R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Misschien is het eigenlijk ook helemaal niet zo relevant of dit nou door je verleden komt of dat je gewoon een wat ontwijkend karakter hebt. Het gaat er om in hoeverre een en ander je in de weg zit en of je daar wel iets mee kan als je dat zou willen.quote:Op dinsdag 18 september 2018 20:19 schreef Yasmin23 het volgende:
[..]
Ja denk de oorzaak wel te weten. Mijn moeder is schrizofreen dus vanaf kleins af aan ben ik figuurlijk en letterlijk wel de grond in getrapt.
Dacht eigenlijk altijd er wel ongeschonden uit te zijn gekomen maar misschien toch niet helemaal.
Zie hierboven, maar tevens is dit misschien wel je copingstrategie geworden toen. Doen alsof er niks aan de hand is.quote:
[..]
Nee maar zou niet weten wat het anders kan zijn. Nooit gepest., toen ik later bij mijn vader ging wonen was er ook niets aan de hand verder.
En wellicht was het toen ook wel voldoende ok, want je pa was waarschijnlijk een stukje stabieler dan je ma. En op school viel je ook niet voldoende uit de toon om gepest te worden, dus misschien was dat voldoende bevestiging.quote:
[..]
Ja zit je wel goed :p
Zou natuurlijk kunnen dat ik altijd net deed of alles goed was en dat nu klaar is ofzo?
Maar nu ben je in de dertig en dat is in de omgeving bij anderen vaak wel een waarneembare transitieperiode. Kinderen krijgen, huis kopen, etc. dat geeft vaak ook een serieuzere aanpak qua werk. Dat kan je best aan het denken zetten, wil ik zo door blijven gaan? Of wil ik iets anders proberen? (Wat icm ontwijkend gedrag ook stress kan geven dat je niet zo goed durft om het nu echt iets anders te gaan doen of bang bent voor het oordeel van anderen ofzo)
Dan kom jij uit een lange relatie (waar je ongetwijfeld ook bevestiging van kreeg), is je vader (je rustpunt na je ma) weg gevallen en dan krijg je van truiman en op je werk ook niet die geruststelling. Niet zo gek dat het dan nu wel tot uiting komt en dan maakt het wellicht ook echt niet meer uit of het eerder niet goed genoeg was of dat het nu pas niet goed genoeg is. Het maakt denk ik vooral uit bij het (her)vast stellen van je doel en daarbij de aanpak.
Stel, het gaat erom dat jij je goed genoeg wil voelen, dan moet je gaan kijken naar wat jou dat gevoel gaat geven. Heb je naast een werkplek waarin je je gewaardeerd voelt ook nog sociale contacten daarvoor nodig, dan zul je een andere tactiek moeten formuleren dan simpelweg zoeken naar een baan die meer betaald (financiële bevestiging dat je meer waard bent) zeg maar.
Oneens, zat mensen die een trauma hebben en best een periode functioneren. Kijk eens naar oorlogslachtoffers, hoeveel bejaarde Nederlanders e.a. hebben alsnog een leven op gebouwd?quote:
[..]
Nou ja trauma als in iemand die onwijs veel problemen mentaal heeft ofzo. Wil die geen trauma noemen. Komt denk ik niet eens in de buurt.
Je hoeft geen ptss te hebben ontwikkeld om iets een trauma te mogen noemen lijkt me. En dat je er ogenschijnlijk geen last van hebt (gehad), betekent niet dat het nu niet erg genoeg zou zijn of nog zou kunnen worden. Soms komen bepaalde herinneringen pas later boven of heb je dan pas context om het te kunnen plaatsen of de ruimte om het toe te laten. Ik zie het vaak genoeg in mijn omgeving en kan zo bergen grote en kleine triggers met grote of zeer kleine waarnemingen c.q. uitingen daarvan.
Ik zie het als wonden, die soms pas later aan de oppervlakte komen. Sommige plekken blijven kwetsbaar en kunnen relatief makkelijk worden opgereten. Hoe je daarmee omgaat zegt denk ik meer over de mate van verwerking dan over de ernst van de wond. En ja, littekens blijven. Soms rood zichtbaar als een waarschuwing en soms verzonken in de huid dat je het alleen ziet als er op een bepaalde manier licht opvalt.
Kan logisch zijn als je je bedenkt dat die mensen het dichtst bij je staan en daarmee het meest zouden kunnen kwetsen.quote:
[..]
Ja gigantisch... Serieus.
Ben ook juist gesloten bij mensen waar ik veel om geef.
Geen idee, ik zat niet in dat marketingteam. Het is voor sommigen een toegankelijkere term dan mediteren, al zit er binnen het meditatiecircuit denk ik ook het nodige verschil met verschillende invalshoeken. Ondanks dat het min of meer over hetzelfde gaat..quote:
[..]
Waarom heet mindfulness mindfullness en niet gewoon mediteren?
Vraag me echt af wat het verschil is nog steeds.quote:
[..]
Geen idee, ik zat niet in dat marketingteam. Het is voor sommigen een toegankelijkere term dan mediteren, al zit er binnen het meditatiecircuit denk ik ook het nodige verschil met verschillende invalshoeken. Ondanks dat het min of meer over hetzelfde gaat..
Misschien dat mindfulness wat meer algeheel is en mediteren geldt als een bepaalde tijd je gedachtes stil proberen te krijgen en daarna gewoon weer lekker verder met je leven?
"Het enkele feit dat de gewasbeschermingsmiddelen zijn toegelaten, geeft in ieder geval geen garantie op het ontbreken van met name een uitgesteld schadelijk effect op de gezondheid van mensen."
Dat je dat allemaal nog weetquote:
[..]
Misschien is het eigenlijk ook helemaal niet zo relevant of dit nou door je verleden komt of dat je gewoon een wat ontwijkend karakter hebt. Het gaat er om in hoeverre een en ander je in de weg zit en of je daar wel iets mee kan als je dat zou willen.
[..]
