Dit deed mij wel aan het denken zetten. Ik ben al zolang vrijgezel dat ik niet eens meer weet hoe het voelt om een relatie te hebben (9 jaar terug). Ik heb maar met weinig mensen dat ik ze onbeperkt lang om mij heen wil hebben. Heb best wel prima sociaal leven, vrienden, goede band met familie. Maar ook als mijn broer/zus / ouders of goede vrienden bijvoorbeeld op het eten zijn geweest: toch voel ik me wel altijd een beetje bevrijd als ze na een paar uur weer opgehoepeld zijn. Ondanks dat ik echt wel van ze hou/om ze geef.
Dat gevoel dus echt het liefste zo lang mogelijk bij een persoon wil zijn is bij mij in ieder geval heel zeldzaam. Ik heb dit eigenlijk alleen bij mijn ex uit 2010 ervaren. Nu heb ik ook wel eens vrouwen waarvan ik denk : wow jij bent echt aantrekkelijk en/of leuk. Maar ik heb (nog) totaal niet de neiging om heel lang bij ze in de buurt te zijn. Zou best graag weer eens een relatie willen, maar soms vrees ik wel eens dat ik dat gevoel niet meer kan krijgen. Dat ik zo gewend ben aan het single zijn en mijn eigen daginvulling / keuzes maken, dat ik mijn leven simpelweg niet meer kan delen.
Was daarom wel benieuwd hoe jullie dit ervaren. Zijn sommige mensen gewoon niet geschikt voor een relatie? Of is zo'n band met iemand überhaupt vrij zeldzaam en is het normaal dat je dit (nauwelijks) met iemand voelt en is dat gevoel nu juist wat ze met ''de ware'' bedoelen?
Helpt ook mee dat we gedeelde interesses hebben en altijd wel dingen hebben om over te praten. Echt op een lijn met vrijwel alles (al hebben we ook individuele dingetjes/interesses). Dat heb ik nooit eerder ervaren.
De rest van wat je zegt herken ik me ook erg in trouwens. Visite is leuk maar hoeft niet te lang. Als ik bij vrienden ben kan het me niet lang genoeg zijn, maar gewoon die standaard verplichte ceremonies ben ik gewoon ook snel klaar mee. Gewoon geïnteresseerd blijven doen en blijven lachen maar van binnen ben je er al wel klaar mee. Telefoongesprekjes net zo, hoorde soms dat anderen wel een uur of langer met een meid konden praten. Ik was er na een kwartier al wel klaar mee.
Wil denk ik hier vooral mee zeggen dat het naar mijn idee helemaal niet betekent dat je niet geschikt voor een relatie bent. Je bent gewoon wat minder gevoelig dan anderen, minder drang naar sociaal contact, minder zin in urenlang koetjes en kalfjes of hoe je het ook wil zeggen.
En ja een leven met een vriendin is soms wel opofferen en pijn lijden, dus ja delen, moeite doen voor de ander, langer dan een kwartier luisteren als die ander echt graag iets heel uitgebreid wil vertellen etc. Dat hoort er nou eenmaal bij.
Met je ouders heb je toch op een bepaalde manier een (voormalig) gezags relatie, daarnaast komen ze uit een andere generatie. Collega's kunnen heel leuk zijn en bijna als vrienden, maar je weet ook dat je beiden een eigen doel nastreeft en als er 1 promotie is voor 2 mensen, je er beiden om zult strijden.
Wat betreft vrienden is het op je 30e ook anders dan op je 15e. Waar je op je 15e nog volledig naast elkaar staat en hetzelfde doel nastreeft en echt het gevoel hebt ''alles voor elkaar over te hebben'', is dit (terecht) vaak rond de 30e leeftijd niet meer zo. Dan komen de trouwerijen, kinderen, en die staan dan voor je vrienden op nr. 1, en terecht. Maar dit maakt wel dat vrienden noodzakelijkerwijs normaliter niet kunnen tippen aan een partner, omdat jij niet meer tot die inner-inner Circle behoort, maar tot de tweede kring zeg maar.
Dus om antwoord te geven op je vraag : ik denk niet dat het een reden is om te twijfelen aan je 'binding skills'' ofzo als je bij afwezigheid van een partner geen sociale connecties hebt die je onbeperkt en onvoorwaardelijk naast je op de bank zou willen hebben zitten, simpelweg omdat de overige relaties die je als single hebt qua aard niet vergelijkbaar zijn met een levenspartner.
Met mijn huidige vriendin is het anders; ik heb haar echt op een voetstuk staan. Veel verliefde momenten en ik merk dat ik daar heel veel energie van krijg. We hebben op de dag heel veel contact op whatsapp en als ik dat door drukte een keer minder intensief is, merk ik al dat dat me heel niet bevalt. Ook haar een paar dagen niet zien gaat me heel slecht af. Het is een soort verslaving denk ik en dat bevalt me eigenlijk prima.
