Hoe je leven te verpesten in nog geen 2 maand tijd.

Namen zijn niet echt.

Mijn naam is Olivier, ik ben 32 jaar oud en woonde tot voor kort samen met twee kinderen, een tweeling van bijna 4 jaar oud (Robin (m) en Linde (v)) en mijn ex partner, Olivia van 29.

Onze relatie was al een tijd op, we maakten veel ruzie en kleine ergernissen waren voldoende om een hele dag oorlog te voeren. Naast alle kleine dingen ben ik nogal controlerend geweest en wantrouwend. Stellig hebben we meerdere malen uitgesproken dat we uit elkaar zouden gaan om hier vervolgens weer op terug te komen.

Nadat na een zakenreis van mij ik op afstand wat vreemde dingen had waargenomen (nachtelijk de deur open en dicht) en hier op afstand ruzie over gemaakt te hebben kwam ik terug en hebben we er nogmaals een punt achter gezet.

Hierop heb ik Tinder geïnstalleerd, achteraf weet ik niet precies waarom maar op dat moment dacht ik dat dit een logische stap was. Na het installeren van Tinder heb ik een paar leuke chats gehad waaronder één chat met wie ik echt een klik had (Nina, moeder van een zoontje, 120km en 1,5 uur rijden hij me vandaan).

Mijn ex vrouw Olivia zei op een gegeven ogenblik, toen het door mijn controlerende gedrag de relatie over en uit was, dat het verstandig zou zijn om eens op date te gaan. "Dit is goed voor je" was de strekking. Aangezien ik het helemaal zat was, de vorige relatie en hoe dat nu ging, heb ik besloten op date te gaan.

De dag van de date smeekte Olivia mij niet te gaan, en het te proberen. Ik had een afspraak gemaakt en zou dus hoe dan ook met Nina op date gaan. Onderweg erheen kreeg ik koudwatervrees en belde ik Olivia, ik zei dat ik wel op date ging maar dat ik voor mijn gezin zou gaan.

De date liep geweldig, ik werd verliefd, op slag, Nina was super en de afstand van 120km deed er niet toe. De terugweg voelde ik me zenuwachtig, verliefd en misselijk van de zenuwen. Hoe ga ik dit uitleggen? Thuis aangekomen heb ik het verteld en zijn we vanaf dat moment gescheiden gaan leven (Ik weer op een oude slaapkamer bij mijn ouders). Ik heb veel spijt van deze tijdslijn, mede omdat ik op mijn date hier niet eerlijk over ben geweest naar Nina. Dit volgt later nog.

Dus Olivia en ik waren geen item meer, door haar ploegenrooster hebben we veel te regelen voor onze kinderen, hierover hebben we dus contact gehouden terwijl ik ondertussen mijn dates met Nina verder aan het uitbouwen was. Dit tot grote frustratie van zowel Olivia, die veel contact had met mijn ouders en mijn ouders zelf.

In de weken die hier op volgden heb ik mezelf verloren, en daar ben ik zelf bij geweest. Ik heb gedeeld aan Nina hoe kort mijn vorige relatie geleden was, hoe snel dit is gelopen en hoe verliefd ik ben geworden. Een stukje opluchting na deze biecht.

Na verschillende dates heb ik het zoontje van Nina ontmoet, ben ik verder verliefd geworden en ben ik gaan dromen over een toekomst zonder alles in het heden mee te nemen in deze gedachtegang. We zouden gaan wonen in de plaats waar ik woon, samen met met alle kinderen. Terwijl ik nog zo veel moest regelen, er moest zijn voor mijn kinderen, zaken op orde moest brengen zat ik met mijn hoofd in de wolken. Dit resulteerde in onbegrip en afstand van mijn omgeving en depressieve gevoelens bij mij welke ik voor mijn gevoel niet kon delen en volledig mijn eigen schuld waren.

