quote:
Dat mag

Lang verhaal, en gelukkig niks ernstigs, maar niet minder irritant.
Sinds vorig jaar december al belachelijk vermoeid. In die tijd werd ik ook echt belachelijk vaak zien. Om de 2-3 weken lag ik plat in bed en iedere simpele verkoudheid kwam aan als een griep des doods. Uiteindelijk bleek ik zwaar vitaminetekort te hebben en is dat nu opgelost. Sinds dat goed is ben ik ook maar echt één keer in een jaar ziek geweest
Vermoeidheid bleef echter wel

Gedeeltelijk door mijn perfectionisme. Ik leg de lat altijd veels te hoog en kan super streng zijn voor mezelf als ik het dan niet haal en als je daarin blijft steken is het een irritante "downward spiral". Daarnaast heb ik al jaren chronische spanningshoofdpijn, dus dat helpt zeker niet mee. Je legt lat hoog > haalt het niet door wat voor reden dan ook > voelt je kut > krijgt meer hoofdpijn > legt lat hoog > repeat ...
Ruim twaalf weken bij een chronische vermoeidheids- en pijnkliniek gelopen. Dat heeft goed geholpen en paar weken geleden een slaaponderzoek gehad, omdat ik niet uitgerust wakker wordt, dus misschien slaapapnue.
Gaat nu wel iets beter, werk halve dagen en hou steeds meer energie over als ik thuis ben. Moet vooral oppassen dat ik niet voor de 100ste keer weer te snel wil gaan. Blijft een valkuil.
Sorry voor lange, uitgebreide verhaal, maar soms helpt het om het van me af te schrijven, want het is zo fucking frustrerend. Bijna net zo frustrerend als Rick van Vetklephyusen.