Column: Haal zelfmoord uit de taboesfeer

Uiteraard wil ik de cijfers uit de OP niet bagatelliseren, maar zou de stijging niet te maken kunnen hebben met copycat-gedrag of versoepelde euthenasie-regels voor jongeren?

Verder is een campagne zoals 113 voert m.i. goed, maar zal dit toch altijd in de taboesfeer blijven. Deels uit schaamte, maar ook uit angst: praten met iemand die het reëel acht zichzelf van het leven te beroven, zal door anderen worden gezien als iemand die letterlijk niks meer te verliezen heeft

quote:

Op donderdag 18 april 2019 08:25 schreef Samzz het volgende:

[..]

Ik kan me niet voorstellen dat euthanasie onder het kopje zelfmoord wordt gezet? Ik kan het mis hebben hoor, maar imo zijn dat twee verschillende dingen.

Dikgedrukte is een gedachte die omgebogen moet worden, want volgens mij klopt dat niet. En dat blijkt uit verschillende posts hier ook.

Ik ken het precieze onderzoek niet, maar zelfdoding valt hier volgens mij wel onder.

Ben het zeker niet eens met die gedachte idd, maar op zich is dit geen vreemde. Een oerinstinct is om jezelf te redden (je kan jezelf bijv. niet verdrinken zonder hulpmiddelen) en wanneer dit oerinstinct overwonnen is, zullen veel mensen je toch angstig aanzien

Wanneer je met zelfmoord gedachten zit, heb je geen behoefte om daarover te praten. Je hebt het al moeilijk genoeg om je gedachten op een rijtje te krijgen, laat staan om er over te praten. Ik denk dat het beter is om men bewust te maken om de eerste signalen van zelfmoord gedachtes op te merken, in plaats van erover te praten.

Een aantal jaar geleden heb ik hier zelf mee gestruggled, dus ik vertel vanuit mijn eigen ervaringen.

quote:

Op donderdag 18 april 2019 08:53 schreef Samzz het volgende:

[..]

Geldt dit voor iedereen, of enkel voor jou persoonlijk ? Want ik ken dan weer iemand die wél over zijn gedachten wilde praten, maar niet wist waar hij moest beginnen, waar hij terecht kon.

Toen hij eenmaal kon praten over zijn zelfmoordgedachten (resultaat van een zware depressie), iemand had waar hij het kwijt kon, konden deze gedachten na intensieve therapie omgebogen worden en zijn uiteindelijk zo goed als verdwenen. Af en toe heeft hij een terugval (depressie), maar de realisatie dat hij eigenlijk helemaal niet dood wíl is er wel en dat trekt hem er weer door.

Het kan goed zijn dat het voor mij persoonlijk geldt, wat aangeeft dat mensen er op verschillende manieren mee om gaan. Ik ben van mijzelf vrij extravert, dus destijds viel het men op dat ik stiller werd. Hierdoor kon mijn omgeving vroeg ingrijpen, anders was het denk ik niet best afgelopen.

Ik vind dit best een lastige stelling. Ik ben het ermee eens dat het goed is als mensen die zelfmoord overwegen weten dat het oké is erover te praten, dat dat niet taboe is.

Maar ik vraag me af in hoeverre je er nog over kan en wil praten wanneer je al suïcidaal bent. Mijn eigen ervaring is dat dat niet zo is. Ik wilde er niet over praten, ik wilde alleen maar dat de narigheid stopte.

Ik weet niet zo goed hoe het goed te verwoorden. Kunnen we niet beter proberen om de reden waarom mensen zelfmoord plegen uit de taboesfeer te halen? Dat mensen weten dat meer mensen wanhopig zijn, of zoveel geestelijke pijn hebben dat ze niet meer weten hoe en dat er hulp mogelijk is.

Ik las eens in de Quote dat de reden waarom nieuwsberichten nauwelijks over zelfmoord berichten is omdat het mensen die zich in zo'n situatie bevinden, aanmoedigt om zelfmoord te plegen. Ik weet niet of ik dat onderzoek kan terugvinden, maar als ik het vind dan post ik het later hier.

