Afrikaans wielrennen #2

Zoals verwacht was de eerste rit niet enorm spannend. Zelfs nog minder spannend dan gedacht, eigenlijk. Bij de Kigali Arena werd het peloton op gang geschoten door David Lappartient, voorzitter van de UCI. Lappie is er voor de tweede keer bij in Rwanda. Hij komt nog eens polshoogte nemen, met het oog op een mogelijk WK in 2025. Dat WK in Afrika komt er 100%, herhaalde hij nog maar eens. Twee kandidaten, Rwanda en Marokko. Lappartient had wel wat extra details ditmaal. Een mogelijk WK in Rwanda zou verreden worden in Kigali, geen verrassing. Een mogelijk WK in Marokko zou dan weer verreden moeten worden in Tanger, dat was voor mij wel nieuwe informatie. Maarja, eigenlijk hoor je verder nooit iets over Marokko, dus het moet gewoon naar Rwanda gaan. Alleen al omdat je dit soort fraaie stukjes propaganda niet aan je voorbij mag laten gaan:

quote:

Tour du Rwanda 2021 race begins amidst tight health scrutiny

Already delayed, the 13th edition of Tour du Rwanda sets off Sunday, May 2, 2021, amidst strict public health guidelines against coronavirus pandemic to keep the 75 riders safe from infection.

Staging the 2.1 category race, one of the best in Africa under such difficult times of the COVID-19 pandemic is a testament to Rwanda’s already success story of how the country has managed the pandemic.

With a population of over 13 million people, Rwanda has so far registered 25,225 cases of Coronavirus, 23,345 have recovered and just 335 people have succumbed to the virus. This is in relation to 1 million and 316,968 sample tests taken as of the day the race started.

To put it into context, every official, delegate and rider had to undergo saliva PCR test 24 hours before the start of the race and none returned positive results, a reflection that this would be a safe race.

Amid the pandemic, the usually roadside packed cycling fans that have celebrated cycling for 13 years was a relatively quiet race, "but the race has to go on", as rightly put by Rwanda’s King of the Mountain sensation, Mugisha Samuel, during an interview before the start of the race.

Riders will miss the jubilant fans but it won’t photographers from capturing amazing images of cyclers and Rwanda’s beautiful landscapes.

Goed, er reed in het begin dus een klein kopgroepje weg, met daarin Bernardo Suaza, Lennert Teugels en Muhammad Nur Aiman Mohd Zariff. Na een tijdje ging Sirak Tesfom nog een keer met Munyaneza in de achtervolging, maar dat slaagde niet. Sowieso een vrij zinloze onderneming, spaar je benen voor de lastige ritten Sirak. Op het lokale circuit werd de Maleisiër gelost en reden de andere twee samen verder, maar ze zouden het uiteraard niet redden. In het slot van de rit volgde er blijkbaar wel nog een keer een aanval van een groep van een renner of 8, maar die werden weer gegrepen, waarna er gesprint kon worden. Een behoorlijk verrassende sprint. Dat Brayan Sanchez over wonderbenen beschikte was wel duidelijk, dat had hij in Colombia al laten zien. Maar dat hij dat weet te vertalen naar een redelijk vlakke sprint in Rwanda is toch nog enigszins onverwacht. Al was er niet veel concurrentie, want nummer 2 Alex Hoehn is helemaal een verrassende naam. Een klimmer, dacht ik toch. Kan blijkbaar ook sprinten. De juichende Roldan werd derde, Medellin is enorm voortvarend begonnen aan deze Ronde van Rwanda. Het begint er sowieso steeds meer op te lijken dat de Tour du Rwanda het ideale grondgebied is voor de Colombianen, vorig jaar won Restrepo de helft van de ritten en nu is de volgende Colombiaan alvast begonnen met winnen. Dit was de enige kans voor Alfdan om een rit te winnen, maar hij wordt slechts 9e. Restrepo was lang ziek en daarom valt zijn 5e plaats eigenlijk prima mee,, verder schrok ik nogal van het zien van de naam Daniel Muñoz. Helemaal over het hoofd gezien dat hij uiteindelijk op de definitieve startlijst stond. Op de voorlopige startlijst was hij niet terug te vinden, maar de kleine sprinter Marchiori wel. Gelukkig voor Marchiori hoeft hij deze ronde niet te rijden, dat was erg lastig voor hem geweest. Daniel Muñoz is dan juist wel weer een renner die we in de gaten moeten houden. Kan behoorlijk goed klimmen, al is het de vraag hoe fit hij is. Savio wilde hem eigenlijk meenemen naar de Giro, als zijn conditie het toeliet. Gezien zijn aanwezigheid in Rwanda is de conditie duidelijk niet perfect. Maar goed, wel een outsider die ik over het hoofd heb gezien. Sorry Daniel, bij dezen.




