Teruggestuurd uit de Verenigde Staten; Ik heb advies nodig.

Hallo.

U kunt ook de laatste drie alinea's lezen van deze lap tekst als u niet geïnteresseerd bent in het hele verhaal. Daar zit tenslotte de kernvraag. Het is wel zo dat de rest van de tekst die alinea's wel meer context geeft.

Ik zou nu eigenlijk vanuit de Verenigde Staten horen te typen voor mijn backpackreis van 3 maanden die ik wilde maken. Helaas verliep het anders dan gepland.

Alles verliep probleemloos totdat ik aankwam op het vliegveld van Orlando, Florida. Het enige waar ik mij een beetje nerveus over voelde was het feit dat mijn terugticket geboekt was via een site die automatisch de ticket weer zou annuleren. Ik deed dit omdat ik nog niet zeker wist waar ik na 3 maanden reizen zou eindigen in de Verenigde Staten. Het zou een beetje lullig zijn als ik helemaal aan de noordkant zou zitten en dan een vlucht terug vanuit het zuiden van de Verenigde Staten had geboekt terug naar Nederland. Bovendien zat ik nog te twijfelen of ik na mijn trip door de Verenigde Staten nog een paar weekjes naar Canada wou gaan; dit is iets dat ik tijdens mijn reis wou beslissen.

Dat was het enige waar ik een beetje nerveus over was. Voor de rest was ik mij van niks schuldbewust. Toch liep het anders.

Tijdens het wachten voor de paspoortcontrole liep een hond te snuffelen naar onder andere (of alleen maar) organisch materiaal, zoals planten of groenten. Dit wist ik van tevoren niet, maar het stond daar wel op de borden, dus ik had wat ik dacht aan fruit en groente bij me te hebben al uit mijn bagage gepakt. Mevrouw met de hond leidde mij naar voren, dus aanvankelijk dacht ik zoiets van: "oh dit is wel makkelijk. Nadat ik al mijn organisch materiaal heb afgegeven betekent het alleen maar dat ik de rij gedeeltelijk heb overgeslagen".

Maar toen kon ik meelopen met een andere douaneofficier, een man die zijn baan iets te serieus leek te nemen. Ik kon mijn bagage bij de band uitzoeken (die blijkbaar aan de zijkant geworpen was wat ik eerst niet doorhad en het wat langer duurde, wat mij misschien wat verdachter maakte), en daarna moest ik naar een afgescheiden gedeelte van hal waar ik al mijn spullen kon uitpakken en waar letterlijk alles doorzocht werd. Ik was er een beetje geïrriteerd over, want niemand houd ervan dat al zijn spullen uit zijn tas word geworpen, maar ik ging er nog steeds vanuit dat het enige mogelijke probleem de terugvlucht zou kunnen zijn, en ik voelde me van niks anders schuldbewust.

Behalve het verhaaltje van mijn terugvlucht, had ik had totaal 0,0 moeite gedaan om mij op deze situatie voor te bereiden. Ik liet gewoon zichtbaar frustratie en vermoeidheid merken door hardop te zuchten, maar het was niet bedoeld om mijn ongenoegen te laten tonen omdat ik boos op hun was. Het was gewoon wat spanning loslaten, want ik vond de situatie simpelweg niet fijn. Meneer de douaneambtenaar vond het verdacht dat ik 4 telefoons had, waarvan 2 nog in de verpakking. Toen hij daarnaar vroeg was ik zelf ook even vergeten wat mijn redenering was om 4 telefoons mee te nemen, omdat mijn brein niet meteen mijn eerdere redenering kon oprakelen.
(nu weet ik het overigens weer: mijn hoofdtelefoon, mijn oude telefoon die nog belangrijke data heeft, nog een smartphone waar ik een Amerikaanse sim-kaart in ging doen die ik als risicotelefoon ging gebruiken (de telefoon die het makkelijkst gestolen kon worden), en ene meer simpele noodtelefoon voor als ik de wildernis in wou trekken en internet even wou afzweren).

Omdat ik toen geen antwoord klaar had, was ik waarschijnlijk nog meer verdacht. En iets wat mij waarschijnlijk nog verdachter maakte is het feit dat ik daadwerkelijk nadacht over de vragen die mij gesteld werden, in plaats van pasklare antwoorden te geven. Er werd mij bijvoorbeeld gevraagd of ik ooit met politie in aanraking gekomen ben, of dat ik ooit gearresteerd ben. Dit is niet een vraag die ik meteen met zekerheid weet zonder dat ik er een paar seconden voor neem om erover na te denken. Mijn eerste ingeving is dat dit niet het geval is geweest, maar ik wil het dan in mijn gedachten nagaan en checken of het echt zo is. Ik heb geen energie en zin om alleen maar wenselijke antwoorden te geven, en ik deed daadwerkelijk moeite om deze douaneambtenaar zijn vragen naar waarheid te beantwoorden. Liegen kostte teveel moeite dacht ik, het voelde niet goed, en het zou me alleen maar verdachter maken als ze me zouden betrappen.

