abonnement bol.com Unibet Coolblue
  vrijdag 13 maart 2020 @ 13:54:09 #101
442280 Prisha
Moonshine!
pi_192004041
Foto’s dag 6: Karanga naar Barafu camp (base camp)

Het trucje met de duffel tegen het voeteneind werkte! Ik heb zowaar wat geslapen ook. Het op hoogte zijn heeft ook behoorlijk impact op het slapen. Slecht slapen, wakker schrikken met het gevoel dat je geen adem kunt krijgen en veel en vreemd dromen zijn dingen die vaak genoemd worden.

Dat dromen klopt inderdaad, ik heb een aantal hele bizarre dromen gehad :D :P

Mijn collega, die twee jaar terug deze tocht heeft gemaakt, had me daar al hiervoor gewaarschuwd. Hij zei: je slaapt eigenlijk niet, je rust. En dat klopte dus inderdaad voor mij en voor de meesten. Er was maar een enkeling die de nachten door konden slapen.

Ik was in elk geval blij met elk momentje slaap die ik kon krijgen.

En dan….vandaag was de dag. We zaten nu op bijna 4000m. Nog één korte steile etappe naar base camp op 4673m. En dan.....de top *O*

Programma voor vandaag is als volgt:
08.00 vertrekken naar base camp
12:00 aankomst base camp
13:00 warme lunch en dan rusten, tijd voor jezelf
17:00 warme maaltijd
18:00 (proberen te) slapen
23:00 wakker gemaakt worden en aankleden
23:30 “ontbijt”
00:00 Op weg naar de top.

Het was wederom een prachtige ochtend. Later op de dag zaten we in de mist maar het bleef droog. Geen regen, geen sneeuw. We hadden enorm veel geluk aangezien de groepen voor ons daar heel veel van hebben gehad.





De spanning was al wel te voelen nu, vooral na de uitgelatenheid van gisteren.
Ontbijt was zoals gewoonlijks prima, kreeg het alleen niet door mijn strot. Brood en pannekoeken nam ik sowieso niet en die pap was ik na dag 2 al helemaal misselijk van. Hield het bij wat ei, mango, komkommer en tomaat.

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Even de waterflessen weer verzamelen en op pad. Het water voor koken, drinken en wassen werd uit riviertjes gehaald en ’s nachts gekookt. In de ochtend vóór het ontbijt deed je de waterflessen en camelbacks in een verzamelemmer. Die werden dan gevuld en na het ontbijt lag het klaar voor je.

Vanaf vandaag is er geen water meer voor washy washy. Er is namelijk na die Barranco Wall geen plek meer om water te halen. De porters moeten dus vanaf deze camp en vanuit Barafu camp helemaal terug lopen, die muur over, om water te halen. En dan weer terug. Vandaar dat het water de komende twee dagen enkel voor drinken en koken is.

Op pad. Een hele steile stuk. Met af en toe wat klauterwerk.




De top is wel héél dichtbij nu:



Even rusten met een energiereep in het zonnetje. Zonnetje verdween op een gegeven moment. Zaten we in de mist.



Hier werd ik een beetje terecht gewezen door Maaike :@ Dit was ook een plaspauze en ik ging op zoek naar een veilige rots. Maar ja, die was te dichtbij, en die was weer te klein..en…en….en….. Uiteindelijk eentje gevonden die toch aardig wat verder weg was. Ze had me getimed. 20 minuten was ik bezig om een plekje te zoeken, m’n ding te doen, en weer terug te komen :D . Dat was véél te lang en kostte té veel energie. Had ze wel gelijk in. En tijdens de summit nacht kon dat dus al helemaal niet. Moest ik maar brullen dat iedereen een andere kant op moest kijken. En als ze het niet deden, pech. Schroom opzij zetten. Pfffff. Oké dan :+

En weer verder. Het waren brokken steen en lava waar we overheen liepen/klommen nu. Lastig lopen. Wel een hele bijzondere landschap.




Even wat warmere lagen aandoen…als die mist voor de zon trok werd het ineens een heel stuk kouder. En steeds verder, hoger en hoger.




Hier kun je goed zien waar we vandaan kwamen, dat pad dat daar aan de horizon verdwijnt. Het was ongeveer 11:30. We waren er nu bijna.