Bijna geen tijdsverschillen. Alleen de Rwandees zonder voornaam had een slechte dag. Ook Jean Baptiste Nsabimana verloor wat tijd, terwijl men hem nochtans de bijnaam Machine heeft gegeven. Een defecte machine, helaas. Veel Colombianen vooraan en weinig Afrikanen, maar deze rit vind ik niet echt veelzeggend. De snelste Afrikanen zijn hier überhaupt niet. De komende dagen gaan we wijzer worden. Te beginnen met de rit van morgen, het gaat richting Huye.

quote:

Bij het begin van de tweede rit zijn we weer terug in Kigali. Dat is bewust gedaan. Kigali is altijd een stad waar een groot deel van de ronde zich afspeelt, maar nu wegens corona wil men de reisbewegingen het liefst nog meer beperken. Dus hup, zoveel mogelijk in Kigali blijven. Goed, de start ligt nu bij de MIC Building, de thuisbasis van de Muhima Investment Company. Jaja, hartje Kigali, allerlei sicke bedrijven bij elkaar. Ook hier zorgt de elite goed voor zichzelf. Enfin, weer een korte rit. Kilometer of 120, dat stelt niet heel veel voor. Twee sterren, omdat we toch flink wat hoogtemeters voorgeschoteld krijgen. Sowieso bevinden we ons ook op hoogte. Een niet te onderschatten factor, zodra er in Rwanda een beetje geklommen moet worden gaat het al snel richting de 2000 meter. Valverde wordt geen wereldkampioen in 2025, zoveel lijkt me duidelijk. In het begin van de rit moet er flink geklommen worden, die stevige klimmetjes kort achter elkaar. Een keer vijf kilometer aan 5%, bijvoorbeeld. Daar gaat wel een sterke kopgroep ontstaan. Die kopgroep trekt vervolgens naar Huye, daar waar de Tour du Rwanda bijna jaarlijks aankomst. Het was een paar jaar de traditie dat de winnaar in Huye ook het eindklassement zou winnen, maar daar kwam vorig jaar verandering in. De altijd sympathieke Mulu Hailemichael won met een slimme aanval in de slotfase de rit, maar kwam niet eens in de buurt van de eindzege. In de jaren daarvoor zagen we Joseph Areruya hier een keer solo aankomen, in 2018 deed Samuel Mugisha dat dunnetjes over en in 2019 was het dan weer Merhawi KUDUS die van zich liet spreken. Normaal is een aankomst in Huye altijd enorm belangrijk, maar dit jaar gaat dat net als in 2020 minder het geval zijn vermoed ik. Vooral omdat de rit niet echt lang is en ook niet buitengewoon zwaar. Lastig, maar er komt nog veel lastiger werk aan. Het scheelde niet veel of Restrepo won vorig jaar, hij zou dat dit jaar zomaar wel eens voor elkaar kunnen krijgen in Huye. De slotfase van de rit is altijd interessant, met een stuk van anderhalve kilometer aan 5% en daarna nog een vlakker stuk richting de finish. Timing blijkt hier de afgelopen twee jaar enorm belangrijk te zijn.

Tevens heb ik echt enorm ontzettend niet genoten van de beelden van GCN. Een filmpje van 2:30 (!). Bedankt, jongens. Daar hebben we echt wat aan. Het zijn ook echt exact dezelfde beelden als in het filmpje van de organisatie, maar dan korter en met het walgelijke phony Engels van Jozee. Waardeloos, waardeloos, waardeloos. Ik heb ook niet het idee dat dit de Tour du Rwanda echt gaat helpen. Livebeelden hebben we nodig. Al is het in principe ook wel prima om daar volgend jaar pas mee te beginnen, want een aankomst in de Tour du Rwanda waar geen volk mag staan voelt toch heel erg unheimisch. Deel van de charme valt daardoor toch wel weg. Maar afijn, het blijft een prachtige koers. En na deze vrij slappe openingsrit gaan we de komende dagen vooral veel genot voorgeschoteld krijgen.

Alan Boileau of all places. Niet leuk.

quote:

Op maandag 3 mei 2021 12:10 schreef Slobeend het volgende:

[..]

Waarom schrijf je zo'n stukje als je niets weet van Afrikaans wielrennen en het je klaarblijkelijk ook niets interesseert?

Frank Heinen staat vanaf nu op de shitlist.

Frank Heinen heeft met een paar nepaccounts gereageerd op deze tweet.

Terwijl David Lappartient op bezoek ging bij Paul Kagame (de WK 2025 hype wordt met de dag groter) won Alan Boileau de tweede rit. En daar worden we helemaal niet vrolijk van. Idealiter wint er een Afrikaan, en als dat niet het geval is wint er liever een Europese renner met enige staat van dienst. Brayan Sanchez en Alan Boileau, daar winnen we de oorlog niet mee. Dan nog liever Umba, die jongen gaat heel erg goed worden dus is het voor een organisatie toch mooi om te kunnen zeggen dat hij hier z'n eerste koers won. Wat afgaande op de rit van vandaag alsnog kan gaan gebeuren.

