WGR Werk, Geldzaken, Recht en de Beurs
Hier kun je alles kwijt over sollicitaties, werksituaties, belastingen, (handelen op) de beurs, hypotheken, beleggingen en salarissen, arbeidscontracten of geschillen met je (huis)baas. Alles over werk, geldzaken en recht dus.
Hallo FOK!ers,
Drie maanden geleden ben ik aangenomen bij een, van buitenaf, een héle leuke organisatie waarbij de arbeidsvoorwaarden prima zijn. Zeker qua secundaire arbeidsvoorwaarden, waar andere organisaties de secundaire arbeidsvoorwaarden uitgekleed hebben of aan het uitkleden zijn, is het bij deze organisatie intact gebleven.
Ik heb een universitaire achtergrond in Quantitative Finance, recent behaald aan de Universiteit van Amsterdam. Ik ben 24 jaar oud en mijn baan is qua functietitel exact wat ik wil en het biedt een grote voorsprong ten opzichte van mijn leeftijdsgenoten onder afgestudeerden. Door de status van de functietitel en de functie-inhoud op papier opent het vele wegen voor eventuele sollicitaties in de toekomst.
Zoals ik al aangaf, is het allemaal leuk op papier. De werkelijkheid zit totaal anders in elkaar:
• Mijn dagelijkse werkzaamheden zijn én té eentonig (zowat lopende band werk) én aanleiding tot verveling voor de gehele dag omdat ik het gevoel heb dat ik méér in mijn mars heb dan wat ik in deze functie kan doen. Juist door de verveling en eentonigheid presteer ik ook ver van optimaal naar mijn gevoel. Het is juist zo dat ik té moeilijk denk, terwijl de dagelijkse werkzaamheden té simpel zijn om in woorden te beschrijven.
• Het salaris is ver onder het gemiddelde, vergeleken met mijn studiegenoten. Ik krijg bruto 2550-2600. En dat geeft geen lekker gevoel. Tevreden maar teleurgesteld, wetende dat ik studiegenoten heb die met dezelfde achtergrond ongeveer 3800 bruto verdienen met minder werkervaring dan ik. De secundaire arbeidsvoorwaarden hebben er echter toe geleid dat ik over de streep ben gekomen om het aanbod te accepteren.
• Werkdruk is hoog, maar tempo is bizar laag.
• Omgeving waarbij ik weinig terug zie van het academische waar ik mij méér comfortabel bij voel. Juist dat non-academische zorgt ervoor dat ik, vanuit mijn kant, weinig klik ervaar met mijn omgeving en nauwelijks tot geen intellectuele uitdagingen tegenkom.
Als ik naar mijn gevoel luister, zou ik zo snel mogelijk over willen stappen naar een andere baan. Alleen zorgt handelen uit emoties in de meeste gevallen tot een situatie waar je er juist op achteruit gaat, ook al lijkt het op het eerste oog de betere keuze. Aan de ene kant schaam ik mij er ook voor om nu al bij een grote organisatie te vertrekken, wetende dat het dan nog moeilijker wordt om terug te keren als ik spijt krijg van mijn vertrek. Aan de andere kant, ben ik totaal ontevreden over de huidige situatie en mijn toekomstmogelijkheden binnen de organisatie. Doorgroeimogelijkheden zijn niet per individu maar eerder collectief... Het is moeilijk om eerder of later 'promotie' te krijgen. Het is meer zo dat vanaf een specifiek x aantal jaar je promotie krijgt.
Redenen waarom ik het moeilijk vindt om weg te gaan:
• Woon-werk verkeer is 15km
• Secundaire arbeidsvoorwaarden
• Schaamte om in de toekomst eventueel terug te keren. Een label hebben van 'die vertrok al zo snel'
Ik ben hoogopgeleid in een richting die voornamelijk goed in trek is. Nu heb ik een goede baan met zeer veel doorgroeimogelijkheden maar ik ben totaal ongelukkig. Natuurlijk is dit een luxe positie en moet ik blij zijn met zo'n goede baan maar ik zie mijzelf niet de komende jaren 50 uur op kantoor zitten waarbij het werktempo te laag is en ik nauwelijks intellectuele en academische uitdagingen ervaar.
