KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
wat een leuk verhaalquote:Op zondag 28 april 2019 22:30 schreef KREEFTx het volgende:
[..]
Nou ik had eerste goeie seks en toen vroeg ik mag ik in je mond klaar komen
zei ze nee vind ik vies want je lul is overal al in geweest
dus zei ze doe maar condoom om een dan pijp ik je wel tot je klaar komt
toen trok ze het condoom eraf en mocht ik toch erin spuiten
Wat een ontroerend verhaalquote:
[..]
Nou ik had eerste goeie seks en toen vroeg ik mag ik in je mond klaar komen
zei ze nee vind ik vies want je lul is overal al in geweest
dus zei ze doe maar condoom om een dan pijp ik je wel tot je klaar komt
toen trok ze het condoom eraf en mocht ik toch erin spuiten
Dit heeft echt helemaal niks met goed pijpen te makenquote:
[..]
Nou ik had eerste goeie seks en toen vroeg ik mag ik in je mond klaar komen
zei ze nee vind ik vies want je lul is overal al in geweest
dus zei ze doe maar condoom om een dan pijp ik je wel tot je klaar komt
toen trok ze het condoom eraf en mocht ik toch erin spuiten
Op vrijdag 12 mei 2017 12:45 schreef NoelGallagher het volgende:
Ik zal natuurlijk elke mogelijkheid aangrijpen om een tr te zetten zodat je weer een ban krijgt.
Ik zal natuurlijk elke mogelijkheid aangrijpen om een tr te zetten zodat je weer een ban krijgt.
Wat dan wel?quote:Op zondag 28 april 2019 22:50 schreef Chloroform het volgende:
[..]
Dit heeft echt helemaal niks met goed pijpen te maken
Jou nooitquote:
[..]
Nooit weggeweest had je me op negeerlijst staan?
ja iedereen hierquote:
[..]
Nooit weggeweest had je me op negeerlijst staan?
De laatste weken/maanden heb ik veel last van frustratie.
Ik vind dit een vrij kansloze en bovendien averechts werkende emotie, maar ik voel hem wel, en soms leidt het ook tot gedrag waarover ik me direct na het vertonen van zulk gedrag, schaam.
Juist omdat ik bekend sta als een vriendelijke, nuchtere en vreedzame gast. Maar gisteren in de stad, kwam het weer tot uiting van zo'n momentje. We liepen over een drukke gracht, en kennelijk liep ik voor een groep langs waar net een foto van gemaakt zou worden (toeristen). Een van die lui zei iets van ''get lost'' ofzo tegen mij, en in een automatische frustratie-reactie gaf ik hem direct een stoot in zijn zij. Gelukkig ben ik vrij lang, en bond hij snel in, anders was het nog vechten geworden ook om zoiets onnozels.
Maar zo'n reactie, past eigenlijk helemaal niet bij mij. Ik was juist altijd vredelievend, had mijn schouders opgehaald en doorgelopen. Maar nu steeg mijn irritatie./frustratie/woede level binnen een split second enorm, en zonder na te denken deed ik dat. Meteen daarna dacht ik : gast, kansloze mongool, hoezo doe je dit?
Verder komt het bij mij eigenlijk nooit tot fysiek geweld. Wel kan ik de laatste tijd extreem hard uitvallen als ik teleurgesteld ben in het gedrag van mensen, vooral geliefden. Ook dat doet me achteraf pijn, maar op het moment zelf voelt het als een opluchting om het er uit te gooien.
Alles komt uiteindelijk voort uit het feit dat ik erg gefrustreerd ben. Mijn leven loopt niet zoals ik wil, mensen om mij heen bereiken dingen die ik zelf wil bereiken maar wat nog niet echt lukt. Daarnaast zit ik in een fase waarin ik er gewoon steeds meer achter kom dat je er toch min of meer alleen voor staat in het leven, omdat iedereen met zichzelf bezig is (is al moeilijk genoeg allemaal als je een gezin aan het opbouwen bent). Maar ik ervaar veel (onterecht) als een persoonlijke afwijzing en trek het mezelf allemaal veel te veel en te persoonlijk aan.
