R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het lijkt misschien wel een Tina verhaaltje maar het is een serieus probleem😝.
Ik tob al een paar maanden over mijn beste vriendin. Haar leven is plotsklaps veranderd toen ze erachter kwam zwanger te zijn van haar vriend. Ze hebben besloten het kind te verwelkomen en sindsdien heeft ze haar hele levensstijl veranderd. (Ze is 26, ik 27 trouwens).
Achtergrondinformatie;
Ik ken haar vanaf de middelbare school. We delen een vriendengroep en daarbij zijn we al sinds de middelbare schoolperiode elkaars beste vriendinnen. Door alle jaren heen hebben we veel samen meegemaakt en ondernomen. We weten alles van elkaar, zagen elkaar vaak en spraken elkaar elke dag. Ik denk dat we alles wel van elkaar weten.
Ze is bijna 6 maanden geleden bevallen en dat heeft haar zogezegd nog meer veranderd. Extreem. Alles draait om haar kind. Ze is van een next level feestbeest (drank, drugs) getransformeerd naar een kluizenaar. Ze leeft in haar eigen wereld en alle gesprekken gaan alleen nog maar over het kind. Ze gaat alleen nog maar om met vrouwen die ook een kind hebben en daar alleen nog maar over kunnen praten (lijkt het).
Nu ik het opschrijf lijkt het een heel klein probleem, maar voor mij is het een groot issue, want ze is veranderd en onze vriendschap daardoor ook. Het voelt als rouwen om het verliezen van een persoon. Zo anders is onze vriendschap in een korte tijd geworden. En het lijkt erop alsof ze zelf ook geen band meer met mij, of de verdere vriendengroep, wil.
Zo gingen we begin maart een paar dagen naar het buitenland (dat was allang gepland) maar heeft ze dat, terwijl er was geboekt, afgezegd “omdat ze niet zo lang zonder haar baby kan, dat had ze onderschat”. Ik vind dat niet kunnen tegenover ons, want als je samen boekt dan reken je daarop. M’n andere vriendinnen pakken het anders op (die zeggen dat we haar moeten laten en het vast wel overgaat) maar die hadden een minder sterke band met haar dan ik had.
Toen ze in januari trouwens eens wél mee ging om te stappen (want ze zegt verder veel af) was ze ook heel snel weer weg met de reden “haar kind”. Ik merk aan haar dat ze zich niet meer op haar gemak voelt in situaties met ons en ik voel me trouwens ook niet op mijn gemak als ik bij haar op de bank zit.
Het voelt ergens ook hypocriet, want iedereen weet dat voordat zij wist dat ze zwanger was, het heel erg leuk vond om uit te gaan (ze was niet weg te denken bij festivals), alcohol te nuttigen en drugs te gebruiken. Toen ze zwanger bleek, weet ik ook dat ze zich dood schrok omdat ze daar helemaal nog niet aan toe was. Maar meteen op dat moment ging de knop radicaal om. Ik weet (en de hele vriendengroep) ook dat ze haar vriend heeft bedrogen door een affaire met een collega. Soms denk ik dat ze daarom afstand neemt van ons, omdat ze dan wordt herinnerd aan haar verleden en de fouten.
Het is verder niet erg dat ze niet meer mee wil naar feesten of festivals of uitgaan. Maar ze sluit ons ook zeker emotioneel uit en misschien wel om bovenstaande reden. Toen ik haar laatst aangaf dat ik het gevoel heb dat ze mij/ons ontloopt, zei ze dat ze niet meer de behoefte heeft om op die manier te leven zoals wij dat doen, maar het zeker niet haar bedoeling is om ons uit te sluiten, want de verdere band wil ze wel behouden. Daarmee was het gesprek dan ook afgedaan.
Ik begrijp niet hoe je van heel levenslustig kan veranderen in een kluizenaar en je in een oogwenk je rug kan keren naar je “oude leven” inclusief de vrienden waar je jaren mee omging. Het lijkt alsof we helemaal niets meer gemeen hebben en zij een totaal ander mens is geworden. Toch doet het pijn en wil ik graag een vriendschap met haar behouden, want ze voelt wel als familie.
