ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #151 Autisme S*cks

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 17:19 schreef Koettie het volgende:
Ja, overal die rottige lijsten. Het is nu een goed moment omdat het nu wel oké gaat. Maar gezien de winter er weer aan komt en hij binnenkort stage moet gaan lopen is dat weer een spannend moment qua depressie en merk dat ik me alweer schrap aan het zetten ben. Zodra de depressie op de voorgrond staat gaan ze zeggen dat hij geen ondersteuning kan krijgen voor ass omdat hij depressief ik. Word er zoo moe van. Al jaren bezig voor hulp maar grootste deel is idd wachten en behandelaars zonder kennis van ass, wat het vaak erger maakt. Dan komen ze met dingen als hij doet z'n best niet, hij werkt niet mee, hij doet z'n huiswerk niet enz terwijl dat het punt niet is. Hij verwerkt dingen gewoon anders en huiswerk/faalangst is een van de grootste struikelpunten.

Eigenlijk gek... Mij konden ze wel helpen toen ik zwaar depressief was en net een diagnose ASS had. Wat betreft Leo Kannerhuis: indirect wel goede verhalen gehoord, ik ben er zelf niet geweest. Wel inderdaad wachtlijsten...

Is misschien een levenscoachingsidee iets? Ik ben niet goed op de hoogte van de huidige status, maar er wordt voor gepleit om bij mensen met autisme een soort levenscoachplan op te zetten. Zodat je elke keer bij grote veranderingen (school, studie, verhuizen, ziekte etc.) je aantal keer met een coach hierover kan praten.
Je komt alleen als je het nodig hebt en je blijft ondertussen wel in hun dossiers staan, zodat je niet steeds opnieuw kennis hoeft te maken. Meer info: https://www.autisme.nl/ov(...)vensloopbegeleiding/

Klinkt heel ideaal in de perfecte wereld, daar

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 17:58 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja het op zich al apart dat mensen die zich bezighouden met het verminderen van psychologische tekortkomingen mensen op het hebben van psychologische tekortkomingen gaan afrekenen.
Ook vind ik het vrij bizar dat ze geen kennis hebben van ASS. ASS staat gewoon in de DSM, wat hebben ze dan geleerd tijdens hun opleiding als ze daar niet eens kennis van hebben? Dat het geen Specialisatie is oke, maar als je er zonder specialisatie echt helemaal nul komma niks of iig niet genoeg vanaf weet om iemand vooruit in plaats van achteruit te helpen dat klopt er naar mijn mening iets niet met of je gevolgde opleiding of je werkhouding.

Naja, je kan er globaal wel weet van hebben, maar dat betekent nog niet dat je direct alle omgangsvormen en juiste benaderingen aanvoel. In de somatische zorg heb ik ook liever geen traumachirurg die mijn longprobleem behandelt, ook al heeft hij dat tijdens zijn studie behandeld gekregen.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 17:58 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja het op zich al apart dat mensen die zich bezighouden met het verminderen van psychologische tekortkomingen mensen op het hebben van psychologische tekortkomingen gaan afrekenen.
Ook vind ik het vrij bizar dat ze geen kennis hebben van ASS. ASS staat gewoon in de DSM, wat hebben ze dan geleerd tijdens hun opleiding als ze daar niet eens kennis van hebben? Dat het geen Specialisatie is oke, maar als je er zonder specialisatie echt helemaal nul komma niks of iig niet genoeg vanaf weet om iemand vooruit in plaats van achteruit te helpen dat klopt er naar mijn mening iets niet met of je gevolgde opleiding of je werkhouding.

Ze zullen de basis wel gehad hebben maar niet genoeg kennis/ervaring om echt tot de kern te komen of ermee te kunnen werken. Het is ook best complex.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 19:52 schreef Meridiaan het volgende:

[..]

Eigenlijk gek... Mij konden ze wel helpen toen ik zwaar depressief was en net een diagnose ASS had. Wat betreft Leo Kannerhuis: indirect wel goede verhalen gehoord, ik ben er zelf niet geweest. Wel inderdaad wachtlijsten...

Is misschien een levenscoachingsidee iets? Ik ben niet goed op de hoogte van de huidige status, maar er wordt voor gepleit om bij mensen met autisme een soort levenscoachplan op te zetten. Zodat je elke keer bij grote veranderingen (school, studie, verhuizen, ziekte etc.) je aantal keer met een coach hierover kan praten.
Je komt alleen als je het nodig hebt en je blijft ondertussen wel in hun dossiers staan, zodat je niet steeds opnieuw kennis hoeft te maken. Meer info: https://www.autisme.nl/ov(...)vensloopbegeleiding/

Klinkt heel ideaal in de perfecte wereld, daar
[..]

Naja, je kan er globaal wel weet van hebben, maar dat betekent nog niet dat je direct alle omgangsvormen en juiste benaderingen aanvoel. In de somatische zorg heb ik ook liever geen traumachirurg die mijn longprobleem behandelt, ook al heeft hij dat tijdens zijn studie behandeld gekregen.

Waar was dat toen? Hier bij psyq, vooral ctg maar dat slaat niet aan. Te abstract denk ik. De depressie daarna gaven ze aan niets anders te kunnen bieden dan dat. In plaats daarvan verwezen ze door voor verdere diagnostiek want de ass diagnose was al oud. Half jaar gewacht, onderzoek en idd Ass, begaafd en disharmonisch profiel, geen nieuwe info. Maar daarna geen behandeling want daarna ging het weer ff oké. Maar we blijven elke keer in dezelfde cirkel zitten nu en het wordt steeds zwaarder.

