quote:

Op donderdag 22 augustus 2019 09:50 schreef Remzz het volgende:
Die van Tyler Hamilton heb ik echt in 1 ruk uitgelezen. Krijg echt een goed beeld van hoe verziekt het wielrennen in die tijd was.

SPOILER

https://gofile.io/?c=F4t9pA
Haal maar weg als dit niet van Danny. @Slobeend @Rellende_Rotscholier

quote:

Op donderdag 22 augustus 2019 09:50 schreef Remzz het volgende:
Die van Tyler Hamilton heb ik echt in 1 ruk uitgelezen. Krijg echt een goed beeld van hoe verziekt het wielrennen in die tijd was.

quote:

Op donderdag 22 augustus 2019 11:32 schreef Aguero het volgende:
Ik heb die van Rasmussen, Hamilton en T. Dekker allemaal razendsnel uitgelezen. Van het boekje over Dekker leer je weinig nieuws over hoe het (in die tijd) werkte in het wielrennen maar het leest wel heel makkelijk weg.

SPOILER

https://gofile.io/?c=F4t9pA
Haal maar weg als dit niet van Danny. @:Slobeend @:Rellende_Rotscholier

quote:

Op donderdag 22 augustus 2019 22:27 schreef Sjoerd102 het volgende:
De gedroomde tour van 1897 heb ik hier staan. Erg vermakelijk boek (eigenbelang )

quote:

Op donderdag 22 augustus 2019 22:27 schreef Sjoerd102 het volgende:
De gedroomde tour van 1897 heb ik hier staan. Erg vermakelijk boek (eigenbelang ) verder doe ik mijn vader bijna elk jaar een wielerboek kado. Paar jaar geleden een boek kado gedaan over de carrières van wielrenners nadat ze prof af zijn. Ben helaas de titel kwijt

quote:

Op vrijdag 23 augustus 2019 23:14 schreef Mykonos het volgende:

[..]

Toevallig Uit Koers van Frank Heinen? Staat hier nog wel op het lijstje om te lezen.

quote:

Op donderdag 22 augustus 2019 09:22 schreef maxi-mus het volgende:
Onlangs Van Santander naar Santander van Peter Winnen gelezen, prachtig boek.

quote:

Op donderdag 22 augustus 2019 10:34 schreef Sheffield het volgende:
Het boek over Laurens ten Dam vond ik heel nietszeggend en oppervlakkig

quote:

Op donderdag 22 augustus 2019 20:40 schreef TargaFlorio het volgende:
Heeft iemand hier De ronde van Italie van Dino Buzzati gelezen? Ik begrijp dat dat hét boek over de Giro is, helaas niet meer verkrijgbaar.

quote:

Serse Coppi, 25 jaar, broer van Fausto, als derde klas seerd in de rush van Chiavari. Het is de eerste keer in de Giro dat zijn naam de eer te beurt valt in de kroniek te verschijnen, zij het ор bescheiden wijze. We zijn er hier beslist niet op uit hem te ontdekken. Er is al zo veel over hem gezegd en geschreven. Wie kent hem niet, deze zonderlinge en in be paalde opzichten pathetische 'double' van de grote kam pioen, een dubbelganger die hetzelfde gezicht, hetzelfde bloed en dezelfde naam heeft als hij, maar wat de sport betreft welhaast een lachwekkende vervalsing van hem lijkt? Wie weet niet hoezeer die twee broers aan elkaar gehecht zijn, op zo'n voorbeeldige manier dat het enorme niveauverschil er

116
geen enkele invloed op heeft? Serse weet niet wat afgunst is, en zelfs is het zo dat hij nog meer verheugd is dan Fausto als deze een overwinning heeft behaald; Fausto kan niet zonder Serse en voelt zich verloren als hij niet weet dat Serse achter hem trouw voorthobbelt, temidden van de achterblijvers. De specialisten zeggen dat Serse, hoewel hij zekere kwaliteit ten heeft, de enige wielrenner ter wereld is die niet kan fietsen. Zijn stijl - het valt zelfs ons leken op - is verbijste rend: de een vergelijkt hem met een gans, de ander met een giraf, een derde met een harmonika. Als hij niet zoveel ener gie verspilde bij iedere pedaalslag, zeggen ze, zou hij veel meer kunnen. Maar er schijnt niets aan te doen te zijn. Hij heeft hetzelfde gezicht als zijn broer, maar in plaats van die sluwe blik heeft hij twee bijzonder zachte en goedige ogen. Hij wordt vaak voor Fausto aangezien, wat de hele zaak nog roerender maakt. We hebben zelf gezien hoe een streng heer schap van een jaar of vijftig aan het einde van een rit op hem af stapte, enkele lovende zinnen stamelde en hem een grote bos rozen voor hield. 'Maar mencer. ', zei Serse enigszins ver ward. 'O, alstublieft', smeekte de bewonderaar. En Serse, met een engelachtige, trieste glimlach: 'Maar meneer, ik ben

zijn broer! Je zou haast zeggen dat het de plot is van een sentimentele komedie: het gemeenschappelijke leven van twee broers die zo van elkaar verschillen, de een die nuchter blijft onder de roem en de ander onder de middelmatigheid en het ongeluk (want de vreselijke val die Serse in de Giro van twee jaar geleden maakte in de buurt van Terontola was puur ongeluk, evenals het ongedaan maken van zijn enige grote overwin ning in de laatste Parijs-Roubaix). In de Italiaanse wieler wereld is het misschien het thema dat het vaakst wordt aangegrepen om het publiek te ontroeren. Maar is het eigen lijk wel waar allemaal? Verdient Serse al dat medelijden? Wij zijn er niet meer zo zeker van. Daarmee bedoelen we dat de

