Dit is ook echt hoe ik mijn toekomst graag zie. Het perspectief van altijd single blijven benauwt mij, en het niet krijgen van een gezin(sleven) zou ik als een enorm gemis zien in mijn leven, het lijkt me erg fijn.
Maar het vreemde is, dat het bij mij altijd een toekomstperspectief blijft. Toen ik begin 20 was dacht ik : ja dat lijkt me wel wat, maar over een paar jaar, nu nog geen behoefte aan : ik geniet van mijn leven. Toen ik mid-20 was, was mijn standpunt nog precies hetzelfde. Nu ben ik bijna dertig, en is mijn standpunt nog steeds precies hetzelfde
Dit terwijl ik dus wél een relatie/gezinswens heb, maar het is telkens ''niet nu, maar over een paar jaar''. Alleen ben ik nu natuurlijk wel op een leeftijd dat ik onderhand het eens serieus moet gaan nemen. Dit leidt bij mij tot hele tegenstrijdige gedachten. Enerzijds is er dus de oprechte wil om ooit een gezin te stichten. Dit is echt een wens van mijzelf, niet opgelegd door de maatschappij, familie o.i.d. Anderzijds ben ik -eigenlijk onveranderd t.o.v. toen ik 23 was ofzo- er nog steeds van overtuigd dat ik er nog niet aan toe ben, niet meer dan toen ik begin 20 was.
Het idee benauwt mij soms zelfs een beetje : ik heb nu mijn eigen huis, volledige vrijheid wat ik doe in mijn vrije tijd, hoef aan niemand verantwoording af te leggen. Vorige week was ik nog bij een vriend thuis aan het eten doordeweeks, en ik irriteerde me zelfs aan het feit dat zijn vriendin constant door het huis liep te dwarrelen. Ik stelde mezelf voor hoe ik dat zou vinden, en ik zou er gek van worden. Eerst aan het prutsen met de strijkbout, daarna in de keuken een of andere moeilijke thee met verse theekruiden aan het maken, vervolgens nog vier keer door het beeld heenlopen terwijl we voetbal zaten te kijken. Ik dacht echt : sjezus, je zou dit elke dag maar hebben
Al met al dus een nogal tegenstrijdig verhaal. Enerzijds heb ik dus wel echt een relatiewens, anderzijds blijft het voor mij telkens een langetermijn wens, waarvan de termijn steeds lijkt te verschuiven en niet dichterbij komt.
zijn er hier users die dit herkennen? Ik vroeg me af wat dan wijsheid is. Of gewoon pas eraan beginnen/er moeite voor gaan doen zodra ik me er klaar voor voel. Of het juist wél proberen en er tijd/moeite in investeren, i.v.m. de kans dat het toch wel blijkt te bevallen als het zover is..
En nou niet de vriendin van van je maat versieren he?
Aangezien dat gevoel nu al 10 jaar duurt, en je wel de wens hebt, is dit eigenlijk geen optie.quote:Op dinsdag 13 november 2018 18:57 schreef LlucMajor het volgende:
Of gewoon pas eraan beginnen/er moeite voor gaan doen zodra ik me er klaar voor voel.
Dat 'lopen dwarrelen' hoort bij het samenwonen. Jullie keken voetbal, zij had andere prioriteiten. Hij zal het wel voor lief nemen omdat het betekent dat ie daarnaast ook de lakens deelt met haar, en alle pluspunten die daarbij komen kijken.quote:Of het juist wél proberen en er tijd/moeite in investeren, i.v.m. de kans dat het toch wel blijkt te bevallen als het zover is..
. Zou nu niet meer zonder willen.Je wil er dus niks voor doen vooralsnog, maar toch voelt het niet ok ofzo?quote:
Ik (bijna 30) weet al een aantal jaren dat ik mijn toekomst zie met een gezin: vrouw, kinderen, etc.
