[Reisverslag] Californië - Oregon - Idaho - Wyoming mei/juni 2018

Oké, de eerste twee weken heb ik klaar. De laatste week volgt nog, aangezien ik over o.a. Yellowstone hele boeken zou kunnen schrijven.

Van 13 mei tot en met 3 juni zijn wij wezen roadtrippen langs de westkust en het noordwesten van de VS. Vorig jaar hebben we het zuidwesten gedaan (de wat meer standaard route langs bijv Yosemite, Grand Canyon en Monument Valley), maar ik vond dit jaar misschien wel nog mooier, aangezien ik heel erg van groen en water ben.

Onze trip zag er als volgt uit: Vliegen op Los Angeles. Vanaf daar Highway 1 naar San Francisco. Vervolgens via Point Reyes naar Sacramento en via Crater Lake NP terug naar de kust (Coos Bay). Door naar Portland en via de Columbia River Gorge richting Pendleton en Boise. Daarna richting Twin Falls en West-Yellowstone. Tot slot via Grand Teton naar Salt Lake City.
Veel voor 3 weken? Absoluut. Maar dat betekent niet dat je niks kan zien, als je maar goed plant.

Mei –juni is een prachtig seizoen om deze reis te doen. Je moet wel opletten in welke volgorde je de reis maakt. We hebben op sommige punten wegen gehad die net 1 dag open waren. Iets eerder gaan kan dus al betekenen dat je delen niet zou kunnen doen.
Ik hoop dat onderstaand verslag een leuk overzicht geeft van alles wat we hebben meegemaakt. Ik ben heel erg van de natuur en wildlife, dus dit zal een hoofdrol spelen in het verslag.

Aankomstdag Los Angeles
We kwamen om 13:00 aan in Los Angeles en waren rond 15:30 in ons hotel aan Manhattan Beach. De jetlag viel bij ons beiden nog erg mee. Om wakker te blijven besloten we een strandwandeling te maken. Met 22 graden was dit een heerlijk begin van de vakantie. Vanaf Manhatten Beach zagen we al dolfijnen en pelikanen. Gelijk het gevoel dat je echt niet meer in Nederland bent.



Manhatten Beach is een stuk rustiger en veel minder toeristisch dan Venice Beach en Santa Monica. Er komen vooral locals die echt even willen genieten van de rust in een drukke stad. Dit maakt de sfeer heel plezierig.

dag 2 in LA
Deze dag is de enige volle dag die we in LA hebben. We gaan richting Hollywood. Hypertoeristisch natuurlijk, maar we zijn toch nieuwsgierig. We hebben een stukje over de Walk of Fame gelopen, maar hadden het snel gezien. Desondanks best leuk om een keer de gekte daar te bekijken.

We besloten om de heuvels in te rijden. Bij toeval ontdekken we een leuk wandelpad vlakbij het bekend Hollywood teken. Dus besluiten we daar een stukje te gaan lopen.



In de middag lopen we over de boulevard bij Santa Monica. We gaan eten bij de Cheesecake Factory, omdat we Big Bang Theory fans zijn. Tot slot gaan we nog naar de bioscoop. Een Amerikaanse bioscoop is eigenlijk precies wat je er van verwacht. Eten en drinken komt in mega-hoeveelheden en de stoelen en zalen zijn groot. Wat ons wel meeviel was het aantal reclames vooraf aan de film. Ook was er geen pauze (waar wij blij mee zijn).

dag 3: Los Angeles – Morro Bay
Vandaag begint de echte roadtrip. Onze eerste stop is Morro Bay. Onderweg volgen we uiteraard de Highway 1. De rit zelf van LA naar Morro Bay is nog niet zo spectaculair als de dagen aan de kust die nog komen gaan. Morro Bay zelf daarentegen vond ik erg leuk. Er is daar een baai waar veel dieren voorkomen. Het leukste wat we hebben gezien zijn Californische Zeeotters. Die dus écht hand in hand slapen om elkaar niet kwijt te raken. Te lief!



Ook zagen we een kwak. In principe komt deze ook in Nederland voor, maar ik had hem nog niet gezien.



dag 4: Morro Bay – Monterey
Het eerste stuk van de route gaat niet langs highway 1, omdat deze op dat stuk nog steeds is afgesloten. Toch is het omrijdstuk helemaal niet vervelend. We rijden door een bergachtig landschap, een opengestelde in gebruik zijnde militaire basis en spotten een coyote langs de weg.



