[RTL4] Obese #41 Op 15 mei de 1e aflevering van een nieuw seizoen

quote:

Op donderdag 23 mei 2019 16:29 schreef miss_dynastie het volgende:

Ik zit in het boek van Tatjana Almuli, zij heeft het over tien maanden. Sowieso een interessant inkijkje in het wereldje van Obese

quote:

Op donderdag 23 mei 2019 17:09 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Ja, ik heb haar boek gelezen Ik vond het mooi Op zich is ze wel vol lof over de mensen en de begeleiding, die zeikt ze nergens af of zo. Ze vindt het wel jammer dat ze er zo gepusht door werd om maar steeds minder kcal in te nemen omdat ze geen gram meer afviel, terwijl haar probleem ook een genetisch probleem was (pas na het programma aan het licht gekomen).

quote:

Op vrijdag 24 mei 2019 09:22 schreef miss_dynastie het volgende:

Nee dat doet zij ook absoluut niet, maar ik vind het hele idee van sporten met vier lagen kleding aan bi-zar. Geen weldenkend mens komt daarmee, toch?

quote:

Op vrijdag 24 mei 2019 11:57 schreef Trusten het volgende:
https://www.ad.nl/koken-e(...)-de-kilo-s~a838ea65/

quote:

Deze oud-deelnemers van Obese vechten nog tegen de kilo’s
Vanaf deze week is ‘Obese’ weer te zien, het programma waarin deelnemers de strijd met de kilo’s aanbinden. Acht maanden lang worden ze gevolgd door Angela Groothuizen en begeleid door een professioneel team, terwijl ze werken aan een nieuwe levensstijl. Wat blijft er over aan goede voornemens als Nederland niet meer meekijkt? We vroegen het vier oud-kandidaten.

Annemart van Rhee > 18-05-19, 14:00
1
‘Het gaat weer de goede kant op’

Alexander Geleijns (34) uit Dordrecht, deelnemer in 2011
Zwaarste gewicht: 240 kilo
Lichtste: 130 kilo
Nu: 146 kilo

,,Mijn vrouw Katelijn, die ik ontmoet heb bij Obese, en ik zijn in 2016 ouders geworden van een prachtige dochter. Evy. Ongelooflijk mooi natuurlijk, ik was heel blij. Maar ik vond het tegelijkertijd zwaar dat ons leven compleet op zijn kop stond. Alles was anders. Daardoor verviel ik in oude, vertrouwde gewoontes en klom mijn gewicht in eerste instantie van zo’n 130 naar 155 kilo. Toen ik vervolgens ook nog geblesseerd raakte en daardoor minder sportte, tikte de weegschaal begin 2018 alweer 190 kilo aan.

Er moest iets gebeuren en na alle diëten en maatregelen besloot ik dat een maagverkleining de meest geschikte stap was. Tegelijkertijd besefte ik: dit is slechts een middel, geen oplossing. Ik moet moeite blijven doen en anders en bewuster leven. Ik dacht ook: dankzij mijn vrouw en dochtertje ben ik gemotiveerd om vol te houden. Ik wil dat Evy een leuke toekomst heeft, ik moet haar zien opgroeien. Daar ga ik voor vechten, dat moet gewoon.

Nu, bijna een jaar na mijn operatie, weeg ik 146 kilo. Mijn doel is 130 kilo, het gaat de goede kant op. Maar het belangrijkste vind ik samen een mooi en normaal leven te leiden. Katelijn en ik hebben natuurlijk de angst dat Evy door onze genen meer aanleg heeft dan andere kinderen om aan te komen. We letten daarom extra op. Tot nu toe gaat het goed met haar. Ze ziet er prachtig uit. Gelukkig, want we willen ook niet dat ze bang wordt te eten. Of dat haar leven draait om de calorieën. Ze moet een kind kunnen zijn. Een snoepje op zijn tijd is daarom prima.’’

