Familieprobleem

Vraagje aan TS: waarom voel jij je zo snel vernederd? Kwam het ook al in een ander topic van je tegen en snap het eigenlijk niet zo goed.

quote:

Op zondag 21 oktober 2018 18:09 schreef EmmyW het volgende:

[..]

Het is een mentaal dingetje. Ik wil te graag aardig gevonden worden en juist daarom stoot ik veel mensen af. Snap niet hoe dat werkt, maar ik probeer nu wat neutraler over te komen. Niet zo emotioneel meer

Ik zat vroeger ook zo in elkaar. Nog steeds wel, maar niet meer extreem ongezond zeg maar.

Aardig gevonden worden is een ding, maar wil je ook dat mensen respect voor je hebben? Of wil je dat ze je niet serieus nemen omdat je toch niet voor jezelf op durft te komen? Dat ze met alles weg kunnen komen. Want dat gevoel geef je de mensen in je leven als je enkel stilstaat bij hun behoeftes.

Uiteindelijk leef je maar één keer he. Jouw leven. Niet die van je vader. Focus je op mensen die JIJ vriendelijk vind. Mensen die je wel met respect behandelen.

En laat gasten als je pa los. Die veranderen echt niet en slepen je alleen maar naar beneden. Die hebben schijt aan jouw gevoelens hoor. Je moet ervoor knokken om gerespecteerd te worden, gaat niet vanzelf. Grote kans dat je pa je alleen maar meer respecteert als je een keer aan jezelf denkt en het contact mindert. Maar dat respect heb je niet nodig om gelukkig met jezelf te zijn. Nu nog wel, maar dat komt omdat je nog afhankelijk bent van hem.

quote:

Op zondag 21 oktober 2018 20:30 schreef EmmyW het volgende:

[..]

Denk dat ik sws weinig tolerantie over heb na herhaaldelijke disrespect. Op een gegeven moment is de maat vol. Persoonlijk vind ik het erg vernederend als iemand je telefoon afpakt en letterlijk zegt dat je te ziek bent om het te doen, terwijl daar helemaal geen reden voor was. Of dat een extreme reactie van mijn kant is, dat weet ik niet. Ik zeg wat ik voel

Ik denk dat je erg overgevoelig reageert op gedrag van anderen.
Iemand pakt je telefoon niet af om je te vernederen, maar omdat hij/zij er niet bij stilstaat dat je het vervelend kan vinden. Je vernederd voelen is wel een erg sterke reactie op zulk gedrag.

quote:

Op zondag 21 oktober 2018 20:42 schreef EmmyW het volgende:

[..]

Kijk daar maak je een denkfout. Mijn pa is niet logisch. Hij zou me niet meer respecteren. Zo zit ie gewoon niet in elkaar. Hij zou me dood negeren en zelfs verachten. Ik denk om dat te vermijden doe ik alles om hem te pleasen. Maar als ik 1 dingetje verkeerd doe, negeert hij mij. Zoals vandaag..ik kan nu doodvallen. Zo gaat dat. En wat bedoel je knokken voor respect? Ik heb heel mijn leven geknokt voor alles. Ben moe. Heb op mijn manier geknokt voor beetje liefde. Niets gekregen. Wil het opgeven. Ik weet dat als ik het opgeef er niets meer is

Met knokken voor respect bedoel ik dat je je nu als een voetveeg gedraagd. Mensen rennen zo over je heen. Inclusief je pa. Waarom? Omdat je het toe laat. Je doet er niks tegen. Jij bent zo’n type die sorry zegt voor gedrag waar de andere partij eigenlijk sorry voor zou moeten zeggen.

En oké, misschien respecteert je pa je ook niet als je wel opeens voor jezelf opkomt en het contact mindert/verbreekt, maar dat is dan toch verder zijn probleem? Je kan jezelf dan tenminste recht in de spiegel aankijken, wetende dat je in ieder geval genoeg zelfrespect hebt getoond. Dat jij wel moeite in het contact hebt gestopt.