Een baan zou energie moeten geven om je kennis en kunde tot uiting te kunnen brengen zodat je kunt aantonen waarom je dat salaris waard bent. Ik kan helaas niet optimaal presteren omdat ik mijzelf niet op mijn plek voel.
Nu zit ik al een drie maanden ‘vast’ voor mijn gevoel. Nu is natuurlijk de vraag, wat zouden jullie doen? Het vertrouwde loslaten en iets nieuws beginnen, of vast blijven maar wel meer zekerheid met betrekking voor de toekomst? Ik merk dat mijn vrienden en vriendin meer het tweede denken, maar mijn ouders vooral het eerste.
Heeft 1 van jullie iets soortgelijks meegemaakt? En hoe hebben jullie dit opgelost?
Drie maanden geleden ben ik aangenomen bij een, van buitenaf, een héle leuke organisatie waarbij de arbeidsvoorwaarden prima zijn. Zeker qua secundaire arbeidsvoorwaarden, waar andere organisaties de secundaire arbeidsvoorwaarden uitgekleed hebben of aan het uitkleden zijn, is het bij deze organisatie intact gebleven.
Ik heb een universitaire achtergrond in Quantitative Finance, recent behaald aan de Universiteit van Amsterdam. Ik ben 24 jaar oud en mijn baan is qua functietitel exact wat ik wil en het biedt een grote voorsprong ten opzichte van mijn leeftijdsgenoten onder afgestudeerden. Door de status van de functietitel en de functie-inhoud op papier opent het vele wegen voor eventuele sollicitaties in de toekomst.
Zoals ik al aangaf, is het allemaal leuk op papier. De werkelijkheid zit totaal anders in elkaar:
• Mijn dagelijkse werkzaamheden zijn én té eentonig (zowat lopende band werk) én aanleiding tot verveling voor de gehele dag omdat ik het gevoel heb dat ik méér in mijn mars heb dan wat ik in deze functie kan doen. Juist door de verveling en eentonigheid presteer ik ook ver van optimaal naar mijn gevoel. Het is juist zo dat ik té moeilijk denk, terwijl de dagelijkse werkzaamheden té simpel zijn om in woorden te beschrijven.
• Het salaris is ver onder het gemiddelde, vergeleken met mijn studiegenoten. Ik krijg bruto 2550-2600. En dat geeft geen lekker gevoel. Tevreden maar teleurgesteld, wetende dat ik studiegenoten heb die met dezelfde achtergrond ongeveer 3800 bruto verdienen met minder werkervaring dan ik. De secundaire arbeidsvoorwaarden hebben er echter toe geleid dat ik over de streep ben gekomen om het aanbod te accepteren.
• Werkdruk is hoog, maar tempo is bizar laag.
• Omgeving waarbij ik weinig terug zie van het academische waar ik mij méér comfortabel bij voel. Juist dat non-academische zorgt ervoor dat ik, vanuit mijn kant, weinig klik ervaar met mijn omgeving en nauwelijks tot geen intellectuele uitdagingen tegenkom.
Als ik naar mijn gevoel luister, zou ik zo snel mogelijk over willen stappen naar een andere baan. Alleen zorgt handelen uit emoties in de meeste gevallen tot een situatie waar je er juist op achteruit gaat, ook al lijkt het op het eerste oog de betere keuze. Aan de ene kant schaam ik mij er ook voor om nu al bij een grote organisatie te vertrekken, wetende dat het dan nog moeilijker wordt om terug te keren als ik spijt krijg van mijn vertrek. Aan de andere kant, ben ik totaal ontevreden over de huidige situatie en mijn toekomstmogelijkheden binnen de organisatie. Doorgroeimogelijkheden zijn niet per individu maar eerder collectief... Het is moeilijk om eerder of later 'promotie' te krijgen. Het is meer zo dat vanaf een specifiek x aantal jaar je promotie krijgt.
