Een interessante vraag, waarop ik niet direct een antwoord op weet. Ik kan het eigenlijk alleen maar vanuit mijn eigen oogpunt beantwoorden. Ik denk dat ik hier voor 95% spreek (maar hoop op een lager percentage , zodat ik hier zelf ook nog iets van op steek).
Of nee, niet eens helemaal waar, mijn neefje had al heel vroeg (ver voor zijn tiende al nostalgische gevoelens naar voor zijn geboorte). En ja dat herken ik dan wel weer bij mezelf.
Ik kijk af en toe op TV naar oude filmpjes van ver voordat ik geboren was... en ergens maakt het me vrolijk al die oude beelden... en ergens ook verdrietig om beelden te zien waarvan 90% van de mensen al dood zijn, en de rest oud en verwelkt zijn.
Oude filmpjes en foto's waarin ik zelf te zien ben... eigenlijk hetzelfde: ik zie mijn familie (waarvan de meerderheid al dood is... en familieleden die nog steeds leven, maar waar ik doorgaans een minder sterke emotionele band heb.
En ja net als bovenstaande verlang ik naar de momenten... maar in tegenstelling tot bovenstaande verlang ik niet terug naar de hele periode. Ik verlang alleen terug naar de hoogtepunten.
En ik voel me nog steeds niet afgeschreven, ook al ben ik bijna 50, in juni ging ik met mijn vader, zijn beste vrienden en zijn overgebleven jongste broer en gezin en aanhang naar Turkije.
Ik heb toch nog twee keer iets gehad wat leek op chance... Een ziekenhuis medewerkster die goed Duits sprak, en een prachtige hotelmedewerkster in haar mid twinties... De laatste pas op de dag voor de nacht dat ik wegging... helaas.
Niet door stoer te zijn, niet door grootspraak... maar gewoon door ietwat nederig te zijn, zonder te overdrijven. Gewoon door bij de hotelbar een drankje te bestellen met please en thank you.
Dat zijn ze daar niet echt gewend... nette omgangsvormen. Maar het werkt gewoon...
Gewoon mensen als mensen behandelen... niet als onderdanen!
De mooie buitenbar dame van ons all in hotel die overal en altijd stoïcijns bleef maakte op mijn laatste dag 2 keer extra contact met mij, op menselijk niveau, met grapjes (in zover ze dat met haar gebrekkige kennis van Engels of Duits kon). Iets wat ik haar nooit eerder zag doen naar wie dan ook.
En dan kom ik toch terug op jouw vraag... over de nostalgie.
Ik denk dat je moet kijken wat in de nostalgie nog werkt en wat niet. Niet alles werk meer en niet voor alles en iedereen. Maar wie het verleden begrijpt, begrijpt vaak ook waar we naar toe gaan.
Dit jaar heb ik geleerd dat je gedragen als een gentleman je nog steeds ver kan brengen. En ja... er iets jonger uitzien dan dat je bent gaat niet tegen je werken.