Nina twijfelde ondertussen over verhuizen, weg uit haar omgeving zou veel voor haar betekenen en voor haar zoontje betekenen. Echter, uitspreken dat ze het niet wilde deed ze niet en ik zocht wel toenadering. Stel dat ik geen co-ouderschap kreeg, dan zou ik weg kunnen toch?

Mijn ouders staan niet achter nu een nieuwe relatie, mijn ex is boos en teleurgesteld dat ik na 13 jaar relatie haar zo laat zitten en is bang dat ik de kinderen vergeet. Ik zelf weet inmiddels niet meer wat ik moet en voel me verschrikkelijk en verscheurd.

Na een week of 4 a 5 kwam ineens het bericht, Nina is zwanger. Kut. Van Nina wist ik dat ze tegen abortus is, mijn wereld lijkt nu compleet in te storten en ik ben er zelf verantwoordelijk voor. Ik gaf Nina aan dat ik deze planning echt kut vond maar het kindje natuurlijk welkom is. Wat zeg je anders tegen iemand die tegen abortus is? Ik heb haar zelfs een kus op haar buik gegeven en gezegd dat we wellicht gewoon kunnen gaan wonen in mijn woonplaats met iedereen.

Inmiddels behoorlijk depressief en heel erg bezorgd heb ik via de huisarts hulp gezocht. Alles is me teveel. Het advies was vrij simpel, luister naar je eigen gevoel (en dan niet die depressieve gevoelens). Wat vind je nu belangrijk werd me gevraagd. Het antwoord was simpel. Robin en Linde, dit heb ik dus ook uitgedragen aan iedereen. Mijn ouders waren, net als mijn ex, opgelucht. Ik moest het nog duidelijker delen met Nina, die wel wist dat Robin en Linde op 1 zouden blijven maar waarschijnlijk niet wist wat dit zou betekenen voor onze relatie.

Ik heb Nina verteld wat dit zou betekenen en heb haar gezegd dat Robin en Linde op de eerste plaats komen en dat ik van haar verwacht dat ze 120km uit haar omgeving vandaan moet gaan wonen als we dit een kans van slagen willen geven. Dit met een grote ruzie tot gevolg. Ik zette de hakken in het zand en gaf aan niet bereid te zijn wat anders te doen dan co ouderschap met mijn kinderen. Dat is wat ik wil, en dat is wat ik zou doen. Na dat de discussie wat kalmer werd hebben we afgesproken om elkaar te ontmoeten. Ik zou de kinderen even naar Olivia brengen en naar de ontmoeting gaan.
Toen ik de kinderen wegbracht kwam het moment dat Olivia zag dat ik erg slecht in mijn vel zat en rechtstreeks vroeg: Is ze zwanger van je? (Iets wat Olivia als waarschuwing meerdere keren tegen mij heeft gezegd tijdens de afgelopen weken was: "Pas op, voor je het weet is ze zwanger!"). Ik antwoordde bevestigend.
Olivia gaf aan erg boos te zijn, raakte compleet overstuur en weigerde elke medewerking aan co ouderschap als ik hier zou gaan wonen met Nina. Kortom: De enige optie die ik zojuist aan Nina heb geboden werd hiermee ook de nek omgedraaid, en ik moest nog naar dat gesprek toe. Toch lukte het dit keer om bij mijn gevoel te blijven, Linde en Robin eerst. Dat is waar ik voor vecht.
Het gesprek in de middag waar ik me enigszins op voor heb kunnen bereiden was dan ook kil. Ik wist dat het rot zou zijn, wilde geen valse hoop geven en gaf aan dat abortus wat mij betreft de enige oplossing is. Zodat we rustig de tijd kunnen nemen voor het werken aan een relatie. Ze stemde in tot mijn grote opluchting en we zouden de komende periode minder contact hebben en rustig zoeken naar een weg die voor ons zou werken.