Redenen waarom ik het moeilijk vindt om weg te gaan:
• Woon-werk verkeer is 15km
• Secundaire arbeidsvoorwaarden
• Schaamte om in de toekomst eventueel terug te keren. Een label hebben van 'die vertrok al zo snel'
Ik ben hoogopgeleid in een richting die voornamelijk goed in trek is. Nu heb ik een goede baan met zeer veel doorgroeimogelijkheden maar ik ben totaal ongelukkig. Natuurlijk is dit een luxe positie en moet ik blij zijn met zo'n goede baan maar ik zie mijzelf niet de komende jaren 50 uur op kantoor zitten waarbij het werktempo te laag is en ik nauwelijks intellectuele en academische uitdagingen ervaar.
Een baan zou energie moeten geven om je kennis en kunde tot uiting te kunnen brengen zodat je kunt aantonen waarom je dat salaris waard bent. Ik kan helaas niet optimaal presteren omdat ik mijzelf niet op mijn plek voel.
Nu zit ik al een drie maanden ‘vast’ voor mijn gevoel. Nu is natuurlijk de vraag, wat zouden jullie doen? Het vertrouwde loslaten en iets nieuws beginnen, of vast blijven maar wel meer zekerheid met betrekking voor de toekomst? Ik merk dat mijn vrienden en vriendin meer het tweede denken, maar mijn ouders vooral het eerste.
Heeft 1 van jullie iets soortgelijks meegemaakt? En hoe hebben jullie dit opgelost?
Het klinkt bijna allemaal als dingen die je van tevoren had kunnen weten, dan wel had kunnen vragen in een gesprek.
Ik zou het na 3 maanden zeker nog niet opgeven. Ga eens in gesprek met je baas en leg je verhaal op tafel.
Ik zou het na 3 maanden zeker nog niet opgeven. Ga eens in gesprek met je baas en leg je verhaal op tafel.
Op zondag 22 november 2015 20:44 schreef Bart2002 het volgende:
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
Nee. Wat ik wel heb opgemerkt is dat de meeste mensen met een academische achtergrond binnen 1-2 jaar vertrekken vanwege dezelfde redenen.quote:Op zaterdag 13 oktober 2018 16:38 schreef Frozen-assassin het volgende:
Heb je uberhaupt dit aangekaart bij je teamleider/baas?
Je kunt ook niet meteen bij je eerste baan, vers uit de schoolbanken, verwachten dat je een topsalaris verdiend. Dat zal in de loop der tijd moeten groeien.quote:
[..]
Nee. Wat ik wel heb opgemerkt is dat de meeste mensen met een academische achtergrond binnen 1-2 jaar vertrekken vanwege dezelfde redenen.
Op zondag 22 november 2015 20:44 schreef Bart2002 het volgende:
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
Dat is zeker niet wat ik probeer te impliceren. Ik ben het volledig met je eens. Vergeet echter niet dat die ¤2600 is op basis van 42 uren per week.quote:
[..]
Je kunt ook niet meteen bij je eerste baan, vers uit de schoolbanken, verwachten dat je een topsalaris verdiend. Dat zal in de loop der tijd moeten groeien.
3800 bruto als 24-jarige... ik zal wel oud zijn ofzo.. maar das toch wel echt een fors salaris hoor.. die 2600 is nou ook niet echt superveel ofzo (voor universitair)... ik weet niet wat de secundaire voorwaarden zijn, maar veel bedrijven hebben goeie secundaire voorwaarden hoor... als je veel trainingen en externe conferenties hebt.. zou ik zeker nog even blijven en daar gebruik van gaan maken.. dan kun je altijd ergens anders aan het werk via je connecties...
maar goed.... weggaan met 3 maanden op je CV hoeft geen deal-breaker te zijn bij je volgende baan.. maar als je dat geintje 3x achter elkaar doet.. dan kun je het verder wel schudden op de arbeidsmarkt.. of je moet wel met een hele goeie reden komen..
