En ik zit dan mee te huilen.
Ik heb er inmiddels mee leren leven, ik heb geen vader meer.
Hij is overleden toen ik 4 was.
Ik heb hem eigenlijk niet gekend.
Maar ik heb hem wel heel vaak gemist.
Ook al heb ik al veel verwerkt, een plek gegeven,
toch kan ik er nog steeds verdrietig van worden, dat ik nooit een vader
heb gehad.
Een vader die trots op je is,
die van je houdt.
Een vader die je beschermt, die sterk is.
Het lijkt me zo geweldig, zo'n man, die er altijd voor je is.
Ik ken dat niet.
Ik ken het niet dat er iemand voor je zorgt.
Ik heb altijd voor mezelf gezorgd.
Dat heeft me uiteindelijk veel goeds opgeleverd,
maar toch, in mijn buik wringt het af en toe 
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Yaaaaaamaaaaaaaaahaaaaaaaaaaaaaaaa
De liefdevolle verzorging die ik bij anderen zie mis ik erg thuis.
[Dit bericht is gewijzigd door Cool_Runner op 10-01-2003 23:58]
Jij kan het tenminste nog romantiseren, dat kunnen een hoop anderen niet.
, ik leef met jullie mee.
quote:Ik heb een minder leuke stiefvader gehad
Op vrijdag 10 januari 2003 23:56 schreef FROSTBITE het volgende:
Beter geen dan een slechte.Jij kan het tenminste nog romantiseren, dat kunnen een hoop anderen niet.
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:En dan kon je altijd in jezelf zeggen "maar jij bent mijn vader niet"
Op vrijdag 10 januari 2003 23:57 schreef Moonah het volgende:[..]
Ik heb een minder leuke stiefvader gehad
Dat kun je niet als het je echte is.
Maar goed, het gras blijft altijd groener.
quote:Ik heb tijden gehad dat ik me ontzettend jaloers voelde tov vriendinnen die een leuke vader hadden.
Op vrijdag 10 januari 2003 23:55 schreef Cool_Runner het volgende:
Het verzorgende en liefdevolle verzorging die ik bij anderen zie mis ik erg thuis.
Of dat ik met tranen in mijn ogen kon kijken naar een meisje dat getroost werd door haar vader.
En nu nog kan ik diep geraakt worden als ik soms zie hoe liefdevol een vader met zijn dochter om kan gaan 
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Hij heeft verloren van het leven. Ik hoop dat hij ooit nog besluit te vechten anders is het wachten op de dood.
wat een mooie maar ook droevige post van je.
Ik ken het verhaal als moeder van 2 kleintjes,
dus het greep me nogal aan.
Ik kan me zo goed voorstellen dat je ondanks het verwerken (voorzover dat eigenlijk wel kan) er nog steeds verdrietig over kan worden.
Een kind, en ook een volwassene, heeft gewoon een vader nodig,
om papa's kleine meid te zijn, of papa's stoere knul.
Dat is een rol die feitelijk niemand anders zal kunnen vervullen, je hebt maar 1 vader tenslotte.
Ik weet niet in hoeverre iemand anders ooit in de positie is geweest een vaderfiguur voor je te zijn,
maar het is gewoon niet hetzelfde als the real thing.
Je bent natuurlijk nieuwsgierig naar hem, naar zijn stem, zijn geur, alles.
Ik hoop maar dat je veel over hem gehoord hebt, zodat je je toch een beetje een beeld kunt vormen.
Niemand kan het verdriet dat soms even boven komt wegnemen,
maar ik wil je wel graag even een virtuele knuffel geven.
Als ik jou zo bezig zie op het forum, en lees hoe je met je 'kinderen' bezig bent kan hij niet anders dan apetrots op je zijn geweest.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Maar het is kut voor je Moonah, want dit is een gemis waarvoor geen 'oplossing' meer kan komen. Je kunt hooguit in relaties op zoek gaan naar een 'vaderfiguur', maar ook dat is bij lange na niet hetzelfde. Het is een gemis dat altijd zal blijven, en hopelijk een beetje slijten.
quote:Mee eens.
Op vrijdag 10 januari 2003 23:56 schreef FROSTBITE het volgende:
Beter geen dan een slechte.Jij kan het tenminste nog romantiseren, dat kunnen een hoop anderen niet.
.
ik heb hem nu weleens gezien, en wat ik gezien heb, hij is een klootzak
ik mis ook een vader, vroeger droomde ik er altijd van hoe mijn vader zou zijn, lief, troostend, een leuke vader
ik ben soms ook jaloers op anderen die een leuk gezinnetje hebben
of ik huil ook weleens als iemand vraagt of ik vroeger ook altijd stoeide met mijn vader
maarja je leert ermee leven, ik heb het altijd wel gemist
gelukkig heb ik een hele lieve moeder, die tevens ook altijd mijn vader is geweest 
quote:Ik dus ook.
Op zaterdag 11 januari 2003 00:06 schreef DennisMoore het volgende:[..]
Mee eens.
maar ik weet niet of de topicstarter daar nou echt iets aan heeft.
Met alle respect voor andere gevoelens.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Dr vader is overleden aan een beroerte toen hij ergens in de 40 was en op dit moment ligt mn oom (haar broer) in het ziekenhuis vanwege hetzelfde. Gelukkig issie niet dood, maar hij heeft wel permanente hersenbeschading en dat wens je niemand toe op z'n 50e. Het brengt ook weer een hoop boven bij mn moeder.
Ik post dit omdat ik er opeens aan moet denken bij Moonah's post. Mn moeder houdt zich heel sterk en verstandig. Ze huilt niet voor dr kinderen en doet alsof het haar niet raakt. Maar ik weet eigenlijk wel zeker dat het dr wèl raakt en dat ze zich bij tijden net zo droevig voelt als Moonah
quote:Das waar.
Op zaterdag 11 januari 2003 00:08 schreef shmoopy het volgende:
Ik snap de goedbedoelde relativerende opmerkingen wel,
maar ik weet niet of de topicstarter daar nou echt iets aan heeft.
Met alle respect voor andere gevoelens.
Sorry Moonah. Ik kan niet indenken hoe het moet zijn geweest. Dat ga ik nu ook niet proberen, maar ik snap dat je zoekt naar iets wat je ontzegt is. Heel erg veel sterkte en ik hoop dat je morgen weer vrolijker opstaat.
Als je er niet aan doodgaat, wordt je er sterker van
*KnuFF*
quote:Nee, er is nooit iemand geweest die die rol heeft vervuld.
Op zaterdag 11 januari 2003 00:03 schreef shmoopy het volgende:
Ik weet niet in hoeverre iemand anders ooit in de positie is geweest een vaderfiguur voor je te zijn,
maar het is gewoon niet hetzelfde als the real thing.
Ik heb er wel naar gezocht, soms bij vriendjes. Heb ik achteraf ingezien.
Dan gedroeg ik me als klein meisje bij een partner. Dat werkt natuurlijk niet.
Je kunt de liefde die je als kind gemist hebt niet inhalen.
quote:Je brengt het goed onder woorden.
Je bent natuurlijk nieuwsgierig naar hem, naar zijn stem, zijn geur, alles.
Helaas ken ik maar enkele verhalen.
Toen mijn vader overleed, heeft zijn zus mijn moeder op het hart gedrukt dat 'de meiden het nooit te weten mochten komen'.
Er hing dus altijd een mysterieuze wolk om mijn vader.
Enkele jaren geleden heb ik wat puzzelstukjes bij elkaar kunnen leggen.
Mijn vader heeft er hoogstwaarschijnlijk zelf voor gekozen om op volle zee overboord te springen .
En nog steeds blijft 'het' een groot geheim.
Dankje shmoops, voor je (h)erkenning.
Zorg maar goed voor je LKM'men 
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Maar ja, dat weet ze natuurlijk alleen van horen zeggen
quote:Dat is op zichzelf al verschrikkelijk, maar het 'hoogstwaarschijnlijk' maakt het nog erger, het lijkt me vreselijk om met zoveel vragen rond te lopen...
Op zaterdag 11 januari 2003 00:14 schreef Moonah het volgende:
Enkele jaren geleden heb ik wat puzzelstukjes bij elkaar kunnen leggen.
Mijn vader heeft er hoogstwaarschijnlijk zelf voor gekozen om op volle zee overboord te springen
Niet alleen omtrent zijn overlijden, maar omtrent alles. Je hebt geen goede 'bron van informatie' in je omgeving rondlopen begrijp ik? In dat geval zit er weinig anders op dan 'het los te laten', maar hoe doe je dat in godsnaam in een geval als dit?
Pffff, sterkte hoor!
het was een foutje en nu wil hij de moeder en het kind niet meer zien
aangezien mijn vader hetzelfde geflikt heeft, en die jongen niet beseft wat hij dat kind allemaal andoet
ik wil hem graag slaan .
|
|