Aangekomen bij highway 1 hebben we veel geluk met het weer. Over de hele route door de Big Sur is het kraakhelder. We lunchen bij Nepenthe. Een restaurant met een fantastisch uitzicht over de oceaan. Uiteraard fotograferen we de beroemde Bixby Creek Bridge.



Als we in Monterey aankomen, is het al vrij laat.

Dag 5: Monterey – San Francisco
Aangezien we 2 dagen hebben in San Francisco en hier vorig jaar ook al geweest zijn, besluiten we de ochtend te besteden aan een walvisvaart bij Monterey. Vorig jaar bij SF viel deze nogal tegen, maar Monterey Bay schijnt een onderzeese canyon te hebben waar veel voedsel aanwezig is. We zijn absoluut niet teleurgesteld met wat we hebben gezien!





Na de ochtend rijden we richting San Francisco via highway 1. We komen langs het Fitzgerald Marine reserve. Dit is helaas het mooiste tijdens eb en het was vloed. Wel zagen we een groep zeehonden rusten op het strand en hebben we een fraaie kwal op de foto gezet.



Door het verkeer rondom SF kwamen we daar laat bij het hotel aan. We besluiten op tijd te gaan slapen.

dag 6: San Francisco en omgeving
Omdat we SF vorig jaar al hebben gezien, besluiten we nu alleen even naar de pieren te gaan. We gaan natuurlijk even kijken bij pier 39.



De baai waar San Francisco aanligt heeft ook een aantal natuurgebieden. We komen langs Coyote Hills en wandelen hier in de middag en begin vd avond doorheen. Erg de moeite waard!



dag 7: San Francisco - Sacramento via Point Reyes
We vertrekken in noordelijke richting en gaan over de Golden Gate brug.



Via de kust gaan we naar Point Reyes. De bekende vuurtoren zijn we uiteraard wezen bekijken. De weg er naartoe vonden we ook erg mooi. Het was eb, wat best bijzonder was op sommige stukken. De zee lag daar volledig droog en je had het gevoel dat zeehonden e.d. erg ver landinwaarts lagen hierdoor. Het uitzicht bovenop was fantastisch.



We hebben hier een tijdje gewandeld en zijn aan het begin van de avond doorgereden naar Sacramento. We besluiten de dag erna in de ochtend wat van de stad te bekijken.

dag 8: Sacramento – Redding

’s ochtends staan we vroeg op om Sacramento te bekijken. De hoofdstad van Californië heeft uiteraard de State Capitol. Daaromheen ligt een mooi park met veel aandacht voor oorlogsslachtoffers. Met Memorial Day op komt is het best druk, maar een rustige foto is gelukt.



Aan het begin van de middag nemen we de interstate 5 naar Redding. 245 kilometer rechtdoor door vlak landschap. Gelukkig wisten we dit van te voren dus dan is het iets minder erg. Bij Redding is het zeer mooi en warm weer. We gaan naar Whiskeytown lake om te kajakken.





De omgeving is fantastisch mooi. Hier overkwam ons echter wel het meest spannende wat we deze reis gaan meemaken. Na anderhalf uur kajakken slaat het weer binnen 10 minuten volledig om. Er trekken donkergrijze wolken over de bergen. We komen aan bij een mini-eilandje in het midden van het meer. Daar begint het zacht te regenen. In de verte horen we gedonder. We weten niet goed of ze nu snel terug moeten of niet en besluiten even af te wachten. Niet veel later breekt de boel totaal los. Het regent keihard en het onweer zit op minder dan 2 seconden. Ons eilandje heeft hoge bomen, maar het water opgaan is met onweer ook niet echt een optie. We besluiten te schuilen onder dit tafeltje:



We hebben daar zeker 20 minuten onder gezeten. Toen leek het ergste weg te trekken en zijn we als een gek gaan peddelen naar de haven. Op ongeveer 2 km van de haven kwam er een speedboot aan met 2 doorweekte locals, die ook verrast waren door de storm. Ze vroegen of ze ons naar de haven wilden slepen (ja graag!). Dat was nog een hele tour, maar alles ging goed.