Ik zou het gewoon nog even aankijken.. je komt net om de hoek kijken, geen enkel bedrijf gaat je nu ineens 100% inzetten als "groentje"... zeker niet in je proefperiode..
gewoon aankaarten bij je leidinggevende en kijken wat voor hooi je nog meer op je vork kunt nemen.. maar aan salarisverhoging hoef je nog niet te denken lijkt me..
maar goed.... weggaan met 3 maanden op je CV hoeft geen deal-breaker te zijn bij je volgende baan.. maar als je dat geintje 3x achter elkaar doet.. dan kun je het verder wel schudden op de arbeidsmarkt.. of je moet wel met een hele goeie reden komen..
Ik zou het gewoon nog even aankijken.. je komt net om de hoek kijken, geen enkel bedrijf gaat je nu ineens 100% inzetten als "groentje"... zeker niet in je proefperiode..
gewoon aankaarten bij je leidinggevende en kijken wat voor hooi je nog meer op je vork kunt nemen.. maar aan salarisverhoging hoef je nog niet te denken lijkt me..
Any previously enabled store events for this user, including notifications to other users, may fail to fire
Op papier zeker? Want in werkelijkheid zal er vast wel ruimte zijn om meer uitdaging naar jezelf toe te trekken. Zou daar in ieder geval een poging toe doen.quote:
Doorgroeimogelijkheden zijn niet per individu maar eerder collectief... Het is moeilijk om eerder of later 'promotie' te krijgen. Het is meer zo dat vanaf een specifiek x aantal jaar je promotie krijgt.
Je salaris stijgt dan uiteraard niet direct 1 op 1 mee, maar de werkervaring die je op doet wordt wel relevanter.
Eerlijk zijn tegen jezelf en doen wat je hart je zegt. F*ck ideale plaatjes op papier en strategisch gedrag. De werkelijkheid is dat jij elke dag dat werk moet doen en dat is het enige dat telt. Bevalt dat? Blijven. Bevalt dat niet? Volg je hart. Dat is beter te verkopen dan blijven zitten uit angst.
Somebody that I used to know
Salarisverhoging staat bij mij ook niet ter discussie. Ik heb het aanbod zelf geaccepteerd. Dus moe het hier nu mee doen totdat ik eventueel wat anders heb of totdat de setting het bespreekbaarder maakt dan net 3 maanden bij deze werkgever zitten.quote:
3800 bruto als 24-jarige... ik zal wel oud zijn ofzo.. maar das toch wel echt een fors salaris hoor.. die 2600 is nou ook niet echt superveel ofzo (voor universitair)... ik weet niet wat de secundaire voorwaarden zijn, maar veel bedrijven hebben goeie secundaire voorwaarden hoor... als je veel trainingen en externe conferenties hebt.. zou ik zeker nog even blijven en daar gebruik van gaan maken.. dan kun je altijd ergens anders aan het werk via je connecties...
maar goed.... weggaan met 3 maanden op je CV hoeft geen deal-breaker te zijn bij je volgende baan.. maar als je dat geintje 3x achter elkaar doet.. dan kun je het verder wel schudden op de arbeidsmarkt.. of je moet wel met een hele goeie reden komen..
Ik zou het gewoon nog even aankijken.. je komt net om de hoek kijken, geen enkel bedrijf gaat je nu ineens 100% inzetten als "groentje"... zeker niet in je proefperiode..
gewoon aankaarten bij je leidinggevende en kijken wat voor hooi je nog meer op je vork kunt nemen.. maar aan salarisverhoging hoef je nog niet te denken lijkt me..