Een coach heeft hij een tijdje gehad via de wmo, hemel en aarde voor moeten bewegen maar toen vriend een opleiding is gaan doen was dat afgerond. Heeft toen wel flink geholpen dus zeker een optie. We gaan vrijdag naar de huisarts om aan te geven dat het gewoon niet gaat nu want het is echt wachten op de volgende keer dat het misgaat.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 19:52 schreef Meridiaan het volgende:
Eigenlijk gek... Mij konden ze wel helpen toen ik zwaar depressief was en net een diagnose ASS had. Wat betreft Leo Kannerhuis: indirect wel goede verhalen gehoord, ik ben er zelf niet geweest. Wel inderdaad wachtlijsten...

Is misschien een levenscoachingsidee iets? Ik ben niet goed op de hoogte van de huidige status, maar er wordt voor gepleit om bij mensen met autisme een soort levenscoachplan op te zetten. Zodat je elke keer bij grote veranderingen (school, studie, verhuizen, ziekte etc.) je aantal keer met een coach hierover kan praten.
Je komt alleen als je het nodig hebt en je blijft ondertussen wel in hun dossiers staan, zodat je niet steeds opnieuw kennis hoeft te maken. Meer info: https://www.autisme.nl/ov(...)vensloopbegeleiding/

Klinkt heel ideaal in de perfecte wereld, daar

Naja, je kan er globaal wel weet van hebben, maar dat betekent nog niet dat je direct alle omgangsvormen en juiste benaderingen aanvoel. In de somatische zorg heb ik ook liever geen traumachirurg die mijn longprobleem behandelt, ook al heeft hij dat tijdens zijn studie behandeld gekregen.

Met als verschil in deze vergelijking dat 1. Een traumachirurg snel en concreet een probleem oplost (als het goed is ten minste, maar voor iedereen is het in ieder geval WEL duidelijk wanneer de traumachirurg zijn werk goed heeft gedaan en wanneer hij het probleem erger heeft gemaakt) 2. Koettie niet schreef dat het een kwestie was van globaal weet van hebben-gespecialiseerd zijn, maar van helemaal geen weet van hebben-gespecialiseerd zijn.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 20:17 schreef Koettie het volgende:

Zie PM.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 20:20 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Met als verschil in deze vergelijking dat 1. Een traumachirurg snel en concreet een probleem oplost (als het goed is ten minste, maar voor iedereen is het in ieder geval WEL duidelijk wanneer de traumachirurg zijn werk goed heeft gedaan en wanneer hij het probleem erger heeft gemaakt) 2. Koettie niet schreef dat het een kwestie was van globaal weet van hebben-gespecialiseerd zijn, maar van helemaal geen weet van hebben-gespecialiseerd zijn.

Klopt, dat schreef ze inderdaad. Maar toch zal een traumachirurg geen longadviezen geven en zeggen 'dat ie er niets/te weinig van weet'.

En toch is ook in de chirurgie niet altijd duidelijk of een probleem is verholpen, niet verholpen is of erger geworden is.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 17:19 schreef Koettie het volgende:
Ja, overal die rottige lijsten. Het is nu een goed moment omdat het nu wel oké gaat. Maar gezien de winter er weer aan komt en hij binnenkort stage moet gaan lopen is dat weer een spannend moment qua depressie en merk dat ik me alweer schrap aan het zetten ben. Zodra de depressie op de voorgrond staat gaan ze zeggen dat hij geen ondersteuning kan krijgen voor ass omdat hij depressief ik. Word er zoo moe van. Al jaren bezig voor hulp maar grootste deel is idd wachten en behandelaars zonder kennis van ass, wat het vaak erger maakt. Dan komen ze met dingen als hij doet z'n best niet, hij werkt niet mee, hij doet z'n huiswerk niet enz terwijl dat het punt niet is. Hij verwerkt dingen gewoon anders en huiswerk/faalangst is een van de grootste struikelpunten.

Die wachtlijsten zijn lang, helaas.
Voor mijn oudste hadden we een beetje in het vooruit aangemeld, maar daar ben ik nu wel blij mee.
9 mnd wachtlijst. Voor mijzelf was er een wachtlijst van 12 maanden, zelfde plek alleen dan niet jeugd.

Dat ze met een depressie op de voorgrond zeggen dat ze niks met de ass kunnen heb ik vaker gehoord.
Eigenlijk raar...
Ik denk dat je het meeste hebt aan een behandelaar met echt ervaring met ass.
En ik denk dat je daarop de meeste kans hebt bij een plek die ass als specialiteit heeft en niet geen random algemene ggz.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 19:52 schreef Meridiaan het volgende:

[..]

Eigenlijk gek... Mij konden ze wel helpen toen ik zwaar depressief was en net een diagnose ASS had. Wat betreft Leo Kannerhuis: indirect wel goede verhalen gehoord, ik ben er zelf niet geweest. Wel inderdaad wachtlijsten...

Is misschien een levenscoachingsidee iets? Ik ben niet goed op de hoogte van de huidige status, maar er wordt voor gepleit om bij mensen met autisme een soort levenscoachplan op te zetten. Zodat je elke keer bij grote veranderingen (school, studie, verhuizen, ziekte etc.) je aantal keer met een coach hierover kan praten.
Je komt alleen als je het nodig hebt en je blijft ondertussen wel in hun dossiers staan, zodat je niet steeds opnieuw kennis hoeft te maken. Meer info: https://www.autisme.nl/ov(...)vensloopbegeleiding/

Klinkt heel ideaal in de perfecte wereld, daar
[..]

