Sterkte Luna, hopelijk snapt Welpje de charme van slapen ook weer gauw.
Ik móest echt eruit om naar de wc te gaan, en nu heb ik baby wakker gekraakt met het laminaat (en mijn knieën)
Shit, want ze is nog steeds altijd twee uur wakker áls ze wakker wordt ‘s nachts.
@Ceviche, krampjes zijn echt heel stom. En als de speen helpt.. mijn beide kinderen bliefden geen speen. Caesar heeft het de eerste weken gered met af en toe een pink en toen was het klaar, Phi was in no time een duimertje en nog steeds. Ik ben daar niet onverdeeld gelukkig mee, maar ik denk dat het ons wel wat slaap heeft opgeleverd. Het is maar zo. Ooit leren we het wel weer af.
Fijn, eendje, dat je kraam zo goed bevalt. Een goeie kraamhulp kan je kraamtijd volgens mij echt maken of breken, en gezien jouw afgelopen week hoopte ik voor jullie extra op een fijne kraam. Klinkt deslaniettemin als een pittige dag zo. Hopelijk is Bas gauw weer beter in z’n hun en herstel jij voorspoedig.
@NicolasJoy, dat klinkt vreselijk zo. Wat een lastige fase. Phi draait nu steeds in een nanoseconde op haar buik en gaat dan op haar knieën zitten. Die kan wel zelf gaan liggen, maar dat vertikt ze. Oooh, de frustratie soms.
Sowieso moeten we haar steevast in slaap wiegen als ze niet ‘s avonds met de fles knock-out gaat. Dat duurt dan rustig een uur, terwijl ze echt kapot is. Nog irritanter is als ze wél in slaap valt met de fles, maar dan wakker schrikt van bijvoorbeeld de motor van de buurman of een oerkreet van Caesar. Ze is dan zó wakker dat het lijkt alsof ze uuuren getukt heeft, terwijl het drie minuten zijn. Ik moet soms echt een vloek inhouden als ik dan ineens ‘:D
’ zie.
Zelf in slaap vallen is echt geen optie hier. Ik las laatst toevallig in Caesars babyboek dat ik hem vanaf zes maanden gewoon wakker weg kon leggen en dat ie dan ging slapen. Dat is bij Phi echt niet im frage, ze krijst de pannen van het dak zodra je haar neerlegt. Ze kon het prima, vanaf een maand of vier/vijf ging t ineens mis. (Toen ging ik ook weer werken.)
Mijn teerbeminde is ineens van het laten huilen geworden. Althans: hij zegt dan dat ze ‘even moest mopperen’, maar als ik thuis ben, hoor ik dus dat ze minutenlang keihard ligt te schreeuwen. Dan ga ik dus maar weer zelf
Caesar hebben we allebei altijd getroost tot hij rustig was en/of sliep. Ik zie een verband tussen zijn makkelijke slapen rond deze leeftijd en ons gezamenlijke troostbeleid, of dat wil ik graag zien. Weet alleen niet of dat ergens op slaat
Naar bed brengen wordt zo wel elke dag een stresspuntje en daar baal ik van. Ik zit een klein beetje aan m’n taks met alles en ik kan het er maar moeilijk bij hebben, merk ik. (De afgelopen elf jaar heb ik elk jaar wel iets “groots” gehad, variërend van verhuizing, een nieuwe baan, een kind, weer een verhuizing, een erg zieke vader, weer een nieuwe baan, een tweede kind en zo nog wat “life-events”. Afgelopen jaar had ik én een baby én een nieuwe baan. Ik ben wel toe aan rust
)
Sorry voor het #liefdagboek. Ik moet iets nu ik middenin de nacht beneden op de bank zit, omdat Phi toch stil werd en ik de trap niet op durf uit angst haar weer wakker te kraken.