Afstand nemen van je ouders

Hoezo is je vader wel trots op de andere en niet op jou? Van wat ik hier op fok kan lezen doe je het toch verdomd goed? Goede baan, mooi huis en een goede relatie?

quote:

Op zaterdag 14 september 2019 21:26 schreef Seven. het volgende:
Ik ga proberen om het bondig te houden.

Voorgeschiedenis:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Recente geschiedenis, denk aan de afgelopen 3 jaar:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik wil gewoon vriendelijk met ze blijven op verjaardagen, kerst en dat soort dingen, ik wil eigenlijk een band zoals ik die heb met bijvoorbeeld m'n ooms en tantes. Leuk als je elkaar ziet, maar het contact er omheen hoeft voor mij niet meer want daar zit 'm het stukje afwijzen met m'n ouders.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik kan wel wat advies gebruiken over hoe ik dit allemaal in goede banen kan leiden zonder oorlog in de familie. Het is zeker geen ruzie, maar op de lange termijn is deze situatie niet houdbaar voor m'n zus.

En hoe kan je berusten in het idee dat je vader niet van je houdt, maar wel van z'n andere 3 kinderen?

Ik denk dat je het eigenlijk al heel goed doet. Je bent je eigen grenzen gaan bewaken en steekt geen energie in het proberen te veranderen van anderen.

Berusten in dat je afgewezen wordt door je eigen vader lijkt mij heel lastig. Dat kan bijna niet anders dan invloed hebben op de rest van je leven omdat jouw systeem daardoor verstoord is.

Afstand nemen is dan het beste, maar de pijn zal er niet door weggaan.

quote:

Op zaterdag 14 september 2019 21:26 schreef Seven. het volgende:
Ik ga proberen om het bondig te houden.

Voorgeschiedenis:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Recente geschiedenis, denk aan de afgelopen 3 jaar:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik wil gewoon vriendelijk met ze blijven op verjaardagen, kerst en dat soort dingen, ik wil eigenlijk een band zoals ik die heb met bijvoorbeeld m'n ooms en tantes. Leuk als je elkaar ziet, maar het contact er omheen hoeft voor mij niet meer want daar zit 'm het stukje afwijzen met m'n ouders.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik kan wel wat advies gebruiken over hoe ik dit allemaal in goede banen kan leiden zonder oorlog in de familie. Het is zeker geen ruzie, maar op de lange termijn is deze situatie niet houdbaar voor m'n zus.

En hoe kan je berusten in het idee dat je vader niet van je houdt, maar wel van z'n andere 3 kinderen?

Kan je een onafhankelijk derde inhuren om als mediator te spelen tussen jou en je ouders?

Ik heb eerder topics van jou gelezen hier over.
Ik denk niet dat je vader niet van je houdt, ik snap wel dat je deze overtuiging hebt door al het gedoe.
Maar volgens mij moet je 2 dingen los van elkaar proberen te zien.
Het materiële en deel zijn van zijn invloedssfeer is geen houden van. Het is wel iets wat hij van uit liefde probeert te doen (hij weet en kan niet beter waarschijnlijk). Door dat jij (terecht) niet in deze invloedssfeer wil zijn en deze (vreemde) vorm van liefde dus niet accepteert komen jullie in conflict.
Helaas weet hij en kent hij geen andere manier om liefde te tonen. maar ik denk persoonlijk dat die liefde er wel is.

[ Bericht 3% gewijzigd door dop op 14-09-2019 21:51:37 ]

quote:

Op zaterdag 14 september 2019 21:43 schreef Seven. het volgende:

[..]

Ik heb tevens een reputatie als sloerie, ik woon niet in een huisje achteraf (dat hij me die mogelijkheid ontzegd heeft, ziet hij niet in denk ik), ik ben een feminist en ik heb sowieso andere overtuigingen dan hij. De rest van zijn kinderen leeft zoals hij: 2 of 3 keer verkering voor je gaat trouwen en settelen met kids in een traditionele rolverdeling.

Mijn ouders zien mij sowieso nog steeds als de oorzaak voor de problemen die er speelden in ons gezin. Ik was een lastig kind in hun ogen, maar in werkelijkheid hebben mijn ouders mij allebei echt tekort gedaan. Ik ben verwaarloosd, en daardoor voelde ik me niet veilig en ik was bijzonder onzeker. Nou ja, een kind met sterk autistische trekken gaat zich dan inderdaad niet erg sociaal gedragen.

