Bevallingsverhalen deel 24

Mooi Bobby

Wat een prachtige bevalling Bobby

Vandaag is ons meisje 10 dagen oud en heb ik haar bevallingsverhaal uitgeschreven nu alles nog vers in mijn geheugen zit

Vrijdag 29 november 2019
Vandaag ben 39 weken en 6 dagen zwanger. Vriendlief moet al vroeg weg voor een tentamen. Het is dus aan mij om de kids weg te brengen naar de opvang.
Bij de opvang zijn ze verbaasd me te zien, ze vinden het dapper dat ik nog gewoon rondloop. Ik voel me prima, verwacht dat het allemaal nog wel even gaat duren, dus besluit na het wegbrengen van de kindjes nog even langs de supermarkt te gaan voor avondeten en een lekkere lunch.

Thuis post ik een berichtje op Insta met een poll, zal ze nog in november geboren worden of wordt het toch een december-kindje? Een 100% score voor december is de uitslag van de poll.

Ik ga nog even slapen en geniet daarna van een lekkere lunch. Ik merk dat ik harde buiken heb en dat er zelfs regelmaat in zit. Iedere 11 minuten voel ik een harde buik. Grappig, zo regelmatig is het deze zwangerschap nog niet geweest. Omdat de harde buiken absoluut niet pijnlijk zijn, verwacht ik dat ze wel weg zullen gaan als ik iets ga doen. Ik app mijn broertje of hij thuis is en of hij zin heeft in mijn gezelschap. Hij gaat eerst nog even een uurtje slapen, maar zal me appen als ie wakker is. Prima, ik moet me toch nog opfrissen en aankleden . Terwijl ik me aan het opfrissen ben merk ik dat de harde buiken van om de 11 minuten naar om de 8 minuten zijn gegaan. Dat vind ik toch opmerkelijk dus ik stuur D. een appje:

Had een uurtje harde buiken om de 11 minuten..lijkt nu naar om de 8 minuten te gaan...Maar doet nog geen pijn..

Mijn broertje is wakker en even twijfel ik, zal ik wel gaan? De harde buiken doen absoluut geen pijn, maar de regelmaat blijft en dat is nieuw. Ik besluit gewoon te gaan, het zal wel voorwerk zijn en anders ben ik zo weer thuis!

Bij mijn broertje is het gezellig. We kletsen wat en hij vraagt of het al rommelt. Ik vertel dat ik al een paar uur regelmatige harde buiken heb. Hij schrikt er een beetje van, straks breken mijn vliezen op zijn bank, maar ik vertel hem dat het echt nog wel dagen kan duren hoor, no worries! Ondertussen blijven de harde buiken komen. Ik time nu niet meer, maar ze lijken zelfs wat sneller op elkaar te komen.

Vriendlief belt of ik op de terugweg nog even wat bij de supermarkt wil meenemen, dus na 2 uurtjes bij broertje op de bank vertrek ik richting supermarkt. In de auto voel ik dat de harde buiken intenser worden. Pijn doet het nog steeds niet, maar ze duren langer en zorgen voor meer druk naar onder. Ik ben blij. Misschien levert het vast wat extra centimeters op.

Eenmaal thuis maak ik het avondeten klaar. Vriendlief moet nog wat werken dus na het eten breng ik de jongens naar bed. Dat was al even geleden, was de laatste weken een beetje te zwaar, maar vandaag ging dat prima. Met harde buiken, dat wel!

Als vriendlief rond een uur of 9 klaar is met werken gaan we een film kijken (Edge of Fear, een hele slechte film wauw!) en ik besluit de harde buiken maar weer te gaan timen, ze komen nog sneller op elkaar nu. Zo een minuut of 4 na elkaar en ze houden ook al bijna een minuut aan. Maar nog steeds doen ze geen pijn. Mijn vader appt of het al rommelt. Ik stel hem gerust, niks aan de hand paps!

Na de film willen we gaan slapen. Het aanrecht staat nog vol met vaat, de vaatwasser heeft gedraaid maar moet nog leeg. Vaak zijn we lui en doen we dit de volgende ochtend pas, maar nu besluit ik het toch nog even te doen. Mocht er toch een bevalling gaan doorzetten dan moet vriendlief er wel bij kunnen om het bad te vullen .