Hoe denken jullie als buitenstaanders over deze situatie? Stel ik me misschien aan, heb ik gelijk of maak ik mezelf belangrijker dan ik ben? En hoe kan ik dit bij haar laten doordringen?
Ik tob al een paar maanden over mijn beste vriendin. Haar leven is plotsklaps veranderd toen ze erachter kwam zwanger te zijn van haar vriend. Ze hebben besloten het kind te verwelkomen en sindsdien heeft ze haar hele levensstijl veranderd. (Ze is 26, ik 27 trouwens).
Achtergrondinformatie;
Ik ken haar vanaf de middelbare school. We delen een vriendengroep en daarbij zijn we al sinds de middelbare schoolperiode elkaars beste vriendinnen. Door alle jaren heen hebben we veel samen meegemaakt en ondernomen. We weten alles van elkaar, zagen elkaar vaak en spraken elkaar elke dag. Ik denk dat we alles wel van elkaar weten.
Ze is bijna 6 maanden geleden bevallen en dat heeft haar zogezegd nog meer veranderd. Extreem. Alles draait om haar kind. Ze is van een next level feestbeest (drank, drugs) getransformeerd naar een kluizenaar. Ze leeft in haar eigen wereld en alle gesprekken gaan alleen nog maar over het kind. Ze gaat alleen nog maar om met vrouwen die ook een kind hebben en daar alleen nog maar over kunnen praten (lijkt het).
Nu ik het opschrijf lijkt het een heel klein probleem, maar voor mij is het een groot issue, want ze is veranderd en onze vriendschap daardoor ook. Het voelt als rouwen om het verliezen van een persoon. Zo anders is onze vriendschap in een korte tijd geworden. En het lijkt erop alsof ze zelf ook geen band meer met mij, of de verdere vriendengroep, wil.
Zo gingen we begin maart een paar dagen naar het buitenland (dat was allang gepland) maar heeft ze dat, terwijl er was geboekt, afgezegd “omdat ze niet zo lang zonder haar baby kan, dat had ze onderschat”. Ik vind dat niet kunnen tegenover ons, want als je samen boekt dan reken je daarop. M’n andere vriendinnen pakken het anders op (die zeggen dat we haar moeten laten en het vast wel overgaat) maar die hadden een minder sterke band met haar dan ik had.
Toen ze in januari trouwens eens wél mee ging om te stappen (want ze zegt verder veel af) was ze ook heel snel weer weg met de reden “haar kind”. Ik merk aan haar dat ze zich niet meer op haar gemak voelt in situaties met ons en ik voel me trouwens ook niet op mijn gemak als ik bij haar op de bank zit.
Het voelt ergens ook hypocriet, want iedereen weet dat voordat zij wist dat ze zwanger was, het heel erg leuk vond om uit te gaan (ze was niet weg te denken bij festivals), alcohol te nuttigen en drugs te gebruiken. Toen ze zwanger bleek, weet ik ook dat ze zich dood schrok omdat ze daar helemaal nog niet aan toe was. Maar meteen op dat moment ging de knop radicaal om. Ik weet (en de hele vriendengroep) ook dat ze haar vriend heeft bedrogen door een affaire met een collega. Soms denk ik dat ze daarom afstand neemt van ons, omdat ze dan wordt herinnerd aan haar verleden en de fouten.
Het is verder niet erg dat ze niet meer mee wil naar feesten of festivals of uitgaan. Maar ze sluit ons ook zeker emotioneel uit en misschien wel om bovenstaande reden. Toen ik haar laatst aangaf dat ik het gevoel heb dat ze mij/ons ontloopt, zei ze dat ze niet meer de behoefte heeft om op die manier te leven zoals wij dat doen, maar het zeker niet haar bedoeling is om ons uit te sluiten, want de verdere band wil ze wel behouden. Daarmee was het gesprek dan ook afgedaan.
Ik begrijp niet hoe je van heel levenslustig kan veranderen in een kluizenaar en je in een oogwenk je rug kan keren naar je “oude leven” inclusief de vrienden waar je jaren mee omging. Het lijkt alsof we helemaal niets meer gemeen hebben en zij een totaal ander mens is geworden. Toch doet het pijn en wil ik graag een vriendschap met haar behouden, want ze voelt wel als familie.
