GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
We hebben niet hoeven wachten. Een klein jaar nadat we elkaar leerden kennen gingen we naar de fertiliteitsafdeling van het ziekenhuis. Tussen mijn 17e en toen (rond mij 32e) wist ik van de aandoening, maar had ik geen kinderwens. Het traject om mij vruchtbaar te krijgen duurde twee jaar (aan medicatie). Nadat de TESE was geweest ging het vrij snel: na enkele weken hadden we al een afspraak bij de gyneacologie voor mijn partner.quote:Op maandag 16 september 2019 23:12 schreef BadderAapje het volgende:
Waarom heb jij een aantal jaar moeten wachten op je IVF behandeling? Als het genetisch probleem bekend is vanaf je geboorte kon/kan je hier een spoedaanvraag voor indienen.
Edit; ik lees nu pas dat je pas vanaf je 17de de molen inging. Ik heb zelf een afwijking in mijn dna waardoor mijn chromosonen niet op de juiste plaats staan. Hierdoor kon ik het traject al binnen een aantal maanden starten indien gewenst.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Het is inderdaad een heftig traject, zowel mentaal als fysiek. Uiteindelijk was het allemaal waard en valt dat weer in het niet bij de gebroken nachten nadat de kleine er isquote:Op dinsdag 17 september 2019 05:24 schreef CaVaBien het volgende:
Wat knap dat je dit durft te delen
Ik heb zelf geen problemen met vruchtbaarheid, maar zie in mijn directe omgeving veel mensen die er problemen mee hebben en weet dat het een heel lastig en heftig traject is.
Waarom is het onmogelijk om een tweede kind te krijgen? Zou je niet weer hetzelfde traject kunnen volgen?
Denk je dat jullie 'anders' omgaan met jullie dochter, omdat het bij jullie niet vanzelfsprekend was om een kindje te krijgen?
Het krijgen van een tweede is lastig, omdat er geen zaadcellen meer zijn: alles wat bij de TESE is gevonden is gebruikt. En dat heeft geleid tot 1 embryo wat dus is uitgegroeid tot onze dochter. Ik zal dus opnieuw vruchtbaar gemaakt moeten worden: een proces van zo’n twee jaar lang elke week een stuk of 6 spuiten met hormonen toedienen (met alle bijwerkingen) is voor ons al erg zwaar. Daarna moet er waarschijnlijk weer een TESE worden uitgevoerd (weer een operatie dus) en moeten we ook weer een IVF traject in. De kans dat dat allemaal nog een keer goed gaat is erg klein.
Wat ook geldt: we hebben nu al een kleine (de vorige keer was dat niet zo natuurlijk). Dat verandert de dynamiek hierdoor. En we willen vooral ook genieten van de jonge dame nu. We ontnemen ons best veel wanneer we ons helemaal weer focussen op een tweede (waarvan de komst dan ook nog eens niet heel waarschijnlijk is). Daarom hebben we de knoop doorgehakt: het is goed zo, we zijn dankbaar voor de kleine die we hebben gekregen.
Of we anders met haar omgaan? Geen idee. Ik zie om mij heen veel liefdevolle ouders die allemaal wat andere stijlen qua eten, opvoeden, spelen e.d. hebben. We verwennen de kleine natuurlijk wel, maar zeggen vaker nee dan ja op allerlei verzoeken (waar dan ook geen gedoe over is). Ook zijn we echt wel streng wanneer dat moet en hebben ook gewoon discussies over bord leeg eten, naar bed gaan en filmpjes kijken op de ipad. Dus eigenlijk net een gewoon gezin dus
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Het lijkt er erg uit je verhaal op dat een spermadonor niet echt is overwogen.
Zijn al vragen over gesteld, maar toch nog wat vragen.
Zag je dat niet als een optie omdat
1. Traject daarmee waarschijnlijk minder complex is. Minder onzekerheid over dat het misschien niet zou lukken?
2. Om er zeker van te zijn dat je genetisch geen vruchtbaarheidsproblemen doorgeeft aan je kind?
Je sprak ook over dat een tweede kind niet mogelijk is. Ook daarbij dus bewust spermadonor niet als optie gezien?
Hoewel ik begrijp dat je het liefst een kind hebt wat op je lijkt, dus jouw DNA lijkt het hebben van een (gezond) kind het meest belangrijke.
Dus vind het erg opvallend dat donor optie heel erg afwezig lijkt te zijn geweest. Of is dat meer hoe je het verhaal hebt geschreven?