Oftewel: ik ontworstel me aan de oude rolpatronen, zij zitten er nog volop in.

Autistische trekken? Je was toch gewoon slimmer dan de rest?

Heel bekend verhaal, zeg maar story of my life, echt.

Hoe gaat jouw partner hier mee om ?
Mijn ouders keerde zich ook tegen mijn partner (mijn vrouw en moeder van onze 3 kids)
Altijd gezeik rond feestdagen en verjaardagen.

Sinds 2 jaar heb ik tegen ze gezegd dat ik niets meer met ze te maken wil hebben, inclusief mijn zus, ook deel van het kliekje.

Moeilijk, zwaar en soms vraag ik mij af ben ik zo een verschrikkelijk persoon dat ik dat heb gedaan ?

Nee ik koos voor mij en mijn gezin.
Pro tip, als het jullie leven negatief beïnvloed, probeer er uit te komen of steek er geen energie meer in.

quote:

Op zaterdag 14 september 2019 21:48 schreef Seven. het volgende:

[..]

Ik wil gewoon vriendelijk met ze blijven op verjaardagen, kerst en dat soort dingen, ik wil eigenlijk een band zoals ik die heb met bijvoorbeeld m'n ooms en tantes. Leuk als je elkaar ziet, maar het contact er omheen hoeft voor mij niet meer want daar zit 'm het stukje afwijzen met m'n ouders.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik kan wel wat advies gebruiken over hoe ik dit allemaal in goede banen kan leiden zonder oorlog in de familie. Het is zeker geen ruzie, maar op de lange termijn is deze situatie niet houdbaar voor m'n zus.

En hoe kan je berusten in het idee dat je vader niet van je houdt, maar wel van z'n andere 3 kinderen?

Ik denk dat je het eigenlijk al heel goed doet. Je bent je eigen grenzen gaan bewaken en steekt geen energie in het proberen te veranderen van anderen.

Berusten in dat je afgewezen wordt door je eigen vader lijkt mij heel lastig. Dat kan bijna niet anders dan invloed hebben op de rest van je leven omdat jouw systeem daardoor verstoord is.

Afstand nemen is dan het beste, maar de pijn zal er niet door weggaan.
[/quote]

Dankjewel .

Wat vooral moeilijk is, is dat dit straks ook impact zal hebben op ons kind. We wonen gelukkig op loopafstand van m'n schoonouders, maar dat zal het contrast met mijn ouders ook veel groter maken.

Wat ik merk is dat m'n zus het lastig vindt en dat raakt mij ook. Dan ga ik weer nadenken over de situatie en wat er allemaal achter schuilgaat. Terwijl ik het in de tijd dat het dood bloedde eigenlijk niet echt moeilijk had, dan overviel het me 1x per maand. Maar nu mijn moeder m'n zus ermee lastigvalt, komt het wekelijks bovendrijven.
[/quote]

Ik vind jou juist 1 van de interesssanste vrouwelijke User van fok. Snap niet waarom je ouders jou niet kunnen waarderen.

quote:

Op zaterdag 14 september 2019 21:50 schreef Seven. het volgende:

[..]

Dat kan ik, maar dat wil ik niet. Ik ben wel klaar met zelf de confrontatie opzoeken, en bovendien geloof ik niet dat het iets zou veranderen. Mijn vader heeft zijn vermogen al verdeeld en het zal mij niets verbazen als er straks geen cent over is voor mij.

Je hebt recht op je legitieme portie.

quote:

Op zaterdag 14 september 2019 21:55 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Je hebt recht op je legitieme portie.

levert dat de liefde / erkenning op waar naar ze waarschijnlijk verlangt?

quote:

Op zaterdag 14 september 2019 21:54 schreef Seven. het volgende:

[..]

Nee joh, maar omdat ik geen sociale skills had, was ik wel een boekenwurm die zich enorm goed kon concentreren. Dat resulteerde in ruime voldoendes zonder enige inzet van mijn kant. De rest was meer bezig met sport en vrienden, dus wat mindere resultaten op school. Ik ben bepaald niet hoogbegaafd , een echte HBO-er.