Doorweekt en ijskoud komen we bij het hotel aan. En uiteraard hebben we net bij dit hotel de allerlangste incheckprocedure ooit. We hebben geen zin meer om uit eten te gaan en bestellen een pizza.

dag 9: Redding – Coos Bay via Crater Lake NP
Vandaag een echt lange rit op het programma. Gelukkig is rijden in Amerika nooit vervelend. Als we Oregon binnenrijden gaan we even informatie ophalen over eventueel afgesloten wegen op de route vanwege nog niet opgeruimde sneeuw. We horen dat we via het zuiden Crater Lake kunnen zien, maar dat we onze weg daar niet kunnen vervolgen. We besluiten toch deze omweg te maken, want Crater Lake staat hoog aangeschreven. Dat blijkt gelukkig niet voor niks:



En we zien ook gelijk waarom niet de hele route vrij is:


(ja hij moet gedraaid)

Omdat we terug moeten rijden wordt het nog een lange weg naar Coos Bay. Pas in de schemering komen we in de buurt. De weg ernaartoe is wel magisch mooi door enorme bossen. De gebieden zijn zeer dunbevolkt dus je kan uren rijden en niemand tegenkomen. Het voordeel van de schemering liet zich ook zien. Bij een bekende Wapiti graasplaats stond een grote kudde.



dag 10: Coos Bay – Portland
Vanaf Coos Bay nemen we de kustweg naar Portland. De Oregon kust is nog ruiger dan die van Highway 1. Ergens op de route ligt een marine grot met daar vlakbij een grote kudde Stellar-zeeleeuwen. Dat zijn andere zeeleeuwen dan in San Francisco. We besluiten een kijkje te nemen.







We vervolgens onze weg naar Portland. Daar aangekomen maken we nog een wandeling in een stadspark.



dag 11: Portland
We hebben een volle dag om deze stad te bekijken. Verder hebben we morgen ook maar een korte rit om naar de volgende bestemming te komen. Even wat rust in het programma dus (al zijn we gek op rijden). In Portland gaan we kijken bij de brug die Wie is de Mol fans zich wel herinneren:



In de ochtend besluiten we een boottocht te maken over de rivier. De brug gaat daarom open, want onze boot kan er niet onderdoor.



In de middag bezoeken we de Japanse tuin van Portland. Het is vandaag de warmste dag (31 graden), dus we zijn blij met de vele schaduwplekjes in de tuin.



De rest van de dag doen we het rustig aan vanwege de warmte. Portland is ook wel een ideale stad om niet teveel te hoeven en te willen. Wel is het rivierengebied erg druk met verkeer, overdag staat elke brug vol met auto’s. Maar 2 straten verder is het al een stuk rustiger.

dag 12: Portland – Silver Falls State Park – Hood River
We hebben de tip gekregen om ook naar het Silver Falls State Park te gaan. Dit gaat ten koste van een dag die we anders extra hadden in de Columbia River Gorge. Een groot deel van de Gorge is voor wandelaars echter afgezet vanwege een enorme brand die hier bijna een halfjaar gewoed heeft, omdat een jongen van 17 vuurwerk in de kloof had gegooid.

We besluiten daarom inderdaad naar het SF state park te gaan. Het state park heeft een 8-mile loop wandeling waarbij je 10 watervallen tegenkomt die alle 10 heel verschillend zijn. Je wordt absoluut niet teleurgesteld en dit was één van de verbluffende hoogtepunten van onze reis.







Naast de mooie watervallen waar je veelal ook onderdoor liep, was het regenwoud zelf ook een lust voor al je zintuigen. Omdat Oregon ook nog eens veel minder toeristisch is (zeker in mei), was het niet druk. Deze wandeling wil ik nog wel eens maken.

dag 13: Hood River
Deze dag besteden we aan de stukken van de Gorge die wel bereikbaar zijn. Zo gaan we naar de Multnomah Falls. Het bruggetje boven de Falls was afgesloten, maar eigenlijk was dit voor foto’s zo slecht nog niet, want nu stond er niemand op. (oh, soms wil uploadgeval mn foto’s draaien en krijg ze dan niet terug, dus nee, deze waterval stroomt echt gewoon naar beneden )



De omgeving bood mooie bergen en we besluiten de rivier over te steken en daarmee een middagje in Washington door te brengen.



Zoals gezegd: de rest volgt later. Wat er nog komt: Een stukje geschiedenis met de Oregon Trail, Snake River Canyon, Twin Falls, Yellowstone NP en Grand Teton NP.

Ja, bosbranden bij Redding hoorden we inderdaad van. Erg sneu, maar het hoort er helaas (steeds meer) bij..

Kustgebieden zijn echt een aanrader! In California zal de kust van LA tot een Point Reyes op punten wellicht wat druk voor jou zijn, maar boven Point Reyes tot aan de Canadese grens is die een stuk rustiger. Ook omdat het daar ruiger is, minder mooi 'strandweer' en minder bereikbare stranden.