Zijn al vragen over gesteld, maar toch nog wat vragen.
Zag je dat niet als een optie omdat
1. Traject daarmee waarschijnlijk minder complex is. Minder onzekerheid over dat het misschien niet zou lukken?
2. Om er zeker van te zijn dat je genetisch geen vruchtbaarheidsproblemen doorgeeft aan je kind?
Je sprak ook over dat een tweede kind niet mogelijk is. Ook daarbij dus bewust spermadonor niet als optie gezien?
Hoewel ik begrijp dat je het liefst een kind hebt wat op je lijkt, dus jouw DNA lijkt het hebben van een (gezond) kind het meest belangrijke.
Dus vind het erg opvallend dat donor optie heel erg afwezig lijkt te zijn geweest. Of is dat meer hoe je het verhaal hebt geschreven?
Eerst denken, dan typen
Je geeft zelf het antwoord eigenlijk al: we wilden het liefst een kind van onszelf. De donoroptie hebben we echt wel besproken, maar zou voor ons pas in beeld komen wanneer het eigen vruchtbaarheidstraject was uitgeput. Overigens is een donor ook niet zomaar geregeld, dat duurt ook zomaar een paar jaar, hoewel daar ook weer om hem te zeilen is.quote:
Het lijkt er erg uit je verhaal op dat een spermadonor niet echt is overwogen.
Zijn al vragen over gesteld, maar toch nog wat vragen.
Zag je dat niet als een optie omdat
1. Traject daarmee waarschijnlijk minder complex is. Minder onzekerheid over dat het misschien niet zou lukken?
2. Om er zeker van te zijn dat je genetisch geen vruchtbaarheidsproblemen doorgeeft aan je kind?
Je sprak ook over dat een tweede kind niet mogelijk is. Ook daarbij dus bewust spermadonor niet als optie gezien?
Hoewel ik begrijp dat je het liefst een kind hebt wat op je lijkt, dus jouw DNA lijkt het hebben van een (gezond) kind het meest belangrijke.
Dus vind het erg opvallend dat donor optie heel erg afwezig lijkt te zijn geweest. Of is dat meer hoe je het verhaal hebt geschreven?
Afijn, los van het proces tot aan de bevalling is er ook het proces na de bevalling: je moet een kind opvoeden. En ik denk dat ik moeilijk vrede had kunnen hebben met een kind van donorzaad als er nog een minieme kans op een kind van eigen zaad mogelijk zou zijn geweest. De vraag "had ik maar..." en "zou het niet toch..." zouden aan ons (vooral mij) vreten denk ik. Om die reden vinden we het nu ook prima: nog een keer het traject hoeft niet voor ons niet. En ook een donor hoeven we niet.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Je zei dat in je jeugd een genetische afwijking is gevonden. Gebruik je daar momenteel ook medicijnen voor? Injecties of gels?
Moest je voor al die injecties naar de huisarts of heb je ze zelf gedaan?
Misschien een vreemde vraag: kan je ruiken?
Moest je voor al die injecties naar de huisarts of heb je ze zelf gedaan?
Misschien een vreemde vraag: kan je ruiken?
Dankzij Panhypopituarisme ben ik ook onvruchtbaar en zit nu oa aan het mannelijk hormoon Nebido, dit was voor mij één van de eerste hormonen waar ik iets van merkte (baardgroei bijvoorbeeld), de voorgaande 20 jaar met injecties, zalfjes, pillen heb ik nooit wat van gemerkt.
Gebruik jij nu ook nog een hormoon?, en heb je van deze en eventueel voorgaande hormonen altijd wel de werkzaamheid van gemerkt?.
Gebruik jij nu ook nog een hormoon?, en heb je van deze en eventueel voorgaande hormonen altijd wel de werkzaamheid van gemerkt?.
The humans are dead, The humans are dead, We used poisonous gases
And we poisoned their asses,It had to be done, So that we could have fun
And we poisoned their asses,It had to be done, So that we could have fun
Nu dit is "gelukt" is je leven nu zoals je het altijd hebt gewenst of mist er nog steeds wat? een zoon misschien?quote:
[..]
Dankje!
Jullie dochter is écht één uit miljoenen
Mag ik je vandaag weer eens irriteren?
Ik snap waar je naar toe wilt. Wil je meer weten, PM maar even. Ik wilde het nu vooral over de onvruchtbaarheid hebben, los van de oorzaak.quote:
Je zei dat in je jeugd een genetische afwijking is gevonden. Gebruik je daar momenteel ook medicijnen voor? Injecties of gels?