Naja, je kan er globaal wel weet van hebben, maar dat betekent nog niet dat je direct alle omgangsvormen en juiste benaderingen aanvoel. In de somatische zorg heb ik ook liever geen traumachirurg die mijn longprobleem behandelt, ook al heeft hij dat tijdens zijn studie behandeld gekregen.

Die levensloopbegeleiding zouden ze echt wel meer mogen inzetten bij mensen met ass.
Intenser in periodes dat het nodig is en heel laag frequent als het wel loopt. Maar niet zo dat je steeds weer opnieuw de hele molen door moet met wachtlijsten enzovoort.
Ik denk dat dat uiteindelijk mogelijk duurdere behandeling kan schelen, maar dat is langetermijndenken en de mensen die over de centen gaan die denken alleen aan de korte termijn en dat moet zo goedkoop mogelijk.

Daar kan echt nog wel een slag in denken gemaakt worden denk ik.
Maar goed, er lopen wel proeven met levensloopbegeleiding... hopen dat de uitkomst daarvan meer duidelijkheid geeft.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 01:30 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja, dat toont aan dat hetgeen wat er op nr1 gezet wordt niet de client is. Maar ja. De heersende mening in de maatschappij en op fok is toch: clienten hebben niets in te brengen, ze hebben een probleem dus ze hebben niets te willen behalve alles opvolgen wat de psychiater/psycholoog zegt.
Wisseling van mensen heb ik gelukkig nooit gehad, maar ik heb idd van anderen gehoord dat dit vaker voorkomt. Tot de inzet van stagiairs aan toe.
Nee, niks was duidelijk, behalve dat ik van alle kenmerken niet (meer) genoeg had voor een stoornis. Dus het was uiteindelijk gewoon doei veel succes ermee. Aan de ene kant ben ik daar blij mee, want het is ook niks om afhankelijk te zijn van de GGz. Aan de andere kant baal ik ervan dat ik nu al jaren probeer om mijn psychologische problemen zelf op te lossen, zonder veel succes. Maar ik heb er wel vertrouwen in dat het uiteindelijk gaat lukken en anders heb ik pech, deels verspild leven maar niemands leven is nou eenmaal zo goed als het in theorie had kunnen zijn thats life.
Haha ja dan valt de herry op 🤪kun je geen oordoppen indoen of is het nog wel te verdragen?

Misschien een psycholoog buiten het GGZ om? Al kost dat waarschijnlijk wel een hoop meer.

Tja de GGZ was zo goed om na heel wat testen rond mijn 18/19de, totaal vergeten te melden dat ik ASS heb. Dat kwam pas boven water op mijn 27ste, omdat stichting MEE papieren opvroeg. Dus ben nog niet altijd positief over het GGZ.

Oordoppen zonder muziek, gaat mij niet lukken. Voel dat heel de tijd te zitten. Horloges, polsbandjes, ringen en kettingen ook.

Dat met dingen zoals ringen en bandjes vervelend vinden, hebben andere dat ook?

Kleding ook het liefst baggy en los. Geen skinny jeans voor mij.

Zojuist ook een dufflecoat gekocht. Zit lekker ruim.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 08:08 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik heb er veel meer last van thuis aan tafel (met zn 4-en is stiller dan in een restaurant door alle omgevingsgeluid). Soms is omgevingsgeluid zo slecht nog niet.
Het hangt er overigens ook erg vanaf hoe geprikkeld ik ben, hoe overprikkelder, hoe meer last, maar dat lijkt mij wel logisch.
[..]

Nee, ik kan niet goed zingen, maar vindt het soms wel leuk (als niemand het hoort).
[..]

Mozart heb ik ook nog nooit uit een auto horen komen .
Hahaha, ik zie het voor me, jij op die fiets
[ afbeelding ]

In dat geval is omgevingsgeluid wel handig.

Och als je het fijn vind om te zingen en niemand hoort het, dan is het toch prima.

Ik zou ook niet voor karaoke gaan, om meerdere redenen.

En Dexter's lab .

Terry Pratchet schreef al, als je ergens een 'end of the world button' neer zet, dan zijn er altijd mensen die dat even uit moeten proberen. Om te zien of het klopt.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 10:25 schreef Koettie het volgende:
Is er iemand met ervaring bij het Leo Kannerhuis? Vriend heeft autisme, is begaafd en heeft een disharmonisch profiel en regelmatig terugkerende depressies. Tot nu toe was er steeds pleister-plak-hulpverlening na een lange wachttijd, alleen gericht op huidige depressie. Maar dat is geen lange termijn oplossing. Hij is zo leuk en die onzekerheid en depressies steeds zijn zo naar en staan hem zo in de weg. Dus wederom op zoek naar hulp, nu voor het grote plaatje en niet enkel de zaken op de voorgrond.

Iemand enig idee in welke richting we dan moeten?

Ken de naam wel maar nooit geweest. Ook met de andere berichten die je schreef lijkt het een erg van het kastje naar de muur en terug.

Af en toe wel het idee dat je echt op je strepen moet staan om ergens te komen hier. De grap dat de huisarts je overal paracetamol voor geeft en na 3 dagen terug komen is natuurlijk overdreven, met een soort van waarheid erin.

Die lijsten zijn er ook niet beter op geworden met allerlei bezuinigingen op de geestelijke gezondheids zorg.

Gebruikt je vriend ook medicatie? Ik moest er zelf achteraan om van 20 mg naar 30 mg te gaan. Dat helpt enigzins.

