[Etappe 13] Een tijdrit in de plaats die niet bestaat #1

BAGNÈRES - Waar in de eerste échte bergrit van deze Tour de France op vuurwerk werd gehoopt, bleven de lonten onaangeroerd. Op weg naar kuuroord Bagnères-de-Bigorre leek een ’niet-aanvalsverdrag’ getekend tussen de favorieten, om vandaag zo fris mogelijk de tijdrit aan te vangen in Pau. En ook de vrees voor de finish op de Tourmalet, die morgen op het Tour-menu staat, was voelbaar. Een rit waar de 22-jarige benjamin onder de favorieten, Egan Bernal, met speciale aandacht naar uitkijkt.

Het is iedere dag carnaval rond Bernal, al probeert hij zich er zo veel mogelijk van afzijdig te houden. De geel-blauw-rode driekleur van Colombia wappert in de Pyreneeën nog wat weelderiger in de handen van honderden landgenoten dan eerder deze Tour reeds het geval was. De drager van de witte trui heeft van de leiding binnen Team Ineos de opdracht gekregen om zich er niet té veel door te laten af leiden, hoe moeilijk hij dat ook vindt.

Waar medekopman Geraint Thomas - na de door Simon Yates gewonnen twaalfde rit - gedoucht en al in de bus zit, werkt Bernal zich na de podiumceremonie door de menigte die van alles van hem wil. In eigen land is hij dé nieuwe wielerheld die wordt gezien als de eerste Colombiaan die de Tour de France moet gaan winnen. In zijn geboorteplaats Zipaquirá zal men vooral morgen aan de buis gekluisterd zitten wanneer hun ’kind’ in de finale de Tourmalet op klautert. De Pyreneeën-reus kust op 2115 meter de hemel, en met een lengte van 19 kilometer en gemiddelde stijging van 7,4 procent is dat als thuiskomen voor Bernal.

Gewend aan hoogte
„Ik ben gewend om te leven boven de 2000 meter. Zipaquirá ligt op bijna 2700 meter hoogte en tot en met 2015 heb ik daar gewoond”, zegt de prille twintiger in feilloos Engels, waar veel van zijn oudere Zuid-Amerikaanse collega’s slechts de Spaanse taal beheersen. Bernal niet, uit alles blijkt dat hij bereid is om te leren. Niet alleen als wielrenner, maar ook als mens.

Hij ’bekent’ dat hij waarschijnlijk journalist was geweest als hij nu niet deel had uitgemaakt van het profpeloton. „Ik heb nog even journalistiek gestudeerd in Colombia. Ik was destijds mountainbiker. Niemand wist toen of ik het tot profwielrenner ging schoppen, ook ikzelf niet”, haalt hij zijn schouders op. „Ik had een deal met mijn sponsors dat ze mijn universiteitskosten voor het eerste jaar zouden betalen en dat ik dan kon beslissen wat ik wilde. Tijdens het WK voor junioren in 2014 pakte ik zilver, het jaar erop brons. Toen ben ik gestopt met mijn studie, die zes maanden heeft geduurd. En in 2016 tekende ik een contract bij Androni.”

De Italiaanse ploegmanager Gianni Savio legde hem voor vier jaar vast op het moment dat hij nog geen enkele serieuze koers over asfalt had gereden. „Op dat moment was dat voor mij ook een complete verrassing. Voor iedere Colombiaanse renner is het een droom om in Europa te rijden en die kwam voor mij uit. Ik keek toen ik een stuk jonger was op televisie naar de prestaties van Nairo Quintana, Rigoberto Uran en Esteban Chaves. Dat vond ik prachtig en dan hoop je ooit in hun voetsporen te mogen treden. Savio gaf mij die kans, al had ik veel twijfel op dat moment of ik het ging redden. Aanvankelijk had ik de angst dat ik geen enkele koers zou uitrijden.”

