[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #24 Waar hopen we nog op?

quote:

Op woensdag 4 december 2019 19:32 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Tsja, zorgen maken/claimen, ligt dicht bij elkaar voor mij.
Maar ik doe mijn best. Ondanks dat hij niet veel appt, appt hij best veel

Ik zal die app eens opzoeken, gewoon via de playstore?

Ik weet niet hoe het eruit ziet, als mensen dissocieren, weet wel dat ik het soms doe.
Heb wel meegemaakt dat een groepsgenoot door het lint ging tijdens de dagafsluiting in de kliniek. Hij mocht ook meteen vertrekken erna.

Praatjes na vergadering heb ik nooit gedaan. Ik snap dat het in de tijd van de baas valt, maar 99% van de tijd, zorgen dat soort dingen voor overwerk voor mij

Is ook lastig
Ja via de app store idd..

1 van de voorwaarden van de therapie was ook dat je hier niet in ernstige mate last van mocht hebben, stoor me er niet aan, maar was wel even schrikken..
Ik weet niet of ik er last van heb, er zijn wel momenten dat er even geen contact met mij gemaakt kan worden, maar ik zweef dan niet uit mijn lichaam ofzo..

Door het lint in de zin van mensen aanvallen?

Overwerk doe ik niet aan momenteel aangezien ik op arbeidstherapeutische basis werk.. Normaal ben ik in ieder geval wel wat spraakzamer, had er vanochtend geen behoefte aan..

quote:

Op maandag 9 december 2019 16:08 schreef Burner82 het volgende:
Morgen mijn prothese ophalen (misschien nog de kleur aanpassen), woensdag gesprek of ik de therapie bij FPP (Forensisch Psychiatrische Polikliniek) wil volgen. Dat doe ik alleen als ik ook op gebied van depressie en verslaving geholpen wordt... De 18e gaan dan de rest van mijn tanden eruit.
Ik weet nog niet wat ik wil, wat ik aankan

Verslaving? Vertel es meer.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 10:39 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Dat was toch wel al bekend?

Kan wel. Ik let hier nooit echt op.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 18:52 schreef Burner82 het volgende:
Alcoholverslaving, 9 weken verslavingskliniek gehad, daar leuke jongen leren kennen.
Geen vervolgtraject door omstandigheden, dus ben weer terug bij af.

Negen weken is wel erg kort. Vreemd.

quote:

Op woensdag 11 december 2019 13:05 schreef Burner82 het volgende:
Gesprek gehad bij FPP, ik stop daar wrs. Verslaving en depressie staan teveel op voorgrond.
Ik krijg wel een afsluitende brief, waarin ze zetten dat op korte termijn een klinische opname plaats moet vinden.
Dan maar hopen dat zij genoeg druk kunnen zetten, dat het ook gaat gebeuren.

Hopelijk dat ze je dan snel daarvoor kunnen behandelen inderdaad..

Ik heb echt een behoorlijke rotweek gehad.. Niet zo'n goede beoordeling gehad op mijn werk tegen mijn verwachting in, maar ook omdat eerder anders was gecommuniceerd.. Maar misschien had ik dit wel even nodig, want ik zie nu wel dat bepaald gedrag echt wel anders moet alleen heb ik nooit verkeerde bedoelingen hierbij gehad, onderaan de streep word daar niet naar gekeken.. Dus in die zin heb ik deze week naar mezelf durven kijken, deed ik eigenlijk nooit en durfde ik ook niet zo goed, want ik wil heel graag alles goed doen, realistisch is het niet, iedereen maakt fouten, ik ook.. Dus ik haal mezelf al niet meer gelijk zo neer en geef mezelf ook wat ruimte nu om fouten te mogen maken.. Klinkt misschien beetje vaag, maar ik merk hierin dat de DGT echt wel wat doet inmiddels.. De emoties zijn er echt wel geweest, maar heb er niet direct rigoureus op gereageerd door bepaalde acties te doen die verre van handig zijn.. Enige wat me nu nog irriteert is dat het verbeterpunt slecht bewoord is en dat mijn beoordeling puur op basis van 1 punt op gedrag niet goed is geweest, maar collega's zeiden ook al dat ieder jaar een paar mensen de Sjaak zijn en dat mijn ziek zijn hierin ook meespeelt, mag niet, maar gebeurt wel en dat raakt weer een stuk onrechtvaardigheid waar il heel slecht op ga.. Want mijn werk doe ik uitstekend is mij verteld, maar dit heb ik inmiddels los gelaten en dat is eigenlijk sneller dan normaal dus daar ben ik best wel trots op..
Dus ondanks dat het een rotweek was heb ik wel enorme stappen gemaakt 😁