Ik kan me een relatie zonder verliefdheid niet voorstellen.quote:Op maandag 4 februari 2019 19:50 schreef phoenyx het volgende:
Ik denk van mezelf dat ik nooit verliefd ben geweest zoals ik sommige mensen erover hoor praten. Maar heb alsnog genoeg vriendinnen gehad en nu gewoon een gezin. Zoals ik het ervaar moet ik het gewoon leuk met iemand hebben, ze moet een partner zijn van me, en dat ik nooit vlinders in mijn buik hebt boeit me niet.
Ach bedoel verliefdheid gaat over toch.. dus na bijvoorbeeld 2 jaar sta je er hetzelfde in als ik er direct al in sta. Maar mensen lijken nogal te geloven dat verliefdheid in het begin noodzakelijk is om een goede relatie te hebben. Die redenatie kan ik zelf juist niet echt goed begrijpen, je bent tig jaar bij elkaar zonder nog op elkaar verliefd te zijn, wat maakt die paar maanden verliefdheid in het begin dan uit? ;pquote:
Ik kan me een relatie zonder verliefdheid niet voorstellen.
Klinkt niet zo gezond eigenlijkquote:
Met mijn huidige vriendin is het anders; ik heb haar echt op een voetstuk staan. Veel verliefde momenten en ik merk dat ik daar heel veel energie van krijg. We hebben op de dag heel veel contact op whatsapp en als ik dat door drukte een keer minder intensief is, merk ik al dat dat me heel niet bevalt. Ook haar een paar dagen niet zien gaat me heel slecht af. Het is een soort verslaving denk ik en dat bevalt me eigenlijk prima.
"Gezond" is nogal een subjectieve term.quote:
Nee, ik heb die kick nodig. Houden van en verliefd zijn lopen in elkaar over, maar ik bedoel de stoot energie die ik bijvoorbeeld krijg als ik thuis kom van mijn werk en ik kijk mijn vriendin in de ogen aan.... Bam!quote:
[..]
Ach bedoel verliefdheid gaat over toch.. dus na bijvoorbeeld 2 jaar sta je er hetzelfde in als ik er direct al in sta. Maar mensen lijken nogal te geloven dat verliefdheid in het begin noodzakelijk is om een goede relatie te hebben. Die redenatie kan ik zelf juist niet echt goed begrijpen, je bent tig jaar bij elkaar zonder nog op elkaar verliefd te zijn, wat maakt die paar maanden verliefdheid in het begin dan uit? ;p
Ik vind het echt jammer voor je dat jij zoiets blijkbaar niet kent.
Hoezo niet? Het is een heel gezonde verslaving.quote:
Vanaf mijn 12e tot 25e heb ik gemerkt dat als ik een dame ontmoet met wie de klik goed is dat ik haar wel snel leuk begin te vinden en meer wil weten. Is tegelijkertijd ook mijn valkuil geweest wat denk ik een van de redenen is waarom ik (31) nog niemand heb en dat ik er niet meer mee bezig ben omdat geschiedenis wijst dat ik alleen op vriendschappelijke basis leuk ben. En dan moet je dan accepteren!quote:
Weet niet meer welk topic precies, maar ik las deze week een post op fok die iets zoals het volgende zei: ''Date slaapt regelmatig bij mij, en als hij ligt te slapen kijk ik wel eens opzij en denk ik : wat een leukerd. Als hij naar huis toe gaat of niet wil blijven slapen, baal ik ook best wel want ben het liefste zo lang mogelijk samen''.
Dit deed mij wel aan het denken zetten. Ik ben al zolang vrijgezel dat ik niet eens meer weet hoe het voelt om een relatie te hebben (9 jaar terug). Ik heb maar met weinig mensen dat ik ze onbeperkt lang om mij heen wil hebben. Heb best wel prima sociaal leven, vrienden, goede band met familie. Maar ook als mijn broer/zus / ouders of goede vrienden bijvoorbeeld op het eten zijn geweest: toch voel ik me wel altijd een beetje bevrijd als ze na een paar uur weer opgehoepeld zijn. Ondanks dat ik echt wel van ze hou/om ze geef.
Dat gevoel dus echt het liefste zo lang mogelijk bij een persoon wil zijn is bij mij in ieder geval heel zeldzaam. Ik heb dit eigenlijk alleen bij mijn ex uit 2010 ervaren. Nu heb ik ook wel eens vrouwen waarvan ik denk : wow jij bent echt aantrekkelijk en/of leuk. Maar ik heb (nog) totaal niet de neiging om heel lang bij ze in de buurt te zijn. Zou best graag weer eens een relatie willen, maar soms vrees ik wel eens dat ik dat gevoel niet meer kan krijgen. Dat ik zo gewend ben aan het single zijn en mijn eigen daginvulling / keuzes maken, dat ik mijn leven simpelweg niet meer kan delen.
Was daarom wel benieuwd hoe jullie dit ervaren. Zijn sommige mensen gewoon niet geschikt voor een relatie? Of is zo'n band met iemand überhaupt vrij zeldzaam en is het normaal dat je dit (nauwelijks) met iemand voelt en is dat gevoel nu juist wat ze met ''de ware'' bedoelen?