Als ik rationeel denk, kan ik het allemaal heel goed aan mijzelf uitleggen. Ik ben niet zielig, ik heb het niet moeilijker dan anderen, het is niet de schuld van anderen dat bepaalde dingen bij mij niet zo lekker lopen en anderen zijn niet verantwoordelijk voor mijn levensgenot. En last but not least : ik heb verdomme een koopwoning, een vast contract, en ik ben gezond. Wat zit ik nou te zeiken?
Maar dat is mijn ratio. Als er wat irriterende dingen achter elkaar gebeuren, neig ik toch te sterk naar mijn frustratie. Vanuit mijn verleden ben ik ook helemaal niet bekend met deze emotie, vandaar dat ik benieuwd ben of anderen hier dit wel zijn, en hoe je hier goed mee dealt? Ten slotte besef ik dondersgoed dat het totaal niet constructief is en schaam ik me uiteindelijk ook voor het gedrag dat er soms uit voortvloeit.
Ik vind dit een vrij kansloze en bovendien averechts werkende emotie, maar ik voel hem wel, en soms leidt het ook tot gedrag waarover ik me direct na het vertonen van zulk gedrag, schaam.
Juist omdat ik bekend sta als een vriendelijke, nuchtere en vreedzame gast. Maar gisteren in de stad, kwam het weer tot uiting van zo'n momentje. We liepen over een drukke gracht, en kennelijk liep ik voor een groep langs waar net een foto van gemaakt zou worden (toeristen). Een van die lui zei iets van ''get lost'' ofzo tegen mij, en in een automatische frustratie-reactie gaf ik hem direct een stoot in zijn zij. Gelukkig ben ik vrij lang, en bond hij snel in, anders was het nog vechten geworden ook om zoiets onnozels.
Maar zo'n reactie, past eigenlijk helemaal niet bij mij. Ik was juist altijd vredelievend, had mijn schouders opgehaald en doorgelopen. Maar nu steeg mijn irritatie./frustratie/woede level binnen een split second enorm, en zonder na te denken deed ik dat. Meteen daarna dacht ik : gast, kansloze mongool, hoezo doe je dit?
Verder komt het bij mij eigenlijk nooit tot fysiek geweld. Wel kan ik de laatste tijd extreem hard uitvallen als ik teleurgesteld ben in het gedrag van mensen, vooral geliefden. Ook dat doet me achteraf pijn, maar op het moment zelf voelt het als een opluchting om het er uit te gooien.
Alles komt uiteindelijk voort uit het feit dat ik erg gefrustreerd ben. Mijn leven loopt niet zoals ik wil, mensen om mij heen bereiken dingen die ik zelf wil bereiken maar wat nog niet echt lukt. Daarnaast zit ik in een fase waarin ik er gewoon steeds meer achter kom dat je er toch min of meer alleen voor staat in het leven, omdat iedereen met zichzelf bezig is (is al moeilijk genoeg allemaal als je een gezin aan het opbouwen bent). Maar ik ervaar veel (onterecht) als een persoonlijke afwijzing en trek het mezelf allemaal veel te veel en te persoonlijk aan.
Als ik rationeel denk, kan ik het allemaal heel goed aan mijzelf uitleggen. Ik ben niet zielig, ik heb het niet moeilijker dan anderen, het is niet de schuld van anderen dat bepaalde dingen bij mij niet zo lekker lopen en anderen zijn niet verantwoordelijk voor mijn levensgenot. En last but not least : ik heb verdomme een koopwoning, een vast contract, en ik ben gezond. Wat zit ik nou te zeiken?
Maar dat is mijn ratio. Als er wat irriterende dingen achter elkaar gebeuren, neig ik toch te sterk naar mijn frustratie. Vanuit mijn verleden ben ik ook helemaal niet bekend met deze emotie, vandaar dat ik benieuwd ben of anderen hier dit wel zijn, en hoe je hier goed mee dealt? Ten slotte besef ik dondersgoed dat het totaal niet constructief is en schaam ik me uiteindelijk ook voor het gedrag dat er soms uit voortvloeit.
