Hallo! Welkom in dit nu al legendarische topic over een toekomstige wereldster. In dit topic gaan we de grandioze carrière van het nieuwe Belgische wonderkind volgen. Nee, ik heb het niet over Remco Evenepoel, de Belgen hebben nog iets veel beters in de aanbieding. Een buitengewoon aardige boerenzoon, die zonder kapsones en arrogantie een aardig potje hard kan rijden. Ik heb het over Mauri Vansevenant, de zoon van Wim Vansevenant.
Wim Vansevenant was een van mijn eerste culthelden. Vooral omdat Wim er geen reet van kon. In de Tour werd hij bijna ieder jaar laatste. Na twee mislukte pogingen in 2004 en 2005 om de rode lantaarn te veroveren slaagde hij in 2006 wel in zijn opzet. De eerste rode lantaarn was een feit, er zouden er nog twee volgen. Drie jaar achter elkaar werd Wim laatste in de Ronde van Frankrijk. Een prestatie waardoor hij met enige regelmaat in de schijnwerpers kwam te staan, iets waar hij zichtbaar niet op zat te wachten. Met de nodige schroom nam hij dan maar weer voor de zoveelste keer een echte rode lantaarn van de schijtlollige equipe van de NOS in ontvangst, binnensmonds mompelend dat hij het echt niet bewust deed. Nee, die aandacht komt hem gestolen worden, hij deed ook maar gewoon zijn werk.
Terwijl Wim ieder jaar op jacht ging naar de laatste plaats groeide Mauri in alle rust op. Hij liep een beetje rond op de boerderij, zonder ooit een fiets aan te raken. Aanvankelijk leek Mauri geen enkele interesse te hebben in het wielrennen, ofschoon hij naar een wielrenner is vernoemd en een wielrenner als vader heeft. Werken op de boerderij sprak hem veel meer aan. Toch besloot hij ooit op de fiets te stappen en de rest is geschiedenis. Als junior viel Mauri niet echt op, mede omdat hij het met oud materiaal van zijn vader moest doen. Vorig jaar, tijdens zijn eerste jaar als belofte, liet hij de eerste tekenen van talent zien. Zo werd hij 10e in de lastige Valle d'Aosta en wist hij aan het eind van het jaar vijfde te worden in de kleine Ronde van Lombardije. Zijn vader moest altijd strijden om de rode lantaarn en kwam nog geen heuvel over, Mauri daarentegen heeft zich ontpopt als een begenadigd klimmer.
Dit jaar is Mauri zijn definitieve doorbraak aan het beleven. Hij werd vijfde in de Vredeskoers, reed in een amateurkoers in de Pyreneeën de nummer twee op meer dan vier minuten en daarna won hij ook nog eens Valle d'Aosta, daar waar hij vorig jaar tiende werd. En nu? Nu rijdt Mauri in Frankrijk de Tour de l'Avenir. De Ronde van de Toekomst, een ronde die hij misschien wel gaat winnen. De komende dagen gaan we de bergen in, het terrein van Mauri. Wie gaat hem van de zege houden? We gaan het volgen, in dit memorabele topic. Vader Wim won drie keer de rode lantaarn, zoon Mauri gaat drie keer de gele trui winnen. Minstens.
Hieronder kunt u twee geweldige interviews lezen van het gouden koppel, Mauri en Wim. Een absolute aanrader.
SPOILERPa was vroeger rode lantaarn in Tour, zoon Mauri Vansevenant nu een groot klimtalent: “Ik ‘boer’ soms hele dagen mee”
Pa/ex-prof Wim (47) en zoon/klimwonder Mauri (20): samen goed voor een portie West-Vlaamse nuchterheid, zelfrelativering en boerenleute. En... een droomscenario voor 2025 in de Franse cols: “Mauri op kop, geletruidrager en toekomstig Tourwinnaar Remco Evenepoel in het spoor: zou dat niet fantastisch zijn?”
Je eindzege in de Ronde van Aosta, één van de zwaarste rittenkoersen bij de U23, ging op 21 juli tijdens de Tour in Foix over de tongen, Mauri. Het zegt alles over de impact.
Mauri: “Het was al zo lang geleden dat er nog eens een Belg won (Luc Wallays in ’83, red.). Dat maakte het extra speciaal.”
Wim: (knipoogt) “Hij heeft natuurlijk ook zijn naam mee.”
‘Zoon van’, klonk het.
Wim: “Liever ben ik zelf ‘vader van’. Dat betekent dat hij het beter heeft gedaan dan ik.”
Wat heb jij meegekregen van pa’s carrière, Mauri, behalve dat hij zich uit de naad werkte voor Van Petegem en McEwen en drie keer de rode lantaarn veroverde in de Tour?
Mauri: «Weinig. Hij is ook al gestopt in 2008. Negen, was ik toen. Na de Tour was ’t altijd ‘grote feejste’, herinner ik me wel. Maar voorts…»
Wim: «Het interesseerde je ook niet, hé Mauri.»
Mauri: «Neen. Ik was nog niet met wielrennen bezig. Het zei me niks. Ik groeide voornamelijk op bij mijn grootouders. Daar werd nooit koers gekeken.»
Wim: «Altijd! Maar als ze riepen: ‘Mauri, Mauri, je papa is op tv’, antwoordde je: ‘Ja, ja, ’k heb hem al gezien.’ (lacht) En weg was je, naar buiten.»
Wanneer sloeg die vonk dan precies over?
Wim: «’t Was altijd boeren, boeren, boeren. Tot, plots, in 2010: ‘Voader, ik moet iets zeggen. Ik zou eigenlijk graag willen koersen. Dat boeren kan ik dan nóg wel.’ Ik viel zowat van mijn stoel. ‘Jaah’, dacht ik. ‘Het is niet waar, hé.’ Veel geld wilden we er niet inpompen. Omdat we ervan uitgingen dat het toch niet lang zou duren. Tot zijn overstap naar het U23-team van Michel Pollentier (EFC-L&R-Vulsteke, red.), twee jaar geleden, heeft hij altijd op mijn oude Ridley gereden. En… (lacht) misschien nóg straffer: pas dit seizoen koerst hij voor het eerst met nieuwe schoenen. Tot voor kort deed hij dat nog met mijn exemplaren uit 2008. Welgeteld euh…»
Mauri: (geamuseerd) «…tien jaar oud. En tot op de draad versleten.»
Wim: «Iedereen klapte erover. Hoog tijd dus om te veranderen. ‘Bère’, sprak ik ex-ploegmaat Bert Roesems (Sport Marketing Officer Road Racing bij Shimano, red.) aan. ‘Heb jij soms geen paar meer liggen?’ Dat had hij. We hebben ze eens op de bascule gezet. Het scheelde een kilo. (roept luid) Eén kilo!!»
Mauri: «Ongelooflijk.»
Wim: «Ik ben van het principe: koersen is niet moeilijk, da’s puur… stampen.»
Mauri: «En als het al met die oude schoenen niet gaat, zal het met nieuwe ook niet lukken.»
Je timmert razendsnel een jongerenpalmares bij elkaar Mauri. In de bergen dan nog. Voor ons, Belgen, niet echt het uitverkoren terrein.
Mauri: «Ik had er meteen voor willen tekenen.»
Wim: «De Plus, Lambrecht (), Evenepoel. Op termijn Mauri en Ilan Van Wilder… We hebben nu wel een aantal beloftevolle klimmers voor de toekomst. Voor een deel ook de verdienste van de wielerbond.»
Mauri: (knikt) «Prima stages, uitstekende begeleiding. Niet alleen in mijn eigen team, ook dáár. De bond heeft mijn ontwikkelingsproces mee versneld.»
‘Onder druk wordt steenkool diamant’, zegt Tom Boonen. Die druk houd jij bewust af, Wim?
Wim: «Tom ging in zijn jeugd ook niet onder veel druk gebukt, denk ik. (grijnst) Vader André was een rustige mens.»
Mauri: «Laat ons zeggen dat een ruwe diamant moet worden schoongeslepen.»
Wim: «Om het op Aosta toe te spitsen: bergop kwam hij daar niet in de problemen. Maar toen hij de leiderstrui veroverde, dacht ik wel: ‘Oei, ze leggen vijftig kilo in zijn nek, wat nu?’»
Mauri: «Ik ging er redelijk goed mee om.»
Welke levenswaarde(n) geef jij je zoon mee, Wim?
Wim: «Dat hij vooral moet doen wat hij geirn doet. Als hij morgen zegt: ‘Ik stop met koersen’, zal ik daar geen probleem mee hebben. Profteams trekken al volop aan zijn mouw, de onderhandelingen lopen. Waarbij ik steeds hetzelfde herhaal: ‘Ik zoek een ploeg waar hij met plezier voor een week zijn valies zal maken.’ Heel belangrijk, vind ik. Dat hij zo’n gevoel krijgt van…»
Mauri: «…tof, we zijn weg!»
Hoeveel WorldTour-teams zijn op dit moment geïnteresseerd?
Wim: «Zeker twee.»
Belgische?
Wim: «Tot op heden niet. Wel op (pro)continentaal niveau. Lotto-Soudal zit natuurlijk met zijn eigen kweekvijver. En Patrick Lefevere hebben we nog niet gehoord. Ook al vernam ik dat hij wel gecharmeerd was door Mauri’s prestaties. Hij kent hem al wel langer. West-Vlamingen onder elkaar, hé.»
