TRV Travel
Alles over je favoriete vakantiebestemmingen, vakantie-ervaringen van jezelf en anderen, tips, info en meer. Van Schin op Geul tot de USA.
Goedenavond (of eigenlijk goedemorgen, leuk die 9 uur tijdsverschil),
Momenteel zit ik in Canada voor een rondreis. Al sinds 23 september, en land 4 november weer in Amsterdam.
De reis is begonnen in Toronto met een huurauto, en eindigt morgen in Vancouver. Na 4 dagen Vancouver gaat de reis door naar Toronto met de trein (4 nachten), en de volgende ochtend alweer door naar Montreal, aldaar 2 nachten en terug naar Toronto voor 2 nachten, en dan naar huis.
Tijdens de roadtrip-deel heb ik vrijwel nergens hotels/motels geboekt, enkel in Niagara vooraf.
Ik zal per dag - waar mogelijk - een verslag gaan schrijven de komende periode. Qua foto's alleen hoogtepunten hier, tzt als ik thuis ben komt er een linkje naar een online album waar alle uitgezochte/bewerkte/geselecteerde foto's bekeken kunnen worden.
Helaas heeft mijn GoPro het afgelopen woensdag begeven, dus de timelapse movies die ik maakte zijn daarna gestopt..
[ Bericht 12% gewijzigd door greavy op 21-10-2019 06:09:29 ]
Momenteel zit ik in Canada voor een rondreis. Al sinds 23 september, en land 4 november weer in Amsterdam.
De reis is begonnen in Toronto met een huurauto, en eindigt morgen in Vancouver. Na 4 dagen Vancouver gaat de reis door naar Toronto met de trein (4 nachten), en de volgende ochtend alweer door naar Montreal, aldaar 2 nachten en terug naar Toronto voor 2 nachten, en dan naar huis.
Tijdens de roadtrip-deel heb ik vrijwel nergens hotels/motels geboekt, enkel in Niagara vooraf.
Ik zal per dag - waar mogelijk - een verslag gaan schrijven de komende periode. Qua foto's alleen hoogtepunten hier, tzt als ik thuis ben komt er een linkje naar een online album waar alle uitgezochte/bewerkte/geselecteerde foto's bekeken kunnen worden.
Helaas heeft mijn GoPro het afgelopen woensdag begeven, dus de timelapse movies die ik maakte zijn daarna gestopt..
[ Bericht 12% gewijzigd door greavy op 21-10-2019 06:09:29 ]
Dag 1, maandag 23 september
De dag begon vroeg, slecht geslapen vanwege de spanning. Mijn vervoer naar station Zwijndrecht was er keurig om half 9, om 9u nam ik de trein. Mooi de eerste trein na de spits, dus 40% korting. Vroeg op Schiphol, maar beter te vroeg als te laat als er iets gebeurt onderweg.
De vlucht vertrekt 15:00, ik was om 10:11 al op Schiphol. Inchecken vanaf 11:00, dus tijd zat.
Uur vertraagd vertrokken, halfuur te laat in Toronto. Snel huurauto halen, en naar Niagara Falls.
Hotel: The Oakes - Overlooking the Falls. Dure kamer geboekt, 15e etage met gegarandeerd uitzicht over de watervallen. Totaal 3 nachten hier.
Dag 2, dinsdag 24 september
Vandaag stond dus verkennen van de watervallen bij Niagara, Canada op de planning. Het was adembenemend mooi. Indrukwekkend. Qua kracht en waterverloop eigenlijk niet voor te stellen. Je zou denken dat het water "boven" een keer op raakt gezien de hoeveelheden liters water per seconde verstuwd worden.
Veel toeristen hier, precies wat ik verwachtte. Touringcars reden af en aan met hordes toeristen die van attractie naar attractie reden, steeds gehaast om op tijd verder te kunnen.
Dan is het zo toch een stuk fijner.
De magnifieke Horseshoe Falls, de grootste van de watervallen hier. Het is onwerkelijk hoeveel kracht er op die waterval staat.
De American Falls, een stuk kleiner als de Horseshoe Falls. Maar zeker niet minder mooi. Juist die rotsen waar het water op en overheen een weg baant geeft ook wel een bepaald sfeertje.
Niet goedkoop, maar zeker de moeite. De Skylon Tower. Met een lift naar boven naar het uitzichtsplatform. Je kan rondlopen, en genieten. Geen tijdslimiet. Rechts de Horseshoe Falls, links een klein stukje van de American Falls.
De American Falls vanaf de Skylon Tower
Uiteraard ben ik ook met de boot naar de Falls geweest, en bij de Horseshoe Falls er achter geweest. Prachtig om te zien, maar wat zo toeristisch gebied. Iets vanaf de Falls wijk weg, en je betaalt een stuk minder. Idem dito voor parkeren, bij de Falls 20-40 dollar per dag, iets het stadje in 5-10 dollar per dag.
De dag begon vroeg, slecht geslapen vanwege de spanning. Mijn vervoer naar station Zwijndrecht was er keurig om half 9, om 9u nam ik de trein. Mooi de eerste trein na de spits, dus 40% korting. Vroeg op Schiphol, maar beter te vroeg als te laat als er iets gebeurt onderweg.
De vlucht vertrekt 15:00, ik was om 10:11 al op Schiphol. Inchecken vanaf 11:00, dus tijd zat.
Uur vertraagd vertrokken, halfuur te laat in Toronto. Snel huurauto halen, en naar Niagara Falls.
Hotel: The Oakes - Overlooking the Falls. Dure kamer geboekt, 15e etage met gegarandeerd uitzicht over de watervallen. Totaal 3 nachten hier.
Dag 2, dinsdag 24 september
Vandaag stond dus verkennen van de watervallen bij Niagara, Canada op de planning. Het was adembenemend mooi. Indrukwekkend. Qua kracht en waterverloop eigenlijk niet voor te stellen. Je zou denken dat het water "boven" een keer op raakt gezien de hoeveelheden liters water per seconde verstuwd worden.
Veel toeristen hier, precies wat ik verwachtte. Touringcars reden af en aan met hordes toeristen die van attractie naar attractie reden, steeds gehaast om op tijd verder te kunnen.
Dan is het zo toch een stuk fijner.
De magnifieke Horseshoe Falls, de grootste van de watervallen hier. Het is onwerkelijk hoeveel kracht er op die waterval staat.
De American Falls, een stuk kleiner als de Horseshoe Falls. Maar zeker niet minder mooi. Juist die rotsen waar het water op en overheen een weg baant geeft ook wel een bepaald sfeertje.
Niet goedkoop, maar zeker de moeite. De Skylon Tower. Met een lift naar boven naar het uitzichtsplatform. Je kan rondlopen, en genieten. Geen tijdslimiet. Rechts de Horseshoe Falls, links een klein stukje van de American Falls.
De American Falls vanaf de Skylon Tower
Uiteraard ben ik ook met de boot naar de Falls geweest, en bij de Horseshoe Falls er achter geweest. Prachtig om te zien, maar wat zo toeristisch gebied. Iets vanaf de Falls wijk weg, en je betaalt een stuk minder. Idem dito voor parkeren, bij de Falls 20-40 dollar per dag, iets het stadje in 5-10 dollar per dag.
25 september 2019, dag 3
met de bus naar de White Water Walk gegaan. Met een lift ga je naar het waterniveau, en via een circa 300 meter lange boardwalk kan je langs het water lopen.