Ik hoop de rest vanavond te plaatsen!

Haha, nouja 245 km rechtdoor tussen Sacramento en Redding was ook niet heel denderend, maar toch verveel ik me dan niet.

dag 14 – Hood River – Boardman

Vandaag staat een niet superbijzondere rit op het programma. Eigenlijk eentje van het kaliber: we moeten die kant op en in 1 dag rijden is te ver. We overnachten in Boardman en denken vooraf hoe we deze dag leuker kunnen maken.

Relatief dichtbij de route, ligt ghosttown “Shaniko.” Shaniko was gesticht vanwege goud dat in de buurt was gevonden. Shaniko was om meerdere redenen belangrijk: naast een dorp waar mensen woonden en werken, was het ook een uitvalsplaats voor reizigers die door het onherbergzame gebied trokken. Ook mensen die de Oregon Trail volgden, kwamen, via een omweg, wel in Shaniko terecht.

Het verval begon in 1911 al, toen er een spoorlijn in de buurt liep, waardoor Shaniko als uitvalsbasis overbodig werd.
Momenteel leven er nog altijd mensen in Shaniko, maar liefst 37. De meesten zullen leven van het toerisme, maar het leven zal er niet makkelijk zijn.
De oude gebouwen zijn goed bewaard gebleven, zoals hieronder te zien. Het schooltje had een speelgoedmuseumpje met een aardige vrouw die al haar hele leven in Shaniko woonde en mooie verhalen had.





Het oude Amerikaanse cafétje vond ik erg leuk. De koffie was niet te zuipen, maar de mensen waren vriendelijk en het plaatje paste perfect in een ghosttown.



Eenmaal aangekomen in Boardman hebben we nog 3 uurtjes gerelaxed aan de rivier. Het was bloedheet en even niks doen was heerlijk!



dag 15 – Boardman – Boise

Een lange rit met een staatsgrens! We gaan naar Idaho. Onderweg bij Baker City nemen we een kleine detour om naar een Oregon Trail visitor center te gaan. Hier krijgen we veel informatie over de vele Amerikanen die enorme tochten maken om in Oregon te komen. Allemaal vanwege de beloofde rijkdom.

De reis was zwaar. Vanaf het visitor center heb je een uitzicht over een enorme vallei en als je even nagaat dat je dit punt op je pad kreeg na enkele duizenden kilometers en je vervolgens nog láng niet op je eindbestemming was, dan begrijp je iets van de ontberingen.







Bij het visitor center ligt ook een oude mijnschacht, verderop is nog een werkende mijn (niet toegankelijk) en je ziet oude karrensporen lopen. Het biedt een mooi perspectief.



Aangekomen in Boise gaan we downtown eten en gaan we wederom naar de bioscoop.

dag 16 – Boise – Snake River Canyon – Twin Falls

We vertrekken vroeg om een groot deel van de ochtend in de Snake River Canyon door te brengen. Het heet ook wel het ‘birds of prey national park’ en dat heeft vooral mij wel erg aangetrokken.

Op de weg naar de canyon rijd je door een vlak graslandschap en hier zie je al veel verschillende roodvogels. Verschillende havikken, arenden en zelfs uilen suizen over het lange gras.
Bij het uitzicht over de canyon zelf, wat erg mooi was, zien we behalve twee kraaien niet zoveel bijzonders. Je kunt afdalen in de canyon en beneden zien we wel nog een aantal vogels. De Amerikaanse zeearend hebben we in Oregon twee keer gespot (bij binnenkomst, 10 meter boven onze auto en in Portland), maar zien we hier helaas niet.





We gaan onderweg lunchen en rijden dan door naar Twin Falls. Het landschap in Idaho is niet zo bijzonder (het is niet voor niks een ‘potato-state’, veel landbouw). We komen aan in Twin Falls, wat wel de Niagara van het westen wordt genoemd. De watervallen zijn spectaculair:



En het ligt in een dorpje met een leuke naam: Kimberly, van die topnaam, moet natuurlijk ook foto’s van gemaakt worden .



We gaan heel vroeg naar bed. De volgende dag willen we vroeg op zodat we voor de lunch in Yellowstone NP zijn!

dag 17 – Twin Falls – Yellowstone NP

In 2017 waren we ook al naar Amerika geweest. We hebben toen het gebruikelijke zuid-westelijke rondje gedaan en zijn hierbij niet naar Yellowstone gegaan. Ik had hier naderhand gelijk spijt van want Yellowstone wil ik al heen sinds ik een kleine Kimmi was.