Die angst werd snel weggenomen. In zijn tweede jaar bij de bescheiden Italiaanse ploeg bleek al snel zijn rijzende ster, zeker toen hij de Tour de l’Avenir (Tour voor beloften) op zijn naam schreef, inclusief twee ritzeges. Team Ineos (toen Sky) wist voldoende en plukte hem weg bij zijn ontdekker. „Dat ging allemaal zo snel. En ja, als je voor deze ploeg mag rijden, is dat natuurlijk helemaal fantastisch.”

De groei die hij doormaakt is sensationeel. Aanvankelijk zou hij na zijn eindzege in Parijs-Nice voor zijn ploeg de kopman in de Giro zijn, maar een sleutelbeenbreuk gooide roet in het eten. Hij sloeg in de Ronde van Zwitserland keihard terug met een ritzege en de eindwinst.

Adrenaline
Vandaag in de tijdrit over 27,2 kilometer wordt hij tussen de klassementsrenners ook onder de beteren geschaard. Vorig jaar klopte hij in de Ronde van Romandië nog specialist Primoz Roglic over een afstand van een kleine tien kilometer. „Je moet het tijdrijden beheersen om een klassement te rijden in een grote ronde. Ik heb er de afgelopen jaren heel veel uren in gestoken om deze discipline te verbeteren. Ik houd gewoon enorm van fietsen, van de competitie en de adrenaline die dan door je lichaam giert.” Zo woedt er van binnen wél al carnaval in Bernal en kan hij er voor zorgen dat dit weekend in zijn geboorteplaats Zipaquirá dat Zuid-Amerikaanse feest echt losbarst.