Een prachtige plek, want het water zit hier in een stroomversnelling. Op zijn Engels "water rapids", deze is van categorie 6. De snelste die er is, en dat houdt in dat je er niet kan raften of dergelijke. Snelheden tot 100kmh worden hier bereikt.
Cat. 5 is al levensgevaarlijk en alleen voor de grote professionals, maar 6 is not-done. Mede vanwege de vele rotsen die door het water heen zitten.
De laatste 2 foto's zijn gemaakt bij de Whirlpool Aero Car, waar je met een soort van gondel over het water gaat. Opmerkelijke is dat je een oversteek maakt, maar toch beide oevers die de baan heeft, Canada is en je toch door Amerika gaat.
Het water maakt hier een scherpe bocht om de rivier weer te volgen.
De water stroomversnellingen op de Niagara River, tussen de 40 en 100km.h afhankelijk van de breedte en diepte ter plaatse.
Met een ND-filter werd de beweging anders in beeld gebracht.
Vanaf boven bij de kabelbaan over de rivier, waar het water door een bocht moet wringen, wat een leuk beeld geeft.
De dag nog wat volgemaakt bij de vlindertuin hier vlakbij, en daarna in Niagara een bankje aan het water gezocht en genoten. Een rustig dagje dus.
Ik vergeet helemaal de nachtfoto's vanaf Niagara Falls ...
met de bus naar de White Water Walk gegaan. Met een lift ga je naar het waterniveau, en via een circa 300 meter lange boardwalk kan je langs het water lopen.
Een prachtige plek, want het water zit hier in een stroomversnelling. Op zijn Engels "water rapids", deze is van categorie 6. De snelste die er is, en dat houdt in dat je er niet kan raften of dergelijke. Snelheden tot 100kmh worden hier bereikt.
Cat. 5 is al levensgevaarlijk en alleen voor de grote professionals, maar 6 is not-done. Mede vanwege de vele rotsen die door het water heen zitten.
De laatste 2 foto's zijn gemaakt bij de Whirlpool Aero Car, waar je met een soort van gondel over het water gaat. Opmerkelijke is dat je een oversteek maakt, maar toch beide oevers die de baan heeft, Canada is en je toch door Amerika gaat.
Het water maakt hier een scherpe bocht om de rivier weer te volgen.
De water stroomversnellingen op de Niagara River, tussen de 40 en 100km.h afhankelijk van de breedte en diepte ter plaatse.
Met een ND-filter werd de beweging anders in beeld gebracht.
Vanaf boven bij de kabelbaan over de rivier, waar het water door een bocht moet wringen, wat een leuk beeld geeft.
De dag nog wat volgemaakt bij de vlindertuin hier vlakbij, en daarna in Niagara een bankje aan het water gezocht en genoten. Een rustig dagje dus.
Ik vergeet helemaal de nachtfoto's vanaf Niagara Falls ...
26 september 2019, dag 4
Gisterochtend vanuit Niagara Falls vertrokken, in de richting van Windsor. Onderweg de Niagara Parkway genomen, een weg die parallel aan de Niagara River loopt.
Weg bij het massatoerisme, op naar de rust! Zodra je de wijk Fallsview verlaat is het gelijk al een stuk rustiger.
De tweede foto - net als de derde - is gemaakt in Point Pelee National Park. Een park waar je in de rust kan genieten van de natuur. Geen industrie of wegen, maar heerlijk tussen de wildlife natuur.
Uiteindelijk in Windsor beland in een typisch Motelletje, en zometeen weer vertrekken in de richting van Tobermory, maar mogelijk niet verder dan Southampton, Ontario. Maar dat zien we onderweg wel, er staan geen boekingen open
Gisterochtend vanuit Niagara Falls vertrokken, in de richting van Windsor. Onderweg de Niagara Parkway genomen, een weg die parallel aan de Niagara River loopt.
Weg bij het massatoerisme, op naar de rust! Zodra je de wijk Fallsview verlaat is het gelijk al een stuk rustiger.
De tweede foto - net als de derde - is gemaakt in Point Pelee National Park. Een park waar je in de rust kan genieten van de natuur. Geen industrie of wegen, maar heerlijk tussen de wildlife natuur.
Uiteindelijk in Windsor beland in een typisch Motelletje, en zometeen weer vertrekken in de richting van Tobermory, maar mogelijk niet verder dan Southampton, Ontario. Maar dat zien we onderweg wel, er staan geen boekingen open
Voor nu even de laatste, updates volgen komende dagen wel weer ;-)
Even douchen en slapen, want morgen(21-10) moet ik de ferry van 09u alweer halen naar Vancouver toe. Voor de verandering even een reservering gemaakt.
Dag 4, 27 september 2019
vroeg ontbeten en vroeg op pad vanuit Windsor. Naja, half 8 ontbijten en vertrok daar om 08:15. De motels hebben in vrijwel alle gevallen geen ontbijt, maar hier in Canada is dat geen probleem. Op elke straathoek zit wel iets waar je goed en betaalbaar ontbijten kan. En dat weten de Canadezen ook, want is overal druk ;-)
Eerst naar de riverside gegaan, de oever aan de Canadese kant langs de rivier de Detroit. Deze oever is populair onder de lokale bevolking om tot rust te komen. Veel bankjes en alles tip-top in orde. Zwerfafval vind je hier vrijwel niet. Net als in de rest van Canada. De Canadezen wandelen ook graag langs de wateren.
De Riverside zoals de bevolking uit Windsor deze weg en naastgelegen parken noemt, bied uitzicht op de Amerikaanse oever van de rivier de Detroit. Een rivier die je zonder Amerikaanse travel authorisation absoluut niet over komt. Strenge grenscontroles, hoge hekken en overal camera's. De borden laten je alleen al afschrikken dit niet te doen.
De brug die bij de eerste 2 foto's te zien is, is de Ambassador Bridge. De brug werd in 1929 al opgeleverd, en heeft een overspanning van 2286 meter, met een centrale overspanning van 564 meter. Hiermee is de brug de grootste hangbrug van zijn soort en betreft de drukste grensovergang in Noord-Amerika tussen Canada en Amerika. Voor passage op de brug is een tolvergoeding verplicht.
Qua oversteken tussen Detroit en Windsor heb je nog de Detroit-Windsor Tunnel en voor vrachtverkeer nog een speciale veerdienst.
De vroegere veerdiensten die uitgebaat werden, zijn er - op de truckferry na - niet meer. Foto 3 laat nog een oude oprijbrug zien van de vroegere aanlegplaats. Het gebied langs de rivier is in de laatste jaren geheel opgeknapt en tot een park gemaakt, waar ook veel beelden te zien zijn.
Foto 4 toont de skyline van Detroit, uiteraard vanaf Windsor genomen.
Nadat ik Windsor verlaten had, ben ik via de trage, maar mooie riverside naar het noorden gereden, en veelal (parallel) langs de rivier. Geen snelwegen, maar heerlijk binnendoor en onderweg nog een paar kleine stops, omdat het anders veel te lang aan één stuk door rijden zou worden. De stops ook heerlijk aan het water gedaan ;-)
De St Clair Parkway was een prachtig stuk om te rijden.
Uiteindelijk in Goderich aangekomen bij het strand voor een laatste stop, zie de laatste foto. Zitten op het bankje is geheel voor eigen risico, daar het water hier best wild kan zijn, en het nog vóórbij het bankje geslagen werd met de golven.
