[Reisverslag] 11 dagen Laos

Deel I - Introductie
Toen ik van mijn zomervakantie terugkwam bekeek ik mijn overgebleven vakantiedagen. 25. Shit. 13 ervan moesten voor 1 januari worden verbruikt en er kwam een erg drukke periode aan. Bovendien had mijn partner precies nul dagen over. Na een hartig gesprek besloten we dat ik het beste alleen op vakantie mocht voor die 13 dagen. Het moest wel een bestemming zijn waar zij niet te graag naartoe wou en ik wou het zelf niet te duur maken. Ik mocht dus een bestemming uitzoeken.

Gezien het zo druk was op mijn werk kon ik eigenlijk maar 2 weken weg van 25 oktober t/m 6 november. Eigenlijk is dat net iets te kort voor een verre reis, maar aan de andere kant is het weer in Europa dan ook niet zo prettig. Misschien was het alsnog mogelijk om een verre reis te maken? Dan moest mijn reis zich beperken tot een kleiner land of alleen een bepaald gebied. Een blik op mijn wegkraskaart van de wereld liet een klein niet weggekrast landje zien ten Noord-Oosten van Thailand. Laos. Toen ik in Singapore woonde had ik bijna alle landen in Zuid-Oost Azië bezocht, behalve Laos dus.

Maar wat wist ik van Laos? Eigenlijk niet veel. Ik wist waar het lag en ik wist dat het vroeger onderdeel was van Frans Indochina. Zouden ze nog Frans kunnen? Ik wist ook dat toen ik in Singapore woonde, vrienden van mij naar Laos gingen om te tuben (meer hierover later) en ze dat geweldig vonden, al zaten we toen in een totaal andere fase van ons leven. Omdat ik er zo weinig van afwist werd mijn interesse als maar verder geprikkeld.

Online onderzoek liet zien dat je eigenlijk zo’n 5 weken nodig hebt om heel Laos te zien. 3 weken voor het Noorden en nog 2 weken voor Centraal en Zuid-Laos. Zoveel tijd had ik dus niet, maar blijkbaar kon je in een kleine 10 dagen de meest belangrijke bezienswaardigheden zien. Het kon dus wel.

Vliegtickets naar Laos zijn redelijk duur. De reden hiervoor is dat er eigenlijk vrij weinig internationale vluchten zijn. Vanuit Europa moet je vrijwel altijd overstappen in Bangkok. Ik vond een retourtje Bangkok voor zo’n 420 euro met UIA en daarbij kocht ik een enkeltje Bangkok - Luang Prabang. Mijn terugreis naar Bangkok ging ik op de bonnefooi doen. Gewapend hiermee ging ik naar de luchthaven.

Deel II - Onderweg en Luang Prabang (LP)
Op de luchthaven bleek dat UIA net iets te veel weg heeft van Ryanair. Heb je je boardingpass niet uitegrint mag je 15 euro bijbetalen. Shit. Zelfs dan bleef UIA veel goedkoper dan de concurrentie. Mijn vluchten met UIA gingen redelijk (geen IFE) en om 9u35 op 26 October kwam ik aan op Suvarnabhumi International. Mijn vervolgvlucht was pas 5 uur later met AirAsia vanaf Don Mueng. Er is een gratis shuttle tussen de twee luchthavens (als je een vliegticket hebt), maar het duurt wel even - zo’n 45km in de file van Bangkok. Ik kwam echter ruim op tijd aan. Nogmaals mijn baggage afgegeven, colaatje genuttigd, boekje gelezen, ingescheept etc etc etc. Om 4uur ‘s middags was ik in Luang Prabang.

Laos hanteert een VisaOnArrival beleid. In de praktijk betekent dat dat je twee keer in een rij mag staan en iets meer dan 30 dollar mag overhandigen voordat je door mag. Officieel zou het 30 dollar moeten zijn, maar in LP komt er nog een “service fee” van 3 dollar. Corruptie, dat belooft wat. Een taxi naar mijn guesthouse kostte 50k kip. In Laos betaal je dus met kip; 1 euro is zo’n 13.000 kip. Mijn taxi was dus 4 euro. Dollars en Thaise Baht worden vaak geaccepteerd, maar ik had het gevoel dat je beter in kip kon betalen. Cash is king natuurlijk.