Boerenzonen in het peloton – Lampaert, Backaert, Carapaz: ze staan symbool voor de oersterke, hardwerkende mens.
Wim: «Voor de mens die al wat gehard is door het leven, vooral. De nodige tegenslagen heeft gekend, maar er zich altijd heeft uitgewroet. De mens ook die beseft dat hij niets voor niets krijgt, nooit zin arms laat zakken. We zijn gezegend met een geweldige zoon. Mauri heeft geen ‘zittend gat’. Hij loopt school, helpt ondertussen mee op de boerderij, onderhoudt zijn eigen moestuin met verse groentjes en koerst bovendien. Ik heb hem al gezegd dat hij eens een lief moet zoeken. ‘Geen tijd’, klinkt het.»
Mauri: «’t Is echt verschrikkelijk druk. Zeker in de zomer, als de dagen lengen. Dan ben ik van 7 tot 21 uur in de weer. Ik werk mee met pa. Van moéten, soms. (lacht) Maar doe ik het graag.»
Wim: «De beste fitness, jong.»
Mauri: (knikt) «Zo ontwikkel ik andere spieren dan alleen maar mijn benen. Kracht komt bijvoorbeeld ook vanuit je onderrug. Ik blijf constant in beweging. Kan geen kwaad.»
Van tegenslagen gesproken: hoe blikken jullie terug op 3 juni 2017?
Mauri: «Een heel slechte ervaring. Het was de dag dat ik in de Alpenklassieker voor junioren solo op kop reed met anderhalve minuut voorsprong. Maar in een afdaling plots een bocht miste en vol tegen een muur aanknalde. Diagnose: gebroken pols en dubbele nekwervelfractuur.»
Wim: «C1 en C2. Toen de dokters het vaststelden, werd het plots vreej stille.»
Mauri: «In het ziekenhuis, waar ik foto’s liet nemen, keken ze me aan: ‘Huh, loop jij nog rond?’ Ik ben door het oog van de naald gekropen. Blij dat ik hier nog zit, want het had veel slechter kunnen aflopen.»
Wim: «‘Hij zal toch opnieuw kunnen koersen?’, vroeg ik de neurochirurg van het AZ Sint-Jan in Brugge aan de telefoon. ‘Mijnheer Vansevenant’, antwoordde die. (op fluistertoon) ‘Als die wervels ook maar één millimeter verschuiven, valt de longfunctie stil, stopt de zuurstoftoevoer naar de hersenen en is het afgelopen.’ (blaast) Dan voel je je klein, hoor.»
Mauri: «Maar kijk: alles is wonderwel goed gekomen. Mijn revalidatie verliep vlot. Ik heb nergens nog last van.»
Waaraan ontleen jij jouw aparte voornaam, Mauri?
Mauri: «Aan de Spaanse ex-prof Melchor Mauri (onder meer Vueltawinnaar in ’91, red.).»
Wim: «Ik heb nog met hem gekoerst. Eigenlijk begon het bij de grootvader van mijn vrouw. Die heette Mauritz. Uitgesproken als: Maurice. Maar dat zag ik niet zitten. Zie je ’t al voor je, op school? ‘Hey Mauricetje, kom een keer hier!’ Neen, dacht ik. Dat mogen we hem niet aandoen. En dus werd het Mauri.»
Mauri: «Een naam die je niet veel hoort, maar misschien wel blijft hangen.» (lacht)
Heb je een toekomstplan in je hoofd zitten, Mauri?
Mauri: «Ik wil nu eerst nog een sterke Toekomstronde, Ronde van de Moesel en Ronde van Lombardije U23 (vorig jaar vijfde, red.) rijden. En volgend jaar prof worden.»
Wim: «Maar niet voor hij zijn derde en laatste bachelorjaar electromechanica heeft voltooid. Ten vroegste op 1 juli 2020, dus. Hij wil ook graag verder studeren. Industrieel ingenieur.»
Mauri: «Ik denk dat dat perfect te combineren valt.»
Wim: «Tiesj Benoot doet dat toch ook?»
Mauri: «Via afstandsonderwijs. Moet lukken dus. Zeker als je ’t kan spreiden over verschillende jaren. Het zal ook mijn gedachten verzetten, me af en toe uit die koerscocon halen.»
‘Mauri is géén Remco Evenepoel’, zei je al, Wim.
Wim: «Ba neen, gij. Zoals Remco rijden er geen twee rond op de wereld.»
Mauri: «Qua lichaamsbouw is Remco iets kleiner. Geblokter. Compacter, bedoel ik.»
Wim: «Jerommeke?»
Mauri: «Gespierde jongen. Er staan serieuze pooitn onder.»
Wim: «Remco is Remco. En Mauri is Mauri.»
Mauri: «Ik moet vooral mezelf zijn, ja.»
Wim: «Ze kunnen perfect naast elkaar koersen. Of voor elkaar uit. De één kan de ander helpen. Ach, straks wordt het van nul herbeginnen. Feit is: Mauri ‘verslijt’ niet tijdens het klimmen. Da’s op zich een goed signaal. Kijk, ik zal al content zijn als hij een mooie profcarrière van vijftien jaar kan uitbouwen. Wat hij allemaal gewonnen zal hebben, interesseert me niet.»
Mauri: «Ik zie mezelf verder evolueren als klimmer. Ronderenner? Da’s een vak apart. Daarvoor moet ik nog completer worden. Maar ik zet elk jaar een stap vooruit.»
Wim: «Weet je wat fantastisch zou zijn? Mauri in zo’n rol zoals ‘Pluske’ (Laurens De Plus, red.) die in de slotdagen van de Tour bergop voor Kruijswijk heeft gespeeld. Met… Remco, in de gele trui, in zijn wiel. Het zou me perfect gelukkig maken. En in de zetel, voor het televisiescherm, doen besluiten: ‘Ja, dát is het, zie!’»
Verder is het in dit topic ten strengste verboden om over TB500 te beginnen. Dat was natuurlijk niet voor Gilbert he, of voor Jelle Vanendert, of voor Thor Hushovd ofzo. Nee, dat was allemaal voor Wim zelf, omdat hij niet meer zo hard kon fietsen als vroeger en toch nog graag dat niveau wilde behouden. Bovendien is die partij TB500 nu al lang en breed over de datum! En ze hadden hem dan verdorie ook nog eens het verkeerde product opgestuurd, die arme Wim werd gewoon opgelicht! Daar gaan we Mauri niet meer belasten. WLR staat voor de volle 150% achter Mauri. En achter Wim. En achter Vicky, laten we Vicky niet vergeten. Wij staan ook volledig achter zijn aanstaande overstap naar de boevenbende van Lefevere, dan kan hij mooi in alle rust gedijen in de schaduw van Evenepoel. Dat zou een droomscenario zijn voor ONZE Mauri.SPOILERMorgen begint de Ronde van de Toekomst en een van de favorieten is een Belg. Mauri Vansevenant (20) is de zoon van oud-prof Wim Vansevenant (47) en een toptalent bergop. Voorlopig is hij nog student elektromechanica en zelfverklaard “konterboer”, maar halverwege volgend jaar wil hij voltijds wielerprof worden. De ploegen staan nu al in de rij. “Straks zitten we samen met Patrick Lefevere.”
Het was een berichtje dat zelfs tijdens de voorbije Tour de France de krant haalde: Mauri Vansevenant – zoon van – wint de Ronde van Aosta. Als eerste Belg sinds Luc Wallays in 1983. “Top vijf had ik misschien nog verwacht”, zegt vader Wim. “Maar winnen? Amai. Dat heeft alles in een stroomversnelling gebracht. Sindsdien gaat het allemaal rap, rap, rap.”
Aan de keukentafel in Torhout, op de prachtige boerderij in de Veldstraat, merk je het niet: mama Vicky maakt komkommersoep, buiten graast een kudde schapen en op de gsm is er nog net één streepje ontvangst. En toch is het leven hier sinds Aosta dus een beetje hectisch geworden. Niet minder dan zes ploegen zouden de handtekening van toptalent Mauri willen. “Een luxeprobleem”, zegt hij. “We gaan met iedereen praten en dan in eer en geweten kiezen.”
Welk advies geeft een vader die oud-prof is daarin?
Wim: “Ik heb dat al vaker gezegd: koers zit voor meer dan de helft in de kop. Je moet naar een ploeg gaan waar je weet dat het geestig gaat zijn. Waar je met plezier je valies maakt. Als je vertrekt naar de koers moet je peinzen: Die gaat er zijn, die gaat er zijn… Het gaat geestig worden. Als je dat hebt, zit je goed.”
Mauri: “We gaan er goed over nadenken. Ik had nooit verwacht dat ik zoveel keuze zou hebben. Maar kiezen is ook verliezen.”
Je huidige ploeg EFC-LR-Vulsteke is een satellietploeg van Trek-Segafredo. Is het dan niet de bedoeling dat je voor hen gaat rijden?
Mauri: “Die piste is er en het is zeker de bedoeling dat er renners van ons doorstromen. Maar we willen eerst met iedereen praten.”
Patrick Lefevere heeft naar verluidt ook al gebeld.
Mauri: “Binnenkort komt er een afspraak met Patrick Lefevere. Maar het komt allemaal een beetje samen. Woensdag vertrek ik al naar de Ronde van de Toekomst.”