Na een dag kreeg ik bericht van Nina, haar oma was overleden. Iets wat bij haar extra emotionele druk gaf. Ik was op de hoogte van de toestand van haar oma, maar deze timing was (wederom) weer erg beroerd. Halverwege de dag kreeg ik een emotionele brief waarin ze schreef geen abortus te willen plegen, dit omdat het tegen haar normen en waarden in gaat en omdat ze zo haarzelf niet aan kan kijken. KUT is alles wat ik dacht. En nu? Ze gaf aan dat ik geen verantwoording zou hoeven te nemen, ze gaf aan dat we het over een tijd wel zullen zien. Ik weet het niet meer. Dit is nu mijn leven, en ik heb er geen zin meer in.

In de avond nog een belletje gehad, of ik mee ging naar de begrafenis, ze zou het niet aankunnen. Ik heb ingestemd.

quote:

Op donderdag 2 januari 2020 13:53 schreef piere het volgende:
Knap gedaan inderdaad maar wat wil je met dit topic?

Misschien dat die ruimte er niet is, maar ik hoop stiekem op mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt en hier heelhuids doorheen zijn gekomen. Voor nu zie ik het gewoon niet meer zitten en twijfel ik over mijn volgende stappen.

quote:

Op donderdag 2 januari 2020 14:07 schreef Cue_ het volgende:
In wat voor tijdsbestek heeft dit allemaal plaatsgevonden trouwens?

En ik vind het verhaal wat warrig.
Want voor de date heb je Nina verteld over je relatie, dat je daarvoor zou willen gaan, maar later geef je aan dat je niet eerlijk tegenover haar bent geweest.

Qua tip: Denk dat je idd vooral moet kijken wat jij wilt en wat er mogelijk is. Ten eerste om de band met je twee kinderen goed te houden / regeling goed te regelen.
En vervolgens niet je nieuwe kind te vergeten... Maar zou vooral focussen op de huidige twee, want die zijn er al en dit kan er flink inhakken bij ze.

Dit is de afgelopen twee maand geweest voor mij. Ik was niet eerlijk tegen Nina, en dus ook niet tegen Olivia. Ik vertelde Olivia dat ik voor de relatie wilde gaan, maar toen ik de date had gehad was ik daar niet meer zeker over.

Waar ik over loog tegen Nina was het tijdsbestek. Ik vertelde dat mijn relatie een paar maand geleden op de klippen was gelopen, terwijl het eigenlijk op dat moment gebeurde. Waar ik over loog tegen Olivia was dat ik zou gaan voor mijn relatie met haar.

Ik weet dat ik er een puinhoop van gemaakt heb, niet een klein beetje. Mijn omgeving is geschrokken van me. Ik ben geschrokken van me.

Schuld bewust ben ik, snap de commentaren hier, maar tering. Dit heb ik nooit zo gewild, voorzien of geplanned.

quote:

Op donderdag 2 januari 2020 14:19 schreef Cue_ het volgende:
Nouaj, enigszins toen je dat tegen haar zei, geloofde je dat vast ook wel. Al ging je toen nog op date.
Denk dat je daarin vooral tegen jezelf eerlijk moet zijn. Wie je wilt en waarom. Want even het gevoel voor iemand te willen gaan om vervolgens al gelijk verliefd te zijn (ben/was je echt gelijk verliefd op Nina, of waren het enkel kriebels/interesse/ietsnieuws).

Want hoeveel voel je nu voor Nina? Of voor Olivia?

Je gaf al voor het kind aan, dat jullie evt al zouden wilden samenwonen. Dat is wel echt snel hoor! zeker als er kinderen in het spel zijn (nog niet eens die van jullie samen)

Eens. Wat ik nu wil is voornamelijk rust. Een huisje met mijn kinderen, in het dorp waar ik nu woon en waar ik co-ouderschap kan regelen. Dat is waar ik voor ga. Maar weglopen voor een kindje dat door mijn schuld geboren gaat worden daar ben ik veel in mijn hoofd mee bezig.

De planning was ook niet om dit allemaal binnen een half jaar te regelen, we hadden de tijd. Het waren leuke ideeën om over te praten, maar de uitvoering mocht nog lang op zich laten wachten.