Moest je voor al die injecties naar de huisarts of heb je ze zelf gedaan?
Misschien een vreemde vraag: kan je ruiken?
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Ook hiervoor geldt, ik wilde niet focussen op mijn aandoening, maar op de onvruchtbaarheid. PM maar even voor meer informatie, ik kan je wel wat vertellen over mijn situatie.quote:
Dankzij Panhypopituarisme ben ik ook onvruchtbaar en zit nu oa aan het mannelijk hormoon Nebido, dit was voor mij één van de eerste hormonen waar ik iets van merkte (baardgroei bijvoorbeeld), de voorgaande 20 jaar met injecties, zalfjes, pillen heb ik nooit wat van gemerkt.
Gebruik jij nu ook nog een hormoon?, en heb je van deze en eventueel voorgaande hormonen altijd wel de werkzaamheid van gemerkt?.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Vwjw..
Als vrouw in een zoveelste IVF traject vind ik je openheid erg verfrissend.. Ik merk dat ik de ivf erg naar mezelf toetrekt en dat ik mn Lief soms onbedoeld buitensluit.
Jullie hadden een andere aanloop waarbij eerst de "focus" op jou lag.. hoe kon je dat met je vrouw delen?
Hoe werkte dat voor jullie tijdens het ivf traject ?
Tnx!
Als vrouw in een zoveelste IVF traject vind ik je openheid erg verfrissend.. Ik merk dat ik de ivf erg naar mezelf toetrekt en dat ik mn Lief soms onbedoeld buitensluit.
Jullie hadden een andere aanloop waarbij eerst de "focus" op jou lag.. hoe kon je dat met je vrouw delen?
Hoe werkte dat voor jullie tijdens het ivf traject ?
Tnx!
Rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
Hier hebben wij het thuis echt wel een paar keer over gehad: willen we nog een keer een poging doen? Uiteindelijk besloten we dat niet te doen. Kleine kans, zekere bijwerkingen en de waarschijnlijke kater na afloop. Plus, wat ik eerder in dit topic zei, hadden we levensbeschouwelijke opvattingen: we vroegen een wonder en we kregen er een. Dat "durfden" we niet... (durven is niet helemaal het juiste woord, maar ik weet even niet iets beters).quote:
[..]
Nu dit is "gelukt" is je leven nu zoals je het altijd hebt gewenst of mist er nog steeds wat? een zoon misschien?
Uiteindelijk is ons gezin nu compleet. En dat zijn we heel gelukkig mee.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Hier kom ik op terug. Ik zit de hele dag mobiel, morgen kan ik wat meer zeggen. Daarom doe ik dat liever even op een toets. De vraag is namelijk erg goed! Dank je wel daarvoor!quote:
Vwjw..
Als vrouw in een zoveelste IVF traject vind ik je openheid erg verfrissend.. Ik merk dat ik de ivf erg naar mezelf toetrekt en dat ik mn Lief soms onbedoeld buitensluit.
Jullie hadden een andere aanloop waarbij eerst de "focus" op jou lag.. hoe kon je dat met je vrouw delen?
Hoe werkte dat voor jullie tijdens het ivf traject ?
Tnx!
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Het had ook anders kunnen aflopen, een gehandicapt kind bijvoorbeeld. Vergeet niet dat je maar een minieme genetische bijdrage heb gegeven. De kans op een afwijking is daartegen dan vrij groot. wat dit betreft: ik neem aan dat je kind nu volledig gezond is? Of ben je daar niet zeker van?quote:
[..]
Hier hebben wij het thuis echt wel een paar keer over gehad: willen we nog een keer een poging doen? Uiteindelijk besloten we dat niet te doen. Kleine kans, zekere bijwerkingen en de waarschijnlijke kater na afloop. Plus, wat ik eerder in dit topic zei, hadden we levensbeschouwelijke opvattingen: we vroegen een wonder en we kregen er een. Dat "durfden" we niet... (durven is niet helemaal het juiste woord, maar ik weet even niet iets beters).
Uiteindelijk is ons gezin nu compleet. En dat zijn we heel gelukkig mee.
Mag ik je vandaag weer eens irriteren?
Ik herken het welquote:Op maandag 16 september 2019 11:23 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Had je hier echt last van? Dat je dus het gevoel hebt dat je enkel bestaat om te kunnen voortplanten?