In het begin van de rit reed er een kleine kopgroep weg, met daarin twee Rwandezen en een Eritreeër. Jean Bosco Nsengimana, de veteraan die een aantal jaar geleden beduidend meer succes had, de over twee geboortedatums beschikkende Eric Manizabayo en Mehari Tewelde. Deze kopgroep zou het niet redden, logisch. Nadat de kopgroep werd ingerekend werd het een nogal onoverzichtelijk verhaal. De Tour du Rwanda in een notendop, van controle is vaak geen sprake. Een constante tijdens deze fase was evenwel dat Alan Boileau iedere keer vooraan zat. Hij ging liefst drie keer in de aanval, dat valt dan weer te prijzen. Tijdens een van deze aanvallen reed er een vrij grote groep weg zonder leider Brayan Sanchez, maar bij de volgende poging was hij wel aanwezig. Een groep van een man of 18 lees je dan op twitter, waarna je later in de uitslag ziet dat het in werkelijkheid om een groep van een man of 30 ging. Kan allemaal gebeuren. In het slot van de rit muisde Kent Main er nog vanonder met een klein groepje, maar op een kilometer of twee van het eind werd dat groepje weer gegrepen. Niet veel later kwam de beslissende aanval van Boileau. De aankomst in Huye is wat dat betreft best typisch. Twee kilometer klimmen, en dan een min of meer vlakke kilometer naar de finish. Aan het eind van de klim aanvallen is de afgelopen jaren steeds de winnende move gebleken. KUDUS deed het, Mulu deed het, en nu Boileau. Op de beelden is te zien dat hij demarreert en dat de rest niet reageert. De vogel was derhalve gevlogen. De jongste deelnemer, Santiago Umba, ging nog in de achtervolging, maar hij kwam te laat.




Een overwinning voor B&B, derhalve. Kom je met Rolland, Gautier en Pacher aan het vertrek, wint Boileau of all places. Boileau, die nota bene een dag eerder nog continu aan het knechten was en daardoor ook tijd verloor. Waardoor hij nu niet de leider is, maar hij komt hier naar eigen zeggen toch niet voor het klassement. Deze rit is mooi meegenomen, verder hoeven we hem niet meer te verwachten. Boileau... Vorig 4e in de Ronde de l'Isard, en dat was het verder wel. Nu neo-prof, misschien dat we over een paar jaar anders naar deze zege kijken, maar als lid van Double B houden we daar weinig rekening mee. Enfin, omdat hij tijdens de eerste rit tijd verloor is Umba nu de leider. De jongste van het stel! Weer een wonderbaarlijke vondst van Savio, het is buitengewoon knap. Erg benieuwd of hij de leiding vast kan houden. Brayan Sanchez derde, een slecht moment gehad tijdens de koers maar uiteindelijk toch weer boven komen drijven. Norman Vahtra 4e, die had ik eerder gisteren verwacht. Al scheelde het vandaag ook niet veel, volgens de ploeg viel hij na de finish praktisch van de fiets en moest hij lang bekomen van de inspanning. Maar, hij was er wel bij. Dat kunnen veel andere renners niet zeggen. Vuillermoz, Daniel Muñoz, Hivert, Geniez, Holler, Ovechkin, toch redelijk wat 'grote' namen die de slag hebben gemist. Wegens het gebrek aan beelden valt het lastig vast te stellen of het lag aan de benen, of aan een tactisch steekspel. Ik neig naar tactisch steekspel, want zo lastig was deze rit nu ook weer niet. Allemaal een mannetje vooraan en dan moet de rest de benen maar stilhouden, waardoor je al snel drie minuten verliest.



Niet dat drie minuten veel zegt in Rwanda. Er gaat de komende dagen met meer dan dat gestrooid worden. Alleen Pierre Rolland zit dik in de shit. Zowat laatste, nog achter Alfdan De Decker godbetert. Lachwekkond. Ook Marti Vigo valt nog niet mee, jammer. De Rwandezen vielen ook niet mee, jongens jongens jongens. In de voorste groep zat alleen Renus Uhiriwe, en dat is net de renner die volgens de Rwandezen zelf niet goed genoeg kan klimmen om een rol te spelen in het klassement. Samuel Mugisha was oorspronkelijk ook mee, maar moest aan het eind afhaken en verloor nog een halve minuut. Pijnlijke zaak. Ook mijn Eritreeërs hadden niet echt een goede dag. Tewelde en later ook Goytom in de aanval, maar ze misten bijna allemaal de beslissende slag. Alleen Nahom Zerai was mee, net de jongste van de equipe. Als die jongen de komende dagen kan bevestigen hebben we misschien wel weer een mooi talent te pakken. Eén DNF vandaag, toch een relatief grote naam. Joseph Areruya had last van z'n spieren las ik op twitter, volgens de organisatie was ie dan weer ziek. In ieder geval, geen Areruya meer. Rwanda gaat dit jaar ook niet de winnaar afleveren, zoveel is inmiddels wel duidelijk.



