R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nou, therapie was prettig, ik moet morgen naar school om te praten over hoe nu verder. Mijn klachten houden nog aan, lijkt mij dus dat ik nog niet veel kan.
Ik zit trouwens te denken, hoe doe ik het straks met solliciteren en referenties? Want ik weet nu al dat deze werkgever niet tevreden is (logisch ook). Maar ik ga ook naar een ander vakgebied, ofwel lesgeven op hbo, dus kan ik dan collega's van voor de burnout vragen? En wat vertel ik over de burnout zelf?
Ik zit trouwens te denken, hoe doe ik het straks met solliciteren en referenties? Want ik weet nu al dat deze werkgever niet tevreden is (logisch ook). Maar ik ga ook naar een ander vakgebied, ofwel lesgeven op hbo, dus kan ik dan collega's van voor de burnout vragen? En wat vertel ik over de burnout zelf?
1 stap tegelijk, ga nou eerst maar eens voor je eigen geestelijke gezondheid zorgen, de rest kan wachtenquote:Op dinsdag 8 januari 2019 16:09 schreef ChristmasRoses het volgende:
Nou, therapie was prettig, ik moet morgen naar school om te praten over hoe nu verder. Mijn klachten houden nog aan, lijkt mij dus dat ik nog niet veel kan.
Ik zit trouwens te denken, hoe doe ik het straks met solliciteren en referenties? Want ik weet nu al dat deze werkgever niet tevreden is (logisch ook). Maar ik ga ook naar een ander vakgebied, ofwel lesgeven op hbo, dus kan ik dan collega's van voor de burnout vragen? En wat vertel ik over de burnout zelf?
Ben ik mee bezig, mij helpt het als ik iets heb waar ik naartoe werk. Ik ga slecht op teveel onzekerheden.quote:
[..]
1 stap tegelijk, ga nou eerst maar eens voor je eigen geestelijke gezondheid zorgen, de rest kan wachten
die strategie heeft goed voor je gewerkt he? Toch?quote:
[..]
Ben ik mee bezig, mij helpt het als ik iets heb waar ik naartoe werk. Ik ga slecht op teveel onzekerheden.
(Sorry, teveel Dr Phil gekeken)
Of je formuleert een klein doel (met behulp van je therapeut)en werkt daar naartoe, je neemt veel te grote stappen
Ik wil nog iets zeggen over dat autisme.
Probeer het niet te zien als iets waardoor je compleet anders bent dan anderen. Als je de diagnose krijgt, houdt het in dat in vergelijking tot de gemiddelde mens minder goed verbanden kan leggen tussen prikkels die je waarneemt en interne gedachten en gevoelens die je ervaart. Het houdt absoluut niet in dat je dat helemaal niet kan.
Ik heb die diagnose zelf niet, maar wel lang in de veronderstelling geweest dat ik het had omdat andere mensen daarvan uitgingen. Ik heb wel andere diagnosen.
Als je aanhoort dat je zoiets hebt, wordt de nadruk zo gelegd op alles waarin je anders bent dan anderen en waarin je minder goed bent dan anderen. Iedereen heeft zijn dingen waarin hij minder goed is. Als bij iedereen eveneens daarop de focus gelegd wordt, heeft iedereen dezelfde soort burn-out klachten als jij, want het vreet behoorlijk veel energie om om te kunnen gaan met zo'n negatief zelfbeeld. Overprikkeld worden is ook niet iets wat alleen mensen met ASS kennen: in de huidige samenleving voelt iedereen zich gebombardeerd door een storm van prikkels.
Het is te makkelijk gezegd door te zeggen dat je positiever over jezelf moet denken. De problemen waardoor je je belemmerd voelt, zijn er immers gewoon. Het heeft geen zin om jezelf geforceerd aan te praten dat je goed bent zoals je bent, terwijl je tegelijkertijd merkt dat je door de problemen niet in het leven staat zoals je zou willen. Het is daarbij helemaal niet verkeerd als je jezelf wilt ontwikkelen.
Ik heb zelf pas geleden een goed gesprek gehad met mijn psych en ze zei dat ik moet proberen om de focus van mijn vermeende stoornissen af te houden.