Omdat het anders niets meer is dan een verkapte vriendschap, of ben ik dan naïef?quote:
[..]
Ach bedoel verliefdheid gaat over toch.. dus na bijvoorbeeld 2 jaar sta je er hetzelfde in als ik er direct al in sta. Maar mensen lijken nogal te geloven dat verliefdheid in het begin noodzakelijk is om een goede relatie te hebben. Die redenatie kan ik zelf juist niet echt goed begrijpen, je bent tig jaar bij elkaar zonder nog op elkaar verliefd te zijn, wat maakt die paar maanden verliefdheid in het begin dan uit? ;p
Hoe lang heb je al een relatie met je huidige vriendin? Over het algemeen verminderen die hartstochtelijke gevoelens over een langere periode.quote:
[..]
Nee, ik heb die kick nodig. Houden van en verliefd zijn lopen in elkaar over, maar ik bedoel de stoot energie die ik bijvoorbeeld krijg als ik thuis kom van mijn werk en ik kijk mijn vriendin in de ogen aan.... Bam!
Ik vind het echt jammer voor je dat jij zoiets blijkbaar niet kent.
Als jij dat hebt dan is dat in het algemeen alleen maar voordelig voor jou ten opzichte van mij inderdaad. Dus terecht dat je het jammer vindt voor mij in dit geval. Maar volgens mij stellen de meeste koppels wel dat het niet meer zulke bliksem is na een paar jaar als dat jij het nog ervaart. Dus ja in het algemeen gesproken is het niet zo erg lijkt het voor mij, dus mis ik niet zoveel (en anders mist 95% van de mensen hetgeen wat jij ervaart volgens mij ;p )quote:
[..]
Nee, ik heb die kick nodig. Houden van en verliefd zijn lopen in elkaar over, maar ik bedoel de stoot energie die ik bijvoorbeeld krijg als ik thuis kom van mijn werk en ik kijk mijn vriendin in de ogen aan.... Bam!
Ik vind het echt jammer voor je dat jij zoiets blijkbaar niet kent.
Waarom gooi je de handdoek in de ring? Het is makkelijk om op te geven dan daadwerkelijk iets aan je probleem te doen om wel een leuke vrouw te krijgen.quote:
[..]
Vanaf mijn 12e tot 25e heb ik gemerkt dat als ik een dame ontmoet met wie de klik goed is dat ik haar wel snel leuk begin te vinden en meer wil weten. Is tegelijkertijd ook mijn valkuil geweest wat denk ik een van de redenen is waarom ik (31) nog niemand heb en dat ik er niet meer mee bezig ben omdat geschiedenis wijst dat ik alleen op vriendschappelijke basis leuk ben. En dan moet je dan accepteren!
Je laat je leiden door negatieve ervaringen in het verleden, terwijl de toekomst nieuwe kansen biedt. Je bent denk ik bang dat als je met een nieuwe vrouw aan het daten bent, je wéér in de friendzone terecht komt. Die angst is groter dan weer de datingmarkt opgaan om iemand te vinden. Met je 31 jaar is er nog echt wel genoeg keus.
Dat betekent dus ook, wil je echt een leuke vrouw in je leven hebben, dan moet je fundamenteel veranderen in hoe je vrouwen benadert, spreekt en date. Aan jou om die omslag te maken, want niemand gaat dat voor jou doen.
Nou ja naief is niet het woord wat ik zou kiezen. Zou zelf stellen dat je vanuit emotie niet echt objectief weet te kijken naar zoiets als dit omdat het ook wel in bepaalde mate uitzonderlijk is. Ik vraag dus aan jou/jullie waarom iets meer zou zijn dan, in jouw woorden een verkapte vriendschap, alleen maar omdat de beginfase anders is geweest. Het gaat er toch om wat iets is, niet om iets is begonnen..quote:
Omdat het anders niets meer is dan een verkapte vriendschap, of ben ik dan naïef?
Stel jij bent verliefd en daarna ben je getrouwd en ben je een saai getrouwd stel. Ben je dan meer dan een saai getrouwd stel alleen omdat je in de beginperiode een paar maanden (of jaren van mijn part) vurige liefde had?
Nee je bent dan gewoon net zoals elk ander saai getrouwd stel. Waarmee je begint maakt niet zoveel uit voor het eindresultaat, hoe graag mensen dat ook lijken te willen geloven (omdat ze dus verliefd zijn en dat als iets heeeeel belangrijks ervaren). Ik ervaar mijn relatie met mijn vriendin niet als vriendschap en misschien juist wel als meer dan die mensen die de relatie aangingen vanwege hormonen in plaats van gewoon gezond verstand (beetje zwart-wit maar je snapt het idee wel). Het is een beetje de omgekeerde wereld juist in vergelijking met wat veel mensen juist maar al te graag over zichzelf geloven
Een relatie hebben met iemand waar je niet verliefd op bent (geweest) is iets wat ik wel oke vind ook, het heeft iets vrijblijvends en boeiends, maar niet voor de rest van je leven, trouwen moet je wel echt doen met iemand met wie je een verliefdheid hebt gedeeld, vind ik persoonlijk, maar misschien ben ik wat star daarin.