Hoe denken jullie als buitenstaanders over deze situatie? Stel ik me misschien aan, heb ik gelijk of maak ik mezelf belangrijker dan ik ben? En hoe kan ik dit bij haar laten doordringen?
Je maakt jezelf belangrijker dan je bent in haar leven. Ze heeft een baby en een ander leven, de reden om jezelf in een oogwenk van mensen af te keren. Jij/jullie passen niet meer. Pijnlijk maja.
Ja, zij is een andere levensfase in gegaan en jij past daar minder goed bij. Is allemaal behoorlijk verklaarbaar maar doet wel pijn.
Op dinsdag 13 augustus schreef Xa1pt:
Neuh, fraude mag best aangepakt worden. Maar dat het de maatschappij meer oplevert of beter is voor de samenleving, is nog maar de vraag.
Op donderdag 25 juni 2015 schreef KoosVogels:
Klopt. Ik ben een racist.
Neuh, fraude mag best aangepakt worden. Maar dat het de maatschappij meer oplevert of beter is voor de samenleving, is nog maar de vraag.
Op donderdag 25 juni 2015 schreef KoosVogels:
Klopt. Ik ben een racist.
Beetje afstand nemen. Als jullie elkaar echt goed liggen, krijgt ze vanzelf wel weer behoefte aan contact met jou en kan je het weer langzaam opbouwen. Zal alleen wel weer zoeken zijn naar een nieuwe vorm, want zij is veranderd en jij verandert ook. Maar dat geeft niet. Dat zijn nieuwe fases.
Somebody that I used to know
Je maakt jezelf veel belangrijker dan je bent en als je zelf een kind mocht krijgen denk je terug aan dit topic en besef je dat je geen idee had waar je over praatte.
Breitling - Instruments for Professionals
Zoek andere dingen waarin je elkaar vindt. Stappen dus niet meer. Maar misschien wel een hapje eten samen of zulk soort dingen.
En verder opvallend dat je haar een kluizenaar noemt omdat ze niet meer uitgaat. Ik ben geen moeder maar ik kan me heel goed voorstellen dat zo'n baby ervoor zorgt dat je geen energie hebt om nog uit te gaan. Ik lees aan jouw kant van het verhaal ook wel gebrek aan inleving. Je lijkt niet echt te vatten dat een jong kind een zware verantwoordelijkheid is in ieder geval
.
En verder opvallend dat je haar een kluizenaar noemt omdat ze niet meer uitgaat. Ik ben geen moeder maar ik kan me heel goed voorstellen dat zo'n baby ervoor zorgt dat je geen energie hebt om nog uit te gaan. Ik lees aan jouw kant van het verhaal ook wel gebrek aan inleving. Je lijkt niet echt te vatten dat een jong kind een zware verantwoordelijkheid is in ieder geval
.
Resistance is futile.
Tja, ik vind het ook logisch. Ik ben zelf ook behoorlijk van de party, maar als ik opeens een kind zou krijgen zou dat ook wel even een aantal jaar op een laag pitje komen te staan. Een kind opvoeden is best een verantwoordelijkheid, en dat gaat dan even voor.
Ik zou inderdaad andere dingen zoeken die je nog wel kunt doen, maar je moet ervan uitgaan dat jullie relatie vooral in het begin waarschijnlijk minder intens zal zijn.
Ik zou inderdaad andere dingen zoeken die je nog wel kunt doen, maar je moet ervan uitgaan dat jullie relatie vooral in het begin waarschijnlijk minder intens zal zijn.
TS is geconfronteerd met haar toekomst 
Do not go gentle into that good night
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.
alles moet niet om haar kind draaien, ze moet doorgaan met next level feestbeest zijn.
dat kind begrijpt wel als het groot geworden is
dat kind begrijpt wel als het groot geworden is
Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend.
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Jij lijkt niet te geloven in haar 'act'? Waarom niet?
Misschien is dat wel de hele reden dat ze je ontloopt.
Misschien is dat wel de hele reden dat ze je ontloopt.