Dit is ook echt hoe ik mijn toekomst graag zie. Het perspectief van altijd single blijven benauwt mij, en het niet krijgen van een gezin(sleven) zou ik als een enorm gemis zien in mijn leven, het lijkt me erg fijn.
Maar het vreemde is, dat het bij mij altijd een toekomstperspectief blijft. Toen ik begin 20 was dacht ik : ja dat lijkt me wel wat, maar over een paar jaar, nu nog geen behoefte aan : ik geniet van mijn leven. Toen ik mid-20 was, was mijn standpunt nog precies hetzelfde. Nu ben ik bijna dertig, en is mijn standpunt nog steeds precies hetzelfde
Dit terwijl ik dus wél een relatie/gezinswens heb, maar het is telkens ''niet nu, maar over een paar jaar''. Alleen ben ik nu natuurlijk wel op een leeftijd dat ik onderhand het eens serieus moet gaan nemen. Dit leidt bij mij tot hele tegenstrijdige gedachten. Enerzijds is er dus de oprechte wil om ooit een gezin te stichten. Dit is echt een wens van mijzelf, niet opgelegd door de maatschappij, familie o.i.d. Anderzijds ben ik -eigenlijk onveranderd t.o.v. toen ik 23 was ofzo- er nog steeds van overtuigd dat ik er nog niet aan toe ben, niet meer dan toen ik begin 20 was.
Het idee van een leuke partner is doorgaans toch wel dat je enigszins bij elkaar past en ook moeite doet om het passend te houden. Dat je dan dus ook met enige liefde rekening houdt dat de ander voetbal wil kijken zonder ervoor langs te lopen. Omgekeerd net zo, dat jij het ook lang niet zo een probleem zal vinden om een en ander aan te passen. Compromissen sluiten is toch wel een belangrijk onderdeel, tenminste ik ga even uit van deze regio voor het gemak.quote:Het idee benauwt mij soms zelfs een beetje : ik heb nu mijn eigen huis, volledige vrijheid wat ik doe in mijn vrije tijd, hoef aan niemand verantwoording af te leggen. Vorige week was ik nog bij een vriend thuis aan het eten doordeweeks, en ik irriteerde me zelfs aan het feit dat zijn vriendin constant door het huis liep te dwarrelen. Ik stelde mezelf voor hoe ik dat zou vinden, en ik zou er gek van worden. Eerst aan het prutsen met de strijkbout, daarna in de keuken een of andere moeilijke thee met verse theekruiden aan het maken, vervolgens nog vier keer door het beeld heenlopen terwijl we voetbal zaten te kijken. Ik dacht echt : sjezus, je zou dit elke dag maar hebben
Overigens is dat ook iets waar je wel een beetje naar toe groeit, zolang je niet meteen samen gaat hokken.
Er zijn wel vaker topics hierover of in het verlengde er van, zoals: R&P / Verliefd zijn op iemand die geen interesse in je toont Als je iets echt wil, dan zul je daar doorgaans ook echt iets voor moeten doen zeg maar..quote:Al met al dus een nogal tegenstrijdig verhaal. Enerzijds heb ik dus wel echt een relatiewens, anderzijds blijft het voor mij telkens een langetermijn wens, waarvan de termijn steeds lijkt te verschuiven en niet dichterbij komt.
zijn er hier users die dit herkennen? Ik vroeg me af wat dan wijsheid is. Of gewoon pas eraan beginnen/er moeite voor gaan doen zodra ik me er klaar voor voel. Of het juist wél proberen en er tijd/moeite in investeren, i.v.m. de kans dat het toch wel blijkt te bevallen als het zover is..
Wijsheid lijkt me dat als je echt zo een relatiewens hebt, je begint met een leuk vrouwmens op te duiken en het daar gewoon eerst eens leuk mee hebt.