De volgende avond vieren we pakjesavond. Er moeten dus nog 12 pakjes ingepakt worden. Tussen de harde buiken door pakken we de pakjes in. Zal pakjesavond doorgaan vraag ik mij af? Ik denk stiekem toch wel dat die harde buiken straks over zullen gaan in weeën. Na het inpakken gaan we lekker liggen en al snel valt vriendlief is slaap. Ik niet, iedere keer als ik indommel word ik wakker van een harde buik. Ik probeer te timen door te kijken hoe laat het is op het moment van de harde buik, maar vergeet steeds hoe laat de vorige ook al weer was. Erg lekker lig ik ook niet dus om kwart over 3 besluit ik de tv maar weer aan te zetten en een goede weeëntimer te downloaden. Zittend beginnen de harde buiken langzaam steeds wat pijnlijker te worden. Ik weet het nu zeker, de bevalling is begonnen, we krijgen toch nog een november-kindje . D. wordt af en toe wakker, maar ik vind het nog prima te doen. Ik kijk tv en speel Phase 10 op mijn telefoon, hij mag nog lekker blijven slapen.

Om half 5 moet ik naar het toilet. Mijn darmen willen leeg. Hiervan wordt D. weer wakker. Ik besluit dat ik niet langer in ontkenning ga, we gaan bevallen! Ik weet zeker dat als ik de zwaartekracht laat werken het wel weer eens snel kan gaan dus al die tijd ben ik blijven zitten op bed. Maar nu is het tijd voor actie! D. gaat naar beneden en gaat het bad vullen, ik ga ousste wakker maken. Ik zeg haar dat haar zusje er aan komt, de bevalling is begonnen. Dat is natuurlijk een beetje gek wakker worden dus ze moet er even van huilen. Ik vertel haar dat het nog heel goed gaat met mama en dat ze nog steeds mag kiezen er niet bij te blijven. Maar ze wil blijven . Nu ik sta voel ik inderdaad dat de weeën pijnlijker worden, ik moet me er echt op focussen. Ik bel mijn ouders dat ze de jongens moeten komen halen.
Een half uurtje later zijn ze er en vertrekken ze met de jongens. Dochter wil echt bij de bevalling blijven dus die heeft zich op de bank geïnstalleerd met een filmpje en tijdens iedere wee die ik opvang zie ik haar met een half oog mij in de gaten houden.

Het bad loopt langzaam vol en vriendlief heeft de verloskundige gebeld. Ik vraag of ik er al in mag, en zeg ook dat ik denk dat de verloskundige nu wel een beetje mag gaan opschieten. De zwaartekracht doet wat ie moet doen, de weeën zijn inmiddels best pijnlijk!

Ik mag in bad en dat is echt heerlijk! Tussen de weeën door kan ik heerlijk ontspannen en ook de pijn van de weeën is goed te doen. Ze worden alleen wel snel nog heftiger. Om 6:15 uur is de verloskundige er en ze meet 8 cm ontsluiting. De kraamzorg laat nog op zich wachten. Het is druk en ze kunnen niemand bereiken. De verloskundige wil wachten met het breken van de vliezen tot de kraamzorg er is, maar ik krijg al wat persdrang en zie dat wachten niet zo zitten.

Om half 7 breekt de verloskundige mijn vliezen en heb ik nog maar een klein randje ontsluiting over. Ook nu wil de verloskundige wachten op de kraamzorg en vraagt ze mij dus de weeën weg te zuchten. Dit lukt niet goed, de persdrang is te heftig en van alle heftigheid vergeet ik helemaal hoe dat puffen ook al weer werkt (grappig, ik leer wekelijks andere zwangere vrouwen hoe dat puffen werkt, maar het lukt mij zelf nu totaal niet ). Het lukt me wel 5 hele minuten om niet mee te persen, maar daarna geef ik aan dat ik echt heel graag wil persen. Dus om 5 over half 7 begin ik voorzichtig mee te persen op het hoogtepunt van de wee. Om 10 over half 7 is de kraamzorg er dan ook eindelijk en begin ik met actief persen. Ik heb het zwaar, zwaarder dan ik me kan herinneren van de vorige bevallingen, maar om 6:47 uur is ze er al. Onze mooie dochter J.ulée L.eana. Thuis, in bad, in het bijzijn van haar grote zus, precies zoals we het gehoopt hadden .

