Het grote rammelaarstopic deel 59

Voor mij is het verbreken van onze relatie absoluut geen optie. Ik wil heel graag nog een kind met mijn vriend, niet met iemand anders.

We zouden er wel meer over moeten praten. Maar op dit moment lukt dat even niet. Komt vast weer wel.

Het lucht ergens wel op om het af en toe even op te kunnen schrijven. En jullie gedachten hierover te lezen opent mijn blik ook weer wat meer.

ja dat dus Takkie. En het is niet alsof wanneer ik de relatie hierom verbreek, ik morgen een andere hunk aan de haak sla die meteen mijn eieren wil bevruchten en mijn baarmoedervrucht uit de eerdere relatie als zijn eigen bloed aanneemt. Voor nu is het wat het is.

Naja het gebrek aan commitment zou ik wel heftig vinden hoor Rebubbled. Dat vind ik ook wat anders dan "voor mij voelt het gezin compleet".

Maarja het is ook wat het is. Iedereen is verschillend. Ik zou het misschien wel een dealbreaker vinden maar dat is makkelijk gezegd als je niet in zo'n situatie zit.

Is gebrek aan commitment wat anders dan gebrek aan liefde? En hoe zit het met zijn commitment naar jullie dochter toe?

Wel verhelderend dat jullie nu praten, Rebubbled.

quote:

Op maandag 20 juli 2020 23:30 schreef Lemijn het volgende:
Is gebrek aan commitment wat anders dan gebrek aan liefde? En hoe zit het met zijn commitment naar jullie dochter toe?

Wel verhelderend dat jullie nu praten, Rebubbled.

Dat vroeg ik mij ook af ja.

Je kunt iemand liefhebben en tegelijk twijfelen of een huis van een half miljoen (Amsterdam) samen kopen wel handig is natuurlijk. Ik snap zijn twijfel en zijn twijfel doet mij ook twijfelen uiteraard. Het liefst wil je dat iemand een definitieve toekomst met je ziet, maar dat is wel een groot iets. Ik ben een stuk flexibeler en zie wel wat de toekomst brengt. Hij is een twijfelaar en iemand die 100% zekerheid over dingen wil. Zijn commitment richting Lily is er wel. Er zijn het afgelopen jaar momenten geweest dat dat het enige was wat ons bij elkaar hield. Maar het gaat nu een stuk beter. Goed genoeg voor mij om weer aan de weg te timmeren samen. Maar ik timmer nu alleen, zo voelt het.

Knuffel, Rebubbled. Ik denk dat er heel veel mensen in relaties zitten die niet ideaal zijn. En om uiteenlopende redenen ervoor kiezen om in die relatie te blijven. Dat kan gewoon. We hoeven niet allemaal in de klassieke mal te passen, tenslotte. Maar het lijkt mij dus oprecht fijn om het in ieder geval te weten van elkaar hoe je erin staat. Ik kan me zelfs voorstellen dat, met alle feiten op tafel, je ook weer helderder met elkaar kan praten over wel of niet een tweede kind.

Sterkte Rebubbled .

(Persoonlijk lijkt het me lastig als je niet alletwee timmert)

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 17:05 schreef Rebubbled het volgende:
Je kunt iemand liefhebben en tegelijk twijfelen of een huis van een half miljoen (Amsterdam) samen kopen wel handig is natuurlijk. Ik snap zijn twijfel en zijn twijfel doet mij ook twijfelen uiteraard. Het liefst wil je dat iemand een definitieve toekomst met je ziet, maar dat is wel een groot iets. Ik ben een stuk flexibeler en zie wel wat de toekomst brengt. Hij is een twijfelaar en iemand die 100% zekerheid over dingen wil. Zijn commitment richting Lily is er wel. Er zijn het afgelopen jaar momenten geweest dat dat het enige was wat ons bij elkaar hield. Maar het gaat nu een stuk beter. Goed genoeg voor mij om weer aan de weg te timmeren samen. Maar ik timmer nu alleen, zo voelt het.

Daar maak je een goed punt. Wel knap van je. Heel veel sterkte!

Veel sterkte rebubbled. Lijkt me in ieder geval fijn om van elkaar te weten hoe je erin staat, want dan kan je eraan werken.

Ik bevind me persoonlijk een beetje in de positie waarin jouw vriend zich bevind. We hadden dan ook een eeuwigdurende relatie zonder dat we gingen samenwonen, totdat ik ineens zwanger raakte en ik als het ware 'moest' trouwen en samenwonen. Overigens kunnen mijn man en ik het in grote lijnen goed met elkaar vinden, maar we hebben vaak ruzie over zijn oudste dochter uit een eerdere relatie.

