Het leven en alles dat daarbij hoort kan me bijna niets meer interesseren.
Ik onderneem niets, en ik wil ook niets ondernemen. Het liefst zou ik de hele dag lang in m'n bed liggen. Dat is het enige wat ik nog wel wil.
Elke ochtend sta ik weer op en besef ik me dat ik nog leef, nouja voor zover je dit leven kunt noemen.
Weer een lange dag zonder inhoud.
Die klote therapie werkt ook niet. Als het al doorgaat, die kloothommels van het Meregaard hebben nu al 2x een afspraak 1 dag van te voren afgebeld!
In m'n vrije tijd doe ik nauwelijks iets, want niets kan me boeien. Van 't weekend af en toe es een filmpje pakken of een kroeg in zodat het nog ergens op lijkt, maar het 'gevoel' is er gewoon niet.
Al het leven is uit me gezogen. Elke dag dat ik opsta is er een teveel en de drang om een einde aan alle ellende te maken wordt steeds groter.
Maar ik wil niet écht dood, denk ik. Wat ik wil is een normaal leven, maar dat is onmogelijk.
Ik kan niet leven met mezelf. Ik ben bang voor mezelf en bang voor alles dat komt.
Wie weet wat voor 'nieuwe' dingen morgen zal brengen!
Ik word al bang als ik denk aan al de dingen die het leven me nog moet gaan 'bieden'. Maar al die dingen wil ik niet! Maar het zijn dingen die er stomweg bij horen.
Ik snap het niet en ik weet verdomme niet wat ik moet doen!
Elke dag weer al die handelingen, gesprekken en confrontaties die men 'het leven' noemt. Het kan me werkelijk gestolen worden!
En dan te bedenken dat ik pas 18 ben!
Dit is niet een rottige vase zoals bijna elke puber die heeft.
Het leven is me gewoon teveel, ik kan het niet aan!
Bah! 
of ga eens stappen met vrienden ofso
succes
dutchmage, ouwe kaenker taalpurist! O+
-webicon verwijderd, veel te groot, niet terugplaatsen-
Sjonge jonge. wie zit ik nou voor de gek te houden eigenlijk?
Wij hebben natuurlijk geen kant-en-klare oplossingen voor je, maar we kunnen wel met je meeleven. Heel veel mensen hier voelen zich slecht en zien het niet zitten allemaal. En tóch blijven ze doorgaan en zijn er ook goeie dagen!
Hoe woon je? Ik bedoel... bij je ouders of op jezelf? Heb je 1 of meer vrienden die van je gevoel afweten?
Niet zo bij de pakken neer zitten. Je gaat door een periode heen dat je je macho ontwikkeld. Komt allemaal goed!
Het klinkt gek maar ik kan me zelf alweer blij maken als ik naar de meest gekke dingen kijk als de vorm van een kopje als ik koffie drink. (niet dat ik dan in tranen uit barst maar ander verhaal)
Probeer wat afleiding te vinden, sterkte
Dwan
quote:Da's een hele goede vraag, Roonaan...
Op dinsdag 7 januari 2003 22:58 schreef Roonaan het volgende:
totaal misplaats zeker van mij om te zeggen; maar wat is er nodig in je leven om te zorgen dat het is zoals je wel wilt dat het wordt?Sjonge jonge. wie zit ik nou voor de gek te houden eigenlijk?
Een tijdje dacht ik dat ik een vriendin miste, maar die kan me nu ook gestolen worden.
quote:Het probleem is nou juist dat er niets is dat ik echt leuk vind.
Op dinsdag 7 januari 2003 22:56 schreef dutchmage het volgende:
je komt er wel overheen ga eens dingen doen die je leuk vind...
of ga eens stappen met vrienden ofso
succes
Stappen doe ik wel maar niet omdat ik het nou zo leuk vind. Puur omdat het zo nog ergens op lijkt, en met alcohol op en wat mensen om me heen ben ik altijd nog vrolijker dan thuis waar ik alleen ben.
quote:Ik woon bij m'n vader(ouders zijn gescheiden). Veel vrienden heb ik niet, met veel mensen kan ik stomweg niet door de bocht en als dat wel lukt houd ik ze nog niet lang te vriend.
Op dinsdag 7 januari 2003 23:00 schreef Loesje29 het volgende:
Hee lieffie...Wij hebben natuurlijk geen kant-en-klare oplossingen voor je, maar we kunnen wel met je meeleven. Heel veel mensen hier voelen zich slecht en zien het niet zitten allemaal. En tóch blijven ze doorgaan en zijn er ook goeie dagen!
Hoe woon je? Ik bedoel... bij je ouders of op jezelf? Heb je 1 of meer vrienden die van je gevoel afweten?
Komt denk ik omdat ik een en al negatief ben(tja heb ook niets om postitief over te zijn).
En praten kan ik wel vergeten.. Tja dat zijn vrienden.
quote:Ik heb eerste een aantal weken bij een psycholoog gelopen, en Seroxat gebruikt.
Op dinsdag 7 januari 2003 23:01 schreef Silicium het volgende:
Wat voor therapie volg je? Waar word je voor behandeld?
Het werd me teveel en 'misbruikte' m'n overgebleven Seroxat maar in een keer. Was stom dronken, wist ik veel.
Vanuit het ziekenhuis ben ik toch bij het RIAGG terecht gekomen(nu het Meregaard).
Maar die lui maken hem helemaal lekker. Al twee keer een afspraak afgebeld.
Niet dat die therapie helpt ofzo, maar dit geeft ook weinig hoop.
quote:Ik wil best wel dingen ondernemen maar de motivatie ontbreekt.