Oudste en D. knippen samen de navelstreng door. Ik ben zo trots ook op mijn grote meisje. Ze vond het spannend, maar niet spengend (haar woorden ) en heeft het zo goed gedaan. Mij af en toe een slokje water gegeven, kusjes op mn hoofd en mijn hand vast gehouden. 100 vragen aan de verloskundige gesteld en de placenta van top tot teen bewonderd. En bovendien ontzettend verliefd op haar kleine zusje

O en pakjesavond ging 's avonds gewoon door

[ Bericht 0% gewijzigd door Sicilia op 09-12-2019 16:12:36 ]

Ogg Sicilia, wat een heerlijk verhaal En pakjes avond wat gewoon door ging met het mooiste pakje erbij!

Dat klinkt aardig zoals het hier ging bij de jongste.

Wauw wat gaaf Sicilia!

Mooi verhaal Sicilia! Wat tof dat je dochter erbij was. Hoe had je haar daarop voorbereid? En waarom moest jij de bevalling proberen tegen te houden omdat de kraamzorg er niet was? Ik weet dat de meeste verloskundigen die extra handen fijn vinden, maar het is niet alsof kinderen anders niet geboren kunnen worden toch. Ik zou me daaraan storen . Maar hopelijk was jij meer zen of gewoon genoeg bezig met je proces.

De eerdere verhalen waren ook prachtig . Ik hou van bevallingsverhalen .

Ik ben ook thuis bevallen zonder kraamzorg (die kwam binnen tussen baby en placenta), maar geen moment dat de verloskundige daarom tijd probeerde te rekken of zo.

Wel grappig dat je bij je vierde bevalling en als zwangerschapscursus-docent even niet meer wist hoe dat puffen moest.

Wat een bijzondere ervaring, sicilia! Ik zou me denk ik echt niet kunnen focussen met een kind erbij, ik kan tijdens de bevalling heel slecht tegen prikkels. Maar het lijkt me wel heel mooi en bijzonder!
Waarom werden je vliezen handmatig gebroken eigenlijk?

Ja ik heb echt geen idee waarom ze zo graag op de kraamzorg wilde wachten. Ik ben drie keer zonder kraamzorg bevallen haha, dus dat leek mij dit keer ook prima. Wachten was wat mij betreft ook echt geen optie, ik kon het gewoon niet tegen houden.

Dochter hebben we voorbereid door de bevallingen van haar broertjes terug te kijken. Ik heb al mijn bevallingen gefilmd. We hebben die een paar weken voor de bevalling samen gekeken zodat ze zou zien hoe ik omga met pijn en weeën en wat ze een beetje kan verwachten van een bevalling. Toen hebben we uiteraard de keuze aan haar gelaten. Ze wilde er dolgraag bij zijn. Ze is ook super trots dat ze er bij geweest is en mij heeft kunnen steunen

O en mijn vliezen werden gebroken omdat ik al erge persdrang had, maar er een randje ontsluiting bleef staan. We hoopten zo dat dat laatste randje ook zou verdwijnen.

Ha, dat laatste vroeg ik me ook af, waarom je vliezen gebroken moesten worden.

Wat een mooie bevalling Sicilia en wat bijzonder dat je dochter er bij kon zijn.
Ik ben niet echt een doemdenker wat betreft bevallingen, maar was je niet bang dat er iets onverwachts zou gebeuren? Het lijkt me dan lastig om je aandacht ook deels bij je dochter te moeten hebben. En dan doel ik niet direct op complicaties met levensgevaar/spanning, maar ook iets als dat je ineens naar het ziekenhuis moet en zelf dat eerst moet verwerken, of dat je meer pijn hebt dan verwacht en daar van in paniek raakt.. zo'n scenario. Of had je haar ook op zulke dingen voorbereid?

