Een aantal mensen hadden laatst nog op mijn relaas gereageerd. Nog bedankt. Jullie steun en medeleven vind ik erg lief en sommigen schreven over een stukje herkenbaarheid.
Het hielp wel om mijn verhaal hier te doen. Wetende dat ik niet helemaal alleen sta en ook eens een other point of view gezien.
Het gaat nu weer wat beter en probeer elke dag wel opnieuw tevreden te zijn en op tijd rust te zoeken of afstand te nemen bijvoorbeeld en dingen even te laten voor wat ze zijn.
Met Z. gaat het supergoed. Ze praat al aardig en duidelijk. Helemaal geen moeilijke dame. Een groot eter is ze niet dus we moeten haar wel regelmatig wat aanbieden anders wordt ze zo’n streepje.
Haar communicatie is heel duidelijk met alles.
Haar ‘nee’ is altijd heel serieus en duidelijk. Ze schudt haar hoofdje zelfs.
En ze zegt ‘aardbei’. En dat doet ze zo schattig.
Het is echt een slim meisje. Ik vraag haar 1 keer iets te doen of laten en ze luistert gewoon.
En ze snapt de dingen gewoon snel.
Verder is ze een rustig ding dat lekker kan spelen en graag buiten is. Dan pakt ze haar schoenen, gaat bij de deur staan en zegt: ‘buiten’?
En als er iets misgaat of ze laat wat vallen, zegt ze: oeioeioei!
Enige jammere is dat ze ‘s nachts nog steeds vaak wakker is. Afgelopen anderhalve week lang elke 2 uur.
Op 1 nacht na, toen sliep ze met alleen een luiertje en was ze pas om 4 uur een keer wakker.
@Duman:
Ik herken de frustratie. Ik had dat met mijn zoon heel erg. En het is goed dat je het van je afschrijft. Herkenning zal je altijd vinden.
Je hebt gewoon een gezond kind dat de grenzen opzoekt. Hoort erbij maar bedenk inderdaad hoe je ermee omgaat. Blijf opvoeden en blijf er ontspannen onder.
Mijn zoon heeft het nog steeds, dat is een stukje karakter denk ik. Een lieverd maar ook een jongen die op zoek is naar uitdaging, grenzen bekijken en impulsief. Heel nieuwsgierig naar wat er achter de deur zit.