Het kleutertopic deel 15

Ik vind het zoo duur, er zijn zoveel gratis werkjes te vinden op juffen sites.
En alles maar digitaal vind ik ook stom ik hoor er wel veel positieve verhalen over.

quote:

Op zaterdag 12 januari 2019 10:44 schreef Budabuddumbam het volgende:
Ik vind het zoo duur, er zijn zoveel gratis werkjes te vinden op juffen sites.
En alles maar digitaal vind ik ook stom ik hoor er wel veel positieve verhalen over.

Het is ook best prijzig. Zag dat een jaarabonnement iets van 95 euro kost, in 1 keer betalen. Dat is me dan weer net een brug te ver Ik weet ook niet of het over een tijdje nog interessant gevonden wordt, zonde van het geld dan.

Ik vind Squla (als leerkracht) niet veel bijzonders. Prima als je kind het leuk vindt en je hebt er het geld voor over, maar het is -zeker voor kleuters- zó belangrijk om gewoon te dóen en te ervaren. Daar wint digitaal het niet van, wat mij betreft.

Ze hebben bij ons op school een squla abonnement voor alle kinderen vanaf groep drie volgens mij.

Vooralsnog ben ik er niet zo mee bezig. Ik heb een kleuter die sinds kort roept dat hij niet naar groep drie wil, want dan moet hij leren lezen en dat kan hij al

Ik heb een kind in de kleuterklas nu Sjaak vond de eerste ochtend school (dinsdag) hartstikke leuk, maar de tweede ochtend (donderdag) wilde hij niet de klas in, want de klas zag er anders uit. De stoeltjes stonden in de kring in plaats van aan de tafeltjes. Hij weigerde pertinent. Gelukkig hebben we de afspraak gemaakt dat de lieve leidsters van de psz (zitten op 10 meter afstand van Sjaaks lokaal) helpen als het niet gaat. Dus we hebben een huilende Sjaak achter gelaten in de armen van 1 van die leidsters en ze zou kijken of ze hem mee naar boven zou nemen of in groep 1 zou achterlaten. Uiteindelijk is hij toch in groep 1 aangesloten en vond hij het wel ok de rest van de ochtend.
Dinsdag mag hij weer. Ik ben benieuwd hoe hij het dan vindt

Leuk, MevrouwCactus. En fijn van die samenwerking met psz.

Wat betreft Squla. Ik kende het niet. I is de laatste maanden ook veel bezig met leren schrijven en rekenen, maar doet dat ouderwets met pen/potlood/stift en papier en wij begeleiden het een beetje.
Eigenlijk probeer ik dat verder zo min mogelijk te sturen, alleen als zij het echt graag wil. Ik laat haar het zelf een beetje uitdokteren en zie dan dat spel en leren erg in elkaar overlopen en dat ze het ene moment iets aan het schrijven is en dan weer gaat tekenen. Soms wil ze wel feedback en soms juist niet. Ik denk dat dit goed is zo. Het leren is heel natuurlijk.

Dingen als dat Squla zijn voor mijn gevoel (nog) te schools of te veel op de prestatie gericht. Misschien zou ik het overwegen als ze duidelijk moeite had met iets en wat extras zou kunnen gebruiken.

Ik ga ook eens naar Scula kijken. Al is het maar vanwege de Nederlandse taal.

O schrijft inmiddels wel erg veel, zowel met de hand als op mijn telefoon of pc. Ze stuurt dan berichtjes naar man zijn ouders, of een vriendinnetje. wordt dan zo iets:
123456789135792468HO GAAT HET MET JULIABCDEFGHIJKLMNOPQRSUVWXYZÆØÅ
En dan 10 hartjes.

Echt heel leuk
Zo leuk dat fonetische schrijven:D

Fonetisch schrijven .
Kuiken heeft gisteren een magische pen gekregen; de inkt zie je alleen als je er met een UV lampje op schijnt. Toen kwam er een vriendje langs (wij hadden een afspraak met z'n vader), en die ging toen ook zo'n pen halen. En daarna gingen ze elkaar geheime brieven sturen. Met koeien letters op de envelop: GBRUIKJMAGISEPEN .

Ooh wat gaaf! Haha.
Ik vind de ontwikkeling nu zo leuk!

Al begint er wel wat perfectionisme door te schemeren. Daar zijn we nu wel mee bezig thuis. O is slim en snel en tezamen met woede en perfectionisme voorzie ik daar nog wel wat uitdagingen.