En dan nog een POH, die denkt dat ze zelf alles kan oplossen. Dus mindfullnes gehad en licht therapie met een een tablet met fel led licht erin. Deed allebei dus niks. Ja het licht gaf me hoofdpijn.

Dus ga er echt voor knokken. Alsvast veel sterkte, hoop dat er snel iets gebeurd voor je vriend.

quote:

Op zondag 13 september 2020 08:19 schreef Nijna het volgende:

[..]

Die wachtlijsten zijn lang, helaas.
Voor mijn oudste hadden we een beetje in het vooruit aangemeld, maar daar ben ik nu wel blij mee.
9 mnd wachtlijst. Voor mijzelf was er een wachtlijst van 12 maanden, zelfde plek alleen dan niet jeugd.

Dat ze met een depressie op de voorgrond zeggen dat ze niks met de ass kunnen heb ik vaker gehoord.
Eigenlijk raar...
Ik denk dat je het meeste hebt aan een behandelaar met echt ervaring met ass.
En ik denk dat je daarop de meeste kans hebt bij een plek die ass als specialiteit heeft en niet geen random algemene ggz.
[..]

Die levensloopbegeleiding zouden ze echt wel meer mogen inzetten bij mensen met ass.
Intenser in periodes dat het nodig is en heel laag frequent als het wel loopt. Maar niet zo dat je steeds weer opnieuw de hele molen door moet met wachtlijsten enzovoort.
Ik denk dat dat uiteindelijk mogelijk duurdere behandeling kan schelen, maar dat is langetermijndenken en de mensen die over de centen gaan die denken alleen aan de korte termijn en dat moet zo goedkoop mogelijk.

Daar kan echt nog wel een slag in denken gemaakt worden denk ik.
Maar goed, er lopen wel proeven met levensloopbegeleiding... hopen dat de uitkomst daarvan meer duidelijkheid geeft.

Thanks. LKhuis heeft ook lange wachtlijst maarja, dat is overal zo nu dus dat is dan maar zo. Alvast aanmelden kan geen kwaad.

quote:

Op maandag 14 september 2020 01:37 schreef steelhead het volgende:

[..]

Ken de naam wel maar nooit geweest. Ook met de andere berichten die je schreef lijkt het een erg van het kastje naar de muur en terug.

Af en toe wel het idee dat je echt op je strepen moet staan om ergens te komen hier. De grap dat de huisarts je overal paracetamol voor geeft en na 3 dagen terug komen is natuurlijk overdreven, met een soort van waarheid erin.

Die lijsten zijn er ook niet beter op geworden met allerlei bezuinigingen op de geestelijke gezondheids zorg.

Gebruikt je vriend ook medicatie? Ik moest er zelf achteraan om van 20 mg naar 30 mg te gaan. Dat helpt enigzins.

En dan nog een POH, die denkt dat ze zelf alles kan oplossen. Dus mindfullnes gehad en licht therapie met een een tablet met fel led licht erin. Deed allebei dus niks. Ja het licht gaf me hoofdpijn.

Dus ga er echt voor knokken. Alsvast veel sterkte, hoop dat er snel iets gebeurd voor je vriend.

Ja, moet zeggen dat we een prima huisarts hebben maar die snapt de kern ook niet helemaal. Vrijdag weer afspraak en nu is er geen depressie dus kunnen we hopelijk duidelijk op tafel leggen hoe ingewikkeld het allemaal is. Hij had medicatie voor zn add maar blijkbaar is daar allemaal ingewikkelde post over geweest wat ik niet wist en moest hij wat doen om het te behouden. Te ingewikkeld dus kop in het zand methode en nu is 't op (en de brieven lang gone). Ook voor op het lijstje vrijdag, hij had er wel baat bij namelijk.

quote:

Op maandag 14 september 2020 01:09 schreef steelhead het volgende:
Dat met dingen zoals ringen en bandjes vervelend vinden, hebben andere dat ook?

Kleding ook het liefst baggy en los. Geen skinny jeans voor mij.

Zojuist ook een dufflecoat gekocht. Zit lekker ruim.

Enigzins herkenbaar, sokkennaadjes en schoenen moeten gelijk goed zitten en dingen die wat strakker zitten vind ik ook niet fijn. Al draag ik inmiddels wel iets aansluitendere kleding dan alleen maar flodderspul

quote:

Op maandag 14 september 2020 06:52 schreef Koettie het volgende:

[..]

Thanks. LKhuis heeft ook lange wachtlijst maarja, dat is overal zo nu dus dat is dan maar zo. Alvast aanmelden kan geen kwaad.
[..]

Ja, moet zeggen dat we een prima huisarts hebben maar die snapt de kern ook niet helemaal. Vrijdag weer afspraak en nu is er geen depressie dus kunnen we hopelijk duidelijk op tafel leggen hoe ingewikkeld het allemaal is. Hij had medicatie voor zn add maar blijkbaar is daar allemaal ingewikkelde post over geweest wat ik niet wist en moest hij wat doen om het te behouden. Te ingewikkeld dus kop in het zand methode en nu is 't op (en de brieven lang gone). Ook voor op het lijstje vrijdag, hij had er wel baat bij namelijk.

Helaas wel herkenbaar wat je schrijft. Kop in het zand enz.

De kennis van een huisarts is ook vrij algemeen. Dat gaat nooit echt de diepte in. Al is een goede huisarts wel fijn natuurlijk.

