Depressie & Angst #166

quote:

Op maandag 11 mei 2020 20:25 schreef DancingPhoebe het volgende:
Tja wat was de oorzaak... mijn eerste ervaringen met psychologen waren niet positief. Daarnaast heb ik een dysthyme stoornis. Dat is dus chronisch, maar ook (doorgaans) licht, met wat diepere dalen zeg maar (in mijn geval). Dus "het ging wel". Ja ik voelde me kut, maar ik kon functioneren. Ik kon naar mn werk en sociale dingen doen, alleen voelde alles zwaar, donker... deprimerend dus. Maar doordat ik een aantal keer bij zo'n mentale gezondheidsfabriek was geparkeerd, waar ik totaal niets mee kon EN omdat ik dus wel door kon blijven jakkeren (vraag niet hoe), dacht ik het heel lang wel zelf op te kunnen lossen.

Totdat ik dus wel zo'n beetje alle goedbedoelde adviezen ed had opgevolgd en er nog niets veranderde aan dat gevoel. Ik heb, toen er honderd jaar geleden een einde aan mijn relatie kwam, mn leven bewust omgegooid. Verhuisd naar de stad waar ik al jaren heen wilde, waar vrienden woonden en waar ik veel nieuwe vrienden heb gemaakt, vrijwilligerswerk gaan doen dat voor mij belangrijk was, minder gaan werken (nu helaas weer fulltime, maar ik merk nu al weer dat dat niet goed voor me is, dus als de covidtoestand wat bedaard is daar mee aan de gang), afscheid genomen van mensen die me vooral energie kostten, een hoop gewicht verloren, mindfullness de hele rambam. Maar ja, nog steeds dat haast fysiek voelbare naar beneden trekkende gevoel.

Toen gedacht "ik doe nog 1 poging..." en heel veel mazzel gehad met mijn huisarts van dat moment (die ik nu dus gelukkig nog heb, maar toen nieuw voor me was) en daarna met de psychologe waar ik door een hoop toevalligheden nagenoeg direct kon starten. Met die psychologe klikte het gewoon. Ik dacht serieus na mijn eerste afspraak met haar "laten we een wijntje gaan doen en even verder kletsen!" Dacht zij waarschijnlijk anders over, maar soit WAT zij zei was eigenlijk niet zo anders dan ze in die psychologenfabrieken zeiden, maar hoe ze het zei was een verschil van dag en nacht. Lekker doorspekt met nuchterheid en zwarte humor en met aandacht en begrip voor de dingen die ik eng vond of bang voor was. En ze gaf me direct het gevoel "we gaan dit oplossen, we moeten misschien even zoeken hoe, maar dit is zo standaard, jij gaat echt niet die ene zijn bij wie het allemaal niet werkt". Of zoiets, weet niet meer wat ze precies zei, maar haar pragmatische aanpak sprak mij heel erg aan, niet zweverig, gewoon alsof ik een auto was waar een schroefje loszat of iets. Het is een prima auto, alleen dat schroefje is kut, gaan we fixen!

Ik ben niet anders gaan denken door DEZE medicijnen Wel chemisch geholpen, maar dat kristalliseerde alleen maar een gevoel/denkwijze/manier van in het leven staan verder uit. Toen ik nog niet aan de AD zat ging ik vrij regelmatig uit met een pilletje op. Voor mij was er altijd ergens in zo'n nacht altijd wel een momentje waarop ik mn vrienden even alleen liet en ik alleen ging zitten spacen. Hetzij alleen, of hetzij met mn nieuwe beste vrienden van het moment, waarop je dan de meest wazige gesprekken hebt... Op 1 zo'n nacht zag ik ineens heel helder in dat werkelijk niemand je iets verplicht is in dit leven. Net als ik niemand iets verplicht ben in dit leven. (Erg zwartwit natuurlijk.) Maar daardoor zag ik dus ook ineens in hoe het mooi is dat je bepaalde dingen wel krijgt, tijd en liefde en aandacht en vriendschap en noem maar op, van anderen. Het hoeft niet, mensen doen dat vooral omdat ze het willen, en ik mag doen wat ik wil doen voor wie ik dat wil doen. Niet omdat het moet, maar omdat die mensen iets voor mij betekenen of omdat ik in een goede bui ben of wat dan ook. Klinkt heel zweverig, maar dat was voor mij zo'n eyeopener. En natuurlijk zitten hier een hoop haken en ogen aan, door de maatschappij waar we in leven ontstaan veel verplichtingen naar andere mensen toe. Maar daarnaast is er wmb dus zoveel moois wat ik zo maar krijg en dus ook weg kan geven. En ik zelf was daar altijd vrij gereserveerd in, knuffelen, ik hou van je zeggen, hulp aanbieden oid, maar daar heb ik mezelf in "getraind", mezelf een paar keer uit mijn comfort zone gedwongen op dat gebied en ontdekt dat het leven zo eigenlijk veel leuker is, waardoor ik er beter in werd.