!Onmogelijke afweging.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 13-11-2018 20:09:22 ]
En niet elke vrouw loopt voor het beeld tijdens het voetbal kijken, die van mij ging bijv gewoon zelf weg die avond of sporten ofzo als ze wist dat er vrienden kwamen.(niet altijd natuurlijk)
Maar alsnog als je echt een klik hebt zul je dingen ook veel meer voor lief nemen, mischien door het langer en langer uit te stellen creëer je alleen maar meer
bindingsangst.
Zoiets hoop ik ook op inderdaadquote:Op dinsdag 13 november 2018 19:22 schreef Zolderkamer het volgende:
Herkenbaar.. Maar als je een echte match hebt boeit het opeens allemaal niets meer.. En een match komt nooit op het moment dat jij dat wilt.. Maar die lopen altijd door het beeld op het moment dat je er niet op zit te wachten..
En nou niet de vriendin van van je maat versieren he?
Dat alle ''problemen'' vervallen zodra je de juiste persoon ontmoet, om het cliché maar even te benoemen. Toch maak ik me daar ook wel eens zorgen over. Ik ben er denk ik niet gemakkelijker op geworden, naar mate ik ouder ben. Wel gewoon onder vrienden, op werk, etc. Maar in privé kan ik minder goed -lang- mensen om mij heen verdragen dan voorheen.
Als tiener/begin twintiger kon ik nog een heel (regenachtig) weekend met vrienden bij iemand thuis ''chillen''. Nu heb ik het met de meeste mensen na een paar uurtjes wel weer gezien. Zelfs als mijn zussen/ouders op bezoek komen, denk ik na een paar uurtjes van : jongens, het is wel weer mooi geweest. Maar hopelijk is dat ook normaal en vervalt ook dit bij het ontmoeten van ''de juiste''.
Je ontmoet gewoon een vrouw met wie je goede vrienden kan zijn maar die jij wel aantrekkelijk vindt en zij jou. Dan ga je meer met elkaar om en dan groeit er vanzelf iets. Ik zou er niet teveel over nadenken en gewoon doen.
Het is niet dat ik er niets voor wil doen, alleen het voelt op dit moment nog niet als iets wat ik per direct wil.quote:
[..]
Je wil er dus niks voor doen vooralsnog, maar toch voelt het niet ok ofzo?
[..]
Het idee van een leuke partner is doorgaans toch wel dat je enigszins bij elkaar past en ook moeite doet om het passend te houden. Dat je dan dus ook met enige liefde rekening houdt dat de ander voetbal wil kijken zonder ervoor langs te lopen. Omgekeerd net zo, dat jij het ook lang niet zo een probleem zal vinden om een en ander aan te passen. Compromissen sluiten is toch wel een belangrijk onderdeel, tenminste ik ga even uit van deze regio voor het gemak.
Overigens is dat ook iets waar je wel een beetje naar toe groeit, zolang je niet meteen samen gaat hokken.
[..]
Er zijn wel vaker topics hierover of in het verlengde er van, zoals: R&P / Verliefd zijn op iemand die geen interesse in je toont Als je iets echt wil, dan zul je daar doorgaans ook echt iets voor moeten doen zeg maar..
Wijsheid lijkt me dat als je echt zo een relatiewens hebt, je begint met een leuk vrouwmens op te duiken en het daar gewoon eerst eens leuk mee hebt.
De manier waarop mijn leven nu loopt en is ingericht, vind ik prettig : een goede afwisseling tussen (sociale) activiteiten/teamsport en tijd voor mezelf om me terug te trekken en te ontspannen. Ergens benauwt het idee mij dus een beetje om iemand te hebben die hier (in mijn huis) ook zou wonen, naast ikzelf.
