[Vraag wat je wil] aan iemand met uitgestelde slaapfasesyndroom

quote:

Op maandag 11 maart 2019 20:40 schreef Postbus100 het volgende:
Oh, jij denkt richting de avond. Ik denk juist aan de ochtend. Eraan toegeven aan dat je pas om 4.00 naar bed gaat, en dan ook je leven inrichten op dat je pas om 12.00 opstaat. Maar dat moet dan wel kunnen met werk (en met de loodgieter die om 8.00 wil komen enzo )

Haha, nou, ik ben heel positief over mijn werkgever. Als ik (iets) later begin, is dat niet direct een probleem. 12 uur beginnen is wel een beetje heel erg de limiet pushen, mijn werk vereist ook enige samenwerking met collega's die dat niet zien zitten.

Maar mijn arbeidsomstandigheden zijn nagenoeg perfect. Het betaalt goed, telefoon van de zaak, en ik kan er lopend binnen 15 minuten zijn. Ze bieden me lunch en diner aan tegen alleszins redelijke prijzen - ik ben ook totaal geen kooktalent - dus ik hoef ook niet veel rekening te houden met bijvoorbeeld openingstijden van de supermarkt.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 20:55 schreef GereDathan het volgende:
Het komt op mij heel erg over als aangeleerd gedrag en niet de ruggengraat om te veranderen. Het gaat allemaal wel prima zo, dus waarom moeite doen? Dat je andere mensen hiermee opzadelt (bijvoorbeeld werkgever en collega's) is geen stimulans om iets te veranderen.

Tot zover mijn (voor)oordeel. Ongetwijfeld nergens op gebaseerd en vooral niet te zwaar aan tillen. Noem het maar een inleiding tot mijn vraag.

Wat ik mij namelijk afvraag is hoe je zelf de toekomst ziet. Mocht je ooit aan de partner en kinderen geraken, dan zijn dit soort tijden eigenlijk per definitie onmogelijk. Een kind moet om 08:30 gewassen en gevoed op school zitten, en je partner wil daar vast niet alleen voor opdraaien.

En als tweede vraag, zet je jezelf niet ontzettend vast in het leven hierdoor? Bijvoorbeeld, je huidige werkgever staat het schoorvoetend toe, maar het is zeker geen standaard dat iedere werkgever dat doet. Een andere werkgever kom je hier waarschijnlijk niet mee weg, dus overstappen als je het niet meer naar je zin hebt wordt lastig. En dat is maar 1 voorbeeldje wat ik zo kan bedenken.

Dat het aangeleerd is, kan ik ontkrachten. Dan zouden er in mijn ogen meer mensen in mijn omgeving met dit type klachten kampen. Dat ik niet de ruggengraat heb om te veranderen, is correct - al zou ik het iets genuanceerder brengen.

De echte vraag is of ik er daadwerkelijk iemand mee opzadel. Ik werk inmiddels ruim 5 jaar fulltime en daarvoor al 13 jaar parttime als bijbaantje bij dezelfde werkgever. Als men overtuigd zou zijn dat ik me niet zou inzetten of bewust steken zou laten vallen, zou ik inmiddels wel de wacht zijn aangezegd. Als ik zelf het idee krijg dat ik mijn werk inhoudelijk verzaak, zou ik zelf ook aan de bel trekken. Ik heb het prima naar mijn zin op mijn werk, dat zet ik liever niet op het spel.

Ik heb me wel veel zorgen gemaakt over deze situatie - het is immers onwenselijk en onprettig en voor niemand (inclusief mezelf) leuk. Maar als ik continu bezig moet zijn met 'de toekomst' vergeet ik een beetje van het moment te genieten.

Ik heb momenteel geen interesse in een andere werkgever. Ik heb wel interesse in een partner en/of kinderen maar die heb ik nu ook geen van beiden (zover ik weet, lol). Als dat er van zou komen, zou ik misschien best willen overwegen mijn levensstijl aan te passen waar nodig.

Tot op zekere hoogte kan ik het ook gewoon prima relativeren en loslaten. Ik heb - buiten mijn slaapissues om - nog wel meer eigenschappen waar mijn collega's aan moe(s)ten wennen. Ik ben een echte nerd en heb een redelijk typische manier van doen. Iedereen heeft zo zijn eigenaardigheden. Ik houd iedereen in zijn of haar waarde zolang dat omgekeerd ook het geval is.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 20:58 schreef the-eye het volgende:
Je slaapt dus wel een 7 à 8 uur achter elkaar?

Als het kan wel. Nu is het vaak 'doordeweeks 5 uur, zaterdag en zondag 10-12 uur'. Soms is dan mijn avondeten mijn ontbijt.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 21:05 schreef flipsen het volgende:
Een beetje wat GereDathan zegt. Ben je hiervoor bij een huisarts of medisch specialist geweest? Zijn er allerhande tests uitgevoerd? Of is het misschien ook een beetje aanstelleritis? Niet lullig bedoeld overigens, maar je zal best begrijpen dat mensen het zo kunnen zien. Zeker als er geen "wetenschappelijk bewijs" (medische indicatie) is en we het maar gewoon aan moeten nemen...