Desondanks wil ik wel heel graag een tweede kind met hem. Ook als er een kans is dat ik uiteindelijk alleenstaande ouder word.

En toen hadden we ineens groen licht.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wat leuk D-e, jullie gaan dus van start?
Heb je nu ook verhoogde kans op zwangerschapshypertensie, eclampsie en/of HELLP?

Edit, leuk van het groene licht, niet je bloeddruk.

quote:

Op woensdag 29 juli 2020 14:56 schreef Mariposas het volgende:
Wat leuk D-e, jullie gaan dus van start?
Heb je nu ook verhoogde kans op zwangerschapshypertensie, eclampsie en/of HELLP?

Edit, leuk van het groene licht, niet je bloeddruk.

Ja we gaan van start. Kans is er inderdaad, dus zodra ik zwanger ben wel medisch, ook vanwege de medicatie.

Ik twijfelde erg om dit te posten maar wil jullie het toch laten weten.
Door mijn vorige berichten komt dit wellicht wat uit de lucht vallen maar er is een hoop aan vooraf gegaan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wat fijn Takkie!

Spannend Takkie! Heel fijn.

Takkie wat fijn. En wat spannend

Bedankt voor de lieve reacties

Ah Takkie wat een opluchting! Zo fijn Heel veel succes

Wat fijn Takkie, veel succes!

En hoi. Daar ben ik weer, na een kort uitstapje naar wohts en een verbroken relatie. En ik moet echt even van me af schrijven. Misschien een beetje r&p ook, maar het heeft ook wel duidelijk met mijn kinderwens te maken, en ik voel me hier comfortabeler.

Ik ben bang dat ik alleen blijf, dat ik niemand kan vinden waarmee ik samen wil zijn die ook met mij samen wil zijn. Ik ben bang dat ik niet "op tijd" iemand vind waarmee ik samen wil zijn en kinderen wil krijgen. Ik ben bang dat ik tegen de tijd dat ik iemand heb gevonden waarmee ik kinderen wil krijgen en waarbij dat wederzijds is, mijn lichaam het 'niet meer doet'. Ik ben bang dat als het dan al lukt, ik miskramen krijg of dat het pas lukt als er een hoger risico is op afwijkingen en dat dat dan gebeurt. Ik ben bang dat ik met lege handen kom te staan.

Kijk, in m'n relatie was geen liefde meer, alleen nog een fijne goede vriendschap, dus het is goed dat we die verbroken hebben, want we gunnen onszelf meer. Maar ik wist wel wat ik had en zo. En nu weet ik ineens niks meer.

En soms denk ik, je komt heus iemand tegen, komt allemaal wel goed. Maar ik heb ook super leuke vriendinnen die al jaren vrijgezel zijn en daten enz die nog steeds niet iemand hebben gevonden waarmee ze een relatie aan willen gaan en dat het wederzijds is. En zij gaan er op uit en zijn veel spontaner en leuker dan ik en komen veel meer mannen tegen dan ik. Waarom zou ik m dan wel gaan vinden?

Niet dat ik nu wanhopig op zoek ben naar een nieuwe man om maar kinderen te krijgen, begrijp me niet verkeerd (dan had ik ook bij m'n exvriend kunnen blijven), maar ik maak me wel echt zorgen om mijn toekomstbeeld zegmaar. Ik wilde eigenlijk al vier jaar geleden kinderen, altijd voor me gezien voor m'n dertigste twee kinderen te krijgen. En nu word ik eind dit jaar 31, en heb ik niks meer. En ik wil voor ik kinderen met iemand zou willen natuurlijk ook wel een stabiele relatie waarvan je vertrouwt dat die langdurig blijft. Maar vanaf 35 wordt het risico op problemen bij zwanger worden en afwijkingen bij kind groter, en dat vind ik toch wel spannend. En in mijn hoofd ga ik dan al rekenen en kom ik tot de conclusie dat ik hem dan toch wel vrij vlot zou moeten gaan vinden.

Zijn hier anderen die ook op deze leeftijd een relatie verbroken hebben die daarna hun huidige partner gevonden hebben en daar kinderen mee gekregen hebben? Ik heb wel behoefte aan voorbeelden die laten zien dat het heus wel kan.. misschien gaat het ook allemaal wel wat sneller dan als je 24 bent, hoe je relatie zich ontwikkelt en verdiept enz, dat weet ik natuurlijk niet.