Mooi op tijd in Southampton gearriveerd. Gelijk gebruik gemaakt van de wasserette hier in de straat, en gegeten. Kunnen er dus weer een paar dagen tegenaan met schone was.
Na de nachtrust gaan we door naar Tobermory om de ferry naar Manitoulin Island te nemen, en uiteindelijk weer via een dijk het vaste land te bereiken. Hoe en wat het precies gaat lopen wordt steeds een groter raadsel. Ben benieuwd waar ik morgen de nacht door ga brengen.
De planning is de ferry van 13:30 uit Tobermory, gezien we anders pas zondag weer weg kunnen. Achteraf zal blijken of ik optimistisch was, of had ik veel tijd over?
Even douchen en slapen, want morgen(21-10) moet ik de ferry van 09u alweer halen naar Vancouver toe. Voor de verandering even een reservering gemaakt.
Dag 4, 27 september 2019
vroeg ontbeten en vroeg op pad vanuit Windsor. Naja, half 8 ontbijten en vertrok daar om 08:15. De motels hebben in vrijwel alle gevallen geen ontbijt, maar hier in Canada is dat geen probleem. Op elke straathoek zit wel iets waar je goed en betaalbaar ontbijten kan. En dat weten de Canadezen ook, want is overal druk ;-)
Eerst naar de riverside gegaan, de oever aan de Canadese kant langs de rivier de Detroit. Deze oever is populair onder de lokale bevolking om tot rust te komen. Veel bankjes en alles tip-top in orde. Zwerfafval vind je hier vrijwel niet. Net als in de rest van Canada. De Canadezen wandelen ook graag langs de wateren.
De Riverside zoals de bevolking uit Windsor deze weg en naastgelegen parken noemt, bied uitzicht op de Amerikaanse oever van de rivier de Detroit. Een rivier die je zonder Amerikaanse travel authorisation absoluut niet over komt. Strenge grenscontroles, hoge hekken en overal camera's. De borden laten je alleen al afschrikken dit niet te doen.
De brug die bij de eerste 2 foto's te zien is, is de Ambassador Bridge. De brug werd in 1929 al opgeleverd, en heeft een overspanning van 2286 meter, met een centrale overspanning van 564 meter. Hiermee is de brug de grootste hangbrug van zijn soort en betreft de drukste grensovergang in Noord-Amerika tussen Canada en Amerika. Voor passage op de brug is een tolvergoeding verplicht.
Qua oversteken tussen Detroit en Windsor heb je nog de Detroit-Windsor Tunnel en voor vrachtverkeer nog een speciale veerdienst.
De vroegere veerdiensten die uitgebaat werden, zijn er - op de truckferry na - niet meer. Foto 3 laat nog een oude oprijbrug zien van de vroegere aanlegplaats. Het gebied langs de rivier is in de laatste jaren geheel opgeknapt en tot een park gemaakt, waar ook veel beelden te zien zijn.
Foto 4 toont de skyline van Detroit, uiteraard vanaf Windsor genomen.
Nadat ik Windsor verlaten had, ben ik via de trage, maar mooie riverside naar het noorden gereden, en veelal (parallel) langs de rivier. Geen snelwegen, maar heerlijk binnendoor en onderweg nog een paar kleine stops, omdat het anders veel te lang aan één stuk door rijden zou worden. De stops ook heerlijk aan het water gedaan ;-)
De St Clair Parkway was een prachtig stuk om te rijden.
Uiteindelijk in Goderich aangekomen bij het strand voor een laatste stop, zie de laatste foto. Zitten op het bankje is geheel voor eigen risico, daar het water hier best wild kan zijn, en het nog vóórbij het bankje geslagen werd met de golven.
Mooi op tijd in Southampton gearriveerd. Gelijk gebruik gemaakt van de wasserette hier in de straat, en gegeten. Kunnen er dus weer een paar dagen tegenaan met schone was.
Na de nachtrust gaan we door naar Tobermory om de ferry naar Manitoulin Island te nemen, en uiteindelijk weer via een dijk het vaste land te bereiken. Hoe en wat het precies gaat lopen wordt steeds een groter raadsel. Ben benieuwd waar ik morgen de nacht door ga brengen.
De planning is de ferry van 13:30 uit Tobermory, gezien we anders pas zondag weer weg kunnen. Achteraf zal blijken of ik optimistisch was, of had ik veel tijd over?
Mooie plaatjes van Niagara Falls!
Je bent dus wat verderop wezen parkeren en dan flink stukje lopen naar de Falls of valt dat allemaal wel mee?
Je bent dus wat verderop wezen parkeren en dan flink stukje lopen naar de Falls of valt dat allemaal wel mee?
Gaaf hoor ! Niagara Falls zou ik zelf nooit naartoe gaan omdat het net een kermis is, van de andere kant begrijp ik wel dat mensen dit wonder willen zien. Jammer dat de Canadezen het zo (commercieel) verkracht hebben.
U MAD?
Ik had mijn auto bij het hotel geparkeerd(moest ik ooo betalen) voor de gehele verblijfstijd en alles te voet of met de WeGo gedaan.quote:Op maandag 21 oktober 2019 09:30 schreef Frozen-assassin het volgende:
Mooie plaatjes van Niagara Falls!
Je bent dus wat verderop wezen parkeren en dan flink stukje lopen naar de Falls of valt dat allemaal wel mee?
Als je iets verderop parkeert loop je misschien maximaal een kwartier verder.
Het ging mij dan ook om die watervallen ja. Maar het is een uit de hand gelopen commercieel spelletje geworden helaas. Niks is daar goedkoop, overal de hoofdprijs gevraagd. NiagaraParks heeft daar de ‘concessie’ en kan doen wat zij willen..quote:Op maandag 21 oktober 2019 11:08 schreef de_boswachter het volgende:
Gaaf hoor ! Niagara Falls zou ik zelf nooit naartoe gaan omdat het net een kermis is, van de andere kant begrijp ik wel dat mensen dit wonder willen zien. Jammer dat de Canadezen het zo (commercieel) verkracht hebben.
De attracties met de AdventurePass Plus maken het dan iets aangenamer, maar eigenlijk is dat al misleiding. Met die pas krijg je 52% korting voor het hele pakket, maar die kan je bij aankomst nog gewoon kopen. Dus doe je dat niet ben je een dief van eigen portemonnee.
Goedenavond(of morgen, zoals in Nederland).
We waren bij dag 5 gebleven, dus gaan verder met Dag 6, 28 september 2019
Vandaag alweer 6 dagen op reis, en nog 36 te gaan. Of ik spijt heb van deze keuze? Nee, echt niet. Het is gewoon GAAF. Zo'n mooi land.
Vanochtend begon de dag weer zoals de hele week al rond 6:30. Rond half 8 aan het ontbijt. Ditmaal werd het bij "Just like Mom's". Een bar/tentje op een hoek van de straat, net buiten Southampton. Op een kruising tussen 2 Highways. Leek mij wel wat.
Eenmaal binnen, een oud vrouwtje die rond loopt, stuk of 15 tafels en ik was echt niet de enige gast. 4 Potten koffie op de plaat, en er werd ook koffie rondgebracht. Heerlijk gemoedelijk sfeertje, en zeker betaalbaar. En het eten? Je wilde je vingers zo ongeveer mee op eten.