Wim: “Alle ploegen staan gelijk aan de start. We willen niemand tegen de schenen schoppen en gaan overal luisteren: Wat is het plan met Mauri? Hoe zien ze zijn toekomst? Het is echt een luxesituatie dat Mauri de keuze heeft. Ik heb dat nooit meegemaakt. Pas in de laatste vijf, zes jaar van mijn carrière heb ik bij Lotto stabiliteit gevonden. Voordien heb ik in november vaak genoeg met de schrik gezeten: Shiiit, waar ga ik volgend jaar weer kunnen koersen? Koers is hard, dat weet ik goed genoeg. Als je goed bent, heb je veel maten. Als je niet meer goed bent, zijn die maten weg. Ik hoop voor Mauri dat hij dat allemaal niet moet meemaken.”
Met permissie: jij was ‘maar’ een knecht. Mauri lijkt als klimmer een uitzonderlijk talent.
Wim: “Ja, maar talent, dat telt allemaal niet. Als hij straks prof wordt en met de echte klimmers naar boven moet – met de broers Yates en de Egan Bernals en zo – gaat hij drie keer rond zijn kader draaien. Het is van nul herbeginnen.”
Mauri: “Profs en beloften zijn een andere wereld.”
Vrees je niet dat daar sinds Remco Evenepoel een verkeerd beeld over bestaat? Dat iedereen net gaat denken dat het heel evident is?
Mauri: “Remco is een fenomeen. Wat hij doet, is nooit vertoond. Ik denk niet dat mensen van mij hetzelfde gaan verwachten.”
Wim: “Hij zal zich opnieuw moeten bewijzen. Links en rechts zo hard mogelijk stampen, ingewikkelder is de koers niet. Je moet maar één ding doen...”
Mauri: “Ik weet het pa. Zere rien.”
Wim: “Voila. Zere rien als je zere moet rien. En traag rien als je traag moet rien. ”
Jullie gaan wel ver in die Briek Schotte-nuchterheid. Volgens de overlevering reed Mauri als junior gewoon op een oude fiets van zijn vader.
Wim: “Tot vorig jaar droeg hij de schoenen van zijn vader. Tien jaar oud. Ga ze eens halen, Mauri (de oude North Wave en de nieuwe Specialized-schoenen komen op tafel, nvdr.). Weeg eens het verschil. Die nieuwe zijn een kilo lichter. (lacht) Kun je je dat voorstellen? Er moet allemaal niet te veel show aan hangen. Profs rijden nu op fietsen van 14.000 euro. Dat krijg je toch niet in je kop gestoken?”
Het idee is ook om pas volgend jaar in augustus prof te worden en eerst je school af te kunnen maken. Jouw plan of vaders plan?
Mauri: “We denken daar allemaal zo over. Ik zit in mijn opleiding elektromechanica al twee jaar ver. Als ik nu stop, gooi ik die weg. Ik moet begin volgend jaar nog een stage doen om in juni te kunnen afstuderen. Augustus is dan geen slecht moment om in te stappen in de koers. Na het grote geweld van het voorjaar.” (lacht)
Wim: “Een diploma is maar een blad papier, maar je hebt dat blad dan wel. Ik heb het ook nodig gehad om een btw-nummer aan te vragen voor de boerderij. Misschien heeft Mauri het geluk dat hij een lange carrière kan hebben, maar ik weet dat het leven nadien ook nog lang is. Daarom: we gaan zeker eerst die school afmaken en nadien misschien zelfs verder studeren. Koers is ook een vak met veel risico’s. Dat hebben we vorige week helaas nog gezien met Bjorg Lambrecht. Verschrikkelijk.”
Mauri, jij bent twee jaar geleden zelf ook heel zwaar gevallen in de Alpenklassieker voor junioren. Dat had ook fataal kunnen aflopen.
Wim: “Dat herinner ik mij nog goed. Ik volgde de koers via het liveverslag van Direct Vélo. Mauro reed aan kop, maar plots zag ik chute staan. Toen ik las dat hij bleef liggen, wist ik dat het niet goed was. Hij blijft normaal gezien nooit liggen. Dokters erbij, ambulance erbij. Dan denk je: fuck.”
Mauri: “Ze hebben mij naar het ziekenhuis in Chambéry gebracht, waar ze ervaring hadden met ski-ongevallen. Ik had niet echt zeer, maar wel een heel stram gevoel in mijn nek.”
Wim: “Omdat er geen neurochirurg ter plaatse was, hebben ze de foto’s van een scan naar een specialist in Genève gestuurd. Die zei: Gewoon in een col steken. Maar de orthopedist ter plaatse vertrouwde het niet. Toen ik hoorde dat de dokters elkaar tegenspraken, ben ik meteen in mijn auto gesprongen en heb ik zevenhonderd kilometer naar daar gereden.”
Mauri: “Met de ambulance hebben ze mij naar het AZ in Brugge gebracht.”
Wim: “Onderweg ben je nog gestopt om een spaghetti te eten in een wegrestaurant.”
Mauri: “En toen ik in Brugge arriveerde, mocht ik ineens mijn bed niet meer uit. Ik kreeg een vast corset aan en mocht niet meer bewegen. Ik had twee nekwervels gebroken.”
Je ma wilde toen graag dat je zou stoppen.
Wim: “Juist, moeder had het gehad. Wat ik begrijp.”
Mauri: “Maar je kan hetzelfde voorhebben als je met de auto rijdt. Ik heb geluk gehad. Bjorg helaas niet.”
Mauri, wat weet jij over de carrière van je vader? Behalve dat hij drie keer laatste werd in de Tour?
Mauri: “Ik herinner me toch vooral de Tour. En vooral het feest elke keer als die gedaan was.”
Wim: “Je moet eerlijk zijn: het interesseerde je vooral totaal niet. (lacht) Had je mij vroeger gezegd dat Mauri ooit zou koersen, ik had het nooit geloofd. Hij was totaal niet sportief.”
Mauri: “Ik heb nooit gevoetbald of zo. Op een Kazou-kamp heb ik toch eens op een mountainbike gereden en gemerkt dat het mij goed afging. Toen was ik misschien tien jaar.”
Wim: “Ik verschoot mij dood. Wablief? Jij wil koersen? Hij was gewoon totaal geen atleet. Hij liep hier de hele tijd rond met zijn botten aan.” (lacht)
Mauri: “Dat was het ook. Ik was de hele tijd bezig op de boerderij, van alles aan het ontdekken.”
Michel Pollentier, je ploegleider bij EFC-LR-Vulsteke, waarschuwde ons al voor dit interview: Mauri praat makkelijker over zijn tomaten en zijn patatten dan over de koers. Wat spreekt je zo aan in het boeren?
Mauri: “Het buiten zijn. Ik ben geen mens voor een bureau. Bezig zijn met planten en dieren, dat geeft me rust en voldoening. Ik heb mijn eigen moestuintje, waar ik elke dag mee bezig ben. Prei, ajuinen, wortels, rodekool, tomaten, aardappelen, komkommer,… (in sappig West-Vlaams: pret, andjoens, wurtels…, nvdr.)”
Wim: “Mauri is de konterboer, zoals we dat in het West-Vlaams zeggen. Een soort controleur die nagaat hoe de gewassen ervoor staan en verslag uitbrengt.”
Mauri: “Ik doe mijn toer langs de velden met de fiets. Dertig kilometer in totaal. Ze liggen nogal verspreid.”
Het is misschien een cliché, maar boeren gaan doorgaans liever niet te ver weg van huis. Terwijl je om topklimmer te worden toch naar het buitenland zal moeten.
Wim: “Nog iets dat veranderd is in vergelijking met mijn tijd. Klimmers spenderen een half seizoen of een volledig seizoen bovenop een berg. Wie dat niet doet, gaat ervan tussen.”
Mauri: “Ik ga wel van huis kunnen zijn. Schone streken genoeg in de wereld. In het middelbaar ben ik voor een schoolstage al naar Peru geweest. Dat viel enorm mee.”
Wim: “Misschien moet je naar daar verhuizen om op hoogte leven. Op vierduizend meter kan je ook patatten kweken. En als je naar Europa komt om te koersen, heb je zoals de Colombianen nu een extra long mee.” (lacht)
Dan komen we je daar graag nog eens interviewen.
Wim: “Heb je genoeg voor vandaag? Hier, pak nog wat komkommers mee naar huis. Helemaal bio.”
Mauri: “Ze zien eruit als courgettes, maar ze zouden heel lekker moeten zijn.” (lacht)
Mauri heeft nu al meer zoenen mogen ontvangen dan zn pa.
Wow wat goed van jequote:Op woensdag 21 augustus 2019 18:54 schreef capuchon_jongen het volgende:
Die kerel is een streek genoot van me. En ik ken mensen die hem kennen.
Sow, dan komt het wel dichtbijquote:
Die kerel is een streek genoot van me. En ik ken mensen die hem kennen.
Gemeenschappelijke vrienden op facebookquote:
[..]
Sow, dan komt het wel dichtbij
toch met ze vader 
Mogen we jou dan uitmaken voor boer?quote:
[..]
Gemeenschappelijke vrienden op facebook
Als ik buiten kijk zie ik uitgestrekte mais velden. oordeel zelfquote:Op woensdag 21 augustus 2019 22:43 schreef Immerdebestebob het volgende:
[..]
Mogen we jou dan uitmaken voor boer?
Zeg me niet dat jij de zoon bent van de beroemde boer Joel.quote:
[..]