Hoezo? Ze hoeft zich toch niet voort te planten als ze dat niet wil?quote:Op woensdag 25 maart 2020 00:34 schreef devlinmr het volgende:
TS is geconfronteerd met haar toekomst
@TS kun je deze gevoelens niet met je vriendin bespreken? Maar dan zonder het negatieve over haar hypocrisie en zo?
Ik weet niet of je zelf kinderen wil en zo nee of dat dan een leven is waar je nooit mee geconfronteerd wil worden maar haar kind is nu gewoon het belangrijkste voor haar en het is volkomen logisch dat die op nr 1 staat, misschien ben je jaloers op de aandacht die dat kind krijgt maar het lijkt mij logisch dat je met een klein kind niet op vriendinnenvakantie gaat. Hebben jullie ook niks aan. Misschien zal ze ooit weer uitgaan maar dan eerder als het kind groot is... Of als ze goede oppas heeft maar dan nog..
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Je vriendin zit in een andere levensfase en heeft minder behoefte aan stappen etc
Een tip zou kunnen zijn om een keer met haar af te spreken om te lunchen of shoppen
En geloof me TS: binnen 10 jaar doe jij hetzelfde… :-)
Een tip zou kunnen zijn om een keer met haar af te spreken om te lunchen of shoppen
En geloof me TS: binnen 10 jaar doe jij hetzelfde… :-)
Dat heb je wel vaker met mensen die kinderen krijgen. Die zijn vermoeiend en kosten een hoop tijd. Dus veel impact op je leven. Ik denk dat je je verwachtingspatroon zal moeten bijstellen over hoe je met haar vrienden wil blijven. Vaak zie je dat het stuk loopt op een gebrek aan inlevingsvermogen.
Toch heb ik ook met de vrienden die kinderen hebben nog altijd een prima vriendschap. Maar dan op een manier die wat meer bij hun levensritme past. Waarbij ik me er ook van bewust ben dat het soms even meer vanuit mij moet komen. Van hen verwacht ik ook niet dat ze met me naar festivals of iets gaan. Daar heb ik weer nieuwe mensen voor gevonden.
Toch vind ik ook wel dat sommigen van die jonge ouders helemaal doorschieten. Zo'n weekend afzeggen vind ik ook wel heel erg treurig. Zo heb ik ook een vriend die ongeveer nooit zijn huis meer uitgaan sinds hij vader is dus als ik af wil spreken moet ik daarheen (wel een goedkope vriendschap zo
). Die wil zelfs als de moeder gewoon thuis is al geen dagje meer weg ofzo. Toevallig ook zo'n type wat vroeger helemaal losgeslagen was. Vaak zie je dat juist dat soort lui alleen maar in extremen kunnen gedragen. Maargoed je doet er weinig aan. /
Toch heb ik ook met de vrienden die kinderen hebben nog altijd een prima vriendschap. Maar dan op een manier die wat meer bij hun levensritme past. Waarbij ik me er ook van bewust ben dat het soms even meer vanuit mij moet komen. Van hen verwacht ik ook niet dat ze met me naar festivals of iets gaan. Daar heb ik weer nieuwe mensen voor gevonden.
Toch vind ik ook wel dat sommigen van die jonge ouders helemaal doorschieten. Zo'n weekend afzeggen vind ik ook wel heel erg treurig. Zo heb ik ook een vriend die ongeveer nooit zijn huis meer uitgaan sinds hij vader is dus als ik af wil spreken moet ik daarheen (wel een goedkope vriendschap zo
). Die wil zelfs als de moeder gewoon thuis is al geen dagje meer weg ofzo. Toevallig ook zo'n type wat vroeger helemaal losgeslagen was. Vaak zie je dat juist dat soort lui alleen maar in extremen kunnen gedragen. Maargoed je doet er weinig aan. /
Als iedereen aan zichzelf denkt wordt er aan iedereen gedacht.
Op 't randje en erover.
Op fietsen zonder bende kwam'm zie schooieren um spek
Op 't randje en erover.