Wat ik nu voel, voor Olivia is spijt en houden van. Niet omdat het voorbij is, dat was een goede keuze. Wel dat het zo is gelopen, dit gun ik haar niet. We hebben een relatie van 13 jaar gehad, twee prachtige kinderen en dit voelt gewoon oneerlijk. Er is dus wel liefde, maar niet zoals in een relatie hoort te zijn.

Wat ik voel voor Nina is op dit moment alleen spijt, ik heb geen ruimte om wat anders te voelen. Ze geeft aan dat ze het wel alleen wil houden, zonder financiele steun of vader, maar voel en zie haar verdriet. Het gekke is, we zaten op nagenoeg alles op 1 lijn, konden elkaars zinnen snel afmaken, maar het feit dat er nu een kind in het spel is, los van de 3 bestaanden, zorgt er voor dat ik het gevoel heb dat dit nooit verder kan groeien naar iets serieus.

quote:

Op donderdag 2 januari 2020 14:26 schreef miss_sly het volgende:
Dat geloof ik graag, maar dan wordt het nu tijd om wel goed na te denken en te plannen. Geen overhaaste beslissingen, geen beloften, geen leugens. Dat kan wel eens een stuk moeilijker lijken dan wel oneerlijk en onduidelijk te zijn en mensen met beloften rustig houden, maar uiteindelijk duurt eerlijk het langst, zoals het spreekwoord zegt.

Ben dus eerlijk en duidelijk. Als wie dan ook iets aan/van je vraagt, reageer niet meteen, maar denk eerst na over de vraag en de mogelijke antwoorden, en wat daar de gevolgen van zouden kunnen zijn. Dan kun je hopelijk voorkomen dat het een nog grotere puinhoop wordt.

Dit is een goede tip, dankje.

quote:

Op donderdag 2 januari 2020 14:30 schreef zarGon het volgende:
Niet voorzien?

Besef je hoeveel keuzes je hebt gemaakt om in deze situatie te belanden?

- Je relatie van 13 jaar niet netjes afgesloten. Daarmee ook geen zekerheid voor niemand, niet voor jou, je ex-vrouw en vooral niet voor de kinderen. Geen afspraken gemaakt over hoe verder...

- Gaan daten voordat je je oude relatie hebt afgesloten, terwijl je nog samenwoonde met je ex-vrouw.

- Niet eerlijk geweest tegen Nina én je ex-vrouw (je ging voor je gezin, zei je).

- In plaats van je lopende relatie goed af te sluiten, ben je nog meer tijd gaan besteden aan Nina. Goede prio's, vooral voor je eigen kinderen.

- Geen maatregelen genomen om voortplanting tegen te gaan. Willens en wetens geneukt en klaargekomen in een vrouw.

Ik besef me dat maar al te goed, maar terugdraaien gaat niet hoe graag ik dat zou willen. Ik weet niet goed wat ik met deze reactie moet op dit moment. Schuldbesef is er meer dan genoeg. Voel me geen slachtoffer maar dader, maar heb het zo ver verpest dat ik hulp nodig heb bij het opruimen van de door mij gemaakte puinhoop. Hulp bij het maken van een begin. Veel te laat, dat weet ik.

quote:

Op donderdag 2 januari 2020 14:35 schreef zarGon het volgende:

[..]

En je vervolgstappen zijn makkelijk.

- Je oude relatie tot een goed einde brengen, het vooral goed regelen voor je kinderen.

- Nadat je oude relatie goed is afgerond, mag je je focussen op een nieuwe relatie.

- Oud en nieuw kunnen niet tegelijk, zo krijgen ze allebei niet de aandacht die ze verdienen.

- Je hebt een vrouw zwanger gemaakt, zij kiest ervoor om het kind te houden. Als je haar die macht niet wilde geven, moest je maar niet in haar klaarkomen. Nu is het te laat en mag je dus ook je verantwoordelijkheid dragen richting de nieuwe vrouw.

- De geboorte duurt nog wel even, dus jij hebt even lekker tijd om alles op een rijtje te zetten.