Als ik buiten kijk zie ik uitgestrekte mais velden. oordeel zelf
Meteen de eerste keer dat het bergop gaat de macht grijpen, dit wordt een grote.
Vanaf juli 2020 te bewonderen bij Deceuninck-Quickstep, tot eind 2023.
quote:"It is fantastic to know that I've signed for Deceuninck - Quick-Step. It's a big team and I am hoping that I can progress with them and learn their methods and have a beautiful future. I spoke to Patrick and it was a good conversation. I had a few teams to speak to, but I know I made the right choice and I had made my mind up. Deceuninck - Quick-Step are well known for having a good service and staff, as well as the best equipment and I know it is a perfect squad for me, and all this played a big part in signing the contract", said the first Belgian in 36 years to win the prestigious Giro della Valle d'Aosta.
"I come from a cycling family - my father was a professional rider for 14 years, so it is in my blood. He has been retired for ten years now, so I don't remember too much about him racing, but cycling was always on the television in the house and I do remember it being really special when he came back from the Tour de France - there was always a party. For sure he has been a massive influence on me and gives me some good advice and the value of this experience. The family loves cycling and even my name is after the Spanish rider and La Vuelta winner Melcior Mauri. My grandfather wanted me to be named Morris, but my father didn't like it, so he changed it to Mauri."
"This love of cycling was passed to me and I started riding cyclo-cross at the age of 12, with the last four years being just on the road. I have some good people around me at the team now - EFC-L&R-Vulsteke - who have also helped me to develop and help me to progress this far. I have really enjoyed my season this year, especially winning the Giro della Valle d'Aosta on a very hard course and being up against the best of my generation. It was the same at the Tour de l'Avenir, where I spent one day in the yellow jersey, which was a fantastic feeling and I kept 6th place on the overall GC, after ten days of hard racing. It was fantastic to ride such beautiful events and race hard, which was a boost for my confidence."
"For the rest of the year I will try to grow and get stronger, as well as finish my education. I know the first year with the team will be difficult, where I will have to learn, but I am looking forward to it. The team has always worked with young riders and improved them, which is important for me for the long term", Mauri concluded.
Deceuninck - Quick-Step CEO Patrick Lefevere was delighted to have captured the young Belgian talent, one of the most impressive riders on the U23 scene: "The signing of Mauri is excellent for us. We have a big focus on developing young talent and he is one of the best. Mauri's results this season speak for themselves and we knew there would be competition for his signature, so we are delighted to get him. He has to work hard, which I am sure he will, and we will try to guide him through what looks to be a very promising career."
quote:'Project Mauri'. Patrick Lefevere won nu ook de strijd om de handtekening van Mauri Vansevenant. Het 20-jarige klimtalent tekende voor 3,5 jaar. "Een ploeg die een jonge renner zo'n lang contract aanbiedt, geeft blijk van een langetermijnvisie", zegt vader en ex-prof Wim Vansevenant.
Een achttal ploegen, zes uit de WorldTour, toonden concrete interesse in Mauri Vansevenant. Maar net als bij Remco Evenepoel wist Patrick Lefevere de jonge Belg en zijn entourage te overtuigen. "Mauri is één van de grootste talenten bij de U23 en het is geweldig dat hij voor ons kiest", aldus Lefevere. "Hij zal hard moeten werken en wij zullen hem begeleiden bij de uitbouw van zijn carrière."
Tot twee jaar geleden reed Vansevenant zijn koersen nog op de oude Ridley-fiets van zijn vader. En tot dit seizoen droeg hij nog de tien jaar oude koersschoenen van Wim. Vanaf volgend seizoen zal de jongeling dus het materiaal van Deceuninck-Quick.Step kunnen gebruiken. "Ach, als het met oud materiaal niet lukt, dan zal het met nieuwe spullen ook niet lukken", lacht Vansevenant. "Het plaatje klopt gewoon. Ik had meteen een goed gevoel toen ik met Lefevere om de tafel zat."
Vansevenant maakte de voorbije weken indruk. Hij won de Giro della Valle D'Aosta, een lastige en prestigieuze rittenkoers voor beloften, en ook in de Ronde van de Toekomst toonde hij zich. In juli 2020 zal hij aansluiten bij Deceuninck-Quick.Step, eerst zal Vansevenant zijn bacheloropleiding elektromechanica afwerken. "En daarna wil ik me nog aan een masteropleiding tot industrieel ingenieur wagen, eventueel gespreid over verschillende jaren."
Dat de ploeg van Lefevere deels een West-Vlaams bastion is, speelde ook een rol bij de beslissing van Vansevenant. "Hij moet zich op zijn gemak voelen en het zal hem goed doen dat hij nog vaak West-Vlaams zal kunnen spreken", legt vader Wim uit. "Ik kijk ernaar uit om aan te sluiten bij de ploeg", gaat Mauri voort. "Remco Evenepoel ken ik niet persoonlijk. Maar het parcours dat hij al afgelegd heeft bij de ploeg, doet wel dromen."
Het avontuur gaat beginnen.quote:Voor zijn officiële overstap naar de profs is het nog wachten tot 1 juli, maar het echte werk is vandaag al begonnen. Mauri Vansevenant, twintig jaar en één van Belgiës grootste wielertalenten, is vanochtend op stage vertrokken met Deceuninck-Quick Step. “Of hij zenuwachtig was”, zegt Wim Vansevenant, vader en ex-prof. “Waarom zou hij dat zijn?”
Gisteren reed hij zijn wedstrijden nog veelal tussen tieners, vandaag nam Mauri Vansevenant het vliegtuig naar het Spaanse Calpe om er aan de zijde van Yves Lampaert, Zdenek Stybar en Julian Alaphilippe te fietsen. Daar, aan de Spaanse kust, werkt Deceuninck-Quick Step de komende twaalf dagen de eerste stage van het nieuwe seizoen af. Mét een twintigjarige debutant dus. Want Vansevenant mag dan wel pas echt prof worden na het schooljaar, trainen met al die ronkende namen kan al wel. “Een grote stap”, weet vader Wim Vansevenant, zelf een vaste waarde in het profpeloton tussen 1994 en 2008. “De voorbije weken zag ik dat al. Niet dat hij overdreef met zijn trainingen, maar hij heeft toch ietsje meer gedaan. Zo’n eerste stage is niet niks. Hij wilde duidelijk al een beetje niveau hebben om met die jongens mee te kunnen. Al heb ik hem al verwittigd: trainen is geen koersen. Nu, dat weet hijzelf ook: ik heb geen schrik dat hij direct gaat overdrijven.”
Beginnen van nul
Het verschil is nochtans immens. Vansevenant is officieel nog een scholier. En na zijn eindwinst in de hoog aangeschreven Ronde van de Aostavallei mag hij sinds dit jaar dan wel de status van toptalent bij de beloften hebben, fietsen naast Alaphilippe is nog wat anders. “Dat weet hij zelf heel goed”, knikt vader Vansevenant. “Als prof begin je van nul. Maar ik ben er vrij gerust op dat het op die stage wel goedkomt met hem. Ik zou niet weten waarom hij zenuwachtig zou moeten zijn. Dat is zijn stijl niet. Hij is aan de nuchtere kant. En er zijn er daar veel West-Vlamingen. Dat helpt, West-Vlamingen onder mekaar. Hij gaat zich daar amuseren. Ik heb daarom ook geen tips meegegeven. Dat hij het allemaal zelf maar ontdekt. Dat is veel belangrijker. ” En er valt wat te ontdekken. Een eerste stage is sowieso een atypische stage, voor alle renners. De eerste drie dagen gaan straks bijna uitsluitend naar allerhande fotosessies. “Dat combineren we met core stability-oefeningen”, aldus trainer Koen Pelgrim. “Met een globale gezondheidsscreening, met cardiotesten en allerlei andere testen die moeten duidelijk maken hoe de renners uit het tussenseizoen zijn gekomen. Pas na drie dagen start de echte training, waarbij de renners, afhankelijk van hun doelen, verderop in het seizoen in groepjes worden ingedeeld.
Echte start: 1 juli
Mauri Vansevenant dreigt in dat geval een groepje op zichzelf te worden. Want met Remco Evenepoel mag er dan een renner bij Deceuninck-Quick Step zijn die in jaren nóg jonger is dan Vansevenant, daar stopt meteen ook elke vergelijking tussen de twee, benadrukt vader Wim. Evenepoel is na één jaar bij de profs al een fenomeen, Mauri Vansevenant keert na deze stage zelfs nog zes maanden terug naar de beloften. “Hij zal natuurlijk wel in contact blijven met de ploeg, en misschien dat er nog wel een stage volgt, maar het echte werk begint pas vanaf 1 juli. En dan nog zal het in het begin heel rustig aan zijn.” Op dat moment zal zijn zoon ook afgestudeerd zijn. Momenteel zit Mauri in zijn laatste bachelorjaar in de richting elektromechanica. Is zo’n stage te combineren met de drukke examenperiode die er na Nieuwjaar op hem afkomt? “Hij heeft zijn schoolboeken mee”, besluit vader Vansevenant. “En hij kan zijn examens zelfs desnoods via Skype afleggen. Met dank aan de school en zijn topsportstatuut. Dat gaat allemaal heel soepel.”
https://www.directvelo.co(...)se-sa-saison-en-deux
MauriGOD heeft z'n bachelor binnen, het schroeien kan beginnen.twitter:deceuninck_qst twitterde op zaterdag 04-07-2020 om 11:48:25Join us in giving a warm welcome to our newest member of #TheWolfpack, Giro della Valle d'Aosta winner @MVansevenant99, who will turn pro with Deceuninck - Quick-Step on July 15: https://t.co/JIKVsWL4Os
Photo: @GettySport https://t.co/QEdQetpflB reageer retweet
Mauri krijgt de tijd van Pat.