Op dinsdag 7 januari 2003 23:09 schreef Stonehead het volgende:
Je had het over films. Kerstfilm It's A Wonderful Life wel eens gezien? Amelie? American Beauty? Laat ik het lomp zeggen, weet je zeker dat je geen bord voor je kop hebt? Maak eens een praatje met iemand die je niet kent, ga eens rondkijken bij een instituut, cafe of vereniging waar je nog nooit geweest bent, voor mijn part de scouting.. Er is zoveel dat je nog niet gezien hebt, nog zoveel dat je voor anderen kunt betekenen. Je moet het alleen willen. Ik hoop voor je dat je wat mensen tegenkomt die je de waardering geven die je verdient. Terug in die spiraal naar boven jij
En da's opzich niet zo verwonderlijk want alles dat ik in het verleden heb geprobeerd is ook mislukt. Ik lijk wel vervloekt te zijn ofzo.
Het is niet zo dat ik te beroerd ben om een praatje te maken met iemand, maar echt grote dingen(voor mij dan) ondernemen 'lukt' me gewoon niet.
Ik heb bij mezelf gemerkt dat dit gevoel weg gaat of minder wordt als ik dingen te doen heb. Dingen te doen hebben is weliswaar vrij lastig als je nergens zin in hebt maar ik persoonlijk kom zelf nog wel eens per ongeluk in de situatie dat ik het druk heb (via een baantje of een beetje hobby-en) en dan voel je je vanzelf beter.
Makkelijker gezegd dan gedaan wellicht maar....ga dingen doen!...zorg dat je onder de mensen komt. Dat je een onderdeel wordt van een groter plaatje dan je eigen leven alleen want ik weet uit ervaring dat je je daar soms helemaal op kunt blindstaren.
Volhouden. Zorg dat je niet alleen over jezelf blijft piekeren. Doe eens wat anders. Van het ene kun je weer in het andere rollen en zo kun je je zaken weer op de rails krijgen.
succes
quote:Afleiding zat, maar de afleiding is min of meer m'n tweede leven geworden!
Op dinsdag 7 januari 2003 23:11 schreef Dwan het volgende:
Ik snap dat je een naar gevoel hebt en het niet leuk is maar vergeet alsjeblieft de kleine dingetjes waar je zo makkelijk voor bij kan lopen niet.Het klinkt gek maar ik kan me zelf alweer blij maken als ik naar de meest gekke dingen kijk als de vorm van een kopje als ik koffie drink. (niet dat ik dan in tranen uit barst maar ander verhaal)
Probeer wat afleiding te vinden, sterkte
Dwan
[Dit bericht is gewijzigd door Jerome81 op 07-01-2003 23:38]
quote:Had er eerst ook zo mooi achter staan.
Op dinsdag 7 januari 2003 23:13 schreef RunawayTrain het volgende:[..]
Da's een hele goede vraag, Roonaan...
Een tijdje dacht ik dat ik een vriendin miste, maar die kan me nu ook gestolen worden.
'Als je toch niet weet wat je mist, wat is het nut van het missen dan.' Maar weet ook dondersgoed dat het gewoon een gevoel is en dat het enige wat je wilt eraf komen is, en dat het niet weten hoe, je er nou niet direct levenslustiger van maakt.
quote:Tja het lijkt allemaal wel zo makkelijk.. En ik kom ook wel onder de mensen, soms meer dan me lief is.
Op dinsdag 7 januari 2003 23:23 schreef Preset het volgende:
Het klinkt alsof je een doel mist in je leven. Dat gevoel ken ik ook op dit moment (ik zit in het bijna spreekwoordelijke 'zwarte gat' :al een tijdje klaar met studeren, nog geen baan gevonden). Ik heb geen idee wat ik met mijn leven moet en ik ben af en toe als de dood om beslissingen te nemen of uberhaupt iets te ondernemen, gewoon angst omdat je niet weet wat de toekomst brengen zal.Ik heb bij mezelf gemerkt dat dit gevoel weg gaat of minder wordt als ik dingen te doen heb. Dingen te doen hebben is weliswaar vrij lastig als je nergens zin in hebt maar ik persoonlijk kom zelf nog wel eens per ongeluk in de situatie dat ik het druk heb
Makkelijker gezegd dan gedaan wellicht maar....ga dingen doen!...zorg dat je onder de mensen komt. Dat je een onderdeel wordt van een groter plaatje dan je eigen leven alleen want ik weet uit ervaring dat je je daar soms helemaal op kunt blindstaren.
Volhouden. Zorg dat je niet alleen over jezelf blijft piekeren. Doe eens wat anders. Van het ene kun je weer in het andere rollen en zo kun je je zaken weer op de rails krijgen.
succes
Maar ik breng m'n tijd meestal liever alleen door. Ik houd niet van veel mensen om me heen, ik hoef niets van hen en zij hoeven niets van mij.
Tenzij ik stom dronken ben, dan is alles best. Maar da's ook weer niet goed.
En 'grote' dingen ondernemen zie ik niet echt zitten omdat bijna alles in grote groepen mensen plaatsvind.
Het is echt vreselijk stom en ik kan niet precies uitleggen wat ik bedoel.
Maar ik kan gerust zeggen dat alles buiten mijn kleine leventje me doodsbang maakt.
Ik moet toegeven, ik denk er soms ook zo over als jij alleen in een wat minder extreme vorm denk ik.
Uitgaan met vrienden maken me wel gelukkig eigenlijk.
Ik denk dat jij net als mij gauw op dingen uit bent gekeken. mensen, plaatsen alles en iedereen beginnen mij ook te vervelen na een tijd. En ik heb soms ook het gevoel dat ik uit die hele rommel wil ontsnappen en iets heel nieuws wil hebben om me heen. Maar het gaat wel beter met me.
Ik denk dat het leuk voor je lijkt als je soms echt iets anders meemaakt, daar bedoel ik mee, andere plaatsen bezoeken andere mensen leren kennen etc.
Schrijf je eens in bij een uitzendbureau en neem een baantje die je na een korte periode weer weg kan sodemieteren als je het zat bent en weer aan iets nieuws kan beginnen. Afleiding en verandering lijkt me heel goed. Ik ben er ook mee bezig en ben allerlei dingen van plan dit jaar, werk zoeken op fitness gaan.