Eigenlijk is Yellowstone de hoofdreden waarom we gelijk besloten een halfjaar later weer naar de USA te gaan.

De rit naar Yellowstone is niet heel bijzonder. Het laatste stukje is leuk. Een kaarsrechte weg dwars door het bos. Mijn ogen blijven tussen de bomen doorgaan. De kans op herten, elanden, bizons en zelfs beren laat ik niet voorbij gaan. Ik weet prima dat de kans dat je ze ziet als je 80 km per uur rijdt (nee, ik reed niet zelf) niet zo groot is, maar ik kan het toch niet laten om te blijven speuren.
Rond half 12 reden we echt het park binnen. De eerste middag was echt al magisch. Na nog geen 10 minuten rijden zien we de eerste kudde bizons liggen. Ik had ze nog nooit in het wild gezien, dus we hebben best een tijd staan kijken. Wisten wij veel dat je erover struikelt in Yellowstone (al verveelt het nooit!).



Bij de eerste kruising gaan we richting de bekende landschappen met heetwaterbronnen, geisers, kokende modderpoelen en zure meren. De verwachtingen waren groot en ik ken de plaatjes, maar het is echt ongelooflijk. Ik heb nog nooit zoiets gezien en vind het, ook achteraf, een van de meest gave dingen die ik heb meegemaakt. Het stonk, het was heet, het idee dat er leven in voorkomt en veel mooie kleuren dus juist door het leven ontstaan zijn is bizar. Vooral als je bedenkt dat in theorie één verkeerde stap (je moet wel je best doen, de boardwalk is breed en veilig) oprecht je dood kan betekenen. Magisch.









Het weer speelt ook een grote rol. Elke 2 uur regent het 15 minuten snoeihard (gemiddeld) in mei, maar de wolkenluchten zijn daarom spectaculair en afwisselend. Ik kan nog uren doorgaan, maar foto’s vertellen net zoveel.







In de buurt van de grootste bron (Grand Prismatic Spring) zien we gigantisch veel rook (het is niet warm buiten en de bron is dat wel). We zien daarom de bron niet in al zijn schoonheid, maar ook aan de randen is deze al mooi. Een deel van de bron stroomt in de nabijgelegen rivier. En boven de rivier cirkelt een visarend. Ik heb er wel een halfuur naar staan kijken. Wát een cadeautje.





We parkeren de auto in de omgeving van Old Faithfull en wachten op een uitbarsting. Na een kwartiertje hebben is het zo ver:



Hierna besluiten we de rest vd middag in de omgeving te gaan wandelen. We spotten nog vele bizons en een coyote. In de schemering hebben we weer geluk. We spotten wolven! Helaas is een goede foto niet gelukt, maar dat ik ze gezien heb vind ik onwijs bijzonder!!

We eindigen onze dag met een fenomeen dat we niet kenden tot we hier waren: de Bizon-file. Het heeft ons een uur gekost om de 15 km naar het hotel te rijden, omdat de wegen ook onwijs handig waren voor een Bizon-familie .



dag 18 – Yellowstone NP

Na alle overweldigende ervaringen van de dag ervoor, besluiten we nu naar het noorden te rijden. Grotendeels bestaat het noorden uit bergen en grasvalleien en wat minder uit de typerende bronnen. Een bizar mooie uitzondering zijn de ‘Mammoth Hot Springs’



We kwamen hier echter ook voor heel iets anders. De noordelijke vallei is een gebied dat in mei bekend staat om de vele jonge beesten. Dat trekt weer roofdieren en daarmee is de biodiversiteit hier heel groot. We zien hier letterlijk alles waar we maar van kunnen dromen. Coyotes, bizons, gaffelbokken, wapiti.







We rijden verder de vallei in en na een aantal kilometer staan een hoop auto’s stil. Je voelt dat er iets bijzonders is en we stappen uit. Ik loop naar een Amerikaan die een enorme verrekijker bij zich heeft en door die verrekijker zien we echt iets onwijs bijzonders: Een grizzly met twee jongen!! Het was te ver weg voor een foto, maar wauw.

Op de terugweg zien we dan ook de andere beer! De zwarte beer. Deze was wel dichtbij genoeg:



In de middag gaan we wandelen en lopen we een deel van de Mount Washburn route, met fantastische vergezichten!



dag 19 – Yellowstone NP – Grand Teton

Ons einddoel vandaag is Grand Teton NP. Dat ligt echter vlak onder Yellowstone (parken lopen over), dus we brengen een groot deel van deze dag nog in Yellowstone door. We ontbijten bij Old Faithfull. Daarna rijden we het hele zuidelijke rondje. Daarbij komen we eerst langs de ‘continental divide’ en vervolgens bij Yellowstone lake. Ook dit geeft weer fenomenale uitzichten.



