[CULSC] Met kitten.

Jeetje, wat gaan jullie snel. Ik loop nog een topic of twee achter met bijlezen, maar wilde nog even reageren op jullie lieve reacties op m'n verhaal/reactie op Myraela.

In spoiler, want lange lap tekst.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 18:31 schreef Tele6 het volgende:
Plaatje doet het

Ja. Ik zie een vrouw met een rode poes tussen haar benen.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 18:37 schreef vlindertje89 het volgende:
Jeetje, wat gaan jullie snel. Ik loop nog een topic of twee achter met bijlezen, maar wilde nog even reageren op jullie lieve reacties op m'n verhaal/reactie op Myraela.

In spoiler, want lange lap tekst.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik vind het wel heel knap hoe je er nu instaat. Het stukje ermee dealen dat dit iets is voor de rest van je/m'n leven, blijft wel een lastige.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 18:48 schreef Tele6 het volgende:

maar dat ik nu wel beter weet hoe ik mijn leven kan leiden zonder dat ze me te hard in de weg zitten

Is dat dan hetzelfde als een leven leiden waarbij je geen angsten hebt? Want op een gegeven moment kom je toch wel wat tegen...

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 18:48 schreef Tele6 het volgende:
Ik ben nu zelf al een tijd met psychische zooi aan het werk en ik heb gemerkt dat mijn angsten niet zozeer minder worden, maar dat ik nu wel beter weet hoe ik mijn leven kan leiden zonder dat ze me te hard in de weg zitten

Dat vind ik heel mooi om te horen: vanuit mijn vak is dat vaak mijn streven, dat mensen zover komen. Vaak is de rottigheid niet weg te halen (zeker in mijn veld niet), maar toch doorgaan met je leven op een manier die voor jou betekenisvol is, kan wel een haalbaar doel zijn.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 19:20 schreef derLudolf het volgende:

[..]

Is dat dan hetzelfde als een leven leiden waarbij je geen angsten hebt? Want op een gegeven moment kom je toch wel wat tegen...

Dat zegt ze toch ook? Dat dat niet hetzelfde is?

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 19:20 schreef derLudolf het volgende:
Is dat dan hetzelfde als een leven leiden waarbij je geen angsten hebt? Want op een gegeven moment kom je toch wel wat tegen...

Maar als je dan wat tegenkomt is het waarschijnlijk een rationele angst. Dat is wat anders dan je leven niet laten belemmeren door irrationele angsten. Waar ook nog niet eens mee is gezegd dat de angsten er niet meer zijn.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 18:43 schreef golfer het volgende:

[..]

Ja. Ik zie een vrouw met een rode poes tussen haar benen.

Dat zijn de benen van mijn vader

Stoer kitten

Vanmorgen toneelstukjes gespeeld. We konden vanochtend zelf weer eens oefenen met modellen en IKEA-knuffels (klinisch onderzoek/injectiemethoden) en ik had al langer in mijn hoofd om er gewoon een rollenspel van te maken. Het examen zal namelijk ook zo zijn, alle knuffels/modellen hebben ook bewust namen gekregen. (Lijkt me zo heerlijk hè, als je docent bent en examens af moet nemen. Gewoon met je IKEA-hond binnen komen zetten en diverse type cliënten mogen spelen )

Was leuk. Ik was nu natuurlijk een klant waarbij we destijds op mijn werk wel 3x moesten zuchten. (Ik ben aardig gebleven hoor Maar je leert vooral door alles eens te doorlopen, dus dan zijn klanten die het halve verhaal maar vertellen enzo wel een goede leerschool. )

Zelf geen DA gespeeld, maar door het anderen uit te leggen, leer je ook .

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 19:57 schreef Lonaa het volgende:

Dat zijn de benen van mijn vader

Bummer.

In het kader van nieuwe sportlessen vanavond Power Yoga. Dat was behoorlijk 🤐. Ik voel dat ik getraind en dat een hoop spieren gerekt zijn. 😋

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 19:57 schreef Lonaa het volgende:

[..]

Dat zijn de benen van mijn vader

iemand die zit te wachten op de AH bezorging?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 21:29 schreef z80 het volgende:
iemand die zit te wachten op de AH bezorging?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hij is al met de klant aan het bellen.

Echt waar, hoe krijg je het voor elkaar

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 21:29 schreef z80 het volgende:
iemand die zit te wachten op de AH bezorging?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik hou hiervan.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 21:29 schreef z80 het volgende:
iemand die zit te wachten op de AH bezorging?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Verkeerde route ingegeven in de gps door de planning.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 18:48 schreef Tele6 het volgende:

[..]