------Je moet leuke dingen voor je in het vooruitzicht creeren, waar je naartoe kunt leven. Jij ziet het leven mischien als een eenheidworst maar er is meer, en jij kan dat creeren------
Waarom kan ik nou verdomme nooit precies uitleggen wat ik voel?! Zelfs m'n psycholoog weet het er niet uit te trekken! Elke keer dat ik daar ben kom ik weer met een nieuw verhaal op de proppen.
Ik ga zo maar m'n bed in ofzo. Morgen weer werken... Fijn.. bah!
In elk geval bedankt voor het lezen en reageren. Niet dat het iets helpt ofzo, maar kwaad zal het ook niet kunnen.
Volgende keer als ik me weer zo voel kan ik dus net zo goed niks schrijven.
quote:Dat is het hem nou juist. Je zit opgesloten in je eigen kleine leven en dat wordt alleen maar kleiner als je er niet eens uitbreekt.
Maar ik kan gerust zeggen dat alles buiten mijn kleine leventje me doodsbang maakt
Ik ken het gevoel dat je beschrijft en het enige dat ik weet dat bij mij helpt is om een onderdeel te zijn van de 'grote' wereld want anders heb ik alleen mijn eigen 'kleine' wereld waar ik niet gelukkiger van word.
Ik begrijp de moeilijkheid. Je moet over een drempel heen maar als je eenmaal ergens inzit (maakt niet ui wat het is als het maar niet alleen met jezelf te maken heeft) dan stroom je vanzelf mee. Dan ga je weer met de wereld meedraaien.
quote:Niet een beetje zonde van je tijd dan? Kan hij/zij je niet doorverwijzen naar een andere arts die je wel weet te bereiken?
Op dinsdag 7 januari 2003 23:38 schreef RunawayTrain het volgende:
Nu zit ik gewoon weer klem.
Waarom kan ik nou verdomme nooit precies uitleggen wat ik voel?! Zelfs m'n psycholoog weet het er niet uit te trekken! Elke keer dat ik daar ben kom ik weer met een nieuw verhaal op de proppen.
Ik ga zo maar m'n bed in ofzo. Morgen weer werken... Fijn.. bah!
quote:het leidt in ieder geval even af, omdat je je toch gaat afvragen wie wat en waarom men erop reageert.
In elk geval bedankt voor het lezen en reageren. Niet dat het iets helpt ofzo, maar kwaad zal het ook niet kunnen.
Volgende keer als ik me weer zo voel kan ik dus net zo goed niks schrijven.
JE MOET LEUKE DINGEN VOOR JEZELF IN HET VOORUITZICHT CREËREN.
quote:Daar wordt aan gewerkt. Het schiet alleen niet op bij het Meregaard/RIAGG.
Op dinsdag 7 januari 2003 23:40 schreef Roonaan het volgende:Niet een beetje zonde van je tijd dan? Kan hij/zij je niet doorverwijzen naar een andere arts die je wel weet te bereiken?
quote:Wacht maar tot ik weer op dreef ben...
het leidt in ieder geval even af, omdat je je toch gaat afvragen wie wat en waarom men erop reageert.
en nu ga ik slapen 
quote:Wacht met spanning af
Op dinsdag 7 januari 2003 23:54 schreef RunawayTrain het volgende:[..]
Daar wordt aan gewerkt. Het schiet alleen niet op bij het Meregaard/RIAGG.
[..]Wacht maar tot ik weer op dreef ben...
en nu ga ik slapen
slaap lekker alvast.
quote:Precies.
JE MOET LEUKE DINGEN VOOR JEZELF IN HET VOORUITZICHT CREËREN.
Wat ook vaak gebeurt en ook best 'ogen-openend' kan werken is OP REIS GAAN. Spaar wat centen, zeg je baan op, kies een bestemming (of prik een potlood in een landkaart) en ga er gewoon naar toe. Is het daar geen reet aan....ga ergens anders naartoe. Kijk wat er verder nog te doen is op deze aardkloot, wie er verder zoal op deze planeet leven! Het verruimt je blik en kan je helpen relativeren. Je bent sowieso weer een boel ervaringen en herinneringen rijker.
WAAROM WAAROM WAAROM,
iedereen vindt me heel aardig, waar heb ik dit aan verdiend?
quote:Kun je even ophouden met die irritante caps?
Op woensdag 8 januari 2003 00:00 schreef hetleveniskut het volgende:
WEN ER MAAR AAN, HET LEVEN IS KUT, EN HET WORDT ALLEEN NOG MAAR ERGER! EN ALS JE NET WEER HET EEN EN ANDER HEBT OPGEBOUWD, TREKT ER IEMAND EEN BLIK STRONT OPEN, EN STOPT JE ERIN.....WAAROM WAAROM WAAROM,
iedereen vindt me heel aardig, waar heb ik dit aan verdiend?
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 08-01-2003 00:07]
quote:
Op woensdag 8 januari 2003 00:02 schreef Cool_Runner het volgende:
-edit-als je je niet kunt gedragen flikker je maar op
de werled heeft het op mij gemunt....
quote:Ja, het leven is kut.
Op woensdag 8 januari 2003 00:09 schreef hetleveniskut het volgende:[..]
En nu weer ontopic.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
quote:Als je zo weinig waard bent, denk je dan niet dat 'de wereld' wel wat beters te doen heeft dan op jou te munten?
Op woensdag 8 januari 2003 00:09 schreef hetleveniskut het volgende:[..]
Ik zit nu weer op m'n werk en verveel me dood. Had vanmorgen de grootste moeite om uit m'n bed te komen ook al had ik prima geslapen.
Weten dat er weer een nieuwe dag is aangebroken doet al zo vreselijk pijn. Het is gewoon absurd!
Ik ben het volledig ZAT! en heb geen zin meer om er iets aan te doen want alles mislukt toch, en als het niet mislukt ben ik er binnen de kortste keren op uitgekeken. Blijkbaar 'mag' ik stomweg niet gelukkig zijn.
Eigenlijk weet ik niet eens wat me gelukkig zou maken, ik heb geen beeld van een ideaal leven. Niet meer...