Het was dus vrij laat toen ik bij mij guesthouse aankwam maar ik had net genoeg energie om een schemerwandeling te maken. LP staat bekend als de culturele hoofdstad van Laos. De oude stad is eigenlijk een mooie combinatie tussen Franse koloniale architectuur en boeddhistische tempels. Wat meteen opviel was dat de tempo heel veel lager lag dan in Thailand. De Mekong vloeide langzaam voorbij de mensen die langs de promenade slenterden. Chill. Geen wolkenkrabbers (ik denk niet dat er veel gebouwen waren van meer dan 5 verdiepingen) en weinig verkeer.


Centraal LP

Qua eten stelde Laos vooral teleur. De eerste avond had ik Khao Soi (bekend noedelsoepje uit Noord-Thailand). Dat was lekker, maar de Thaise versie is net iets beter. Al met al is het eten daar een combinatie tussen de keukens van (Noord-)Thailand en Vietnam, maar minder goed uitgevoerd. Uiteindelijk kreeg ik talloze variaties van Pho (Bo) (Vietnamese noedelsoep met rundvlees), Som Tum (pittige salade van groene papaya), Bahn-mi (rijkelijk gevuld stokbroodje) en Khao Soi. De Lao beweren dat dit hun gerechten zijn. Mocht dat waar zijn, dan hebben de Thai en de Vietnamezen ze beter gemaakt. Een typisch Lao gerecht is Laab (of Larp). Ik heb dat twee keer gehad en beide keren was het goor. Het is een soort van vleessalade. Eigenlijk vlees met kruiden. Er bestaat ook een rauwe versie, maar dat vond ik te gedurft. De Lao eten heel veel kleefrijst, maar daar word je ook niet blij van. Gelukkig kun je er de lekkerste soorten fruit krijgen (en vaak in de vorm van een smoothie). De hygiëne bleek oké te zijn.

Ik was al rond 20u terug op mijn kamer en ging ik slapen. Ik had slecht geslapen op het vliegtuig en wou ik de volgende dag al vroeg opstaan. Rond 2 uur ‘s ochtends werd ik wakker. Jet lag dacht ik en ging ik mijn telefoon checken. Het was immers avond geworden thuis en hoopte ik op een berichtje van mijn partner. Het licht van mijn telefoon liet ook iets anders zien. Vanuit de raam kwam een dunne ijzeren haak van zo’n 3-4 meter (denk aan een hengel) waarmee iemand van buiten mijn kleren (die op de grond lagen) probeerde op te pikken. Thank you jet lag (en gelukkig laat ik mijn portemonee niet in mijn broekzak als ik ga slapen). Ik heb ze niet kunnen pakken, maar ik zag dat het eem kind was. Erg jammer. Blijkbaar is er in Laos meer kleine criminaliteit dan in de omringende landen. Zo hoorde ik van meerdere reizigers dat ze iemand kenden die beroofd was in Laos. De mensen van de guesthouse hadden iets van “bon, kan gebeuren, ze hebben toch niets mee gekregen” wat ik te nonchalant vond. Ik twijfelde de hele nacht (want na zoiets kun je moeilijk gaan slapen) of ik een andere guesthouse ging zoeken, maar besloot alsnog te blijven. Wel werd ik veel voorzichtiger met mijn spullen.