Dat zal een zware tijd zijn geweest
Ik denk zelf dat angstigheid dan wel in iemand kan zitten, maar de manier waarop diegene omgaat met de angst kan veranderen. Ik kan me voorstellen dat de manier waarop je omgaat met de dingen die je eng vindt nog wel sterker/gezonder wordt en dat het dan makkelijker voor je wordt.
Ik ben nu zelf al een tijd met psychische zooi aan het werk en ik heb gemerkt dat mijn angsten niet zozeer minder worden, maar dat ik nu wel beter weet hoe ik mijn leven kan leiden zonder dat ze me te hard in de weg zitten

Ja, het is zeker zwaar geweest, en het heeft er ook toe geleid dat ik mijn studententijd heel anders heb doorgebracht dan van tevoren gedacht (het begon halverwege mijn eerste studiejaar).

Wat je zegt over er beter mee om kunnen gaan is zeker waar, maar ook de angst zelf is wel echt afgenomen. Het is echt een combinatie van. Ik leg het altijd zo uit: denk je in dat je voedselvergiftiging of buikgriep hebt, en denk je dan in dat je zometeen een uur in de bus moet gaan zitten zonder wc en zonder stops tussendoor. Dat gevoel, zo heb ik me vier jaar lang elke dag het grootste deel van de dag gevoeld als ik buitenshuis was. In het eerste jaar, anderhalf jaar zo'n beetje elk moment dat ik buitenshuis was, daarna nam dat wel af maar toch een groot deel van de tijd nog steeds zo aanwezig. Die intensiteit van de angst, en de frequentie van de angst, is enorm afgenomen zodanig dat als ik nu boodschappen moet gaan doen ik daar niks bij voel. Maar op de momenten dat de angst wel aanwezig en intens is, kan ik er inderdaad nu ook wel beter mee omgaan dan destijds. Een paar weken geleden had ik last van mijn darmen, op de ochtend dat ik ook een hockeywedstrijd had (als keeper nota bene, dus 'vast' in dat pak en je kan niet zo makkelijk van het veld rennen als wanneer je gewoon veldspeler bent). Vijf jaar geleden was dat een no-go geweest en had ik me direct ziek afgemeld voor de wedstrijd. Nu ben ik, hoewel in paniek en half huilend en meerijdend met een teamgenoot die ervan weet, gegaan én heb ik de wedstrijd gewoon gekeept (ipv te zeggen dat ik wel mee kan spelen maar niet keepen). Dus ik ben beter in staat om ondanks de angst toch wel datgene te doen wat gedaan moet worden. Niet altijd, maar veel vaker wel dan in het verleden en vaak genoeg om wel het gevoel te hebben dat ik over het algemeen de dingen die ik wil doen, kan doen.

@Myraela, dank je wel. En het hoeft ook niet voor iedereen iets te zijn waar je mee moet dealen voor de rest van je leven, he. Wat dat betreft ben ik niet per se een heel goed voorbeeld, haha. Ik denk dat het dus niet meehelpt dat ik van mezelf wat angstig ben aangelegd (ik heb nog wel wat meer fobieën die me in enige mate ook wel beperken maar op een heel ander niveau) en daarom misschien sneller een 'terugval' heb bij stress oid. Maar ook heeft het een half jaar geduurd voordat ik de eerste keer hulp zocht, daarna een jaar om te concluderen dat dat toch niet voldoende geholpen had en ik weer hulp zocht, en toen nog vijf jaar voordat ik de onderzoeksstudie naar de effecten van propanolol tegenkwam en besloot dat ik toch nog niet helemaal tevreden was met de status op dat moment (angst speelde toen geen grote rol meer in mijn dagelijks leven, maar dat kwam grotendeels ook door een combinatie van voorzorgsmaatregelen en bepaalde situaties die wel angst opriepen pertinent vermijden). Ik kan me heel goed voorstellen dat als ik er in een eerder stadium bij was geweest, of veel sneller na de EMDR (eerste keer hulp) al had geconcludeerd dat dat niet voldoende geholpen had en ik toen meteen specialistische GGZ ingeschakeld had, ik veel sneller en/of vollediger van mijn klachten af geholpen had kunnen worden. Ik hoop dat dat is wat bij jou gaat gebeuren! En het is ook niet altijd meer moeilijk voor me, hoor. De laatste vier jaar heb ik bij de normale dagelijkse dingen over het algemeen geen klachten meer en bij andere dingen, zoals feestjes / vakantie met schoonouders / lange vliegreizen oid lukt het me vaak om de dingen die nog wel angst oproepen, toch te doen. Dus ik moet er nog steeds mee dealen in de zin van dat ik niet compleet angst-vrij ben, maar ik voel me het overgrote deel van de tijd niet meer door mijn angst beperkt.

Had je de intake nou gisteren gehad? Hoe ging het?

@Tele6 wat een schattige foto in de OP!

@z80 hahaha ik kan hier ook echt van genieten. Ook niet dat het nét niet past ofzo he.. haha.

En nu ga ik even de vorige topics bijlezen

[ Bericht 4% gewijzigd door vlindertje89 op 10-12-2019 21:56:06 ]

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 21:43 schreef AnneX het volgende:

[..]