Er zijn nog een paar dingen in de hele wereld die ik wil doen, en dan is het voor mij genoeg.
Tja, denk er van wat je wilt. Mensen die het gevoel kennen weten wat ik bedoel. Al is het soms verrekte moeilijk om te geloven dat er meer mensen met dit gevoel rondlopen.
Alle adviesen die hier voorbij komen heb ik al zo vaak gehoord, ze gaan het ene oor in en het andere oor uit.
Dingen ondernemen zie ik simpelweg niet zitten. De meest simpele dingen die gewoon bij het leven horen probeer ik al te vermijden.
Tis niet dat ik een luie donder ben ofzo, meer dat het leven me gewoon opbreekt.
Het biedt me stomweg te weinig om door te gaan. Op een paar dingen na, maar die zijn voorlopig onberijkbaar.
Moeilijk allemaal... Sorry als het wat 'vaag' overkomt maar ik heb altijd moeite met uitleggen wat ik nou precies voel.
Eigenlijk zou je zelf een paar jaar als een zombie moeten leven... Dan heb je ook weinig zin meer.
quote:Wat jij volgens mij eens moet doen is STRUCTURELE dingen veranderen. Je hebt geen plezier in jewerk, zoek dan iets wat wel bij je past. Je hebt blijkbaar geen vriendschappen die je oppikken, zoek die dan.
Op woensdag 8 januari 2003 11:50 schreef RunawayTrain het volgende:
Dit zal wel weer vreselijk stom en eigenwijs klinken maar het moet er toch even uit...
Ik zit nu weer op m'n werk en verveel me dood. Had vanmorgen de grootste moeite om uit m'n bed te komen ook al had ik prima geslapen.
Weten dat er weer een nieuwe dag is aangebroken doet al zo vreselijk pijn. Het is gewoon absurd!
Ik ben het volledig ZAT! en heb geen zin meer om er iets aan te doen want alles mislukt toch, en als het niet mislukt ben ik er binnen de kortste keren op uitgekeken. Blijkbaar 'mag' ik stomweg niet gelukkig zijn.
Eigenlijk weet ik niet eens wat me gelukkig zou maken, ik heb geen beeld van een ideaal leven. Niet meer...
Er zijn nog een paar dingen in de hele wereld die ik wil doen, en dan is het voor mij genoeg.
Tja, denk er van wat je wilt. Mensen die het gevoel kennen weten wat ik bedoel. Al is het soms verrekte moeilijk om te geloven dat er meer mensen met dit gevoel rondlopen.
Alle adviesen die hier voorbij komen heb ik al zo vaak gehoord, ze gaan het ene oor in en het andere oor uit.Dingen ondernemen zie ik simpelweg niet zitten. De meest simpele dingen die gewoon bij het leven horen probeer ik al te vermijden.
Tis niet dat ik een luie donder ben ofzo, meer dat het leven me gewoon opbreekt.
Het biedt me stomweg te weinig om door te gaan. Op een paar dingen na, maar die zijn voorlopig onberijkbaar.
Moeilijk allemaal... Sorry als het wat 'vaag' overkomt maar ik heb altijd moeite met uitleggen wat ik nou precies voel.
Eigenlijk zou je zelf een paar jaar als een zombie moeten leven... Dan heb je ook weinig zin meer.
Je hebt geen puf meer om de kleine dingen te doen, omdat je de grote dingen niet aanpakt.
Believe me, ik ken het gevoel best wel. Maar het bijltje er bij neer gooien is zo makkelijk. Laat zien dat je iemand bent en maak wat van je leven, dan komt het positieve vanzelf terug.
Als je denkt: 'ik ben verslagen'
is de nederlaag een feit.
Als je denkt: 'ik zal niet versagen'
win je op den duur de strijd.
Als je denkt:'ik kan het niet halen'
is de tegenslag op til.
Want het overslaan der schalen,
hangt voornamelijk af van de wil.
Moedelozen gaan ten onder
door hun twijfel, door hun vrees.
Vechters winnen door een wonder
telkens weer de zware race.
Denk: IK KAN HET, en dan gaat het
iedereen vindt bij wilskracht baat
en in zaken wint de daad het
van het nutteloos gepraat.
Als je jammert: 'ik ben zwakker
dan mijn grootste concurrent',
blijf je levenslang de stakker
die je ongetwijfeld niet bent.
Niet de Goliats en de rijken
tellen in de kamp van zes,
maar de fermen die niet wijken
hebben vroeg of laat succes!
sterkte,
Catty34
quote:Ja vind ik ook. En heeft al menegeen geholpen! Zal hem wel even apart ook in deze topic zetten, misschien voor andere die er ook wat aan hebben.
Op woensdag 8 januari 2003 12:31 schreef EggsTC het volgende:
Hele sterke, catty
quote:Ripley, zelfs met al die dingen - fantastische vriendin, leuke werk, leuke studie -, wat wilde ik nou zeggen. Het gevoel dat er iets aan de haak is, maar je hebt geen idee wat, dat maakt moedeloos, hopeloos en depressief. Kan het allemaal nog zo goed lijken. Maar misschien maak ik hier een verkeerde inschatting van gevoelsleven van topicstarter, hoewel ik me redelijk tot zwaar kon relateren.
Op woensdag 8 januari 2003 11:57 schreef Ripley het volgende:[..]
Wat jij volgens mij eens moet doen is STRUCTURELE dingen veranderen. Je hebt geen plezier in jewerk, zoek dan iets wat wel bij je past. Je hebt blijkbaar geen vriendschappen die je oppikken, zoek die dan.
Je hebt geen puf meer om de kleine dingen te doen, omdat je de grote dingen niet aanpakt.
Believe me, ik ken het gevoel best wel. Maar het bijltje er bij neer gooien is zo makkelijk. Laat zien dat je iemand bent en maak wat van je leven, dan komt het positieve vanzelf terug.
quote:En hoe helpt het als je niet weet wat dat gene is dat je voelt dat je aan het verslaan is? Vechten tegen iets waar je niet weet hoe je, je weet niet eens waar je tegen aan het vechten bent. Gedicht klopt zeker als je het even niet meer ziet zitten door een of andere oorzaak; maar niet als de oorzaak net zo ver weg is als je gevoel dat je erdoorheen gaat komen.
