik dat standaard-antwoord zie van "Ga bij een sport" (doe ik al, zit al 5 jaar bij volleybal) of ga eens naar de kroeg...denkt iedereen nou echt dat het zo simpel is?????
Ok...geef mij eens een definitie van eenzaamheid.....Weet jij wat eenzaam zijn is????
Ik voel me ook weleens ontzettend eenzaam, met name de laatste twee jaar ben ik nogal teleurgesteld door mensen die me heel na waren. Maar ik besef me terdege dat alleen thuis na te gaan zitten over die eenzaamheid er niks aan verandert. Daarom zoek ik mensen op en stel me open.
Goed, dan stoot je een paar keer je neus. dat is het risico van omgaan met mensen. Maar het is de moeite waard als je mensen vindt die er voor je zijn en waar jij er voor kan zijn.
En dat gebeurt nu eenmaal door interactie: verdiep eens wat contacten van fok (heb je wel eens gemeet) bijvoorbeeld. Zo weet je al een beetje wieiemand is voordat je elkaar echt ontmoet. Of organiseer eens wat met wat mensen van volleybal.