Verder is er helemaal niks duidelijk. Morgen volgt de zwaarste rit van allemaal. Vier volle sterren, 3600 hoogtemeters, met 171 kilometer de langste rit. Ik zit klaar voor flink wat genot. De rit van vandaag heeft ons iets wijzer gemaakt, maar morgen gaat het klassement pas echt opgemaakt worden.

quote:

De derde rit gaat zowaar niet van start in Kigali. In plaats daarvan bevinden de renners zich in Nyanza, de voormalige hoofdstad van het koninkrijk Rwanda. Een stad met behoorlijk wat historisch erfgoed, derhalve. De koningen van Rwanda woonden hier, hun oude paleis is nog te bewonderen. Ook wel een vrij populaire toeristische plaats daardoor, genoeg hotels te vinden in Nyanza. De laatste koning van Rwanda, die dan weer om het leven kwam in het Huye van de vorige rit, woonde hier. Nouja, logisch eigenlijk. Maar, erfgoed dus. Gaaf.

Pittig ritje gaat dit wel worden. De volle vier sterren, amai. Meer dan 3000 hoogtemeters, dat is niet kinderachtig. In eerste instantie rijden we van Nyanza terug naar Kigali en dat deel van de rit valt enorm mee. Het gaat wel continu op en af, want land van de duizend heuvels, maar relatief gezien is het makkelijk. De eerste klimmetjes die de renners tegenkomen kennen ze nog van de vorige rit, al rijden ze nu in tegengestelde richting. Voorbij Kigali wordt het steeds lastiger. Met 171 kilometer is dit sowieso de langste rit. Al valt dat eigenlijk nog tegen. De afgelopen jaren koos men steevast voor een rit van 200 kilometer, al was het maar om de Afrikanen te laten wennen aan Europese afstanden. 171 kilometer valt nog mee, al zal dit sowieso een slopende rit worden met gigantische tijdsverschillen. Halverwege de rit een keer zes kilometer aan 7% en vijf kilometer aan 4%, dan gaat er al niet veel volk meer bij elkaar zitten. Stevig stuk boven de 2000 meter ook bij die tweede klim, telt allemaal mee. Lange afdaling daarna, soms ontstaan in Rwanda juist daar de verschillen. Qua weer kun je het ook prima vergelijken met het Baskenland en Romandië, de kans op een droge week is nihil. Regenen gaat het toch wel ooit, of misschien zelfs vaak. Allemaal factoren om rekening mee te houden. Ploegen van vijf renners, bijna geen controle. De koninginnenrit, misschien. Na een wat langere vlakke fase gaan we naar Tetero, een beklimming van de buitencategorie, ja! Buitencategorie is een categorie die in Rwanda net iets anders werkt dan in Europa. We noteren 6,4 kilometer aan 6,6%. Voor Rwandese begrippen is dat heftig. Rwanda kent duizend heuvels, maar die heuvels zijn nooit lang. Een klim van 20 kilometer aan stevige percentages is hier niet te vinden. Vandaar stellen ze de eisen hier wat naar beneden bij. Zes kilometer aan 6,6% kan prima buitencategorie zijn. En laten we eerlijk zijn, dat gaat met het aanwezige veld hier ook voor genoeg verschil zorgen.

Na deze klim van de buitencategorie volgt een weg die als glooiend valt te omschrijven. Paar keer op en af, met onderweg heel veel bochten. Altijd een brede weg, maar door al dat bochtenwerk is ook dit weer een gevaarlijk moment. Kan genoeg gebeuren. En als dat nog steeds niet het geval is hebben we altijd de slotklim nog. De organisatie heeft dit jaar gekozen voor enorm veel aankomsten bergop, veel meer dan normaal. Eigenlijk zie je dat in Afrika amper, maar nu eindigt zo'n beetje iedere rit boven op een berg. In dit geval gaan we voor het eerst aankomen in Gicumbi, een district (akarere) in de noordelijke provincie van Rwanda. De hoofdstad is Byumba, tevens de hoofdstad van de provincie. En in dat Byumba komen we eigenlijk aan, maar in Rwanda vinden ze het vaak fijner om de naam van het district te gebruiken in plaats van de naam van de stad. Raar, maar waar. Onderweg naar Gicumbi, of Byumba, gaat het in de laatste vijf kilometer nog eens aan 4% gemiddeld omhoog. Dat wordt geen eenvoudige opgave voor de renners. Een dag voor de klimmers. In Byumba, waar ongeveer 70.000 mensen wonen, vinden we ook een groot vluchtelingenkamp, dat van Gihembe. Daar zitten vooral veel Congolezen, arme drommels. Toch de tragiek van Afrika.

Het filmpje van Eurosport/GCN was wel wat langer vandaag! Bijna tien minuten. Al heb je er nog steeds vrij weinig aan. Korte fragmentjes. De aanval van Boileau wel mooi in beeld gebracht, verder, tja, mwah. Het filmpje van de organisatie is een stuk korter, maar het komt alsnog op hetzelfde neer.

Het regent ook nog eens vandaag. Bijltjesdag aanstaande. 45 gemiddeld het eerste uur, dat gaat pijn doen aan het eind.

Mbappe

Het gaat niet goed met mijn Rwandezen.

Oei, Umba moet lossen.