Tegelijkertijd lijkt het toekomstperspectief van een vrouw/kinderen mij wél weer veel leuker dan nog jaren als single te blijven. Zie het als een oliebol : het is een lekkernij, je kunt ervan genieten en je hebt er zin in, maar waarschijnlijk niet op een bloedhete dag in augustus als je op het strand zit met een cocktail, dan moet je er nog even niet aan denken. Echter als de omstandigheden juist zijn, dan wel. Beetje slechte vergelijking
Maar je snapt hopelijk mijn punt.Kloptquote:
Hoe langer je eraan went om alleen te worden hoe moeilijker de overgang gaat worden.
Ik schrik er ook wel eens van hoe eigengericht ik ben geworden, vooral sinds ik mijn eigen appartement heb en geen huisgenoten meer. Stap in de goede richting is dat ik me tegenwoordig (godzijdank bijna) gelukkig wel begin te vervelen op doordeweekse avonden. Voorheen had ik het in mijn eentje prima naar mijn zin en kon ik me tot het slapengaan om 24:00 kostelijk vermaken, nu komt het vaak voor dat ik om 21:00 maar naar mijn nest ga omdat ik me dood verveel. Misschien leidt dat tot nieuwe behoeften en wensen.
Theoquote:
Dan ga je eerst gewoon daten en als het bevalt ga je latten. Maar ja, dan moet je wel iets anders gaan doen dan nu..quote:
[..]
Het is niet dat ik er niets voor wil doen, alleen het voelt op dit moment nog niet als iets wat ik per direct wil.{/quote]
Onder de streep is het dus een bewuste keuze om er momenteel niks voor te doen..
[quote]De manier waarop mijn leven nu loopt en is ingericht, vind ik prettig : een goede afwisseling tussen (sociale) activiteiten/teamsport en tijd voor mezelf om me terug te trekken en te ontspannen. Ergens benauwt het idee mij dus een beetje om iemand te hebben die hier (in mijn huis) ook zou wonen, naast ikzelf.
En wat doe je aan die omstandigheden? Juist ja..quote:Tegelijkertijd lijkt het toekomstperspectief van een vrouw/kinderen mij wél weer veel leuker dan nog jaren als single te blijven. Zie het als een oliebol : het is een lekkernij, je kunt ervan genieten en je hebt er zin in, maar waarschijnlijk niet op een bloedhete dag in augustus als je op het strand zit met een cocktail, dan moet je er nog even niet aan denken. Echter als de omstandigheden juist zijn, dan wel. Beetje slechte vergelijking
quote:
Dus ja eerst gewoon een vriendin regelen. En niet elke vriendin is dezelfde, mijne loopt tijdens een film ofzo niet voor het scherm langs onnodig. Is ook maar net wat je er zelf van maakt.
Maar ja over je kinderen heb je niet de keuze tenzij je adopteert. Daarbij kan je best wel wat cringy dagen hebben. Als je al geirriteerd raakt door wat jij noemt.. dan zal je geduld nog wel flink getest worden als je kinderen krijgt
Ja ik herken het zeker. Ik irriteer me ook dood aan onbekende mensen en aan hun gewoontes, in dit geval dus deze post. Zit je posts op Fok te lezen en dan lees je weer een post van iemand die zelf al gepland heeft dat hij een relatie wil, maar liever niet de vrouw erbij wil want tja die hebben toch irritante gewoontes. Wat wil je dan? Bevestiging dat vrouwen zo zijn en je beter een man kunt zoeken of niemand? Of dat er ook uitzonderingen zijn en als je verliefd wordt dan maakt het je niet meer uit enz.? Ik dacht in ieder geval wel sjezus, je zou dit elke dag maar hebbenquote:
Het idee benauwt mij soms zelfs een beetje : ik heb nu mijn eigen huis, volledige vrijheid wat ik doe in mijn vrije tijd, hoef aan niemand verantwoording af te leggen. Vorige week was ik nog bij een vriend thuis aan het eten doordeweeks, en ik irriteerde me zelfs aan het feit dat zijn vriendin constant door het huis liep te dwarrelen. Ik stelde mezelf voor hoe ik dat zou vinden, en ik zou er gek van worden. Eerst aan het prutsen met de strijkbout, daarna in de keuken een of andere moeilijke thee met verse theekruiden aan het maken, vervolgens nog vier keer door het beeld heenlopen terwijl we voetbal zaten te kijken. Ik dacht echt : sjezus, je zou dit elke dag maar hebben
Al met al dus een nogal tegenstrijdig verhaal. Enerzijds heb ik dus wel echt een relatiewens, anderzijds blijft het voor mij telkens een langetermijn wens, waarvan de termijn steeds lijkt te verschuiven en niet dichterbij komt.