En daar was het. Base camp *O* Bijna 4700m.






De hoogte voelde je nu goed. Ademhalen ging steeds moeizamer. Alles ging moeizamer.

Ook hier stonden we op een helling. Ik had het vermoeden dat de porters waren als een gek naar boven gespurt zijn want we hadden, ondanks die helling, een redelijk mooi stukje. Scheef…maar het leek minder scheef als de dag ervoor.




En hier zit ik op een steen voor mijn tentje. Ik weet precíes nog wat ik hier aan het doen was…@TillyB aan het SMS’en met een update _O- . Live from Barafu! :P



Ik had onderweg naar basecamp bedacht dat ik bij het avondeten zou beslissen wat ik ging doen. De top proberen te halen of in camp blijven. Het hing er allemaal om of ik eten naar binnen kon krijgen én houden. Ik had nu een aantal dagen nauwelijks kunnen eten en daardoor was mijn energiepeil behoorlijk aan de lage kant.

Het was wel fijn dat we zo vroeg aankwamen zodat er tijd genoeg was om te rusten. Dat heb ik ook gedaan. Er was de mogelijkheid een korte acclimatisatie hike te doen. Eigenlijk het eerste stuk van de route die we vannacht zouden lopen en weer terug.De meesten kozen er voor het niet te doen. Ik geloof dat ze met drie man omhoog zijn gegaan.

Ik heb de hele middag in mijn slaapzak gelegen en heerlijk gerust.

Bij het avondeten kon ik inderdaad iets naar binnen krijgen en toen heb ik het besluit genomen om die top te gaan proberen te halen. We kregen een laatste briefing. Wat aan te doen (veel lagen, daar heb ik het in een eerder stukje over gehad), wat mee te nemen (zo licht mogelijk rugzak).

We moesten onze thermosflessen inleveren. Die zouden we voor we op pad gingen terugkrijgen met hete thee erin. De camelback en/of drinkfles zou gevuld worden en moest mee. Drinkfles op zijn kop in de rugzak doen omdat de bovenkant als eerste bevriest en anders had je geen water. Het slangetje van de camelback zou sowieso bevriezen maar bij de afdaling zou het ontdooien zodat je dan in elk geval water had.

De pauzes naar de top zouden elk uur zijn en heel erg kort. Genoeg om even te plassen indien nodig en om thee te drinken en eventueel een energiereep of iets. Te lang pauzeren zou je onderkoeld raken.

En we moesten ook op elkaar letten. Maaike gaf aan dat als we iemand zagen met een neus die wit uitsloeg, dat we dat ook meteen moesten aangeven. Dat was een van de eerste bevriezingsverschijnselen. Eerst de neus, dan handen en voeten.

Pffffffff. Allemaal erg spannend nu het eindelijk bijna zo ver was.

Vervolgens, terwijl de zon al onder was en de maan zichtbaar was, gingen we allemaal naar onze tent om proberen nog wat slaap te krijgen.



[ Bericht 0% gewijzigd door Prisha op 13-03-2020 15:53:49 ]
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
pi_192006609
quote:
0s.gif Op vrijdag 13 maart 2020 13:54 schreef Prisha het volgende:(tief alsjeblieft op met die worstjes….misselijk :r :r )
_O- _O-

quote:
En hier zit ik op een steen voor mijn tentje. Ik weet precíes nog wat ik hier aan het doen was…@:TillyB aan het SMS’en met een update _O- . Live from Barafu! :P
aww :D Dat was zó bizar om op dat moment wat van je te horen, wetende dat je daar ver weg bijna op een andere planeet zat in die uitdagende omstandigheden en wij in onze warme comfortabele zolderkamers. :P
TEAM BAKSTEEN
  vrijdag 13 maart 2020 @ 16:07:21 #103
181124 chufi
Hace frio o no?
pi_192007000
Sterkte morgen Prish :+
Cuando haya sol, hay Chufi
Musica Español
Come On
  vrijdag 13 maart 2020 @ 20:11:30 #104
442280 Prisha
Moonshine!
pi_192012603
quote:
0s.gif Op vrijdag 13 maart 2020 15:50 schreef TillyB het volgende:

aww :D Dat was zó bizar om op dat moment wat van je te horen, wetende dat je daar ver weg bijna op een andere planeet zat in die uitdagende omstandigheden en wij in onze warme comfortabele zolderkamers. :P
Het voelde ook soms als een andere planeet :P
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
  vrijdag 13 maart 2020 @ 20:11:56 #105
442280 Prisha
Moonshine!
pi_192012618
quote:
14s.gif Op vrijdag 13 maart 2020 16:07 schreef chufi het volgende:
Sterkte morgen Prish :+
thanks! Gaat vast lukken, heb er nu alle vertrouwen in :D
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
  vrijdag 13 maart 2020 @ 20:12:38 #106
181124 chufi
Hace frio o no?
pi_192012635
quote:
0s.gif Op vrijdag 13 maart 2020 20:11 schreef Prisha het volgende:

[..]

thanks! Gaat vast lukken, heb er nu alle vertrouwen in :D
Komt goed .. weet ik nu al :*
Cuando haya sol, hay Chufi
Musica Español
Come On
  dinsdag 17 maart 2020 @ 20:57:07 #107
442280 Prisha
Moonshine!
pi_192105296
Door dit gedoe bij Fok lukt het me niet het restant hier te plaatsen. Het wilt niet laden.
Zodra Fok weer een beetje normaal doet komt de rest. Hopelijk.
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
  dinsdag 17 maart 2020 @ 21:41:52 #108
181124 chufi
Hace frio o no?
pi_192106276
quote:
0s.gif Op dinsdag 17 maart 2020 20:57 schreef Prisha het volgende:
Door dit gedoe bij Fok lukt het me niet het restant hier te plaatsen. Het wilt niet laden.
Zodra Fok weer een beetje normaal doet komt de rest. Hopelijk.
Hopelijk na morgen
Cuando haya sol, hay Chufi
Musica Español
Come On
  donderdag 19 maart 2020 @ 22:09:55 #109
442280 Prisha
Moonshine!
pi_192153109
Foto’s dag 7: Base camp – Stella Point – Uhuru Peak – Base camp - Milennium Camp
(ik heb hier de meeste fotos op volledige grootte...hoop dat dit wilt laden)

23:00: geen ‘washy washy’ dit keer maar ‘wakey wakey’. Niet echt geslapen, wel wat kunnen doezelen.

Het. Was. Koud!!! Goddammit wat was het koud. Ik had mijn lenzen en lenzenvloeistof in de slaapzak gedaan, tegen me aan, omdat het anders bevroor. Ook mijn iPhone en de GPS in de slaapzak zodat ze het goed zouden blijven doen. Door de kou raken batterijen zo snel leeg.

Alle lagen kleding aangedaan. Voelde me zo’n Michelin poppetje met twee jassen, een dikke trui en dunne trui en een thermoshirt :')

Je merkte goed dat je op hoogte zat hier. Alles kost meer moeite en duurt langer, van het aankleden tot het vaststrikken van de veters.

De eettent. Mooi, zo in het donker met de lichtjes in de verte.



Thee, pap, pannenkoeken. Ik had tot nu geen pannenkoek op maar probeerde er nu eentje binnen te werken. Het enige wat je erop kon doen was honing.
De sfeer was behoorlijk gespannen. De meesten waren toch wat nerveus.

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Iets voor middernacht. Thermos met thee stond voor iedereen klaar, waterfessen gevuld. Koplampje aan en……op weg. Maaike had eerder op de avond aangegeven dat dit een etappe was waarbij ze de groep zo lang mogelijk bij elkaar wilde houden. Er moesten geen gaten vallen.

Er liepen 4 gidsen mee en nog 4 porters. De porters liepen mee om ervaring op te doen en om eventueel rugzak te dragen van ons als we het lastig hadden. Ook werd er zuurstof mee naar boven genomen.

Tempo was heel erg langzaam. Het eerste half uur, drie kwartier was nog een stuk omhoog klimmen over rotsen. Daarna was het een pad van bevroren vulkaanas en puin. Het pad slingerde zich een weg omhoog. Hier en daar wat klauterpartijen maar dat werd hoe hoger we kwamen steeds minder.