Op woensdag 8 januari 2003 12:29 schreef Catty34 het volgende:
quote:Je praat vaak alsof je een passieve speelpop van het leven bent, in plaats van een aktief mens die zijn eigen leven in handen heeft. Je creeert je kansen zelf, en dat begint met je houding. De enige die je kan helpen te veranderen ben jezelf. Therapie en hulp kan je daarmee helpen, maar uiteindelijk ben jij degene die het kan veranderen. Succes is niet iets wat je aan komt waaien, het is een keuze. En met succes bedoel ik niet alleen financieel succes, maar ook succes in het hebben van bevredigende relaties, bevredigend werk, en in het algemeen een bevredigend leven. Het leven is een wonderbaarlijke kans, maak er wat van! En dat gebeurt niet vanzelf, je moet er voor knokken. Dat is niet makkelijk, maar uiteindelijk wordt je daar echt wel gelukkig van, het kost inderdaad wel moeite. Doe je veel aan lichaamsbeweging? Vaak helpt het om te gaan sporten als je je zo voelt als jij voelt. Een gezonde geest in een gezond lichaam. Je kunt stapje voor stapje toebouwen naar een situatie waarin je je weer in je element voelt, en je elk probleem de baas kunt. Echt. Als je maar wil, en bereid bent te knokken.
Op woensdag 8 januari 2003 11:50 schreef RunawayTrain het volgende:
Blijkbaar 'mag' ik stomweg niet gelukkig zijn.
Het biedt me stomweg te weinig om door te gaan.
Greets,
Perrin.
Slouches towards Bethlehem to be born?
quote:Oeh, daar snij je iets aan wat ik een beetje herken. In dat geval zou ik zeggen: ga eens praten met een professional.Zodat je leert de vinger op de zere plek te leggen of leert om te gaan met dat gevoel en het een plek te geven ipv dat het je leven beheerst.
Op woensdag 8 januari 2003 13:17 schreef Roonaan het volgende:[..]
Ripley, zelfs met al die dingen - fantastische vriendin, leuke werk, leuke studie -, wat wilde ik nou zeggen. Het gevoel dat er iets aan de haak is, maar je hebt geen idee wat, dat maakt moedeloos, hopeloos en depressief. Kan het allemaal nog zo goed lijken. Maar misschien maak ik hier een verkeerde inschatting van gevoelsleven van topicstarter, hoewel ik me redelijk tot zwaar kon relateren.
Hoe dan ook bedankt voor het reageren, de adviesen en Catty34 voor het gedicht. Het klopt wel, als je het even niet ziet zitten, zoals Roonaan al zei.
Maar als je al jaren lang naar het doel van het leven zoekt, maar het niet vindt, wat je ook doet, heb je er niet bijster veel aan...
Ripley:
Wellicht zal dit ondankbaar en naief overkomen, maar ik waardeer je reactie wel degelijk.
Wat je zegt zal een boel mensen ongetwijfeld helpen, maar dit is exact wat mij dus niet helpt.
Ik heb al zo lang geprobeerd structuur in m'n leven te brengen, en dat lukt ook best voor een tijdje. Maar dat breekt me op ten duur gewoon.
De 'sleur' die men het leven noemt kan me gewoon niet boeien. De leuke dingen in het leven komen m'n strot uit.
Uitgaan, fimpje pakken op z'n tijd, andere steden bezoeken etc. Dan verschil ik niet eens zo heel erg veel van de gemiddelde mens. Het verschil is dat deze dingen mij niet voor lange tijd kunnen boeien.
En m'n werk bevalt me overigens prima, als een van de weinige dingen in het leven. Dat vervelen komt puur omdat het rustig is... Maar dat geeft mij weer even de tijd om m'n verhaal te doen.
Kan iemand het nog volgen?
In elk geval bedankt voor 't lezen en eventuele adviesen(ook al heb ik er niet veel aan).
Voorlopig doe ik het rustig aan. Hopelijk krijg ik wat meer duidelijkheid dmv m'n therapie, als het een keer doorgaat...
Het wordt alleen steeds moeilijker om door te gaan.
Zoals ik eerder al zei, zijn er maar een paar dingen die ik ooit nog eens wil doen. Niet eens bijzonder gekke dingen maar voorlopig gewoon niet haalbaar.
En wat als ik dat gedaan heb? Als ik het even heel zwart/wit bekijk heb ik dan wel lang genoeg geleefd, tenzij ik ineens een ander mens word.
quote:Ik snap je best wel want ik neig ook erg deze kant op. Maar mijn ervaring is dat je dan dingen moet zoeken die je wel boeien. Een passie, een doel. Een gesprek dat je ogen opent. Een reden om je bed uit te komen. Of misschien moet je leren de positieve en bijzondere aspecten in alledaagse dingen te zoeken.
Op woensdag 8 januari 2003 13:40 schreef RunawayTrain het volgende:Ripley:
Wellicht zal dit ondankbaar en naief overkomen, maar ik waardeer je reactie wel degelijk.
Wat je zegt zal een boel mensen ongetwijfeld helpen, maar dit is exact wat mij dus niet helpt.
Ik heb al zo lang geprobeerd structuur in m'n leven te brengen, en dat lukt ook best voor een tijdje. Maar dat breekt me op ten duur gewoon.
De 'sleur' die men het leven noemt kan me gewoon niet boeien. De leuke dingen in het leven komen m'n strot uit.
Uitgaan, fimpje pakken op z'n tijd, andere steden bezoeken etc. Dan verschil ik niet eens zo heel erg veel van de gemiddelde mens. Het verschil is dat deze dingen mij niet voor lange tijd kunnen boeien.