Edit: Gevonden: https://jech.bmj.com/content/57/4/238

quote:

Op donderdag 18 april 2019 15:34 schreef JimmyDean het volgende:
Hoe meer er over zelfmoord gesproken wordt, hoe meer zelfmoorden er zijn.

[ afbeelding ]

Hoe wordt jouw stelling ondersteund door deze tabel?
Wat houden de termen absoluut en relatief in?

Het aantal zelfmoorden stijgt. Maar ik zie de directe link niet met betere bespreekbaarheid.
Het kan net zo goed zijn dat de economie tegen zit waardoor mensen somberder worden, meer overlijdens (al dan niet terecht) geclassificeerd worden als dood door zelfmoord, verschraling van de GGZ zorg waardoor mensen in een dieper dal zinken etc.

Zonder context zegt je tabel alleen dat het aantal zelfmoorden, na een daling, de laatste jaren weer stijgt.

quote:

Op donderdag 18 april 2019 10:55 schreef AlwaysHappy het volgende:

[..]

Dat is inderdaad wat ik ook al benoemde. Ik denk dat je veel meer bereikt als je ervoor zorgt dat mensen zich comfortabel genoeg voelen om aan iemand te laten weten dat ze er gewoon even doorheen zitten, dat ze gewoon niet happy zijn..en als dat aanhoudt. De fase vóórdat mensen überhaupt zelfmoord overwegen, want dan is het vaak al te laat door de redenen die jij aangeeft.

De motivatie om hulp te zoeken is er dan niet meer en je wil je naasten er ook niet mee opzadelen, want dat veroorzaakt dan weer extra stress bij alle partijen.

Als iemand aangeeft dat hij/zij er doorheen zit wordt er vaak nog aangegeven dat het vanzelf wel voorbij gaat, dat iedereen wel eens een mindere periode heeft en dat diegene zich vooral niet aan moet stellen. Dat motiveert natuurlijk niet om je gevoelens toch te bespreken.

Klopt. Onbedoeld lompe reacties, omdat veel mensen niet weten wat ze moeten zeggen.
En juist daarom is voorlichting zo belangrijk.

Dit soort onderwerpen moeten zeker uit de taboe-sfeer. Het is beter voor herstel.

Goed voor het milieu!

Ik denk dat de boodschap vaker moet gaan inhouden dat mensen zelf verantwoordelijk zijn voor hun leven en dat de samenleving niet voor je zorgt.

Juist door ook hier weer een vangnet te zetten, maak je mensen nog meer zwakker.

Ik onderschat situaties niet die maken dat mensen suicidaal worden. Ik ben zelf ook meerdere suicidaal geweest - in ieder geval dat ik sterk in overweging nam om een einde aan mijn leven te maken. Op die momenten voel ik me zelfs zwak dat ik zoiets niet durf en waarschijnlijk toch wel weer bij een ander ga janken dat ik het leven zo zwaar vind en graag hulp wil.

Maar als ik een einde maak aan mijn leven, is dat mijn verantwoordelijkheid en niet die van wie anders ook.

Als je mensen oprecht wilt helpen, moet je stoppen met de barmhartige Samaritaan uit de hangen en hun problemen op te lossen. Je doet zoiets toch alleen maar uit eigenbelang: je wilt je namelijk een goed mens voelen. Maar als je iets voor een ander wilt doen, help je ze in zichzelf te gaan geloven. Als het leven kut is, moet je jezelf bij elkaar rapen en keihard knokken om er het beste van te maken.

Eerst moet het hebben van gevoelens nog "uit de taboesfeer" komen. Dus als je wilt dat zelfmoord uit de taboesfeer komt, kun je wel een jaar of 100 of meer wachten.

quote:

Op donderdag 18 april 2019 21:54 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Eerst moet het hebben van gevoelens nog "uit de taboesfeer" komen. Dus als je wilt dat zelfmoord uit de taboesfeer komt, kun je wel een jaar of 100 of meer wachten.