Verkeerde route ingegeven in de gps door de planning.

Meer: gezond verstand van de bestuurder uitgezet

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 21:49 schreef vlindertje89 het volgende:

[..]

Ja, het is zeker zwaar geweest, en het heeft er ook toe geleid dat ik mijn studententijd heel anders heb doorgebracht dan van tevoren gedacht (het begon halverwege mijn eerste studiejaar).

Wat je zegt over er beter mee om kunnen gaan is zeker waar, maar ook de angst zelf is wel echt afgenomen. Het is echt een combinatie van. Ik leg het altijd zo uit: denk je in dat je voedselvergiftiging of buikgriep hebt, en denk je dan in dat je zometeen een uur in de bus moet gaan zitten zonder wc en zonder stops tussendoor. Dat gevoel, zo heb ik me vier jaar lang elke dag het grootste deel van de dag gevoeld als ik buitenshuis was. In het eerste jaar, anderhalf jaar zo'n beetje elk moment dat ik buitenshuis was, daarna nam dat wel af maar toch een groot deel van de tijd nog steeds zo aanwezig. Die intensiteit van de angst, en de frequentie van de angst, is enorm afgenomen zodanig dat als ik nu boodschappen moet gaan doen ik daar niks bij voel. Maar op de momenten dat de angst wel aanwezig en intens is, kan ik er inderdaad nu ook wel beter mee omgaan dan destijds. Een paar weken geleden had ik last van mijn darmen, op de ochtend dat ik ook een hockeywedstrijd had (als keeper nota bene, dus 'vast' in dat pak en je kan niet zo makkelijk van het veld rennen als wanneer je gewoon veldspeler bent). Vijf jaar geleden was dat een no-go geweest en had ik me direct ziek afgemeld voor de wedstrijd. Nu ben ik, hoewel in paniek en half huilend en meerijdend met een teamgenoot die ervan weet, gegaan én heb ik de wedstrijd gewoon gekeept (ipv te zeggen dat ik wel mee kan spelen maar niet keepen). Dus ik ben beter in staat om ondanks de angst toch wel datgene te doen wat gedaan moet worden. Niet altijd, maar veel vaker wel dan in het verleden en vaak genoeg om wel het gevoel te hebben dat ik over het algemeen de dingen die ik wil doen, kan doen.

@:Myraela, dank je wel. En het hoeft ook niet voor iedereen iets te zijn waar je mee moet dealen voor de rest van je leven, he. Wat dat betreft ben ik niet per se een heel goed voorbeeld, haha. Ik denk dat het dus niet meehelpt dat ik van mezelf wat angstig ben aangelegd (ik heb nog wel wat meer fobieën die me in enige mate ook wel beperken maar op een heel ander niveau) en daarom misschien sneller een 'terugval' heb bij stress oid. Maar ook heeft het een half jaar geduurd voordat ik de eerste keer hulp zocht, daarna een jaar om te concluderen dat dat toch niet voldoende geholpen had en ik weer hulp zocht, en toen nog vijf jaar voordat ik de onderzoeksstudie naar de effecten van propanolol tegenkwam en besloot dat ik toch nog niet helemaal tevreden was met de status op dat moment (angst speelde toen geen grote rol meer in mijn dagelijks leven, maar dat kwam grotendeels ook door een combinatie van voorzorgsmaatregelen en bepaalde situaties die wel angst opriepen pertinent vermijden). Ik kan me heel goed voorstellen dat als ik er in een eerder stadium bij was geweest, of veel sneller na de EMDR (eerste keer hulp) al had geconcludeerd dat dat niet voldoende geholpen had en ik toen meteen specialistische GGZ ingeschakeld had, ik veel sneller en/of vollediger van mijn klachten af geholpen had kunnen worden. Ik hoop dat dat is wat bij jou gaat gebeuren!
Had je de intake nou gisteren gehad? Hoe ging het?

@:Tele6 wat een schattige foto in de OP!

@:z80 hahaha ik kan hier ook echt van genieten. Ook niet dat het nét niet past ofzo he.. haha.

En nu ga ik even de vorige topics bijlezen

Ik vind je onwijs sterk en dapper en kordaat (doen wat er gedaan moet worden om het op te lossen al is het nog zo eng)

Die foto is van @Loona

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 21:55 schreef Whiskers2009 het volgende:

[..]

Ik vind je onwijs sterk en dapper en kordaat (doen wat er gedaan moet worden om het op te lossen al is het nog zo eng)

Dank je . Het heeft een aantal jaar geduurd, maar ik ben er ook wel echt trots op dat het me gelukt is om daar op zo'n manier mee om te kunnen gaan.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 21:57 schreef vlindertje89 het volgende:

[..]

Dank je . Het heeft een aantal jaar geduurd, maar ik ben er ook wel echt trots op dat het me gelukt is om daar op zo'n manier mee om te kunnen gaan.

Volkomen terecht