Verlichting

Verlichting is het stil worden van je natuurlijke, egoïstische natuur, en in plaats daarvan onvoorwaardelijke liefde als basis hebben in al je denken, voelen en handelen.

Paddo's, LSD en andere substanties geven je geen verlichting, maar een tijdelijke psychose, waarin het lijkt alsof je ego/ervaring van individualiteit opgaat in je omgeving, en je dus die omgeving wordt, waardoor het lijkt alsof je tegelijkertijd schepper van je omgeving en ervaarder van die omgeving bent. Maar dat is geen sterven van je ego, dat is juist geloven dat je zelf goddelijk bent, waardoor je ego onmetelijk groot wordt. Het tegenovergestelde van verlichting. Een erg overtuigende illusie van verlichting. Je ego wordt zo erg opgeblazen dat het ervan overtuigd raakt dat het zichzelf heeft overschreden en goddelijke liefde is geworden.

[ Bericht 13% gewijzigd door Ali_Kannibali op 10-12-2018 23:07:53 ]

Met als ultieme egotrip... de abrahamitische religies. Niet tijdelijk, maar tot in den dood

De enige manier om het ego wat te bedwingen, is denk ik om zo nu en dan de tijd te nemen om het te observeren en te kijken naar de neiging om zichzelf op te hemelen. Op een gegeven moment wordt het dan misschien zo komisch dat het wat voor zelfrelativering zorgt

Dat is ook het paradoxale aan sommige spirituelen die net het licht hebben gezien: die menen dat ze het licht hebben gezien, maar doen dan aan een verkapte vorm van spirituele zelf bevrediging.

Ach ja, zo houden we ons allemaal wel voor de gek 't Is niet alsof ik zelf nu m'n ego zo beteugeld heb ofzo

quote:

Op maandag 10 december 2018 17:13 schreef gummetje69 het volgende:
een gedachteloze , objectief-subjectief, logisch-intuiitieve, toestand zonder tijdsbesef, wat zich afspeelt in het Nu...

de zoeker en het gezochte zijn 1...

afijn verlichting...

ik weet het nog steeds niet... een leeg hoofd met een paar niets zeggende ogen erin en met seniele kenmerken...

maar ja, als je er wat mee kan...

[ Bericht 0% gewijzigd door gummetje69 op 11-12-2018 21:02:46 ]

quote:

Op dinsdag 11 december 2018 17:16 schreef Haushofer het volgende:
Met als ultieme egotrip... de abrahamitische religies. Niet tijdelijk, maar tot in den dood

De enige manier om het ego wat te bedwingen, is denk ik om zo nu en dan de tijd te nemen om het te observeren en te kijken naar de neiging om zichzelf op te hemelen. Op een gegeven moment wordt het dan misschien zo komisch dat het wat voor zelfrelativering zorgt

Dat is ook het paradoxale aan sommige spirituelen die net het licht hebben gezien: die menen dat ze het licht hebben gezien, maar doen dan aan een verkapte vorm van spirituele zelf bevrediging.

Ach ja, zo houden we ons allemaal wel voor de gek 't Is niet alsof ik zelf nu m'n ego zo beteugeld heb ofzo

Ik vind dat het christelijk geloof (en jodendom ook) nu juist benadrukt dat de mens op eigen kracht volledig in duisternis is, en dat het licht alleen van God komt.

Dus je hebt licht en donker die tegen elkaar strijden, en als gelovige ben je aan beide krachten onderhevig die allebei suprematie willen.

De enige manier waarop het licht kan winnen is door je volledig bewust te zijn van het feit dat in jezelf alleen maar duisternis is. En dan het licht controle over jezelf geven.

Dus je ego wordt dan onderdrukt door een kracht/geest die van buiten jou komt, en niet uit jezelf.

Dat is wat mij betreft een groot verschil met alle stromingen die verlichting vanuit jezelf benadrukken.

quote:

Op dinsdag 11 december 2018 23:31 schreef Ali_Kannibali het volgende:

De enige manier waarop het licht kan winnen is door je volledig bewust te zijn van het feit dat in jezelf alleen maar duisternis is.

Da's geen feit, maar een ongestaafde overtuiging die wat mij betreft is gestoeld op een nogal negatief mensbeeld.