Alan Boileau wint weer.

quote:

Op dinsdag 4 mei 2021 13:44 schreef DeeBee het volgende:
Einde tijdperk Afrikaantjes

Eric Muhoza de eerste Rwandees op de 24e plaats, dat is wel echt héél erg pijnlijk. En dan te bedenken dat Muhoza de jongste Rwandees is, vooral de ervaren jongens laten het afweten. Ook Kent Main vandaag tijd verloren, Eritrea zal de boel weer moeten redden.

Ja, hier wordt Adriaantje dus niet vrolijk van. 'Alan Boileau wint zijn tweede rit' is geen kop waarmee je kijkers trekt. Je wil toch graag het idee hebben dat het een serieuze koers is, dus hebben we een betere winnaar nodig dan Bed & Breakfast Baloe. Scheelde overigens niet veel, want Carlos Quintero werd pas op vijf meter van de finish ingehaald, na een gigantische solo. Dat was een iets meer aansprekende naam geweest, voor de liefhebbers van het obscure wielrennen althans. Het bekijken van de beelden is ditmaal wel de moeite waard, de oplettende kijker kan zien dat Carlos Quintero niet echt aan het opletten was. Quintero ging lekker rechtop zitten om zijn handjes in de lucht te gooien, tot hij ineens tot de conclusie kwam dat Boileau hem voorbij aan het vliegen was. Jammer Carlos, volgende keer beter. Vandaar ook zijn uitdrukking op de foto hierboven.



Pittige rit was het wel. De langste, en qua hoogtemeters de zwaarste. Om het extra moeilijk te maken regende het ook nog eens. En als het in Rwanda regent dan regent het ook echt. Geen miezer, nee, absoluut niet. Stortregens. Tropische toestanden. Daarom gaan ze vroeger van start, maar het weer laat zich niet altijd voorspellen. Goed, het werd een felbetwiste rit. Een razendsnelle start, met talloze vluchtpogingen. Pierre Rolland probeerde het bijvoorbeeld een keer, maar dat ging mooi niet door. Uiteindelijk reden er vier renners weg. De bijzonder actieve Lennert Teugels, Belg van Tarteletto-Isorex die een doel heeft gemaakt van de bergtrui. Cyril Gautier was er ook bij, die leeft dus blijkbaar nog. Patrick Byukusenge was de Rwandees van dienst en Tomas Goytom mocht Eritrea vertegenwoordigen. Lang duurde dat niet, want Goytom kreeg een lekke band en viel op die manier weg uit de kopgroep. In de achtergrond werd er blijkbaar ook gevallen. Didier "Mbappe" Munyaneza ging in het begin van de rit nog in de aanval, maar noteerde niet veel later een DNF. Het Algerijnse duo Hamza Mansouri en Ayoub Sahiri zou de finish ook niet halen, waarbij ik in dat specifieke geval vermoed dat ze gewoon keihard zijn gelost. Ook Sirak Tesfom haalde de finish niet, de man met rugnummer 1 en de mooiste neus van het peloton is er niet meer bij. Had de kopman van de Eritreeërs moeten zijn, maar dat viel flink tegen. Geen idee wat er met hem aan de hand was, in koersen zonder informatie is tussen fysiek en technisch malheur veel mogelijk. Enfin, minus vier Afrikanen trokken we verder. De kopgroep trapte stevig door en had op een gegeven moment een mooie voorsprong, maar dat feest zou niet blijven duren.



Het was een zware rit met veel beklimmingen, maar ook veel afdalingen. En juist in die afdalingen ging het peloton blijkbaar enorm tekeer. James Piccoli had zijn mannen van Israel op kop gezet. De Israëliërs mochten bergop op kop rammen, Norman Vahtra mocht zich dan juist weer smijten in de natte afdalingen. Natte afdalingen in Afrika, vragen om tijdsverschillen. Zo bleek ook. Het verschil van de kopgroep slonk snel en in het peloton waren er nog maar een mannetje of 30 over. Byukusenge moest vooraan de rol lossen, terwijl het verschil steeds kleiner werd. De hoogte begon ook z'n ding te doen, richting het eind van de rit moest de lastige klim van Tetero bedwongen worden. Buitencategorie, ook al spraken we maar over 6,4 kilometer aan 6,6%. Wel 2250 meter boven zeeniveau, dat begint te tellen. Op deze klim kwam Santiago Umba, de leider, in de problemen. Het was ook hier dat de overgebleven koplopers werden ingerekend, eerst Gautier en daarna Teugels. Carlos Quintero begon hier aan zijn solo. Dertig kilometer reed hij in de aanval, nooit bedroeg zijn voorsprong meer dan een minuut.