- Zou aanraden om de nieuwe vrouw te ondersteunen in haar zwangerschap, maar geen intieme relatie aan te gaan totdat je je oude relatie goed hebt afgesloten.

- Je zorgt er maar voor dat je zowel aandacht schenkt aan de kinderen uit je oude relatie en aan het kind in je nieuwe relatie.

Hier kom ik dus voor, dit overzicht had ik op dit moment niet kunnen maken.

quote:

Op donderdag 2 januari 2020 14:37 schreef De_Onnoembare het volgende:
Sorry hoor maar na iemand 1 keer (1!) gezien te hebben 'op slag verliefd'? Kom op. Wat een onzin.

Op dat moment voelde het niet als onzin.

quote:

Op donderdag 2 januari 2020 14:37 schreef De_Onnoembare het volgende:
Enne... als je iemand net 4/5 weken kent en ze gelijk zwanger is, weet je hoe groot de kans daarop is? Wie zegt dat dat überhaupt van jou is (als het al waar is)?

Samen test gekocht, ik geloof daar wel in. Kans is misschien klein, dat is waar.

quote:

Op donderdag 2 januari 2020 14:37 schreef De_Onnoembare het volgende:
En gelijk over samenwonen en verhuizen beginnen, elkaars kinderen zien in een tijdspanne van 4 weken? Wat is dit voor onzin?

Het was speculeren over een toekomst, niet iets wat binnen een half jaar zou gebeuren.

Mijn kinderen heb ik niet voorgesteld, die hebben genoeg te verwerken nu. Dat heb ik ook aangegeven. Haar kind ontmoeten heb ik wel gedaan, dat klopt.

quote:

Op donderdag 2 januari 2020 14:52 schreef zarGon het volgende:
Wees in ieder geval eerlijk toe naar de vrouwen toe. Dat houdt dus in dat je duidelijk communiceert wat je van plan bent en zo.

Mocht je dus bijvoorbeeld al je aandacht voor nu richten op je oude relatie, wees daar dan ook duidelijk over naar je nieuwe relatie toe. Geef aan dat je de oude relatie eerst goed wil afsluiten, zodat je je zonder al te veel zorgen en baggage kunt richten op je nieuwe relatie. Dit houdt dus ook in dat je contact met je nieuwe relatie minder wordt, maar dat je wel je verantwoordelijkheden (tegenover de zwangerschap) wel wil dragen.

Wat jij nu moet beseffen is dat je een berg aan problemen hebt, en dat er wel een oplossing is. De oplossing is er alleen niet snel en het kost tijd en moeite, en het beste is je problemen één voor één aanpakken, zodat je berg aan problemen langzaam maar zeker minder en minder worden.

Zorg er hoe dan ook voor dat je nadenkt over wat je doet, zo voorkom je dat je het verergert door nieuwe problemen te introduceren.

quote:

Op donderdag 2 januari 2020 14:55 schreef Cue_ het volgende:
En een aanvulling daarop. Blijf achter je eigen keuzes staan, dus denk er vooraf goed over na.

Dus niet zoals net voor je date met Nina, dat je tegen je ex zegt alsnog voor haar te willen gaan en paar tellen later dit al aan de kant zet.
Dat brengt zowel voor jezelf als voor hen veel verwarring en je wordt er niet geloofwaardiger op.

Ik heb dit gesprek gehad met Nina, nog niet met Olivia. Nina weet dat ik ruimte neem om te zorgen voor mijn twee huidige kinderen. Ze weet dat ik haar minder zal zien en minder contact zal hebben en dat we over een half jaar kijken hoe we staan.

Olivia niet, het laatste dat ze heeft gehoord is dat er een zwangerschap wordt afgebroken. Alle updates daarna zijn zo recent dat deze nog niet met haar zijn gedeeld. Ik zit straks in een mediation sessie met haar om de scheiding te begeleiden. Ik twijfel of ik dit moet delen of dat ik dit later moet delen. Maar ook met haar moet ik een conversatie hier over hebben nog.