https://www.telegraaf.nl/(...)-koers-zou-uitrijden

Rellende_Rotscholier	vrijdag 19 juli 2019 @ 00:53
	Etappe 13: Niet voor niets het ongeluksgetal De twaalfde rit kende een megasnelle start. Het leek op papier een ideale rit voor de vluchters en dus wilde iedereen in de kopgroep belanden. 40 kilometer lang werd er slag om slinger gedemarreerd, zonder succes. Het duurde een eeuwigheid, maar uiteindelijk zagen we een bijzonder grote groep van liefst 40 renners wegrijden. Het was bijna onmogelijk om die groep te missen, maar een nochtans ervaren jongen als Taaramae slaagde er alsnog in. Hij kwam in de chasse patatte terecht en werd later weer ingerekend door het peloton, altijd lachen. De groep van 40, met enkele grote namen, kreeg al snel een fatsoenlijke voorsprong. Na een uur fietsen aan 50 gemiddeld bedroeg de voorsprong een minuut of vier. Quick Step controleerde, maar ondernam geen pogingen om de groep enorm kort te houden. Dat was ook niet nodig, want een gevaar voor Alaphilippe was er vooraan niet te vinden. Een van de vroege aanvallers was Rohan Dennis. Nogal verrassend, aangezien hij zich beter een beetje kon sparen voor de tijdrit. Nog verrassender was dat hij uiteindelijk niet in de kopgroep zat, bijna een kunst om zo'n grote groep te missen. Even later kwam er een bericht dat helemaal verbazingwekkend was, hij stapte plotseling uit de koers. Een van de grote favorieten voor de tijdrit die er plotseling mee stopt, vlak voor die tijdrit begint. Zelden vertoond, maar wel erg vermakelijk. Vaste volgers weten dat de altijd grijze Australiaan Dennis een ontzettend domme keuze heeft gemaakt vorig seizoen. Hij stapte namelijk over van BMC naar Bahrein-Merida en het was vooraf meteen duidelijk dat dit een keuze puur voor het geld was. Als erkend hardrijder had hij beter op een BMC rond kunnen blijven rijden, of op een Giant. Merida staat niet goed bekend en dat blijkt nu wel. Meneer is niet tevreden over zijn materiaal en stopt er daarom maar gewoon mee, omdat hij bang is een modderfiguur te slaan tijdens de tijdrit. Had je vooraf kunnen weten, Rohans. Jammer joh. Het is nu alleen nog even de vraag hoe snel ze hem gaan ontslaan en welke ploeg zo gek is om dit niet bijzonder heldere licht op te pikken. Wat een beunhaas, ongekend. It's not about me, it's about us. Humor om te gniffelen. Dennis kan samen met Kittel een praatclubje voor geestelijk gerimpelden beginnen. De koers ging ondertussen gewoon verder, want de Tour wacht op niemand. Tevens is Parijs nog ver. We reden richting de tussensprint en tegen die tijd bedroeg de voorsprong van het koppeloton een minuut of vijf. In de grote groep vooraan zaten veel sprinters, zoals Sagan, Colbrelli, Groenewegen en Matthews. Sagan kon dus weer wat punten rapen voor de groene trui, iets wat gezien zijn ruime voorsprong in dat klassement tamelijk overbodig is. Na de tussensprint reden een aantal jongens weg van de kopgroep, in aanloop naar de Peyresourde. Op de Peyresourde zelf zagen we uit het niets ineens Calmejane op kop rijden, de man met de slechte benen wilde toch nog een keer in beeld rijden. Hij leek even een mooie voorsprong bij elkaar te rijden, maar op de top van de klim werd hij weer bijgehaald door de rest. Tim Wellens was ook mee en hij kwam als eerste boven. Weer wat punten erbij voor de bollentrui, wat eigenlijk ook vrij nutteloos is allemaal. Op de volgende klim moest hij als een baksteen lossen en het gaat vast ook nog warm worden, doe uit dat licht. In de afdaling van de Peyresourde zagen we dan weer de jarige Simon Clarke in de aanval gaan. Niemand reageerde en dus kon hij een mooie voorsprong bij elkaar rijden. Na een tijd had hij bijna anderhalve minuut voorsprong, terwijl hij zich in de vallei bevond in aanloop naar de volgende klim. Trentin ging veel later achter hem aan, maar Clarke mocht toch met een dikke minuut voorsprong aan de Hourquette d'Ancizan beginnen. Op deze klim kwam Trentin steeds dichter, terwijl we in de groep daarachter steeds meer schermutselingen zagen. Vooral Mühlberger en Mathias Frank waren vrij actief, deze heren konden zichzelf niet beheersen. Simon Yates pakte het iets rustiger aan, hij ging pas later in de achtervolging. Team Sunweb reed in de tussentijd lang op kop en dat bleek in dienst van Roche te zijn. Roche moest dus wel mee met Yates, anders was al het werk voor niets geweest. Ook Gallopin ging mee en even later zagen we Bilbao vanuit de