Na Yellowstone Lake komen we door opnieuw een vallei met veel wild. Hier en daar ligt nog sneeuw, wat de sfeer alleen maar mooier maakt. Sowieso is mei in Yellowstone prachtig. Het smeltwater maakt woeste rivieren en wildlife is overal!



Rond 12 uur komen we aan bij de Grand Canyon of the Yellowstone. De omgeving hier is fantastisch mooi en we besluiten de rest van de middag te gaan wandelen langs de canyon.





We komen aan in Grand Teton als het al bijna schemert. We rijden erdoorheen en slapen aan de andere kant. Toch krijgen we deze rit al een onwijs mooi beeld van de omgeving. En we lezen op de borden dat ‘bear 399’ weer actief is. Bear 399 is een schitterend verhaal, ze heeft inmiddels een eigen twitteraccount. Zij zoekt als enige bekende grizzly mensen juist op, omdat ze weet dat mannetjes mensen ook mijden en ze zo haar jongen veilig houd voor aanvallen van andere beren. Dat maakt haar populair en geliefd. Ze is al bejaard in Grizzly termen, maar krijgt toch nog elke 2 jaar jongen.
We hebben haar helaas niet gezien, maar het verhaal blijft mooi!

dag 20 – Grand Teton NP

Onze laatste échte vakantiedag brengen we door in Grand Teton. Het is niet zo’n goed weer. We besluiten een boottocht te maken in plaats van veel te wandelen. In de boot wordt gevraagd naar het aantal nationale parken dat mensen hebben bezocht en wij blijken veruit de meesten te hebben, als Europeanen .
Verder hebben we de omgeving bekeken en zijn we naar een bekend oude mormonen-boerderij geweest.





In de middag is het weer beter en gaan we toch een tour wandelen. Het blijft zo lekker om te wandelen en na een kilometer al niemand meer tegen te komen. En je stuit altijd op verrassingen:





In de schemering gaan we nog op zoek naar Elanden, want dat is van het Amerikaanse grootwild de enige die we missen. Helaas is dat niet meer gelukt.

dag 21 – Grand Teton NP – Salt Lake City

Deze dag is voornamelijk bedoeld om aan te komen in Salt Lake City, vanwaar we terugvliegen. De rit is mooi, lang Bear Lake en door de heuvels. Vlak bij de stad bezoeken we nog een van de vele kloven tussen de bergen door. Hier nemen we een heerlijke lunch.
De middag gebruiken we om te relaxen voor onze vlucht de volgende ochtend. We brengen alvast de auto terug (dag erna kunnen we een vliegveldshuttle gebruiken) en liggen nog een dagje in de zon bij het zwembad. Wat een reis! Wanneer mogen we weer?

quote:

Op dinsdag 19 maart 2019 20:37 schreef SeLang het volgende:
Veel beestjes gezien!
Ik ben zelf ook van plan om die kant op te gaan maar dat is pas in 2021

Yellowstone is echt een cadeautje voor de wildlifespotter. Voelde me als op safari in Afrika. Nu is een beer natuurlijk altijd een gelukje (ik heb een traantje weggepinkt), maar bizons, wapiti, gaffelbokken en zelfs coyote's kan je bijna niet missen als je weet waar je moet kijken .

We zijn in LA begonnen omdat we ook heel graag HW 1 wilden doen. Ook geen spijt van gehad.

De kans dat we nog eens terug gaan is wel groot. Maar ik heb een chronische ziekte en weet niet tot wanneer ik alles nog kan doen zoals het nu gaat. Dat maakt de drang om veel te doen wel wat groter. Maar ik vind dat ook totaal geen probleem.

Dit jaar zijn we naar Florida geweest. Vermoedelijk doen we dat volgend jaar weer in januari en dan Canada in de zomer. Als we dan een maand kunnen gaan dan denk ik dat we Yellowstone er dan wel weer bij doen.

Dank allen! Een van mijn doelen was inspireren (en dan vooral inderdaad niet alleen het standaard Zuidwest-rondje, hoe mooi ook)

quote:

Op zondag 7 april 2019 22:10 schreef MaJo het volgende:
Nu ook te vinden in TRV / Reisverslagen van FOK!kers

Tof!