Om het uur was een korte pauze. Even de tijd om te zitten, op adem te komen, plassen indien nodig, en warme thee naar binnen te werken. Met die volle maan was het wel prachtig.



Ik schreef al eerder hoe ik de klim naar top heb ervaren:
Het was een reeks van impressies. In het donker en kou naar boven....licht van de bijna volle maan. Boven je in de verte een rijtje hoofdlampjes...ver onder je ook een rijtje hoofdlampjes. Het licht van die lampjes pulseerde als het ware.




Maaike, de expeditieleider, liep voor mij. Ze had twee reflecterende puntjes op de achterkant van haar broek. Daar focuste ik op. Zag enkel die puntjes. Een oneindige pad dat maar door en door ging, er kwam geen einde aan. En steeds maar weer die puntjes. Nu nog steeds zie ik ze voor me.

Ik had ook steeds een herhalende gedachte: nog 6 uur, dan komt de zon op. Nog 5 uur dan komt de zon op. Nog 4 uur… Op die manier was het behapbaar. Als ik maar die zonsopkomst kon zien, dan zouden we er bijna zijn. Dan zou ik het halen.

Er was een porter, een Masai, die enkel een Masai doek omhad tegen de kou. Hij liep steeds aan de buiten kant om ervoor te zorgen dat we niet in de afgrond vielen. En hij zong Swahili liedjes.
Die impressie heb ik nog heel sterk. Donker, kou...en dan vanuit het donker zijn diepe melancholische zangstem dat op de wind naar je toe zweefde. Heel bijzonder. Dat hielp op bepaalde punten om er doorheen te komen.




Zo rond 6 uur bereikten we Stella Point. Hoogte: 5756m. Groep nog helemaal compleet. Het begon nu te gloren.

Er lag al vanaf een uur geleden sneeuw. Het was zo koud en de wind kwam er ook nog eens bij. Lang konden we niet rusten. Vanaf hier was de final push naar de summit. Nog 2 uur door de sneeuw.

Er kwam geen einde aan. Je kwam mensen tegen die al op de terugweg waren: Hey come on you’re almost there! (met nog 1.5 uur te gaan maar dat wist ik toen nog niet).

Voorbij Stella Point kwam het besef keihard binnen: ik ga het halen. Ik ga die top echt halen.
Tranen op dit moment ook. Dat was niet zo handig want die bevroren op mijn wimpers en wangen. Van die harde ijsklonten arghhh auw :(






Hier viel uiteindelijk een gat. De snelsten waren al op de top en de langzameren kwamen ongeveer 15 minuten later aan. Eigenlijk mag je maximaal 15 minuten blijven en dan al terug naar beneden. Maar ze wachtten op ons, zodat we met z’n allen op die top stonden.

En uiteindelijk was ie daar: Uhuru Peak, 5895m *O*

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Het was prachtig daarboven. Helaas kwam er net bij zonsopgang die mist opzetten, maar ondanks dat toch mooie uitzichten.









Lang heb ik niet kunnen genieten op de top. Ik had moeilijkheden met ademhalen en de gids die de hele nacht bij mij was gebleven zag dat gelukkig. Ik werd in bijna een houdgreep naar beneden gesleurd. Zo snel mogelijk naar beneden.

Ik heb al eerder verteld van de desoriëntatie, het gebrek aan gevoel aan prikkels. Heel bizar.
Eentje van onze groep die dus voorover neerviel en daar later helemaal niks meer van wist. Mensen die gewoon gingen zitten en niet meer overeind kwamen tot iemand ze hielp.

De weg naar beneden was bijna erger als omhoog. De zon was nu op. Sneeuw smolt heel snel waardoor het tot aan Stella Point heel erg glad was. De bevroren ondergrond ontdooide. Je zakte behoorlijk weg in de as/puin. Het was steil, het was glad.

De lagen kleding gingen een voor een uit. Dan is het ineens erg warm met al dat spul aan!

De gids had mijn arm stevig vast en toch gleed ik een aantal keren weg. Het was tijdens deze afdaling dat ik uitgleed in een soort van spagaat en mijn bovenbeen blesseerde.