Of dus bang te zijn 'eenzaam' te zijn later? Want lijkt me niet de juiste beweegredenen voor kinderen.
Ook wij zijn kinderloos gebleven
En ook ik, mijn partner niet zo zeer, heb mijn exact dezelfde vragen afgevraagd
De eenzaamheid is niet de reden bij mijn, maar toch een stukje jaloersie naar ouders met kinderen...
Wel vader of moederdag... wel bezoek van kinderen of kleinkinderen terwijl ik dat nooit zal mogen beleven
Ongewenst kinderloos hiero.quote:
Had je hier echt last van? Dat je dus het gevoel hebt dat je enkel bestaat om te kunnen voortplanten?
Of dus bang te zijn 'eenzaam' te zijn later? Want lijkt me niet de juiste beweegredenen voor kinderen.
Ikzelf had nooit van die rammelende testikels zoals TS het omschreef, dus ik had hier geen last van. Mijn vrouw daarentegen wel. Het was meer een combinatie van die twee, zingeving aan het leven én bang voor eenzaamheid op latere leeftijd.
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Wat kost dit totale traject, wie heeft het allemaal betaald en hebben overwegingen rondom de ecologische voetafdruk van kinderen ooit n rol gespeeld in de overweging op jullie wens in te gaan?
Gewenst kinderloos hier, vasectomie en iedere dag nog blij om. Vind dat dat geluid ook we eens wat vaker gehoord mag worden, dat sacraliserende beeld van kinderen die zin aan het leven geven is wel heel conservatief.quote:
[..]
Ik herken het wel
Ook wij zijn kinderloos gebleven
En ook ik, mijn partner niet zo zeer, heb mijn exact dezelfde vragen afgevraagd
De eenzaamheid is niet de reden bij mijn, maar toch een stukje jaloersie naar ouders met kinderen...
Wel vader of moederdag... wel bezoek van kinderen of kleinkinderen terwijl ik dat nooit zal mogen beleven
Thanks! Oorzaak zal zeer waarschijnlijk hormonaal zijn, beschadiging van de hypofyse. Ik ben niet iemand die dit graag met een groep zou willen delen oid, de mogelijkheden zoek ik inderdaad online wel op. Maar dat blijft toch een soort van algemene richtlijn wat eventuele mogelijkheden zouden kunnen zijn, die niet per sé op mij van toepassing zouden hoeven zijn.quote:Op maandag 16 september 2019 21:25 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Goede vraag zeg! Knap vooral ook dat je zelf hier al mee bezig bent zonder directe kinderwens.
Je zegt dat je "100% sap, 0% zaad" hebt. Weet je daarvan ook de oorzaak? Dat maakt het wel makkelijker om in bijvoorbeeld (online) lotgenoten te zoeken of contact op te nemen met een patiëntenvereniging. De Nederlandse zorg is erg goed, maar ook behoudend. Ze zullen geen vruchtbaarheidsbehandeling starten zonder directe kinderwens. Dit vanwege kosten, maar ook belasting voor jou als patiënt.
In mijn geval was het een bekende oorzaak. Ik heb daar qua vruchtbaarheid niets mee gedaan, totdat ik mijn huidige partner leerde kennen. Nadat we gingen samenwonen zijn we vrij snel een traject in gegaan, omdat we wisten dat het toch een tijdje zou duren en we dan maar beter al aan de gang konden zijn.
Oh well. Die onzekerheid zal niet weggaan totdat ik een directe kinderwens krijg denk ik. Niks aan te doen.
Ik weet niet of je dat kan beantwoorden, mogelijk is het gewoon een gebrek aan mijn zijde en ik bedoel zeker geen disrespect, maar je geeft aan dat iedereen begrip en respect heeft voor het traject en wat je doormaakt.
Ik heb dat begrip en respect niet gelijk (automatisch), zelf ben ik gesteriliseerd omdat ik geen behoefte heb aan kinderen. Voor mij lijkt het (zeker als religieus persoon) me behoorlijk voor de hand liggen om geen kinderen te 'proberen' te krijgen, als dit niet kan. Dat dat jammer is (kan zijn) als die behoefte er wel is, dat snap ik. Dat het tijd kan kosten om over de teleurstelling heen te komen dat het niet voor je weg is gelegd, ook. Dat je dan een (duur) medisch traject in gaat om alsnog kinderen te 'proberen' te krijgen, dat snap ik niet.