‘Ik wil dit jaar 115 kilo wegen’
Daisy Dijkhuis

Daisy Dijkhuis (31) uit Enkhuizen, deelnemer in 2015
Zwaarste gewicht: 221 kilo
Nu: 135 kilo

,,Na het programma kwam ik in een zwart gat terecht. Het contact met mijn personal trainer verwaterde, ik had nergens zin in en voelde me moe. Logisch: ik had alles gegeven wat er in mij zat. Ik had maandenlang zes dagen per week urenlang getraind, mijn sociale contacten op een laag pitje gezet en ik was 80 kilo afgevallen. Mijn lichaam was op. Ik kreeg zin in dingen die ik niet mocht: broodjes, rijst, aardappelen. Door dat eten in combinatie met een gebrek aan beweging kwam ik snel aan.

Ik heb mezelf gelukkig kunnen herpakken, mede doordat ik in 2015 weer in contact kwam met mijn ex-vriend in Tunesië. Na die ontmoeting zijn we relatief snel getrouwd en in Enkhuizen gaan wonen.

Ik weeg nu 135 kilo en wil nog minstens 20 kilo kwijt. Ik heb een grote kinderwens en als mij dit lukt, wil ik zwanger worden. Dat vooruitzicht motiveert mij enorm op mijn eten te letten en vier keer per week de sportschool te bezoeken. Ik doe aan cardio, krachttraining en een combinatie daarvan. Ook wandel ik veel. Ik wil dat doel voor het einde van 2019 halen.

Meedoen aan het programma Obese was voor mij hard werken. Ik heb er geen seconde spijt van gehad. Ik denk dat je alleen slaagt als je volledig achter het besluit staat je leven te veranderen. Je omgeving kan je nog zo pushen of wijzen op het gevaar voor je gezondheid, je moet zelf willen. En ik denk dat hulp en begeleiding daarbij nodig zijn. Het is namelijk moeilijk om zo’n zware weg in je eentje af te leggen.’’

‘Ik wil het op eigen kracht doen’

Ruben van Zijl (52) uit Deventer, deelnemer in 2013
Zwaarste gewicht: 230 kilo
Lichtste: 130 kilo
Nu: 180 kilo

,,Ik zit nu even lastig, het gaat een beetje mis. Een half jaar geleden heb ik een ongeluk gehad waardoor ik veel pijn heb aan mijn linkerheup. Van alles heb ik al geprobeerd om ervan af te komen, tot dry needling (een behandeling van de spieren met naalden, red.) aan toe. Artsen kunnen er niet achter komen wat het precies is en dat frustreert me.

Als gevolg sport ik te weinig, ik geef wel seniorentraining, maar kan zelf niet eens meedoen. Ja, kleine stukjes wandelen en zwemmen. Als ik thuiskom van mijn werk bij het pompstation dan ben ik op van de pijn, doodmoe. Eigenlijk sta ik op met pijn en ga ik ermee naar bed. En daardoor gaat het de verkeerde kant op. Ik zit ’s avonds op de bank en heb trek waaraan ik moeilijk weerstand kan bieden. Een van de symptomen van mijn ingewikkelde relatie met voeding, waardoor ik obees ben geworden.

Twee jaar terug ben ik gescheiden. Ik heb twee ontzettend lieve kinderen en ben toch veel alleen. In het begin vond ik dat moeilijk, maar inmiddels heb ik een modus gevonden om in mijn eentje te kunnen zijn. Ik ben midden in de stad gaan wonen, zodat ik mensen zie zo gauw ik naar buiten stap. Regelmatig drink ik koffie in de stad. Ik wil zoveel mogelijk in contact zijn met de buitenwereld. Anders plof ik neer, zet de televisie aan en zwaait de koelkastdeur open. Dat wil ik niet.

Na het programma woog ik 130 kilo. Nu zijn dat er 180. Bij momenten frustreert dat zo dat ik denk: ik heb er geen zin meer in. En dan denk ik weer: ik weiger bij de pakken neer te zitten. Ik laat mezelf niet opereren, zoals mijn zus heeft gedaan. De risico’s weerhouden mij er nog van. Bovendien: ik wil het toch weer op eigen kracht doen, net zoals tijdens het seizoen dat ik aan Obese meedeed. Dat doorzettingsvermogen zit in mij. Ik hoef niet het onderste uit de kan te halen. Het leven draait niet om gewicht, heb ik ontdekt. Ik moet antwoord zien te vinden op de vragen: hoe krijg ik het voor elkaar gelukkiger te leven en om een betere relatie met voeding te krijgen? Hoe vind ik de controle terug?