Ik heb even de tijd genomen om alles op te schrijven. Wees gewaarschuwd: het is veel. Ik heb het maar even verdeeld over drie delen:

- Zwangerschap

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

- Bevalling

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

- Nasleep

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Even wat foto's (haal ik waarschijnlijk weg)


Ondanks dat het niet ideaal was, kijk ik er toch niet echt met slechte gevoelens op terug. Niet dat ik sta te springen om het opnieuw te doen. Maar ik had er sowieso geen romantisch beeld van en nooit heb ik interventies als storend ervaring. Ik ben blij dat ik in het ziekenhuis was en ik ben blij met hoe er gehandeld is. Niet dat alles perfect was, maar er werd veel meegedacht en goed doorgepakt. Er was echt oog voor ons en onze emoties.
Maar volgende keer mag er toch echt een ruggenprik in

[ Bericht 1% gewijzigd door Bottoms_up op 27-02-2020 09:00:21 ]

Wat een heftig jaar hebben jullie gehad! Ik snap heel goed dat je meer tijd nodig hebt voor de verwerking. Maar ik zie op de foto's een prachtige jongeman Wat een geluk om hem in je armen te mogen sluiten

Jeetje BU wat heftig. Gelukkig gaat het nu goed met hem en jou.

Wat heftig BU! En fijn dat je toch gewoon van hem weet te genieten nu.

@Sicilia, prachtige bevalling! En wat geweldig dat je oudste erbij mocht zijn, hoe oud is ze?

Mijn bevallingsverhaal

Het is woensdag 26 februari, we worden wakker in een witte wereld, sneeuw eindelijk deze winter! Het dooit al dus we ontbijten snel en gaan naar buiten. Manlief is ook thuis want hij durft niet meer naar zijn werk door de grote afstand, gezien mijn vorige bevalling 2 uur duurde zou hij deze anders zomaar kunnen missen! Omdat het carnavals vakantie is mag onze zoon ook thuis blijven dus tot zijn grote geluk kunnen we een sneeuwpop maken en op zijn skietjes door de tuin schuifelen. Ook maken we even op mijn verzoek een buik foto in de sneeuw. Nog niet wetende dat dit mijn laatste buikfoto zal zijn.
Ik ben die dag 39 weken en 1 dag zwanger en dat is geweldig, onze zoon kwam plotseling met 32 weken precies en dat we nu zo ver gekomen zijn is dus oh zo fijn. Toen ik de 37 weken eenmaal gehaald had ging alvast de vlag uit en mocht ik terug naar de verloskundige voor mijn zo gewenste thuisbevalling in bad. Ergens had ik in mijn hoofd dat het nu ook wel 40 weken zou worden en dus maart voor ze geboren zou worden. Onze dochter dacht daar toch anders over.

Mijn moeder komt met de peuter spelen en gezien mijn al maanden slechte slapen doe ik in de ochtend alvast een dutje. Af en toe trekt er wat laag in mijn buik maar anders dan de gebruikelijke vele harde buiken, wijst niets erop dat de bevalling zal beginnen. Wel zegt mijn schoonzus dat ik op de doorgestuurde buikfoto een “bevallerig” hoofd heb in de middag doe ik lekker nog een keer een tukkie, dat bleek toevallig heel goed uit te komen!
Als peuter eenmaal in bed ligt nestel ik mij in de hoek van de bank om “call the midwife” terug te kijken. Ik zit er net lekker in als om 21.00 uur ineens een grote golf warm water uit mij stroomt, zelfs op de bank! Ik spring op en roep mijn man, mij vliezen zijn gebroken! Hij loopt eerst verdwaasd drie rondjes door de kamer voor mijn gevraagde handdoeken mij bereiken we vangen een beetje op en het is mooi helder met witte vlokjes, ik stel hem gerust dat als het begint met gebroken vliezen het best nog een hele tijd kan duren. Maar gezien de snelheid de vorige keer hadden we afgesproken de verloskundige wel te bellen mochten mijn vliezen breken. Dus met een grote lach op mij gezicht bel ik haar, het is begonnen, onze dochter komt er aan! Ik heb er zin in. Al tijdens het telefoon gesprek beginnen er zachtjes weeen op te komen. De vk was net bij een andere vrouw met gebroken vliezen en is op 10 minuutjes afstand, gezien ik al wat voel komt ze toch maar even langs.
Als ze er is hebben de weeen ondertussen al wat doorgezet, dit gaat gebeuren! Ze controleerd de ligging en het hartje en besluit al snel niet meer weg te gaan. Ze gaat met manlief aan de slag het bevalbad op te zetten en alle spullen te verzamelen. Die blijken toch niet zo strategisch door het huis verspreid, ik had wellicht iets beter met de aanstaande papa van twee moeten communiceren wat mijn logica achter de verschillende plekken was. Ik ben zelf ook nog maar een paar keer naar boven gelopen toen hij voor de derde keer zonder aankleed kussen beneden kwam.