En Christenen menen daarna nogal es de absolute waarheid te hebben gevonden. Da's in mijn ogen gewoon weer het ego in de krampmodus.

quote:

Op dinsdag 11 december 2018 23:31 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Ik vind dat het christelijk geloof (en jodendom ook) nu juist benadrukt dat de mens op eigen kracht volledig in duisternis is, en dat het licht alleen van God komt.

Dus je hebt licht en donker die tegen elkaar strijden, en als gelovige ben je aan beide krachten onderhevig die allebei suprematie willen.

De enige manier waarop het licht kan winnen is door je volledig bewust te zijn van het feit dat in jezelf alleen maar duisternis is. En dan het licht controle over jezelf geven.

Dus je ego wordt dan onderdrukt door een kracht/geest die van buiten jou komt, en niet uit jezelf.

Dat is wat mij betreft een groot verschil met alle stromingen die verlichting vanuit jezelf benadrukken.

quote:

Op woensdag 12 december 2018 07:37 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Da's geen feit, maar een ongestaafde overtuiging die wat mij betreft is gestoeld op een nogal negatief mensbeeld.

En Christenen menen daarna nogal es de absolute waarheid te hebben gevonden. Da's in mijn ogen gewoon weer het ego in de krampmodus.

wil je een vorm van verlichting? gewoon lsd er in trappen en opzouten met alle jezus, mohamed en boeddha onzin...

quote:

Op woensdag 12 december 2018 13:49 schreef gummetje69 het volgende:

[..]

[..]

wil je een vorm van verlichting? gewoon lsd er in trappen en opzouten met alle jezus, mohamed en boeddha onzin...

Ik heb mijn portie paddo's wel gegeten.

Dat bracht geen verlichting maar alleen de illusie van verlichting. Zie mijn post voor de post die je hebt geciteerd.

Ik zal em vast al gepost hebben, maar omdat ik em zo raak vind:


Alan Watts

quote:

Op woensdag 12 december 2018 13:57 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Ik heb mijn portie paddo's wel gegeten.

Dat bracht geen verlichting maar alleen de illusie van verlichting. Zie mijn post voor de post die je hebt geciteerd.

ik heb het over paddo's en lsd en eigenlijk ook nog thc, tegelijk, zoiets wordt een ruimtebom genoemd en is eigenlijk geschikt voor heel sporadisch gebruik... en waarom een ruimtebom? omdat de kans bestaat dat je er een grenzeloos bewustzijn aan overhoud...

a mind stretch out of his proporties can never be the original….

quote:

Op woensdag 12 december 2018 14:32 schreef Haushofer het volgende:
Ik zal em vast al gepost hebben, maar omdat ik em zo raak vind:

Alan Watts (Essential Lecture Series) "Mind Over Mind"

Alan Watts

quote:

Op woensdag 12 december 2018 16:12 schreef gummetje69 het volgende:

[..]

ik heb het over paddo's en lsd en eigenlijk ook nog thc, tegelijk, zoiets wordt een ruimtebom genoemd en is eigenlijk geschikt voor heel sporadisch gebruik... en waarom een ruimtebom? omdat de kans bestaat dat je er een grenzeloos bewustzijn aan overhoud...

a mind stretch out of his proporties can never be the original….

[..]

[ afbeelding ]

De combinatie paddo's - xtc was vrij extreem kan ik je vertellen.

Dat grenzeloze bewustzijn is wat ook wel egodood wordt genoemd.

Dat is een tijdelijke psychotische ervaring die de illusie van 'god-zijn' en dus verlichting geeft. Maar het is een illusie.

quote:

Op woensdag 12 december 2018 19:00 schreef Maharski het volgende:

[..]

Grappige is eigenlijk dat je als echt goed gaat graven daarin, dat niet 'een verlichting uit jezelf' is, maar het inzicht dat er niet zoiets als een op zichzelf staand zelf is. Maar dat er maar één universeel Zelf die in alle wezens gelijk is onder de oppervlakte van uiterlijk gedrag. God als de grote levenskracht opgedeeld in ontelbare manifestaties. Onverdeeld, zonder tegendeel, non-duaal. Jouw visie is zuiver dualistisch. Je gelooft in een Absolute Tweedeling, dat niet vervat is binnen daaromvattend geheel, maar dat beide uitersten op zichstaand zijn en absolute substantie bezitten.