Tof he, dat spellen Sjaak spelt ook woorden. Een tijdje terug begon hij daar ineens mee, nu spelt hij al heel veel. Het meeste is ook nog fonetisch, vooral de Engelse woorden zijn fonetisch.

Squla hebben wij een tijdje gehad en Sjaak vond het 3 of 4 maanden erg leuk, maar daarna had hij het wel gezien. Als ik het dan een niveau omhoog zette, wilde hij wel weer even, maar dan was het toch snel weer klaar.

quote:

Op zondag 13 januari 2019 08:39 schreef Roomsnoes het volgende:
Ooh wat gaaf! Haha.
Ik vind de ontwikkeling nu zo leuk!

Al begint er wel wat perfectionisme door te schemeren. Daar zijn we nu wel mee bezig thuis. O is slim en snel en tezamen met woede en perfectionisme voorzie ik daar nog wel wat uitdagingen.

I kan het ook heel moeilijk vinden als het niet meteen goed is of als wij zeggen hoe iets beter kan, gewoon 'opbouwende kritiek'. Dan doet ze bijv haar handen over haar oren of ze wil niet meer. Daarom doe ik dat ook zeer gedoseerd en bemoei ik me er niet teveel mee. Op een gegeven moment ziet ze het zelf ook, en haar de ruimte geven om het op haar eigen manier uit te vinden levert het meeste op, bij haar, ook als het dan nog altijd niet perfect is. Ik zeg dan altijd dat ze haar best heeft gedaan en supergoed bezig is. Lief om te zien hoe ze dan helemaal straalt.

Ze zit sinds zaterdag op balletles. Ik mocht de laatste tien minuten even kijken. Met haar tong uit haar mond stond ze zo haar best te doen. .

Ik hoor hier nog niet, want N is pas 3jr5 mnd, maar ik merk dit perfectionisme ook wel bij haar. Ze wil zelden gewoon een beetje tekenen of knutselen of puzzelen. Als we het dan een keertje doen, dan moet ik het doen, niet zij ("Jij moet het doen mama!'). Alsof ze het zelf niet wil of durft te doen, omdat ze het nog niet goed genoeg kan.
Op het kdv maakt ze wel gewoon krassentekeningen zonder te klagen, dus ik merk het vooral thuis.
Zelf was ik vroeger ook zo, en dat was helemaal niet leuk...

Hebben jullie nog tips hoe ik haar hierin kan begeleiden? Misschien push ik teveel? Laatst las ze dus een woord ("H, twee A's, S' - haas!)", maar toen ik een ander woord vroeg, wilde ze niet meer...

Mijn oudste (nu 7) is ook zo. Al van baby af aan kregen we hem niet gestimuleerd om iets te oefenen (bijvoorbeeld van rug naar buik draaien door een speeltje net wat verder weg te leggen oid) als iets niet meteen lukt hoeft het van hem niet en doet hij het ook niet (zo ook met fietsen bijvoorbeeld, met zijwieltjes kwam hij niet voor uit en vond hij ook niet leuk om te oefenen, toen de zomer er na de zijwieltjes er af (want met kwam hij nog steeds niet vooruit) en hij fietste in 20 minuten (we wat later dan de meeste andere kinderen dat konden). En in eens weet hij van zichzelf dat hij het kan en doet het dan. Maar iets oefenen wat nog niet lukt wil hij echt niet.. heb dat eigenlijk altijd wel op zn beloop gelaten en kwam ook altijd goed.

Waar ik nu op school tegenaan loop bij hem (groep 4 nu) is dat hij qua niveau boven gemiddeld zit en de schoolwerkjes hem dus ook gemakkelijk af gaan en hij dus nog steeds niet weet hoe het is als iets moeilijk is en dat je ook wat fout mag doen om iets te leren. (Natuurlijk heeft hij geen 100% score en doet hij ook echt wel eens iets fout, maar hij schrijft bij wijze van liever op ‘weet ik niet’ als dat hij gaat bedenken hoe hij er dan toch achter kan komen wat het is)

Daarmee ben ik dus wel bang hoe dat zal gaan als hij op een gegeven moment wel iets tegen komt wat niet snel genoeg lukt. Of hij dan om kan gaan met falen en of hij zal doorzetten zodat het uiteindelijk wel lukt (of meteen op geeft).