De douaneofficier gaf mij toen als feedback dat ik te lang duurde over mijn antwoorden. Dit irriteerde mij, want naar mijn idee denkt een eerlijk persoon JUIST na over zijn antwoorden. Je kunt om twee redenen traag zijn met je antwoorden: Of omdat je moeite doet om te komen met doordachte leugens, of juist omdat je moeite doet daadwerkelijk over het antwoord op de vraag na te denken en het correcte antwoord te geven. Bij mij was het laatste het geval, en juist omdat ik dat deed maakte het mij nog verdachter. Dat zit me nog steeds niet goed. Dat iemand die moeite doet om eerlijk te zijn op een bepaalde manier nog meer verdacht wordt.

Enfin, blijkbaar was vanwege de telefoons, vanwege mijn trage antwoorden, en vanwege mijn (totaal verklaarbare) verdachte lichaamstaal was het dus genoeg rede om AL mijn telefoons in beslag te nemen en helemaal tot op de bodem te doorzoeken. Ik heb letterlijk uren zitten wachten terwijl de douaneofficieren (op een gegeven moment kwamen er meer bij) mijn telefoons zaten uit te pluizen. Wat ze daar vonden? Ze vonden een paar afbeeldingen die ik simpelweg voor de grap in een whatsapp groepschat met mijn vrienden had geplaatst. Ik heb nu lange haren en een middellange, onverzorgde baard. Vroeger had ik die baard nog steeds, maar dan met een korter kapsel. Mijn vrienden grapten dat ik wel leek op een jihadist. En ik, met mijn vorm van humor, stuurde toen voor de grap een bewerkte foto waarop ik mijn gezicht had geplakt op een van de gezichten van een propaganda-foto van een groep IS-strijders. Toentertijd was het simpelweg een domme grap. De douaneofficieren konden dit soort vorm van humor blijkbaar niet waarderen. Ik heb nooit iets met jihadisme of terrorisme gehad. Heb nota bene gewoon een blanke huidskleur en zie er volstrekt normaal westers (op haarstijl na) uit.

Daarna werd ik naar een ruimte gebracht en door een man ondervraagd. De man leek/was aanvankelijk boos en vroeg mij toen om onder ede een verklaring af te leggen. Op dat moment had ik zowaar het idee dat ze om een of andere rede expres de pik op mij hadden en dat ze mij daadwerkelijk naar de gevangenis probeerden te sturen. Ik had het idee dat alles wat ik zei tegen mij gebruikt ging worden, en ik raakte en paniek en ik wilde eigenlijk helemaal niks meer zeggen tot later wanneer ik beter tot mijzelf heb kunnen komen en hopelijk dan ook meer informatie had kunnen inwinnen over wat ik moest doen in deze situatie. Ik wist simpelweg gewoon niet wat zij gingen doen en wat ik moest doen.

Daarna ging die man even weg en toen hij terugkwam was hij veel vriendelijker en legde hij beleefd uit wat de situatie was en wat ik nu kon verwachten. Het deed mij hem vertrouwen en ik heb toen op alles antwoord gegeven wat mij gevraagd werd. Ik wist op dit moment ook dat ze mij zouden terugvliegen terug naar Nederland. Waarom eigenlijk? Was daar nou echt een goede rede toe? Naar mijn idee niet, maar ik kreeg de indruk dat dit gewoon moest volgens hun reglementen. "Voor de zekerheid".

Het vervolg? Mijn spullen kunnen inpakken, met de douane van het ene naar een ander vliegveld gereden, daar nog wat administratie gedaan en vragen gesteld, toen naar een belabberde amerikaanse gevangenis gestuurd waar ik kon overnachten (ze hadden me overigens wel verteld dat ik na een aantal uur weer weg zou zijn), daarna weer terug naar het vliegveld (Orlando international), waar ik toen 12 uur in een cel heb doorgebracht in aanvang van de vlucht die ik die avond terug naar Nederland zou nemen. Niet noodzakelijk het meest gastvrije ontvangst, kan ik zeggen.

Allemaal veilig en wel thuisgekomen, maar blij ben ik bepaald niet. Ik ben blij dat ik tenminste nu niet in een Amerikaanse gevangenis zit, ik ben niet blij dat ik nu in nederland ben terwijl ik eigenlijk gewoon in de Verenigde Staten zou moeten zijn.

Het grote probleem is nu dat ik nu in het internationale systeem sta als iemand die een bepaalde mate van verdachtheid over zich heeft, terwijl dit volkomen onterecht is. Het is waar dat behalve die foto waar ik het eerder over heb gehad, ook nog een paar andere "onreinheden" of "verkeerdheden" in mijn telefoon hebben gestaan, maar ik durf te stellen dat dit waarschijnlijk een lager percentage is dan de gemiddelde mens. Als het al niet in de telefoon is dan wel in geheime verlangens die mensen in zich dragen. In dat opzicht denk ik niet dat er iets verkeerd aan mij is, of dat ik een hoger risico zou zijn dan de gemiddelde mens voor enige "onwetmatige handelingen". Hoogstens handelingen die ik zelf als volkomen onschuldig beschouw.