Je vriend heeft ASS en ADD?

quote:

Op maandag 14 september 2020 11:33 schreef Nijna het volgende:

[..]

Enigzins herkenbaar, sokkennaadjes en schoenen moeten gelijk goed zitten en dingen die wat strakker zitten vind ik ook niet fijn. Al draag ik inmiddels wel iets aansluitendere kleding dan alleen maar flodderspul

Natuurlijk ook wel meer dan flodder spul. Moet er wel enigzins toonbaar eruit zien. Anders krijg ik klachten van mijn wederhelft.

Of een telefoontje van het jaar 2000, dat ze hun Overzeas broek terug willen.

quote:

Op maandag 14 september 2020 22:35 schreef steelhead het volgende:

[..]

Helaas wel herkenbaar wat je schrijft. Kop in het zand enz.

De kennis van een huisarts is ook vrij algemeen. Dat gaat nooit echt de diepte in. Al is een goede huisarts wel fijn natuurlijk.

Je vriend heeft ASS en ADD?

Dat is ook weer zo. Lijkt me een vreselijke baan

En yes

quote:

Op maandag 14 september 2020 22:38 schreef steelhead het volgende:

[..]

Natuurlijk ook wel meer dan flodder spul. Moet er wel enigzins toonbaar eruit zien. Anders krijg ik klachten van mijn wederhelft.

Of een telefoontje van het jaar 2000, dat ze hun Overzeas broek terug willen.

Ik vind het juist weer fijn als broeken strak zitten en stevig zijn. Vroeger meerdere riemen gesloopt door ze te strak te doen en ik heb het liefst stof die geen stretch heeft.
Shirts dan weer wel los, maar vooral omdat ik het nog steeds lastig vind dat ik het een en ander aan uitsteeksels en rondingen en zo heb gekregen in de puberteit
Ik herken je armbandjes/oordoppen/etc verhaal wel. Ik heb dat ook met haar in m'n gezicht, superirritant. Horloges snoer ik zo strak aan dat ze kapot gaan, of ik friemel er continu aan en dan gaan ze kapot

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 06:41 schreef Koettie het volgende:

[..]

Dat is ook weer zo. Lijkt me een vreselijke baan

En yes

In sommige opzichten lijkt het me wel een leuke baan met voldoening. Aan de andere kant komen er ook veel schrijnende dingen langs, waar ze ook mee om moeten kunnen gaan. Ik zou het niet kunnen, mensen moeten teleustellen of slecht nieuws brengen.

Wat bedoel je eigenlijk met ? Gaat compleet over me heen.

Een vriend van me heeft ook beiden. Aardige jongen, die na redelijk wat problemen nu een baan heeft waar hij zich thuis voelt. Dat was financieel, een vriendin die hem misbruikte en psychisch. Ben blij dat het goed gaat met hem nu.

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 18:31 schreef Tele6 het volgende:

[..]



Ik vind het juist weer fijn als broeken strak zitten en stevig zijn. Vroeger meerdere riemen gesloopt door ze te strak te doen en ik heb het liefst stof die geen stretch heeft.
Shirts dan weer wel los, maar vooral omdat ik het nog steeds lastig vind dat ik het een en ander aan uitsteeksels en rondingen en zo heb gekregen in de puberteit
Ik herken je armbandjes/oordoppen/etc verhaal wel. Ik heb dat ook met haar in m'n gezicht, superirritant. Horloges snoer ik zo strak aan dat ze kapot gaan, of ik friemel er continu aan en dan gaan ze kapot

Stretch stof is ook niks, maar het word nu wel redelijk vaak gebruikt. Stevig is altijd goed. Bij dat primark spul altijd het idee dat het na 2 wasbeurten uit elkaar valt.

Tja, kleding word naar bepaalde maten gemaakt. Als uitsteeksels en rondingen daar niet precies inpassen kan dat lastig zijn.

Zelf brede schouders en een flinke borstkas, niet van sporten overigens. Met als resultaat dat ik een grotere maat nodig heb en dat de mouwen te lang zijn in combinatie dat het vaak te lang is.

Dat friemelen is herkenbaar. Kapot spul ook.

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 18:57 schreef steelhead het volgende:

[..]

In sommige opzichten lijkt het me wel een leuke baan met voldoening. Aan de andere kant komen er ook veel schrijnende dingen langs, waar ze ook mee om moeten kunnen gaan. Ik zou het niet kunnen, mensen moeten teleustellen of slecht nieuws brengen.

Wat bedoel je eigenlijk met ? Gaat compleet over me heen.

Een vriend van me heeft ook beiden. Aardige jongen, die na redelijk wat problemen nu een baan heeft waar hij zich thuis voelt. Dat was financieel, een vriendin die hem misbruikte en psychisch. Ben blij dat het goed gaat met hem nu.

Veel schrijnende dingen maar ook veel dingen waar je net niet echt wat aan kan doen. Je bent vooral de doorverwijzer en voor veel dingen mis je de specialiteit. Lijkt me echt heel moeilijk, juist omdat je niet altijd zoveel kan als je zou willen.

En die uitleg moet ik je schuldig blijven, ik krijg die emoticon niet uitgelegd in woorden

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 18:31 schreef Tele6 het volgende:

omdat ik het nog steeds lastig vind dat ik het een en ander aan uitsteeksels en rondingen en zo heb gekregen in de puberteit

Herkenbaar, ik vond het vreselijk toen ik borsten kreeg en toen bleek ik ook nog eens niet al te zuinig bedeeld . Paar jaar geleden heb ik ze laten verkleinen, nog meer dan genoeg over, maar dit is beter.
En mijn oudste heeft er ook erg veel moeite mee dat er van alles begint te groeien

Friemelen doen ik ook, papieren zakdoekjes als ik ze in handen heb, ik stop vaak een klein stekelballetje in mn zak als ik een gesprek heb, dan kan ik daarmee friemelen. Theezakjeshoesjes , soort origami wordt dat dan en ze eindigen altijd in kleine snippertjes... maar echt dingen slopen met mn gefriemel valt nog wel mee.

