quote:
Op dinsdag 14 januari 2020 14:08 schreef GGMM het volgende:[..]
Dat mag.
Ik doe het omdat hij een man is en ik niet wil meedoen aan die "noem me hoe ik me voel"-poppenkast.
Nikkie is bijna in alles een vrouw. Ze gedraagt zich als een vrouw, kleedt zich als vrouw, ze voelt zich vrouw, heeft borsten en een vagina en een vrouwelijke hormoonhuishouding. Alleen haar chromosomen zijn mannelijk.
Zijn die chromosomen dan allesbepalend?
En zo ja, spreek je meiden met
de aandoening AOS ook als 'hij' aan?
Want xy chromosoom, dus ‘gewoon een kerel’.
Bij AOS ben je genetisch een man, maar je cellen zijn ongevoelig voor testosteron. Daarom ontwikkelt je embryo zich als meisje. Met vagina en later ook borstgroei. Niemand die doorheeft dat je genetisch een jongen bent. Alleen de baarmoeder ontbreekt. Vaak wordt de ziekte pas in de puberteit ontdekt, als de ongesteldheid uitblijft.quote:
Heftig verhaal: Ik heb de ziekte AOS
Girlscene gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘Heftig verhaal’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer: een meisje met de ziekte AOS.
Ik herinner het als de dag van gisteren. De dag waarop mijn moeder mij vertelde dat ik AOS heb. AOS is een genetische aandoening waarbij een vrouw XY-chromosomen heeft. Normaal gesproken heeft een vrouw XX en een man XY. Door deze ziekte ben ik onvruchtbaar. Ik wist niet wat ik hoorde. 'Wat heb ik?' Vroeg ik aan mijn moeder. Puur omdat ik het niet kon geloven. Mijn droom om ooit kinderen te krijgen spatte uit elkaar. Ik hoopte op een gezin met heel veel kinderen, want ik heb zelf ook een grote familie en vind dit heerlijk. Ik heb wel gedacht aan adoptiekinderen, maar niet dat ik ze zelf niet kon krijgen.
Ik heb er een tijd lang mee gezeten, want het is niet niks. Na een paar dagen ben ik weer tot mezelf gekomen en heb het geaccepteerd. Soms denken mensen dat ik een jongen ben, maar dat ben ik totaal niet. Ik ben 100% vrouw en zal dit altijd blijven. Ik ben en blijf hetzelfde. Ik vond het altijd moeilijk om het te vertellen tegen vriendinnen, omdat ze gewoon niet snappen wat het inhoudt.
Dokters zeggen dat je het beter tegen niemand kunt vertellen, zodat je geen scheve gezichten krijgt. Maar ik ben het hier totaal niet mee eens. Het is juist goed dat mensen het weten. Dan gaat deze taboe misschien de wereld uit en misschien doen dan in de toekomst meer onderzoek naar de ziekte. Maar het is nu ook weer niet zo dat ik het tegen iedereen vertel. Maar tegen mijn vrienden hierover liegen dat doe ik niet. Ze reageren er juist hartstikke goed op!
Ik heb ook veel aan de bijeenkomsten die we met onze vereniging hebben. Dan zie je iedereen weer en heb je gesprekken die je niet met je ouders, familie of vrienden hebt. Zij begrijpen je helemaal en kunnen je goed advies geven. Zij horen echt bij mijn beste vriendinnen. Ik heb er dus zelf niet zoveel moeite mee en vind het ook niet moeilijk om erover te praten. Je bent en blijft jezelf, en ze zeggen altijd: 'Iedereen heeft wel wat.'
[ Bericht 0% gewijzigd door Jake_Skywalker op 14-01-2020 14:28:57 ]