De kliniek die aan Obese was verbonden, hield een paar weken geleden weer een bijeenkomst waardoor veel deelnemers opnieuw bij elkaar waren. We kunnen nog steeds terecht bij de psycholoog en diëtiste en ook de gesprekken onderling vind ik bijzonder waardevol. Ik heb moeite gehad om uit die cocon te stappen, maar ik heb vertrouwen dat ik mijn leven de juiste wending kan geven.’’

‘Je hebt de sleutel altijd zelf in handen’

Angeli van Bergen (56) uit Oss, deelnemer in 2011
Zwaarste gewicht: 180 kilo
Nu: 89 kilo

,,Ik leef zo gestructureerd dat ik met veel plezier twee dagen carnaval heb gevierd. Niet zoals anderen met een bak friet of een kapsalon. Ik eet soep en brood, maar vier het wel met een pilsje en wijntje erbij. Ik vertrouw inmiddels zo op mijn wilskracht dat ik weet dat ik naderhand mijn regime oppak - yoghurt met sinaasappels, twee sneetjes brood, fruit en avondeten. Daar gaat het mis bij de meesten: als ze eenmaal afwijken van hun schema denken ze vaak ‘laat dan ook maar’. Ik niet. Regelmaat bezorgt mij een gevoel van veiligheid. Ik eet bewust en minder. Dat is overzichtelijk, daarom houd ik het al zo lang vol.

Na al die jaren ben ik nog steeds gehalveerd: ik weeg zo’n 89 kilo. Ongeveer het gewicht dat ik na mijn deelname aan Obese had. Snel na het programma zijn mijn buikwand, benen en armen gecorrigeerd. Ik zit dus strak in de jas. In die tijd werd mijn moeder ernstig ziek. Er werd bij haar een hersen-tumor geconstateerd. Zij is in 2012 gestorven. Na de zware maanden bij Obese voelde het alsof ik in een nieuwe rollercoaster belandde. Ik heb toen gezegd: voor haar fiets ik de Alpe d’Huez op. Als een soort emotionele afsluiting. Ik heb een jaar keihard getraind, samen met vier mannen, om in 2014 die berg op te kunnen rijden.

Op de dag zelf zat ik om kwart over vijf ’s morgens op de fiets. Ik had mezelf voorgenomen: hoe zwaar het ook is, ik moet en zal naar boven. In elke bocht heb ik aan mijn moeder gedacht. Het ging onverwacht goed: om half negen was ik boven. Zielsblij en trots. Want het is een bijzondere prestatie als je 180 kilo hebt gewogen.

Ik had al een dikke knie, maar door die inspanning ging dat gewricht volledig kapot. Ik moest worden geopereerd en kreeg een nieuwe. Hetzelfde gebeurde vorig jaar bij mijn heup: ook die moest worden vervangen. Ik lijk wel de Bionische Vrouw. Ik denk dat die chronische blessures een erfenis zijn van jarenlang overgewicht. Dat ik bij Obese een ware fysieke slijtageslag heb geleverd om van de kilo’s af te komen, heeft er niet bepaald aan meegeholpen. Ik revalideer nu. Doordat ik in de lappenmand zat heb ik mijn werkzaamheden opgeschort voor het programma Reset! your life, waarbij we mensen begeleiden naar een betere levensstijl. Desondanks ben ik tevreden: door Obese heb ik zelfvertrouwen. Niemand kan mij wijsmaken ‘jij kunt dit niet’. Ik weet dat ik de sleutel in eigen hand heb.’’

quote:

Op vrijdag 24 mei 2019 15:31 schreef miss_dynastie het volgende:
Kortom, Angeli is de enige successtory van deze show?

quote:

Op vrijdag 24 mei 2019 15:38 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Dat past eigenlijk wel bij statistieken over mensen die op dieet gaan Klein percentage blijft op gewicht.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2019 07:40 schreef Hamzoef het volgende:

[..]