Wil het hier toch even van mij afschrijven: momenteel gaat alles naar de figuurlijke tyfus. Door ziekte in mijn familie, lijkt het alsof alles dat ik tijdens mijn behandelingen ongedaan is gemaakt. Merk aan alles dat ik weer dingen doe waarvan ik tegen mezelf had beloofd om het nooit meer te doen (zelf beschadigend gedrag). Ik leefde gezond en had tot aan dat vervelende bericht mijn leven weer redelijk op de rit. Niet alleen dreig ik een familielid te verliezen, maar ook mijn (tijdelijke) thuis. Had al contact gehad met de mensen van de woningbouw, maar die konden niets voor mij betekenen. Ze zeiden doodleuk dat ik maar wat anders moest gaan zoeken wanneer de hoofdbewoner zou komen te overlijden. Het deed er ook niet toe toen ik kon aantonen dat ik al meer dan 10 jaar stond ingeschreven op de wachtlijst.

's nachts denk ik er vaak aan of het misschien niet beter is om met het zinkende schip ten onder te gaan. Ik zit echt op een dood. Terug gaan naar de GGZ is geen optie, aangezien mijn dossier is gesloten en ik eerlijk gezegd ook geen behoefte meer heb aan verdere gesprekken. Ik heb er echt spijt van dat ik alles zo voor lief heb genomen.

quote:

Op zondag 5 januari 2020 18:33 schreef LordofLeaves het volgende:
Wil het hier toch even van mij afschrijven: momenteel gaat alles naar de figuurlijke tyfus. Door ziekte in mijn familie, lijkt het alsof alles dat ik tijdens mijn behandelingen ongedaan is gemaakt. Merk aan alles dat ik weer dingen doe waarvan ik tegen mezelf had beloofd om het nooit meer te doen (zelf beschadigend gedrag). Ik leefde gezond en had tot aan dat vervelende bericht mijn leven weer redelijk op de rit. Niet alleen dreig ik een familielid te verliezen, maar ook mijn (tijdelijke) thuis. Had al contact gehad met de mensen van de woningbouw, maar die konden niets voor mij betekenen. Ze zeiden doodleuk dat ik maar wat anders moest gaan zoeken wanneer de hoofdbewoner zou komen te overlijden. Het deed er ook niet toe toen ik kon aantonen dat ik al meer dan 10 jaar stond ingeschreven op de wachtlijst.

's nachts denk ik er vaak aan of het misschien niet beter is om met het zinkende schip ten onder te gaan. Ik zit echt op een dood. Terug gaan naar de GGZ is geen optie, aangezien mijn dossier is gesloten en ik eerlijk gezegd ook geen behoefte meer heb aan verdere gesprekken. Ik heb er echt spijt van dat ik alles zo voor lief heb genomen.

quote:

Op zondag 5 januari 2020 18:33 schreef LordofLeaves het volgende:
Wil het hier toch even van mij afschrijven: momenteel gaat alles naar de figuurlijke tyfus. Door ziekte in mijn familie, lijkt het alsof alles dat ik tijdens mijn behandelingen ongedaan is gemaakt. Merk aan alles dat ik weer dingen doe waarvan ik tegen mezelf had beloofd om het nooit meer te doen (zelf beschadigend gedrag). Ik leefde gezond en had tot aan dat vervelende bericht mijn leven weer redelijk op de rit. Niet alleen dreig ik een familielid te verliezen, maar ook mijn (tijdelijke) thuis. Had al contact gehad met de mensen van de woningbouw, maar die konden niets voor mij betekenen. Ze zeiden doodleuk dat ik maar wat anders moest gaan zoeken wanneer de hoofdbewoner zou komen te overlijden. Het deed er ook niet toe toen ik kon aantonen dat ik al meer dan 10 jaar stond ingeschreven op de wachtlijst.