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 19:39 schreef Koettie het volgende:

[..]

Veel schrijnende dingen maar ook veel dingen waar je net niet echt wat aan kan doen. Je bent vooral de doorverwijzer en voor veel dingen mis je de specialiteit. Lijkt me echt heel moeilijk, juist omdat je niet altijd zoveel kan als je zou willen.

En die uitleg moet ik je schuldig blijven, ik krijg die emoticon niet uitgelegd in woorden

Dat is zeker waar, het helpt denk ik ook niet dat de huisarts als eerste lijn, de patienten vaak beter op een persoonlijke basis kent.

Ik accepteer ook uitleg in tekening.

quote:

Op woensdag 16 september 2020 10:18 schreef Nijna het volgende:

[..]

Herkenbaar, ik vond het vreselijk toen ik borsten kreeg en toen bleek ik ook nog eens niet al te zuinig bedeeld . Paar jaar geleden heb ik ze laten verkleinen, nog meer dan genoeg over, maar dit is beter.
En mijn oudste heeft er ook erg veel moeite mee dat er van alles begint te groeien

Friemelen doen ik ook, papieren zakdoekjes als ik ze in handen heb, ik stop vaak een klein stekelballetje in mn zak als ik een gesprek heb, dan kan ik daarmee friemelen. Theezakjeshoesjes , soort origami wordt dat dan en ze eindigen altijd in kleine snippertjes... maar echt dingen slopen met mn gefriemel valt nog wel mee.

Beter voor je rug lijkt mij.

Friemelen is met alles in handbereik; papier, pennen, paperclips, doosjes, nietjes, de nietmachine. En klepjes en knopjes uiteraard.

Hoe is ASS eigenlijk in combinatie met kinderen.

Altijd wel de wens gehad.

Mijn vriendin wil geen kinderen, want ze is bang om haar ADD en mijn ASS door te geven.

Ik word er ook niet jonger op, nu al een tijdje 40.

Mijn neefje en nichtje vinden het altijd leuk als ik er ben. Maar altijd wel kapot tegen de avond.

En het zit ook in mijn achterhoofd dat als ik een mindere periode heb, dat ik er niet 100% voor kinderen er kan zijn.

Zoals ik het al zeg, dit is in mijn hoofd. Maar wat is de werkelijkheid?

Ps: wel 2 cavia's die het goed doen.

quote:

Op woensdag 16 september 2020 16:02 schreef steelhead het volgende:

[..]

Beter voor je rug lijkt mij.

Friemelen is met alles in handbereik; papier, pennen, paperclips, doosjes, nietjes, de nietmachine. En klepjes en knopjes uiteraard.

Zeker beter voor mijn rug en nek .
Oh ja paperclips die sloop ik wel als ik ze in handen krijg .

quote:

Op woensdag 16 september 2020 16:13 schreef steelhead het volgende:
Hoe is ASS eigenlijk in combinatie met kinderen.

Altijd wel de wens gehad.

Mijn vriendin wil geen kinderen, want ze is bang om haar ADD en mijn ASS door te geven.

Ik word er ook niet jonger op, nu al een tijdje 40.

Mijn neefje en nichtje vinden het altijd leuk als ik er ben. Maar altijd wel kapot tegen de avond.

En het zit ook in mijn achterhoofd dat als ik een mindere periode heb, dat ik er niet 100% voor kinderen er kan zijn.

Zoals ik het al zeg, dit is in mijn hoofd. Maar wat is de werkelijkheid?

Ps: wel 2 cavia's die het goed doen.

Kinderen als je ass hebt... ik wist niet dat ik ass had toen we kinderen kregen.

Als ze baby zijn dan heb je steeds net een ritme gevonden en dan veranderd het weer, dat vond ik wel lastig.
Ook dat er niet een kant en klare handleiding is, die had ik er graag bij gehad (en nog wel eens zou ik die willen hebben).

Ik voel me best wel eens schuldig omdat ik het gevoel heb dat ik te kort schiet.
Als ik overprikkeld ben en loop te snauwen of gewoon de puf niet heb om geduld op te brengen.
Het is uitdagend wel, een balans vinden tussen er zijn voor je gezin en genoeg tijd om zelf op te laden.

Ik denk dat het ook verschilt per persoon hoe iemand het ervaart, ook daar is geen standaard antwoord op te vinden.

Ik heb een soort talent heb om beren op de weg te zien , dat heeft als voordeel dat als we ergens heen gaan, ik alle doemscenario's al heb bedacht en erop voorbereid ben. Ik had altijd een goed gevulde luiertas mee, dus als ze zich onderpoepten of kotsten had ik altijd reserve bij me.
En nog steeds ben ik wel vrij georganiseerd.

En ik heb een dochter met ass, ik kan sommige dingen wel beter invoelen vanuit mijn eigen ervaring dan bijvoorbeeld mijn man of de juf op school.
Dat scheelt dan ook weer.
En ik ben blij dat we het voor haar eerder weten (zij was 4 en aan de hand van haar diagnose werd bij mij ook die kant op gekeken en kreeg ik mijn diagnose met 32 jaar). Ik hoop dat we de uitdagingen voor haar iets minder groot kunnen maken omdat we weten wat er aan de hand is.