Maar nu heb ik wel die vlek op mijn identiteit in de internationale database (en op mijn paspoort, waar een stempel met "voided" staat). Ik wil niet dat om die reden ik ook in andere landen en andere vliegvelden veel vaker en veel sneller doorzocht zal worden, en dan, god verhoede, om ongegronde redenen weer terug gestuurd zal worden naar Nederland, met alle rep en roer die er aan vooraf gaat.

Ik weet dat ik bij de Amerikaanse ambassade een visum kan krijgen om weer terug de Verenigde Staten in te komen. Ik weet ook dat ik dan alsnog op het vliegveld de toegang tot de Verenigde Staten kan worden ontzegd. Ik weet niet of ik überhaupt nog de Verenigde Staten in wil. Ik zit nu te denken dat ik misschien naar Canada ga. Misschien kan ik dan beter eerst naar de Canadese Ambassade gaan, gewoon voor de zekerheid. Mijn vraag is dan wel of door mijn ervaring in de Verenigde Staten nu niet beter een nieuw paspoort aan kan vragen, of een verklaring kan krijgen die ik kan laten zien van de ambassade waarom ik die stempel "voided" in mijn paspoort heb, en dat ik wellicht mijzelf beter uit kan leggen naar de Amerikaanse ambassade toe (iets wat ik in Orlando op het moment zelf niet onder woorden bracht).

Het punt is dat ik geen zin heb dat ik nu in een soort van domino-effect terecht kom waarbij mijn afwijzing in de Verenigde Staten een rede is voor meer landen om mij urenlang te ondervragen en potentieel zelfs weer terug te sturen, waardoor ik er als nog meer verdacht uit ga zien en het effect alleen maar versterkt wordt. Ik heb geen zin om met die status als "hoog-risicoprofiel" rond te lopen, terwijl dit eigenlijk helemaal niet terecht is. Wat kan ik het beste doen?

quote:

Op zaterdag 11 mei 2019 07:06 schreef Schuimpjes het volgende:

Voor je gemoedstoestand kun je een nieuw paspoort aanvragen. In de Amerikaanse systemen zul je waarschijnlijk met een combinatie van naam/geboortedatum/nationaliteit wel gemeld staan. Je ESTA is ingetrokken en je kunt dus nooit meer op een ESTA afreizen naar de VS. Je moet nu bij de ambassade een visum aanvragen. Voor het kunnen verkrijgen van een B1/B2 visum moet je voldoende banden met Nederland kunnen aantonen (koopwoning, werk etc.) om alsnog een visum te kunnen krijgen. Let ook er ook op dat je dus voortaan een visum nodig hebt als je bijvoorbeeld naar Zuid-Amerika zou afreizen en je een overstap moet maken in de VS. Ook dit kan niet meer op een ESTA.

Canada en de VS delen hun databases. Het lijkt mij dus ook wel raadzaam om voor Canada een visum aan te vragen en geen eTA aan te vragen, omdat je hierbij ook moet opgeven of je ooit een visum is geweigerd voor een land, de toegang is ontzegd voor een land en zo ja welke landen en de reden die door het land werden opgegeven.

Of je een verklaring kunt krijgen op papier? Geen idee. Voor nu lijkt het er voor mij op dat het een combinatie is van de voorwaarden van de ESTA schenden (geen retourticket) in combinatie met een (door de zenuwen) warrig verhaal waardoor de CBP niet kon vaststellen of jij voor de redenen die onder het VWP vallen naar de VS bent afgereisd en de (inhoud van de) telefoons.

Ondanks alles natuurlijk een hele vervelende ervaring, waar je volgens mij door een goede / betere voorbereiding niet in had hoeven komen.

Het is vervelend want ondanks dat ik wel wist dat de Verenigde Staten streng kon zijn. hield ik me gewoon vast aan het principe dat ik, behalve een wat onzuiver terugticket, eigenlijk niks te vrezen had en mij nergens schuldig aan bevond. Dan denk je ook niet na over betere voorbereiding dan dat.

Enfin, kan ik dan naar de Canadese ambassade gaan zonder naar de Amerikaanse ambassade te gaan. Ik kan me voorstellen dat ze meer details willen weten over wat er in de Verenigde Staten is gebeurd, en dat ze de wellicht van de Amerikaanse ambassade willen hebben.

Of zijn die gegevens allemaal al simpelweg gedeeld? Ik zie dat je schreef dat inderdaad gegevens tussen Canada en de Verenigde Staten gedeeld worden. Maar betreft dit alle gegevens die nodig zijn? Ik heb dus geen ervaring met ambassades.