Eenmaal vertrokken kwam ik uit bij de Sauble Falls. De Sauble Falls zijn niet groot, maar wel fraai om van dichtbij te zien. Zie foto 1 en 2.
Het Sauble Falls Provincial Park wordt beheerd door OntarioParks, en is een kleine vergoeding voor benodigd. Daarvoor worden er wel toiletten en douches onderhouden, en het park en looppaden keurig bijgehouden.
Gezien ik vandaag nog de ferry van Tobermory naar South Baymouth (Manitoulin Island) wilde hebben, gelijk doorgereden naar de Grotto Cave. Eigenlijk heet het Bruce Peninsula National Park, maar men kent het vanwege de Grotto Cave.
Achteraf was misschien de ferry de andere ochtend toch een beter idee, maar dat wist ik dus later pas. Ja, ik had de planning kunnen opschuiven want tijd zat, maar uiteindelijk niet gedaan.
Fraai stukje kust bij de Grotto Cave, maar ook enorm toeristisch. Ik kon gelukkig nog in het tijdslot die t/m 12:30 geldt, daarna komt de volgende groep vanaf 12:30 tot 17:00. Ben je na 12:30 niet weg, krijg je een gegarandeerde boete, en bij enorme drukte wordt je auto getakeld.
Gezien ik de boot moest halen (vertrek 13:30, maar boarden vanaf 13:00) en ik nog geen kaartjes had, ben ik bij de Caves wezen kijken in vluchtig tempo maar wel redelijk goed beeld kunnen krijgen, uiteindelijk stond ik rond 12:15 bij de ferry. Het was al druk, maar ik kon toch nog zonder reservering mee. Gelukkig. Volgens mij geen achterblijvers, maar er was geen plek voor nog eens 10 auto's.
2 Plaatjes van en nabij de Grotto Cave, zie foto 3 en 4.
Bruce Peninsula National Park is prachtig. De Grotto is een toeristische trekpleister in dit National Park. Zelfs zo erg, dat er in de drukke periodes lange wachtrijen staan om het park binnen te komen. Wel moet je het hele jaar door een Parking Permit hebben, die maar een paar uur geldig is. Tijdsloten van 8 tot 12:30 en 12:30 tot 17:00. Ben je te laat terug bij de parking, dan krijg je gegarandeerd een boete. In de drukke periode wordt je auto zelfs weggesleept.
Hier aangekomen bij de Grotto. Alles hier is door de natuur gevormd, zonder enige menselijke hulp. De looppaden zijn daarom ook niet overal even strak, en moet je goed opletten waar je loopt. Met mijn zwakke heup was het werk rondom de rotsen soms wel wat lastiger, maar ik heb mij goed kunnen redden.
Cyprus Lake is een meer die vlakbij de Grotto ligt. Cyprus Lake is het grootste meer in het Bruce Peninsula National Park, waar de Grotto ook bij behoord.
De meren in dit park worden door veel wandelaars gebruikt, omdat hier prachtige (rustgevende) hike trails liggen. Iets wat mij best eens leuk lijkt, maar gezien de heup niet te doen is. Dit betreffen veelal hikes over oneffen gronden van vele kilometers en/of uren.
Daarna weer naar de auto, en op naar de ferryterminal.
Nadat de ferry vertrokken was, zie je onderweg nog een paar kleine (onbewoonde) eilanden. Cove Island sprong er wel uit, mede omdat hier nog een ouderwetse vuurtoren staat, en nog een paar andere huisjes en gebouwen. Zie hiervoor de foto.
Cove Island is de grootste van de eilandjes tussen Tobermory en South Baymouth, en is volgens mij inmiddels onbewoond. Op het eiland staat nog de vuurtoren (al sinds 1855!) en enkele huisjes.
Vanaf de boot doorgereden naar de High Falls. Of nouja, waterval? Kan er net mee door.. Ik wist dat het niet veel zou zijn, maar gezien de borden langs de weg toch maar even kijken.
Tenslotte nog naar de Whitefish Falls gereden, ook niet een hele grote waterval, maar juist met het rustige water en de rotsen heeft het wel een mooi sfeertje.
De Whitefish Falls zijn prachtig. Rotsen waar wat water doorheen stroomt, en een meter of 6 moet dalen. De rotsstenen zijn door de natuur zodanig ingesleten dat het niet één grote val is, maar een paar "verdiepingen".
De Whitefish Falls behoren tot de Whitefish River.
Naast de Whitefish Falls staat ook nog een soort van gebouwtje, wat mij doet denken aan een oud, enorm in verval geraakt, huis.
En zoals jullie zien, de herfstkleuren doen hier ook zijn intrede, maar het is toch nog tegen de 20 graden met het zonnetje.
Vanavond - na 6 motels bezocht - eindelijk een kamer kunnen vinden in Massey. De laatst beschikbare kamer in dit motel. Morgen gaat de reis weer verder. Hoe het kwam dat alles vol zat? Nou.. Het eiland, Manitoulin island, is erg populair onder de vissers. En laat nou net dat weekend een vissersevenement zijn, dus goed gevuld.
We waren bij dag 5 gebleven, dus gaan verder met Dag 6, 28 september 2019
Vandaag alweer 6 dagen op reis, en nog 36 te gaan. Of ik spijt heb van deze keuze? Nee, echt niet. Het is gewoon GAAF. Zo'n mooi land.
Vanochtend begon de dag weer zoals de hele week al rond 6:30. Rond half 8 aan het ontbijt. Ditmaal werd het bij "Just like Mom's". Een bar/tentje op een hoek van de straat, net buiten Southampton. Op een kruising tussen 2 Highways. Leek mij wel wat.
Eenmaal binnen, een oud vrouwtje die rond loopt, stuk of 15 tafels en ik was echt niet de enige gast. 4 Potten koffie op de plaat, en er werd ook koffie rondgebracht. Heerlijk gemoedelijk sfeertje, en zeker betaalbaar. En het eten? Je wilde je vingers zo ongeveer mee op eten.
Eenmaal vertrokken kwam ik uit bij de Sauble Falls. De Sauble Falls zijn niet groot, maar wel fraai om van dichtbij te zien. Zie foto 1 en 2.
Het Sauble Falls Provincial Park wordt beheerd door OntarioParks, en is een kleine vergoeding voor benodigd. Daarvoor worden er wel toiletten en douches onderhouden, en het park en looppaden keurig bijgehouden.
Gezien ik vandaag nog de ferry van Tobermory naar South Baymouth (Manitoulin Island) wilde hebben, gelijk doorgereden naar de Grotto Cave. Eigenlijk heet het Bruce Peninsula National Park, maar men kent het vanwege de Grotto Cave.
Achteraf was misschien de ferry de andere ochtend toch een beter idee, maar dat wist ik dus later pas. Ja, ik had de planning kunnen opschuiven want tijd zat, maar uiteindelijk niet gedaan.
Fraai stukje kust bij de Grotto Cave, maar ook enorm toeristisch. Ik kon gelukkig nog in het tijdslot die t/m 12:30 geldt, daarna komt de volgende groep vanaf 12:30 tot 17:00. Ben je na 12:30 niet weg, krijg je een gegarandeerde boete, en bij enorme drukte wordt je auto getakeld.
