[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #18 Vrijwillige opname

quote:

Op zaterdag 15 december 2018 18:59 schreef LordofLeaves het volgende:
@geeninspiratie1235; ik merkte het door het gros aan gebroken relaties en stuk gelopen vriendschappen. Niemand vindt mij leuk.

quote:

Op zondag 16 december 2018 00:34 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Oke bedankt voor de verduidelijking. Maar ik kan me niet voorstellen dat je dat pas doorhad toen je het boek had gelezen? Of had je met het boek ontdekt dat het door jeborderline kwam? Hoe wist je dan zo zeker dat jouw eigen gedrag verkeerd was en niet dat van al die anderen? Heb je je gedrag door het boek kunnen veranderen zodat mensen jou nu wel leuk vinden?

quote:

Op zondag 16 december 2018 10:42 schreef LordofLeaves het volgende:

Nee, klopt. Ik wist wel dat er het een en ander speelde. Destijds viel het mijn (ex) vriendin ook al ook. De Wikipedia gaf mij al wat informatie en de uiteindelijke diagnose plaatste veel puzzelstukjes op hun plaats. Het boek ging dieper in op de stof omtrent borderline. Vaak denken mensen bij borderline aan 14 jarige meisjes die zichzelf snijden en niet te handhaven zijn of alles bij elkaar liegen en bedriegen.

Ik kwam er vanzelf achter doordat ik een patroon van angsten en de daarop volgende boosheid begon te herkennen. En ja, ik heb mijn gedrag wel wat kunnen bijstellen. Althans, dat vind ik.

quote:

Op zondag 16 december 2018 11:19 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dus eigenlijk heb je jezelf kunnen diagnosticeren en behandelen aan de hand van het boek? Wat maakt dat je jezelf dan wel voor een deel hebt kunnen bijstellen, maar nog niet voor 100%? Werden niet al je gedachten/gedrag besproken in het boek? Of heb je tot een zekere hoogte er controle op en tot een zekere hoogte niet?

quote:

Op zondag 16 december 2018 11:46 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Op welke manier heb je je gedrag bij kunnen stellen? En, wat merk je daar van?

quote:

Op zondag 16 december 2018 13:33 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ah ok, dat heb ik me op de een of andere reden al heel jong aangeleerd.. Iedere vorm van confrontatie vermijden, want dat loopt slecht af.

quote:

Op zondag 16 december 2018 13:29 schreef LordofLeaves het volgende:

Nee, ik las dat boek pas tijdens de Vers training. Kreeg het te leen van een psycholoog, inmiddels gekocht maar uitgeleend. Ik heb het kunnen bijstellen door een niet zo'n goede manier van denken. Als ik weer in zo'n situatie zit, dan neem ik afstand van mensen. Dan laat ik niks meer van me horen en dat soort dingen. Misschien is het weer een vorm van manipulatie, ik weet het niet. Het werkt wel, ik zit weinig in conflicten met anderen. Gedrag werd wel besproken in dat boek en ook sommige gedachten. En nee, ik krijg nooit volledige controle. Als ik het wil, dan breek ik het contact met mensen af. Ook niet goed, maar dat vind ik nog altijd beter dan om helemaal weer te gaan flippen tegen mensen die het niet verdienen.

quote:

Op zondag 16 december 2018 17:11 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Win-win toch? Niemand dood en geen drama..

quote:

Op zondag 16 december 2018 20:42 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou ja, dat is goed toch. Dat doe ik ook, ik isoleer mezelf als ik me slecht voel. Maar het is inderdaad geen ideale oplossing als je iemand bent die zich snel eenzaam voelt. Of je vrienden erdoor verwaarloost, zoals ik doe als ik het gevoel heb dat het inderdaad niet anders kan. Ik voel me persoonlijk niet eenzaam maar wel schuldig, ook al is zelfs dat niet logisch omdat ik mezelf ook slecht gezelschap vindt dus het is niet alsof anderen heel veel missen. Toch missen ze dan wel het idee dat ik moeite doe of zo. Maar het is inderdaad beter dan kwaad of achterdochtig worden zonder reden. Ik heb er nu alleen nog last van als ik ergens ben waar ik niet direct weg kan en ineens kwaad wordt of het idee krijg dat de mensen om me heen gestoord zijn. Ik kan me dan wel inhouden maar toch merken anderen het aan mij. Heb jij dat ook nog wel eens of heeft het boek daarmee ook wel geholpen?