Overigens is het nu niet allemaal rozegeur en maneschijn, ik zit (hoop ik *knock on wood*) aan het einde van toch weer een depressievere periode. Niet goed op mezelf gelet toen het mis begon te gaan en hop, je bent zo weer 6 maanden verder en kwijt aan die waas. En dan WEET ik dat ik nog geluk heb omdat het voor mij "alleen maar" leven alsof ik vast zit in drijfzand is en ik mezelf dus nog wel elke dag uit bed en naar werk kan slepen.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 17:00 schreef Moonlight het volgende:
Afbouw van medicatie is altijd lastig.. ik struggle hier echt mee op dit moment maakt me heel somber en ook angstig voor mijn eigen gedachten en verlang echt naar een knuffel.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 17:00 schreef Moonlight het volgende:
Afbouw van medicatie is altijd lastig.. ik struggle hier echt mee op dit moment maakt me heel somber en ook angstig voor mijn eigen gedachten en verlang echt naar een knuffel.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 17:00 schreef Moonlight het volgende:
Afbouw van medicatie is altijd lastig.. ik struggle hier echt mee op dit moment maakt me heel somber en ook angstig voor mijn eigen gedachten en verlang echt naar een knuffel.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 19:34 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Veel sterkte, kun je als je er zo tegenop kijkt dat delen met een behandelaar? Ik ben pas net begonnen en blij dat het begint te werken, maar kan me gevoel goed voorstellen. Ik ken natuurlijk je situatie niet, maar bedenk ook dat wat je weer "gewonnen" hebt waardoor je nu mag afbouwen ook nooit alleen uit medicatie kan komen, misschien worden je gedachten daar ook wat rustiger van..

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 19:35 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Ik wou zelf graag afbouwen omdat het voor mij gewoon niet werkt. En behandelaar was het daar wel mee eens. Het voelt idd wel alsof ik iets gewonnen heb, maar ik merk gewoon dat ik me slechter ga voelen. of eigenlijk heel slecht en dat durf ik niet zo goed te delen want ik ben bang dat ze het dan weer gaan verhogen en dat wil ik echt niet met die medicatie, want ik heb al zoveel en dat er nog bij pff

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 19:39 schreef Womanly het volgende:

[..]

Er is een forum over het afbouwen van medicatie, antidepressiva. Wel in het Engels. Is voor ondersteuning enz. Ik weet niet of jij zoiets slikt maar misschien kan het ondersteuning zijn.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 19:40 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Waar ik mee aan het afbouwen ben is anti psychotica. Misschien is het wel wat voor mij

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 19:40 schreef Womanly het volgende:

[..]

Ik DM je wel even

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 19:35 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Ik wou zelf graag afbouwen omdat het voor mij gewoon niet werkt. En behandelaar was het daar wel mee eens. Het voelt idd wel alsof ik iets gewonnen heb, maar ik merk gewoon dat ik me slechter ga voelen. of eigenlijk heel slecht en dat durf ik niet zo goed te delen want ik ben bang dat ze het dan weer gaan verhogen en dat wil ik echt niet met die medicatie, want ik heb al zoveel en dat er nog bij pff

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 19:44 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Voel je niet te groot om je angst te delen. Misschien kan je behandelaar je gerust stellen, werkt het net zo als met het opbouwen dat je bijwerkingen krijgt, die tijdelijk kunnen zijn? Weet niet hoor. Zomaar weer verhogen hoeft niet gelijk het geval te zijn, je mag daar zelf net zo goed wat van vonden en dat kan alsnog als je dat toch wilt. Niet zelf mee blijven spoken zou ik zeggen.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 19:41 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Dankje

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 19:50 schreef Womanly het volgende:

[..]