's nachts denk ik er vaak aan of het misschien niet beter is om met het zinkende schip ten onder te gaan. Ik zit echt op een dood. Terug gaan naar de GGZ is geen optie, aangezien mijn dossier is gesloten en ik eerlijk gezegd ook geen behoefte meer heb aan verdere gesprekken. Ik heb er echt spijt van dat ik alles zo voor lief heb genomen.

Ga een uurtje wandelen buiten, frisse lucht.

Ik heb tips/advies nodig

Ik heb een probleempje die me nogal dwars zit.
Achterliggende verhaal doet er niet toe.

Ik heb komende week een etentje met vrienden en wat kennissen, echter komt er ook een persoon die mij als een baksteen liet vallen een aantal jaar terug. Sindsdien, als er meetings zijn, ontloop ik deze persoon door te schitteren in afwezigheid.

Probleem is dat ik aankomende meeting wel aanwezig moet zijn (iets speciaals) en deze persoon ook aanwezig is. De gedachte bij die dag maakt me al angstig, om die persoon te ontmoeten.
Wetende dat het grootste probleem mijn ontwijkgedrag is.

Iemand advies om van die angst af te komen? Bvd Ciclon.

quote:

Op zondag 5 januari 2020 18:33 schreef LordofLeaves het volgende:
Wil het hier toch even van mij afschrijven: momenteel gaat alles naar de figuurlijke tyfus. Door ziekte in mijn familie, lijkt het alsof alles dat ik tijdens mijn behandelingen ongedaan is gemaakt. Merk aan alles dat ik weer dingen doe waarvan ik tegen mezelf had beloofd om het nooit meer te doen (zelf beschadigend gedrag). Ik leefde gezond en had tot aan dat vervelende bericht mijn leven weer redelijk op de rit. Niet alleen dreig ik een familielid te verliezen, maar ook mijn (tijdelijke) thuis. Had al contact gehad met de mensen van de woningbouw, maar die konden niets voor mij betekenen. Ze zeiden doodleuk dat ik maar wat anders moest gaan zoeken wanneer de hoofdbewoner zou komen te overlijden. Het deed er ook niet toe toen ik kon aantonen dat ik al meer dan 10 jaar stond ingeschreven op de wachtlijst.

's nachts denk ik er vaak aan of het misschien niet beter is om met het zinkende schip ten onder te gaan. Ik zit echt op een dood. Terug gaan naar de GGZ is geen optie, aangezien mijn dossier is gesloten en ik eerlijk gezegd ook geen behoefte meer heb aan verdere gesprekken. Ik heb er echt spijt van dat ik alles zo voor lief heb genomen.

Heftig..
Maar als ik het goed lees is deze persoon dus terminaal en sta jij straks op straat?
Kun je jezelf ook niet als hoofdbewoner erbij laten zetten?
En urgentie geen optie?

Lastige situatie en dat dit veel emotie oproept is ook hartstikke logisch..

Ik zou toch weer aankloppen bij het GGZ, ook al zit je hier niet op te wachten..

quote:

Op zondag 12 januari 2020 19:11 schreef Ciclon het volgende:
Ik heb tips/advies nodig

Ik heb een probleempje die me nogal dwars zit.
Achterliggende verhaal doet er niet toe.

Ik heb komende week een etentje met vrienden en wat kennissen, echter komt er ook een persoon die mij als een baksteen liet vallen een aantal jaar terug. Sindsdien, als er meetings zijn, ontloop ik deze persoon door te schitteren in afwezigheid.