Gezien ik de boot moest halen (vertrek 13:30, maar boarden vanaf 13:00) en ik nog geen kaartjes had, ben ik bij de Caves wezen kijken in vluchtig tempo maar wel redelijk goed beeld kunnen krijgen, uiteindelijk stond ik rond 12:15 bij de ferry. Het was al druk, maar ik kon toch nog zonder reservering mee. Gelukkig. Volgens mij geen achterblijvers, maar er was geen plek voor nog eens 10 auto's.
2 Plaatjes van en nabij de Grotto Cave, zie foto 3 en 4.
Bruce Peninsula National Park is prachtig. De Grotto is een toeristische trekpleister in dit National Park. Zelfs zo erg, dat er in de drukke periodes lange wachtrijen staan om het park binnen te komen. Wel moet je het hele jaar door een Parking Permit hebben, die maar een paar uur geldig is. Tijdsloten van 8 tot 12:30 en 12:30 tot 17:00. Ben je te laat terug bij de parking, dan krijg je gegarandeerd een boete. In de drukke periode wordt je auto zelfs weggesleept.
Hier aangekomen bij de Grotto. Alles hier is door de natuur gevormd, zonder enige menselijke hulp. De looppaden zijn daarom ook niet overal even strak, en moet je goed opletten waar je loopt. Met mijn zwakke heup was het werk rondom de rotsen soms wel wat lastiger, maar ik heb mij goed kunnen redden.
Cyprus Lake is een meer die vlakbij de Grotto ligt. Cyprus Lake is het grootste meer in het Bruce Peninsula National Park, waar de Grotto ook bij behoord.
De meren in dit park worden door veel wandelaars gebruikt, omdat hier prachtige (rustgevende) hike trails liggen. Iets wat mij best eens leuk lijkt, maar gezien de heup niet te doen is. Dit betreffen veelal hikes over oneffen gronden van vele kilometers en/of uren.
Daarna weer naar de auto, en op naar de ferryterminal.
Nadat de ferry vertrokken was, zie je onderweg nog een paar kleine (onbewoonde) eilanden. Cove Island sprong er wel uit, mede omdat hier nog een ouderwetse vuurtoren staat, en nog een paar andere huisjes en gebouwen. Zie hiervoor de foto.
Cove Island is de grootste van de eilandjes tussen Tobermory en South Baymouth, en is volgens mij inmiddels onbewoond. Op het eiland staat nog de vuurtoren (al sinds 1855!) en enkele huisjes.
Vanaf de boot doorgereden naar de High Falls. Of nouja, waterval? Kan er net mee door.. Ik wist dat het niet veel zou zijn, maar gezien de borden langs de weg toch maar even kijken.
Tenslotte nog naar de Whitefish Falls gereden, ook niet een hele grote waterval, maar juist met het rustige water en de rotsen heeft het wel een mooi sfeertje.
De Whitefish Falls zijn prachtig. Rotsen waar wat water doorheen stroomt, en een meter of 6 moet dalen. De rotsstenen zijn door de natuur zodanig ingesleten dat het niet één grote val is, maar een paar "verdiepingen".
De Whitefish Falls behoren tot de Whitefish River.
Naast de Whitefish Falls staat ook nog een soort van gebouwtje, wat mij doet denken aan een oud, enorm in verval geraakt, huis.
En zoals jullie zien, de herfstkleuren doen hier ook zijn intrede, maar het is toch nog tegen de 20 graden met het zonnetje.
Vanavond - na 6 motels bezocht - eindelijk een kamer kunnen vinden in Massey. De laatst beschikbare kamer in dit motel. Morgen gaat de reis weer verder. Hoe het kwam dat alles vol zat? Nou.. Het eiland, Manitoulin island, is erg populair onder de vissers. En laat nou net dat weekend een vissersevenement zijn, dus goed gevuld.
Oe, een reisverslag. Binnenkort even lezen.
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Vanaf nu worden de foto's op advies in een kleiner formaat geupload(1024x768), want anders kan het laden straks heel lang duren.
Dag 7, 29 september was alweer aangebroken vanuit Massey..
Vanochtend uit Massey vertrokken, en in Spanish een ontbijt genuttigd. In Massey was nog niks open, en de moteleigenaar adviseerde mij dit tentje. Een leuk tentje, een vrouw van in de 50 die het alleen runt, op zondagochtend best veel klanten. 6 Grote potten koffie op de plaat, en tijdens het opnemen van bestellingen en opdienen ook nog tijd voor de keuken. Prachtig.
Daarna vertrokken naar het Kinsmen Park bij Sault Ste Marie. Een park met veel wandelroutes(Hiketrails), maar ook 2 watervallen. Helaas was het park dicht voor gemotoriseerd verkeer vanwege een hardlooptocht door het park. Dan maar te voet het park in. Niemand die ons tegenhield, net als zoveel anderen te voet gingen. Gewoon onder de afzettingen door als het pad veilig was.
Eerst naar de Crystal Falls gelopen. Deze watervallen liggen op een doodlopend pad, die voor de ruige ondergrond met rotsstenen een houten looppad heeft gekregen. Zie voor de Crystal Falls foto 1 en 2.
Daarna de "Falls Hike", een wandelroute van circa 2km vanaf en terug naar de parkeerplaats in het park, vervolgd. Dit werd nu ca. 3,8km vanwege de afgesloten wegen in het park.
Tijdens deze wandeling (foto 3) kwam ik de mooie herfstkleuren al tegen, met een rustig meertje naast het pad. De andere Falls in het park is de Minnehaha Falls. Deze niet verwarren met de Amerikaanse versie bij Minnesota.
De Minnehaha Falls (foto 4, boven) is een gecreëerde waterval, want oorspronkelijk zaten hier nog meerdere afdelingen voor. Men heeft er destijds voor gekozen om een meertje, Crystal Creek, te creëren, waardoor deze waterval dus bij de dam werd gemaakt. Foto 5(onder) is eveneens uit Kinsmen Park.
Daarna naar de iets verderop gelegen Chippewa Falls gereden. Het leuke aan deze waterval is, is dat je hier heel veel rond kan lopen op de rotsstenen. Bij foto 6(onder) heb ik een plekje opgezocht op één van de rotsstenen en kijk genietend naar de waterval. Foto 7(tweede onder) is vanaf het wandelpad naast Highway 17 gemaakt.
Gepland waren de Alona Bay Lookout en Agawa Rocks Photo-lookout te bezoeken. De eerste was weinig uitzicht meer aan over vanwege veel struiken die hier opgegroeid waren. De tweede was ik al bang voor, maar die was al gesloten vanwege "off-season". Meestal rond 25 september sluiten ze dat pad af had ik al op internet gelezen. Helaas. Ik had stiekem gehoopt dat het nog open zou zijn vanwege het mooie niet-winterse weer, maar dat was valse hoop.
Uiteindelijk kwam ik uit bij de Sand River met de bijhorende Falls. Foto 8(onder) toont deze hier.
De Sand River, en specifiek ook deze plek bij de watervallen, zijn erg geliefd onder vissers. Hier zwemmen namelijk weer roze en "coho" zalmen.
Tenslotte nog even naar de Magpie Falls bij Wawa. Ook een prachtige waterval. Helaas is hier het hikepad naar de waterval met grote hekken afgesloten vanwege "safety issues", maar men was al aan het werk met vernieuwen van eea.