Maar in de non-duale visie is God alles en iedereen wat je ziet: het universum dat zichzelf waarneemt door middel van mens, dier en plant. Ik begrijp dat dat voor jou als weinig meer dan een mooi praatje klinkt. Toch is dat wat mensen die na verluid tot verlichting zijn gekomen allemaal zeggen: dat die scheiding van dualiteit wegvalt, en het 'kleine zelf' (ego) plaatsmaakt voor het Absolute/God/Heilige Geest, hoe het je het maar noemen wilt. Als iemand dat dan voor zichzelf gaat claimen, zich ver verheven gaat voelen, dan heeft het kleine valse zelf weer plaatsgenomen in feite (en is de realisatie in feite onvolledig), en is er een spiritueel ego.

Natuurlijk is zoiets geen gemakkelijke snelle weg. Misschien wel de zwaarste en moeilijkste die bestaat. Want idd, duister en licht strijden in ons. Maar er is iets overstijgends waarin dat alles zichzelf afspeelt en er zelf niet aan deelneemt of hinder van ondervindt. Wie daarin moeiteloos kan verblijven en die strijd in is gestreden, is vrij.

Ik snap wat je bedoelt, ik denk dat je me verkeerd hebt begrepen (niet verwonderlijk bij dit onderwerp, het is moeilijk om deze concepten met woorden te beschrijven). Met 'verlichting uit jezelf' bedoel ik dus dat er geen tweede persoon nodig is om die verlichting tot stand te brengen. Er is geen intelligente entiteit buiten jou voor nodig, omdat het een realisatie is die zogenaamd de illusie van de individueel ervaren realiteit vernietigt, en je je één voelt met alles op bewustzijnsniveau.

Het ego is het resultaat van het niet-bewustzijn dat alles een is, dus geloven in een illusie. Tijdens verlichting zou je dus in wezen je innerlijke/inherente goddelijkheid ervaren. Je realiseert dat je goddelijk bent, want god is alles en jij maakt deel uit van het alles. Alleen door kennis van je inherente goddelijkheid zou je verlicht kunnen zijn.

Dit is dus een echo van wat in de bijbel staat:

5 Maar God weet, dat, ten dage als gij daarvan eet, zo zullen uw ogen geopend worden, en gij zult als God wezen, kennende het goed en het kwaad.

De kwestie is dus persoonlijke god die buiten jou bestaat, vs niet-persoonlijke substantie/bewustzijn waarvan alles een emanatie is en alles dus deel van uitmaakt, of het simpelweg is. Pantheisme of panentheisme.

Ik heb beide spiritualiteiten ervaren en ben dus ook 2 maal volledig van paradigma veranderd.

Ik beoordeel de resultaten ervan op basis van de vruchten die je draagt. Je geweten getuigt voor of tegen je daden.

Vergis je overigens niet, die ervaring van goddelijkheid is een spirituele aangelegenheid waarbij ook een geest bezitting van je bewustzijn neemt en je inspireert met allerlei inzichten en gedachten, die zogenaamd dus allemaal waar zouden zijn.

In de occulte wereld beschrijft men het bewustzijn, het licht, als Lucifer, de lichtbrenger. Satan daarentegen is de duisternis, het tegenovergestlde van het licht. Zo heb je het rechterhandse pad en het linkerhandse pad, witte en zwarte magie, yin en yang.

Dus die dualiteit is wel degelijk een realiteit, en vindt expressie in onze geest, aldus de occultisten, theosofen en dergelijke. Beide polen maken echter deel uit van hetzelfde bewustzijn, en alles is het tegenovergestelde van zichzelf, alles is inwisselbaar. Sommigen kiezen voor het ene pad, anderen voor het andere. Zo heeft elke esoterische traditie twee doctrines, en twee leringen. Boeddhisme is niet alleen liefde en blijdschap, maar kan ook orgies en perversiteit zijn om verlichting te bereiken. Er zijn altijd twee kanten, met aanbidders bij elk altaar. De interactie of cycli tussen deze twee polen, chaos en orde, goed en kwaad, mannelijk en vrouwelijk, yin en yang etc. zou uiteindelijk tot evenwicht moeten leiden, en in dat evenwicht heb je de perfecte, goddelijke status bereikt.

