Ik was als kind erg onder de indruk van The Car (1977), een horrorfilm over een demonische auto die mensen vermoord.
Vooral het feit dat-ie door een huiskamer heen reed, maakte me bang.
Want dan was je binnen dus ook niet veilig.
Het einde staat me nog goed bij als je een grote 'vuurwolk' in vorm van een demonhoofd ziet, wat er overigens indrukwekkend uitzag voor een jaren '70 film.
Maar op 1 staat toch de Italiaanse zombiefilm Zombi 2 (1979).
Als ik nu die muziek weer terug hoor... (vanaf 0:16).
Want als je die muziek hoorde, kwamen de zombies dus.
Die scène ook rond 1:50 met die houtsplinter in het oog... brrrr.
Ik moet er bij vermelden dat ik als kind nachtmerries had van zombies, wel de klassieke trage zombies.
Ik durfde s' nachts bijna niet naar de wc, maar ik moest wel naar die films kijken.
Met name de Night of the Living Dead-trilogie, geregisseerd door George A. Romero.
Toentertijd vaak in de late uurtjes te zien op BBC 2.
Ik was bang, maar tegelijkertijd gefascineerd.
Als ik die films nu terug zie, heb ik nog steeds een heel klein beetje dat gevoel van vroeger.
Het is hetzelfde als een jaar geleden.
Maar nu zal een boosterprikje het redden?
Geniet van jullie vrijheid nadat je hele immuunsysteem kapot is geprikt.
Inkomen gegarandeerd voor de farmaceutische industrie… blijven boosteren jongens!