En ik hoop dat zij een iets minder hobbelige weg zal hebben naar volwassenheid, dan die van mij was.

Ik vind kinderen leuker dan cavia's . Wij hebben er nog 1 (dat was de 3e die we kochten) en besloten dat we er nu toch echt geen meer bij kopen, want dan blijven we bezig.

quote:

Op woensdag 16 september 2020 16:44 schreef Nijna het volgende:

[..]

Zeker beter voor mijn rug en nek .
Oh ja paperclips die sloop ik wel als ik ze in handen krijg .
[..]

Kinderen als je ass hebt... ik wist niet dat ik ass had toen we kinderen kregen.

Als ze baby zijn dan heb je steeds net een ritme gevonden en dan veranderd het weer, dat vond ik wel lastig.
Ook dat er niet een kant en klare handleiding is, die had ik er graag bij gehad (en nog wel eens zou ik die willen hebben).

Ik voel me best wel eens schuldig omdat ik het gevoel heb dat ik te kort schiet.
Als ik overprikkeld ben en loop te snauwen of gewoon de puf niet heb om geduld op te brengen.
Het is uitdagend wel, een balans vinden tussen er zijn voor je gezin en genoeg tijd om zelf op te laden.

Ik denk dat het ook verschilt per persoon hoe iemand het ervaart, ook daar is geen standaard antwoord op te vinden.

Ik heb een soort talent heb om beren op de weg te zien , dat heeft als voordeel dat als we ergens heen gaan, ik alle doemscenario's al heb bedacht en erop voorbereid ben. Ik had altijd een goed gevulde luiertas mee, dus als ze zich onderpoepten of kotsten had ik altijd reserve bij me.
En nog steeds ben ik wel vrij georganiseerd.

En ik heb een dochter met ass, ik kan sommige dingen wel beter invoelen vanuit mijn eigen ervaring dan bijvoorbeeld mijn man of de juf op school.
Dat scheelt dan ook weer.
En ik ben blij dat we het voor haar eerder weten (zij was 4 en aan de hand van haar diagnose werd bij mij ook die kant op gekeken en kreeg ik mijn diagnose met 32 jaar). Ik hoop dat we de uitdagingen voor haar iets minder groot kunnen maken omdat we weten wat er aan de hand is.

En ik hoop dat zij een iets minder hobbelige weg zal hebben naar volwassenheid, dan die van mij was.

Ik vind kinderen leuker dan cavia's . Wij hebben er nog 1 (dat was de 3e die we kochten) en besloten dat we er nu toch echt geen meer bij kopen, want dan blijven we bezig.

Of paperclips in elkaar breien tot een lang ketting en dan ermee ninja-en. Zou verwachten dat, dat soort dingen minder werd met leeftijd. .

Bedankt voor je mooie verhaal. Wat ik eruit opmaak is dat het lastig kan zijn, omdat onverwachte dingen gebeuren met kinderen. Maar dat je daardoor ook wel erg goed ging organiseren.

Het zal ook wel erg verschillen ook binnen de groep met ASS.

Wel fijn voor je dochter dat jij de klappen van de zweep kent. Het zal niet altijd makkelijk zijn. Maar beter dat het bekend is bij 4 jaar, dan bij 32 of 27 bij mij. Ik hoop ook dat die weg minder hobbelig is.

Als ik soms in mijn omgeving kijk, naar mijn familie en vrienden die nu allemaal kinderen hebben/krijgen, mis ik het soms wel.

Niet dat het me deprimeerd, ben over het algemeen toch wel happy go lucky, maar het zit toch in mijn achterhoofd.

Het verschil met cavia's is dat je kinderen niet kunt kopen en in een hokje doen. Ja kan wel, maar ik geloof dat ik dan heel snel mensen in blauw aan de deur krijg.

Ach mijn 2 mennekes zijn gezond, 6 geworden in Augustus en ik vind het fijn om toch iets te hebben waar ik zorg aan kan dragen. .

quote:

Op woensdag 16 september 2020 17:16 schreef steelhead het volgende:

[..]

Of paperclips in elkaar breien tot een lang ketting en dan ermee ninja-en. Zou verwachten dat, dat soort dingen minder werd met leeftijd. .

Haha, volgens mij is het niet automatisch zo dat je "volwassener" wordt al naar gelang je leeftijd, gelukkig maar . Lekker blijven klooien met je paperclips hoor

quote:

Bedankt voor je mooie verhaal. Wat ik eruit opmaak is dat het lastig kan zijn, omdat onverwachte dingen gebeuren met kinderen. Maar dat je daardoor ook wel erg goed ging organiseren.

Het zal ook wel erg verschillen ook binnen de groep met ASS.

Wel fijn voor je dochter dat jij de klappen van de zweep kent. Het zal niet altijd makkelijk zijn. Maar beter dat het bekend is bij 4 jaar, dan bij 32 of 27 bij mij. Ik hoop ook dat die weg minder hobbelig is.

Als ik soms in mijn omgeving kijk, naar mijn familie en vrienden die nu allemaal kinderen hebben/krijgen, mis ik het soms wel.

Niet dat het me deprimeerd, ben over het algemeen toch wel happy go lucky, maar het zit toch in mijn achterhoofd.

Het verschil met cavia's is dat je kinderen niet kunt kopen en in een hokje doen. Ja kan wel, maar ik geloof dat ik dan heel snel mensen in blauw aan de deur krijg.