Je kunt van te voren natuurlijk polsen hoe je dates erin staan. Als het een 'ja misschien ooit'-man is, dan is het wellicht een risico om met hem verder te gaan. Hier toen ik 29 was mijn relatie verbroken omdat hij 5 jaar jonger was en zichzelf pas eind 30 vader zag worden. Dan zou ik begin 40 zijn en dat vond ik telaat. Gok gewaagd, tinder geopend en een half jaar later een erg leuke expat tegengekomen. Nog een half jaar later bleek ik onverwacht zwanger. Lily is ondertussen alweer 1,5.

Hier zijn we ook toch nog in gesprek over de toekomst. We hebben eindelijk weer seks. Daar was ik ivm vreselijke bevalling echt heel bang voor.

Ik heb, voordat ik mijn huidige partner leerde kennen, een relatie van 8 jaar gehad, die we hebben verbroken toen ik 27 was (ik was dus wel ietsje jonger, maar niet heel veel). Twee jaar later leerde ik man kennen, een jaar later woonden we samen, weer een jaar later een aanzoek, het jaar daarop een bruiloft en drie maanden na die bruiloft was ik zwanger. T. werd zo'n vier jaar nadat we iets kregen geboren, dat ging best rap dus.

Ik denk dat als je op latere leeftijd een relatie krijgt, alles gewoon wat sneller gaat. Je weet waarschijnlijk beter wat je wel en niet wilt en daarnaast moet je misschien ook wat meer haast maken. Zo hadden man en ik het eerste gesprek over kinderen al na een paar weken, ik heb toen duidelijk gemaakt dat ik ze echt niet meteen wilde, maar dat een gebrek aan kinderwens wel een dealbreaker zou zijn. Heb ik met mijn ex echt nooit zo besproken en kinderen kwamen toen sowieso pas na een jaar of vier voor het eerst ter sprake.

Natuurlijk zijn er hele leuke mannen en vrouwen die toch moeite hebben om een fijne relatie te krijgen, maar er zijn ook genoeg mensen die die partner wel vinden. Het kan dus ook echt gewoon wél op zijn pootjes terecht komen.

Mijn beste vriendin (30) verbrak eind vorig jaar haar relatie om verschillende redenen. Zij waren al bijna 2 jaar bezig om een kindje te krijgen. Hij had er al 2 en wilde niet naar het ziekenhuis, in 2 jaar is ze niet zwanger geraakt.
Anyway, begin dit jaar kwam ze een leuke man tegen, die ook graag kinderen wilde en was ze vrijwel direct zwanger haha. Hadden ze niet verwacht want met die ander was het in 2 jaar niet gelukt. Dit is wel heel snel geweest natuurlijk, maar geef de moed vooral niet op!

Mijn zus heeft haar huidige vriend vorig jaar via Tinder ontmoet. Meteen een enorme klik. Ze was toen 39 jaar. Kind hebben ze helaas niet (hoewel wel zeer gewenst). Maar ze woonden heel snel samen.

Mijn man en ik hebben elkaar 3,5 jaar geleden via tinder ontmoet toen ik 34 was en hij 45. Gelijk een waanzinnig fijne klik en ik kan ook oprecht zeggen dat ik nog nooit in m'n leven zo'n fijne relatie heb gehad. Relaties die je later in het leven aangaat, zijn vaak beter. Je maakt jezelf niet meer van alles wijs over wat je wel en niet wil accepteren in relaties enzo .

Ik ben vanaf het prille begin duidelijk geweest: ik wil een kind dus als je daar niet in mee kunt, dan houdt het op. Hij was ook heel duidelijk: ik wil geen biologische kinderen meer want genetisch foutje die ik niet door wil geven, maar nog een kindje opvoeden zie ik wel zitten.

Over een maand komt ons donorkindje . Ik was in 1 inseminatiepoging zwanger, ondanks slagingskans van 11-15% per poging. Ik denk trouwens dat het wat hem betreft hierbij blijft want hij heeft ook 2 hele leuke pubermeiden.

De relatiefase duurt gewoon veel korter na 30. Dus geen zorgen, de deur is nog niet dicht.

En misschien overweeg je (net als ik ooit) bewust single moeder te worden. Dat besloot ik rond jouw leeftijd. Geen vent? Geen nood. En dat was een ENORME boost voor mijn zelfvertrouwen trouwens, weten dat je het alleen best kunt, zelfs al is dat heel moeilijk. Gek genoeg heeft dat er ook voor gezorgd dat ik in relaties één en ander achter me kon laten, waardoor ik nu juist zo'n fijne relatie heb.