zijn er hier users die dit herkennen? Ik vroeg me af wat dan wijsheid is. Of gewoon pas eraan beginnen/er moeite voor gaan doen zodra ik me er klaar voor voel. Of het juist wél proberen en er tijd/moeite in investeren, i.v.m. de kans dat het toch wel blijkt te bevallen als het zover is..
En het probleem is? Je bespaart vrouwen nu de valse hoop dat je een gozer bent die aardig voor ze zal zijn en hun gewoontes kan verdragen, terwijl je in werkelijkheid je alleen maar dood ergert aan hen en je vriendin slechts een noodzakelijk onderdeel van je scenario van een zogenaamd "perfect" leven zou zijn,dat je niet voor niets zo lang uitstelt
[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-11-2018 22:53:35 ]
Is er een moment dat je ergens geen messengevecht van maakt?quote:
[..]
Ja ik herken het zeker. Ik irriteer me ook dood aan onbekende mensen en aan hun gewoontes, in dit geval dus deze post. Zit je posts op Fok te lezen en dan lees je weer een post van iemand die zelf al gepland heeft dat hij een relatie wil, maar liever niet de vrouw erbij wil want tja die hebben toch irritante gewoontes. Wat wil je dan? Bevestiging dat vrouwen zo zijn en je beter een man kunt zoeken of niemand? Of dat er ook uitzonderingen zijn en als je verliefd wordt dan maakt het je niet meer uit enz.? Ik dacht in ieder geval wel sjezus, je zou dit elke dag maar hebben
En het probleem is? Je bespaart vrouwen nu de valse hoop dat je een gozer bent die aardig voor ze zal zijn en hun gewoontes kan verdragen, terwijl je in werkelijkheid je alleen maar dood ergert aan hen en je vriendin slechts een noodzakelijk onderdeel van je scenario van een zogenaamd "perfect" leven zou zijn,dat je niet voor niets zo lang uitstelt
Hij heeft niet echt ervaring met vrouwen, hij ziet niet zijn vriend die met haar in bed ligt, hij ziet haar voor het beeldscherm lopen. Hij ziet niet haar die het huis probeert op te ruimen zodat hij dat niet hoeft, hij ziet die irritante vrouw die domme thee maakt. Je hebt gelijk maar geen reden om hem zo erg aan te vallen daarop. Je gaat een kind ook niet uitlachen als die huilt als ie geen lolly krijgt of wel?
Waar dan?quote:
Enerzijds heb ik dus wel echt een relatiewens
Behalve dat je beweert dat je het zou hebben, lees ik niks ervan terug en zelfs ronduit en overduidelijke argumenten dat je het absoluut _niet_ hebt...
"Ik ben dol op vis" - "oh, welke vis eet je dan vaker?" - "niks, ik eet nooit vis"
Heb je wel een relatie gehad? Contacten die dat zouden kunnen worden? Date je?
Nee ik lach de ts ook niet uit maar het gaat me meer om zijn mentaliteit. Misschien idd geen reden om zo kwaad op hem te worden, maar ik kan niet tegen deze arrogantie, als je vind dat iemand slechte gewoontes heeft zeg er wat van tegen die persoon zelf maar ga niet neerbuigend lopen doen en dan ook nog denken dat zo iemand alsnog gewoon een relatie met je wil. Blijf dan single, ik begrijp het gewoon niet. Maar de toon van mijn reactie was niet echt nodig misschien nee als hij niet zo arrogant is als hij overkomt (als hij dat wel is boeien negatieve reacties hem immers toch niet).quote:
Is er een moment dat je ergens geen messengevecht van maakt?