Als dit concept van een allesomvattend bewustzijn nog verder concretiseert, kom je in principe bij collectivisme terecht. Er is geen plaats meer voor individuele keuze, omdat je in harmonie met 'het al' dient te handelen. Alles wat niet in harmonie ermee is, is automatisch kwaadaardig (want ego). Dus een gemeenschap dat collectief deze mindset heeft, functioneert in theorie als 1 organisme in harmonie met de natuur. Materialisme heeft er geen plaats, want alles is toch een illusie.

Dit leidt dus uiteindelijk tot situaties als in India, waar grote verschillen kunnen ontstaan wegens het kastesysteem, wat gebaseerd is op het idee dat mensen in verschillende stadia van hun groei naar goddelijke verlichting zijn.

Het feit dat materialisme als onwaar wordt beschouwd, rechtvaardigt tegelijkertijd dat er superrijken en superarmen zijn. Want superrijken zijn niet gehecht aan die materie, daarom hebben kunnen zij het bezitten (zie guru's en dergelijke).

De vruchten van een dergelijk geloofssysteem op nationale schaal zijn dus in ieder geval in dat land niet bijster goed, wat mij betreft.

[ Bericht 5% gewijzigd door Ali_Kannibali op 12-12-2018 20:52:12 ]

quote:

Op woensdag 12 december 2018 22:02 schreef Maharski het volgende:

[..]

Wat mij betreft gaat wat werkelijk waar is boven of iets nou zus of zo uitpakt voor een systeem voor de massa. Het overgrote gedeelte van de mensheid gaat mechanisch en slaapwakend door het leven. Wat mij betreft zijn de geloofssystemen daar dan ook volledig op gebaseerd. Maar waarachtige verlichting is voor wie écht zoekt naar de ultieme waarheid van wat hij of zij in diepste zin is. Dat is per definitie een eenzame zoektocht en tegen de stroom ingaan. Want om je heen zullen er niet veel zijn die het mechanistische bestaan in frage zullen stellen.

[..]

Dat is jouw interpretatie van wat daarmee bedoeld zou zijn. En wellicht delen velen die interpretatie met je, maar dat wil niet zeggen dat dit ook daadwerkelijk is wat ermee bedoeld is. Evenmin als dat ik kan weten hoe dat exact bedoeld is. Maar toch lees ik daar heel wat anders in, wat juist alles te maken heeft met met verlaten van de onschuldige, onverdeelde staat van geest. Het is dat punt waarbij het één zijn met het zijn, en het niet-weten plaatsmaakt voor een staat waarin langzaam maar zeker kennis intrede doet. Dingen beginnen te worden gekend als objecten, waarbij een splitsing ontstaat tussen kenner en het gekende. Het begin van de verdeelde geest: 'ik vs. dat'. Alles krijgt een plekje, een betekenis, het label goed en kwaad, leuk-niet leuk. Het worden objecten in de mind. Zo ontstaat langzaam maar zeker the matrix van het bewustzijn, en doet de afgescheiden staat z'n intrede. Dat is imo de diepere betekenis van 'het eten van de vruchten van goed en kwaad', het uit het paradijs geschopt worden, het begin van de schuld en zonde. Dat is de werkelijkheid zoals we die zijn gaan ervaren, en waardoor we een leven lang een gemis ervaren, een afgescheiden-zijn van de Bron. En religies - zoals die die jij aanhangt - voeden dat enkel en alleen. Gesticht door zij die zelf ook niet wisten of ze nu van voren of van achteren leefden. Waarmee ik bedoel dat vanuit die ontwikkelde matrix van geest met dergelijke teksten aan de haal zijn gegaan. Maar goed, touché, dat is dan weer wat ik geloof.

Laat ik het gewoon verder eens logisch stellen, even los van een concept als collectivisme: als we uitgaan van God, het Absolute, is het dan niet logisch dat dit in the end alomvattend is, niets ervan uitgezonderd kan zijn, deze geen werkelijk tegendeel kan hebben en er geen 2 bronnen van bestaan kunnen zijn? JA, energie heeft 2 polen, plus en min, dualiteit is een feit als relatieve werkelijkheid. Maar als absolute alomvattende werkelijkheid? Houdt dat wérkelijk stand?