achtergrond opschuiven. Op het moment dat Trentin aan wist te sluiten bij Clarke aan de kop van de koers zagen we in de groep daarachter dat ook Bilbao en Schachmann de oversteek hadden gemaakt. Vier kilometer van de top van de klim ging Trentin solo verder, hij had zijn klimmersbenen duidelijk meegenomen. In de achtervolgende groep viel het wat stil, waardoor ook Serge Pauwels weer kon aansluiten. Het signaal voor Pello Bilbao om in de aanval te gaan. Dat liet Yates niet zomaar gebeuren, hij ging nog eens in de aanval. Hij kreeg een ijzersterke Gregor Mühlberger met zich mee. Deze twee reden weer voorbij Bilbao en gingen op zoek naar Trentin. Zodra ze hem gevonden hadden lieten ze hem ook meteen weer achter, Yates gokte duidelijk niet op de snelle benen van Trentin. Bilbao hing lange tijd op een klein gaatje, maar wist op een kilometer of twee van de top toch weer aan te sluiten. Dat vond Yates niet zo leuk, dus ging hij nog maar eens in de aanval. Weer ging Mühlberger mee en met z'n tweeën reden ze over de top van de Hourquette d'Ancizan. Het lukte ze niet om Bilbao definitief te lossen, de Bask kwam op een seconde of vijf boven. De rest werd wel definitief gelost, de eerste achtervolgende groep kwam op een kleine minuut boven. In het peloton gebeurde er ondertussen niets, op de klim liep de voorsprong op naar zeven minuten. Geen enkele aanval, iedereen in het peloton had vrede met de situatie. De benen werden gespaard voor de opdracht van vandaag. Na de top van de klim was het nog 30 kilometer fietsen tot de finish, vooral in dalende lijn. Bilbao wist in de afdaling al snel de aansluiting te vinden met de twee heren vooraan, waarna ze met z'n drieën verder reden naar de finish. Niemand probeerde meer te demarreren, iedereen had blijkbaar vertrouwen in z'n sprint. Doordat ze netjes rond bleven draaien kwamen de achtervolgers nooit meer in de buurt, hun achterstand liep zelfs op naar anderhalve minuut. Tot in de straten van Bagnères-de-Bigorre werkten de drie heren goed samen. Pas toen begonnen ze een beetje naar elkaar te lonken. Ze wisten het eigenlijk niet. Allemaal zijn ze vrij rap, maar tegen elkaar sprinten doen ze nooit. Parcourskennis bleek uiteindelijk de doorslag te geven. Er lag een bocht op 200 meter van het eind en in die bocht wil je graag op kop zetten. Je zou zeggen dat iedereen wel even in het roadbook kijkt, maar dat is dus niet gebruikelijk. Simon Yates kreeg het te horen van zijn ploegleider, zelf wist hij dat dus blijkbaar niet. Bilbao wist helemaal van niets, maar dat is geen verrassing aangezien ze bij Astana ook niet wisten dat het voor de rustdag hard zou gaan waaien. Simon Yates, die de afgelopen anderhalve week alleen in allerlaatste positie had rondgereden, reed Bilbao aan de binnenkant voorbij op 200 meter van het eind. Vlak voor de bocht reed hij naar de kop, wat makkelijk lukte omdat Bilbao vooral naar de andere kant aan het kijken was. Bilbao was meer bezig met Mühlberger, achteraf een fout. Na de bocht ging Yates meteen aan en de rest kwam nooit meer uit zijn wiel. Een overwinning voor de Brit die na een teleurstellende Giro tot nu toe ook bezig was aan een vrij nutteloze Tour. Het grote doel is het ondersteunen van zijn broer Adam, maar dat is tot nu toe nog niet echt nodig geweest. Voor het echte werk begint kreeg hij nog een laatste kans om zelf voor een ritzege te gaan en dat is meteen gelukt. Hij maakt zijn trilogie compleet, een overwinning in iedere grote ronde. Bilbao werd verwezen naar de tweede plaats, de bijzonder nerveuze Mühlberger mocht het doen met een derde plaats. De achtervolgende groep kwam anderhalve minuut later aan. Benoot reed nog weg uit die groep en wist vierde te worden, voor Felline en Trentin. Het peloton deed het nog wat rustiger aan en kwam pas negen minuten later binnen. Een geschiedenisloze dag voor het klassement, vooral vanwege de dagen die nog gaan komen. Opnieuw een teleurstellende dag voor mij. Bijna kwam mijn vorige voorspelling uit, bijna won een Bask. Bijna is alleen helemaal niets. Het zit me de laatste dagen niet mee, en dan moet het ergste nog komen. Mijn zwarte beest. We gaan wéér naar Pau. Opnieuw wordt er een giertank vol kots over ons uitgestort. Houdt het dan nooit op? Ieder jaar heb ik steeds minder zin om iets te schrijven over Pau. Ik weiger eigenlijk nog woorden te besteden aan deze strontstad. Aan deze kloteplaats, aan dit hol waar de duivel nog niet