Het was nog een lange weg naar beneden. Ik was niet de enige die het moeilijk had



Ik weet niet meer hoe laat ik base camp binnen kwam strompelen. 11 uur of zo. Kon nog heel even rusten, even die been ontzien. Iets eten. En daarna de boel inpakken en verder afdalen naar Millenium camp op 3950 m. Dat was nog iets van 4 uur lopen. Strompelen in mijn geval.



Wat een nacht/dag. Iedereen was kapot. Gezamenlijk wat gegeten en de briefing voor de laatste dag gehad.

Daar werd gezegd dat voor een van ons een stretcher geregeld zou worden, hij was tijdens de afdaling aan de knie geblesseerd geraakt en kon bijna niet meer lopen.
Voor mij zou bijna op het einde van de afdaling een ambulance jeep geregeld worden zodat ik het allerlaatste stukje niet hoefde te lopen.

En: morgen was het ook nog eens een uur eerder opstaan en weg. Omdat de porters direct door konden gaan naar hun familie. De fooi uitdeel en afscheid was ook morgenochtend. Dus 6 uur op. 6:30 ontbijten en om 7:00/7:30 lopen.

Moe! Pijn! Maar…..voldaan! En trots dat ik die top gehaald had. Heel onwerkelijk maar heel blij O+



Nog de laatste dag te gaan, ik zal om het compleet te maken ook de laatste dag hier nog plaatsen morgen of zo. En dan antwoord op de laatste 2 vragen. Hangt een beetje van de snelheid van Fok af.

[ Bericht 0% gewijzigd door Prisha op 19-03-2020 22:20:50 ]
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
pi_192153248
*O* Made it

En toch nog super spannend om te lezen
Before I die, I’m going to eat a bag of unpopped popcorn. That should make the cremation a little more interesting.
  donderdag 19 maart 2020 @ 22:18:13 #111
442280 Prisha
Moonshine!
pi_192153278
quote:
11s.gif Op donderdag 19 maart 2020 22:16 schreef pullup het volgende:
*O* Made it

En toch nog super spannend om te lezen
Ja ik was ook benieuwd of ik het nog een keer zou halen...maar dus wel gelukt _O-
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
  donderdag 19 maart 2020 @ 22:18:28 #112
181124 chufi
Hace frio o no?
pi_192153286
Thanks Prish voor je mooi verslag met foto's
Cuando haya sol, hay Chufi
Musica Español
Come On
pi_192153288
quote:
10s.gif Op donderdag 19 maart 2020 22:18 schreef Prisha het volgende:

[..]

Ja ik was ook benieuwd of ik het nog een keer zou halen...maar dus wel gelukt _O-
:D
Before I die, I’m going to eat a bag of unpopped popcorn. That should make the cremation a little more interesting.
  donderdag 19 maart 2020 @ 22:19:35 #114
442280 Prisha
Moonshine!
pi_192153313
quote:
99s.gif Op donderdag 19 maart 2020 22:18 schreef chufi het volgende:
Thanks Prish voor je mooi verslag met foto's
very welcome :*
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
pi_192153469
Stel je niet aan mens. Dat heuveltje, pfff.
L2B's Mixcloud
  donderdag 19 maart 2020 @ 22:31:50 #116
442280 Prisha
Moonshine!
pi_192153572
quote:
6s.gif Op donderdag 19 maart 2020 22:27 schreef Lucky2Bastard het volgende:
Stel je niet aan mens. Dat heuveltje, pfff.
:@ :P
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
pi_192154511
quote:
10s.gif Op donderdag 19 maart 2020 22:31 schreef Prisha het volgende:

[..]

:@ :P
De foto van de vorige post van je, daar lijk je op gelijke hoogte te staan met bewolking. Zo'n onwerkelijk en mooi gezicht als dat is.
L2B's Mixcloud
  donderdag 19 maart 2020 @ 23:37:24 #118
442280 Prisha
Moonshine!
pi_192154947
quote:
0s.gif Op donderdag 19 maart 2020 23:11 schreef Lucky2Bastard het volgende:

[..]