Sorry, maar vooralsnog klink je vooral als iemand die graag een slachtofferrol aanneemt. Snap ik, want dat is makkelijk. Het is de schuld van anderen, etc. Maar je kan er dus wel degelijk wat aan doen. Geen excuusjes maken voor zijn gedrag, maar erover zeuren help je jezelf ook niet mee vooruit als je er ondertussen toch niks aan doet. Bedoel ik helemaal niet vervelend, maar mij hielp het om dat soort advies te krijgen vroeger. Je hebt niks aan mensen die enkel beamen wat voor klootzak het wel niet is en hoe zwaar je het wel niet hebt.

quote:

Op zondag 21 oktober 2018 19:36 schreef zarGon het volgende:

[..]

Ik vind je fascinerend.

Meerdere mensen hebben je hier hetzelfde advies gegeven: neem afstand / minder het contact / laat hem los.

In plaats van in te zien dat dat wellicht wel zo verstandig is en dat je aan jezelf moet denken... denk jij wéér aan je vader.

Je zegt dat hij er schijt aan heeft als je hem minder spreekt.
Je zegt dat hij je nog meer gaat negeren.
Je zegt dat je dan nog minder respect krijgt.
Je zegt dat hij je zelfs gaat haten.

HET MAAKT GEEN FUCK UIT HOE JE VADER ZICH GAAT VOELEN.

Het nemen van afstand is niet voor je vader, HET IS VOOR JOU.

Contact met je vader is giftig, naar en negatief. Zo iemand moet je niet in je leven willen én niet in je leven hebben.

Het gaat erom dat jij niet meer in aanraking komt met zo iemand, zodat JOUW LEVEN plezierig wordt.

JIJ, JIJ, JIJ. Denk aan je zelf.

Erg goede post

Het contact met jouw vader beschadigt jou Emmy.

Je hebt met beide handen een hete kachel vast zonder te beseffen dat je je ernstig brandt.

Je moet LOS van die kachel (je vader). Met hulp.

Hoeveel en wat voor mensen heb je om je heen staan waar je wel liefde en waardering vandaan voelt komen? We kunnen hier wel allemaal zeggen dat je het contact met je vader moet verbreken maar als je verder niemand hebt snap ik dat dat niet zo snel gedaan is.

quote:

Op zondag 21 oktober 2018 21:08 schreef EmmyW het volgende:

[..]

Ik weet echt niet beter dan dit.

Als een voetveeg behandeld worden, is normaal voor mij. Weet het verschil niet tussen goed en slecht. Die grenzen zijn al lang vervaagd. Mijn hoofd op dat gebied is een rommeltje. Is te vergelijken met mensen die seksueel misbruik hebben ervaren. Die weten vaak totaal niet wat ze met hun seksualiteit aanmoeten.

En als ik een vorm van vernedering meen te ervaren, reageer ik extreem of juist heel erg passief/apathisch of ik ga huilen.

En ik denk echt dat ik de schuldige ben. Dat ik fout zit. Dat ik slecht en gek ben. Ik zit nu steeds die situatie te analyseren. Wat had ik beter kunnen doen? Wat als dit....wat als dat. Maar ik kom er gewoon niet uit, voel me waardeloos. En wil geen slachtoffer zijn, maar voel me zo zwak. Ik moet morgen vroeg opstaan om te werken, het vermoeit me nu al wetende dat ik hele dag fake moet doen terwijl ik mezelf zo ongelukkig voel

Eerste stap lijkt me sowieso therapie. Want als je zo over jezelf denkt dan kunnen wij roepen wat we willen, maar dan komt het toch niet binnen. Liefde begint bij jezelf.

En toch om het maar even gezegd te hebben: ja, het is jouw schuld. Begrijp me niet verkeerd: je verdiend liefde en respect, maar als je die dingen niet eens voor jezelf voelt dan kan je moeilijk verwachten dat anderen het voor je gaan doen zeg maar. Alles begint bij jezelf.

Wat je pa doet is gewoon kut en dat is volledig zijn ''schuld''. Maar zolang je niet liefde voor jezelf voelt en voor jezelf opkomt...is het wel jouw schuld dat hij het kan blijven doen zeg maar (jou zo behandelen).

Succes in ieder geval!

quote:

Op zondag 21 oktober 2018 15:09 schreef EmmyW het volgende:
Oh heb ik vaker gedaan. Maar hij is dan altijd de slachtoffer en ik de wegloper.

volgens wie ? volgens het oordeel van je vader zelf?
Waarom laat je dat ook door hem bepalen, terwijl je nu zegt dat je het liefst zelfstandig en onafhankelijk wilt zijn?