Om 5u ‘s ochtends werd het tijd om op te staan. Elke ochtend voor zonsopgang is er de “alms giving ceremony” de monniken komen op straat om aalmoezen te krijgen van de lokale bevolking. In LP is dit uitgegroeid tot een ware toeristische attractie. De monniken komen elke ochtend naar buiten en lopen een vaste route achter elkaar. Ze krijgen dan eten van de mensen die zijn komen opdagen (boeddhistische monniken zijn afhankelijk van aalmoezen om te overleven omdat ze niet mogen werken, blijkbaar). Vandaag de dag zijn er echter evenveel toeristen als monniken. Wat vroeger een sereen ritueel was is nu een geweldige foto-op voor Koreaanse groepen. Aan de andere kant stralen de monniken nog steeds rust uit omdat ze volledig stil zijn. Al met al een bijzondere combinatie.


Alms giving ceremony

Toen de zon opging was de ceremonie voorbij. Na mijn ontbijt had ik nog steeds een volle dag voor me. Ik besloot daarom te beginnen met een boottochtje naar de Pak Ou grotten. De grotten zijn zo’n 2uur ten noorden van LP waar de Ou rivier samenvloeit met de Mekong. De verschillende grotten zijn gevuld met boeddhabeeldjes, maar eigenlijk doe je zo’n tocht om de Mekong te zien en niet voor de grotten.


Rivierkinderen


Pak Ou

Terug in LP had ik nog voldoende tijd om een aantal tempels te bezoeken, waaronder Wat Xieng Thong en het Koninklijk Paleis met het Pha Bang Buddha beeldje. Centraal LP is eigenlijk een verzameling van tempels. Ik denk dat ik minstens een dozijn Wats heb gezien. Voor de zonsondergang ging ik naar de Phu Si heuvel voor de mooie panorama's. Ik kon heel goed slapen, mede omdat ik mijn raam op slot had gedaan.


Wat Ho Pha Bang


Wat Aham


Phu Si zonsondergang

De volgende dag wou ik het wat rustiger aandoen. Ik begon met een bezoek aan TAEC (Traditional Arts and Ethnology Centre) om meer over Laos te leren. Je hebt er heel veel verschillende bevolkingsgroepen. De Lao Loum (Laagland Lao, ook Lao-Tai) zijn de grootste groep met zo’n 50% van de bevolking. Nauw verwaand aan Thailand, dit is wat de meeste mensen verstaan onder Lao, al is het zo dat er veel meer “Lao” sprekers zijn in Thailand dan in Laos en is de onderscheid tussen Thai en Lao vrij recent ontstaan. 20-30% van de bevolking zijn Lao Thong (hoogland Lao) - verschillende Mon-Khmer groepen die austoaziatische talen spreken (Khmer bijvoorbeeld). Dan heb je nog de Lao Soung met 10 a 20% die Ming-Yao talen spreken - de Hmong zijn een belangrijke groep onder de Lao Soung. Vroeger sloegen de benamingen op waar de verschillende groepen te vinden waren: de Lao-Tai in de buurt van de rivieren, de Lao Thong hoger in de heuvels en de Lao Soung nog hoger op. Dit staat niet langer vast, maar omdat de grond in de buurt van de rivieren veel vruchtbaarder is heeft dat geleid tot permanente welvaartsverschillen, naast het feit dat de Lao Loum gewoon met meer zijn en vrij makkelijk de minder ontwikkelde groepen hebben kunnen onderdrukken. Vandaag is er weinig ethnisch conflict, maar nog geen 10 jaar terug was dat anders. Wat dat betreft is Laos vrediger dan bijvoorbeeld Myanmar of zelfs Thailand.

In de namiddag ging ik naar de Tat Kuang Si waterval. Dat was erg mooi, mede omdat als je omhoog loopt op een gegeven moment door de waterval zelf moet stappen. Ik heb daar ook mooi kunnen zwemmen. Ik had ook veel geluk met mijn groepje - er was een Australische accountant met wie ik een beetje kon babbelen. Een van de nadelen van alleen reizen is dat je je ervaringen met niemand kunt delen behalve dmv whatsapp laat ‘s nachts. Dat was wel fijn. De meeste toeristen in Laos zijn... anders.