De foto van de vorige post van je, daar lijk je op gelijke hoogte te staan met bewolking. Zo'n onwerkelijk en mooi gezicht als dat is.
Voelde ook heel onwerkelijk. Onvergetelijke momenten.
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
pi_192157412
Wat een avontuur en door je schrijfwijze, zo inleefbaar. Dank je! O+
...from the labyrinth beyond time and space, seeks her way out to a clearing
  vrijdag 20 maart 2020 @ 08:27:40 #120
430543 Domnivoor
Ceterum censeo...
  vrijdag 20 maart 2020 @ 08:32:01 #121
111260 Charmian
a little joy
pi_192157708
goffer die blauwe luchten O+
The only true wisdom is in knowing you know nothing. -- [b]Socrates [/b]
I know nothing, I come from Barcelona. -- [b]Manuel[/b]
  zaterdag 21 maart 2020 @ 17:01:18 #122
442280 Prisha
Moonshine!
pi_192188092
Foto’s dag 8: Millenium Camp naar eindpunt

5:30 Ahhhh vroeg dag! Laatste dag aangebroken alweer….zo bizar. Heel veel voorbereid, zo naartoe geleefd, en dan is het alweer bijna afgelopen. Uiteindelijk is het snel gegaan.

Omdat we zo vroeg op waren konden we de zonsopkomst meepakken. En het zag er naar uit dat het weer een prachtige dag zou zijn:





Na het ontbijt volgde een afscheidsceremonie. De porters en kok zouden we niet meer terugzien. Enkel de gidsen die met ons mee liepen tot het eindpunt. Er werden wat speeches gegeven en iedereen kreeg een envelop met fooi.



Iedereen uit het team kreeg een basis salaris. Vanuit Mountain Network werd ook nog eens gezorgd voor een fooi. We kregen allemaal vooraf door hoeveel we aan fooi mee moesten nemen (210 US dollar in kleine coupures). Dit was geen optie, maar verplicht. Als je meer wilde geven mocht dat, maar in elk geval dat verplichte hoeveelheid. Onze expeditieleider had van te voren een staffel gekregen hoe de verdeling zou moeten zijn. Er zat uiteraard een hiërarchie in. Dit ging in envelopjes en dat kregen ze dus deze ochtend.

Verder kon je eventueel spullen achterlaten die door hun verdeeld zou worden. Ik gaf een van mijn waterflessen weg en mijn camp schoenen. Paars, klein maatje….ik had geen idee of iemand ze wilde. Ik vroeg het aan de hoofdgids. Misschien voor iemands dochtertje of vrouw? Nou…die schoenen vonden meteen gretig aftrek. Dus dat was wel mooi O+ . Er werden veel shirts ook weggegeven. Dat was grappig. Zag je later de porters voorbij snellen en hadden ze die shirts al aan :D

Terwijl de tenten opgeruimd werden begonnen wij vast met de afdaling. Eerst via een rotspad naar Mweka Camp (3100m). Ik deed er 3 uur over.







Ik was met die been van mij direct de aansluiting al kwijt. Een van de expeditieleden die andere etappes ook met mij meeliep was bij me gebleven en ook twee gidsen. Zo daalden we met z’n vieren langzaam af. Ik kon de rechterbeen niet meer buigen wat erg lastig was bij het naar beneden gaan.

Twijfelde om deze te plaatsen maar goed, the good, the bad and the ugly dan maar….net zo’n bejaard oud mannetje hier _O-



Maar het kon nog erger. We hoorden al in de verte een hoop kabaal. Snel aan de kant en daar kwam met veel lawaai onze andere geblesseerde groepslid voorbij op de stretcher met zes porters die dat ding droegen. Dat raasde met een enorme vaart naar beneden





Na 3 uur kwamen we dus bij Mweka Camp aan. Van hieruit was het nog een behoorlijk stuk afdalen naar het punt waar de ambulance klaar zou staan. Wij dachten dat het ding hier al zou staan. Maar nee….nog even doorbijten....4.5 uur doorbijten uiteindelijk :{



Als ik één dag over zou kunnen doen, dan was het deze. Het was zo’n prachtige etappe naar beneden. Veel vegetatie, grote bomen, varens, apen in de bomen, vlinders....Ik heb er helaas niet van kunnen genieten. Het was door de pijn heen bijten en proberen naar beneden te komen.