Zonder valpartij wint ie gewoon, naar eigen zeggen dan. Je zou voor minder.
https://sporza.be/nl/2020(...)-over~1601477102849/quote:"De overwinning zat er zeker in, maar het noodlot besliste er anders over. In de finale neem je alles op de limiet, omdat je weet dat het om seconden gaat. Ik kwam de bocht te rap in en had mijn fiets niet meer onder controle. Ik reed recht in de doornenstruiken."
"De schade valt nog mee, maar die verloren tijd kun je natuurlijk niet meer goedmaken. Die kwam ik op het einde tekort."
"Ik heb zeker van de zege gedroomd. Ik denk dat ik zeer veel kans had om het tot een goed einde te brengen. 30 seconden voorsprong aan de voet, dat had voldoende moeten zijn. Maar ja..."
Dit is een foto voor de eeuwigheid.
Zo was 'ie ook de Muur op geknald, Mauri Pantani.quote:
Op "Ik heb zeker van de zege gedroomd. Ik denk dat ik zeer veel kans had om het tot een goed einde te brengen. 30 seconden voorsprong aan de voet, dat had voldoende moeten zijn. Maar ja..."
Jeugdig enthousiasme noemen we dat. Mauri is en blijft een sympathieke, minzame mens.quote:
Zeer sterk gereden vandaag, maar hij heeft het wel een beetje hoog in zijn bol gekregen.
"Ik heb zeker van de zege gedroomd. Ik denk dat ik zeer veel kans had om het tot een goed einde te brengen. 30 seconden voorsprong aan de voet, dat had voldoende moeten zijn. Maar ja..."
“Papa is altijd tevreden als ik koers maak. Dus zal hij nu wel content zijn, denk ik.”quote:
[..]
Jeugdig enthousiasme noemen we dat. Mauri is en blijft een sympathieke, minzame mens.
SPOILERVrank en vrij reed Mauri Vansevenant gisteren in de Waalse Pijl. De 21-jarige neoprof kleurde in zijn eerste klassieker tot diep in de finale het wedstrijdverloop. Vader Wim Vansevenant keek en zag dat het goed was. “Kwiatkowski kwam in de koers aan Tim Declercq vragen waar die stagiair naartoe reed. Ik denk dat ze Mauri nu wel zullen kennen, zeker?”
Hij werd ooit drie keer laatste in de Tour, maar als man van alle werk was Wim Vansevenant veel meer dan dat. De West-Vlaming reed jaren in dienst van Robbie McEwen en Peter Van Petegem. Zelf winnen deed hij één keer op een blauwe maandag in 1996 in de Tour du Vaucluse. Vansevenant stopte in 2008 voor eigen volk met wielrennen in de Ronde van het Houtland. Sindsdien zit de noeste knecht van weleer in de boerenstiel.
En is hij zowaar ‘vader van’ geworden. Zoon Mauri Vansevenant toonde vorig jaar zijn kunnen met de eindoverwinning in de Ronde van Valle d’Oasta, een hoog aangeschreven rittenkoers voor beloften met onder meer Sivakov, Aru en Pinot op de erelijst. Sinds 15 juli is Vansevenant junior prof bij Deceuninck-Quick.Step en daar toont hij nu ook bij de elite meteen zijn kunnen.
Het was er ‘boenk’ op in de Waalse Pijl, Wim.
“Moa vint. Stress, stress, stress! Nooit gepeinsd dat ik nog zo zenuwachtig zou zijn. (lacht) En dan nog voor een koers, begod.”
Hoe heb je de wedstrijd van Mauri beleefd?
“Ik zat bonen te trekken op het veld. Tot ik dan berichtjes op mijn telefoon kreeg dat Mauri mee in de ontsnapping zat. Toen ik hoorde dat ze vooraan zeven minuten voorsprong hadden, wist ik dat ze er werk aan zouden hebben.”
Had je verwacht dat hij in zijn eerste Waalse Pijl al meteen de finale zou kleuren?
“Verwacht is veel gezegd, al ik had wel een gevoel. Hij heeft in de Ronde van Slovakije stoten uitgestoken die een beetje onder de radar zijn gebleven, maar waarover ik achteraf wel een en ander heb opgevangen. Ik zag gisteren tijdens de wedstrijd ook meteen dat hij goed was. Er zat ‘stamp’ op en hij bleef goed duwen. Toen Uran vertrok, hoopte ik dat Mauri zou kunnen aanpikken. Maar Uran waaide terug, hé. Als zo’n kadet komt en hij kan het gat niet direct dichtrijden, dan weet je dat het goed zit.”
En dan kwam plots die val.
“Ook dat had ik direct gezien. Hij smeet zich in die afdaling en dan ‘ja, patat, hij ligt erbij’. Mauri zat inderdaad snel weer op zijne velo, maar het was toch even schrikken. Drie jaar geleden liep het erger af (Vansevenant brak toen twee rugwervels en ontsnapte aan erger na een val in Frankrijk, red.). Het belangrijkste is dat Mauri er niets aan overhoudt. Het was wel jammer dat hij daardoor 30 seconden verloor en niet alleen aan de voet van de Muur van Hoei kwam.”
Mauri zei achteraf dat hij geloofde in de zege. Een uitspraak gevoed door de adrenaline of had hij het echt kunnen houden?
“Hij kwam in elk geval op zijn terrein terecht, hé. Nu, we zullen nooit weten met hoeveel voorsprong hij aan de Muur van Hoei had kunnen beginnen. Hij heeft in elk geval een mooie koers gereden en een visitekaartje afgeleverd. Dat is het voornaamste.”
De grote wereld weet nu tot wat Mauri Vansevenant in staat is.
“Inderdaad. Je moet weten dat ze niet zo gemakkelijk iemand van Deceuninck-Quick.Step laten wegrijden uit het peloton. Als er iemand van de ploeg meeschuift in de aanval, dan gaan de lichten op rood. Ik heb gehoord dat Kwiatkowski tijdens de wedstrijd aan Tim Declercq kwam vragen wie ‘die stagiair’ was en waar hij naartoe reed. Tim heeft gezegd ‘wacht maar af’. (lacht) Ik denk dat ze Mauri nu wel zullen kennen, zeker?”
Je zoon is nu twee maanden prof, hoe voelt hij zich in de sterrenploeg van Patrick Lefevere?
“Elke renner droomt ervan om voor Quick.Step te rijden, maar ik heb altijd gezegd dat we een ploeg zochten waar hij met plezier zijn valies voor wou maken. Dat is nu echt wel het geval. Mauri is er met open armen ontvangen en dat is voor hem belangrijk. Sociaal contact. Hij is graag gezien door zijn ploegmaats en als dat gepaard gaat met prestaties dan heeft dat vertrouwen. En iedereen weet dat vertrouwen ook belangrijk is voor de benen.”
Een geruststelling voor een vader die zelf ex-renner is en het klappen van de zweep kent?
“In juli vertrokken ze met de ploeg op stage naar Italië. Mauri zei: ‘Papa, ik ga een spel kaarten meenemen. We gaan manillen.’ Ik heb er niet veel op gezegd. Ik ging er vanuit dat de huidige generatie tussen het fietsen door liever op de computer zat. Na een week belde hij terug: ‘Pa, we zitten hier al met twee tafels te kaarten.’ Dat was natuurlijk leuk om te horen. Het is maar door met elkaar bezig te zijn en te praten dat je een hechte ploeg kan smeden.”
Luik-Bastenaken-Luik wordt zondag de volgende wedstrijd op het programma van Mauri, verwacht je hem daar ook opnieuw in de finale?
“Ik wil niet pretentieus klinken, maar Luik-Bastenaken-Luik moet hem in principe nog beter liggen. Ik heb vorige week iets gezien dat me overtuigd heeft dat hij het aan kan. Diep in de finale van het BK in Anzegem- ook een koers van meer dan 230 kilometer - was hij meteen mee toen Keukeleire in de achtervolgende groep op één van de hellingen van de voet tot de top doortrok. Van Avermaet zat erbij, Naesen ook. Dat doet me geloven dat hij er zondag in de finale bij kan zijn.”
We zien Mauri zondag dus aan de zijde van de wereldkampioen op de Côte de la Redoute?
“Ik hoop het. Ik verwacht dat het zondag Mauri’s taak zal zijn om Alaphilippe in de finale te brengen. Als hij hem kan afzetten in een kansrijke positie, dan is zijn koers meer dan geslaagd.”
Ik ben al aan het luisteren.quote:
Voor een nieuwe reeks podcasts voor Sporza Koers richt Christophe Vandegoor zijn pijlen op enkele Belgische "jonge wolven". Mauri Vansevenant van Deceuninck-Quick Step bijt de spits af. De wielerliefhebbers leerden Mauri Vansevenant vooral kennen in de Waalse Pijl van vorig jaar. De 21-jarige klimmer van Deceuninck-Quick Step werd ondanks een val in de finale pas aan de voet van de Muur van Hoei gegrepen. Wanneer begon de liefde voor de fiets te groeien bij de zoon van ex-prof Wim Vansevenant en wat zijn zijn dromen en ambities?