dood gevonden wil worden. Ik ben er helemaal klaar mee, ik wil er niets meer mee te maken hebben. Gelukkig heb ik een aantal lokale notabelen bereid gevonden om hun mening te ventileren over het altijd ebolaverwekkende Pau. Maar voor we beginnen zetten we eerst even een vet goed nummer op. Deze is echt gruwelijk. De ideale muzikale omlijsting om goed in de stemming te komen. Tevens een dringend en eigenlijk ook gewoon bindend advies aan iedereen die bij deze hoerenbagger betrokken is. Die MF Die Laten we beginnen met het bekijken van het profiel van de volgende rit. Ik deed m'n best, maar van zoveel ellende begon m'n hoofd gelijk te tollen. Wel heb ik eindelijk de reden achterhaald waarom de boeren vorig jaar aan het staken waren. Weet u nog, de affaire met het traangas waardoor alle renners onwel werden? De boeren gingen ver, maar wel voor een goed doel. Ook heb ik eindelijk achterhaald waarom Carlos Barredo en Rui Costa elkaar een paar jaar geleden op de bek wilden slaan. Tevens heb ik vanuit het hiernamaals een veelzeggende boodschap ontvangen: Bovendien weet ik nu waarom Bernard Hinault niet meer pontificaal in beeld komt. 100 keer Pau werd hem teveel. Ook heb ik uit betrouwbare bron vernomen waarom Tom Dumoulin er niet bij is. Aad de Mos is dan wel geen Louis van Gaal, maar ook hij heeft een scherpe mening over Pau. Wie zijn er verantwoordelijk voor deze hemeltergende mensonterendheid? De zadellikkers van de ASO. Met name deze twee heren spelen een niet te onderschatten rol. Prudhomme en Gouvenou, levensvreugdverkrachters van beroep. Weet je hoe ze zichzelf noemen in Pau? Capitale Humaine. Echt, serieus. Ik neem jullie niet in de maling. Het blijkt alleen dat ze ook ergens anders de hoofdstad van zijn. Het lijkt me dat er genoeg reden is om een hetze te voeren tegen deze stad, sterker nog, ik vind dat het tijd is voor een regelrechte boycot. Gewoon boycotten die hele tyfuszooi. Ik heb al een aantal medestanders gevonden, dat schiet lekker op. In Pau schijnen ze een straat te hebben waar ze alle namen van de winnaars in deze dichtbevolkte misdaad tegen de menselijkheid op de weg hebben gekalkt. Moet wel een lange straat zijn. Een lange straat die ik vakkundig gemolesteerd heb. Pak aan, kutpau. Overigens heb ik niet alleen een hekel aan Pau. Ik heb een hekel aan alles wat ook maar een klein beetje in de buurt komt. Ook de ouderwetse po kan er absoluut niet mee door. Walgelijke dingen. Stinken, een uur in de wind. Gewoon je kinderen uit het raam gooien, weg met die zooi. Nog meer dingen die enigszins op Pau lijken en derhalve bij wet verboden zouden moeten worden: Als bonus heb ik nog enkele bewegende beelden voor jullie. Zo weet ik bijvoorbeeld waarom Miguel Angel Lopez nooit de Tour rijdt, en waarom hij zo ziedendkwaad werd tijdens de Giro. Mijn bronnen hebben me ook verteld waarom het met Kittel niet zo goed gaat. Als hij opnieuw begint met fietsen doet hij er goed aan de Tour te vermijden. De altijd irritante Toms Skujins gaf een paar jaar geleden dan weer een mooie impressie van de schokkende en verstrekkende gevolgen van het Syndroom van Pau. Vandaar dat hij later zo vreemd is gaan juichen, dit gaat je allemaal niet in je koude kleren zitten. En weten jullie waarom het helemaal misging met de verzorger van Bora? Die zat met z'n hoofd al bij de rit van vandaag. In een poging een eind te maken aan de wanstaltige toestanden die de renners en ook de volgers jaarlijks moeten doorstaan heb ik wat hulp ingeschakeld. Als jullie het morgen in Keulen kunnen horen donderen weten jullie waarom. We gaan dat hele Pau een kopje kleiner maken, klootviool. Bakkie pleur voor je harses. Village People 360 kick. Met je schaamhaar op je achterhoofd. Aan het eind, als we Pau in een hoekje hebben gedreven, delen we nog een paar keer stevig uit. Het is nu echt klaar. We gaan nooit meer naar Pau. Nooit meer. Of nouja, wel nog in de Vuelta dit jaar. Maar daarna nooit meer. Hoerenpau, stik in een komkommer. Ik ga morgen gezellig zelf een rondje fietsen. De tv gaat niet aan. De tering, de tyfus en de hoerenkots voor iedereen die bij deze ellende betrokken is. SPOILER 1. Van Aert 2. Thomas 3. Alaphilippe 4. Politt 5. KRAK Andersen
maxi-mus	vrijdag 19 juli 2019 @ 00:58
	Genoten van de OP.
skysherrif	vrijdag 19 juli 2019 @ 01:21
	Heerlijke op
Remco	vrijdag 19 juli 2019 @ 01:21
	Dat was het wachten waard, hardop gelachen
naatje_1	vrijdag 19 juli 2019 @ 02:11