Zelfmoord is trouwens vanzelfsprekend taboe. Mensen willen er niet mee geconfronteerd worden ... en terecht!

Het leven is voor zoveel mensen moeilijk genoeg. Wat ik al zei: je KIEST ervoor om het leven op te geven of om door te blijven knokken tijdens moeilijke tijden. Als je geen uitweg ziet en hulp wilt, je kan altijd een hulplijn bellen.

Ik veroordeel overigens niet mensen die ervoor kiezen een einde te maken aan hun leven. Ik heb meerdere mensen gekend die dat deden. Voor hen was er ook geen uitweg meer. Eén daarvan heeft ervoor gekozen het op een heel waardige manier te doen. Ik vind het jammer voor haar dat er geen andere uitweg was, maar ze heeft wel een hele krachtige legacy achtergelaten, dus ik ben trots op haar.

Lastige stelling. Al vind ik taboe nogal overdreven. Alles valt en staat met de setting waarin het is. Al kan het nooit kwaad luchtig over dergelijke zaken te praten. Maar dat is eigenlijk wel met alles dat als negatief wordt ervaren. Of het nou zelfmoord; een negatief zelfbeeld of iets als erectieproblemen is. Het is nogal wijd uiteen, maar toch... Erover praten lost het misschien niet meteen op, maar het geeft wel de handvatten om eraan te werken en waar nodig de mindset te sturen.

Probleem daarmee is dan wel dat het gemeden wordt als de pest omdat het allemaal negatief is. Denk eerder dat het thema 'negatief' eens uit de taboesfeer moet komen. Mensen die dergelijke thema's aansnijden worden immers toch vaak weggezet als zeuren of pessimisten. De drang om alles maar bloemetjes en bijtjes te laten zijn, is wel een teken van deze tijd. En dat terwijl de helft van alle twintigers vaker bij de GGZ komt dan op visite. Ik vind dat toch dubbel. Wat is er mis mee om te praten over datgene wat kut is?

De beste les die ik ooit heb gehad was om mij kwetsbaar op te stellen en daar wat meer vrijuit over te gaan praten met intimi en naasten. Pas daardoor leerde ik anderen en mijzelf echt beter kennen. Duurde bijna 25 jaar, maar dan heb je wel wat. Kon geen studieboek of wat dan ook tegenop. Het is dat ventileren van die negatieve gedachten, hetzij in daad en in woord (voor mij vooral dat laatste), wat maakt dat je uiteindelijk werkt aan opluchting.

quote:

Op donderdag 18 april 2019 22:44 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Zelfmoord is trouwens vanzelfsprekend taboe. Mensen willen er niet mee geconfronteerd worden ... en terecht!

Het leven is voor zoveel mensen moeilijk genoeg. Wat ik al zei: je KIEST ervoor om het leven op te geven of om door te blijven knokken tijdens moeilijke tijden. Als je geen uitweg ziet en hulp wilt, je kan altijd een hulplijn bellen.

Ik veroordeel overigens niet mensen die ervoor kiezen een einde te maken aan hun leven. Ik heb meerdere mensen gekend die dat deden. Voor hen was er ook geen uitweg meer. Eén daarvan heeft ervoor gekozen het op een heel waardige manier te doen. Ik vind het jammer voor haar dat er geen andere uitweg was, maar ze heeft wel een hele krachtige legacy achtergelaten, dus ik ben trots op haar.

Het is ook wel iets groots waarmee de ander dan weer opgezadeld wordt. Ik bedoel ook helemaal niet dat ik er zelf een voorstander van ben dat het uit de taboesfeer moet komen, ik bedoel alleen dat dit het uiterste is van gevoelens die uberhaupt nog in de taboesfeer zitten en als je het als een schaal van 1 tot 10 zou bekijken dan zit zelfs het vertellen over onbetekenende dagelijkse frustraties nog in de taboesfeer. Hoe kun je dan nu al denken aan het halen van zelfmoord uit de taboesfeer.