Tat Kuang Si

Deel 3 Phonsavan
Daar kwam ik vrij snel achter tijdens de busreis naar Phonsavan. Wat volgens mijn guesthouse 9 uur moest zijn bleek uiteindelijk een busrit van 11u30 te zijn over nog geen 300km. De bergen lieten het niet toe om veel sneller dan 30km/u te rijden vooral door de vele bochten. Mijn bus was voor de helft gevuld met locals en de andere helft waren toeristen. Twee Ieren, een meisje uit Singapore en een heleboel Fransozen. Ik denk dat meer dan de helft van alle westerse toeristen in Laos uit Frankrijk komt. De rest is min of meer je typische Gap Year mix, Maar vooral heel veel Fransozen. Helaas is mijn Frans uitstekend en kan ik ze niet negeren. Het was dus erg pijnlijk, maar onderweg werden we beloond met hele mooie vistas. Eenmaal in Phonsavan gingen de Fransen samen een guesthouse zoeken, ze vroegen mij of ik mee wou, maar gelukkig had ik vooraf gereserveerd en bleek ik in hetzelfde guesthouse te zitten als de Ieren.


Een vista

Phonsavan is de hoofdstad van Xieng Khuang Province, maar voelde vooral als een groot dorp gebouwd aan beide kanten van de weg naar Vietnam. Veel toeristen zijn er niet. Toen ik een restaurantje zocht kwam ik alle mensen van de bus tegen. Er waren nog twee grotere “groepen” en nog een paar aangespoelde backpackers. Gezien de ligging ging ik voor na-aap Vietnamees eten al werd ik gewaarschuwd om Thit cho te vermijden - hond. Dit is natuurlijk makkelijker als je je menukaart kunt lezen ipv moet kiezen uit verschillende plaatjes. Gelukkig weet ik dat hondsvlees een delicatesse is en daarom duurder zou moeten zijn - ik ging voor de goedkopere opties. Pho Bo it is.

De voornaamste reden om naar Phonsavan te gaan is de Plain of Jars. In de hele provincie vindt met sites met stenen bokalen die tussen 500v Chr en 200n Chr daar zijn neergezet. Er zijn er duizenden, Niemand weet door wie ze gemaakt zijn of waarom. En als ik bokaal zeg, dan heb ik het niet over iets van 20cm. Nee. Tussen 1 en 3 meter hoog en even breed. De mensen in Laos hopen dat de Plain of Jars in 2019 als UNESCO Werelderfgoed wordt benoemd. Dat zullen we pas over zo’n 7 maanden weten. De meeste mensen gaan vanaf Phonsavan op een brommer. De Ieren en ik besloten om samen een auto met gids te regelen (Airco!). Ze waren ongeveer even oud als ik en waren bezig met een Gap Year voordat ze gingen verhuizen van Londen terug naar Ierland (Brexit?).