Op fietsen zonder bende kwam'm zie schooieren um spek
Een beetje inlevingsvermogen in een ander tonen kan in ieder geval al een hele hoop schelen.quote:Op woensdag 25 maart 2020 08:04 schreef HSG het volgende:
Vriendschappen komen en gaan en daar doe je niet zoveel aan.
Het klinkt alsof zij nu eens echt een volwassen leven wil leiden met verantwoordelijkheden, terwijl jij nog vast zit in een soort verlengde van je puberteit met drank en drugs.
The ordinary teacher tells. The good teacher explains. The superior teacher demonstrates. The best teacher inspires.
Daar hadden we elkaar ook in gevonden, onze vriendschap bestond niet alleen uit stappen. Besef dat dit een hechte vriendschap is en dat dit teruggaat naar de middelbare school. Dat betekent dat we zo’n beetje alles met elkaar deden en deelden. Ik kwam vroeger vaak bij haar over de vloer, zij ook vaak bij mij. Alsof we zussen zijn.quote:Op woensdag 25 maart 2020 00:14 schreef Seven. het volgende:
Zoek andere dingen waarin je elkaar vindt. Stappen dus niet meer. Maar misschien wel een hapje eten samen of zulk soort dingen.
En verder opvallend dat je haar een kluizenaar noemt omdat ze niet meer uitgaat. Ik ben geen moeder maar ik kan me heel goed voorstellen dat zo'n baby ervoor zorgt dat je geen energie hebt om nog uit te gaan. Ik lees aan jouw kant van het verhaal ook wel gebrek aan inleving. Je lijkt niet echt te vatten dat een jong kind een zware verantwoordelijkheid is in ieder geval
Ze leeft nu als een kluizenaar. Vroeger was ze elke dag op pad en overal te vinden, nu is ze alleen maar bezig met het kind, werkt ze af en toe en spreekt ze af met vrouwen die net zo in het leven staan. Ze leeft in haar eigen baby-wereld en lijkt verliefd op haar baby. En daar moet het oude leven incl. de mensen die daarin voorkwamen voor wijken.
Ik snap wel dat er weinig energie is, maar haar levenslust lijkt verdwenen. Ik ben geen moeder, maar 3 nachten in het buitenland slapen is al te lastig omdat je je baby mist? Zet dan af en toe FaceTime aan? Of denk ik dan te moeilijk?
Je hebt geen idee waar je over praat.quote:
[..]
Daar hadden we elkaar ook in gevonden, onze vriendschap bestond niet alleen uit stappen. Besef dat dit een hechte vriendschap is en dat dit teruggaat naar de middelbare school. Dat betekent dat we zo’n beetje alles met elkaar deden en deelden. Ik kwam vroeger vaak bij haar over de vloer, zij ook vaak bij mij. Alsof we zussen zijn.
Ze leeft nu als een kluizenaar. Vroeger was ze elke dag op pad en overal te vinden, nu is ze alleen maar bezig met het kind, werkt ze af en toe en spreekt ze af met vrouwen die net zo in het leven staan. Ze leeft in haar eigen baby-wereld en lijkt verliefd op haar baby. En daar moet het oude leven incl. de mensen die daarin voorkwamen voor wijken.
Ik snap wel dat er weinig energie is, maar haar levenslust lijkt verdwenen. Ik ben geen moeder, maar 3 nachten in het buitenland slapen is al te lastig omdat je je baby mist? Zet dan af en toe FaceTime aan? Of denk ik dan te moeilijk?
Breitling - Instruments for Professionals
Ik zie dat bij alle vrouwen: zodra de eerste baby er is,draait het leven alleen maar om de baby. De baby is haar wereld.quote:
[..]
Daar hadden we elkaar ook in gevonden, onze vriendschap bestond niet alleen uit stappen. Besef dat dit een hechte vriendschap is en dat dit teruggaat naar de middelbare school. Dat betekent dat we zo’n beetje alles met elkaar deden en deelden. Ik kwam vroeger vaak bij haar over de vloer, zij ook vaak bij mij. Alsof we zussen zijn.