Snap ik, alleen ik merk dat het best wel veel moeite kost om die motivatie te krijgen om het positieve er van in te zien, ik laat mij inderdaad leiden door negatieve ervaringen in het verleden. Maar heeft ook met mijzelf te maken dat ik hier niet makkelijk over praat om de negatieve ervaringen om te zetten in iets positief en toch stappen te maken.quote:
[..]
Waarom gooi je de handdoek in de ring? Het is makkelijk om op te geven dan daadwerkelijk iets aan je probleem te doen om wel een leuke vrouw te krijgen.
Je laat je leiden door negatieve ervaringen in het verleden, terwijl de toekomst nieuwe kansen biedt. Je bent denk ik bang dat als je met een nieuwe vrouw aan het daten bent, je wéér in de friendzone terecht komt. Die angst is groter dan weer de datingmarkt opgaan om iemand te vinden. Met je 31 jaar is er nog echt wel genoeg keus.
Dat betekent dus ook, wil je echt een leuke vrouw in je leven hebben, dan moet je fundamenteel veranderen in hoe je vrouwen benadert, spreekt en date. Aan jou om die omslag te maken, want niemand gaat dat voor jou doen.
Maar ik had het alleen over die beginfase. Het is natuurlijk ontzettend belangrijk dat je het goed met elkaar kunt vinden - dat is een pre eigenlijk - maar als de passie er niet is zie ik persoonlijk geen reden om een relatie met iemand aan te gaan. Ik zeg niet dat je stapel moet zijn op iemand, maar er moet wel iets van een seksuele aantrekkingskracht zijn.quote:
[..]
Nou ja naief is niet het woord wat ik zou kiezen. Zou zelf stellen dat je vanuit emotie niet echt objectief weet te kijken naar zoiets als dit omdat het ook wel in bepaalde mate uitzonderlijk is. Ik vraag dus aan jou/jullie waarom iets meer zou zijn dan, in jouw woorden een verkapte vriendschap, alleen maar omdat de beginfase anders is geweest. Het gaat er toch om wat iets is, niet om iets is begonnen..
Stel jij bent verliefd en daarna ben je getrouwd en ben je een saai getrouwd stel. Ben je dan meer dan een saai getrouwd stel alleen omdat je in de beginperiode een paar maanden (of jaren van mijn part) vurige liefde had?
Nee je bent dan gewoon net zoals elk ander saai getrouwd stel. Waarmee je begint maakt niet zoveel uit voor het eindresultaat, hoe graag mensen dat ook lijken te willen geloven (omdat ze dus verliefd zijn en dat als iets heeeeel belangrijks ervaren). Ik ervaar mijn relatie met mijn vriendin niet als vriendschap en misschien juist wel als meer dan die mensen die de relatie aangingen vanwege hormonen in plaats van gewoon gezond verstand (beetje zwart-wit maar je snapt het idee wel). Het is een beetje de omgekeerde wereld juist in vergelijking met wat veel mensen juist maar al te graag over zichzelf geloven
[ Bericht 2% gewijzigd door needlesslylargerod op 05-02-2019 23:00:07 (verwoording) ]
Als het voor jullie werkt vind ik het ook niet een slecht iets.quote:
[..]
Hoezo niet? Het is een heel gezonde verslaving.
Vind ook niet dat verliefdheid altijd maar over gaat. Ben nu bijna 10 jaar samen met m'n partner en voel nog steeds de verliefdheid van het begin. Het missen, de fijne gevoelens als we samen zijn, etc. Houden van is er bij gekomen als aanvulling. Niet een vervanger.
Ik heb liever een relatie waarin ik goed verliefd ben geweest....dat zo'n relatie uiteindelijk toch stuk loopt dan een relatie waarin je vastzit zonder verliefdheid/gevoelens. Dat noem ik nou niet bepaald een goede relatie, maar ieder zo zijn kijk natuurlijk! Ieder mens is anders gelukkig.quote:
[..]
Als jij dat hebt dan is dat in het algemeen alleen maar voordelig voor jou ten opzichte van mij inderdaad. Dus terecht dat je het jammer vindt voor mij in dit geval. Maar volgens mij stellen de meeste koppels wel dat het niet meer zulke bliksem is na een paar jaar als dat jij het nog ervaart. Dus ja in het algemeen gesproken is het niet zo erg lijkt het voor mij, dus mis ik niet zoveel (en anders mist 95% van de mensen hetgeen wat jij ervaart volgens mij ;p )
Ben altijd van mening dat de verliefdheid altijd wel aanwezig blijft (kan wel iets verminderen natuurlijk) in een goede relatie. Puur houden van is ook fijn, maar dat ervaar ik ook voor sommige vrienden of familie. Juist die mix tussen verliefdheid en houden van maakt een relatie imo. Helemaal een langlopende relatie.