Zie hierboven, maar tevens is dit misschien wel je copingstrategie geworden toen. Doen alsof er niks aan de hand is.
[..]
En wellicht was het toen ook wel voldoende ok, want je pa was waarschijnlijk een stukje stabieler dan je ma. En op school viel je ook niet voldoende uit de toon om gepest te worden, dus misschien was dat voldoende bevestiging.
Maar nu ben je in de dertig en dat is in de omgeving bij anderen vaak wel een waarneembare transitieperiode. Kinderen krijgen, huis kopen, etc. dat geeft vaak ook een serieuzere aanpak qua werk. Dat kan je best aan het denken zetten, wil ik zo door blijven gaan? Of wil ik iets anders proberen? (Wat icm ontwijkend gedrag ook stress kan geven dat je niet zo goed durft om het nu echt iets anders te gaan doen of bang bent voor het oordeel van anderen ofzo)
Dan kom jij uit een lange relatie (waar je ongetwijfeld ook bevestiging van kreeg), is je vader (je rustpunt na je ma) weg gevallen en dan krijg je van truiman en op je werk ook niet die geruststelling. Niet zo gek dat het dan nu wel tot uiting komt en dan maakt het wellicht ook echt niet meer uit of het eerder niet goed genoeg was of dat het nu pas niet goed genoeg is. Het maakt denk ik vooral uit bij het (her)vast stellen van je doel en daarbij de aanpak.
Stel, het gaat erom dat jij je goed genoeg wil voelen, dan moet je gaan kijken naar wat jou dat gevoel gaat geven. Heb je naast een werkplek waarin je je gewaardeerd voelt ook nog sociale contacten daarvoor nodig, dan zul je een andere tactiek moeten formuleren dan simpelweg zoeken naar een baan die meer betaald (financiële bevestiging dat je meer waard bent) zeg maar.
[..]
Oneens, zat mensen die een trauma hebben en best een periode functioneren. Kijk eens naar oorlogslachtoffers, hoeveel bejaarde Nederlanders e.a. hebben alsnog een leven op gebouwd?
Je hoeft geen ptss te hebben ontwikkeld om iets een trauma te mogen noemen lijkt me. En dat je er ogenschijnlijk geen last van hebt (gehad), betekent niet dat het nu niet erg genoeg zou zijn of nog zou kunnen worden. Soms komen bepaalde herinneringen pas later boven of heb je dan pas context om het te kunnen plaatsen of de ruimte om het toe te laten. Ik zie het vaak genoeg in mijn omgeving en kan zo bergen grote en kleine triggers met grote of zeer kleine waarnemingen c.q. uitingen daarvan.
Ik zie het als wonden, die soms pas later aan de oppervlakte komen. Sommige plekken blijven kwetsbaar en kunnen relatief makkelijk worden opgereten. Hoe je daarmee omgaat zegt denk ik meer over de mate van verwerking dan over de ernst van de wond. En ja, littekens blijven. Soms rood zichtbaar als een waarschuwing en soms verzonken in de huid dat je het alleen ziet als er op een bepaalde manier licht opvalt.
[..]
Kan logisch zijn als je je bedenkt dat die mensen het dichtst bij je staan en daarmee het meest zouden kunnen kwetsen.
Maar klopt wat je zegt. Klote jaar achter de rug. En dan word je ouder en denk wat moet ik nou
Er was eigenlijk nooit iets aan de hand maar dat lijkt nu in de afgelopen 2 jaar bijna allemaal in een keer te zijn gekomen. En verder heb ik niks te klagen in het leven. Heb een huis, een baan, vrienden en familie waarbij ik terecht kan. Toch zit het niet goed en msischien komt dat nu wel tot uiting.
Ik ben vandaag een luie aars dus ga niet het hele topic doorlezen. Dus wellicht is het mosterd na de maaltijd.quote:
[..]
Dan hoop ik dat er goede tips komen
Hoe ik met dergelijke remmingen omga is toch elke keer toch maar mijn snuit opentrekken als ik merk dat ik eigenlijk me terug wil trekken. En na jaren van weifelend praten, rood aanlopen en een dag later me nog druk maken over of ik mezelf niet voor paal heb gezet heb ik nu al tijden eigenlijk zo goed als geen last van verlegenheid.
Helaas dus geen wondermiddel maar gewoon dom door blijven doen en merken dat het niet pijn doet als je een keer wat raars zegt. Succes
[ Bericht 1% gewijzigd door Trashcanman op 18-09-2018 21:41:42 ]
Er zijn gradaties van zo'n stoornis, dus je kan met zo'n diagnose mensen zoals je nichtje treffen en mensen die prima functioneren maar bijvoorbeeld hooguit wat sociaal onhandig of afstandelijk overkomen.quote:Op dinsdag 18 september 2018 18:02 schreef Harvest89 het volgende:
Ik heb iemand in de familie die OPS heeft.
Dat meisje is echt ongeschikt voor de maatschappij, die krijgt bijna helemaal niets voor elkaar. Ze heeft continue angst voor bijna alles (met name mensen) en vermijdt dus bijna elk contact met de buitenwereld. Dit is ook geen normale angststoornis maar een persoonlijkheidsstoornis, en dat is voor psychologen erg moeilijk te behandelen. Lijkt me echt klote als je zoiets zou hebben.
Veel sterkte TS.
Werkt die tactiek dan voor je? Of is het stiekem gewoon eigenlijk bezigheidstherapie? Dat tenzij je echt niet anders kan hangt toch niet van je denkproces af..quote:Op dinsdag 18 september 2018 20:52 schreef Yasmin23 het volgende:
[..]
Ik ben niet zo goed in splitsquotes
Omdat ik in mijn hoofd al dat gesprek heb gevoerd met alle mogelijke negatieve reacties die ik kan verzinnen ga ik meestal de confrontatie uit de weg.. Tenzij ik echt niet anders kan of ik geef niks om die persoon.
Je zou het ook als tactiek kunnen gebruiken om met een repliek te kunnen komen of mijn persoonlijke favoriet als je toch uitgaat van het ergste, je toch weinig meer te verliezen hebt.
