R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Na twee jaar niet naar school te kunnen gaan door een angststoornis, begon ik vorig jaar aan een MBO opleiding. Mijn eerste jaar was echt een top jaar, ik had mijn vriendinnen en ik deed het erg goed. Deze vriendinnen zijn uitgevallen en daardoor ben ik nu in mijn tweede jaar alleen over. Doordat ik nu in mijn tweede jaar zit, zijn er hechte groepen. Net zoals ik mijn groepje had. De gemiddelde leeftijd van mijn klasgenoten is 17 jaar en zelf ben ik net 21 jaar. Mede dankzij dit, de hechtheid van de groepen en het karakterverschil klik ik niet met mijn klas. We kunnen als klasgenoten prima overweg, maar dat is het dan ook. Als ik een nieuwe leerling was, had ik nog de hoop gehad dat dit zou kunnen veranderen, maar ik ken deze mensen al een heel jaar. Ik probeer geen mensen naar beneden te praten, maar ik denk wel doordat de mensen in mijn klas heel erg zijn van het roddelen en mensen beoordelen dat ik mij hierdoor rotter voel. Ik heb daar eigenlijk geen zin meer in, ik ben met hele andere dingen bezig als hen. Ik heb nog nooit eerder zo'n klas (15 leerlingen) gehad met zulke toxic mensen, hier kon ik mee dealen doordat ik mijn eigen groepje had, maar nu sta ik er alleen voor.
In eerste instantie had ik met mezelf afgesproken dat ik me gewoon ging richten op de studie en de situatie zou accepteren. Ik vond dat ik volwassen genoeg was om hiermee om te gaan. Met pieken en dalen behaalde ik de eerste periode. Nu is het toch langzaam aan me gaan vreten, waarbij is uitgekomen dat ik vaak afwezig ben geweest. Ik vind het toch gewoon erg lastig om met deze situatie om te gaan. Buiten school heb ik wel hier en daar me contacten, maar met niemand behalve mijn moeder durf ik hierover te praten.
Aan de situatie buiten school werk ik momenteel aan. Ik wil me gaan aansluiten bij een vereniging of vrijwilligerswerk gaan doen. In dat onderdeel heb ik wel enigszins hoop dat het goed komt. Bij het onderdeel school voel ik mij radeloos. Ik heb weinig tot geen concentratie. Ik loop inmiddels bij de huisarts, omdat ik naar mijn idee handvaten nodig heb met dit soort situaties. Ik ben heel gevoelig en kan daarnaast mijn gevoelens niet pijlen met situaties als dit. Ik heb op het moment meerdere mentale dingetjes (ook buiten school om), daarom heb ik een doorverwijzing naar een psycholoog gekregen.
Het is een opstapeling en ik weet mij momenteel geen raad. Moet ik mij in zoverre gaan pushen, maar wel daarbij mij erg ongelukkig voelen? Of, moet ik een tussenjaar nemen, een baan nemen en aan mezelf werken, maar eigenlijk wel grotendeels om de mensen maar te ontlopen? Advies gevraagd!
[ Bericht 16% gewijzigd door CoolGuy op 01-11-2019 17:55:37 ]
In eerste instantie had ik met mezelf afgesproken dat ik me gewoon ging richten op de studie en de situatie zou accepteren. Ik vond dat ik volwassen genoeg was om hiermee om te gaan. Met pieken en dalen behaalde ik de eerste periode. Nu is het toch langzaam aan me gaan vreten, waarbij is uitgekomen dat ik vaak afwezig ben geweest. Ik vind het toch gewoon erg lastig om met deze situatie om te gaan. Buiten school heb ik wel hier en daar me contacten, maar met niemand behalve mijn moeder durf ik hierover te praten.
Aan de situatie buiten school werk ik momenteel aan. Ik wil me gaan aansluiten bij een vereniging of vrijwilligerswerk gaan doen. In dat onderdeel heb ik wel enigszins hoop dat het goed komt. Bij het onderdeel school voel ik mij radeloos. Ik heb weinig tot geen concentratie. Ik loop inmiddels bij de huisarts, omdat ik naar mijn idee handvaten nodig heb met dit soort situaties. Ik ben heel gevoelig en kan daarnaast mijn gevoelens niet pijlen met situaties als dit. Ik heb op het moment meerdere mentale dingetjes (ook buiten school om), daarom heb ik een doorverwijzing naar een psycholoog gekregen.
Het is een opstapeling en ik weet mij momenteel geen raad. Moet ik mij in zoverre gaan pushen, maar wel daarbij mij erg ongelukkig voelen? Of, moet ik een tussenjaar nemen, een baan nemen en aan mezelf werken, maar eigenlijk wel grotendeels om de mensen maar te ontlopen? Advies gevraagd!
[ Bericht 16% gewijzigd door CoolGuy op 01-11-2019 17:55:37 ]
Ga vrijwilligerswerk doen of neem een baantje (die je kan combineren met school), dan vind je vast wel mensen waarmee je klikt. Je kan ook kijken of er misschien buiten jou klas om mensen op je school zitten die je wel aardig vind en waarmee je kan praten. Zo heb je wel contact met mensen in de pauze. Ik zou geen tussenjaar nemen want dat jaar daarop krijg je wss weer het zelfde probleem en een tussenjaar lost dat niet op.
In de leeftijden die jij noemt ontwikkelen de hersenen zich vrij vlug. Die paar jaar verschil die je met je klasgenoten hebt zorger ervoor dat jij *veel* volwassener in het leven staat dan zij. Dat merk je! Een tussenjaar zou het probleem groter maken ipv kleiner. Zijn er op die school geen andere mensen die net als jij 21 zijn? Zoek die dan op en vind daar je aansluiting.
Zorg er vooral voor dat je niet verder wegzakt en blijf aan je toekomst denken.
Als daarvoor een tussenjaar nodig is, vooral doen. Dit lijkt me geen fijne/gezonde omgeving gezien het roddelen e.d. en dan is nog een jaar erbij wel lang zonder vrienden in de klas.
Past de opleiding zelf wel bij je? Is de opleiding eventueel in een andere variant te volgen, BBL? Misschien kan je een keer praten met een decaan of studieloopbaanbegeleider oid voor advies.
Als daarvoor een tussenjaar nodig is, vooral doen. Dit lijkt me geen fijne/gezonde omgeving gezien het roddelen e.d. en dan is nog een jaar erbij wel lang zonder vrienden in de klas.
Past de opleiding zelf wel bij je? Is de opleiding eventueel in een andere variant te volgen, BBL? Misschien kan je een keer praten met een decaan of studieloopbaanbegeleider oid voor advies.
What's the name of the game?
Je zit op school voor jezelf. Richt je gewoon op jezelf. Je bent er niet om vrienden te maken. Daarbij geef je al aan dat het leeftijdsverschil te groot is. 17 en 21 is inderdaad een groot verschil. Maar goed het is nog maar het begin van het schooljaar, vaak is het uiteindelijk wel zo dat je wel leuke vrienden maakt.
Het komt vast goed, geef niet op! Mensen die op het mbo zitten zijn vaak minder leuk dat die op het hbo. Vaak nog erg jong en minder gemotiveerd en serieus. Ik weet er alles van!
Het komt vast goed, geef niet op! Mensen die op het mbo zitten zijn vaak minder leuk dat die op het hbo. Vaak nog erg jong en minder gemotiveerd en serieus. Ik weet er alles van!
|
|