En m'n werk bevalt me overigens prima, als een van de weinige dingen in het leven. Dat vervelen komt puur omdat het rustig is... Maar dat
Je manier van posten komt op mij heel berustend en paasief en weinig doortastend over. En heel herkenbaar daarom probeer ik je ook wakker te schudden. Probeer dingen eens van een andere kant te bekijken, gooi zelf eens een knop om.
Weet alleen dat ik redelijk soortgelijke emoties heb en binnenkort naar de dokter ga voor eerste bloedtest om te kijken of het (deels) fysisch is of echt 100% psychisch. Als ik wist welke stappen jij zou moeten zetten om verder te komen, dan kon ik ze zelf ook nemen.
quote:Tja, het is moeilijk om dingen van een positieve kant te bekijken als ze je stomweg gestolen kunnen worden.
Op woensdag 8 januari 2003 13:46 schreef Ripley het volgende:[..]
Ik snap je best wel want ik neig ook erg deze kant op. Maar mijn ervaring is dat je dan dingen moet zoeken die je wel boeien. Een passie, een doel. Een gesprek dat je ogen opent. Een reden om je bed uit te komen. Of misschien moet je leren de positieve en bijzondere aspecten in alledaagse dingen te zoeken.
Je manier van posten komt op mij heel berustend en paasief en weinig doortastend over. En heel herkenbaar daarom probeer ik je ook wakker te schudden. Probeer dingen eens van een andere kant te bekijken, gooi zelf eens een knop om.
Als ik dingen een paar keer heb gedaan houd ik het voor gezien, een passie of hobbie zit er dus niet echt in.
Het leven in z'n totaliteit kan me gewoon gestolen worden. Ik zie geen duidelijke reden om op deze planeet rond te lopen en maar een beetje lopen doen alsof ik het leuk vind. Waarom zou ik dan?
Omdat iedereen het doet?
Wellicht heel krom, maar ik wil echt een 'doel' hebben. En leven, leuke dingen doen, voorplanten, 'gelukkig' zijn zoals de gemiddelde mens zijn voor mij geen doel.
De enige dingen waar ik echt van 'geniet' zijn helaas grotendeels buiten mijn berijk.
Vrijheid, rust, natuur, een omgeving zonder stress en massa's met mensen.
Het allerdaagse leven 'ontvluchten'.
De wereld waar wij allen in leven wordt me teveel en ik wil er niets mee te maken hebben.
quote:HJet klinkt ook niet alsof je het WIL. Het klinkt alsof je je koestert in e onverschilligheid en het eigenlijk als een bewijs beschouwt dat je meer nadenkt dan de andere mensen. Dat klinkt misschien onaardig, maar zo is het niet bedoeld, ik hoop dta je dat weet.
Op woensdag 8 januari 2003 13:57 schreef RunawayTrain het volgende:[..]
Tja, het is moeilijk om dingen van een positieve kant te bekijken als ze je stomweg gestolen kunnen worden.
Als ik dingen een paar keer heb gedaan houd ik het voor gezien, een passie of hobbie zit er dus niet echt in.
Het leven in z'n totaliteit kan me gewoon gestolen worden. Ik zie geen duidelijke reden om op deze planeet rond te lopen en maar een beetje lopen doen alsof ik het leuk vind. Waarom zou ik dan?
Omdat iedereen het doet?
Wellicht heel krom, maar ik wil echt een 'doel' hebben. En leven, leuke dingen doen, voorplanten, 'gelukkig' zijn zoals de gemiddelde mens zijn voor mij geen doel.
De enige dingen waar ik echt van 'geniet' zijn helaas grotendeels buiten mijn berijk.
Vrijheid, rust, natuur, een omgeving zonder stress en massa's met mensen.
Het allerdaagse leven 'ontvluchten'.De wereld waar wij allen in leven wordt me teveel en ik wil er niets mee te maken hebben.
Je schikt je zo lekker in je lot, er zit geen overtuiging in je. Neem jezelf eens onder de loep in plaats van de rest van de wereld stom te vinden.En zet je eens ergens helemaal achter. Dat kan vervelend zijn, dat kan pijn doen, maar je doorbreekt dan wel een vicieuze cirkel. ga je zelf niet sterken in negativisme omdat het makkelijker is.
quote:Hmm.. Die bloedtest is iets dat ik niet heb gehad.
Op woensdag 8 januari 2003 13:52 schreef Roonaan het volgende:
En toch RunawayTrain zou je toch al een stap verder moeten zijn dan ikke, met therapie enzo en alles.Weet alleen dat ik redelijk soortgelijke emoties heb en binnenkort naar de dokter ga voor eerste bloedtest om te kijken of het (deels) fysisch is of echt 100% psychisch. Als ik wist welke stappen jij zou moeten zetten om verder te komen, dan kon ik ze zelf ook nemen.
Mijn huisarts propte me meteen vol met Seroxat. Meteen 20mg per dag.
Toen werd ik naar een psycholoog verwezen die aanraadde om even geen Seroxat te gebruiken tot er meer duidelijkheid was.
Ik ging een tijdje als een zombie door het leven. Deed wat ik moest doen, niets meer niets minder. Zonder gevoel.
Dat ging een tijdje 'goed' maar ineens werd het me teveel.
Heb me lam gezopen en m'n overgebleven Seroxat samen met een berg andere medicatie ingenomen zonder enig idee wat er zou gebeuren.
Vanzelfsprekend belandde ik in het ziekenhuis. Na een boel zogenaamd gemeend medeleven van de verpleegsters te hebben aangehoord, kwam er een psychiater langs.
Die vroeg me hoe ik dacht over opname in een kliniek. Het kon me toen geen bal schelen en liet het aan hem over. Maar z'n collega's zagen meer in reguliere therapie.
Heb toen m'n therapie bij de eerder genoemde psycholoog stopgezet en ben naar het RIAGG(nu Meregaard) gegaan.
Daar heb ik nu al min of meer spijt van want daar bakken ze er helemaal niks van.