Uh ja seksuele aantrekkingskracht kan je toch ook hebben zonder verliefd te zijn.. Dus ik snap niet echt wat je gedachte isquote:
[..]
Maar ik had het alleen over die beginfase. Het is natuurlijk ontzettend belangrijk dat je het goed met elkaar kunt vinden - dat is een pre eigenlijk - maar als de passie er niet is zie ik persoonlijk geen reden om een relatie met iemand aan te gaan. Ik zeg niet dat je stapel moet zijn op iemand, maar er moet wel iets van een seksuele aantrekkingskracht zijn.
[ Bericht 95% gewijzigd door #ANONIEM op 05-02-2019 23:23:21 ]
[ Bericht 88% gewijzigd door #ANONIEM op 05-02-2019 23:23:16 ]
Wat is jouw definitie van verliefd zijn precies?quote:
[..]
Uh ja seksuele aantrekkingskracht kan je toch ook hebben zonder verliefd te zijn.. Dus ik snap niet echt wat je gedachte is
Ik denk 1x,maar ik heb geen relatie met hem gehad. Kende hem al wel een hele tijd, kwam regelmatig bij hen thuis over de vloer. Hij heeft zelf wel eens geroepen dat hij verliefd op me was, maar volgens mij was hij op dat moment ook een beetje aan het grappen. Was in ieder geval geen serieuze situatie en ik stond toen nog helemaal niet open voor hem /iemand, dus heb die opmerking destijds genegeerd.
Een aantal jaren later had ik een gala van mijn studentenvereniging en het was schrikkeljaar, dus dames vragen. Toen realiseerde ik me dat ik hem er heel graag bij wilde hebben (hij woonde in een andere stad). En ik realiseerde me hoe dierbaar hij me eigenlijk was. Helaas kon hij niet mee en om meerdere redenen, los van hem, kon ik in die periode geen relatie met hem aangaan (en daar dus actief werk van maken).
Inmiddels heb ik vernomen dat hij getrouwd is. En bovendien heeft hij een bepaalde levensinstelling waar ik mij niet meer mee kan verenigen, dus het is ook prima zo. Maar ik voelde zeker wel wat voor hem.
En hoe is jouw eigen liefdesleven? Heb je een partner nu? Wel relaties gehad?quote:Op woensdag 6 februari 2019 00:09 schreef Postbus100 het volgende:
Mooi topic, ik kan me de post ook herinneren.
Ik denk 1x,maar ik heb geen relatie met hem gehad. Kende hem al wel een hele tijd, kwam regelmatig bij hen thuis over de vloer. Hij heeft zelf wel eens geroepen dat hij verliefd op me was, maar volgens mij was hij op dat moment ook een beetje aan het grappen. Was in ieder geval geen serieuze situatie en ik stond toen nog helemaal niet open voor hem /iemand, dus heb die opmerking destijds genegeerd.
Een aantal jaren later had ik een gala van mijn studentenvereniging en het was schrikkeljaar, dus dames vragen. Toen realiseerde ik me dat ik hem er heel graag bij wilde hebben (hij woonde in een andere stad). En ik realiseerde me hoe dierbaar hij me eigenlijk was. Helaas kon hij niet mee en om meerdere redenen, los van hem, kon ik in die periode geen relatie met hem aangaan (en daar dus actief werk van maken).
Inmiddels heb ik vernomen dat hij getrouwd is. En bovendien heeft hij een bepaalde levensinstelling waar ik mij niet meer mee kan verenigen, dus het is ook prima zo. Maar ik voelde zeker wel wat voor hem.
Klinkt als een recipe for disaster.quote:
Met mijn huidige vriendin is het anders; ik heb haar echt op een voetstuk staan. Veel verliefde momenten en ik merk dat ik daar heel veel energie van krijg. We hebben op de dag heel veel contact op whatsapp en als ik dat door drukte een keer minder intensief is, merk ik al dat dat me heel niet bevalt. Ook haar een paar dagen niet zien gaat me heel slecht af. Het is een soort verslaving denk ik en dat bevalt me eigenlijk prima.
Bedankt voor de vraag. Momenteel staat het helemaal op on hold. Heb afgelopen paar jaar intensief contact met iemand gehad (was geen relatie, maar voor buitenstaanders leek het wel zo), maar precies op dit punt twijfelde ik (WIL ik wel een relatie met je? Ik weet niet of ik je wel echt leuk vind). En die twijfel was behoorlijk verterend. Uiteindelijk gekozen om afstand te nemen en de boel voor mezelf op een rijtje te krijgen. Dat is de huidige stand van zaken.quote:
[..]
En hoe is jouw eigen liefdesleven? Heb je een partner nu? Wel relaties gehad?
In het verleden één keer een kortstondige relatie gehad, maar dat was ook geen succes (want, daar gaan we weer, ik vond hem niet ècht leuk...)