Plain of Jars


Nogmaals Plain of Jars

Een tweede reden om Phonsavan te bezoeken is de geheime oorlog die er plaats vond. Het is eigenlijk een uitloper van de Vietnamoorlog. Laos werd in 1953 onafhankelijk van Frankrijk. De Fransozen wilden Vietnam behouden terwijl Laos eigenlijk onrendabel was. Na de nederlaag bij Dien Bien Phu in 1954 moesten de Fransen Vietnam verlaten. De Amerikanen zagen hun kans om de communisten tegen te werken door de regering van Laos te steunen. De Vietnamezen zagen dan hun kans om de Amerikanen tegen te werken door de communistische rebellen te steunen (Laos liep Vietnam een beetje achter, een communistische partij werd er pas in 1955 opgericht, al hadden de Lao vrijheidsstrijders al nauwe banden met de Viet Minh). In 1961 besloot de CIA dat dit niet genoeg was en richtten ze een eigen legertje op. De Hmong werden onafhankelijkheid beloofd als ze voor de Amerikanen tegen de Vietnamezen zouden vechten. Zo’n 30.000 hmong werden gerekruteerd uit Phonsavan en omstreken. Long Tien Airbase ten zuiden van Phonsavan werd de belangrijkste vliegveld van Air America (van de film met Mel Gibson en Robert Downey Jr). De Vietnamezen vonden dat niet koosjer en stuurden zo’n 40.000 troepen naar Xieng Khuang (naast de duizenden die in het zuiden van Laos de Ho Chi Minh trail gebruikten). Dat was een probleem voor de Amerikanen dus ze deden wat de Amerikanen heel goed kunnen - alles platgooien.
In totaal vlogen de Amerikanen 580.000 bombardeer missies boven Laos waarbij 2 miljoen ton aan bommen werden gegooid waaronder 270 miljoen clustermunities. 80 miljoen van de clustermunities explodeerde niet en daardoor is 35% van Loas verontreinigd met UXO (onontplofte munitie). Elk jaar zijn er 300 slachtoffers van UXO in Laos, waarvan 40% kinderen. Vaak in Xieng Khuang. Ik bezocht de kantoren van MAG (mine advisory group) en UXO Lao in Phonsavan om meer hierover te leren, ook zag ik een team van MAG die bezig was met het schoonvegen van een veld. Het was echt schokkend om achter te komen hoe gevaarlijk die clustermunities zijn en de verhalen te lezen van mensen die gewond zijn geraakt. (Sommige clustermunities lijken behoorlijk op de ballen die men gebruikt voor jeu de boules en is het geen wonder dat kindjes ermee gaan spelen - zo’n bom ontploft na x aantal omwentelingen...)

Deel IV Vang Vieng, Vientiane en terug
Na Phonsavan nam ik de bus naar Vang Vieng. Eigenlijk waren er maar 3 passagiers. Een Vietnamees, het meisje uit Singapore en ik. De route was pijnlijk, maar het ging sneller dan van LP naar Phonsavan (eigenlijk moesten we eerst 135km terug op dezelfde weg, maar we gingen sneller omdat het een veel kleiner busje was.

Vang Vieng was vroeger berucht met het tuben. In een opgeblazen binnenband van een tractor een rivier afgaan. Eigenlijk ging het niet om het tuben zelf maar dat je bij allerlei bars ging stoppen om je helemaal plat te zuipen met goedkope buckets (Lao whiskey en een mixer in een emmertje). Daarna ging je slingeren en springen in de rivier. Elke maand stierf er een toerist (verdronken, gebroken nek, hartaanval, OD). In 2012 gingen een paar westerse landen druk uitoefenen omdat er te veel doden vielen en werd alles schoongeveegd. Nu is Vang Vieng een stadje waar je alle typische adventure dingen kunt doen. En ja je kunt nog steeds tuben, er zijn gewoon minder bars en geen slings meer. Verder is Vang Vieng super populair met Koreaanse toeristen, blijkbaar wordt er een Koreaanse show daar opgenomen (en het is heel erg mooi daar). Ze zijn er met duizenden.

Omdat ik me te oud voelde om te tuben wou ik kajakken. Het bleek veel goedkoper om een toer te boeken waar je dus ook een lagune en een grot bezocht dan alleen te kajakken. Ik dacht dat dat kwam omdat je dan met meer mensen samen zou kunnen zijn. Ik bleek de enige te zijn die die dag geboekt had. Ik was dus alleen - jippie. Een van de grotten was vrij cool. Hij is dus half onderwater dus eigenlijk moet je gaan tuben om hem te bezoeken. Je springt in een tube en trekt je voort op een touw. De lagune was oké maar ik was echt de enige daar. Toen werd het tijd om te kajakken. Om kosten te besparen mocht ik en mijn gids beginnen waar we gedropt werden voor de lagune en de grotten. In totaal zo’n 13km ipv de 7km die mij beloofd waren. Zij blij, ik blij. Onderweg passeerden we ook het stukje waar getubed wordt. Het zag er leuk uit, maar voor mij hoefde dat niet. Op het einde, waar de tubers uitstappen, bood ik mijn gids een biertje aan. 13km kajakken is behoorlijk veel als je dat al 10 jaar niet meer gedaan hebt. Ik ging met een voldaan gevoel terug naar mijn guesthouse. Mijn armen deden wel pijn.