In mijn optiek, was een bruto salaris ¤3300-¤3500 aannemelijker geweest.
quote:
Is dit je 1e baan in deze sector en op je eigen vakgebied of heb je er meer gehad?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
[..]Oke. Ik denk dat het nergens perfect is en dat je het beste in gesprek kan gaan met je leidinggevende. Wellicht gaan er deuren open die je niet verwacht, zo niet dan zijn ze niet verbaasd als je gaat solliciteren.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Klinkt leuk, maar laat je niet alleen door gevoel leiden. Hoewel je nooit je hele toekomst kan uitstippelen, hebben beslissingen invloed op je toekomst. Rationaliteit telt.quote:
Eerlijk zijn tegen jezelf en doen wat je hart je zegt. F*ck ideale plaatjes op papier en strategisch gedrag. De werkelijkheid is dat jij elke dag dat werk moet doen en dat is het enige dat telt. Bevalt dat? Blijven. Bevalt dat niet? Volg je hart. Dat is beter te verkopen dan blijven zitten uit angst.
Als ik iemand op sollicitatie krijg en die heeft slechts 6 maanden ergens gewerkt, gaat dat vragen opleveren. Niet dat je daar meteen iemand op afwijst, maar het weegt wel mee. De toelichting kan veel goedmaken, maar gezien de wereld van quantitive finance is alleen "ik volgde mijn hart" onvoldoende.
Ik zou adviseren om het minimaal 2 jaar vol te houden, de functie proberen te verzwaren in overleg met leidinggevenden. 2-3 jaar een goede functietitel bij een goed bedrijf op je CV opent deuren. Met 6 maanden krijg je nog steeds kansen, maar mogelijk wel minder.
Totaal Travel 04-24: 87 reizen, 151 vliegtickets, 58 landen, 6 continenten, 949 reisdagen, 163.804 foto's
Mijn reisfotos!
Mijn reisfotos!
Ik herken het wel. Op de universiteit moet je presteren en eenmaal aan het werk doen mensen het rustig aan. Als jij dan wel heel hard gaat werken kunnen mensen zich daaraan gaan storen (wat een uitslover etc.).
2600 bruto voor een starter is een normale salaris. 3300+ is vrij uitzonderlijk.quote:
[..]
Salarisverhoging staat bij mij ook niet ter discussie. Ik heb het aanbod zelf geaccepteerd. Dus moe het hier nu mee doen totdat ik eventueel wat anders heb of totdat de setting het bespreekbaarder maakt dan net 3 maanden bij deze werkgever zitten.
In mijn optiek, was een bruto salaris ¤3300-¤3500 aannemelijker geweest.
Maar goed misschien waren dat andere tijden maar bij mijn vorige werkgever was startsalaris nog minder (max 2400, sommigen zelfs 2100).
Ik had er onmiddellijk voor getekend op mijn 24stequote:
[..]
Dat is zeker niet wat ik probeer te impliceren. Ik ben het volledig met je eens. Vergeet echter niet dat die ¤2600 is op basis van 42 uren per week.
Op zondag 22 november 2015 20:44 schreef Bart2002 het volgende:
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
Vroeger was dat zo ja. Maar nu? Nee hoor. Met een prima uitleg kan je als starter zo een aantal keren van baan wisselen.quote:
[..]
Klinkt leuk, maar laat je niet alleen door gevoel leiden. Hoewel je nooit je hele toekomst kan uitstippelen, hebben beslissingen invloed op je toekomst. Rationaliteit telt.
Als ik iemand op sollicitatie krijg en die heeft slechts 6 maanden ergens gewerkt, gaat dat vragen opleveren. Niet dat je daar meteen iemand op afwijst, maar het weegt wel mee. De toelichting kan veel goedmaken, maar gezien de wereld van quantitive finance is alleen "ik volgde mijn hart" onvoldoende.
Ik zou adviseren om het minimaal 2 jaar vol te houden, de functie proberen te verzwaren in overleg met leidinggevenden. 2-3 jaar een goede functietitel bij een goed bedrijf op je CV opent deuren. Met 6 maanden krijg je nog steeds kansen, maar mogelijk wel minder.