De altijd sympathieke Mauri en Wim.
quote:Mauri Vansevenant maakt indruk als luxeknecht van Alaphilippe: “Zelf geschrokken van de stap die ik heb gezet”
Grote onderscheiding voor Mauri Vansevenant (21) op de Mont Ventoux, met felicitaties van de wereldkampioen. De luxeknecht van Julian Alaphilippe bij Deceuninck – Quick-Step verbaasde in de Tour de la Provence met een achtste plaats in het eindklassement. “Ik heb onderweg een paar records gebroken.”
quote:Na de wedstrijd was de Franse wereldkampioen dan ook dankbaar voor het beulwerk van zijn ploeggenoot. "Dat Mauri aan mijn zijde bleef tot de slotkilometers, hielp me veel", klinkt het.
"Ik ben erg trots op de manier waarop hij reed. Hij was zo sterk en indrukwekkend. Hij verdient die achtste plek in het algemene klassement."
quote:Mauri Vansevenant heeft in de Tour de La Provence indruk gemaakt. Op de achtste plaats was de 21-jarige renner van Deceuninck-Quick-Step de jongste renner in de top tien. Over zijn progressie zijn ze bij zijn ploeg erg optimistisch.
“Mauri was vroeger verre van geobsedeerd door koers. Daarom is zijn marge gigantisch. Terwijl die bij veel jonge renners al grotendeels is weggevaagd”, zegt ploegleider Rik Van Slycke van Deceuninck-Quick-Step in Het Nieuwsblad. Zo reed zijn pupil bij de junioren op een oude fiets van zijn vader Wim, die tussen 2004 en 2008 vijfmaal van start ging in de Tour de France. Bij de beloften droeg de jonge Mauri nog altijd zijn schoenen.
Van Slycke zag in de afgelopen ploegstages al dat Vansevenant een nieuwe stap had gezet, nadat hij afgelopen najaar al veel indruk maakte in de Waalse Pijl. “In de klimgroep willen de ego’s al eens opspelen”, vertelt de ploegleider. “Dan beginnen ze ineens te demarreren en nooit zakte Mauri erdoor. Ook als je hem vroeg om blokjes te maken aan vaste wattages, hield hij dat steeds vol. Je zag: die jongen is klaar.”
De HYPE is aan.quote:Vansevenant over zijn gestage ontwikkeling: “Ik heb na een goede winter zeker een stap vooruit gezet. Die eerste maanden bij de elite hebben me deugd gedaan. Ze lieten me toe om wat motor te kweken. Ik denk dat ik vanaf nu alleen maar sterker kan worden.” De Belg zal na een korte break weer koersen in de Trofeo Laigueglia en de GP Industria & Artigianato.
Als is Mauri wel een leuke knul.
Ik ben benieuwd naar zijn optreden in het Waalse werk, althans ik neem aan dat hij dat opnieuw zal rijden.
Het Godenkind.
Wat een aanstellerij. Welke taal is dit trouwens @capuchon_jongen?quote:
Dit is de taal die ik spreek in het dagelijks leven. Hij woont letterlijk een dorp verder van bij mij.quote:
[..]
Wat een aanstellerij. Welke taal is dit trouwens @:capuchon_jongen?
Het heet: West Vlaams
quote:
Komaan broer, perfect, je kan het, ook al is het geen podium, maakt niet uit! rijden gewoon, je kan het, hij is daar! OMG ik ga moeten huilen. Komaan broer jaaah oohhhh!!!quote:
[..]
Wat een aanstellerij. Welke taal is dit trouwens @:capuchon_jongen?
WimGodquote:
Zusse is wel vreselijk irritant, afvoeren die handel.
Gatver wat een ranzige roeptoeter dat zusje Vansevenantquote:
[..]
WimGod
Zusse is wel vreselijk irritant, afvoeren die handel.
Dit is gewoon Mauri met lang haar en lippenstift.quote:
Fotootje van zusje "Steffi" [ twitter ]
quote:
Ze hebben nog net geen...nou ja, eigenlijk gewoon wel ja, als je dit zo hoort.quote:
Belgen blijven toch wel enigszins zwakzinnige mensen he
#TeamMauriquote:
Remco vs. Mauri gaat België verscheuren gelijk vroeger Anquetil vs. Poulidor.
Adrianus gaat gewoon in de tuin werken.quote:
Belgen blijven toch wel enigszins zwakzinnige mensen he
Vandaag gewoon weer tussen de schapen.quote:Mauri Vansevenant is "hot". Het jonge Belgische talent won zondag zijn eerste koers bij de profs met de GP Industria, maar blijft met zijn voetjes op de grond. "Ik laat alles op me afkomen, zweven is niet aan de orde", zegt Vansevenant.
Zijn zege in Italië was ook voor Mauri Vansevenant een verrassing. "Ik wist dat de conditie goed was, maar om te winnen moet alles in zijn plooi vallen. Ik had niet verwacht dat ik op deze manier mijn eerste profzege zou binnenhalen."
"Ik wist dat ik alles op de sprint moest zetten", vertelt Vansevenant. "Na woensdag in de Trofeo Laigueglia moest ik erin geloven dat ik na een lastige wedstrijd nog iets in de benen zou hebben."
Vansevenant klopte met Mollema, Landa en Quintana grote namen. "Normaal ben ik de traagste van een groepje, maar ik denk dat vertrouwen aan de basis ligt van mijn zege. Het geeft een fantastisch gevoel als de ploeg in je gelooft en als iedereen voor je werkt. Dan is het heel leuk om dat werk af te ronden."
Zijn zege leverde de 21-jarige Belg een grote trofee en iets extra's op. "Ik heb een worst van 14 kilogram gekregen", lacht Vansevenant. "Ik kan er een jaar mee doen. Ik denk dat ik wat zal uitdelen."
Het is duidelijk dat Vansevenant de goeie vorm meteen te pakken heeft dit jaar. Hij werd 8e in de eindstand van de Tour de la Provence, 3e in de Trofeo Laigueglia en pakt nu de zege.
Vorig jaar liet hij zich opmerken in de Waalse Pijl. "Maar voor de Ardennenklassiekers verandert er niets. Ik heb zelf geen ambities, ik blijf in een dienende rol. Julian (Alaphilippe) zal de absolute kopman zijn en ik zal met plezier voor hem werken."
"De Giro rijd ik normaal niet, maar de kans is groot dat de Vuelta op mijn programma staat. Dat is misschien beter voor mij: minder druk en minder show. Tokio? De concurrentie in België is heel groot en het is niet aan mij om de selectie te maken."
Een eerste overwinning kan veel veranderen voor een jonge renner. "Ik laat alles op me afkomen. Ik probeer gewoon mijn best te doen en dat is het voornaamste."
Vansevenant is vastbesloten om met beide voeten op de grond te blijven. "Zweven is niet aan de orde. Maandag ben ik weer thuis en zal ik weer in mijn vuile kleren de ronde doen tussen de schapen en kijk ik hoe het is gesteld met mijn tuin."
Mauri is de zoon van ex-prof Wim Vansevenant. "Ik denk wel dat hij tevreden zal zijn. Dat is hij altijd als ik mijn best doe en me toon. Hij heeft liever iemand die mee de koers maakt, dan iemand die in het peloton blijft zitten."
quote:
[..]
Vandaag gewoon weer tussen de schapen.
Hij moet nog wat werken aan zijn Engels.
quote:
quote:“En, hoeveel schapen hebben gelammerd terwijl ik weg was?” Wielrenner Mauri Vansevenant (21) van Deceuninck-Quick.Step vloerde afgelopen zondag dan wel Quintana, Mollema en Landa, vandaag haastte hij zich vanuit Italië naar de boerderij om lammetje Rudy de fles te geven. “Ik vind het belangrijk om naast het werk nog over iets anders te kunnen praten.”
“Ah shit, ik heb dat hek laten open staan.” Mauri Vansevenant (21) rept zich naar de overzijde van de schuur, maar het is al te laat. 23 verse lammetjes dartelen fluks door de voortuin van de charmante hoeve in Torhout, waar Mauri samen met zijn vader, ex-wielrenner Wim Vansevenant, zijn mama Vicky en zus Steffi (20) woont. “Wel, dat ging ook snel (lacht). Kijk, die kleinste daar is Rudy. Grootgebracht met de fles.”
Snel, dat was Mauri zondag zelf. In de Grote Prijs van Larciano, een zware Italiaanse eendagskoers, troefde hij zomaar eventjes Bauke Mollema, Mikel Landa en Nairo Quintana af. Voor de koersleken: Mollema won in 2019 de Ronde van Lombardije, Landa is vaste klant in de Tour-toptien en Quintana schreef zowel Giro als Vuelta op zijn naam. “Geen pannenkoeken”, weet vader Wim, die zondag- zo geeft hij toe- vol verbazing toekeek hoe zijn zoon zijn allereerste profzege pakte. “Eigenlijk is hij helemaal niet rap in de sprint. ‘t Is een slekke, tegen wind.”