Daarna doorgereden naar het dorpje hier, Wawa. Eerst wezen eten en toen een overnachtingsplaats wezen zoeken. Meerdere motels, "Motor In" en een hotel. De overige 5 motels hadden borden "Closed for season" staan, en bij het hotel verderop aangekomen even gebabbeld met de eigenaar. Naar blijkens zijn de toeristen weg, en is een motel runnen niet meer haalbaar. In de zomer zit het hier helemaal vol, half september is de leegloop. Het hotel had daardoor al 30% low-season discount vanaf 25 september tm eind maart. Zo zou hij nog een enkele toerist kunnen trekken, en een paar andere Canadezen. Helaas had ik hier hele slechte ervaringen mee, en had ik achteraf toch maar voor de bijna dubbel zo dure Motor-Inn moeten gaan, want het bed wat ik kreeg was het matras helemaal versleten. Ondanks mijn klacht bij de vriendelijke eigenaar werd ik afgescheept met een paar dekens, dus het probleem was bekend. Gezien ik geen zin meer had om nog te gaan zoeken naar iets anders (Motor-Inn nog wel plek?), had ik het maar geaccepteerd en een zeer matige nachtrust gehad.
'Morgen(30 september)' wordt het - naar het schijnt - slecht weer. Ik was al van plan morgen kilometers te maken, want de route richting Thunder Bay heeft niet heel veel spectaculairs te bieden. Of het eindigen in Thunder Bay wordt, of nog een stukje verder, weet ik nog niet. Dat zien we morgen wel.
Dag 7, 29 september was alweer aangebroken vanuit Massey..
Vanochtend uit Massey vertrokken, en in Spanish een ontbijt genuttigd. In Massey was nog niks open, en de moteleigenaar adviseerde mij dit tentje. Een leuk tentje, een vrouw van in de 50 die het alleen runt, op zondagochtend best veel klanten. 6 Grote potten koffie op de plaat, en tijdens het opnemen van bestellingen en opdienen ook nog tijd voor de keuken. Prachtig.
Daarna vertrokken naar het Kinsmen Park bij Sault Ste Marie. Een park met veel wandelroutes(Hiketrails), maar ook 2 watervallen. Helaas was het park dicht voor gemotoriseerd verkeer vanwege een hardlooptocht door het park. Dan maar te voet het park in. Niemand die ons tegenhield, net als zoveel anderen te voet gingen. Gewoon onder de afzettingen door als het pad veilig was.
Eerst naar de Crystal Falls gelopen. Deze watervallen liggen op een doodlopend pad, die voor de ruige ondergrond met rotsstenen een houten looppad heeft gekregen. Zie voor de Crystal Falls foto 1 en 2.
Daarna de "Falls Hike", een wandelroute van circa 2km vanaf en terug naar de parkeerplaats in het park, vervolgd. Dit werd nu ca. 3,8km vanwege de afgesloten wegen in het park.
Tijdens deze wandeling (foto 3) kwam ik de mooie herfstkleuren al tegen, met een rustig meertje naast het pad. De andere Falls in het park is de Minnehaha Falls. Deze niet verwarren met de Amerikaanse versie bij Minnesota.
De Minnehaha Falls (foto 4, boven) is een gecreëerde waterval, want oorspronkelijk zaten hier nog meerdere afdelingen voor. Men heeft er destijds voor gekozen om een meertje, Crystal Creek, te creëren, waardoor deze waterval dus bij de dam werd gemaakt. Foto 5(onder) is eveneens uit Kinsmen Park.
Daarna naar de iets verderop gelegen Chippewa Falls gereden. Het leuke aan deze waterval is, is dat je hier heel veel rond kan lopen op de rotsstenen. Bij foto 6(onder) heb ik een plekje opgezocht op één van de rotsstenen en kijk genietend naar de waterval. Foto 7(tweede onder) is vanaf het wandelpad naast Highway 17 gemaakt.
Gepland waren de Alona Bay Lookout en Agawa Rocks Photo-lookout te bezoeken. De eerste was weinig uitzicht meer aan over vanwege veel struiken die hier opgegroeid waren. De tweede was ik al bang voor, maar die was al gesloten vanwege "off-season". Meestal rond 25 september sluiten ze dat pad af had ik al op internet gelezen. Helaas. Ik had stiekem gehoopt dat het nog open zou zijn vanwege het mooie niet-winterse weer, maar dat was valse hoop.
Uiteindelijk kwam ik uit bij de Sand River met de bijhorende Falls. Foto 8(onder) toont deze hier.
De Sand River, en specifiek ook deze plek bij de watervallen, zijn erg geliefd onder vissers. Hier zwemmen namelijk weer roze en "coho" zalmen.
Tenslotte nog even naar de Magpie Falls bij Wawa. Ook een prachtige waterval. Helaas is hier het hikepad naar de waterval met grote hekken afgesloten vanwege "safety issues", maar men was al aan het werk met vernieuwen van eea.
Daarna doorgereden naar het dorpje hier, Wawa. Eerst wezen eten en toen een overnachtingsplaats wezen zoeken. Meerdere motels, "Motor In" en een hotel. De overige 5 motels hadden borden "Closed for season" staan, en bij het hotel verderop aangekomen even gebabbeld met de eigenaar. Naar blijkens zijn de toeristen weg, en is een motel runnen niet meer haalbaar. In de zomer zit het hier helemaal vol, half september is de leegloop. Het hotel had daardoor al 30% low-season discount vanaf 25 september tm eind maart. Zo zou hij nog een enkele toerist kunnen trekken, en een paar andere Canadezen. Helaas had ik hier hele slechte ervaringen mee, en had ik achteraf toch maar voor de bijna dubbel zo dure Motor-Inn moeten gaan, want het bed wat ik kreeg was het matras helemaal versleten. Ondanks mijn klacht bij de vriendelijke eigenaar werd ik afgescheept met een paar dekens, dus het probleem was bekend. Gezien ik geen zin meer had om nog te gaan zoeken naar iets anders (Motor-Inn nog wel plek?), had ik het maar geaccepteerd en een zeer matige nachtrust gehad.
'Morgen(30 september)' wordt het - naar het schijnt - slecht weer. Ik was al van plan morgen kilometers te maken, want de route richting Thunder Bay heeft niet heel veel spectaculairs te bieden. Of het eindigen in Thunder Bay wordt, of nog een stukje verder, weet ik nog niet. Dat zien we morgen wel.
Heb alle eerdere posts de bestanden op mijn server ook vervangen door de verkleinde versies. Het laden zal nu dus een heel stuk sneller gaan...
Maarrrrr..
Dag 8, 30 september was alweer aangebroken! - De dag stond bekend om het kilometersknallen, ik wilde immers ruim 3200km in 3 dagen wegtikken en maximaal 9-10u per dag rijden.
In Wawa slecht, heel slecht geslapen. Het bed had wel vering, maar geen stof leek het. Ondanks alles lag je op een keihard matras en voelde je het ijzer. Maar andere opties waren er niet. Vol, of gesloten ("Closed for season"). Gevraagd aan de chef van het hotel of er een andere kamer was. Ik had de laatste. Dan maar het beste er van maken. Kreeg 2 extra dekens mee zonder morren, dus het probleem van deze kamer zal bekend geweest zijn. Die dekens konden dan OP het matras gelegd worden.
Verder niks aan de hand hoor. Echt tiptop in orde verder, dat hotel.