Gelukkig krijgt hij op school wel extra uitdaging, met dingen die niet meteen lukken (maar krijg van hem weinig feedback daar over hoe dat gaat, tis geen prater of hij weet het niet meer.. )

Maar moraal van mijn stukje tekst. Ik twijfel nu dus of ik hem in bepaalde dingen niet meer had moeten stimuleren om te leren door trial and error in plaats van het op zn beloop te laten in de wetenschap dat alles wel goed komt.
Verder weet ik ook wel dat ik dat wel heb geprobeerd (maar wellicht niet op de juiste manier) maar dat hij daar niet voor te motiveren was. Vind het nog steeds lastig of ik het wel goed gedaan heb of hoe ik het anders had kunnen doen.
Verder dus eigenlijk geen tips en hoort bovenstaande stukje ook niet (meer) hier. Al hebben wel dingen ook in de kleuterperiode zich afgespeeld

[ Bericht 11% gewijzigd door hilliebillie op 13-01-2019 11:34:52 ]

Zo is N ook wel ja! Op het cb gezeur gehad dat ze met 8 maanden nog niet rolde... nee, ze wachtte gewoon tot ze kon kruipen en toen kon ze gelijk ook gaan zitten, langs de kantjes lopen etc. Rollen heeft ze nooit gedaan dus.
Steppen ook, dat wilde ze niet echt oefenen, maar nu kan ze het gewoon wel.
Fietsen, ze heeft nu een fiets met zijwieltjes, maar daar durft ze nog niet op. Ik verwacht dat ze dat over een half jaar ineens wel wil en het dan ook kan.

Op de basisschool was ik ook zo als jouw zoon Hillie: of ik kon het gewoon, en zo niet dan ging ik huilen (dit was misschien 3x per jaar ofzo). Maar op de middelbare heb ik wel geleerd hoe je dingen moest oefenen als ik het niet meteen kon.

Ik leg dus bij N dus dat nadruk op oefenen, dus als ze iets niet kan zeg ik 'ja, dan moet je veel oefenen, dan lukt het wel'. Maar N zegt dan 'als ik 4 ben, dan kan ik het wel'. Alsof het vanzelf gaat (is ook vaak zo )

Mijn nu groep 3 er had dat ook als peuter en kleuter. Maar altijd als zij iets zei van " want jij kan zo mooi tekenen mama" dan zei ik dat dat kwam doordat ik dat vaak had geoefend.. ook vaak benoemd dat broertje iets niet kon en dat oefenen helpt en ze kon dus ook zien dat hij eerst heel wiebelig liep en daarna echt kon lopen..
Uiteindelijk viel geloof ik het kwartje toen ik bedacht dat ik piano wilde kunnen spelen.. kan wel notenlezen.. dus ik steeds oefenen en toen merkte ze dat t dan eigenlijk snel beter gaat en ze was echt optrcht verbaast dat grote mensen soms ook moeten oefenen.
Ze heeft nu veel minder moeite ermee. Soms ineens weer wel (drama, ze zwom niet in 1x door het gat bij c), maar dan helpt t om te benoemen dat oefenen helpt en nu oefent ze al een paar weken braaf.. heel anders dan in de kleutertijd. Dan had ze gewoon besloten dat ze dat dus niet kon en had t heus niet elke week weer willen proberen..

Voorleven is inderdaad belangrijk. Laten zien dat oefenen erbij hoort, en dat jij ook dingen niet perfect doet. En grapjes maken, relativeren, zelfspot.

quote:

Op zondag 13 januari 2019 10:47 schreef Franny_G het volgende:

[..]

I kan het ook heel moeilijk vinden als het niet meteen goed is of als wij zeggen hoe iets beter kan, gewoon 'opbouwende kritiek'. Dan doet ze bijv haar handen over haar oren of ze wil niet meer. Daarom doe ik dat ook zeer gedoseerd en bemoei ik me er niet teveel mee. Op een gegeven moment ziet ze het zelf ook, en haar de ruimte geven om het op haar eigen manier uit te vinden levert het meeste op, bij haar, ook als het dan nog altijd niet perfect is. Ik zeg dan altijd dat ze haar best heeft gedaan en supergoed bezig is. Lief om te zien hoe ze dan helemaal straalt.

Ze zit sinds zaterdag op balletles. Ik mocht de laatste tien minuten even kijken. Met haar tong uit haar mond stond ze zo haar best te doen. .

Bij O is het niet eens zozeer kritiek waar ze niet tegen kan. Alhoewel - kritiek krijgt ze weinig. Misschien ook maar eens doen haha.
Maar zo zat ze net te knutselen. Allemaal driehoeken tekenen en dan uitknippen. Eerst door het lint omdat de driehoeken scheef waren. Daarna omdat ze ze scheef aan elkaar geplakt had (wilde een vlaggenlijn maken). Daarna door het lint omdat het plakband bobbelig was.