De volgende dag ging in mountainbiken, gewapend met een kopie van de Lonely Planet Motorcycling West Vang Vieng Loop. 26km. Je zou denken: Ha! Peanuts. Dat dacht ik ook. Het is redelijk plat alleen heb je wel een mountainbike nodig en voel je het de volgende dag erg goed in je kont. Een wegdek is er niet echt, het zijn gewoon stenen en steentjes. Toch liever dat dan een brommer. Drie "blue lagoons" en een grot later was het tijd voor de zonsondergang vanuit Pha Ngeun. Je komt eigenlijk heel veel Koreanen in all-terrain buggies tegen op de loop. Totaal onnodig zo'n buggy. Mijn MTB was top.


Zonsondergang

Iets wat je heel duidelijk ziet in Vang Vieng en omstreken is de bouw van de Vientiane-Boten spoorweg. Laos heeft nu 0km spoor, maar China gaat daar verandering in brengen. Een project van 6mld dollar, gefinancieerd voor 28% door China en voor 60% door leningen van China. Gebouwd volledig door de China Railway Group, onderdeel van de Kunming-Singapore rail-link van de One-Belt-One-Road initiative. De 414 km tussen Vientiane en Boten moeten in totaal in 5 jaar klaar zijn en dit door behoorlijk bergachtig terrein. (De HSL is 125km lang en duurde 9 jaar)

Na Vang Vieng was het tijd voor Vientiane, de hoofdstad. De 140km zijn op de belangrijkste weg van Laos. Kuilen kuilen kuilen. In totaal 2 rijbanen. 4 uur. Dat viel nog mee.

Vientiane kent een aantal mooie tempels, wat koloniale architectuur, een gouden stupa, een park met boeddha beeldjes en een triomfboog (I shit you not). Daarnaast heb je mooie zonsondergangen over de Mekong. Voor Lao begrippen is Vientiane een metropool. Ze hebben zelfs meerdere shopping malls. Vanuit een globaal perspectief blijft het laid back. Weinig verkeer, rustig tempo, alles chill.


Zonsondergang over de Mekong (Thailand aan de overkant)


Buddha Park


Haw Pha Kaeo


Pha That Luang


Patuxai

Na Vientiane werd het tijd om terug te keren naar Bangkok. Je hebt directe bussen tussen de twee steden, maar omdat ik nog een beetje tijd had besloot ik om mijn reis te onderbreken in Udon Thani. Wat vooral opviel was het verschil tussen Laos en Thailand. De 30km van Vientiane naar de grens doe je op een weg met 2 rijbanen. Steek je over naar Thailand heb je meteen een snelweg met 6 banen. Een nachtbus naar Bangkok en een metroritje naar de luchthaven later mocht ik inschepen op mijn vlucht naar Kiev en daarna door naar Brussel.

Kosten
Vluchten - +-500e
Ter plekke uitgegeven: +-385e
Totaal: +- 885euro

quote:

Op maandag 7 januari 2019 00:02 schreef MaJo het volgende:
Tof verslag! Maar heb wel het idee dat je het land niet heel bijzonder vindt? Zelf zou ik graag nog eens naar Laos, Vietnam en Cambodja willen maar dat is in 1 reis niet te doen hè?

Ik denk dat Mr.Ping gelijk heeft.je gaat naar Laos als je de andere ZO Aziatische landen al gezien hebt, maar het is zeker een interessante reis juist omdat er zo veel minder toeristen zijn. Het is qua gevoel ook totaal anders. In Vietnam en Thailand zie je de locals keihard werken (om hun leven te verbeteren). Laos is easy going - als er maar genoeg eten is om te overleven. De Fransozen zeiden blijkbaar dat de Vietnamezen rijst zaaien, dat de Cambodjanen voor de rijst zorgen en dat de Lao luisteren hoe de rijst groeit.
Laos, Vietnam en Cambodja zijn te combineren maar je moet genoeg tijd hebben, ik zou 5 weken echt als een minimum zien.