Dat zie ik ook als “slimmer dan de rest”. Ik ben ook niet hoogbegaafd, wel meer gedreven dan de meeste mensen van mijn achtergrond. Terwijl de anderen bezig waren met seks en drugs, deed ik mijn best op school. En dat geeft toch echt wel voordelen.

Mja volgens mij is het een taboe dat ouders toch favorieten hebben. Het zou heel goed kunnen. Het is wel kut.

Ik heb een vriendin die ook een broer en zus heeft. Broer en zus leven idd huisje boompje beestje.Getrouwd en eigen kinderen. Mijn vriendin is al gescheiden, geen eigen kinderen maar wel samen met een man met kinderen. Ze heeft gestudeerd, is super slim, super goede baan maar wordt niet zo behandeld als haar broer en zus...

Rare Pa heb je , helpt z'n andere kinderen om buitenaf te wonen en vraagt jou "waarom woon je niet buitenaf" alsof dat hetzelfde zou kosten als je huidige woning (Ik denk zo van niet, maar kan het mis hebben) Goeie grap

Ja joh ik zou het gewoon simpel houden, vind je het chill om met hun om te gaan of niet, zo niet laat gaan , zo ja hou dan contact. Wat je ook kunt doen is enkel met je Ma contact te houden af en toe afspreken etc hoeft je Pa niet de hele tijd bij te zijn of wel

quote:

Op zaterdag 14 september 2019 21:56 schreef dop het volgende:

[..]

levert dat de liefde / erkenning op waar naar ze waarschijnlijk verlangt?

Ik verwacht dat de ouders eigenlijk niet doorhebben dat Seven zo voelt. Denk dat een mediator die de tijd neemt om te bemiddelen zoiets beter kan uitleggen. Heb altijd het idee bij dit soort ouder-kind conflicten dat de ouders niet door hebben wat voor schade ze aanrichten.

Als mensen lullig tegen je doen is dat nooit ok. Of het nu vreemden, vrienden of familie van je is. Als het je familie betreft kun je dit uitspreken en verzoeken daar rekening mee te houden. Doen ze dit niet na herhaalde pogingen dan is het alleen nog maar aan jou hoe je hiermee kunt dealen.

En als ze dus niet willen veranderen MOET JIJ jezelf in bescherming nemen en voor jezelf zorgen WANT ZIJ DOEN HET NIET. Neem dus net zoveel afstand als waar jij je goed bij voelt, ga op tijd weg als je je niet goed voelt in een situatie die voor jouw niet ok is en BEWAAK JE EIGEN GRENZEN.

Doe GEEN dingen waar je je niet prettig bij voelt en zeg gewoon NEE, daar heb ik geen behoefte aan

Heel veel sterkte meis, want dit soort situaties valt niet mee, maar als het je lukt kom je er sterker uit.

BTW, ik gebruik altijd het voorbeeld van de gang waar ik door heen loop en waar een hond blaft in een kamer. Ik open de kamer en aai de hond die vervolgens in mijn klauwen bijt. De hond bijt dus het is zijn schuld.

De volgende dag loop ik weer door de gang en hoor de hond blaffen. Ik ga weer de kamer in en aai de hond die weer in mijn klauwen bijt. Teringhond!

De dag daarop loop ik weer door de gang en open de deur bij het horen van het blaffen van de hond. Opnieuw bijt de hond mij. Maar dit keer is het niet de schuld van de hond maar bijt ik mijzelf.

Succes! Hou van jezelf want dat is JOUW taak and be courageous

quote:

Op zaterdag 14 september 2019 22:00 schreef Seven. het volgende:

[..]

Heel eerlijk? Mijn moeder ligt hier nachten wakker van, maar het interesseert hem werkelijk geen fluit. En ik denk ook dat als ik er morgen niet meer ben, dat hij daar echt niet kapot van zal zijn.

Ik snap wat je probeert te zeggen maar ik ben al te vaak van een koude kermis thuisgekomen met die man om te geloven dat hij van me houdt. Het doet me ook gewoon heel veel verdriet, het is makkelijker om afstand te nemen van iemand die niet van je houdt.

Makkelijker of moeilijker ?
Als het makkelijk is wat is dan het probleem ?