Bizar grote stap van nul acceptatie voor zwakte naar totale overgave eraan. Maar misschien zit ik ernaast, misschien ook niet omdat het alsnog een culminatie is van hetgeen waar in deze maatschappij vooral op wordt gegeild: daadkracht/in actie komen met het doen en moed. Al het andere wordt immers toch nauwelijks gewaardeerd, dus eigenlijk zal zelfmoord in die zin veel meer punten scoren dan laf en passief klagen over je problemen. Bovendien zit er natuurlijk ook een soort heldendaad verscholen in andere mensen en de ggz eigenhandig verlossen van een problematisch geval. Jammer alleen dat die waardering dan zo erg mosterd na de maaltijd is.

Ben het helemaal eens met onderstaande:

quote:

Op donderdag 18 april 2019 22:44 schreef Kleurplaatje het volgende:
Lastige stelling. Al vind ik taboe nogal overdreven. Alles valt en staat met de setting waarin het is. Al kan het nooit kwaad luchtig over dergelijke zaken te praten. Maar dat is eigenlijk wel met alles dat als negatief wordt ervaren. Of het nou zelfmoord; een negatief zelfbeeld of iets als erectieproblemen is. Het is nogal wijd uiteen, maar toch... Erover praten lost het misschien niet meteen op, maar het geeft wel de handvatten om eraan te werken en waar nodig de mindset te sturen.

Probleem daarmee is dan wel dat het gemeden wordt als de pest omdat het allemaal negatief is. Denk eerder dat het thema 'negatief' eens uit de taboesfeer moet komen. Mensen die dergelijke thema's aansnijden worden immers toch vaak weggezet als zeuren of pessimisten. De drang om alles maar bloemetjes en bijtjes te laten zijn, is wel een teken van deze tijd. En dat terwijl de helft van alle twintigers vaker bij de GGZ komt dan op visite. Ik vind dat toch dubbel. Wat is er mis mee om te praten over datgene wat kut is?

De beste les die ik ooit heb gehad was om mij kwetsbaar op te stellen en daar wat meer vrijuit over te gaan praten met intimi en naasten. Pas daardoor leerde ik anderen en mijzelf echt beter kennen. Duurde bijna 25 jaar, maar dan heb je wel wat. Kon geen studieboek of wat dan ook tegenop. Het is dat ventileren van die negatieve gedachten, hetzij in daad en in woord (voor mij vooral dat laatste), wat maakt dat je uiteindelijk werkt aan opluchting.

Jammer alleen dat jezelf kwetsbaar opstellen vaak zoveel negativiteit met zich meebrengt. Want dan "zie je overal bezwaren" "moet je positiever denken" bla bla bla ik zie het nut er echt niet meer van in sorry zo lang praten over wat kut is zo erg afgestraft wordt als nu.

quote:

Op donderdag 18 april 2019 09:30 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik vind dit best een lastige stelling. Ik ben het ermee eens dat het goed is als mensen die zelfmoord overwegen weten dat het oké is erover te praten, dat dat niet taboe is.

Maar ik vraag me af in hoeverre je er nog over kan en wil praten wanneer je al suïcidaal bent. Mijn eigen ervaring is dat dat niet zo is. Ik wilde er niet over praten, ik wilde alleen maar dat de narigheid stopte.

Ik weet niet zo goed hoe het goed te verwoorden. Kunnen we niet beter proberen om de reden waarom mensen zelfmoord plegen uit de taboesfeer te halen? Dat mensen weten dat meer mensen wanhopig zijn, of zoveel geestelijke pijn hebben dat ze niet meer weten hoe en dat er hulp mogelijk is.

dat lijkt mij ook de enige oplossing ja. Maar goed ik ben nooit heel lang suicidaal geweest, dus ik ben geen expert

[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 18-04-2019 23:54:32 ]

quote:

Op donderdag 18 april 2019 23:32 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Jammer alleen dat jezelf kwetsbaar opstellen vaak zoveel negativiteit met zich meebrengt. Want dan "zie je overal bezwaren" "moet je positiever denken" bla bla bla ik zie het nut er echt niet meer van in sorry zo lang praten over wat kut is zo erg afgestraft wordt als nu.