Welke stappen jij zou moeten nemen kan ik absoluut niet beoordelen omdat ik niet weet wat jij voelt(kun je niet echt vergelijken met woorden denk ik).
En zelfs voor professionele hulpverleners is het vaak moeilijk om te werkerlijke oorzaak van je problemen te vinden..
Maar ik zou als ik jou was voorlopig op het advies van je huisarts afgaan.
Mag ik trouwens vragen wat zo'n bloedtest precies inhoudt? Volgens mij was mijn huisarts niet helemaal lekker.. Mij een beetje volstouwen met Seroxat..
mocht je buiten het forum om willen praten is er altijd nog icq msn/email(vigor@chello.nl)
quote:Niks is buiten je bereik! Je klinkt als iemand die nog last heeft van de naweeen van de puberteit, misschien wel een beetje angstig voor de grote boze wereld. Je hoeft op je 18e nog helemaal geen duidelijk doel te hebben, het is erg zeldzaam om dat wel te hebben. Ik verveel me zelf ook erg snel, en vind dingen ook niet meer leuk als ik ze een paar keer heb gedaan. En ik herken ook erg veel van de punten die jij noemt. Het is alleen van groot belang dat je inziet dat je nog niet eens volwassen bent, en dat je nog een heleboel dingen van het leven moet leren (wie niet eigenlijk?).. Wat vertellen de mensen die je therapie geven als je hen dit vertelt? Want het begint onderhand een beetje op een psychiatrische sessie te lijken
Op woensdag 8 januari 2003 13:57 schreef RunawayTrain het volgende:[..]
Tja, het is moeilijk om dingen van een positieve kant te bekijken als ze je stomweg gestolen kunnen worden.
Als ik dingen een paar keer heb gedaan houd ik het voor gezien, een passie of hobbie zit er dus niet echt in.
Het leven in z'n totaliteit kan me gewoon gestolen worden. Ik zie geen duidelijke reden om op deze planeet rond te lopen en maar een beetje lopen doen alsof ik het leuk vind. Waarom zou ik dan?
Omdat iedereen het doet?
Wellicht heel krom, maar ik wil echt een 'doel' hebben. En leven, leuke dingen doen, voorplanten, 'gelukkig' zijn zoals de gemiddelde mens zijn voor mij geen doel.
De enige dingen waar ik echt van 'geniet' zijn helaas grotendeels buiten mijn berijk.
Vrijheid, rust, natuur, een omgeving zonder stress en massa's met mensen.
Het allerdaagse leven 'ontvluchten'.De wereld waar wij allen in leven wordt me teveel en ik wil er niets mee te maken hebben.
En doe je nu aan sport of niet? Dat maakt vaak erg veel uit, je voelt je lekker in je vel als je een goeie conditie hebt. Er zijn zat mensen die zich niet lekker voelen in deze snelle drukke wereld. Maar er zijn zat dingen te doen op rustigere plekjes elders op de wereld. Zoek ze op en werk er naar toe dat je daar gaat wonen en werken. Maak er wat van! Je zit in een soort negative spiraal en hoe vroeger je jezelf eruit werkt, hoe beter. Opgeven en bij de pakken neerzitten is nog nooit iemand gelukkig van geworden.
Slouches towards Bethlehem to be born?
Als je dat eenmaal te pakken hebt, kun je nog eens overdenken wat je nou precies wil.
Wil je wat voor andere mensen beteken? Wil je puur en alleen dat je gelukkig wordt? enz enz.
quote:Klinkt alsof er veel fouten zijn gemaakt in jouw behandeling. Mij wilden ze ook gelijk medicijnen geven, maar ik heb dat strikt geweigerd. Hoe kun je namelijk iemand zo maar medicijnen geven als je nog niet weet wat iemand mankeert?
Op woensdag 8 januari 2003 14:08 schreef RunawayTrain het volgende:[..]
Hmm.. Die bloedtest is iets dat ik niet heb gehad.
Mijn huisarts propte me meteen vol met Seroxat. Meteen 20mg per dag.
Toen werd ik naar een psycholoog verwezen die aanraadde om even geen Seroxat te gebruiken tot er meer duidelijkheid was.
Ik ging een tijdje als een zombie door het leven. Deed wat ik moest doen, niets meer niets minder. Zonder gevoel.
Dat ging een tijdje 'goed' maar ineens werd het me teveel.
Heb me lam gezopen en m'n overgebleven Seroxat samen met een berg andere medicatie ingenomen zonder enig idee wat er zou gebeuren.
Vanzelfsprekend belandde ik in het ziekenhuis. Na een boel zogenaamd gemeend medeleven van de verpleegsters te hebben aangehoord, kwam er een psychiater langs.
Die vroeg me hoe ik dacht over opname in een kliniek. Het kon me toen geen bal schelen en liet het aan hem over. Maar z'n collega's zagen meer in reguliere therapie.
Heb toen m'n therapie bij de eerder genoemde psycholoog stopgezet en ben naar het RIAGG(nu Meregaard) gegaan.
Daar heb ik nu al min of meer spijt van want daar bakken ze er helemaal niks van.
Welke stappen jij zou moeten nemen kan ik absoluut niet beoordelen omdat ik niet weet wat jij voelt(kun je niet echt vergelijken met woorden denk ik).
En zelfs voor professionele hulpverleners is het vaak moeilijk om te werkerlijke oorzaak van je problemen te vinden..
Maar ik zou als ik jou was voorlopig op het advies van je huisarts afgaan.Mag ik trouwens vragen wat zo'n bloedtest precies inhoudt? Volgens mij was mijn huisarts niet helemaal lekker.. Mij een beetje volstouwen met Seroxat..
mocht je buiten het forum om willen praten is er altijd nog icq msn/email(vigor@chello.nl)
Het klikt duidelijk niet met je therapeut, maar waarom blijf je daar dan? Ga op zoek naar een behandeling waar je wel een positief gevoel bij hebt. Precies een voorbeeld waarbij je dingen in je eigen hand moet nemen: niet afgeven op je therapie en je doktoren, maar zelf een situatie creeren die wel werkt. Daar kom je een stuk verder mee.
quote:Ik wil ook niet echt. Niet tenzij ik een doel kan vinden dat mij bevredigt. (ja lekker egoïstisch weer..)