Zelf heb ik ook zo´n periode gehad toen ik nog jong was, maar dat was echt gewoon geen zin om te gaan slapen en ik hoefde ook niet vroeg op (eigen zaakje). Uiteindelijk in een relatie gerold en toen moest ik toch maar weer "normaal doen"

Ik heb wel degelijk medische hulp gezocht. De huisarts was er in eerste instantie ook sceptisch over en probeerde me af te schepen, maar heeft me uiteindelijk doorverwezen naar een specialist. Die heeft een aantal dingen voorgesteld (waaronder lichttherapie) maar er is gewoon niet iets wat het permanent zonder zware bijwerkingen oplost.

Een medische indicatie is lastig. Ik hou ook niet zo van het overal een label op moeten plakken, en ben daar ook helemaal niet naar op zoek. Als het aanstelleritis zou zijn en ik het vol zou houden zonder dat ik daartoe gedwongen werd (en geloof me, er zijn genoeg mensen inclusief mijn ouders die daar nog steeds ten dele van overtuigd zijn), zou ik waarschijnlijk al 10 jaar geleden dood zijn neergevallen. Dat is overigens wél iets waar ik me soms nog steeds wel eens zorgen over maak.

Het gebeurt inderdaad wel meer bij mensen in de puberteit en/of studenten, heb ik me (door de arts) laten vertellen. Meestal schuift het ritme daarna probleemloos terug. Hier helaas de uitzondering.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 21:08 schreef ACT-F het volgende:
Is uitgestelde slaapfasesyndroom niet een duur woord voor een uitgesproken avondmens?

Haha, nou, ik ben in dat geval zo'n erg avondmens, dat het een nachtbraker zou heten denk ik.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 21:19 schreef Coelho het volgende:
Ben je ooit in Noord- of Zuid-Amerika geweest? Lijkt me heerlijk voor je, dan is je huidige ritme ineens mainstream.

Echter, wanneer het een ziekte is als in een inwendige klok die standaard achter loopt, dan stel ik me voor dat je daar na een tijdje ook krijgen dat je ritme weer opschuift.

Kortom, ben je er wel eens geweest en hoe heb je dat ervaren?

Ik ben twee keer op vakantie geweest. Eigenlijk merkte ik niet zoveel verschil, ik heb het vermoeden dat het ook iets te maken heeft met licht en duisternis. Maar ik ben een fan van hele actieve doe-vakanties en dan val ik vaak wel iets eerder in slaap (net als ieder ander mens, denk ik).

Niet lang genoeg in ieder geval om echt een andere ervaring te krijgen.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 21:20 schreef GereDathan het volgende:
[..]

Zachte heelmeesters maken stinkende wonden [..]

Ik wil er niet veel verder op ingaan, dit topic is bedoeld voor vragen en niet voor commentaar. Maar wat ik je wel wil meegeven is dat je je serieus moet afvragen of je dan wel kunt veranderen. Hoe langer je dit volhoudt, hoe lastiger het zal zijn om dit ooit te veranderen. Je plaatst jezelf steeds meer en meer in een onmogelijke positie op allerlei vlakken. Dat is misschien zonde en daardoor mis je misschien mooie kansen.

Kijk, ik beschouw dit topic ook een beetje als hoor en wederhoor. Ik probeer net zo veel van dit topic op te pikken als jullie (hopelijk) doen. Je commentaar zie ik dan ook niet zo negatief als jij dat misschien doet, maar meer als 'goedbedoeld advies'.

Verandering is nooit makkelijk en zeker weten of je het kunt weet je achteraf. Maar ik heb me door ongeveer alle slechte romantische comedies laten vertellen dat liefde barrieres kan doorbreken en wie weet kom ik daar ooit nog achter. Ik houd me wat dat betreft aanbevolen. ;-)

Ik heb niet het idee dat ik mezelf 'steeds meer' in een onmogelijke situatie plaats. Veel stabieler dan mijn huidige situatie (hoe onhandig en ongezond ook) is lastig te realiseren.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 21:26 schreef GereDathan het volgende:
[..]

Dat maakt toch geen snars uit? Je lichaam reageert niet op een tijd die op een klokje staat maar op licht en donker. Waar je ter wereld ook bent, als je biologische klok zoals in dit geval enkele uren later staat, dan heb je er overal ter wereld last van.

Waarschijnlijk de eerste paar dagen niet dankzij de jetlag, die dan ineens positief uitpakt. Maar na de gewenning van een dag of 3-4 heb je weer hetzelfde probleem.

Wat wel leuk is om te vertellen: soms heb ik wel eens weekendjes weg met vrienden en dan wordt het altijd erg laat 's avonds en is niemand voor de lunch wakker. Ik ben vreemd genoeg altijd de enige die uitgeruster van het weekend terugkomt dan dat ie er heen ging.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 21:33 schreef Irritatie100 het volgende:
Kom je nooit in de knoop met boodschappen doen, pakketjes ophalen en dat soort dingen?
Heeft daglicht nog invloed op je? Dat je bijvoorbeeld in de winter als het veel langer donker is je makkelijker kan slapen?[..]