Ze leeft nu als een kluizenaar. Vroeger was ze elke dag op pad en overal te vinden, nu is ze alleen maar bezig met het kind, werkt ze af en toe en spreekt ze af met vrouwen die net zo in het leven staan. Ze leeft in haar eigen baby-wereld en lijkt verliefd op haar baby. En daar moet het oude leven incl. de mensen die daarin voorkwamen voor wijken.
Ik snap wel dat er weinig energie is, maar haar levenslust lijkt verdwenen. Ik ben geen moeder, maar 3 nachten in het buitenland slapen is al te lastig omdat je je baby mist? Zet dan af en toe FaceTime aan? Of denk ik dan te moeilijk?
Foto's, filmpjes, verhalen, de agenda..alles gaat over de baby en draait om de baby.
Vind je dat niet fijn? Begrijpelijk, maar het is nu eenmaal zo.
De beste tip die ik zag in dit topic:
quote:
Beetje afstand nemen. Als jullie elkaar echt goed liggen, krijgt ze vanzelf wel weer behoefte aan contact met jou en kan je het weer langzaam opbouwen. Zal alleen wel weer zoeken zijn naar een nieuwe vorm, want zij is veranderd en jij verandert ook. Maar dat geeft niet. Dat zijn nieuwe fases.
Volgens mij snap je niet helemaal hoe het is om net moeder te zijn, dat is natuurlijk prima, maar zoek het probleem meer bij jezelf dan bij haar.quote:
[..]
Daar hadden we elkaar ook in gevonden, onze vriendschap bestond niet alleen uit stappen. Besef dat dit een hechte vriendschap is en dat dit teruggaat naar de middelbare school. Dat betekent dat we zo’n beetje alles met elkaar deden en deelden. Ik kwam vroeger vaak bij haar over de vloer, zij ook vaak bij mij. Alsof we zussen zijn.
Ze leeft nu als een kluizenaar. Vroeger was ze elke dag op pad en overal te vinden, nu is ze alleen maar bezig met het kind, werkt ze af en toe en spreekt ze af met vrouwen die net zo in het leven staan. Ze leeft in haar eigen baby-wereld en lijkt verliefd op haar baby. En daar moet het oude leven incl. de mensen die daarin voorkwamen voor wijken.
Ik snap wel dat er weinig energie is, maar haar levenslust lijkt verdwenen. Ik ben geen moeder, maar 3 nachten in het buitenland slapen is al te lastig omdat je je baby mist? Zet dan af en toe FaceTime aan? Of denk ik dan te moeilijk?
Je kan natuurlijk ook gewoon bij haar langs gaan, vraag of ze iets nodig heeft, bied aan om eens op te passen zodat ze even naar de kapper kan of misschien gewoon even een uur kan slapen zonder er uit te hoeven als de baby huilt.
Oh en als ik net een baby heb zou ik ook niet drie dagen naar het buitenland willen om te feesten.
Maar hoe probeer jij momentele contact met haar te hebben? En heb je het gewoon al eens gehad over verwachtingen naar elkaar?quote:
[..]
Daar hadden we elkaar ook in gevonden, onze vriendschap bestond niet alleen uit stappen. Besef dat dit een hechte vriendschap is en dat dit teruggaat naar de middelbare school. Dat betekent dat we zo’n beetje alles met elkaar deden en deelden. Ik kwam vroeger vaak bij haar over de vloer, zij ook vaak bij mij. Alsof we zussen zijn.
Ze leeft nu als een kluizenaar. Vroeger was ze elke dag op pad en overal te vinden, nu is ze alleen maar bezig met het kind, werkt ze af en toe en spreekt ze af met vrouwen die net zo in het leven staan. Ze leeft in haar eigen baby-wereld en lijkt verliefd op haar baby. En daar moet het oude leven incl. de mensen die daarin voorkwamen voor wijken.
Ik ben het met je eens maar die vriendin blijkbaar niet. Ga met andere/nieuwe mensen naar het buitenland. Stuk productiever dan je eraan te gaan ergeren.quote:Ik snap wel dat er weinig energie is, maar haar levenslust lijkt verdwenen. Ik ben geen moeder, maar 3 nachten in het buitenland slapen is al te lastig omdat je je baby mist? Zet dan af en toe FaceTime aan? Of denk ik dan te moeilijk?
|
|