Ach mijn 2 mennekes zijn gezond, 6 geworden in Augustus en ik vind het fijn om toch iets te hebben waar ik zorg aan kan dragen. .

Graag gedaan.

Wauw 6, mooie leeftijd voor een cavia! Doe je goed!
Wij begonnen met 2, de ene werd maar 2 jaar. De ander is ruim 6 geworden en nu hebben we er nog 1 over, die is intussen 5 ongeveer.

Zijn jouw cavia's van die goed getrainde beestjes waar je echt wat mee kan zeg maar?
Onze cavia "roept" wel als we kraken met een zakje sla of als ik eten sta te koken in de hoop op komkommer of wortelschilletjes. Maar verder is ze niet zo'n heldin zeg maar .

quote:

Op woensdag 16 september 2020 19:09 schreef Nijna het volgende:

[..]

Haha, volgens mij is het niet automatisch zo dat je "volwassener" wordt al naar gelang je leeftijd, gelukkig maar . Lekker blijven klooien met je paperclips hoor
[..]

Graag gedaan.

Wauw 6, mooie leeftijd voor een cavia! Doe je goed!
Wij begonnen met 2, de ene werd maar 2 jaar. De ander is ruim 6 geworden en nu hebben we er nog 1 over, die is intussen 5 ongeveer.

Zijn jouw cavia's van die goed getrainde beestjes waar je echt wat mee kan zeg maar?
Onze cavia "roept" wel als we kraken met een zakje sla of als ik eten sta te koken in de hoop op komkommer of wortelschilletjes. Maar verder is ze niet zo'n heldin zeg maar .

Ze zijn tam, maar vrij eenkennig. Mijn partner is nog wel ok, maar daarbuiten geen kans. Het zijn van nature toch prooidieren.

Ze komen naar me toe, liggen wel eens tegen me aan. Of gebruiken me als spring kussen.

En in de ochtend voor het werken staan ze klaar om groentes te krijgen. En bij het thuiskomen gaan ze helemaal tekeer. Maar dat is ook wel leuk.

Luke is dapperder dan Frodo, dus er is wel een verschil daarin. Luke, als hij de kans krijgt likt ook mijn vingers en hand af. Frodo is daar heel wat voorzichtiger in, dat is 1 of 2 likjes en weg.

Ach tis gezellig. Ik woon alleen dus bij binnenkomst van die vrolijke dotten is leuk.

quote:

Op donderdag 17 september 2020 20:12 schreef steelhead het volgende:

[..]

Ze zijn tam, maar vrij eenkennig. Mijn partner is nog wel ok, maar daarbuiten geen kans. Het zijn van nature toch prooidieren.

Ze komen naar me toe, liggen wel eens tegen me aan. Of gebruiken me als spring kussen.

En in de ochtend voor het werken staan ze klaar om groentes te krijgen. En bij het thuiskomen gaan ze helemaal tekeer. Maar dat is ook wel leuk.

Luke is dapperder dan Frodo, dus er is wel een verschil daarin. Luke, als hij de kans krijgt likt ook mijn vingers en hand af. Frodo is daar heel wat voorzichtiger in, dat is 1 of 2 likjes en weg.

Ach tis gezellig. Ik woon alleen dus bij binnenkomst van die vrolijke dotten is leuk.

Altijd gezellig als je toch niet helemaal alleen thuis komt .

Nou, de donderdag voor de afspraak biechtte vriend op dat hij toch weer richting depressie ging. Vrijdag ook benoemd bij de huisarts. Resultaat, alles wordt weer op de somberheid gegooid. Terwijl dat een uiting is, vind het zoooo frusterend dat we dat niet uitgelegd krijgen. Doorverwijzing gekregen naar Voorzet maar die hebben voor begeleiding aan huis een aanmeldingstop tot januari. De wachttijden daarna kunnen ze nog geen uitspraken over doen. Bij behandeling is de wachttijd nu 14 maanden... Leo Kannerhuis heeft ook een opnamestop.
Huisarts bericht gestuurd, die gaf aan dat hij tot januari best af en toe naar de praktijkondersteuner kan voor de soberheid maar ze zei erbij dat ze geen ervaring heeft met autisme. Ik word hier zo moedeloos van.

Volgende week maar rondje praktijken in de buurt bellen en eventueel toch weer een coach via pgb, voel m'n maagzweer alweer opkomen.

Oh Koettie, wat ontzettend vervelend voor jullie
Ik heb ook niet altijd het idee dat huisartsen heel veel weten over autisme... Voorzet is wel een goede, maar die wachttijd Daar kun je echt niets mee.

Oh Koettie wat naar.
Zouden ze maar wat minder inzoomen op de stemming alleen.

Zijn er geen andere organisaties die begeleiding doen en verstand hebben van ass?
De NVA heeft een informatie en advieslijn, misschien kunnen die meedenken waar je anders eventueel terecht kan?

Mijn stemming zakt flink naarmate ik meer overprikkeld ben en ik zit eigenlijk nagenoeg nooit in standje ontspannen, werd ook vandaag tijdens gesprek weer eens heel duidelijk.
En terug naar ontspannen lijkt nagenoeg onmogelijk... en ik merk eerlijk gezegd dat al die corona onrust me ook geen goed doet...
Soms zou ik willen dat ik gewoon mezelf op pauze kon zetten, de tijd door laten lopen en als alles weer rustiger is ga ik wel weer verder, winterslaap ofzo... Maar dat kan zeker niet.