Sloffen
Van de euforie ten huize Vansevenant, daar kon ondertussen gans Vlaanderen van meegenieten. Zus Steffie filmde de laatste minuten van de wedstrijd en zwierde die uitzinnigheid na afloop op TikTok. “Mee mee mee, komaan broere! Rijden. Je kan het, je kan het, je kan het. Al is’t geen podium. Maakt niet uit. Rijden gewoon. Ik ga moeten blèten. Ik kan niet meer”, roept Steffi richting televisie, terwijl vader Wim door het dolle heen zijn sloffen tegen de grond gooit. “Je had Praline (de kat, red.) moeten zien”, lacht Wim. “Ze sprong een meter de lucht in.” Het filmpje werd ondertussen al meer den 160.000 keer bekeken. Heerlijke beelden. “Die finale begon en dan begint dat hier, hé (wijst naar zijn hart). Te tikken. En te trillen. Ik werd gek. Toen Mauri over de meet kwam, dat was een moment van opperste geluk. Alle remmen los. Ik weet niet wat mijn dochter deed. Dat was iets tussen blèten, schreien en lachen. Ik dacht heel even dat ik haar zou moeten reanimeren (lacht).”
Ook Mauri zelf kreeg de beelden uiteraard te zien. “Ik lag plat van het lachen”, vertelt hij, terwijl hij gulzig een yoghurtje leeg lepelt. De jonge wolf met blozende kaken arriveert middenin het interview vanuit Italië terug thuis. Hongerig, want in het hotel geen ontbijt meer te verkrijgen. Een pak eierkoeken vliegt op tafel, een appel, een kop vers gezette koffie. “Ik heb mijn familie nog nooit op die manier gezien, hoor. Zo uitzinnig, zo hectisch dat dat hier in huis was.”
Man van de techniek
“En, hebben er nog schapen gelammerd terwijl ik weg was? 23 nu?”
Vader Wim knikt. “Ik dacht van deze week nog spinazie te zaaien, maar ze geven geen denderend weer.”
“Bwoah, ‘t is nog vroeg, zeker? De grond is nog koud.”
Nee, het hoeft niet voortdurend over koers te gaan. Als Mauri thuis komt, weet hij graag wat de stand van zaken op de boerderij is. “Een week in het wielermilieu is koers, koers, koers. Ik vind het belangrijk om buiten het werk nog iets anders te hebben om over te praten. Mijn ploegmaten Yves Lampaert en Pieter Serry zijn ook boerenzonen, trouwens. Die vinden het ook leuk om het tijdens een rittenwedstrijd eens over de boerderij te hebben”, vertelt hij. “Ik hou de telling van de lammetjes bij. Soms geef ik zelfs vanuit het buitenland richtlijnen. Dan belt vader dat de tractor niet marcheert, adviseer ik hem om die of die knop eens in te duwen. Ik ben hier wel een beetje de man van de techniek op de boerderij. En dan is er uiteraard nog mijn moestuin. Tomaten zijn mijn specialiteit, maar ik kweek ook prei, spruiten. Dat is mijn hobby.”
“Hobby?! Je moet eens door het venster naar zijn serre gaan kijken.” Mama Vicky heeft wel een mening, over de uit de hand gelopen hobby van zoonlief. “Elk jaar wordt dat groter. En als hij niet thuis is, is het werk voor de mama”, lacht ze. Mauri treedt haar bij: “Ach, het is een mooie bezigheid. Nu is er nog niets te zien, maar tegen deze zomer staat het hier vol. Dan kan ik mijn eigen gekweekte groenten eten en dat is het grootste plezier.”
Eerste koers
Afgelopen weekend zat de familie Vansevenant aan de buis gekluisterd. Wim mist geen wedstrijd van zijn zoon. Omgekeerd, toen de vader des huizes zélf nog koerste, was dat wel anders. Twee seconden, veel langer hield kleine Mauri het voor de televisie niet vol. “Ik was daar niet mee bezig. Ravotten buiten, met de tractor rijden, tussen de beesten vertoeven, dat was mijn ding.” De interesse voor de fiets kwam pas later, na een mountainbikeritje tijdens een Kazou-kamp. “De aanhouder wint, maar er zat nochtans niet veel in, in het begin”, lacht Vicky. “Wim belde mij, na zijn eerste veldritje. ‘Je hoeft geen schrik te hebben voor opnieuw een coureur in huis, we zullen niet meer moeten komen.’”
“Ja, Mauri zijn eerste koersje”, mijmert Wim. “Dat hadden ze beter eens op TikTok gezet.”
SPOILER
Lammetjes waren Rudy de Bie.quote:Op maandag 8 maart 2021 22:57 schreef showtimer het volgende:
“Ah shit, ik heb dat hek laten open staan.” Mauri Vansevenant (21) rept zich naar de overzijde van de schuur, maar het is al te laat. 23 verse lammetjes dartelen fluks door de voortuin van de charmante hoeve in Torhout, waar Mauri samen met zijn vader, ex-wielrenner Wim Vansevenant, zijn mama Vicky en zus Steffi (20) woont. “Wel, dat ging ook snel (lacht). Kijk, die kleinste daar is Rudy. Grootgebracht met de fles.”
quote:"Benieuwd hoe hij gaat reageren op 2.000 meter"
De Ronde van Zwitserland, dat is acht dagen koersen op topniveau. Voor Mauri Vansevenant (22) is het een nieuwe stap in zijn carrière, want nooit eerder reed hij een wedstrijd van die allure. Hij begint eraan zonder stress. "Ik ben vooral heel nieuwsgierig."SPOILERHet was een aparte week voor Vansevenant. Maandag kreeg hij zijn tweede vaccinatiespuit, dinsdag mocht hij zijn verjaardag vieren. Het eerste is meer blijven hangen dan het tweede. "Ik heb een beetje last gehad", zegt de renner. "Ik ben niet echt ziek geweest, maar ik voelde me toch niet te best. Maar goed, dat zal wel bij veel mensen zo zijn, zeker?"
Met dat verschil dat de meeste mensen geen topsporter zijn en dat een paar slappe dagen in hun geval weinig gevolgen heeft. Voor een wielrenner is dat anders. "Misschien dat Mauri het niet helemaal durft toe te geven, maar hij voelde zich begin deze week echt niet goed", zegt vader Wim. "Hij heeft toch een training moeten overslaan, dat is nooit ideaal. Op dit niveau voel je het al als je één procent minder bent."
Vandaar dat vader wat terughoudend is over de Ronde van Zwitserland. "Ik hoop dat hij zich goed voelt. Zwitserland is een heel mooie ronde, ik zou graag zien wat Mauri daar kan doen. Ik durf het bijna niet luidop te zeggen, maar ik hoop dat hij top tien kan rijden. Alleen weet ik niet of dat in deze omstandigheden kan."
De zoon zit op dezelfde lijn: "Ik wacht wat af. Het was niet het ideale moment voor dat vaccin, maar wanneer is het dat wel? Eigenlijk nooit. Maar ik ben blij dat ik het gekregen heb: als je het echte virus krijgt, ben je nog veel slechter af."
Dus, toch maar het beste ervan proberen te maken? "Als ik me goed voel, weet ik dat ik iets kan tonen. Top tien zou straf zijn. Heb je de bezetting al een keer bekeken? Top twintig zou ik ook al mooi vinden." Staan ook aan de start: Van der Poel, Carapaz, Dumoulin, Fuglsang, Chaves, Benoot, Soler, Hirschi, Schachmann, Poels...
Wat met Alaphilippe?
Er zijn nog onzekere factoren. Welke rol krijgt Vansevenant bijvoorbeeld? De logische kopman bij Deceuninck-Quick.Step is Julian Alaphilippe, maar die kan elk moment vader worden en de kans bestaat dat hij in allerijl wordt weggeroepen naar het ziekenhuis. "Als ik voor Julian moet werken, ga ik dat met plezier doen", zegt Vansevenant junior. "Maar ik denk dat ik sowieso wel wat vrijheid zal krijgen van de ploeg om zelf iets te proberen. Ik begin met het idee om een goed klassement te rijden, maar als ik me niet top voel, is het misschien beter om me te sparen en er een rit uit te kiezen."
De Ronde van Zwitserland wordt de zwaarste wedstrijd die hij al gereden heeft in zijn jonge carrière. Als prof koerste hij nog nooit acht dagen op rij. Als belofte reed hij wel de Ronde van de Toekomst: dat zijn tien ritten onderbroken door een rustdag. Vansevenant werd in 2019 zesde in de eindstand - Tobias Foss van Jumbo-Visma won - nadat hij op drie dagen van het einde eerst zelf de leiderstrui had veroverd. Maar dan liep het mis, in de rit naar de Col de la Loze/Méribel. "Op het einde kwam hij in de problemen door de hoogte", zegt vader Wim. "Hij verloor zijn trui. Ik ben echt benieuwd hoe hij nu gaat reageren."
De kraan dicht
De Col de la Loze is 2.304 meter hoog en daarmee de zevende hoogste bergpas in Frankrijk. "Het was mijn eerste keer dat ik zoiets deed", zegt Mauri. In de Ronde van Zwitserland gaat het vijf keer richting 2.000 meter en meer: twee keer de Gotthardpass (2.106 meter), twee keer de Lukmanierpass (1.915 meter) en een keer de Oberalpass (2.044 meter), gespreid over twee etappes. "Ik ben daar heel benieuwd naar", zegt Mauri. "In de Ronde van de Toekomst had ik het niet gemakkelijk. Vanaf 1.500 meter en zeker vanaf 1.800 meter voel je dat de kraan wordt dichtgedraaid."
