Hoe om te gaan met autisten die small talk niet begrijpen?

Bij mij op werk heb ik zo'n collega en ja hij zal waarschijnlijk wel ergens in het spectrum zitten. Kijkt altijd naar beneden, zegt nooit wat, ongewassen uitstraling, een vieze geur hangt er om hem heen en hij vermijdt elke vorm van menselijk contact. Hij zit ook altijd alleen in de kantine te eten, best treurig om te zien.

Gisteren zag ik hem weer eens zitten en er viel me gelijk wat op. Normaal heeft hij echt zo'n onverzorgde kop maar het leek er even op of hij eindelijk wat aan z'n haar had gedaan en het had laten knippen misschien op aandringen van z'n moeder of zo.

Ik dacht misschien is het een goed idee om een praatje met hem te starten zodat die wat meer uit z'n ei kan kruipen. Misschien zal ik hem wel uitnodigen wat te gaan drinken vrijdag na werk met de rest, aangezien we dit altijd doen maar hij nooit mee komt. Ik ging dus naast hem zitten en ik vraag zo van ben je bij de kapper geweest om een gesprek te starten. En het enige wat je dan hoort is "Ja" en erna stond die op en liep hij de kantine uit.

Zijn dit soort mensen nou echt nog te redden? Hoe kan je het beter aanpakken in zo'n situatie?