Eigenlijk toch wel vreemd. Begrijpelijk dat zo'n obese-regime op lange termijn niet vol te houden is. Maar je zou zeggen dat wanneer ze hun calorienintake gewoon beperken tot 2000-2500 kcal per dag en een paar keer in de week een uurtje sporten, dat er niet opeens tientallen kilo's bijkomen. Dat is fysisch onmogelijk, het probleem is dat ze vaak vervallen in ouder gewoontes met duizenden kcal aan fastfood.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2019 11:48 schreef Hamzoef het volgende:

[..]

Als je 2000 kcal per dag eet, en meermaals per week sport kan je echt niet vele tientallen kilo's in een jaar aankomen hoor. Dat is fysisch onmogelijk, lage BMR of niet.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2019 22:37 schreef E.T. het volgende:

dat gemiddelde van 2000 is niet voor niets een GEMIDDELDE (en nee, ik ben het niet zelf)

quote:

Op zaterdag 25 mei 2019 22:41 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Gemiddeld genomen zijn de meeste mensen niet gemiddeld.

quote:

Op zondag 26 mei 2019 08:12 schreef Hamzoef het volgende:

Heel simpel, omdat ze door die maagverkleining minder KCAL tot zich kan nemen. Ze at nu teveel kcal, zonder het zelf te weten.

quote:

Op zondag 26 mei 2019 08:39 schreef Poefbank het volgende:

[..]

Klopt, maar de insteek was dat ze zich alsnog moet houden aan een strict voedingschema. Waarom lukt het dan niet daarvoor? Mocht het misgaan dan zet de maag zich ook weer uit en is het onderliggende probleem nog niet aangepakt.

quote:

Op zondag 26 mei 2019 08:52 schreef Hamzoef het volgende:

[..]

Dat voedingschema is vooral om bepaalde voedingsstoffen minder te krijgen, al blijven ze afhankelijk van supplementen omdat de maag minder voedingsstoffen op kan nemen, en dumping te voorkomen.

Maag uitzetten gaat niet zo snel. Als ze teveel eten , komt het er vanzelf weer uit via de zelf ingang als waar het binnengekomen is.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2019 23:18 schreef Poefbank het volgende:
Het is heel simpel. Heb je een calorieoverschot, dan kom je aan. Heb je een tekort, dan val je af...

Mensen die zeggen dat zij alles kunnen eten zonder ook maar een grammetje vet aan te komen, eten gewoon niet boven hun onderhoud; bewust of onbewust. Misschien eten ze wel veel, maar de volgende dag weer iets minder enz.

Mensen die weer moeite hebben met gewicht kwijtraken hebben doorgaans niet de kennis/wilskracht om af te vallen en op gewicht te blijven.

Ik ken iemand die binnenkort een maagverkleining ondergaat. Zij geeft aan ze alles al geprobeerd heeft. Als ik dan vraag wat ze dan zoal eet dan zegt ze 'Ik eet gewoon gezond, let op mijn koolhydraten en sport 3 keer in de week. Ik val wel af maar dan komt het ook weer aan. Ook komt een stevige bouw voor in mijn familie.' Alle diëten heeft ze al geprobeerd. Een x aantal diëtisten versleten. Waar ligt dan probleem? Zou ze na een maagverkleining opeens wel 'normaal' kunnen eten? Nee, ze moet dan wel op haar voeding letten. Maar waarom kan ze dat nou niet?

Als ik vraag of ze wel eens haar calorieën heeft geteld dan krijg ik als antwoord; ' ja ik sport wel veel dus ik verbrand ook wel veel, en ik eet gezond'.

Dan snap je het dus gewoon niet.. Maar goed, het is haar keuze en als dat voor haar werkt, wie ben ik dan. Vraag me alleen af waarom het dan na die tijd wel goed zal gaan en daarvoor niet...

quote:

Op zondag 26 mei 2019 08:47 schreef June. het volgende:

[..]

Mensen die een gastric sleeve of bypass hebben ondergaan kunnen niet meer zoveel tegelijkertijd eten. Als ze dat toch doen krijgen ze pijn- en dumpingsklachten.