Verder wel met jongens opgetrokken, maar verder nooit echt iemand tegengekomen waarvan ik dacht : hé, jij bent interessant (of ze waren al bezet, dan denk ik er al helemaal niet meer over na over wat ik van iemand vind). Of het ligt wel aan mij in hoe ik ernaar kijk, maar dat is nu net wat ik oa op een rijtje probeer te krijgen, want volgens mij heb ik ook niet echt een realistisch beeld. (en wat persoonlijke issues, dus het is momenteel toch al niet aan de orde)
Ook merk je dat je vriendne op je 30e full of shit zijn.quote:
De band die je met vrienden, ouders, buren, broers/zussen, collega's hebt, is ook niet te vergelijken met een (goede) partner relatie.
Met je ouders heb je toch op een bepaalde manier een (voormalig) gezags relatie, daarnaast komen ze uit een andere generatie. Collega's kunnen heel leuk zijn en bijna als vrienden, maar je weet ook dat je beiden een eigen doel nastreeft en als er 1 promotie is voor 2 mensen, je er beiden om zult strijden.
Wat betreft vrienden is het op je 30e ook anders dan op je 15e. Waar je op je 15e nog volledig naast elkaar staat en hetzelfde doel nastreeft en echt het gevoel hebt ''alles voor elkaar over te hebben'', is dit (terecht) vaak rond de 30e leeftijd niet meer zo. Dan komen de trouwerijen, kinderen, en die staan dan voor je vrienden op nr. 1, en terecht. Maar dit maakt wel dat vrienden noodzakelijkerwijs normaliter niet kunnen tippen aan een partner, omdat jij niet meer tot die inner-inner Circle behoort, maar tot de tweede kring zeg maar.
Dus om antwoord te geven op je vraag : ik denk niet dat het een reden is om te twijfelen aan je 'binding skills'' ofzo als je bij afwezigheid van een partner geen sociale connecties hebt die je onbeperkt en onvoorwaardelijk naast je op de bank zou willen hebben zitten, simpelweg omdat de overige relaties die je als single hebt qua aard niet vergelijkbaar zijn met een levenspartner.
Verliefdheid is vooral geestelijk. Fysiek aantrekkelijk iemand vinden hoort er ook een beetje bij maar zelfs als dat niet zo is, zorgt je roze bril er wel letterlijk voor.
Ik val niet op bepaalde type dames qua uiterlijk, onder andere mollige dames. Als je daar porno van opzet deed en doet het mij niets.
Toch ben ik verliefd op een dergelijk type geweest. Tijdens de verliefdheid leek ook of ze meer mijn type werd. "Ben je gaan diëten?" vroeg ik. Maar niets van waar. Toen de relatie uit ging was ze ook weer zoals ik haar zag voordat ik verliefd werd. En andersom heb ik ook gehad. Vanaf dag 1 vond ik haar een lekker ding. En gezellig was het wel dus voordat ik haar echt goed kende was ik ook een klein beetje verliefd. Maar naarmate ik haar beter leerde kennen ebde dat snel weg. In bed ging het door die fysieke aantrekkelijkheid prima (hoewel dan ook steeds meer minder aantrekkelijke zaken van haar fysieke verschijning gaan opvallen), maar de relatie ging wel verder bergafwaarts doordat ik merkte dat ze verder eigenlijk niet bij mij paste. Wordt dan meer een soort friends with benefits relatie en dat gaat uiteindelijk niet werken.
Maar sneller verliefd wordt je dan wel als de fysieke aantrekkelijkheid en geestelijke aantrekkelijkheid er beide zijn. Als ze bij de eerste ontmoeting al je hoofd doet duizelen van schoonheid. Als ze dan ook verder mijn type is waar ik mee kan lachen ofzo ga ik voor de bijl. Ik denk dat daar uiteindelijk wel de beste relaties uit ontstaan, zeker als de ander er ook zo bij jou in staat...
- 1e keer op een collega die al in een relatie zat, maar na een tijd toch mijn gevoelens geuit.
Andere collega's (die overigens niet op de hoogte waren van mijn gevoelens voor haar), vertelden vaak dat haar veel oudere partner echt totaal niet bij haar paste en dat hoor je dan natuurlijk graag.
Op een gegeven moment mijn gevoelens geuit.
Afgewezen (had ik verwacht, maar moest dit wel doen om verder te kunnen) en na een wat ongemakkelijke periode (lichte spanning tussen ons), werd het toch weer 'gewoon'.
De gevoelens bij mij waren helemaal over toen ze voor het eerst moeder werd.
- 2e keer op de nieuwe vriendin van mijn beste vriend, toen ze kwam kennismaken bij mij thuis.
Ik zie haar nog zitten in haar leuke kleertjes en haar rode laarzen aan bij mij op de bank.
Wat hadden we veel gemeen en we konden goed met elkaar kletsen over van alles.
Maar niks mee gedaan verder en toen mijn kameraad na een paar maanden het uit ging maken met haar, hem gevraagd wat hij er van vond dat ik met haar wat zou willen.