quote:

Op zondag 16 december 2018 21:21 schreef Lurf het volgende:
Drama's met jezelf blijf je houden. Als je borderline hebt ben je zelf waarschijnlijk degene die je het meeste haat. Ik herken het wel van vroeger; nog steeds eigenlijk. Hoe meer ik om iemand geef, hoe zwart-witter het wordt en hoe moeilijker het is om de relatie veilig en gelijkwaardig te houden. Afstand houden is uiteindelijk ook niet de oplossing gebleken. De kunst (voor mij) is, om leuk met iemand om te kunnen gaan zonder in zijn of haar huid te willen kruipen. Ik ken maar weinig mensen waarmee me dat lukt, en dat zijn in alle gevallen personen waarmee ik op enig moment een crisis doorgemaakt heb en die me daarna niet de rug toegekeerd hebben. Ik heb er nooit zo bij stil gestaan, maar ik mag me er wel gelukkig mee prijzen dat ze er zijn.

quote:

Op maandag 17 december 2018 09:23 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Jep, de zelfhaat is het ergste van allemaal met op plaats twee de verlatingsangst. Mensen minder op de huid zitten is wel een goede tip. Misschien kan ik er iets mee.

quote:

Op zondag 16 december 2018 20:47 schreef LordofLeaves het volgende:
Voor mij snijdt het mes aan twee kanten. Ik wil niet alleen zijn, maar toch is het alleen zijn het beste voor mij (gok ik). Ik hoef mij dan aan niemand te storen of te ergeren, maar zo spreek ik bijna ook niemand meer. De mensen in mijn directe omgeving hebben geen last meer van mijn gedrag, maar toch. Het zou fijn zijn als het eens weg zou gaan en ik normaal zou functioneren.

Ja, ik moet in sociale situaties altijd weg kunnen gaan als ik dat wil. In een groep kan ik mij heel alleen voelen. Als ik ergens ben, dan wil ik binnen een paar seconden alweer ergens anders zijn. Niet thuis, maar ook niet daar. Niet dat ik er een hekel aan heb om bij vrienden en familie te zijn, maar het voelt zo benauwend aan. Alsof mensen te snel in mijn personal space komen.

quote:

Op maandag 17 december 2018 09:33 schreef Burner82 het volgende:

Ik isoleer mezelf altijd, van jongs af aan al gedaan. Ik kan ook rustig maanden niks van me laten horen, zonder iemand te missen. Totaal geen behoefte aan contact.
En als het dan toch moet, ben ik er na een paar uur helemaal klaar mee, dan begin ik me te ergeren. Dan heb ik een paar uur vrolijk gedaan zoals het hoort, daarna komt de ware ik weer naar boven zeg maar.

quote:

Op maandag 17 december 2018 12:19 schreef Lurf het volgende:

[..]

Ik vind dat zelf ook nog steeds heel moeilijk. Uiteindelijk gaat het om het vertrouwen dat anderen het goed met je voor hebben, ook als ze dat niet voortdurend laten weten. Ik kan nog steeds helemaal van streek raken als iemand vijf minuten te laat is voor een afspraak, of als ik niet dezelfde dag een reactie krijg op een mail. Maar met cgt-techniekjes (G-schema) en wat mindfulness-oefeningen lukt het dan meestal wel om rustig te blijven en af te wachten en dan komt het doorgaans ook wel goed. Wat mij ook helpt is, om te vertellen wat ik voel in zo'n situatie. Dat heb ik wel echt moeten leren en ik vind het nog steeds heel spannend, maar vaak haalt het wel de angel uit de situatie.

quote:

Op maandag 17 december 2018 12:42 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dit is erg herkenbaar ja. Vooral het direct alweer weg willen. Ik kan me nooit op mijn gemak voelen bij anderen, ik voel dan spanning in mijn lichaam die niet weggaat ondanks al die stomme ademhalingsoefeningen die ze voorschrijven. Mijn enige hoop hierin is dat het misschien ooit went en ik ooit als gevolg van ouder worden wel op een normale manier met anderen om kan gaan, ondertussen experimenteer ik maar wat met supplementen/nootropics maar geen enkele heeft dit probleem tot nu toe weg kunnen nemen.