117
zaak misschien wel volkomen wordt verdraaid. Wij geloven dat we door allerlei kleine aanwijzingen de verrassende waarheid hebben ontdekt, het grote nieuws van de Giro Dit is onze fascinerende hypothese: Serse is Fausto's mas cotte, zijn goede genius, zijn levende talisman, zoals de won derlamp zonder welke Aladdin altijd een bedelaar zou zijn gebleven. Misschien is het hele geheim van de kampioen gelegen in zijn broer Serse. Als Serse het wielrennen vaarwel zou zeggen zou dat best het einde van de betovering kunnen zijn, en Fausto zou zich plotseling zo slap voelen als een vaatdoek. Ze zijn dus elkaars medeplichtigen, en daarom zo nauw met elkaar verbonden dat de een niet zonder de ander kan leven. Het is Serse die eigenlijk wint, want zonder hem zou Fausto al honderd keer afgestapt zijn. Het is Serse die de lof toekomt, en dat is voor hem voldoende als beloning. Dat helpt hem om verschrikkelijk af te zien met het vooruitzicht om als een van de laatsten aan te komen, om de vernederende vergelijkingen te verdragen, om niet kwaad te worden als ze hem voor Fausto aanzien en hem bloemen aanbieden die niet voor hem zijn. Zeker, tot zoveel edelmoedigheid is Serse in staat, los van het feit dat ons verhaal een sprookje is. Bekijk hem maar eens goed: dat goedige gezicht, en die twee grote milde ogen die zo menselijk zijn dat ze iets lijken te ver bergen.

quote:

Op donderdag 22 augustus 2019 20:40 schreef TargaFlorio het volgende:
De Muur
Vier keer per jaar een boek vol met wielerverhalen.

Jean
Biografie over Jean Nelissen. Voor diegene die hem nog als commentator hebben meegemaakt een aanrader.

Het Beest
Over Lieuwe Westra. Ik had er vooraf niet veel van verwacht maar ook wel een aanrader.

Tank
Bram Tankink's verhaal. Vooral interessant vanwege de verhalen buiten de koers.

Daarnaast zijn de eerder genoemde De Renner van Tim Krabbé en Van Santander naar Santander van Peter Winnen ook aanraders.

Heeft iemand hier De ronde van Italie van Dino Buzzati gelezen? Ik begrijp dat dat hét boek over de Giro is, helaas niet meer verkrijgbaar.

quote:

Op zaterdag 24 augustus 2019 12:52 schreef Patroon het volgende:
Straks 3 weken naar Toscane, fietsen eten en chillen. Dit boek gaat mee. 350 pagina's en moet erg goed zijn.

[ afbeelding ]

quote:

Op woensdag 12 mei 2021 21:24 schreef Felagund het volgende:

[..]

Is/was het wat? Het lijkt mij wel een interessant boek.

quote:

Op woensdag 12 mei 2021 22:04 schreef Patroon het volgende:

[..]

Super mooi boek! Ik doe het praktisch nooit, maar dit boek al 2x gelezen.

quote:

De Rabobank wielerploeg is een van de meest succesvolle sportploegen uit de Nederlandse sportgeschiedenis. 'Rabo' won grote rondes als de Giro D'Italia, Vuelta en bijna de Tour de France. In de onthullende en diepgravende biografie 'De Raboploeg' duikt Maarten Kolsloot in de geschiedenis van het veelbesproken team. Aan de hand van interviews met 200 betrokkenen en duizenden nieuwe documenten wordt een veelomvattend en in diverse opzichten nieuw beeld geschetst van de ploeg die tussen 1996 en 2012 successen boekte.

Nieuw archiefmateriaal laat een intiem beeld zien van de eerste dagen van het team in september 1995. Uit persoonlijke fax- en e-mailberichten van Jan Raas en zijn medewerkers ontstaat het beeld van een gepassioneerd stel mensen dat hun wielerploeg wilde redden. En een gehaaide bank die een hyper ambitieus plan opstelde om de sport uit het slop te trekken. Ten koste van veel. De afgeketste transfer van Lance Armstrong naar Rabo en diverse andere transfers komen aan bod. Soms voor het eerst in het openbaar. Ook slaagt 'De Raboploeg' erin omdat het gordijntje open te trekken voor het grootste publieke geheim uit de wielersport: waarom verdween Jan Raas nu écht uit beeld? Dit boek geeft antwoorden.

We horen van vergeten renners en gebroken dromen, maar ook van bekende coureurs als Michael Boogerd en Michael Rasmussen. Die laaste, de magere Deense bijna-Tourwinnaar, is misschien wel de man die de hoogste prijs betaalde voor gewenste wielerroem. En passant wordt door middel van nog nooit ingeziene financiële stukken een beeld geschetst van de boerenleenbank Rabobank die weliswaar heel veel gaf aan de sport, maar altijd met een de vinger van een Hollandse koopman op de knip. Een boek dat boeit van kaft tot kaft.