Het punt is nu juist dat God dus buiten de creatie staat, en dus geen substantie heeft. Hij is 'geest', wat dat ook moge zijn. Terwijl deze wereld uit materie bestaat (ja, wel degelijk. We leven niet in een droom, de realiteit is geen illusie, en ook geen afspiegeling van bewustzijn. Wat je voelt is echt, wat je aanraakt bestaat. Maar het is noemenswaardig dat de bijbel zegt dat God als eerste het licht maakte. Licht gedraagt zich als deeltje of golf. Materieel en immaterieel. Dus alles is in wezen licht, maar God maakte het licht.).

Dus God is niet de materie. Hij kan de materie wel beïnvloeden. Maar de materie kan niet God beïnvloeden. God staat erboven en erbuiten.

Dit in contrast met het idee dat de wereld en god hetzelfde zijn. Dus geen persoonlijke god.

Dus God heeft vanuit het christelijke perspectief helemaal geen dualiteit in zich. God is licht. Daar waar God afwezig is is duisternis.

Kan God afwezig zijn? Ja, dat leidt tot aftakeling en tot de dood. De werkelijke dualiteit is dus niet zwart/wit of ego/het al, maar leven en dood. Die dualiteit is overal aanwezig: we zijn fysiek levend, maar ook stervend. Het leven brengt orde en structuur, maar de dood en aftakeling zorgen ervoor dat alles in chaos uiteen valt, in stof.

Verlichting is opnieuw het leven ontvangen, waardoor de dood teniet wordt gedaan.

Het antwoord van hindoeisme en buddhisme hierop is reïncarnatie. Maar dit zegt dat je in wezen niet sterft (2e aspedt van wat de slang zei, je zult niet sterven).

Verlichting is geen besef of staat, maar een manier van handelen, rechtvaardig, liefdevol en compassievol handelen. Daarvoor is liefde nodig. Die liefde is niet inherent aan de creatie, noch aan de mens, althans niet volgens de bijbelse definitie van liefde. Mensen gedragen zich in wezen als roofdieren. Zoals Haushofer al zei, je houdt jezelf voor de gek, zelfs als je altruistisch denkt te zijn. En mocht je op een gegeven moment toch altruistisch handelen, dan zal je ego je snel een soort misplaatst verhoogd gevoel geven. Dat is de menselijke natuur.

De mens heeft dus geen dualiteit in zich, maar duisternis, al zou je je geweten licht kunnen noemen dat je duisternis constant in de gaten houdt. Die duisternis is het ego. Het antwoord op het ego is onvoorwaardelijke liefde. Die onvoorwaardelijke liefde is te vinden in God, die zich voor de mensheid heeft opgeofferd, om hem opnieuw het leven en het licht te geven, zodat de mens opnieuw vanuit onvoorwaardelijke liefde kan handelen wanneer God weer in de mens leeft en er een nieuw schepsel van maakt.

Op dat moment heb je dus wel dualiteit in je: je menselijke natuur, en de goddelijke natuur. Maar je zal beseffen dat al het goede alleen van God kan komen. Je zal jezelf, je ego, je eigen natuur haten, omdat die alleen maar kwaad voortbrengt, wat alleen maar walgelijker wordt naarmate je kennis van God en het besef van Zijn puurheid groeit. Dat is de werkelijke egodood.

Daarmee besef je dus juist alleen maar sterker dat jij helemaal niet goddelijk bent, maar sterfelijk en niet-puur in je hart. Het is het tegenovergestelde van verlichting die beweert dat je goddelijk bent. Je hebt daardoor immers de neiging om blind te worden voor je eigen gebreken en je ware motieven. Je krijgt een positief mensbeeld in plaats van de realiteit onder ogen te zien, dat je gedachten en handelingen niet puur zijn.

De mens kan dit moeilijk verdragen en vermijdt het dus liever. Het is een van de redenen waarom Jezus Christus werd verstoten: als je jezelf rechtvaardig voelt, zul je ware rechtvaardigheid verwerpen als je het ziet, omdat het je eigen onrechtvaardigheid aan het licht brengt.