Verder heb ik - zonder je aandoening te kort te doen hoor! - toch een beetje deze indruk Ikzelf ben ook kantoorslaaf, maar in het weekend slaap ik standaard pas na 4:00 tot een uurtje of 12:00-13:00. Als ik vakantie heb (en daarin thuis blijf ipv weg ga) dan is het vaak nog later, dan ga ik meestal pas rond 6:00 m'n bed in. Buiten vakanties in weekend om gaat mijn wekker om 7:30 en dan kom ik altijd met horten en stoten m'n bed uit (terwijl de meeste kantoorslaven die ik ken jaloers zijn op mijn late wekker ). Mijn meest energieke momenten van de dag zijn eigenlijk ook altijd als ik thuis ben uit m'n werk en ik m'n avondeten op heb

Maar daar staat dan weer tegenover dat ik doordeweeks gewoon tussen 23:00 en 0:00 op bed kan gaan liggen en dan binnen een half uur in slaap val, tot die 7:30 dus. Ik begrijp dus dat jij dat niet kan en dat precies DAT jouw aandoening is?

Met de huidige openingstijden van supermarkten en dergelijke moet ik 20 uur per dag slapen om in de problemen te komen.

Ik ervaar vreemd genoeg qua slaap de zomer prettiger dan de winter. Misschien is dat omdat ik in de winter relatief veel daglicht mis, en in de zomer meer het idee heb dat ik een dag-nacht ritme volg.

Het probleem is inderdaad niet zozeer het 'late wakker worden' - dat is vooral een gevolg van het 'late slapen'. Ik kan om 22:00 uur best wel op bed gaan liggen (en soms doe ik dat ook). Maar ja, als je klaar bent met je boek, en de plafondplaten zijn geteld, en je hebt je agenda voor de dag erop al 10 keer bekeken, ben ik ook wel klaar met liggen eigenlijk.

Als ik vroeg op moet (zeg maar voor 10 uur) moet ik ook gewoon wekkers zetten - als ik eenmaal in slaap val kun je ook de fanfare naast mijn bed zetten. Meestal zet ik er een stuk of 5, liefst in 3 verschillende kamers. Niet alleen om te voorkomen dat ik terug in mijn bed ga liggen na een snooze (mijn guilty pleasure is toch één keer snoozen) maar vooral omdat ik met name op de dieptepunten niet wakker word als het geluid niet gewoon van alle kanten komt.

Als ik eenmaal op mijn werk ben is meestal het stukje tot aan de lunch en het stukje vanaf het avondeten het productiefst. Voor de lunch ben ik nog vers en ben ik nog overtuigd dat ik een gestructureerde dag ga hebben, na het avondeten zijn mijn collega's weg en word ik niet meer gestoord met afspraken en kan ik de ongeplande puinhoop die de middag heet verwerken. Ik houd overigens stiekem wel een beetje van die chaos.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 21:37 schreef michaelmoore het volgende:
[..]

heb je wel eens ibuprofen met thee geprobeerd ?? Daar slaap ik perfect op
ieder moment van de dag

Dat doet me eraan denken: soms ben ik bij mijn ouders op bezoek die tijdens Hart van Nederland spontaan op de bank in slaap vallen (en dan vaak tijdens de late editie pas weer wakker worden). Ik ben jaloers als je dat lukt. Dat lukt bij mij alleen maar als ik echt de hele dag heb gezopen.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 21:52 schreef t-star het volgende:
[..]

Als dat de aandoening is, is het dan niet 'gewoon' insomnie? Wat is dan precies het uitgestelde slaapfasesyndroom?

Insomnie is het niet (voldoende) kunnen slapen. Uitgesteld slaapfasesyndroom is het wel voldoende kunnen slapen, maar dan 'later dan gehoopt'.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 21:53 schreef Ixnay het volgende:
Volgens mij heb ik hetzelfde als jou, maar ik wist helemaal niet dat dit bestond.

Als ik vakantie heb en dus niet afhankelijk ben van de verwachtingen der maatschappij, slaap ik van 5:00 tot 12:00. Al meer dan 20 jaar.

Maar hoe weet ik dat ik dit heb? Is het officieel wel een syndroom. En wat is het verschil met een zogenaamd "avondmens"? Ik dacht namelijk altijd dat ik dat was.

De eerste vraag is hoe laat je kán slapen. Lukt het je ook om structureel om 10 uur 's avonds te slapen? En zo niet, hoe laat lukt je dan wel?

Er zijn ook stukken minder heftige varianten van het syndroom. Ik ben er zelf van overtuigd dat de fenomenen 'avondmens' en 'ochtendmens' alleen andere - minder heftige - vormen zijn van hetzelfde. Het hoeft ook niet altijd tot problemen te leiden.