Mocht je geen zin hebben om hier toelichting op te geven 'omdat ze het toch niet snapt', no offense taken. Ik zou zelf misschien ook geen zin hebben om het aan een 'non believer', uit te leggen.
Ik heb dat begrip en respect niet gelijk (automatisch), zelf ben ik gesteriliseerd omdat ik geen behoefte heb aan kinderen. Voor mij lijkt het (zeker als religieus persoon) me behoorlijk voor de hand liggen om geen kinderen te 'proberen' te krijgen, als dit niet kan. Dat dat jammer is (kan zijn) als die behoefte er wel is, dat snap ik. Dat het tijd kan kosten om over de teleurstelling heen te komen dat het niet voor je weg is gelegd, ook. Dat je dan een (duur) medisch traject in gaat om alsnog kinderen te 'proberen' te krijgen, dat snap ik niet.
Mocht je geen zin hebben om hier toelichting op te geven 'omdat ze het toch niet snapt', no offense taken. Ik zou zelf misschien ook geen zin hebben om het aan een 'non believer', uit te leggen.
And the druids turn to stone...
Wat jij schetst is een onderbelichte kant van deze samenleving, een samenleving waarin het normaal is om kinderen te krijgen en waar het niet hebben van kinderen als 'niet normaal' wordt beschouwd.quote:
Ik weet niet of je dat kan beantwoorden, mogelijk is het gewoon een gebrek aan mijn zijde en ik bedoel zeker geen disrespect, maar je geeft aan dat iedereen begrip en respect heeft voor het traject en wat je doormaakt.
Ik heb dat begrip en respect niet gelijk (automatisch), zelf ben ik gesteriliseerd omdat ik geen behoefte heb aan kinderen. Voor mij lijkt het (zeker als religieus persoon) me behoorlijk voor de hand liggen om geen kinderen te 'proberen' te krijgen, als dit niet kan. Dat dat jammer is (kan zijn) als die behoefte er wel is, dat snap ik. Dat het tijd kan kosten om over de teleurstelling heen te komen dat het niet voor je weg is gelegd, ook. Dat je dan een (duur) medisch traject in gaat om alsnog kinderen te 'proberen' te krijgen, dat snap ik niet.
Mocht je geen zin hebben om hier toelichting op te geven 'omdat ze het toch niet snapt', no offense taken. Ik zou zelf misschien ook geen zin hebben om het aan een 'non believer', uit te leggen.
Voorbeeld: Het is normaal om thuis te blijven als je kroost ziek is, de werkgever heeft hier (uiteraard) alle begrip voor. (vliegen met een huilende baby, kamertje voor het kolven en wat nog meer is de standaard), in vele ergere maten als je kind een bepaalde ziekte heeft en op het punt staat te overlijden kun je van alle kanten op support rekenen, de werkgever geeft je alle ruimte (wat natuurlijk logisch is)
Als bewust kinderloos stel zien wij ook de andere kant, als onze hond ziek is snapt de werkgever ineens niet dat je er voor hem wil zijn, als de laatste uren aangebroken zijn moet je jezelf maar schikken aan het werkritme, het overlijden van je trouw gezinslid (viervoeter) schijnt dan ineens niet meer belangrijk te zijn, je dient op te draven voor je diensten.
alles wat met kinderen te maken heeft schijnt uitzondering te zijn, maar is er iets bijzonders aan je huisdier dan is het ineens de omgedraaide wereld.
zelfde is in een restaurant, als een baby de hele ruimte vult met een strontlucht of gejank dan moet iedereen dat maar accepteren, maar een hond die rustig licht te slapen onder een tafel vinden me maar vies en raar.
en dat alles staat volledig terzijde aan de steeds maar aeer terug komende vraag: willen jullie geen minderen? of wanneer komen er kinderen?
we leven in een rare wereld
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 18-09-2019 00:04:26 ]
Helemaal eens met wat hierboven staat. Kinderen lijken de norm te zijn en als vanzelfsprekendheid allerlei privileges (voor de ouder) op te roepen zonder dat het alternatief (geen kinderen krijgen) eens als uitgangspunt wordt genomen.quote:
[..]
Wat jij schetst is een onderbelichte kant van deze samenleving, een samenleving waarin het normaal is om kinderen te krijgen en waar het niet hebben van kinderen als 'niet normaal' wordt beschouwd.