Ze lijkt echt een soort in paniek. Ze ziet natuurlijk niet dat haar motoriek bovengemiddeld is. Ze knipt echt onwijs mooi, en misschien ziet ze juist daarom kleine oneffenheidjes heel erg.Als ik met haar bezig ben ga ik heel bewust soms ook uitschieten met mijn potlood, of scheef knippen, en dan hyperbewust benoemen van "oh jee, das jammer. nou beetje plakbank er op en dan is het goed". Hopelijk pikt ze dat dan op.

Het is ook wel lastig om het beeld dat je in je hoofd hebt te moeten matchen met de realiteit. Dat is altijd zo als je iets maakt. Het is dan misschien goed om uit te leggen dat zo'n vlaggenlijn meestal machinaal gemaakt wordt, en dan is het dus helemaal netjes? Maar als je iets helemaal zelf met de hand maakt, kan dat nooit zo.

I is daar wel makkelijker in. Die zegt dan meestal: "Geeft toch niet?" en dat bevestig ik dan altijd meteen. . Ik ben zelf helemaal niet zo handig, en kan prima leven met oneffenheden, dus dat ziet I vaak genoeg en dat geef ik duidelijk mee. .

Ja zo iets zei ik ook. Ik zei dat een vlaggenlijn ook nooit recht hangt, bv. We hebben samen een jurk genaaid voor haar pop. Heb toen heel bewust verteld waar het niet helemaal ging zoals ik verwacht. Voorlevenvoorlevenvoorleven maar

Haha mooie houding van I

Ah, herkenning!! Hier ook een kind dat met alles wacht tot ze het kan. En tot op t bot gefrustreerd áls ze dan iets probeert en het lukt niet.

Maar uiteindelijk komen al die dingen altijd goed. Toen ze ruim 4 was kraste ze nog steeds, en ineens kwamen er heel gedetailleerde tekeningen, en spotte ik laatst zelfs draadmannetjes met bewegingsstreepjes en zette ze vandeweek een denkwolkje bij een bloem Mijn kleine striptekenaar (ik wou dat vroeger altijd worden)

quote:

Op zondag 13 januari 2019 08:35 schreef Burdie het volgende:
Fonetisch schrijven .
Kuiken heeft gisteren een magische pen gekregen; de inkt zie je alleen als je er met een UV lampje op schijnt. Toen kwam er een vriendje langs (wij hadden een afspraak met z'n vader), en die ging toen ook zo'n pen halen. En daarna gingen ze elkaar geheime brieven sturen. Met koeien letters op de envelop: GBRUIKJMAGISEPEN .

Net lag er een "geheime brief voor Kuiken" in de bus. Alsof ik zelf weer jong ben, ik geniet hier net zo hard van

Zo leuk ook jullie verhalen te lezen en te herkennen .

Dat perfectionisme wat jullie noemen herken ik ook in Kuiken, maar niet té erg gelukkig. Hij knutselt en tekent ook echt belachelijk veel dus er gaat best vaak iets niet helemaal zoals hij had gedacht.

Wat zijn er trouwens al veel redelijk vroeg met lezen/schrijven? Kuiken loopt duidelijk voor op zijn klas, maar volgens mij niet erg op jullie kinderen. We gaan trouwens deze maand bespreken met de juffen of hij al naar groep 2 mag/kan, iemand daar ervaring mee of ideeën bij? (Ik heb zelf groep 2 overgeslagen, maar ik kon het sociaal niet bijbenen. Daar maak ik me bij Kuiken overigens geen zorgen over.)

Ik vind klassen overslaan best tricky. Want slim of niet, een kleuter blijft een kleuter, met nog een heleboel meer ontwikkeling door te maken dan alleen cognitief.

E is best slim en kleutert bovendien bijna 2,5 jaar (jarig in april) maar dit jaar groep 2 heeft ze wel nodig.

Leuk om alles te lezen.

Burdie. Geen ervaring daarmee. Wil je hem dit jaar nog naar groep 2 doen? Of na de zomervakantie?

Hier een meisje van bijna 6 dat alleen haar eigen naam schrijft. En het woordje oor.
Ze had totaal geen interesse in letters en cijfers. Dat komt nu pas een beetje.
Volgende week zaterdag vieren we haar verjaardag alvast. En vandaag hebben we aftelkaartjes gemaakt. Zij schreef alle cijfers op.
Perfectionisme herken ik half. Ze is geel gefrustreerd als ze iets niet kan en wil het dan ook echt niet.
Aan de andere kant roept ze ook regelmatig dat iedereen het op zijn eigen manier doet.