Probleem is dat ik aankomende meeting wel aanwezig moet zijn (iets speciaals) en deze persoon ook aanwezig is. De gedachte bij die dag maakt me al angstig, om die persoon te ontmoeten.
Wetende dat het grootste probleem mijn ontwijkgedrag is.

Iemand advies om van die angst af te komen? Bvd Ciclon.

Ik herken het..
Je zou het gesprek aan kunnen gaan met die persoon, zou overigens niet mijn eerste keus zijn..
Is er een mogelijkheid dat je bij personen blijft waar jij je veilig bij voelt of is het maar een klein groepje?

quote:

Op donderdag 16 januari 2020 11:30 schreef Burner82 het volgende:
Mini-update: ik ben weer terug op de PAAZ.

Wat is er gebeurd?

Hier 2 dagen geleden ook even in een zware crisis beland..

En nu voel ik me vooral zwaar kut en schuldig.. Had ruzie met mijn vriend en heb echt de meest erge dingen verteld over hem richting mij in de afgelopen 16 jaar bij het GGZ, zat op dat moment nog midden in mijn crisis en hun kwamen aanzetten met psychische mishandeling..
Hij heeft wel dingen gezegd in machteloosheid die niet kunnen dat geeft hij ook wel toe.. Maar ik zie op dat moment alleen maar het meest slechtste in een persoon.. Waarom doe ik dat? Waarom doe ik mijn vriend zoveel pijn op dat moment?
Waarom kijkt het GGZ, mijn behandelaarster daar niet doorheen en komt gelijk met veilig thuis aanzetten?
Iets triggered mij in de communicatie met mijn vriend, dat hoeft alleen maar schreeuwen te zijn, dat ik mij gelijk niet meer veilig voel..
Gelukkig heel veel gepraat met mijn vriend en hij neemt mij niks kwalijk gelukkig en gaat zijn communicatie aanpassen en laat mij wat meer en ik moet leren om niet overal ja op te zeggen..

Alle shit van mijn jeugd komt er nu ook uit en dat is echt heel zwaar en klote en zou willen dat het stopt.. Met de therapie gaat het wel goed, heb er nu 6 sessies opzitten en dinsdag begint de module emotie-regulatie, 10 weken lang.. Ik merk dat ik veel vaardigheden toch al wel inzet alhoewel het dan in zo'n extreme crisis totaal niet lukt..

Gaat dus even zwaar kut, maar ik ben wel blij dat mijn vriend zaken wel beter begrijpt en ook meer rekening ermee gaat proberen te houden, hij zag mij niet als ziek en dat ziet hij nu wel, het lukt gewoon niet allemaal nu ook al vind ik van mezelf dat dat wel allemaal moet lukken..

quote:

Op zondag 19 januari 2020 11:13 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ging al een tijdje niet zo lekker me.. Vrijdag de crisisdienst ingeschakeld via de huisarts. Maandag kon ik terecht voor een afspraak om half 12... uur later zeiden ze dat ik me voor 3 uur moest melden op de PAAZ.

Klote, maar hopelijk vind je je rust weer een beetje terug straks

quote:

Op maandag 20 januari 2020 16:01 schreef Burner82 het volgende:
Het heeft vandaag weer eens flink geknald tussen de psychiater en mij, maar dat is vrij normaal. We zijn het er over eens dat fulltime verslavingszorg geen nut heeft, aangezien ik geen copingsmechanisme heb voor tegenslagen (of dingen die goed gaan... het is wit of zwart bij mij), als gevolg van een persoonlijkheidsstoornis.
In het kort: ik kan niet relativeren, dus ik voel me meteen zwaar kut, wordt depressief, ga zuipen, kom op de PAAZ terecht (of het totaal tegenovergestelde, maar ja, daar hoor je niemand over als het goed gaat ).

We gaan nu dus kijken of er op het gebied van coping iets gedaan kan worden.

DGT