Dat hangt dan alles af van wie je het antwoord aantrekt. Iemand kan je negatieve beeld bevestigen (horen wat je feitelijk ook wil horen)... Maar daar staat tegenover dat iemand wel kritisch kan zijn en kan zeggen dat een positieve mindset weldegelijk helpt, omdat dat niet strookt met de situatie die jij op dat moment voor je ziet...

Het lelijke eendje moest immers ook verteld worden dat ie een zwaan was voordat ie ging zien dat het ook anders kon. Dat is met dergelijke 'negatieve' dingen soms net zo. Klinkt wat kort door de bocht en is een beetje psychologie van de koude grond, maar je komt pas echt tot ontdekking als je het ook eens van de andere kant bekijkt en laat bekijken.

quote:

Op vrijdag 19 april 2019 00:22 schreef Kleurplaatje het volgende:
Dat hangt dan alles af van wie je het antwoord aantrekt. Iemand kan je negatieve beeld bevestigen (horen wat je feitelijk ook wil horen)... Maar daar staat tegenover dat iemand wel kritisch kan zijn en kan zeggen dat een positieve mindset weldegelijk helpt, omdat dat niet strookt met de situatie die jij op dat moment voor je ziet...

Het lelijke eendje moest immers ook verteld worden dat ie een zwaan was voordat ie ging zien dat het ook anders kon. Dat is met dergelijke 'negatieve' dingen soms net zo. Klinkt wat kort door de bocht en is een beetje psychologie van de koude grond, maar je komt pas echt tot ontdekking als je het ook eens van de andere kant bekijkt en laat bekijken.

Maar waarom snapt niemand dat dit eigenlijk een belediging is? Ik kan me niet voorstellen dat er mensen bestaan die niet weten hoe ze positief moeten denken. Of die altijd 1 denkwijze hebben gehad en waarbij het nooit in ze op is gekomen dat ze naast negatief ook positief kunnen denken. Er wordt altijd maar gedaan alsof het een soort mysterie geheim is. Als ondanks de reden die deze persoon heeft om negatief te denken ipv positief, deze toch overtuigd moet worden om wel positief te denken en dat ook overneemt omdat er anders verontwaardigde/boze reacties volgen dan is dat hersenspoeling. Uiteindelijk zijn waarschijnlijk de meesten op deze manier gehersenspoeld en zullen er wellicht baat bij gehad hebben, maar wat het is n is dat mensen zwichten en internaliseren hoe de meerderheid wil dat ze zijn. Het moet niet mooier gemaakt worden dan het is alsof een persoon op individuele wijze zichzelf helpt. De zweep gaat er gewoon overheen zodat de persoon eindelijk goed afgericht is en ja misschien is het positieve dat diegene dan geen negatieve reacties meer krijgt over het gezeur.
Mooie vergelijking van het lelijke eendje, maar het lelijke eendje was al een zwaan. Er staat nergens in het sprookje dat het eendje door positief denken een zwaan was geworden maar misschien heb ik daar overheen gelezen. De meesten hebben neem ik aan geen sprookjesproblemen die alleen in de fantasie bestaan maar dingen die echt zijn wat ze ook gewoon goed inschatten zelf. Natuurlijk heb je wel mensen met wanen maar die worden uberhaupt al hier doorverwezen naar een psycholoog. En als uit het verhaal blijkt dat iemand onterecht naar beneden wordt gehaald en dat wordt aangekaart dan kan dat wel een wakeup call zijn ja. Maar dat is iets anders als dat je iemand gaat vertellen dat de hele denkwijze van diegene niet goed is.

[ Bericht 4% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 19-04-2019 01:12:27 ]