quote:
Op woensdag 5 september 2018 13:13 schreef Draconian het volgende:[..]
Dat is dus dit weekend gebeurd weer. Mijn vrouw kreeg een flinke inzinking. Het stapelde zich maar op. Toen kwam de bom. Mijn vrouw ging de deur uit om tot rust te komen. Het was echt ruzie. We zeiden nog van nu woon je ook samen. Wat is het verschil als je weer in zijn koophuis gaat zitten?
Maar nu slaapt hij dus nog steeds hier. Alsof er niets aan de hand is. Ik typte het nog vanochtend naar mijn dochter. Ik zal even kopiëren en plakken.
Dit is van mij:
Maar hij is 7 dagen per week bij ons. Dat is teveel. Hij heeft eigen huis. Ga dan bij hem op visite in de avond paar keer per week. Ook minder slapen. Je krijgt zelf ook irritaties merkte ik al.Dit van haar:
Heb je ook nog wat anders te zeggen dan gezeik?Van mij:
Nee jij moet snappen dat het teveel is. Jij ziet het niet. Mama wordt ook gek ervan.Van haar:
Ik praat niet meer dan weetje dat
Een aantal stappen om te kunnen nemen:
1. stel huisregels op die vanaf nu ingaan, zonder pardon, niet met terugwerkende kracht
2. zoek een vervangend huis voor de dieren, want jullie zorgen ervoor, de dochter niet. En jullie kunnen het niet meer aan. 1+1=2
3. ga 1 op 1 met die vriend van haar en zeg waar het op staat, zonder getouwtrek eromheen, van man tot man en laat hem weten dat het zo niet meer kan. Stel tevens kostgeld voor hem in. Kun je zien hoe snel hij niet meer bij jullie slaapt.
4. maak het haar verplicht kostgeld te betalen, 300 euro per maand kan ze makkelijk missen als ze 1200 euro netto binnen harkt. Weigert ze dit, neem dan spullen van haar af waar ze waarde aan hecht. Bestrijd kinderachtigheid met kinderachtigheid.
5. groei een ruggengraat. Ga niet inspelen op de gevoelens voor je dochter, die heeft zij in deze situatie niet. Ze denkt dat het normaal is, zo te reageren naar ouders die haar hebben grootgebracht.
6. wees vanaf nu duidelijk en concreet naar je dochter. Vat berichten kort en bondig samen, zonder inmenging van je gevoel. Projecteer de boosheid in de woordenschat, niet op haar eventuele sympathie en ethische waarden. Dit omdat zij je input afdoet als 'gezeik'. Vermijd uitroeptekens. Wees de vader, háár vader. Zonder ge-maar of ge-dinges.
7. In gesprekken: behandel haar als een tiener. Wees kordaat en gerechtvaardigd. Het is immers het huis van je vrouw en jijzelf. Niet van haar. Zij heeft geen enkel recht, alleen hetgeen wat jullie haar toebedelen.
voorbeeld (wat jij zegt is tussen aanhalingstekens)
"Voortaan, zolang je hier woont, betaal je kostgeld. Doe je dat niet, dan nemen wij je spullen af."
zonder uitroeptekens, zonder meningen, zonder wat zij mogelijk zou denken in jouw visie. Is het een dreiging? Ja natuurlijk is het een dreiging. Alleen is deze dreiging gerechtvaardigd omdat het jouw huis is, jij bent de kostwinner, zij niet. Jij betaalt de rekeningen, zij niet."De dieren gaan het huis uit."
..etc simpele, concrete, kordate boodschappen. Zoiets als een nieuwslezer de berichten zou presenteren. Het is een feit voor jou. Doel is om het feit over te brengen, aan haar.
In het ergste geval kun je de politie bellen en zeggen dat er een indringer (de vriend) zonder toestemming in het huis bevindt.
[ Bericht 2% gewijzigd door Metalfrost op 21-09-2018 10:51:28 ]