De West-Vlaming hoopt dat zijn lichaam vandaag beter bestand is tegen de hoogte. "Door de gewenning." Vorige week zat hij nog op hoogtestage met de ploeg in de Sierra Nevada in Spanje. "Op training viel het mee, maar dan ga je natuurlijk niet zo diep als in de koers."
De lengte van de beklimmingen baart hem minder zorgen. Ook al gaat het de komende week om cols tot 18 kilometer lang. "Dat zou me net goed moeten liggen", zegt Vansevenant. "10 kilometer, 14 kilometer of 18 kilometer: voor mij is dat geen verschil."
Vader Wim beaamt: "Korte en steile klimmetjes, zoals in de Waalse Pijl of het Baskenland, zijn minder zijn ding, maar een lange klim maakt hem niet bang. Geef 'onze Mauri' maar een uitputtingsslag, dat kan hij."
Ontdekkingstocht
Andere uitdagingen die hem wachten: onder meer een klim met kasseistenen en twee tijdritten. Een kortere van 11 kilometer op zondag, en een langere van 23 kilometer volgende week zaterdag. Die laatste is speciaal omdat er een lange klim (9,5 km) en een nog langere afdaling in zitten. Wim Vansevenant: "Ik denk dat dat iets voor hem is. Daar kan hij zijn weerstand tonen."
Opnieuw: het is vooral hopen, niet verwachten. "Want Mauri moet niks. Zijn seizoen is al geslaagd. Ook als er niks meer bijkomt. Hij heeft bijna 500 UCI-punten, zo veel heb ik er in vijftien jaar koersen niet verzameld. Ik ben serieus, hé. Je moet een koe een koe noemen. Ik ben heel benieuwd naar Zwitserland, maar ik ga niet wakker liggen van de uitslag. Het blijft een ontdekkingstocht."
Selectie voor Tokio
Na de Ronde van Zwitserland rijdt hij het BK, in juli volgt normaal nog een hoogtestage in Livigno in Italië. Ondertussen is het wachten tot de uitnodiging voor de Olympische Spelen in de bus valt. Bondscoach Sven Vanthourenhout maakt zijn selectie pas op het einde van de maand officieel bekend. Zal het jonge talent van Deceuninck-Quick.Step erbij zijn? Vader Wim: "Noem er eens vijf die beter zijn bergop?"
De meeste wielervolgers heeft hij overtuigd. Het maakt dat Vansevenant ontspannen aan de Ronde van Zwitserland kan beginnen: hij hoeft niet te gaan forceren om te bewijzen dat hij een selectie waard is. Gewoon tonen dat de vorm goed zit, lijkt voldoende. Vader Wim: "Als Mauri deze week kan bevestigen wat hij in het voorjaar getoond heeft, dan weten we dat we op de goeie weg zijn."
En hoe zat dat nu met die 22ste verjaardag? Die zat gekneld in een week met een vervelende spuit en de voorbereiding op een grote koers. Was het toch een beetje feest? Mauri: "Ik heb het heel rustig gevierd, met een wandelingetje en een ijsje. Ik heb een mooi cadeau gekregen: een grote zak 'spekken' voor tijdens de Ronde van Zwitserland. Ik ben content."
quote:En hoe zat dat nu met die 22ste verjaardag? Die zat gekneld in een week met een vervelende spuit en de voorbereiding op een grote koers. Was het toch een beetje feest? Mauri: "Ik heb het heel rustig gevierd, met een wandelingetje en een ijsje. Ik heb een mooi cadeau gekregen: een grote zak 'spekken' voor tijdens de Ronde van Zwitserland. Ik ben content."
quote:Hoe voel je je bij de start van je eerste grote ronde?
Mauri Vansevenant: “Ik ben enthousiast. Het wordt voor mij een grote ervaring. Alles is nieuw. Ik weet niet hoe ik ga reageren op een wedstrijd van drie weken. Ik hoop dat ik hier sterker uit kom en vooral dat ik veilig in Santiago de Compostela geraak.”
Zie je het als een bedevaart?
“Zeker niet. Ik zie het als een grote ontdekkingstocht, een avontuur.”
Had je bij het begin van het seizoen gedacht dat je naar de Spelen zou gaan en nu de Vuelta rijden?
“Alles is veel beter gelopen dan ik had verwacht. Misschien is het allemaal wat onverwacht gekomen. Ik wil elk jaar een stap vooruit zetten en dat is dit jaar weer gelukt. Ik doe mijn best en ik zie waar ik uitkom. Ik denk niet dat ik mezelf iets moet verwijten.”
Wat zou dat dan moeten zijn?
“Ik probeer altijd het uiterste uit mezelf te halen. Niet eerder ben ik tevreden. Ik zit al een heel jaar in een goede flow. Ik heb mooie resultaten behaald. Zo is ook hoe ze in de ploeg erover denken. Dit is mijn eerste grote ronde. Het is gevaarlijk om dan al aan grote eisen te moeten voldoen. Misschien kan ik er af en toe een ritje uitkiezen, mezelf testen. En voor de rest moet ik zoveel mogelijk ervaring opdoen.”
We kennen jouw kwaliteiten als klimmer. Heb je in het roadbook al gezien welke ritten kansen bieden voor jou?
“Neen. Voor mij is het heel moeilijk voorspellen waar ik goed zal zijn. Ik zal tijd nodig hebben om in mijn ritme te komen. Als de benen goed zijn zal ik zeker iets proberen. Maar pin me niet vast op een bepaalde rit.”
Het is van Tokio geleden dat je gekoerst hebt.
“Daarvoor was er alleen het Belgisch kampioenschap. Dat was ook een maand zonder koers.”
Hoe heb je de Spelen beleefd?
“Het was een fantastische ervaring. De Spelen zijn het grootste sportevenement ter wereld. We hebben daar als Belgen een fantastische prestatie geleverd met de zilveren medaille van Wout van Aert. We stonden met twee medaillekandidaten aan de start. Er was heel veel druk.”
En na Japan? Had je last van jetlag en was het aanpassen?
“Ik heb weinig last gehad van het uurverschil en de warmte. Misschien was ik de eerste dag wat moe, maar na twee dagen zat ik meteen in mijn ritme. Het is allemaal heel goed meegevallen.”
Het is nu ook erg warm in Burgos, waar de Ronde van Spanje start. Een voordeel voor jou?
“Ik kan veel beter tegen de warmte dan tegen regen en koude. Het zal een kwestie zijn van veel drinken en goed afkoelen. Ik voorspel weinig problemen.”
Je bent blijkbaar vernoemd naar de Spaanse wielrenner Melcior Mauri, die in 1991 de Ronde van Spanje won?
“Ik weet wie hij is. Maar als hij hier nu voor me stond, zou ik hem niet herkennen. Mauri is een renner van een andere generatie, zelfs van voor de generatie van mijn vader. Ik heb er weinig connectie mee.”
Ze zeggen dat de naam een voorteken is.
“Dat weet ik niet. Dan hadden ze mij beter Pogacar kunnen noemen (lacht).”
Jouw vader Wim Vansevenant reed één keer de Giro en vijf keer de Tour. Hij kwam drie keer met de rode lantaarn terug van de Tour. Wat is zijn goede raad voor jou voor jouw eerste grote ronde?
“Hij zegt dat ik me de eerste twee weken rustig moet houden. Omdat de derde week immens zwaar is en iedereen dan op zijn tandvlees zit. Hij vindt dat ik in het begin zoveel mogelijk krachten moet sparen om de derde week goed door te komen.”
Moeilijk, want jij bent een renner die met de krachten woekert.
“Zo is mijn manier van koersen. Als je jong bent moet je af en toe met je hoofd tegen de muur lopen om te beseffen hoe het werkt. Soms moet je risico nemen.”
Ben je al met je hoofd tegen de muur gelopen?
“Meestal kom ik wel op mijn pootjes terecht. In sommige wedstrijden zit er net iets meer in, ik kan niet echt een voorbeeld geven. Het gaat om kleine dingen, wat meer uit de wind rijden, dat soort dingen.”
Wat is jouw taak in de ploeg?
“Dat is nog niet besproken. In de ritten die voor Fabio Jakobsen belangrijk zijn, zal ik rond hem blijven en zoveel mogelijk helpen. In andere ritten krijg ik misschien een vrije rol.”
De ploeg was erg succesvol in de Tour. Proberen jullie dat te evenaren in de Vuelta.
“Het is moeilijk de Tour met de Vuelta te vergelijken. Het parcours en het deelnemersveld zijn anders. We gaan ons best doen om een paar ritjes mee te pakken. Het is wat Jakobsen betreft afwachten hoe de eerste week verloopt. Als je ziet hoe veel er gevallen is in de eerste week van de Tour. Misschien gebeurt hetzelfde wel in de Vuelta.”
Je bent nog een keer drie en een halve week weg. Hoe lastig is dat voor iemand zoals jij die ook heel graag thuis is?
“Ik zou zeggen: als ik drie en een halve week op stage moet is dat veel lastiger dan drie en een halve week koersen. In koers heb je weinig tijd om na te denken, je bent altijd in beweging, de dagen gaan snel voorbij. Ik zal het thuisfront zeker missen, de mooie momenten, dat gaat wel efkes pijn doen. Het thuiskomen zal des te leuker zijn.”
Wat ga je missen? De tarwe is binnen en de aardappelen zijn gerooid.
“De aardappelen zijn vorige week binnen gehaald. De boontjes zijn het laatste, dat is voor volgende maand. Mijn tomaten zijn ze nu volle bak aan het opeten.”