Op woensdag 8 januari 2003 14:01 schreef Ripley het volgende:[..]
HJet klinkt ook niet alsof je het WIL. Het klinkt alsof je je koestert in e onverschilligheid en het eigenlijk als een bewijs beschouwt dat je meer nadenkt dan de andere mensen. Dat klinkt misschien onaardig, maar zo is het niet bedoeld, ik hoop dta je dat weet.
Overigens is mijn onverschilligheid niet bedoelt als bewijs dat ik meer over het leven nadenk dan de gemiddelde mens. Hoewel ik dat misschien wel doe..
Of dat goed of slecht is laat ik nog in het midden.
quote:Ik doe m'n best om iets te zoeken waar ik me volledig achter kan zetten. Maar zonder 'doel' in het leven heb ik niets om me achter te zetten.
Je schikt je zo lekker in je lot, er zit geen overtuiging in je. Neem jezelf eens onder de loep in plaats van de rest van de wereld stom te vinden.En zet je eens ergens helemaal achter. Dat kan vervelend zijn, dat kan pijn doen, maar je doorbreekt dan wel een vicieuze cirkel. ga je zelf niet sterken in negativisme omdat het makkelijker is.
Een goede baan, leuke vrouw/vriendin, paar leuke kinderen en dat soort dingen beschouw ik niet als doel.
Als m'n leven er zo uit moet zien kan ik mezelf net zo goed per direct van kant maken.
zo denk ik er nu over. misschien ben ik over 20 jaar werl zo'n huisje boompje beestje persoon..
Je kunt denk ik net zo goed stoppen met je tijd te verknallen aan dit topic, tenzij het je een goed gevoel geeft ofzo.
Ik waardeer elke serieuse reply maar ik kan er zo weinig mee. Het zijn stuk voor stuk adviesen die ik al jaren naar m'n hoofd gegooid krijg.
ik waardeer de adviesen echt hoor, tis alleen dat ik ze zovaak hoor.. 't spijt me als ik ondankbaar overkom omdat ik er niets mee doe.
quote:Geen idee, is op eigen initiatief. kheb ook bloedarmoede of een vorm van; en wil nu onderhand wel eens weten of dat wel of niet zo is en of er wat aan gedaan kan worden. Daarnaast ga ik vragen of ze willen kijken of er geen afwijkingen in mijn bloed zitten verders nog die invloed kunnen hebben op mijn stemming. (lees: mogelijke oorzaak zijn van mijn steeds frequentere depressietjes).
Op woensdag 8 januari 2003 14:08 schreef RunawayTrain het volgende:
Mag ik trouwens vragen wat zo'n bloedtest precies inhoudt? Volgens mij was mijn huisarts niet helemaal lekker.. Mij een beetje volstouwen met Seroxat..mocht je buiten het forum om willen praten is er altijd nog icq msn/email(vigor@chello.nl)
kheb persoonlijk niet heel veel vertrouwen in psychologen, daarom dat ik het eerst zo ga proberen.
hou je wel up to date, hopelijk is mijn verzekering snel rond, kan ik eindelijk eens inschrijven hier bij de huisarts; sta nog steeds bij mijn ouders 170 km verderop
quote:Angstig voor e grote boze wereld ben ik zeker, maar dat is een verhaal apart.
Op woensdag 8 januari 2003 14:09 schreef Perrin het volgende:Niks is buiten je bereik! Je klinkt als iemand die nog last heeft van de naweeen van de puberteit, misschien wel een beetje angstig voor de grote boze wereld. Je hoeft op je 18e nog helemaal geen duidelijk doel te hebben, het is erg zeldzaam om dat wel te hebben.
Op je 18e nog geen duidelijk doel hebben zal ook niet zo vreemd zijn, maar 't voelt niet goed.
Ik voel me zo leeg van binnen terwijl ik m'n leeftijdsgenoten plezier in het leven zie hebben. En veelal hebben ze niets meer of minder dan ikzelf. Alleen boeien die dingen mij niet.
quote:Min of meer het zelfde als veel mensen hier... Alleen is het de bedoeling dat m'n therapeuten(ja meerdere al) er dieper op in gaan.
Ik verveel me zelf ook erg snel, en vind dingen ook niet meer leuk als ik ze een paar keer heb gedaan. En ik herken ook erg veel van de punten die jij noemt. Het is alleen van groot belang dat je inziet dat je nog niet eens volwassen bent, en dat je nog een heleboel dingen van het leven moet leren (wie niet eigenlijk?).. Wat vertellen de mensen die je therapie geven als je hen dit vertelt?
Alleen lukt dat nog niet echt.
quote:Ik moet zeggen dat het best oplucht.
Want het begint onderhand een beetje op een psychiatrische sessie te lijken
M'n verhaal opschrijven als niemand er iets mee doet helpt niet bijster veel. Maar er over praten geeft toch wel een goed gevoel. Voor eventjes.. maar toch.quote:Nee, ik doe niet aan sport. Wel gedaan, maar net als al m'n bezigheden was dat voor korte duur.
En doe je nu aan sport of niet? Dat maakt vaak erg veel uit, je voelt je lekker in je vel als je een goeie conditie hebt. Er zijn zat mensen die zich niet lekker voelen in deze snelle drukke wereld. Maar er zijn zat dingen te doen op rustigere plekjes elders op de wereld. Zoek ze op en werk er naar toe dat je daar gaat wonen en werken. Maak er wat van! Je zit in een soort negative spiraal en hoe vroeger je jezelf eruit werkt, hoe beter. Opgeven en bij de pakken neerzitten is nog nooit iemand gelukkig van geworden.
Zelfde geldt voor hobbies in club verband.
M'n conditie is niet echt slecht, maar ook niet bijster goed. Ik denk zoals de gemiddelde jongen rond mijn leeftijd.
|
|