Ondertussen waren de anderen beneden aangekomen en de ambulance met stretcher boy was ook beneden aangekomen



Nu wij nog. Met nog 1.5 uur te lopen kwamen we eindelijk ook op de plek waar de Jeep Ambu klaarstond. Met z’n vieren (2 gidsen, mijn mede expeditielid en ik) reden we naar het eindpunt.



Daar kreeg ik een cola in m’n mik gedouwd en was het direct het busje in om naar de lodge te gaan. Maaike ging al om 17:00 naar het vliegveld en we waren al erg laat. Onderweg naar de lodge nog een bekeuring gekregen wegens te hard rijden :o (we betaalden allemaal uiteraard mee aan die bekeuring)

En in de lodge aangekomen heerlijk even opfrissen (douchen!!! na 8 dagen niet kunnen wassen was dat heerlijk!) samen zitten…en: Kili bier!!! B:)B



En jaaaaaaa we kregen ook nog eens een diploma *O*
(mijn broer had hem subtiel veranderd…dat gaf een beetje zijn gedachten weer…spot de verschillen :P ).



En dat was het. Missie volbracht (dat laatste 1.5 uur tellen we even niet mee :P ). Gehaald! *O*
Het gevoel was op dat moment nog wat onwerkelijk. En dat heeft een behoorlijke tijd aangehouden. Pas bij thuiskomst ben ik het langzaam gaan verwerken.

Zoveel gevoelens, het is lastig te beschrijven. Het was in elk geval een ongelofelijke ervaring en alles en meer als dat ik verwacht had. Zelfs het proberen te piessen al dan niet met die she-wee :P

Uiteindelijk: blij, voldaan, trots!
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
  zaterdag 21 maart 2020 @ 17:02:16 #123
442280 Prisha
Moonshine!
pi_192188110
Slotwoord:

So. This is it. De laatste twee vragen (hoe fit moet je zijn/trainingen en met welke reisorganisatie kun je het beste kan gaan heb ik inmiddels via PM beantwoord). De antwoorden van de andere vragen staan in het vorige deel.

Rest mij nog jullie heel erg te bedanken voor het meereizen, het meeleven en meebeleven van mijn avontuur. Ik hoop dat ik zo een beetje een indruk heb kunnen geven van de 8 daagse route, vanuit het perspectief van iemand voor wie dit allemaal zo heel erg nieuw was.

Ik hou het hierbij. Nogmaals bedankt en voor in de komende tijd en de toekomst: take care, be safe and live life xxx O+
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
pi_192188539
En terecht dat je trots bent, Prisha. Snap alleen niet waarom je twijfelde om de foto te posten waar je mank op loopt. Dat was nu eenmaal zo en geeft juist prachtig aan wat een doorzettingsvermogen je bezit.

Verder zijn het weer fenomenaal fraaie foto's en heb ik (en neem aan iedereen met mij), enorm genoten van je avontuur, inclusief alle mooie momenten, de mindere en af en toe wat lichte angsten uitgestaan. :D

Beter had je het niet kunnen doen. Voor jou een _O_².
L2B's Mixcloud
pi_192188584
Was dat bier een beetje te zuipen trouwens?
L2B's Mixcloud
pi_192188711
Helemaal een mooie afsluiter en jammer dat je dat been had de laatste dag.

Al met al wel een heel pittige onderneming hoor als zelfs de laatste meters zo zwaar blijken

ijnervaring is vaak op tochten is dat hoe zwaarder je het had hoe beter achteraf de herinneringen zijn.

Denk dat vooral het moment van de summit en het uiteindelijke arriveren bij gaan blijven
Before I die, I’m going to eat a bag of unpopped popcorn. That should make the cremation a little more interesting.
  zaterdag 21 maart 2020 @ 18:15:48 #127
181124 chufi
Hace frio o no?
pi_192189319
Thanks Prisha
Cuando haya sol, hay Chufi
Musica Español
Come On
  zaterdag 21 maart 2020 @ 18:56:37 #128
442280 Prisha
Moonshine!
pi_192190021
quote:
0s.gif Op zaterdag 21 maart 2020 17:27 schreef Lucky2Bastard het volgende:
Was dat bier een beetje te zuipen trouwens?
meh...het was bier....voor daar was het oké
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')