De weeen nemen een beetje toe in kracht en in frequentie en ik loop en hang een beetje rond in de kamer tussen al het geregel door. Af en toe even hangen over de tafel of zitten op de leuning van de bank. Prima op te vangen zo! Zo lang ik in beweging blijf gaat het helemaal prima.
Ondertussen is de bank aan de kant geschoven en met een matras erop verworden tot bed en staat het bevalbad opgepompt klaar. Het kan gevuld worden! Het is ondertussen 22.00 uur en ik heb volgens het bevalverslag elke 2-3 minuten een wee, nog steeds prima op te vangen. Af en toe blijft er eentje een beetje “hangen” maar met een diepe ademhalings instructie van de vk gaat die dan ook weer mooi weg, dit gaat weer vlot! Iets over tien kwam ook verloskundige nummer 2 binnen, bijna afgestudeerd, zij gaat de bevalling leiden. Achteraf bleek ze zelf 20 weken zwanger van haar eerste kindje

Iets voor 22.30 werd ik een beetje misselijk, een goed teken want dan ben je vaak een eind op weg. Gelukkig hoef ik niet over te geven en blijft het bij wat vage misselijkheid. Het bad was ondertussen half vol, en het warme water was op! Ook de cooker kraan was uitgeput. Oeps! Tip voor ieder ander die in een bevalbad wil bevallen, zorg voor een water koker. Dan kan je tenminste onbeperkt emmers warm water maken
Om 22.30 voelde ik je al een beetje zakken, tijd om in het bad te gaan. Daarvoor wilde ze toch nog even mijn ontsluiting checken. Even op het geïmproviseerde bed dus, een uitdaging om tussen de weeen door lang genoeg te gaan liggen. Liggend weeen opvangen is zooooveel naarder dan staand en bewegend! Ik weet meteen weer waarom ik dit níet wilde. De vk geeft me de tijd en het lukt tussen twee ween door om even te voelen, 8 cm, helemaal zoals verwacht, we zijn er bijna en heel vlot!
Ondertussen had ik enkel nog een onderbroek en een topje aan, die eerste gaat nu ook uit en ik stap in het nog steeds half volle bad. Het lukt niet eens mijn buik helemaal onder water te krijgen toch is het direct fijn om in het warme water te zijn en op de zachte bodem van het bad op mijn knieën hangend over de rand te zitten.

Om 22.38 uur begint er wat pers drang te komen en voel ik dat ik moet poepen, niet een mooie met het schepnetje op te scheppen drol maar allemaal kleine flieberetjes, ja dat dacht ik dus even niet! Mijn kind gaat niet geboren worden tussen de bruine sliertjes! De verloskundige en de papa zijn het er niet mee eens (“het zal niet het eerste kindje dat op de wc geboren word” ) maar ik laat mij niet tegen houden, klim uit het bad loop naar de wc (gelukkig maar 2 meter) en doe daar zo snel mogelijk mijn ding om vervolgens weer terug het bad in te gaan.
Ik kon weer ontspannen en de persween gingen gewoon verder waar ze gebleven waren.

Ondertussen was de kraamverzorgster gebeld dat ze haast moest maken en om 22.45 uur kwam zij samen met ook een stagiair binnen. Ik al volop aan het persen en de stagiair die nog nooit een bevalling had gezien. Flink druk in onze kleine kamer met 5 personen en ik! Ze hebben zich nog voorgesteld maar daar heb ik niet zoveel van mee gekregen. Ze gingen meteen aan de slag met de kleertjes kruiken en het ondertussen weer beschikbare warme water. Ergens tussendoor kreeg ik nog vaag wat mee van een slang een kraan en een overstroming in de keuken..