Waarom zou je het niet moeten pikken? Vindt jij dat of anderen?quote:Tegen mijn baas ingaan doe ik niet zo snel. Zijn al best wel nare dingen gezegd die ik niet zou moeten pikken, toch gedaan. Solliciteren is niet iets wat ik graag doe. Vind het gesprek zelf eng, en daarna eigenlijk ongemakkelijk om weer opnieuw te moeten beginnen ergens anders met het gevolg dat ik vaak met tegenzin ergens blijf werken.
Anders bekeken zou je nu kunnen solliciteren met de geruststelling dat je nu weet wat je hebt en pas overstappen naar iets waar je echt een goed gevoel over hebt. Moeilijk als je nieuwe situaties sowieso niet leuk vindt, maar wie weet zijn er werkplekken die je wel daarin kunnen helpen zo een overstap te maken.
Kijk eens naar factoren die het risico voor jou extra de moeite waard zouden kunnen maken. Ander loon, andere clientèle, vette locatie, ontwikkelingsmogelijkheden, etc.
Lijkt me best moeilijk in de horeca.. Waarom heeft dat je voorkeur? Prikkelarme omgevingsvoorkeur, geloof je positieve feedback niet? Voel je je ongemakkelijk bij andermans meer uitgesproken gevoelens en misschien een druk om daar enigszins in mee te gaan?quote:Kies trouwens ook graag voor de makkelijke weg waarbij ik weinig emoties verwacht, met alles
Of doet het je stiekem aan iets of iemand denken die niet zo stabiel was? Dat je het als een soort onberekenbaarheid ervaart als iemand wat extremer toont misschien?
Daarom noemde ik het toch maar. Ik was ook wat sceptisch, maar ik heb iemand daar echt iets aan zien hebben op dit gebied zeg maar.quote:In hypnose weet ik eerlijk gezegd niet zo goed of ik daar in geloof.Die drempel zou wel een stuk lager zijn.
En met je laatste punt over rationeel nadenken heb je wel gelijk eigenlijk.
De therapieren die je voorstelt moet ik googlen want die zeggen mij op dit moment niks.
En ja, google gewoon eens wat voor smaakjes er te krijgen zijn. Het spreekt nu eenmaal meer aan dat het andere
Je gedachten in de gaten gaan houden, en goed gaan kijken wat er precies gebeurt op die momenten. Nou ja, dat is misschien lastig omdat je op dat moment volledig daar in vast komt te zitten. Maar je kunt wel meteen achteraf kijken: hoe reageerde ik? Wat gebeurde er in m'n lijf? Wat voelde ik? Wat waren m'n gedachten? Wat kwam er om hoog?quote:
En dat doen opschrijven... boekje erover gaan bijhouden. Kijk welke kernovertuigingen over jezelf je daaruit kunt destilleren. En die kernovertuiging dan tegen het licht houden.
De volgende methode (van Byron Katy) kan erg effectief zijn.
Overtuiging: anderen zullen op me afknappen als ze zagen wie ik eigenlijk echt ben...
Spreek innerlijk uit en voel van binnen wat het qua emotie/gevoel oproept (en laat het helemaal toe, wees niet bang...)
Vraag jezelf dan: Weet ik zeker dat dit waar is? Voel daarbij... alleen rationeel als gedachte 'ja' of 'nee' antwoorden gaat niet opschieten.
- hoe voelt het voor mij wanneer ik dit geloof? Voel again...
- hoe zou het voor mij zijn wanneer ik dit niet meer zou geloven? Feel it again...
- draai het om: ....
"anderen knappen helemaal niet op me af als ze me werkelijk zouden leren kennen... voel dat ook weer door.
Dat is een krachtige methode. Lijkt misschien simpel (en dat is het ook, het zijn maar Vier Vragen), maar echt een krachtige methode voor dit soort dingen.
Succes!
Eens kijken
Ik denk eerlijk gezegd dat beiden toch wel een zekere mate van geoefendheid vragen en dan soort van beklijven dat het op de een of andere manier bij je blijft.quote:
[..]
Vraag me echt af wat het verschil is nog steeds.
Misschien dat mindfulness wat meer algeheel is en mediteren geldt als een bepaalde tijd je gedachtes stil proberen te krijgen en daarna gewoon weer lekker verder met je leven?
Waar men met mediteren vaak denkt aan boedhistische gewaden en uren in kleermakerszit zitten, lijkt mindfulness meer de snelle theemutsversie. Maar dat is ook maar net wat je er van wil maken denk ik. Er zijn ook korte meditaties bijvoorbeeld, die je net zo goed tussendoor kan doen.
Volgens mij is Kamina redelijk goed ingevoerd in mediteren, dus die zou je wellicht beter kunnen aanschieten als je verdieping mbt onderwerp zoekt.
Never heard of her?quote:
Volgens mij is Kamina redelijk goed ingevoerd in mediteren, dus die zou je wellicht beter kunnen aanschieten als je verdieping mbt onderwerp zoekt.
"Het enkele feit dat de gewasbeschermingsmiddelen zijn toegelaten, geeft in ieder geval geen garantie op het ontbreken van met name een uitgesteld schadelijk effect op de gezondheid van mensen."
Hoe weet je dat het om mijn nichtje gaat?quote:Op dinsdag 18 september 2018 21:44 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Er zijn gradaties van zo'n stoornis, dus je kan met zo'n diagnose mensen zoals je nichtje treffen en mensen die prima functioneren maar bijvoorbeeld hooguit wat sociaal onhandig of afstandelijk overkomen.
Alle alarmbellen gaan nu in mijn hoofd af.
My identity has been compromised. Red Alert. Paranoid mode = ON.
Ik neem toch maar aan dat je het gewoon hebt gegokt.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
O hehe, dat had ik gewoon automagisch ingevuld. Had idd net zo goed je tante of zus kunnen zijn ja.quote:Op dinsdag 18 september 2018 22:00 schreef Harvest89 het volgende:
[..]