Na het ontbijt elders in de straat, want het hotel serveert dat niet, rond 8u de auto afgetankt en weer vertrokken. Op naar Kakabeka Falls was het idee, met een tussenstop bij de Aguasabon Falls. Verder zou er niet veel te zien zijn, op veel bomen en dergelijke na. Regenen deed het, dus even een korte hike die ik anders had willen doen, nu overgeslagen. Geen probleem, soms zit het tegen.
De Aguasabon Falls zijn een waterval die overtollig water afvoeren. Hoezo overtollig water? Er is een dam gemaakt bij het Hays Lake. Hierdoor is er een soort van reservoir ontstaan, die gebruikt wordt voor de stroomopwekking. Het overtollige water vervolgt echter zijn "normale" weg, op naar het open water. Het Lake Superior.
Niet veel aan de waterval te zien, maar wel leuk. Het water valt een roteind naar beneden, en gaat door een nauwe "gang" weer weg. Zie de eerste foto.
Hierna weer verder gereden. Kilometers, kilometers. Er leek geen einde te komen aan de TransCanada Highway 17. Op naar de Kakabeka Falls! Vanaf Wawa toch ruim 500km rijden..
In Kakabeka Falls - zo heet het dorpje ook - maar even getankt bij een tankstationnetje met een pompbediende die full-service doet. Die tankt voor jou af ed. En dat nog goedkoper dan de Petrol-Canada of Esso in het dorpje, waar je dit zelf moet doen. Klein babbeltje, hij kende Nederland van de goede marihuana ...
Foto 2 en 3 zijn bij de Kakabeka Falls gemaakt. De geschiedenis achter deze waterval stond nergens op de borden.. Wel dat hij 40 meter hoog is, en daarmee de tweede grootste waterval in Ontario is, en het gehele jaar geopend voor bezichtiging. Ja, u leest het goed. Geopend. Er moet een parkeerkaart gekocht worden om er uberhaupt te mogen parkeren. Een uurtje is 3 dollar, 2 uur wordt 5 dollar, en een dag was 12,50 dollar. Kamperen kan er ook, dan betaal je extra. Wel meerdere gratis en schone toiletten door het park verspreid.
Besloten om verder te rijden, want rond 14u was het eigenlijk nog vroeg om al te stoppen en een motel te zoeken. Nouja, eerstvolgende mogelijkheden zouden pas over zo'n 320km zijn. Fort Frances. Prima, gas erop. Kleine 3u20 sturen (je mag maximaal 90 op de Highways, niet te verwarren met de Freeways!). Net vertrokken uit het park, afgeslagen naar Highway 11. Groot bord.
"CAUTION
Check your fuel
No fuel services next 250km"
Gelukkig had ik dus getankt. Gas erop! 50km voor Fort Frances de schrik.. Rij een helling op, die daarna weer iets zakt. Prima. Op het moment dat ik zicht krijg achter de helling, komt er een zwarte beer uit de bossen rechts. Loopt op zijn dode akkertje de weg op en gaat links de bossen weer in. Nog geen 200mtr voor mij, dus dan rem je toch wel even..
Tsja, als je 300km door een park rijdt, namelijk Quetico. Provincial Park Quetico is een wildernispark met een omvang van 4760 vierkante Kilometer. Weinig wegen, vrijwel geen dorpen. Her en der wat verdwaalde woningen. Echt in de vrije natuur dus. Om de wildernis en dieren te beschermen, liggen er geen hike trails die diep de wildernis in gaan. Ook ter bescherming van de mensen want diverse soorten wild dier kan je tegenkomen. Kamperen mag alleen op de aangegeven locaties, die uitgekozen zijn als "safe". Op je hoede blijven moet altijd wordt overal gemeld.
Inmiddels dus in Fort Frances. Hier zat vrijwel alles al vol, dus heb mij een luxe kamer toegeëigend. Iets duurder, maar om na 823km rijden door heel veel regen vandaag nog zeker 200km te rijden ging mij te ver. Ik was er wel klaar mee, het was al rond 17u.
Morgen door naar de richting Winnipeg, maar of het slapen in Winnipeg zelf wordt, of er nabij ergens. Nog geen idee..
Ohja, tijdens het rijden door Park Quetico ben ik ook van tijdzone veranderd. Nu is het 7 uur verschil met Nederland, ipv 6 zoals eerder.
Maarrrrr..
Dag 8, 30 september was alweer aangebroken! - De dag stond bekend om het kilometersknallen, ik wilde immers ruim 3200km in 3 dagen wegtikken en maximaal 9-10u per dag rijden.
In Wawa slecht, heel slecht geslapen. Het bed had wel vering, maar geen stof leek het. Ondanks alles lag je op een keihard matras en voelde je het ijzer. Maar andere opties waren er niet. Vol, of gesloten ("Closed for season"). Gevraagd aan de chef van het hotel of er een andere kamer was. Ik had de laatste. Dan maar het beste er van maken. Kreeg 2 extra dekens mee zonder morren, dus het probleem van deze kamer zal bekend geweest zijn. Die dekens konden dan OP het matras gelegd worden.
Verder niks aan de hand hoor. Echt tiptop in orde verder, dat hotel.
Na het ontbijt elders in de straat, want het hotel serveert dat niet, rond 8u de auto afgetankt en weer vertrokken. Op naar Kakabeka Falls was het idee, met een tussenstop bij de Aguasabon Falls. Verder zou er niet veel te zien zijn, op veel bomen en dergelijke na. Regenen deed het, dus even een korte hike die ik anders had willen doen, nu overgeslagen. Geen probleem, soms zit het tegen.
De Aguasabon Falls zijn een waterval die overtollig water afvoeren. Hoezo overtollig water? Er is een dam gemaakt bij het Hays Lake. Hierdoor is er een soort van reservoir ontstaan, die gebruikt wordt voor de stroomopwekking. Het overtollige water vervolgt echter zijn "normale" weg, op naar het open water. Het Lake Superior.
Niet veel aan de waterval te zien, maar wel leuk. Het water valt een roteind naar beneden, en gaat door een nauwe "gang" weer weg. Zie de eerste foto.
Hierna weer verder gereden. Kilometers, kilometers. Er leek geen einde te komen aan de TransCanada Highway 17. Op naar de Kakabeka Falls! Vanaf Wawa toch ruim 500km rijden..
In Kakabeka Falls - zo heet het dorpje ook - maar even getankt bij een tankstationnetje met een pompbediende die full-service doet. Die tankt voor jou af ed. En dat nog goedkoper dan de Petrol-Canada of Esso in het dorpje, waar je dit zelf moet doen. Klein babbeltje, hij kende Nederland van de goede marihuana ...
Foto 2 en 3 zijn bij de Kakabeka Falls gemaakt. De geschiedenis achter deze waterval stond nergens op de borden.. Wel dat hij 40 meter hoog is, en daarmee de tweede grootste waterval in Ontario is, en het gehele jaar geopend voor bezichtiging. Ja, u leest het goed. Geopend. Er moet een parkeerkaart gekocht worden om er uberhaupt te mogen parkeren. Een uurtje is 3 dollar, 2 uur wordt 5 dollar, en een dag was 12,50 dollar. Kamperen kan er ook, dan betaal je extra. Wel meerdere gratis en schone toiletten door het park verspreid.