Dat mag dan wel een bijzonder uitleg zijn als je in bv 2 jaar tijd 4 keer van baan gewisseld bentquote:Op zaterdag 13 oktober 2018 21:24 schreef Puala het volgende:
[..]
Vroeger was dat zo ja. Maar nu? Nee hoor. Met een prima uitleg kan je als starter zo een aantal keren van baan wisselen.
Op zondag 22 november 2015 20:44 schreef Bart2002 het volgende:
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
Dan ben ik bijzonderquote:
[..]
Dat mag dan wel een bijzonder uitleg zijn als je in bv 2 jaar tijd 4 keer van baan gewisseld bent
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik zou gewoon verder rond solliciteren. Niet afwachten maar ondernemen. Waarom? Omdat je een aanbod die toch niet zo super is als gehoopt natuurlijk altijd nog kunt afslaan.
En nog een waarom? Mijn ervaring is dat afwachten en blijven zitten waar je nu zit want "wellicht wordt het nog wel beter" niet goed werkt. Want het wordt nooit "wellicht nog wel beter". Echt.
Voor je het weet zit je 2 jaar op deze plek, en dan 2 jaar tegen je zin. Zonde van je energie en je kunnen.
En je hoeft niemand (op werk) te vertellen dat je ontevreden bent en verder solliciteert. Dat gaat niemand wat aan.
[ Bericht 0% gewijzigd door gebrokenglas op 14-10-2018 09:06:03 ]
En nog een waarom? Mijn ervaring is dat afwachten en blijven zitten waar je nu zit want "wellicht wordt het nog wel beter" niet goed werkt. Want het wordt nooit "wellicht nog wel beter". Echt.
Voor je het weet zit je 2 jaar op deze plek, en dan 2 jaar tegen je zin. Zonde van je energie en je kunnen.
En je hoeft niemand (op werk) te vertellen dat je ontevreden bent en verder solliciteert. Dat gaat niemand wat aan.
[ Bericht 0% gewijzigd door gebrokenglas op 14-10-2018 09:06:03 ]
Ga het gesprek aan met je werkgever. Vertel dat je de baan erg vindt tegenvallen en of dat ze niet iets met meer uitdaging voor je hebben. (of zoek zelf een probleem binnen het bedrijf en draag een oplossing aan in de hoop dat je dat probleem mag oplossen)
Geef ze ook aan dat als je werkzaamheden niet veranderen, dit niet de baan is die jij zocht en dus daarom veder gaat kijken op de arbeidsmarkt en je zodra en iets interesanters op je pad komt je dat gaat doen.
Ik zou zelf nooit iets blijven doen waar niet mijn interesse ligt, maar ja daarom werk ik ook als zelfstandige ...
Geef ze ook aan dat als je werkzaamheden niet veranderen, dit niet de baan is die jij zocht en dus daarom veder gaat kijken op de arbeidsmarkt en je zodra en iets interesanters op je pad komt je dat gaat doen.
Ik zou zelf nooit iets blijven doen waar niet mijn interesse ligt, maar ja daarom werk ik ook als zelfstandige ...
Dit dus.quote:Op zaterdag 13 oktober 2018 21:33 schreef gebrokenglas het volgende:
Ik zou gewoon verder rondsolliciteren. Niet afwachten maar ondernemen. Waarom? Omdat je een aanbod die toch niet zo super is als gehoopt natuulijk altijd nog kunt afslaan.
En nog een waarom? Mijn ervaring is dat afwachten en blijven zitten waar je nu zit want "wellicht wordt het nog beter" niet goed werkt. Want het wordt nooit 'wellicht nog wel beter". Echt. Been there, done that.
Voor je het weet zit je 2 jaar op deze plek, en dan 2 jaar tegen je zin. Zonde van je energie en je kunnen.
En je hoeft niemand (op werk) te vertellen dat je ontevreden bent en verder solliciteert. Dat gaat niemand wat aan.
(en dit is de rationele onderbouwing van je gevoel)
Somebody that I used to know
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |