[Vraag wat je wil] een persoonlijk begeleider in de gehandicaptenzorg

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 08:15 schreef alpeko het volgende:
Mijn vriendin heeft dit werk vroeger ook gedaan. Nu ambulant in de ggz. Laatst is ze nog een keer terug geweest op de groep. Op verzoek. Was nog veel liefde van cliënten daar. Kreeg cadeautjes en alles. Ze vergeten je niet. Dankbaar werk maar toch doet ze het al jaren niet meer en daar ben ik blij om. Heb haar liever naast me. Hoe zie jij je toekomst? Heb je een bepaald idee waar je over x aantal jaar wilt staan?

Mooi om dat te lezen, dan heeft ze zeker veel betekent voor de cliënten. De meeste vergeten je niet inderdaad!

Goede vraag hoe ik de toekomst zie, voorlopig ben ik nog blij met het werk wat ik doe en haal daar voldoende energie uit. Ik zie mezelf niet op dagbesteding werken, aantal keer ingevallen en dat is toch een andere tak van sport en werken ook wel weer ander soort types op de een of andere manier.

In de toekomst zou ik denk ik wel willen doorstromen naar een wat meer coördinerende functie. Nu hebben we een soort “coach” als leidinggevende, maar die heeft behoorlijk wat teams onder zich en daar zit nu geen laag tussen (hij vindt dat dat best goed is), mocht die functie ooit komen dan zal ik waarschijnlijk wel solliciteren.

Wat me ook nog heel interessant lijkt is intakegesprekken voeren met cliënten en/of wettelijk vertegenwoordigers en onderzoeken welke locatie het beste aansluit. Daar ben je ook bezig met (her) indicaties, ben daar nu al bij betrokken als het voor een cliënt van de locatie nodig is (dan ben ik degene die input moet geven en zorgen dat het plan goed is enz).

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 08:38 schreef klappernootopreis het volgende:

[..]

Ere is dan ook dan ook nog een ander probleem: De geloofwaardigheid van de client (in dit geval een licht verstandelijk gehandicapte), want hoe serieus nemen ze de verklaringen van iemand die zich minder soepel kan uiten? En dan maakt het weinig uit wat er gebeurd is. Als jij bijvoorbeeld observeert dat een van jouw pupillen onheus wordt bejegend door een van je collega's wat ga je dan doen? Tegen je collega in gaan, of juist die gehandicapte steunen omdat die niet methodisch kan uitleggen wat er is gebeurd? En daarbij je eigen geloofwaardigheid op het spel zetten. Wat is je visie op dit, moeten die mensen een speciale ondersteuning krijgen die los staat van de deskundige?

Poeh dat is wel een lastige situatie! Proef ik hieruit dat je zelf hiermee te maken hebt gehad?

Als er vermoedens en/of bewijzen zijn van huiselijk geweld en/of mishandeling en seksueel misbruik moeten wij dat volgens protocol melden. Hierbij check je de signalen met de cliënt en ga niet in op wat deze vertelt. Er is een speciaal team wat er voor opgeleid is om zulke gesprekken voeren, dit om het zo objectief mogelijk te onderzoeken. Vanuit daar wordt er verser bekeken wat nodig is.

Het kan natuurlijk ook voorkomen dat vrouwelijke cliënten verzinnen dat ze door een mannelijke begeleider zijn aangeraakt of dat deze wat met ze heeft gedaan.
Ik kreeg laatst bericht van een cliënt via de mail op het algemene mailadres van onze groep waarin stond dat een mannelijke collega die nacht bij haar was geweest en dat ze dat fijn vond. Nu had ik toevallig die avond/nacht gewerkt dus ik wist dat dit absoluut niet waar was. Hier ook melding van gemaakt richting de gedragskundige en dit ook met de cliënt besproken.
In gevallen moet je, vind ik, je collega zeker in bescherming nemen.

Bij twijfel altijd het protocol volgen!

Heb wel meegemaakt dat een collega ten onrechte werd beschuldigd (cliënt had een hekel aan hem) en die is uiteindelijk niet meer naar onze locatie terug gekeerd (speelde ook wel meer). Dus wat dat betreft ben je als man zijnde wel kwetsbaar vind ik.


Hopelijk is het zo beetje duidelijk voor je.

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 13:33 schreef van_Lamehuizen het volgende:
Kunt u mij ook komen begeleiden?

Ja hoor 😄

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 14:32 schreef Shamwow het volgende:
Heb je borderline?

Wat is dit voor rare vraag?

Heb geen borderline.

quote:

Op woensdag 9 oktober 2019 11:24 schreef Broccolitaartje het volgende:

[..]

AVG-arts weet ik niet. Ik ben tijdens mn stage ook een keer mee geweest naar de arts van de instelling, en dat leek meer op een soort huisarts, die afhankelijk is van wat de begeleider van de patient hem verteld. Ik vind het altijd wel interessanter om in gesprek te gaan met de patiënt, dingen uit te leggen etc. Ik denk dat dat minder is als AVG.

Dat is deels wel zo inderdaad, al zou je bij sommige cliënten op een bepaald wel een gesprek kunnen voeren. Maar zou dan meer “Jip en Janneke taal” zijn.

quote:

Gaan ook de licht verstandelijk beperkten van jullie naar de AVG of hebben zij wel een “normale” huisarts? En is dat omdat die arts toevallig gewoon dichtbij zit en er toch is, of omdat zij dat ook echt nodig hebben?

Onze cliënten hebben een eigen huisarts, ik werk op een zogenoemde buiten locatie en dat is gewoon in de wijk. De huisarts wordt voornamelijk ingeschakeld voor de algemene dingen zoals bijvoorbeeld steenpuisten/wratten, huiduitslag, gewrichtspijn.

Als we als begeleider denken dat het beter is dat de AVG - arts meekijkt kunnen we dat met onze gedragskundige overleggen en zij kan dan de cliënt doorverwijzen. Maar in principe is de huisarts bij ons leidend.

quote:

Wat je zegt over EMB meer verzorgend en LVB meer begeleidend kan ik me goed voorstellen ja... mij lijkt het begeleidende deel ook interessanter. Zou je jullie kunnen zijn als een soort opvoeder?

Zo zou je het wel kunnen zien inderdaad. Het zijn eigenlijk kinderen in een (groot) volwassen lichaam. Hoewel ze verbaal heel sterk kunnen zijn, kunnen ze vaak maar weinig aan. Ze worden echt overschat wat dat betreft.

Je stuurt ze waar nodig in hun gedrag, of helpt ze met zaken waar ze zelf niet uit komen. Dat ze niet worden ingezet om dure abonnementen af te sluiten of als dit gebeurd proberen terug te draaien.

Meesten kennen ook niet de waarde van geld en moeten daar ook bij geholpen worden.

Maar ook bijvoorbeeld het aanbieden van gezonde voeding is ook een van onze verantwoordelijkheden. De lichamelijke verzorging ook. Sommigen hebben ook weer hulp nodig bij het doen van de was, anders zouden ze de hele week in dezelfde kleding lopen.

quote:

Op woensdag 9 oktober 2019 12:33 schreef Doedezemaar het volgende:
Mijn ervaring mbt cliënten en artsen is dat de cliënten die op een instellingsterrein wonen een AVG hebben en dat cliënten die in de wijk wonen gewoon de dichtstbijzijnde huisarts hebben. Dat gezondheidscentrum op het instellingsterrein heeft wat mij betreft grote voordelen. Ik heb veel op een buitenlocatie gewerkt waar cliënten regelmatig medische zorg nodig hadden en dan ging de assistente van de huisarts(enpost) of het ziekenhuispersoneel na ontslag uit het ziekenhuis ervan uit dat wij die zorg dan konden bieden. Euh nee, wij zijn begeleiders en geen verpleegkundigen, dus we moeten dan de thuiszorg inschakelen.

Maar ook met het voorschrijven van bepaalde medicatie, zoals een vaginale schimmelinfectie. Krijgen ze capsules of zalf die vaginaal ingebracht moet worden. Dat kunnen ze vaak niet zelf, dus moeten vrouwelijke begeleiding dat doen.
En als je dan met de assistente belt zijn ze ook niet altijd bereid om mee te denken of een orale tablet mogelijk is.

quote:

Op woensdag 9 oktober 2019 14:06 schreef Geytenbeekje het volgende:
Ik heb een familielid die in een begeleid wonen woont, heeft en apart kamertje
Wat doen jullie met de mensen ?

Bedoel je qua activiteiten? We organiseren regelmatig spelletjesavonden of een filmavond. Voor activiteiten buiten de deur zijn we veelal afhankelijk van vrijwilligers en die zijn er niet tot nauwelijks. Of iemand van begeleiding met extra komen en zouden de cliënten zelf moeten betalen (a ¤40 per uur). Helaas mede door alle bezuinigingen is dit flink ingeperkt. En dat is jammer.

Een keer per jaar proberen we een bewonersvakantie te organiseren. Dat lukt over algemeen wel. Dus dan gaan een aantal bewoners met begeleiders van de locatie weg. Is wel afhankelijk hoeveel cliënten er mee gaan en wie van het team zich beschikbaar stelt. Deze vakanties zijn voor ons heel intensief maar ontzettend leuk!

quote:

Gaan ze ook veel naar fam toe ?

De meeste wel. Aantal gaan wekelijks. Maar zijn er ook die weinig tot geen familie hebben of familie waar weinig tot geen contact mee is. Die gaan bijvoorbeeld paar keer jaar en sommigen helemaal niet.

quote:

Op woensdag 9 oktober 2019 16:26 schreef Tele6 het volgende:
Wat heb je gestudeerd om dit te kunnen worden?

Ik heb SPH (bachelor social work) gestudeerd.

quote:

Zit er een verschil in wat je moet leren om ernstig gehandicapte mensen te begeleiden versus mensen met een lichtere beperking?

Zover ik weet is er geen specifieke opleiding voor mensen met een ernstige beperking of een lichte beperking. Wat ik wel weet is dat er mensen met een verzorgende en/of verpleegkundige achtergrond voor groepen waar mensen met een ernstige (meervoudige) beperking zo nu en dan gevraagd worden.

Als je op een groep voor EMB cliënten werkt kan het zijn dat je specifieke cursussen voor verpleegkundige handelingen moet volgen. Bijvoorbeeld voor sondevoeding of katheteriseren.

Qua handelingen zou het op mijn groep eerder richting bloedsuiker spiegel bepalen en insuline spuiten gaan.

Eventueel ook intramusculair injecteren, maar daar zouden we dan eerder de thuiszorg voor inschakelen omdat het niet veel voorkomt.

Wel moeten we elke twee jaar een medicatie cursus doen zodat we officieel bevoegd en bekwaam zijn om medicatie uit te delen. Maar deze is niet heel moeilijk eigenlijk. En meeste cliënten hebben een baxterrol dus dat werkt wel fijn.

Nog een aanvulling op het geven van medicatie. Officieel mogen we alleen de medicatie geven die op de medicatielijst van de cliënt staat, en moet er eigenlijk bij ‘zo nodige medicatie’ paracetamol staan anders zouden we dat niet mogen geven. Maar dat moet de huisarts eigenlijk regelen en vaak willen ze dat niet :’) lekker bureaucratisch allemaal. Dus eigenlijk zou iedere cliënt een eigen doosje paracetamol op de kamer moeten hebben liggen en dat ze zelf maar moeten zien hoe vaak en wanneer ze het innemen, terwijl sommigen dat niet kunnen overzien.

quote:

Op woensdag 9 oktober 2019 18:53 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Maar, jij mag dus wel opiaten en pammetjes geven aan bewoners, zolang zij dat als "zo nodig " hebben staan? Of uberhaupt op de medicijnenlijst?

Ja, dat klopt. De pammetjes krijgen ze vaak in tabletvorm en die zitten in de baxterrol. Maar ook Midazolam (neusspray die gebruikt wordt om mensen uit een grand mal te krijgen) mag ik in principe gewoon toedienen. We hebben cliënten die Haldol depot (injectie) krijgen maar daar komt een verpleegkundige voor.

Maar gaan natuurlijk niet zomaar extra opiaten of pammetjes geven zonder overleg met een arts. Als een cliënt symptomen van een psychose vertoont nemen we uiteraard eerst contact op met een arts.

quote:

Op woensdag 9 oktober 2019 19:36 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ok, cool. Je mag dus eigenlijk alles geven, zolang het maar niet in spuitvorm is. En is voorgeschreven.
Dat je voor extra eerst een arts (ik gok psychiater) moet bellen, is niet meer dan logisch.

Als we ons laten scholen/cursus volgen om intramusculair te injecteren zou het wel mogen, maar zover ik weet moet je dat wel aantal keer per jaar doen om bekwaam te blijven. Ik zelf laat liever het geven van injecties over aan mensen van de thuiszorg of de doktersassistente. Dan kan je ook tegen de cliënt zeggen de zuster komt, dat is wel rustgevender dan dat ik het bijvoorbeeld zou doen. Zeker bij cliënten met psychische problematiek.