Hoe weet je dat het om mijn nichtje gaat?
Alle alarmbellen gaan nu in mijn hoofd af.
My identity has been compromised. Red Alert. Paranoid mode = ON.
Ik neem toch maar aan dat je het gewoon hebt gegokt.
Dat dan weer wel, maar waar mijn huissleutels nou weer zijn aangelandquote:Op dinsdag 18 september 2018 21:28 schreef Yasmin23 het volgende:
[..]
Dat je dat allemaal nog weet
Maar klopt wat je zegt. Klote jaar achter de rug. En dan word je ouder en denk wat moet ik nou
Ja, ik weet niet of je het zo kan bekijken dat er hiervoor niks zou zijn geweest. Ook niet zo relevant ergens, want in het hier en nu speelt het nu gewoon wel.
Kan me eerlijk gezegd moeilijk voorstellen dat je bijvoorbeeld in die tien jaar met je ex nooit iets hebt mee gemaakt..?
Je hoeft ook niet iets te klagen te hebben om toch niet optimaal in je vel te zitten en/of iets anders cq beter aan te willen pakken. En dat is een tricky dingetje, want als je dingen ontwijkt dan kun je een vicieuze cirkel creëren waarin je eigenwaarde niet optimaal is door te pakken en je je dan daar nog kutter over gaat zitten voelen.
Soms ben je nou eenmaal zelf je ergste vijand en blijkt op je bek gaan sowieso niet te voorkomen en ook weer nieuwe deuren te openen die je dichter bij je (ondernemende) zelf nemen. Of je leert beter genoegen te nemen met niks confronterends te ondernemen, omdat dat nu eenmaal het beste past bij wie je bent. Dat kan ook..
Het belangrijkste is denk ik dat je het niet als persoonlijk falen moet zien dat je nu niet optimaal in je vel zit. Zie het als een soort van achterstallig emotioneel onderhoud of nog beter als een ontdekkingsreis naar wie je nu bent en wat je wil gaan doen enzo.
Klinkt zweefteverig, maar vergeet niet dat je met een pleasende kant tijdens een lange relatie in je twintigersjaren wellicht een en ander enigszins hebt verwaarloosd op dat zelfontwikkelingsgebied. Misschien is het nu tijd om erachter te komen of je dat deed omdat het past bij wie jij bent als Yasmin en als partner (toen) of omdat je het deed voor je toenmalige partner in het bijzonder of een relatie behouden in het algemeen..
De basis waarop je leunde is veranderd en die kun je zelf weer op leren bouwen, ongeacht of en zo ja wat voor nieuwe partner er komt.
Ik heb niet je hele topic gelezen (de reacties) maar het is ook een kwestie van hoe je dingen beredeneert. In je OP ga je er al automatisch vanuit dat jij voldoet aan al die criteria van dat ''ontwijk'' syndroom, maar concludeer je daarbij niet te snel?quote:
[..]
Dat je dat allemaal nog weet
Maar klopt wat je zegt. Klote jaar achter de rug. En dan word je ouder en denk wat moet ik nou
Zelf ben ik ook wel eens op zo'n pagina terecht gekomen, en ik denk dat vrijwel elk mens af en toe wel eens zulke emoties/gevoelens ervaart. Als je dan alleen oog hebt voor de situaties waarin je dit ervaart, maar geen oog voor de situaties waarin je dit niet ervaart, dan ga je (zoals jij lijkt te doen) al per definitie ''akkoord'' met de omstandigheid dat jij aan al die ''checks'' voldoet, maar misschien is dat helemaal niet zo?
Het is namelijk ook maar net vanuit welk perspectief je zulke criteria benadert. Als je van nature erg kritisch op jezelf ben, ben je al gauw geneigd dat je overal aan voldoet. Maar als je het van de positieve kant benadert, kun je misschien net zo goed stellen dat je niet aan die criteria voldoet. Bijvoorbeeld:
extreme verlegenheid
Ik lees terug dat je niet in alle situaties extreem verlegen bent. En in de situaties waarin je van jezelf denkt dat je extreem verlegen bent, ben je dit dan ook echt? Ik dacht van mijzelf ook verlegen te zijn in bepaalde situaties, terwijl ik dit alleen van binnen zo voelde. Anderen bleken mij juist te zien als een voortrekker in bepaalde sociale situaties en vonden mij heel stabiel over komen
buitensporige angst voor afwijzing
Ten eerste denk ik dat bijna iedereen dit heeft. Ten tweede: probeer ook na te gaan of je in het verleden ook écht zo angstig was voor afwijzing als je kennelijk denkt. Ik dacht ook van mijzelf bang te zijn voor afwijzing. Maar toen ik eens concreet terugging naar momenten waarop ik ''afgewezen'' was, concludeer ik achteraf dat ik het even kut vond, maar er uiteindelijk snel weer overheen stapte. Kwestie van verkeerde perceptie dus. Ga eens na wanneer je afgewezen bent, en hoe je er daarna mee om ging? Je leeft nu nog, hebt een baan, vrienden lees ik. Kennelijk heeft het niet tot vreselijke dingen geleid en heb je jezelf prima herpakt na een afwijzing
buitensporige angst voor vernedering of kritiek.
idem
vergaande onzekerheid in onbekende situaties.
dit hebben de meeste mensen denk ik. Volgens mij is dit typisch zo'n ding waarvan je denkt : Dit heb alleen ik maar hebben anderen niet, terwijl haast iedereen dit heeft. De onzekerheid uit zich alleen anders bij veel mensen
Heeft de neiging zich terug te trekken of te verstoppen
Ook hier: Verstop je jezelf écht vaak, of grijp je nu direct de momenten aan waarop je jezelf terugtrekt en zet je dit niet helder af tegen momenten waarop je wel in de openbaarheid actief bent?
voelt zich het beste in totale afscheiding.
idem
vertekend zelfbeeld: vindt zichzelf onaantrekkelijk, minderwaardig of sociaal onbeholpen
vermijdt daarom nieuwe situaties en/of activiteiten.
Tja ik ben bijna dertig maar in mijn omgeving zijn er maar weinig mensen die zich nog om de haverklap in nieuwe (sociale) situaties smijten. Volgens mij is het heel menselijk om je te hechten aan een veilige/bekende en vertrouwde (sociale) omgeving
Om een lang verhaal kort te maken : Wees niet onnodig kritisch op jezelf. Als je geneigd bent erg kritisch op jezelf te zijn ga je al gauw denken dat je een weirdo bent / anders dan anderen en jezelf allerlei complexen / stoornissen aanpraten die er misschien helemaal niet zijn. Meestal lijken andere mensen meer op je dan je zelf denkt
Kamina is een hij en ik meen me ook een centraal meditatietopic te herinneren waarin oa hij postte..quote:
Maar als dit allemaal veel voorkomend is, wat ik ook geloof, dan is het desondanks toch logisch dat als iemand leest dat het ook een stoornis kan zijn, diegene denkt dat te hebben?quote:
Ik heb niet je hele topic gelezen (de reacties) maar het is ook een kwestie van hoe je dingen beredeneert. In je OP ga je er al automatisch vanuit dat jij voldoet aan al die criteria van dat ''ontwijk'' syndroom, maar concludeer je daarbij niet te snel?
Zelf ben ik ook wel eens op zo'n pagina terecht gekomen, en ik denk dat vrijwel elk mens af en toe wel eens zulke emoties/gevoelens ervaart. Als je dan alleen oog hebt voor de situaties waarin je dit ervaart, maar geen oog voor de situaties waarin je dit niet ervaart, dan ga je (zoals jij lijkt te doen) al per definitie ''akkoord'' met de omstandigheid dat jij aan al die ''checks'' voldoet, maar misschien is dat helemaal niet zo?
Het is namelijk ook maar net vanuit welk perspectief je zulke criteria benadert. Als je van nature erg kritisch op jezelf ben, ben je al gauw geneigd dat je overal aan voldoet. Maar als je het van de positieve kant benadert, kun je misschien net zo goed stellen dat je niet aan die criteria voldoet. Bijvoorbeeld:
extreme verlegenheid
Ik lees terug dat je niet in alle situaties extreem verlegen bent. En in de situaties waarin je van jezelf denkt dat je extreem verlegen bent, ben je dit dan ook echt? Ik dacht van mijzelf ook verlegen te zijn in bepaalde situaties, terwijl ik dit alleen van binnen zo voelde. Anderen bleken mij juist te zien als een voortrekker in bepaalde sociale situaties en vonden mij heel stabiel over komen
buitensporige angst voor afwijzing
Ten eerste denk ik dat bijna iedereen dit heeft. Ten tweede: probeer ook na te gaan of je in het verleden ook écht zo angstig was voor afwijzing als je kennelijk denkt. Ik dacht ook van mijzelf bang te zijn voor afwijzing. Maar toen ik eens concreet terugging naar momenten waarop ik ''afgewezen'' was, concludeer ik achteraf dat ik het even kut vond, maar er uiteindelijk snel weer overheen stapte. Kwestie van verkeerde perceptie dus. Ga eens na wanneer je afgewezen bent, en hoe je er daarna mee om ging? Je leeft nu nog, hebt een baan, vrienden lees ik. Kennelijk heeft het niet tot vreselijke dingen geleid en heb je jezelf prima herpakt na een afwijzing
buitensporige angst voor vernedering of kritiek.
idem
vergaande onzekerheid in onbekende situaties.
dit hebben de meeste mensen denk ik. Volgens mij is dit typisch zo'n ding waarvan je denkt : Dit heb alleen ik maar hebben anderen niet, terwijl haast iedereen dit heeft. De onzekerheid uit zich alleen anders bij veel mensen
Heeft de neiging zich terug te trekken of te verstoppen
Ook hier: Verstop je jezelf écht vaak, of grijp je nu direct de momenten aan waarop je jezelf terugtrekt en zet je dit niet helder af tegen momenten waarop je wel in de openbaarheid actief bent?
voelt zich het beste in totale afscheiding.
idem
vertekend zelfbeeld: vindt zichzelf onaantrekkelijk, minderwaardig of sociaal onbeholpen
vermijdt daarom nieuwe situaties en/of activiteiten.
Tja ik ben bijna dertig maar in mijn omgeving zijn er maar weinig mensen die zich nog om de haverklap in nieuwe (sociale) situaties smijten. Volgens mij is het heel menselijk om je te hechten aan een veilige/bekende en vertrouwde (sociale) omgeving
Om een lang verhaal kort te maken : Wees niet onnodig kritisch op jezelf. Als je geneigd bent erg kritisch op jezelf te zijn ga je al gauw denken dat je een weirdo bent / anders dan anderen en jezelf allerlei complexen / stoornissen aanpraten die er misschien helemaal niet zijn. Meestal lijken andere mensen meer op je dan je zelf denkt
Het gebruik van "buitensporig" enzo is gewoon te vaag in deze teksten, aangezien niemand kan vertellen laat staan heeft gemeten wat dat woord inhoudt, hoe bang voor afwijzing de mensen in Nederland bijvoorbeeld gemiddeld zijn en hoe de persoon in kwestie zich daartegenover verhoudt. Dat lijkt me essentieel om te bepalen of iets buitensporig is of niet.
Is dat niet mogelijk en wordt er vanuit de bekeving van de persoon met angst geredeneerd, dan heeft iedereen die zich in bovenstaande omschrijving hetkent een stoornis.
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 18-09-2018 22:43:27 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Klopt, alleen wat je moet voorkomen is dat je in een soort negatieve spiraal terecht komt : je bent kritisch op een aantal eigenschappen, je gaat jezelf allerlei stoornissen aanpraten, daardoor krijg je nog meer het idee dat er iets aan je mankeert, waardoor je nog onzekerder wordt, waardoor de kenmerken uit dat ''lijstje'' alleen nog maar heftiger worden.quote:
[..]
Maar als dit allemaal veel voorkomend is, wat ik ook geloof, dan is het desondanks toch logisch dat als iemand leest dat het ook een stoornis kan zijn, diegene denkt dat te hebben? Als het gaat om extremere versies van bovenstaand profiel moet dat erbij hezet worden. Maar de symptoom beschrijving is heel algemeen en mild. Logisch dat de hele wereld dan denkt psychisch ziek te zijn, denk ik dan,.
Terwijl als je eens een ander perspectief inneemt bij de beoordeling van die criteria, kun je je misschien beseffen dat je helemaal niet zo ver ''heen'' bent als je jezelf toedicht.
Als het cbs nou zulke dingen onderzocht, hoever heen mensen zich gemiddeld voelen, hoe verlegen ze zijn enz. Dan zou er al een stuk meer duidelijkheid zijn omtrent wat psychisch normaal is en wat niet.quote:
Klopt, alleen wat je moet voorkomen is dat je in een soort negatieve spiraal terecht komt : je bent kritisch op een aantal eigenschappen, je gaat jezelf allerlei stoornissen aanpraten, daardoor krijg je nog meer het idee dat er iets aan je mankeert, waardoor je nog onzekerder wordt, waardoor de kenmerken uit dat ''lijstje'' alleen nog maar heftiger worden.
Terwijl als je eens een ander perspectief inneemt bij de beoordeling van die criteria, kun je je misschien beseffen dat je helemaal niet zo ver ''heen'' bent als je jezelf toedicht.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Zijn er stapjes mogelijk ter verbetering volgens jou? Dus dat je de ene week dit doet en de andere week dat en dat dat op de beetje langere termijn genoeg verandering teweeg brengt om het idee te geven dat je probleem is opgelost of deels is opgelost.
Ik ben wat betreft sommige punten die je noemt jouw tegenpool. Wij horen elkaar aan te trekken, hehe, goede poging toch xd Maar even serieus ik denk dat je wel veel van mij kan leren. Maar ja het punt is een beetje dat als je bijvoorbeeld presentatievrees hebt alle mensen in de wereld kunnen blaten dat het niet uitmaakt dat je voor de klas staat, dat het gewoon mensen zijn en blablabla. Maar op het moment dat je voor de klas staat dan helpt zulk soort gepraat geen zak. Zo ook voor dit lijkt me. Je kan niet plotseling de manier waarop je de wereld ervaart aanpassen lijkt me.
Dus ja klote dat je dit zo hebt en ik hoop dat er genoeg tips binnenkomen dat je gewoon met stapjes vooruit kan gaan wat dit betreft. Je lijkt me verder geen rare meid ofzo dus ja
Ik ben wat betreft sommige punten die je noemt jouw tegenpool. Wij horen elkaar aan te trekken, hehe, goede poging toch xd Maar even serieus ik denk dat je wel veel van mij kan leren. Maar ja het punt is een beetje dat als je bijvoorbeeld presentatievrees hebt alle mensen in de wereld kunnen blaten dat het niet uitmaakt dat je voor de klas staat, dat het gewoon mensen zijn en blablabla. Maar op het moment dat je voor de klas staat dan helpt zulk soort gepraat geen zak. Zo ook voor dit lijkt me. Je kan niet plotseling de manier waarop je de wereld ervaart aanpassen lijkt me.
Dus ja klote dat je dit zo hebt en ik hoop dat er genoeg tips binnenkomen dat je gewoon met stapjes vooruit kan gaan wat dit betreft. Je lijkt me verder geen rare meid ofzo dus ja
Trying to bring me down, but you can't.
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
En tjah gezien ik er nu toch even over nadenk, misschien niet erg om nog wat extra dingen te melden die me in het hoofd schieten.
Bedoel ik kan me voorstellen dat je je afvraagt hoe je bijvoorbeeld minder problemen met een beoordelingsgesprek kan hebben. Als ik naar mijzelf kijk dan kan ik stellen dat ik geen moeite met beoordelingsgesprekken heb (zit nu in de WW omdat ik ontslagen ben) omdat ik van mezelf het idee heb dat ik toch wel weer een baan kan krijgen. Of voor mezelf het beter kan doen zonder baan.
Bedoel als jij een miljoen euro op de bank zou hebben zou je ook niet zo in zitten over een beoordelingsgesprek (als voorbeeld). Je bent gewoon afhankelijk van iets en dat is belangrijk voor je. Ik ervaar dat wat minder sterk en daarom maakt het voor mij ook al minder uit.
Dus ja misschien niet direct een tip, wilde gewoon een verklaring geven. Misschien heb je daar ook wat aan. Gewoon laten gaan wat niet direct heel belangrijk is
Bedoel ik kan me voorstellen dat je je afvraagt hoe je bijvoorbeeld minder problemen met een beoordelingsgesprek kan hebben. Als ik naar mijzelf kijk dan kan ik stellen dat ik geen moeite met beoordelingsgesprekken heb (zit nu in de WW omdat ik ontslagen ben) omdat ik van mezelf het idee heb dat ik toch wel weer een baan kan krijgen. Of voor mezelf het beter kan doen zonder baan.
Bedoel als jij een miljoen euro op de bank zou hebben zou je ook niet zo in zitten over een beoordelingsgesprek (als voorbeeld). Je bent gewoon afhankelijk van iets en dat is belangrijk voor je. Ik ervaar dat wat minder sterk en daarom maakt het voor mij ook al minder uit.
Dus ja misschien niet direct een tip, wilde gewoon een verklaring geven. Misschien heb je daar ook wat aan. Gewoon laten gaan wat niet direct heel belangrijk is
Trying to bring me down, but you can't.
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Het gaat om situaties waar mensen mij moeten beoordelen of omdat ik die persoon erg graag mag. Anders ben ik niet zo verlegen nee. Maar het lijkt soms alsof het 2 verschillende karakters zijn.quote:
[..]
Ik heb niet je hele topic gelezen (de reacties) maar het is ook een kwestie van hoe je dingen beredeneert. In je OP ga je er al automatisch vanuit dat jij voldoet aan al die criteria van dat ''ontwijk'' syndroom, maar concludeer je daarbij niet te snel?
Zelf ben ik ook wel eens op zo'n pagina terecht gekomen, en ik denk dat vrijwel elk mens af en toe wel eens zulke emoties/gevoelens ervaart. Als je dan alleen oog hebt voor de situaties waarin je dit ervaart, maar geen oog voor de situaties waarin je dit niet ervaart, dan ga je (zoals jij lijkt te doen) al per definitie ''akkoord'' met de omstandigheid dat jij aan al die ''checks'' voldoet, maar misschien is dat helemaal niet zo?
Het is namelijk ook maar net vanuit welk perspectief je zulke criteria benadert. Als je van nature erg kritisch op jezelf ben, ben je al gauw geneigd dat je overal aan voldoet. Maar als je het van de positieve kant benadert, kun je misschien net zo goed stellen dat je niet aan die criteria voldoet. Bijvoorbeeld:
extreme verlegenheid
Ik lees terug dat je niet in alle situaties extreem verlegen bent. En in de situaties waarin je van jezelf denkt dat je extreem verlegen bent, ben je dit dan ook echt? Ik dacht van mijzelf ook verlegen te zijn in bepaalde situaties, terwijl ik dit alleen van binnen zo voelde. Anderen bleken mij juist te zien als een voortrekker in bepaalde sociale situaties en vonden mij heel stabiel over komen
buitensporige angst voor afwijzing
Ten eerste denk ik dat bijna iedereen dit heeft. Ten tweede: probeer ook na te gaan of je in het verleden ook écht zo angstig was voor afwijzing als je kennelijk denkt. Ik dacht ook van mijzelf bang te zijn voor afwijzing. Maar toen ik eens concreet terugging naar momenten waarop ik ''afgewezen'' was, concludeer ik achteraf dat ik het even kut vond, maar er uiteindelijk snel weer overheen stapte. Kwestie van verkeerde perceptie dus. Ga eens na wanneer je afgewezen bent, en hoe je er daarna mee om ging? Je leeft nu nog, hebt een baan, vrienden lees ik. Kennelijk heeft het niet tot vreselijke dingen geleid en heb je jezelf prima herpakt na een afwijzing
buitensporige angst voor vernedering of kritiek.
idem
vergaande onzekerheid in onbekende situaties.
dit hebben de meeste mensen denk ik. Volgens mij is dit typisch zo'n ding waarvan je denkt : Dit heb alleen ik maar hebben anderen niet, terwijl haast iedereen dit heeft. De onzekerheid uit zich alleen anders bij veel mensen
Heeft de neiging zich terug te trekken of te verstoppen
Ook hier: Verstop je jezelf écht vaak, of grijp je nu direct de momenten aan waarop je jezelf terugtrekt en zet je dit niet helder af tegen momenten waarop je wel in de openbaarheid actief bent?
voelt zich het beste in totale afscheiding.
idem
vertekend zelfbeeld: vindt zichzelf onaantrekkelijk, minderwaardig of sociaal onbeholpen
vermijdt daarom nieuwe situaties en/of activiteiten.
Tja ik ben bijna dertig maar in mijn omgeving zijn er maar weinig mensen die zich nog om de haverklap in nieuwe (sociale) situaties smijten. Volgens mij is het heel menselijk om je te hechten aan een veilige/bekende en vertrouwde (sociale) omgeving
Om een lang verhaal kort te maken : Wees niet onnodig kritisch op jezelf. Als je geneigd bent erg kritisch op jezelf te zijn ga je al gauw denken dat je een weirdo bent / anders dan anderen en jezelf allerlei complexen / stoornissen aanpraten die er misschien helemaal niet zijn. Meestal lijken andere mensen meer op je dan je zelf denkt
Kan mij idd niet een voorval herinneren waar een afwijzing mij heel veel heeft gedaan
Maar kan ook niet zeggen dat ik vaak ben afgewezen omdat ik mij niet in die situatie breng om afgewezen te worden.... Steek liever mijn kop in het zand Op dit moment zit het gewoon zo dwars dat ik het niet kan laten gaan en mij lichamelijk slecht begin te voelen. En baal ook sterk van mezelf.
Hier heb je wel een punt ja. Als je jezelf denkt te herkennen in die punten ga je nog slechter over jezelf voelen want dat kan je ook al niet normaal doen...quote:
[..]
Klopt, alleen wat je moet voorkomen is dat je in een soort negatieve spiraal terecht komt : je bent kritisch op een aantal eigenschappen, je gaat jezelf allerlei stoornissen aanpraten, daardoor krijg je nog meer het idee dat er iets aan je mankeert, waardoor je nog onzekerder wordt, waardoor de kenmerken uit dat ''lijstje'' alleen nog maar heftiger worden.
Terwijl als je eens een ander perspectief inneemt bij de beoordeling van die criteria, kun je je misschien beseffen dat je helemaal niet zo ver ''heen'' bent als je jezelf toedicht.
Door die relatie denk ik soms dat ik al die gewoon heb overgeslagen... En de tijd gaat ook zo snel voorbijquote:
[..]
Dat dan weer wel, maar waar mijn huissleutels nou weer zijn aangeland
Ja, ik weet niet of je het zo kan bekijken dat er hiervoor niks zou zijn geweest. Ook niet zo relevant ergens, want in het hier en nu speelt het nu gewoon wel.
Kan me eerlijk gezegd moeilijk voorstellen dat je bijvoorbeeld in die tien jaar met je ex nooit iets hebt mee gemaakt..?
Je hoeft ook niet iets te klagen te hebben om toch niet optimaal in je vel te zitten en/of iets anders cq beter aan te willen pakken. En dat is een tricky dingetje, want als je dingen ontwijkt dan kun je een vicieuze cirkel creëren waarin je eigenwaarde niet optimaal is door te pakken en je je dan daar nog kutter over gaat zitten voelen.
Soms ben je nou eenmaal zelf je ergste vijand en blijkt op je bek gaan sowieso niet te voorkomen en ook weer nieuwe deuren te openen die je dichter bij je (ondernemende) zelf nemen. Of je leert beter genoegen te nemen met niks confronterends te ondernemen, omdat dat nu eenmaal het beste past bij wie je bent. Dat kan ook..
Het belangrijkste is denk ik dat je het niet als persoonlijk falen moet zien dat je nu niet optimaal in je vel zit. Zie het als een soort van achterstallig emotioneel onderhoud of nog beter als een ontdekkingsreis naar wie je nu bent en wat je wil gaan doen enzo.
Klinkt zweefteverig, maar vergeet niet dat je met een pleasende kant tijdens een lange relatie in je twintigersjaren wellicht een en ander enigszins hebt verwaarloosd op dat zelfontwikkelingsgebied. Misschien is het nu tijd om erachter te komen of je dat deed omdat het past bij wie jij bent als Yasmin en als partner (toen) of omdat je het deed voor je toenmalige partner in het bijzonder of een relatie behouden in het algemeen..
De basis waarop je leunde is veranderd en die kun je zelf weer op leren bouwen, ongeacht of en zo ja wat voor nieuwe partner er komt.
Het koste ook geen moeite verder. Was vertrouwd en makkelijk ook al was ik lang niet tevreden eigenlijk.
Je stelt jezelf dus elke keer die vragen als je in zo'n soort situatie komt?quote:
[..]
Je gedachten in de gaten gaan houden, en goed gaan kijken wat er precies gebeurt op die momenten. Nou ja, dat is misschien lastig omdat je op dat moment volledig daar in vast komt te zitten. Maar je kunt wel meteen achteraf kijken: hoe reageerde ik? Wat gebeurde er in m'n lijf? Wat voelde ik? Wat waren m'n gedachten? Wat kwam er om hoog?
En dat doen opschrijven... boekje erover gaan bijhouden. Kijk welke kernovertuigingen over jezelf je daaruit kunt destilleren. En die kernovertuiging dan tegen het licht houden.
De volgende methode (van Byron Katy) kan erg effectief zijn.
Overtuiging: anderen zullen op me afknappen als ze zagen wie ik eigenlijk echt ben...
Spreek innerlijk uit en voel van binnen wat het qua emotie/gevoel oproept (en laat het helemaal toe, wees niet bang...)
Vraag jezelf dan: Weet ik zeker dat dit waar is? Voel daarbij... alleen rationeel als gedachte 'ja' of 'nee' antwoorden gaat niet opschieten.
- hoe voelt het voor mij wanneer ik dit geloof? Voel again...
- hoe zou het voor mij zijn wanneer ik dit niet meer zou geloven? Feel it again...
- draai het om: ....
"anderen knappen helemaal niet op me af als ze me werkelijk zouden leren kennen... voel dat ook weer door.
Dat is een krachtige methode. Lijkt misschien simpel (en dat is het ook, het zijn maar Vier Vragen), maar echt een krachtige methode voor dit soort dingen.
Succes!
Sorry voor de onlogische volgorde van het reagerenquote:
[..]
Werkt die tactiek dan voor je? Of is het stiekem gewoon eigenlijk bezigheidstherapie? Dat tenzij je echt niet anders kan hangt toch niet van je denkproces af..
Je zou het ook als tactiek kunnen gebruiken om met een repliek te kunnen komen of mijn persoonlijke favoriet als je toch uitgaat van het ergste, je toch weinig meer te verliezen hebt.
[..]
Waarom zou je het niet moeten pikken? Vindt jij dat of anderen?
Anders bekeken zou je nu kunnen solliciteren met de geruststelling dat je nu weet wat je hebt en pas overstappen naar iets waar je echt een goed gevoel over hebt. Moeilijk als je nieuwe situaties sowieso niet leuk vindt, maar wie weet zijn er werkplekken die je wel daarin kunnen helpen zo een overstap te maken.
Kijk eens naar factoren die het risico voor jou extra de moeite waard zouden kunnen maken. Ander loon, andere clientèle, vette locatie, ontwikkelingsmogelijkheden, etc.
[..]
Lijkt me best moeilijk in de horeca.. Waarom heeft dat je voorkeur? Prikkelarme omgevingsvoorkeur, geloof je positieve feedback niet? Voel je je ongemakkelijk bij andermans meer uitgesproken gevoelens en misschien een druk om daar enigszins in mee te gaan?
Of doet het je stiekem aan iets of iemand denken die niet zo stabiel was? Dat je het als een soort onberekenbaarheid ervaart als iemand wat extremer toont misschien?
[..]
Daarom noemde ik het toch maar. Ik was ook wat sceptisch, maar ik heb iemand daar echt iets aan zien hebben op dit gebied zeg maar.
En ja, google gewoon eens wat voor smaakjes er te krijgen zijn. Het spreekt nu eenmaal meer aan dat het andere
Nou soms gaat iemand zo ver met het geen wat ik irritant etc vind. En dan bedoel ik pas als ik er nadeel van ga ondervinden.
Heb ooit met een persoon gewerkt en wij klikte al niet van de start. Das verder prima want had er geen last van totdat ik regelmatig door leidinggevende werd aangesproken op iets wat ik gedaan zou hebben of gezegd zou hebben over andere mensen. Dat bleek dus van die collega te komen.... Heb dat een tijdje laten gaan totdat ik het gevoel had dat ik mijn werk hierdoor misschien zou verliezen. Toen ben ik wel de confronatie aangegaan omdat ik niet meer anders kon., terwijl ik eigenlijk al een hele tijd last had van haar acties.
Met de makkelijkste weg bedoel ik niet zozeer mijn werk maar het contact met mensen. Ik ga graag om mensen met die idd stabiel zijn. Waarvan ik denk te weten wat ik kan verwachten etc.
Mensen die veel switchen in emoties kan ik niet zo goed mee omgaan.
|
|