Ik moet daar even bij vertellen dat hij elke keer relaties van een paar weken/maanden had en het hem niet veel interesseerde, als hij er eenmaal op uitgekeken was.
Dat was geen enkel probleem dat ik haar zou uitvragen, ook niet als hij dan nog met haar te maken zou krijgen hierdoor, maar ondanks dat we een klik hadden (dacht ik): afgewezen inclusief de cliché redenen die je dan te horen krijgt.
Later hoor je dat ze nog een periode met mijn kameraad naar bed is geweest, puur voor de seks en dat die bewuste kameraad al eerder wist dat ze mij niet moest.
Hij had niks gezegd, omdat ze me het persoonlijk wilde vertellen (waar ze anderhalve week mee wachtte en me in spanning te liet zitten).
Daarna geen contact meer met haar en na een paar weken flikkert ze mij + mijn kameraad van haar Facebook af.
Een paar jaar later is ze getrouwd en is moeder geworden van een dochter.
- 3e keer op een buurvrouw (van iets verderop), jarenlang wel eens met elkaar praten en verder eigenlijk alleen groeten.
Dit keer lang gewacht, omdat ik eigenlijk alleen maar negativiteit heb meegemaakt op datinggebied.
In 25 jaar tijd van zelfverzekerd naar wantrouwend gegaan.
Maar in mei 2018 toch mijn moed verzameld en na eerst een tijdje gepraat te hebben, haar mee uit gevraagd.
Ze had al een vriend, zei ze.
Ik weet toevallig dat dit helemaal niet waar is, maar ze is intussen (gelukkig) verhuisd.
Hoop het niet nog eens mee te maken, dat verliefd worden.
Onbewust val jij op vrouwen waar buitenstaanders al van weten dat het niets gaat worden. Bezette vrouwen leuk vinden is niet echt handigquote:
Ik ben in mijn leven 3 keer echt verliefd geweest.
- 1e keer op een collega die al in een relatie zat, maar na een tijd toch mijn gevoelens geuit.
Andere collega's (die overigens niet op de hoogte waren van mijn gevoelens voor haar), vertelden vaak dat haar veel oudere partner echt totaal niet bij haar paste en dat hoor je dan natuurlijk graag.
Op een gegeven moment mijn gevoelens geuit.
Afgewezen (had ik verwacht, maar moest dit wel doen om verder te kunnen) en na een wat ongemakkelijke periode (lichte spanning tussen ons), werd het toch weer 'gewoon'.
De gevoelens bij mij waren helemaal over toen ze voor het eerst moeder werd.
- 2e keer op de nieuwe vriendin van mijn beste vriend, toen ze kwam kennismaken bij mij thuis.
Ik zie haar nog zitten in haar leuke kleertjes en haar rode laarzen aan bij mij op de bank.
Wat hadden we veel gemeen en we konden goed met elkaar kletsen over van alles.
Maar niks mee gedaan verder en toen mijn kameraad na een paar maanden het uit ging maken met haar, hem gevraagd wat hij er van vond dat ik met haar wat zou willen.
Ik moet daar even bij vertellen dat hij elke keer relaties van een paar weken/maanden had en het hem niet veel interesseerde, als hij er eenmaal op uitgekeken was.
Dat was geen enkel probleem dat ik haar zou uitvragen, ook niet als hij dan nog met haar te maken zou krijgen hierdoor, maar ondanks dat we een klik hadden (dacht ik): afgewezen inclusief de cliché redenen die je dan te horen krijgt.
Later hoor je dat ze nog een periode met mijn kameraad naar bed is geweest, puur voor de seks en dat die bewuste kameraad al eerder wist dat ze mij niet moest.
Hij had niks gezegd, omdat ze me het persoonlijk wilde vertellen (waar ze anderhalve week mee wachtte en me in spanning te liet zitten).
Daarna geen contact meer met haar en na een paar weken flikkert ze mij + mijn kameraad van haar Facebook af.
Een paar jaar later is ze getrouwd en is moeder geworden van een dochter.
- 3e keer op een buurvrouw (van iets verderop), jarenlang wel eens met elkaar praten en verder eigenlijk alleen groeten.
Dit keer lang gewacht, omdat ik eigenlijk alleen maar negativiteit heb meegemaakt op datinggebied.
In 25 jaar tijd van zelfverzekerd naar wantrouwend gegaan.
Maar in mei 2018 toch mijn moed verzameld en na eerst een tijdje gepraat te hebben, haar mee uit gevraagd.
Ze had al een vriend, zei ze.
Ik weet toevallig dat dit helemaal niet waar is, maar ze is intussen (gelukkig) verhuisd.
Hoop het niet nog eens mee te maken, dat verliefd worden.
Overigens hebben sommige dames daar inderdaad een handje van, klagen over hun huidige partner, flirten en plagerig doen met een andere vent dan die van hunzelf maar toch verder gaan met hun vent die toch eigenlijk niet is.
Aansluitend aan dit topic kan je je dan afvragen hoeveel werkelijke liefde bij zo'n dame aanwezig is en of ze er niet gewoon voor geld (indien mijnheer dat heeft) of de te vervullen kinderwens er zit...