In de finale ging het op en af, met in de absolute slotfase nog een klim van vijf kilometer. De voorsprong van Quintero schommelde steeds zo'n beetje tussen 30 en 45 seconden. In het peloton had Androni de hele dag gewerkt, net als Israel. Wie er in de finale precies reed werd niet helemaal duidelijk, al was Total Direct Energie wel nog met redelijk wat volk vertegenwoordigd. Ook B&B en Medellin hadden nog wat volk over, Androni was nergens meer te bekennen. Alleen Restrepo zat nog vooraan. Bij het ingaan van de slotkilometer had Carlos Quintero nog een voorsprong van 15 seconden, dat had moeten volstaan. Op de beelden zien we dat het eerst James Piccoli is die een ultieme poging waagt Quintero bij te halen, waarna de verrassende Alan Boileau iedereen overvleugeld en tot de stomme verbazing van Quintero alsnog de rit wint. Iets eerder zien we dat Metkel Eyob de boel probeerde lam te leggen, maar daar klaarblijkelijk niet goed genoeg in slaagde. Wel een vijfde plaats voor hem, net achter Brayan Sanchez. Die Sanchez is nu wel weer de leider, de gele trui blijft bij de Colombianen. Eerst Sanchez, toen Umba, nu weer Sanchez.



Het was vooral een lastige dag voor de Afrikanen. Vier abandons en verder vooral heel veel tijdsverlies. Op zich is dat de verklaren. Om het gebrek aan prestaties recht te praten heb ik een paar briljante excuses bedacht. Eigenlijk vooral een excuus aangereikt door Tomas Goytom, tijdens deze rit nog in de aanval. Het afgelopen jaar zijn er geen wedstrijden geweest in Eritrea. De officiële versie is dat dit aan corona ligt, de officieuze versie is dat het conflict met Ethiopië ook een rol speelt. Maar, Goytom maakte het zelfs nog erger. Er waren niet alleen geen wedstrijden, hij mocht ook een tijd niet trainen. Ja, dan begint het ineens wel een lastig verhaal te worden. Vooral ook omdat niet iedere Eritreeër lekker thuis kan zwiften. Mijn Eritreeërs begonnen dus met een achterstand op de rest aan deze koers. Datzelfde kan gezegd worden over de Rwandezen. In Rwanda zijn weinig koersen georganiseerd en in het buitenland zijn de Rwandezen niet geweest. Ze hebben zich dus alleen via trainingen voor kunnen bereiden, en dat is geen doorslaand succes gebleken. Waarbij het ook vermeld moet worden dat we ons nu in mei bevinden. In februari is het nog een ander verhaal. Dan begint het seizoen net en staan nog niet alle Europeanen op punt. Nu zijn alle niet-Afrikaanse deelnemers al een maand of drie bezig aan hun seizoen en hebben veel van die renners al aardig wat koersen gereden. De Colombianen komen vers uit de Ronde van Colombia, bijvoorbeeld. Boileau reed de Ronde van Valencia, Piccoli staat al op bijna 20 koersdagen. De beste Afrikaan van de dag is Metkel Eyob, niet geheel toevallig net de Afrikaan die dit jaar al tien koersdagen achter zijn naam heeft. Koersritme is een ding. Normaal heeft niemand dat in februari, nu in mei merk je duidelijk een verschil tussen de renners die het wel en niet hebben. Al zal de regen vandaag ook een rol hebben gespeeld, Afrikanen houden niet van natte afdalingen. Het aantal hoogtemeters was ook indrukwekkend, dat is niet voor iedereen weggelegd.



We zien nu dat Sanchez de leider is en dat er negen renners in dezelfde tijd staan. Slechts één Afrikaan, al is de tweede Afrikaan niet ver weg. Nahom Zerai verloor vandaag slechts zes tellen en staat nu tiende. De verrassing onder de Afrikanen tot nu toe. Van 2002, dit wordt er eentje om de gaten te houden. Sela Weldemicael was ook niet slecht tijdens deze rit, maar verloor eerder al veel tijd. De prestaties van deze jongens zijn wel extra knap als je hoort dat ze een jaar lang niet hebben kunnen racen en trainen, eigenlijk zijn ze voor mij de morele winnaars. Waarbij ik graag van Sela hoor of hij nu uit 1999 of 2001 komt, maar dit geheel terzijde. Vuillermoz zal zich ook wat vuil voelen nu, het is gebleken dat hij eigenlijk gewoon in orde is. Maar dan toch drie minuten verliezen tijdens de tweede rit, waarschijnlijk door niet op te letten. Leugenaar Boileau zal ook wel balen, ondanks zijn twee zeges. Hij was hier eigenlijk alleen om te knechten en verloor daarom tijdens de eerste rit tijd. Na zijn eerste ritzege zou hij het verder lekker rustig aan gaan doen. Niet dus. Hij had wonderbenen. De hoogte deed hem goed, blijkbaar, en hij voelde zich fantastisch. Zonde van die eerste rit, voor hem. Maar ik hoop wel echt dat het nu klaar is. Boileau, oprotten joh gek. Hoehn, Sevilla, Piccoli, Quintero, allemaal gevaarlijke jongens. Leuke rubriek: zelfs in Rwanda is Cristian Rodriguez volledig onzichtbaar. Zijn naam is nog geen enkele keer genoemd, maar hij staat nog wel hoog in het klassement in dezelfde tijd als de leider. Hoe krijgt hij het voor elkaar? Pacher sluipt ook nog mee, hij zal toch ooit het stokje gaan overnemen van Boileau zou je zeggen. Verder een stevig drama voor mijn Afrikanen. Samuel Mugisha zou bijvoorbeeld goed getraind hebben, niets van te zien. Kent Main laat aan het eind bijna een minuut liggen, zelfs ploeggenoot Ormiston eindigt nog voor hem. De inschatting dat Renus Uhiriwe geen wonderklimmer is blijkt wel te kloppen, als laatste binnen op bijna 38 minuten. Ai. Rolland weer matig. Eric Muhoza (ook uit 2002) de beste Rwandees van de dag op de 24e plaats. In principe ben ik tevreden met de prestatie van Muhoza, hij eindigt niet ver van Umba en dat is gewoon prima. Maarja, dat hij de beste Rwandees is vind ik dan wel weer teleurstellend. Ze laten het afweten. Daar zijn excuses voor te verzinnen, maar het blijft een pijnlijke affaire.

quote:

Na een passage in het noorden van Rwanda zijn we weer terug bij af, in Kigali. In de Special Economic Zone, ditmaal. Impressionant hoor, pleur een drone de lucht in en je houdt er bijzondere beelden aan over. Flink wat industrie bij elkaar, dicht in de buurt van het vliegveld. De eerste van zijn soort in Afrika, dat soort propaganda. Artikel na artikel over deze zone, ik zal het jullie verder besparen. De etappe wordt weer lastig. Drie sterren, bijna de volle mep. Een kilometer of 50 korter dan de vorige rit, maar met vier stevige beklimmingen onderweg kan het weer bijltjesdag worden. In het begin ligt er al een kort, pittig klimmetje op het parcours terwijl ze ons nog in de SEZ bevinden. Daarna valt het een tijdje behoorlijk mee terwijl de renners gezellig door Kigali rijden. Buiten de stad gaat het pas echt los, met weer een stevige klim. Vijf kilometer aan 7%, hallo zeg. Dat is voor Rwandese begrippen een joekel van een klim. Na deze klim volgt er niet echt een afdaling, het gaat in de 15 kilometer daarna nog steeds voornamelijk omhoog, met aan het eind van dit stuk nog een keer een klim van vijf kilometer aan 4%. Dat wordt lossen bij de vleet. Ook weer dik boven de 2000 meter, geen sinecure. Vervolgens een langere afdaling en een vrij lang vlak stuk, zoals we inmiddels moeten weten minstens zo gevaarlijk. In de slotfase van de rit komen we de voorlaatste klim tegen, Kivuraga. Volgens de organisatie vijf kilometer aan 6,5%, andere bronnen spreken zelfs van zeven kilometer aan 6,5%. Loeiend zwaar, in ieder geval, er zit zelfs een kilometer aan 9% tussen. Er volgt weer een afdaling, waarna het nog een aantal kilometer licht naar beneden loopt, alvorens we beginnen aan de slotklim. Opnieuw een aankomst bergop, ik heb dit nog niet eerder meegemaakt in Rwanda. Richting de stad Musanze gaat het volgens de organisatie 3,6 kilometer omhoog aan 4,7%, andere bronnen laten de eerste 600 meter weg en komen aan 3 kilometer tegen 5,7%. Toch weer flink lastig, derhalve. Wat ergens wel weer merkwaardig is, want vorig jaar kwam er ook een rit aan met Musanze. Die rit kende een volledig vlakke aankomst en werd in de sprint gewonnen door Jhonatan Restrepo. We nemen dit jaar een paar alternatievere routes, die allemaal beduidend lastiger zijn. Straffe kost.

Een lastige rit op het grondgebied van de gorilla's. Hopelijk gaat het wat beter met mijn Afrikanen, maar door de aankomst bergop mogen we vooral verwachten dat de mannen die nu hoog staan in het klassement elkaar het leven zuur gaan maken. Hier hebben jullie nog wat beelden van de vorige etappe, vooral de finish is wel lachen. Voor de mensen die bijdragen aan maffiapraktijken is er een filmpje van Jozee van liefst tien minuten, het wordt iedere dag iets meer.

Met het oog op het WK 2025, volgens L'Equipe is Rwanda momenteel de favoriet.

quote:

Rwanda favourite to host first African Road World Championships in 2025

UCI to decide between Rwanda and Morocco in September

UCI president David Lappartient has confirmed that the 2025 UCI Road World Championships will be held in Africa, with Rwanda facing competition from Morocco. However, Rwanda is the firm favourite to host the first World Championships on African soil.

Lappartient was at the Tour of Rwanda on Monday and then held high-level talks with officials and Rwanda President Paul Kagame.

Lapparitient has been supportive of Rwanda’s bid since he became UCI President in 2017. Rwanda formally submitted a bid two years ago and has reportedly produced a detailed and convincing bid document.

"The World Championship will take place in Africa in 2025, that's for sure," Lappartient told L'Equipe.

"We have two bids, from Kigali (the capital of Rwanda) and also Tangier, in Morocco."
According to L’Equipe, Rwanda is the clear favourite to win the race to host the World Championships.

"Rwanda has taken a serious lead, their case is very solid with already existing infrastructure and enormous possibilities for adaptation," L’Equipe quoted an unidentified source as saying.