Eigenlijk behandel je jezelf al niet met respect, je doet dingen waarvan je weet dat die niet dat opleveren wat je wil bereiken.

De reactie van je vader is eigenlijk een spiegeling van het disrespect dat je juist jezelf ook toont... je gedraagt je slap en onderdanig naar hem toe en hij heeft vermoedelijk daaraan ook een hekel en blijft net zo lang je vernederen totdat je je eens verweerd.

Jouw vader zal vooral respect hebben voor een kind dat zich verweert, gewoon ook Nee tegen hem zegt en zich niet laat leiden door wat hij loopt te miepen....
En bovenal voor een zoon/dochter die laat merken dat hij/zij niet naar zijn pijpen danst.

quote:

Op zondag 21 oktober 2018 21:24 schreef RM-rf het volgende:

[..]

volgens wie ? volgens het oordeel van je vader zelf?
Waarom laat je dat ook door hem bepalen, terwijl je nu zegt dat je het liefst zelfstandig en onafhankelijk wilt zijn?

Eigenlijk behandel je jezelf al niet met respect, je doet dingen waarvan je weet dat die niet dat opleveren wat je wil bereiken.

De reactie van je vader is eigenlijk een spiegeling van het disrespect dat je juist jezelf ook toont... je gedraagt je slap en onderdanig naar hem toe en hij heeft vermoedelijk daaraan ook een hekel en blijft net zo lang je vernederen totdat je je eens verweerd.

Jouw vader zal vooral respect hebben voor een kind dat zich verweert, gewoon ook Nee tegen hem zegt en zich niet laat leiden door wat hij loopt te miepen....
En bovenal voor een zoon/dochter die laat merken dat hij/zij niet naar zijn pijpen danst.

Dit is echt heel kort door de bocht. Als vader zo'n hekel had aan dat soort kinderen had hij er geen gecreëerd met zijn agressieve vaderschap. TS heeft een copingstijl ontwikkeld die haar als kind en tiener heel erg geholpen heeft, maar die nu disfunctioneel is geworden. Daarvoor heeft ze gewoon goede hulp nodig, en vreemden op internet die zeggen dat ze het zelf in stand houdt heeft ze nu gewoon even niks aan. Het klopt wel, maar het helpt nu niet.

quote:

Op zondag 21 oktober 2018 15:01 schreef davako het volgende:
Je pa klinkt als een lul, maar jij laat het ook toe dat je vader je behandeld als een klein kind.

behandelt

Ik zou het contact afbreken of zeer minimaliseren.
Zulke negativiteit heb je niet nodig.
Zoek hulp om ermee om te gaan want in je eentje ga je dat waarschijnlijk niet trekken.
Je bent meer waard dan je ouders beweren.
Je bent te goed hiervoor.

quote:

Op zondag 21 oktober 2018 20:30 schreef EmmyW het volgende:

[..]

Denk dat ik sws weinig tolerantie over heb na herhaaldelijke disrespect. Na al die jaren kan ik geen geduld meer opbrengen of er tegenin gaan (dat helpt toch niet). Ik kan mezelf alleen nog zwaar depressief voelen en gewoon niks meer zeggen. Kracht is op. Op een gegeven moment is de maat vol.

Persoonlijk vind ik het erg vernederend als iemand je telefoon afpakt en letterlijk zegt dat je te ziek bent om het te doen, terwijl daar helemaal geen reden voor was. Of dat een extreme reactie van mijn kant is, dat weet ik niet. Het voelt gewoon heel erg kut. Waarom kan het gewoon niet leuk zijn?

Omdat het een domme hork is met waarschijnlijk een afwijking, zoals narcisme of iets in die geest.

Gewoon je eigen leven gaan leven, nooit meer contact opnemen met je “vader”.
Ja tussen aanhalingstekens, want een vader behoort meer te zijn in positieve zin, dan alleen maar iemand die ooit een zaadje ergens plantte.

Zal je eerst rot vinden, maar daarma komt het besef en gevoel van vrijheid vanzelf.