FOK!forum / Flora & Fauna / Afscheid nemen van een hond
Geelmanvrijdag 20 maart 2020 @ 23:04
Vanmiddag vertelde m'n moeder dat volgende week de gezinshond wordt ingeslapen. Na beraad met de dierenarts bleek dat toch het beste voor de hond. Inmiddels is ze ruim 16, ze heeft veel problemen met haar ogen en kan ze bijna niet meer lopen. Toch voelt het dubbel, want ze eet en drinkt nog prima. Maar het is slechts afwachten tot het echt niet meer gaat. En mijn moeder wil niet dat haar hond lijdt omdat de kinderen nog een paar maanden willen rekken. Na 16 jaar kan je ook wel spreken van een voltooid hondenleven.

En dan ga je denken wat er tijdens die 16 jaar allemaal gebeurd is. Want tijdens m'n tienertijd en twintiger jaren was die hond er altijd bij. Maar nu komt het moment dat je afscheid moet nemen van een heel tastbaar stukje uit die periode. Het maakt opeens concreet dat de tijd snel gaat en dat alles eindig is. En dat met de wetenschap dat er helaas meer van dit soort momenten gaan komen in het leven.

Gelukkig zullen we een hoop mooie herrineringen aan de hond bewaren, want het was een lief beest en ze is lang onder ons geweest.

Ik moest even dit sentimentele verhaal van me afschrijven.
Citizen.Erasedvrijdag 20 maart 2020 @ 23:08
Een van de onvermijdelijke momenten als je een huisdier hebt. Mijn ouders hebben hun hond thuis in laten slapen, en heb me voorgenomen dat met mijn hond ook te gaan doen mocht het moment daar zijn. Gewoon in zijn eigen vertrouwde omgeving.

Heel veel sterkte komende tijd O+
madam-aprilvrijdag 20 maart 2020 @ 23:12
Ik snap je heel erg goed. Heel veel sterkte. Als je de mogelijkheid nog hebt, kan ik je echt aanraden om nog een keer met haar een stukje te gaan wandelen in het bos of op het strand. Ik ben nog steeds heel blij dat ik dat destijds met mijn hond nog heb gedaan.
Geelmanvrijdag 20 maart 2020 @ 23:12
quote:
2s.gif Op vrijdag 20 maart 2020 23:08 schreef Citizen.Erased het volgende:
Een van de onvermijdelijke momenten als je een huisdier hebt. Mijn ouders hebben hun hond thuis in laten slapen, en heb me voorgenomen dat met mijn hond ook te gaan doen mocht het moment daar zijn. Gewoon in zijn eigen vertrouwde omgeving.

Heel veel sterkte komende tijd O+
Dank! Het is inderdaad een onvermijdelijk moment.

Helaas komt de dierenarts momenteel niet thuis op bezoek. Dat is voor de hond wel zielig, want die houdt totaal niet van de dierenartspraktijk. En ook voor m'n ma, want die moet zonder hond terug naar huis. Nou ja, het is niet anders.
#ANONIEMvrijdag 20 maart 2020 @ 23:19
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 maart 2020 23:12 schreef Geelman het volgende:

[..]

Dank! Het is inderdaad een onvermijdelijk moment.

Helaas komt de dierenarts momenteel niet thuis op bezoek. Dat is voor de hond wel zielig, want die houdt totaal niet van de dierenartspraktijk. En ook voor m'n ma, want die moet zonder hond terug naar huis. Nou ja, het is niet anders.
Bereid je alvast voor op de vraag wat je na het overlijden met het dier wil doen.

vaak zijn de keuzes: anoniem (rendac), gezamenlijk, individueel of persoonlijk
Geelmanvrijdag 20 maart 2020 @ 23:24
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 maart 2020 23:12 schreef madam-april het volgende:
Ik snap je heel erg goed. Heel veel sterkte. Als je de mogelijkheid nog hebt, kan ik je echt aanraden om nog een keer met haar een stukje te gaan wandelen in het bos of op het strand. Ik ben nog steeds heel blij dat ik dat destijds met mijn hond nog heb gedaan.
Dank je. Misschien ga ik nog een ministukje met haar lopen. Gewoon even goed stilstaan bij het feit dat het de laatste keer is.

quote:
0s.gif Op vrijdag 20 maart 2020 23:19 schreef Banaanvragen het volgende:

[..]

Bereid je alvast voor op de vraag wat je na het overlijden met het dier wil doen.

vaak zijn de keuzes: anoniem (rendac), gezamenlijk, individueel of persoonlijk
Dat is aan mijn ouders, maar ik ga er met zekerheid vanuit dat de hond bij de dierenarts wordt achtergelaten.
madam-aprilvrijdag 20 maart 2020 @ 23:31
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 maart 2020 23:24 schreef Geelman het volgende:

[..]

Dank je. Misschien ga ik nog een ministukje met haar lopen. Gewoon even goed stilstaan bij het feit dat het de laatste keer is.
[..]

Dat is aan mijn ouders, maar ik ga er met zekerheid vanuit dat de hond bij de dierenarts wordt achtergelaten.
Ik kan het je echt aanraden om nog even een stukje met haar te gaan lopen.
Thinkk-Pinkkvrijdag 20 maart 2020 @ 23:42
Ik heb 2,5 jaar geleden hetzelfde meegemaakt. Onze vriend is 16,5 jaar geworden maar was op een gegeven moment helemaal op en zo dement als een deur. Zelfde gehad als wat jij had ermee opgegroeid enzo.

Uiteindelijk kun je nog naar een ding voor je beste kameraadje doen en dat is zorgen dat het geen lijdensweg wordt.

Het deed heel veel pijn om hem in te moeten laten slapen en ik mis hem nog steeds gigantisch. Maar ik sta er wel nog steeds helemaal achter dat dit echt het beste voor hem was.

Ik heb nog een labrador van nu alweer 9,5 .. en vrees de dag dat er van hen afscheid moeten nemen.
#ANONIEMvrijdag 20 maart 2020 @ 23:51
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 maart 2020 23:24 schreef Geelman het volgende:

[..]

Dat is aan mijn ouders, maar ik ga er met zekerheid vanuit dat de hond bij de dierenarts wordt achtergelaten.
Dat is in alle gevallen zo, tenzij ze de hond zelf mee naar huis willen nemen, de vraag die ze gaan krijgen is dus wat de dierenarts met de hond willen doen, vernietigen of op een meer gepaste wijze laten cremeren.
Lunatiekvrijdag 20 maart 2020 @ 23:56
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 maart 2020 23:51 schreef Banaanvragen het volgende:

[..]

Dat is in alle gevallen zo, tenzij ze de hond zelf mee naar huis willen nemen, de vraag die ze gaan krijgen is dus wat de dierenarts met de hond willen doen, vernietigen of op een meer gepaste wijze laten cremeren.
Misschien kan TS dat laten doen (op kosten van TS) om met de as toch een tastbare herinnering te hebben? Of mag dat niet als het de hond van een ander is?