Je hebt gelijk maar geen reden om hem zo erg aan te vallen daarop. Je gaat een kind ook niet uitlachen als die huilt als ie geen lolly krijgt of wel?
Oke en als we door deze arrogantie heenkijken, wat zouden we hem dan voor tips kunnen geven om hem te helpen? Behalve dat hij single moet blijven, wat hij niet wilquote:Op dinsdag 13 november 2018 23:47 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Nee ik lach de ts ook niet uit maar het gaat me meer om zijn mentaliteit. Misschien idd geen reden om zo kwaad op hem te worden, maar ik kan niet tegen deze arrogantie, als je vind dat iemand slechte gewoontes heeft zeg er wat van tegen die persoon zelf maar ga niet neerbuigend lopen doen en dan ook nog denken dat zo iemand alsnog gewoon een relatie met je wil. Blijf dan single, ik begrijp het gewoon niet. Maar de toon van mijn reactie was niet echt nodig misschien nee als hij niet zo arrogant is als hij overkomt (als hij dat wel is boeien negatieve reacties hem immers toch niet).
Laten we hem helpen aan een vrouw, misschien valt het allemaal wel mee en kan ze 100 keer door het beeldscherm lopen en boeit het hem niet omdat hij dan een vrouw heeft.Hij moet ook de negatieve aspecten van het hebben van een vriendin accepteren/mee leren leven. Niemand is perfect, ook niet je vriendin. Daar moet je elke dag mee om kunnen gaan, net zoals zij met jouw negatieve aspecten om moet gaat.
Misschien moet je je eens afvragen waarom je er blindelings vanuit gaat dat je ooit een vrouw en kinderen wil. Zoals je schrijft, komt het eerder over alsof je zo opgevoed bent en dat dit een keuze is die je maakt met je verstand. Ondertussen zegt je hart iets totaal anders en schuif je het op de lange baan.
Ik denk dat dat nog een vrij abstract scenario is. En met een serieuze relatie zou hij er achter kunnen komen of het hem dan nog steeds iets lijkt (want dan wordt het realistisch en concreter).quote:
Misschien moet je je eens afvragen waarom je er blindelings vanuit gaat dat je ooit een vrouw en kinderen wil. Zoals je schrijft, komt het eerder over alsof je zo opgevoed bent en dat dit een keuze is die je maakt met je verstand. Ondertussen zegt je hart iets totaal anders en schuif je het op de lange baan.
En hij wil niet iets mislopen dat hij misschien heel graag wil.
Wat is er met je nick gebeurd?quote:
[..]
Ik denk dat dat nog een vrij abstract scenario is. En met een serieuze relatie zou hij er achter kunnen komen of het hem dan nog steeds iets lijkt (want dan wordt het realistisch en concreter).
En hij wil niet iets mislopen dat hij misschien heel graag wil.
Wie was dit?quote:
Op 
Chai!quote:
Ah nee.quote:
Die heeft zichzelf door de shredder laten halen bij Danny.quote:
Er zijn maar weinig fokkers van wie ik dat oprecht jammer vind, maar Chai was er wel één van. Hopelijk duikt er nog een keer een kloon op.quote:Op woensdag 14 november 2018 14:11 schreef Ludachrist het volgende:
[..]
Die heeft zichzelf door de shredder laten halen bij Danny.
Bedanktquote:Op woensdag 14 november 2018 14:15 schreef Seven. het volgende:
[..]
Er zijn maar weinig fokkers van wie ik dat oprecht jammer vind, maar Chai was er wel één van. Hopelijk duikt er nog een keer een kloon op.
quote:
quote:
Je hebt fans.