Jij zou dat ook kunnen doen door bijvoorbeeld wanneer je je erg overprikkeld voelt niet tegen jezelf te zeggen "ik heb last van mijn autisme" maar "ik heb last van overprikkeling". Je ontkent daarmee je problemen niet, maar je haalt daarmee wel de lading eraf waardoor je het gevoel kan krijgen dat er iets mis is met jou waardoor jij inferieur zou zijn t.o.v. anderen.
Probeer het niet te zien als iets waardoor je compleet anders bent dan anderen. Als je de diagnose krijgt, houdt het in dat in vergelijking tot de gemiddelde mens minder goed verbanden kan leggen tussen prikkels die je waarneemt en interne gedachten en gevoelens die je ervaart. Het houdt absoluut niet in dat je dat helemaal niet kan.
Ik heb die diagnose zelf niet, maar wel lang in de veronderstelling geweest dat ik het had omdat andere mensen daarvan uitgingen. Ik heb wel andere diagnosen.
Als je aanhoort dat je zoiets hebt, wordt de nadruk zo gelegd op alles waarin je anders bent dan anderen en waarin je minder goed bent dan anderen. Iedereen heeft zijn dingen waarin hij minder goed is. Als bij iedereen eveneens daarop de focus gelegd wordt, heeft iedereen dezelfde soort burn-out klachten als jij, want het vreet behoorlijk veel energie om om te kunnen gaan met zo'n negatief zelfbeeld. Overprikkeld worden is ook niet iets wat alleen mensen met ASS kennen: in de huidige samenleving voelt iedereen zich gebombardeerd door een storm van prikkels.
Het is te makkelijk gezegd door te zeggen dat je positiever over jezelf moet denken. De problemen waardoor je je belemmerd voelt, zijn er immers gewoon. Het heeft geen zin om jezelf geforceerd aan te praten dat je goed bent zoals je bent, terwijl je tegelijkertijd merkt dat je door de problemen niet in het leven staat zoals je zou willen. Het is daarbij helemaal niet verkeerd als je jezelf wilt ontwikkelen.
Ik heb zelf pas geleden een goed gesprek gehad met mijn psych en ze zei dat ik moet proberen om de focus van mijn vermeende stoornissen af te houden.
Jij zou dat ook kunnen doen door bijvoorbeeld wanneer je je erg overprikkeld voelt niet tegen jezelf te zeggen "ik heb last van mijn autisme" maar "ik heb last van overprikkeling". Je ontkent daarmee je problemen niet, maar je haalt daarmee wel de lading eraf waardoor je het gevoel kan krijgen dat er iets mis is met jou waardoor jij inferieur zou zijn t.o.v. anderen.
Herkenbaar, ik zit een beetje in hetzelfde schuitje, maar kan zeggen dat een lange vakantie dat gevoel niet meteen weg zal nemen. Als je terugkomt is dat gevoel meteen weer terug...quote:Op maandag 7 januari 2019 23:43 schreef lunamatic het volgende:
[..]
Dat vind ik op de een of andere manier een moeilijke stap. Aan de ene kant heb ik het gevoel dat ik me aan stel en dat het allemaal zo'n vaart nog niet zal lopen, maar aan de andere kant merk ik in mijn omgeving dat het dus wel kan gebeuren, ook, of misschien wel juist bij mensen die het allemaal zo prima voor elkaar leken te hebben. Vandaar dus het onderbuikgevoel dat ik moet oppassen.
Aan de ene kant denk ik dat dit met een lange vakantie al een stuk beter zou zijn, maar ja, zoveel vakantiedagen heb ik niet
Don't let my username fool you...
Ja, ik werk ook aan dingen in therapie.
Ik besef dat pubers en ik geen match zijn, juist ook vanwege mijn handicap. Maar lesgeven kan ik, en contact met volwassenen gaat goed. Dus ik heb mezelf in elk geval het doel gesteld dat ik na mijn ziekte en contract op een hbo ga werken. Dat idee geeft hoop, het idee dat ik mijn opleiding niet heb vergooid etc.
Ik besef dat pubers en ik geen match zijn, juist ook vanwege mijn handicap. Maar lesgeven kan ik, en contact met volwassenen gaat goed. Dus ik heb mezelf in elk geval het doel gesteld dat ik na mijn ziekte en contract op een hbo ga werken. Dat idee geeft hoop, het idee dat ik mijn opleiding niet heb vergooid etc.
|
|