Besloten om verder te rijden, want rond 14u was het eigenlijk nog vroeg om al te stoppen en een motel te zoeken. Nouja, eerstvolgende mogelijkheden zouden pas over zo'n 320km zijn. Fort Frances. Prima, gas erop. Kleine 3u20 sturen (je mag maximaal 90 op de Highways, niet te verwarren met de Freeways!). Net vertrokken uit het park, afgeslagen naar Highway 11. Groot bord.
"CAUTION
Check your fuel
No fuel services next 250km"
Gelukkig had ik dus getankt. Gas erop! 50km voor Fort Frances de schrik.. Rij een helling op, die daarna weer iets zakt. Prima. Op het moment dat ik zicht krijg achter de helling, komt er een zwarte beer uit de bossen rechts. Loopt op zijn dode akkertje de weg op en gaat links de bossen weer in. Nog geen 200mtr voor mij, dus dan rem je toch wel even..
Tsja, als je 300km door een park rijdt, namelijk Quetico. Provincial Park Quetico is een wildernispark met een omvang van 4760 vierkante Kilometer. Weinig wegen, vrijwel geen dorpen. Her en der wat verdwaalde woningen. Echt in de vrije natuur dus. Om de wildernis en dieren te beschermen, liggen er geen hike trails die diep de wildernis in gaan. Ook ter bescherming van de mensen want diverse soorten wild dier kan je tegenkomen. Kamperen mag alleen op de aangegeven locaties, die uitgekozen zijn als "safe". Op je hoede blijven moet altijd wordt overal gemeld.
Inmiddels dus in Fort Frances. Hier zat vrijwel alles al vol, dus heb mij een luxe kamer toegeëigend. Iets duurder, maar om na 823km rijden door heel veel regen vandaag nog zeker 200km te rijden ging mij te ver. Ik was er wel klaar mee, het was al rond 17u.
Morgen door naar de richting Winnipeg, maar of het slapen in Winnipeg zelf wordt, of er nabij ergens. Nog geen idee..
Ohja, tijdens het rijden door Park Quetico ben ik ook van tijdzone veranderd. Nu is het 7 uur verschil met Nederland, ipv 6 zoals eerder.
Nou, beertjes lopen ook gewoon op de hiking trails hoor!!quote:
50km voor Fort Frances de schrik.. Rij een helling op, die daarna weer iets zakt. Prima. Op het moment dat ik zicht krijg achter de helling, komt er een zwarte beer uit de bossen rechts. Loopt op zijn dode akkertje de weg op en gaat links de bossen weer in. Nog geen 200mtr voor mij, dus dan rem je toch wel even..
Tsja, als je 300km door een park rijdt, namelijk Quetico. Provincial Park Quetico is een wildernispark met een omvang van 4760 vierkante Kilometer. Weinig wegen, vrijwel geen dorpen. Her en der wat verdwaalde woningen. Echt in de vrije natuur dus. Om de wildernis en dieren te beschermen, liggen er geen hike trails die diep de wildernis in gaan. Ook ter bescherming van de mensen want diverse soorten wild dier kan je tegenkomen. Kamperen mag alleen op de aangegeven locaties, die uitgekozen zijn als "safe". Op je hoede blijven moet altijd wordt overal gemeld.
Wij waren net begonnen aan onze hike, toen de family Grizzly ons tegemoet kwam lopen over het pad
Toch maar even terug richting de auto en wachten tot ze een heel stuk verder waren 
Maar een ervaring was 't!
Tof verslag so far, ben benieuwd naar de rest!
Leuk verslag met erg mooie fotos. Er zitten erg mooie tussen van die watervallen met herfstbomen erbij.
Zelf in Canada alleen maar de Niagara falls bezocht helaas. Je verslag inspireert om toch nog eens die kant op te gaan. Ben benieuwd naar de rest van je verslag
Zelf in Canada alleen maar de Niagara falls bezocht helaas. Je verslag inspireert om toch nog eens die kant op te gaan. Ben benieuwd naar de rest van je verslag
Voor wat foto's, kijk hier
Leuk verslag, benieuwd naar de rest 
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
Thanks all, voor het lezen. Tips zijn welkom. Vervolg verslagen komen snel, maar door dagen zonder internet (Maar ik miste het niet in de trein), kon ik even niks doen. Binnenkort vervolgen we het weer ;-)
Oeh, wat tof! Ik heb de TT aangepast met de reisverslagtag zodat het makkelijker te vinden is voor andere reislustigen 
I'm surrounded by morons!
TRV plannen/geboekt 2025:Zuid-Amerika, Nederland, Chicago, Washington, Nederland, Kroatië, Slovenië, Parijs/Brussel/Nijmegen/Kopenhagen
TRV 2024:Nederland, UK, Nederland, Denemarken, UK, Nederland, Noord-Noorwegen, Nederland, Atlanta
TRV 2023: Bangkok, Los Angeles, Nederland/Belgie, Denemarken, Noord-Noorwegen, Londen, Thailand, Nederland, Gdansk, Nederland, Japan
TRV plannen/geboekt 2025:Zuid-Amerika, Nederland, Chicago, Washington, Nederland, Kroatië, Slovenië, Parijs/Brussel/Nijmegen/Kopenhagen
TRV 2024:Nederland, UK, Nederland, Denemarken, UK, Nederland, Noord-Noorwegen, Nederland, Atlanta
TRV 2023: Bangkok, Los Angeles, Nederland/Belgie, Denemarken, Noord-Noorwegen, Londen, Thailand, Nederland, Gdansk, Nederland, Japan
Vanavond eens op mijn gemakje lezen 
Bijgelezen. Het smaakt naar meer 
Deed je deze reis alleen? En wat was het gemiddelde walk-in rate bij motels?
Deed je deze reis alleen? En wat was het gemiddelde walk-in rate bij motels?
Vet hoor greavy 
Gelukkig hadden ze er genoeg watervallen 
Gelukkig hadden ze er genoeg watervallen
Salivili hipput tupput tapput äppyt tipput hilijalleen
Alleen, ja.quote:
Deed je deze reis alleen? En wat was het gemiddelde walk-in rate bij motels?
Ik was vandaag de restanten qua financiën van deze trip aan het verwerken. Ik heb - inclusief alle dure hotels in Niagara, Vancouver en Toronto, totaal ¤2989,09 betaalt voor 37 overnachtingen. Dat betekent 80,79 gemiddeld per nacht.
Niagara heb ik voor 3 nachten ¤523,02 betaalt. Vancouver had ik lastminute in het BestWestern 2 nachten bijgeboekt die dubbel zo duur waren als de oorspronkelijke 2 nachten. Daar betaalde ik voor de vooraf gereserveerde 2 nachten ¤135,28 en de bijgeboekte 2 nachten zelfs ¤313,95. Ik had geen zin in hotelchange, dus heb het duurdere tarief geaccepteerd voor de lastminute 2 nachten. Daarover later in een verslag meer.
Toronto betaalde ik voor 2 nachten in een appartement achter het Union Station ¤254,87. Ik zocht specifiek daar een hotel, dus dat kwam wat duurder uit.
Als ik dus de dure hotels weg laat, en kijk naar het gemiddelde, zit ik rondom de ¤63 per nacht. Had misschien iets goedkoper gekund als ik vroeger had geboekt in Jasper (nu betaalde ik ¤105 per nacht) en dat 3 nachten lang maar vrijwel alles zat vol.
Als alle verslagen hier staan zal ik nog eea over de kosten toelichten op deze 6-weken durende trip.
|
|