"It’s a candidacy that ticks a lot of boxes, it’s the favourite because it would also bring a sense of renewal to cycling."

Rwanda has enforced strict anti-COVID-19 measures and so avoided the worst of the global pandemic. The Tour du Rwanda has roots back to 1988 as a regional race, and was elevated to the international UCI calendar in 2008. This year’s race was postponed from February to May, with Israel Start-Up Nation, Total Direct Energie, Androni Giocattoli-Sidermec and B&B Hotels taking on Continental and local teams.

Brayan Sanchez (Team Medellin) won the opening stage, with Alan Boileau (B&B Hotels) winning stage 2 and 18-year-old Colombian Santiago Umba (Androni Giocattoli) taking the race lead. The Tour du Rwanda ends in Kigali on Sunday after eight stages of racing.

UCI officials are due to visit Rwanda and Morocco to study the technical details of their bids in the summer, with the UCI due to announce the host nation during this year’s World Championships in Louvain, Belgium in September.

Nog meer WK 2025, een interviewtje met Steef en nog wat lui in de Volkskrant:
https://www.volkskrant.nl(...)n-van-2025~bae6bc22/

Waarbij ik me echt eindeloos kan verbazen over de plotselinge aandacht voor het WK van 2025. Ja, Lappartient heeft zijn woorden herhaald. Belangrijk onderdeel van de vorige zin: herhaald. Het is echt al een jaar of twee bekend dat we in 2025 naar Afrika gaan en het is ook al minstens een jaar bekend dat er met Marokko en Rwanda slechts twee kandidaten zijn. Eigenlijk had de beslissing vorig jaar al moeten vallen, maar wegens corona heeft men dat een jaar verplaatst. Wat doen al die journalisten eigenlijk? Hoezo ziet iedereen dit over het hoofd en krijgen we nu ineens een stortvloed aan berichten? Ik snap het niet. Maar goed, alle aandacht voor Rwanda is mooi meegenomen. Al krijg ik een enorm slappe plasser van de kritische geluiden over het dictatoriale Rwanda. Nogmaals, stel jezelf de vraag: hoe heeft Kagame überhaupt aan de macht kunnen komen in Rwanda? Wat gebeurde er in 1994? Waarom gebeurde dat? Hebben wij met onze westerse tentakels de boel weer eens ergens lopen te verneuken? En gaan we dan nu weer enorm tof lopen te doen? Flikker toch op man. Zoals de altijd verstandige Steef al zei: Rwanda is een land dat op dit moment juist behoefte heeft aan een sterke leider. Wil niet zeggen dat die man perfect is, maar wat is het alternatief? Niet ieder land is klaar voor democratie. Kun je wel met je westerse arrogantie en bemoeizucht leuk gaan doen, maar zo werkt het niet. Gewoon optyfen, gauw.

Tot zover deze rant. Tot slot heb ik nog de Alfdan van de dag in de aanbieding.

quote:

Wat doen de fietsen van Jens Keukeleire en Stan Dewulf in de Ronde van Rwanda?

Gespot in de Ronde van Rwanda: de fiets van Jens Keukeleire.

Zelf doen Jens Keukeleire en Stan Dewulf niet mee aan de Ronde van Rwanda. Maar hun Ridley-fiets uit hun Lotto-periode is wel van de partij. Dat is te danken aan de samenwerking tussen de Belgische en Rwandese wielerbond.

Tot en met zondag strijdt een internationaal peloton voor de gele trui in de Ronde van Rwanda.

Pierre Rolland, Oscar Sevilla en Alexis Vuillermoz zijn de grootste namen die meerijden in Kigali en omstreken. Met Tarteletto-Isorex is er ook een Belgisch team van de partij.

Tarteletto-renner Alfdan De Decker schrok zich vandaag een hoedje toen hij plots een fiets zag staan met de naam Jens Keukeleire op. Even verderop vond hij een gelijkaardige fiets met daarop de naam van Stan Dewulf.

Maar geen Keukeleire of Dewulf te bespeuren. Enkele Rwandese renners werken hun thuisronde af op Belgische fietsen. De vrucht van een samenwerking tussen de Belgische en Rwandese wielerbond.

Na 3 etappes leidt de Colombiaan Brayan Sanchez de dans in de Ronde van Rwanda. Best Belg momenteel is Gianni Marchand op de 9e plaats. Eric Muhoza is de 1e Rwandees, op de 27e plaats.


Alfdan De Decker met de Rwandese renner Jean Baptiste Nsabimana, die op een Belgische fiets rijdt

"Heel lastig WK-parcours in Rwanda"
De kans is groot dat Rwanda in 2025 de gastheer is voor het WK wielrennen. Dat zou dan het eerste WK wielrennen ooit zijn op het Afrikaanse continent.

"In de Ronde van Rwanda is alles even goed geregeld als bij Europese wedstrijden", vertelt Alfdan De Decker vanuit Rwanda. "Het WK-parcours zal hier heel lastig zijn."

[ Bericht 0% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 05-05-2021 00:47:13 ]