Elke pers wee perste mijn lijf 3 keer en ging ik er in mee. Twee maal met diepe kreun geluiden en het lukte met de derde wee zonder geluid, ik voelde haar dan het meeste zakken. In de bubbel van mijn bevalbad voelde ik ondertussen zelf hoe ver ze al was, nog maar 2 vingerkootjes diep voelde ik haar koppie, met haar! Om 22.54 uur was daar “the ring of fire” als een te strak elastiekje. Even heb ik au gejammer, wachtend op de volgende wee. Op de derde golf van die wee lukte me het om haar te laten gaan, door dat strakke elastiekje heen te duwen. Om 23.00 uur werd op handen en knieën het hoofdje geboren. De verloskundige kon dit door die houding helemaal niet zien en voelde even of het wel klopte wat ik zei. Ik wist ook even niet hoe nu verder, ze stelde voor op mijn rug te draaien en dit voelde inderdaad veel logischer, zo hangend voorover kon ik haar niet goed aanpakken.

Als ik bevallingen zie vind ik dit altijd het spannendste moment, het lijkt zo lang te duren voor er weer een wee komt, ook nu. Ik weet dat ik vanaf dit punt geholpen kan worden. Op mijn verzoek helpt te verloskundige een beetje met de schoudertjes en al vlug volgt die zo gewenste wee en word ze geboren om 23.03 uur 26-2-2020 onder water, papa pakt haar aan en ik neem haar over in mijn armen, daar is ze dan.
Het ging zo snel dat ik helemaal beduusd ben, ik vind haar zo klein, ik noem haar verfrommeld en wat zit ze heerlijk onder het huidsmeer. Ze kijkt ons helemaal ontspannen en met grote ogen aan. Geen huilen, ik vraag of ze het toch wel doet en word al snel verzekerd dat ze het prachtig “doet”. Het enige wat we het hele eerste uur horen is 1 piepklein kermpje, precies zoals we gewenst hadden.

Zo zitten we even verwonderd met zijn drieën naar elkaar te kijken. Als snel voel ik het bad koud worden, de slang staat nog aan en het warme water is weer op (het bad was wel eindelijk vol net voor ze geboren werd! )
Omdat ik de navelstreng graag uit wil laten kloppen en deze niet zo lang is moet ik haar op mijn buik vast houden en zo met wat extra handjes uit het bad klimmen, ging prima, ik ga op de bank liggen om de placenta geboren te laten worden. Het liefst wil ik een halve Lotus. Helaas wil de placenta niet zo graag. Als de navelstreng is uitgeklopt word ze toch maar afgenaveld (met een cord ring, zo fijn! Alleen een mini elastiekje in plaats van een enorme klem).
Ik krijg oxytocine en er word flink in mijn buik gedrukt, onze dochter gaat huid op huid bij papa in de stoel en de verloskundigen concentreren zich op mij. Au! Dit is pijnlijker dan de weeen, ik mis mijn zen hormonen direct! 36 minuten na haar geboorte volgt na een katheter en wat tractie aan de navelstreng, dan toch de placenta. Eigenlijk is 30 minuten de limiet voor naar het ziekenhuis moeten bij een thuisbevalling maar dat is ons gelukkig bespaard gebleven. Ik heb enkel een schaafwondje, super fijn!

Onze kleine meid mag weer terug bij mij en ik kan haar eindelijk aanleggen, ze hapt direct super goed aan! Een natuurtalent, wat fijn! We gaan met zijn allen naar boven en na een fijne douche kruipen we in bed. Broerlief heeft ondertussen door alles heen geslapen maar wordt nu toch wakker. Daar zitten we dan op het grote bed met onze zoon en dochter, wat een geluk.

Het was, behalve de placenta, alles wat we hadden gehoopt. Thuis, vlot, in bad en mijn lijf deed precies wat het moest doen en ik volgde. Zelfs de verloskundigen noemde mijn bevalling een traktatie en vonden het mooi te zien hoe ik mijn oerkrachten kon volgen, zo heb ik het zelf ook ervaren. Ik wens dat het voor iedereen zo mooi mag zijn.

Ondertussen is ze alweer een maand oud en ruim een kilo zwaarder dan toen, ze doet het geweldig, alle liefde!

Prachtig verhaal! Van harte gefeliciteerd.

Dank voor je verhaal zo-is-dat, prachtig! .

Mooi Zo-is-dat

Dank! En graag gedaan, zo fijn om een positief verhaal te kunnen delen hier!

Ik kan zelf nooit genoeg krijgen van foto’s, filmpjes en verhalen over geboortes

Ik doe dit altijd liefst snel .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ohhhh sillie