quote:

Op maandag 7 januari 2019 00:07 schreef liesje1979 het volgende:
Miro, wat kan jij toch leuk schrijven! Lekker verslag van een volgens mij mooie reis. Misschien maar beter om niet meer met je (nieuwe ) vriendin te reizen ook! Ik verwachte min of meer dat de kayak stuk ging, er in de grot een giftige slang in je nek zou vallen en dat de remmen van je mountainbike het zouden begeven tijdens het afdalen.

Maar serieus. ik zou echt een enorm wtf moment hebben met die haak, en het zou wel even duren voor ik door zou hebben waar ik naar zat te kijken met mijn slaapdronken hoofd. En dan zou ik vervolgens dood gaan aan een hartaanval en blinde paniek. Gingen ze weg toen ze het licht van je telefoon zagen? Of moest je echt de confrontatie opzoeken? En dat de guesthouse er dan zo laconiek op reageert.

Bedankt voor het delen, met veel plezier gelezen.

Ik ga het inderdaad veel liever mijn mijn vriendin op vakantie, maar ik heb gewoon veel meer vakantiedagen waardoor ik ook in 2019 alleen op vakantie zal kunnen.

Dat met de haak was echt niet leuk. Echt op dag 1 al. Ze vluchten toen ik het licht aandeed en meteen opstond. Ik had iets van: Wat zie ik nou. Als ik het slimmer had aangepakt en het licht niet aan had gedaan, had ik misschien een ijzeren haak als souvenir.

Zoals ik hierboven schreef zijn de Lao luier dan hun buren. Tenminste dat is de stereotype. Aan de andere kant zou het kunnen dat ze met de rovers samenspannen. Ik zal het nooit weten, maar ik begrijp ook dat je aan de Lao politie niet zo veel hebt.

quote:

Op maandag 7 januari 2019 07:29 schreef polariteit het volgende:
Leuk geschreven verslag met mooi foto's! Leuk hier eens wat van te lezen, zo veel hoor ik niet over Laos

Daarom ook een reisverslag. Onze vakantie naar Indonesië was erg leuk, maar ik had weinig toe te voegen op wat anderen al gedaan hebben (behalve misschien over de aardbeving in Lombok vorig jaar - we kwamen een dag later aan op Lombok wegens gebrekkige info en moesten ons reis aanpassen, maar hebben zelf niets ernstigs meegemaakt)

quote:

Op maandag 7 januari 2019 11:08 schreef SeLang het volgende:
Mooi verslag! Laos is inderdaad super laid back.

Hadden ze in Vang Vieng nog steeds die bars met Friends en Family Guy? Toen ik daar was (8 jaar geleden) vond ik het gruwelijk de decadentie daar en de drugs. Maar kennelijk hebben ze die tubing en drugs scene dus opgeschoond. Net als jij had ik een fiets gehuurd en een flink stuk gefietst in de omgeving langs een aantal lagoons en grotten en naar een aantal dorpjes. Erg mooi landschap! Ik vond dat een hoogtepunt van het Laos gedeelte van mijn reis. Toen waren er nog geen Koreanen op quadbikes, althans niet dat ik mij kan herinneren. Afgezien van het gedeelte tot de eerste lagoon en grot net buiten de stad kwam ik geen andere toeristen meer tegen.

Die kleding vissende dief is wel iets nieuws. Zoiets had ik nog nooit gehoord!

Het is dus flink opgeschoond. Er zijn nog een of twee bars die, meer uit traditie, Friends en Family Guy laten zien elke avond, maar over het algemeen is het vrij "familie-vriendelijk" geworden. Happy pizza is nog steeds te in sommige bars te vinden, maar zeker niet in het openbaar.

De dief was niet naar mijn kleding te vissen natuurlijk maar naar mijn portemonee/gsm die misschien in mijn broekzak zouden zitten.