Faraday01	vrijdag 19 juli 2019 @ 02:17
	De OP stelt niet teleur
trein2000	vrijdag 19 juli 2019 @ 02:40
	OP, wat een pareltje
wimderon	vrijdag 19 juli 2019 @ 02:47
	quote: Rohan Dennis reluctantly withdrew from Tour de France Team Bahrain Merida Press \| Press Pau, Thursday 18th July 2019 – During today’s stage of the Tour de France, Team Bahrain Merida rider Rohan Dennis reluctantly withdrew from the race. Dennis commented: ‘I am very disappointed to leave the race at this point. Obviously the individual time trial tomorrow had been a big goal for me and the team, but given my current feeling it was the right decision to withdraw earlier today. I wish my teammates the very best for the remainder of the race and would like to thank all the Tour de France fans who cheered for me, at home and on the roadside, since Brussels. I will hopefully be back competing in this great race again over the coming seasons.’
VoMy	vrijdag 19 juli 2019 @ 02:58
	Applaus voor de OP.
luukert	vrijdag 19 juli 2019 @ 03:28
	Maar hoe zit het met Gap?
franklop	vrijdag 19 juli 2019 @ 05:01
	RR
Van_Poppel	vrijdag 19 juli 2019 @ 06:06
	Deze voorbeschouwing
Max23	vrijdag 19 juli 2019 @ 06:26
	Jaaaaaaaa wat een genot Je hebt jezelf weer overtroffen RR
Pino112	vrijdag 19 juli 2019 @ 06:33

Momo	vrijdag 19 juli 2019 @ 06:39

VoMy	vrijdag 19 juli 2019 @ 06:55
	Gelukkig doen ze in deze Tour ook vernieuwende dingen, zoals een rit over de Tourmalet.
Ambrosius	vrijdag 19 juli 2019 @ 07:18
	Heb je wat tegen Pau?
Zorro	vrijdag 19 juli 2019 @ 07:31
	quote: Rohan Dennis reluctantly withdrew from Tour de France Team Bahrain Merida Press \| Press Pau, Thursday 18th July 2019 – During today’s stage of the Tour de France, Team Bahrain Merida rider Rohan Dennis reluctantly withdrew from the race. Dennis commented: ‘I did not look in the routebook before, but today I heard that the individual time trial is in Pau. I'm not going to do that. No way. What did they expect, that I'm a complete idiot? I wish my teammates the very best for the remainder of the race but I do not understand why they are so stupid to start in Pau. Ridiculous.’
DrDarwin	vrijdag 19 juli 2019 @ 07:34
	T'Pau - Heart And Soul - original video.mp4
ijs_beer	vrijdag 19 juli 2019 @ 07:41