Heb je mijn DM ontvangen? Mijn telefoon deed een beetje raar

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 19:45 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Ga het proberen te delen. heb daar altijd veel moeite mee hoor. Wil niemand tot last zijn of denk dat ik het zelf wel kan oplossen maar ben bang dat dat gewoon niet gaat. Dank voor je advies

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 20:32 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik herken je moeite wel... ik snap het dubbele van het gaat niet, maar ik wil niet weer ophogen.
Alleen heb je het gevoel dat het niet gaat, ik denk dat het wel goed zou zijn om dat te delen met je behandelaar. Misschien zijn er nog wel andere mogelijkheden?

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 19:35 schreef Moonlight het volgende:
Ik wou zelf graag afbouwen omdat het voor mij gewoon niet werkt. En behandelaar was het daar wel mee eens. Het voelt idd wel alsof ik iets gewonnen heb, maar ik merk gewoon dat ik me slechter ga voelen. of eigenlijk heel slecht en dat durf ik niet zo goed te delen want ik ben bang dat ze het dan weer gaan verhogen en dat wil ik echt niet met die medicatie, want ik heb al zoveel en dat er nog bij pff

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 21:51 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar als je je slechter voelt door het afbouwen, dan werkte het toch dus wel?
Snap overigens wel waarom je ervan af wilt, hoorde ook van anderen dat antipsychotische medicijnen erg vervelende bijwerkingen hebben
Maar wat voor gevoel ervaar je nu dan? Is het een soort spanning in je lichaam of gejaagd gevoel of depressief of iets anders?

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 21:53 schreef Moonlight het volgende:
Depressief en gejaagd gevoel. en druk in mijn hoofd. Ik denk dat het dan toch ergens wel werkte maar niet 100% ofzo.. beetje lastig uit leggen

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 22:15 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Het was gewoon niet zo positief als je verwachtte? Je voelde je er neutraal door maar niet goed of zo?
Ik heb ook heel vaak zo'n soort gevoel maar ik merk dat je er op gegeven moment wel aan gewend raakt.
Ik weet inmiddels niet beter dan dat ik nooit ergens genoeg tijd voor denk te hebben , dat ik de onbekende mensen op straat wel kan vermoorden en dat ik elke dag wel een paar melancholische momenten heb maar gelukkig niet zo dat ik er daadwerkelijk van in huilen uitbarst of zo.
Ik ben het als deel van mijn persoonlijkheid gaan zien en denk nu dan ook: laat maar, dan bereik ik maar niks in m'n leven.
Ik hoop niet dat je echt in een crisis zit dat je jezelf iets aan wilt doen of zo. Kun je nog wel functioneren of helemaal niet meer?

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 22:18 schreef Moonlight het volgende:
Het onderdrukt heel erg mijn gevoelens. en ook wel mijn gedachten (stemmen) dus dat is wel heel fijn. Ik kan nog wel functioneren en zoek vooral veel afleiding op dit forum.. maar het zit er wel tegen aan eerlijk gezegd

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 22:33 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja dat is balen dat de maatschappij psychologische problemen niet serieus genoeg neemt, waardoor je op dit tijdstip geen persoon die erin is gespecialiseerd zou kunnen bereiken, in tijden van crisis.
Anderzijds worden soms zelfs lichamelijke problemen al nauwelijks serieus genomen, dus wat wil je ook. De maatschappij is nu eenmaal nog bij lange na niet uitgeevalueerd wat de aandacht voor zorg betreft.
Ik hoop dat de afleiding helpt en zo niet zou ik gewoon proberen te slapen als dat lukt. Morgen weer een dag.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 22:34 schreef Moonlight het volgende:
Dat denk ik ook en dat is zo enorm lastig. Het is zo jammer dat ik niet gewoon NU iemand kan bereiken want ik zit wlel echt in een crisis maar helaas.. ik ben bang maar ik ga maar gewoon proberen te slapen.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 23:02 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nemen ze bij de luisterlijn niet op?
https://www.deluisterlijn(...)wachttijden-ggz.html
Goed idee hoop dat het lukt.
Maar waar ben je bang voor dan?