Ik krijg vlinders in mijn buik als ik zijn handschrift zie. Kippenvel als ik zijn stem hoor.
En ik ken die kerel al bijna zeven jaar (waarvan 6,5 jaar in een relatie)! En ik zie hem bijna 20 uur per dag (want we zijn heel veel samen).
Hoe? Geen idee. Maar ik ben oprecht verliefd op hem. Het kán gewoon!
Wait what? Als ik mijn handschrift in de strijd had moeten gooien om überhaupt een vrouw te scoren was het echt hopeloos gewordenquote:
Ik krijg vlinders in mijn buik als ik zijn handschrift zie.
De meest extreme verliefdheid heb ik niet gehad bij m'n huidige vriendin, al had en heb ik daar nog steeds vlinders van in m'n buik na elf jaar
Nee, de meest heftige verliefdheid had ik uiteindelijk voor een meisje op de middelbare school die uiteindelijk m'n achter-achternicht bleek te zijn (gedeelde overgrootvader
)Dat was best een deceptie toen ik daar achter kwam
Een periode waarin ik door (het denken aan) een meisje mijn standaard energieniveau ontsteeg en extreem blij / energiek was, heel veel zin had om met mijn koptelefoon hard naar muziek te luisteren, etc. Zo'n periode duurde overigens vaak niet veel langer dan een week.
Ik denk dat zo'n gevoel voor mij het dichtst is dat ik bij verliefd . zijn ben gekomen.
Maar ik ben nooit zodanig verliefd geweest dat ik écht de behoefte heb gevoeld om per se contact met een meisje te moeten opnemen of om constant bij haar te zijn / haar aandacht te trekken.
Ik ben nu 29 en heb het al jaren niet meer gevoeld. Ik val wel op vrouwen seksueel gezien, maar ik heb eigenlijk nooit een click met vrouwen
Met bepaalde mannen kan ik op een gegeven moment veel beter praten, lol hebben. Met vrouwen ben ik eigenlijk altijd na een paar minuten wel uitgeluld Met de meesten heb ik toch heel erg het idee dat we volledig langs elkaar heen communiceren.Vanavond ook weer : was op een verjaardag en op een gegeven moment beland ik met een meid die ik elk jaar op die verjaardag zie op het balkon om een sigaret te roken. Ik heb gewoon letterlijk dertig minuten naar een verhaal van haar over haar werk zitten luisteren
Een vraag of enige interesse in mij was er totaal niet, komt er net een DM binnen van haar dat ze het zo gezellig vond en dat ze een click voelde, of ik zin heb om af te spreken Tussen mijn belevingswereld en die van de gemiddelde vrouw zit vrees ik toch een behoorlijk groot ravijn.Ja. Echt.quote:
[..]
Wait what? Als ik mijn handschrift in de strijd had moeten gooien om überhaupt een vrouw te scoren was het echt hopeloos geworden
...
Hij heeft ook echt een tof handschrift. Netjes, regelmatig.. ik ben er een beetje jaloers op.
Grappig! Hetzelfde heb ik met mannen. Voor mij hoeft het daarom ook niet meer. Het aller ergste lijkt het mij om te belanden in een relatie met een man die mij qua innerlijk verschrikkelijk vindt, maar doet alsof hij mij aangenaam gezelschap vindt omdat hij per se een relatie wil. Gatverdamme. Gelukkig is de antipathie altijd wederzijdsquote:
Volgens mij had ik dit drie keer op de middelbare school.
Een periode waarin ik door (het denken aan) een meisje mijn standaard energieniveau ontsteeg en extreem blij / energiek was, heel veel zin had om met mijn koptelefoon hard naar muziek te luisteren, etc. Zo'n periode duurde overigens vaak niet veel langer dan een week.
Ik denk dat zo'n gevoel voor mij het dichtst is dat ik bij verliefd . zijn ben gekomen.
Maar ik ben nooit zodanig verliefd geweest dat ik écht de behoefte heb gevoeld om per se contact met een meisje te moeten opnemen of om constant bij haar te zijn / haar aandacht te trekken.
Ik ben nu 29 en heb het al jaren niet meer gevoeld. Ik val wel op vrouwen seksueel gezien, maar ik heb eigenlijk nooit een click met vrouwen
Vanavond ook weer : was op een verjaardag en op een gegeven moment beland ik met een meid die ik elk jaar op die verjaardag zie op het balkon om een sigaret te roken. Ik heb gewoon letterlijk dertig minuten naar een verhaal van haar over haar werk zitten luisteren
Echt verliefd ben ik alleen geworden op mensen die mij aan fictieve personages deden denken (en achterafctoch anders bleken te zijn waardoor de liefde snel over was) of mensen van internet (waarna de irl versie een teleurstelling bleek te zijn, omdat ze delen van zichzelf gewoon verzonnen hadden, en die verzonnen delen waren beter dan de werkelijkheid)
[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 17-02-2019 18:54:22 ]