Voorbeeld: Het is normaal om thuis te blijven als je kroost ziek is, de werkgever heeft hier (uiteraard) alle begrip voor. (vliegen met een huilende baby, kamertje voor het kolven en wat nog meer is de standaard), in vele ergere maten als je kind een bepaalde ziekte heeft en op het punt staat te overlijden kun je van alle kanten op support rekenen, de werkgever geeft je alle ruimte (wat natuurlijk logisch is)
Als bewust kinderloos stel zien wij ook de andere kant, als onze hond ziek is snapt de werkgever ineens niet dat je er voor hem wil zijn, als de laatste uren aangebroken zijn moet je jezelf maar schikken aan het werkritme, het overlijden van je trouw gezinslid (viervoeter) schijnt dan ineens niet meer belangrijk te zijn, je dient op te draven voor je diensten.
alles wat met kinderen te maken heeft schijnt uitzondering te zijn, maar is er iets bijzonders aan je huisdier dan is het ineens de omgedraaide wereld.
zelfde is in een restaurant, als een baby de hele ruimte vult met een strontlucht of gejank dan moet iedereen dat maar accepteren, maar een hond die rustig licht te slapen onder een tafel vinden me maar vies en raar.
en dat alles staat volledig terzijde aan de steeds maar aeer terug komende vraag: willen jullie geen minderen? of wanneer komen er kinderen?
we leven in een rare wereld
Edit: bewust kinderloos zou op z’n minst dezelfde privileges moeten hebben en misschien zelfs mee, bijvoorbeeld goedkopere vliegtickets. Van vliegschaamte naar kindschaamte.
En ik wil je topic niet kapen, maar de vanzelfsprekendheid waarmee kinderen krijgen hier bejubeld wordt mag ook wel wat meer kritiek krijgen in plaats van de bewondering en lof. Daarbij, adopteren is ook n optie. Het gaat in de eerste plaats om de bevrediging van een eigen behoefte, dat mag, maar dat is niet vanzelfsprekend heilig.
[ Bericht 10% gewijzigd door #ANONIEM op 18-09-2019 00:13:40 ]
Ja jongens, de kinderen die dankzij mensen als TS worden geboren wassen jouw billen als je dat aan het eind van je leven zelf niet meer kunt.
crap in = crap out
Kindschaamte en het gelijk stellen van een mens met een huisdier, tuurlijk 
Adoptie is bovendien echt wezenlijk anders dan een kind van je eigen DNA
Adoptie is bovendien echt wezenlijk anders dan een kind van je eigen DNA
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
De afwijking die ik heb was voor ons geen beletsel om een poging te wagen. Genetische defecten zijn er bij iedereen in meer of mindere mate. Soms zie je dat bij de geboorte (of bij prenatale screening), zoals bij Down. Soms zie je dat na een jaar of 17, zoals bij mij. Bij sommige andere mensen leiden genetische defecten (of eigenlijk afwijkingen) tot borstkanker of verhoogde kans op hart- en vaatziekten...quote:
[..]
Het had ook anders kunnen aflopen, een gehandicapt kind bijvoorbeeld. Vergeet niet dat je maar een minieme genetische bijdrage heb gegeven. De kans op een afwijking is daartegen dan vrij groot. wat dit betreft: ik neem aan dat je kind nu volledig gezond is? Of ben je daar niet zeker van?
Wat ik hiermee wil zeggen is: absolute zekerheid op een perfect gezond kind heb je nooit - tenzij je nooit aan kinderen gaat beginnen... Voor zover wij (en het consultatiebureau e.d.) kunnen zien is onze dochter kerngezond. Gelukkig maar...
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Jullie kunnen toch al goedkopere vliegtickets enzovoort kopen?quote:
[..]
Helemaal eens met wat hierboven staat. Kinderen lijken de norm te zijn en als vanzelfsprekendheid allerlei privileges (voor de ouder) op te roepen zonder dat het alternatief (geen kinderen krijgen) eens als uitgangspunt wordt genomen.
Edit: bewust kinderloos zou op z’n minst dezelfde privileges moeten hebben en misschien zelfs mee, bijvoorbeeld goedkopere vliegtickets. Van vliegschaamte naar kindschaamte.
En ik wil je topic niet kapen, maar de vanzelfsprekendheid waarmee kinderen krijgen hier bejubeld wordt mag ook wel wat meer kritiek krijgen in plaats van de bewondering en lof. Daarbij, adopteren is ook n optie. Het gaat in de eerste plaats om de bevrediging van een eigen behoefte, dat mag, maar dat is niet vanzelfsprekend heilig.
En adopteren vind ik juist meer iets voor honden.
|
|