Een verlichtingsfilosofie die je vertelt dat je goddelijk bent en steeds opnieuw terug kan komen om het beter te doen, en dat je in wezen deel uitmaakt van het pure en nu speciale geheime kennis hebt ontvangen waarmee je je dat hebt gerealiseerd, waardoor je je bevrijd voelt van je onwetendheid en je overtuigd raakt dat je een hogere status van zijn hebt bereikt, biedt veel meer comfort dan een doctrine die zegt dat je stervende bent, en dat je je moet bekeren.

Het zijn dus twee tegenovergestelde visies.

Je mag de bijbel interpreteren zoals je wil, maar voor mij hebben niet alle interpretaties evenveel waarde in het licht van de rest van de bijbel.

[ Bericht 0% gewijzigd door Ali_Kannibali op 12-12-2018 22:38:20 ]

quote:

Op woensdag 12 december 2018 23:00 schreef Maharski het volgende:
'Het punt is nu juist dat God dus buiten de creatie staat, en dus geen substantie heeft. Hij is 'geest', wat dat ook moge zijn. Terwijl deze wereld uit materie bestaat (ja, wel degelijk. We leven niet in een droom, de realiteit is geen illusie, en ook geen afspiegeling van bewustzijn. Wat je voelt is echt, wat je aanraakt bestaat. '

God=geest, geest=bewustzijn-bewustzijn=energie, die gigantische energie is naar alle uithoeken gegaan en heeft deze werkelijkheid, dit waarneembare universum, gevormd. Zo zie ik het. Jij bent een expressie van God, ik ben een expressie van God, een vogel is een expressie van God, de wolken zijn een expressie van God, het bestaan is de expressie van God.
God is simpelweg niet slechts een idee ergens ver weg, een of andere abstractie dat verder nergens te zien, voelen of te merken is, maar het is hier, nu, in alles en ver buiten wat nu binnen je persoonlijke ervaring ligt... je bent in God, en je bent er zelf een expressie van, wat ons er één mee maakt en jou en mij dus net zo goed (deel van) God maakt. Hoe dichtbij en ver weg wil je het hebben... Maar jij ziet het vooral als iets buiten je, buiten het zichtbare, het is dus vooral een idee, een overtuiging, een geloofs-beeld. Prima verder hoor.
Tuurlijk, ook mijn ego kan flinke barrières opwerpen en af en toe totale afscheiding in ervaring tot gevolg hebben. Zoals de afgelopen week(, pfff). Maar als dat niet het geval is en er is helderheid, dan kan het voor mij niet anders dan zo zijn. Dan is dat helder en de directe ervaring. Echt, is ervaarbaar, simpelweg omdat het zo is. Je bent al leven, je bent al energie, verbonden met de Bron van leven, bewustzijn. Wat anders dan God kan dat zijn? Doe toch normaal.

Op de rest ga ik morgen in als je het niet erg vindt. Morgen weer een volle agenda. Voor nu even te veel hoofd- en theoriewerk. Maar je krijgt zeker antwoord.

Kon de slaap niet vatten, en even e.e.a. verbeterd.

Mag ik je vragen waarom je dit gelooft? Dat je zelf een expressie van God bent? Waarom ben je daarvan overtuigd?

Als je een ventilator hebt, en je doet de stekker in het stopcontact, is de ventilator (het apparaat) dan een expressie van stroom? Niet echt. Zo zie ik het met God. God schept en God geeft leven, maar de schepping is daarom niet automatisch God en niet automatisch leven.

[ Bericht 1% gewijzigd door Ali_Kannibali op 13-12-2018 12:12:48 ]

quote:

Op donderdag 13 december 2018 16:40 schreef Maharski het volgende:

[..]

Doordat ik weet dat het meest essentiële van mijn 'being' puur bewustzijn is, en deze essentie gelijk is aan die van jou en alle andere levende wezens. Dat we allemaal dezelfde essentie delen, in wezen allemaal hetzelfde hartsverlangen hebben (geluk ipv lijden, liefde), en dat ons wezenlijk verbind.
Laat ik zelf mijn hart kloppen? Het haar groeien? Bepaal ik zelf hoe mijn leven verloopt? Nee. Dat is de levensenergie die in ons allen is, en we allemaal naadloos mee verbonden zijn. Alle levende wezens hebben dat met elkaar gemeen. Er is zowat geen plek op aarde waar geen leven is. Zelfs onder en op een stuk beton wemelt het van (onzichtbaar) leven. Voor mij is dat totaal van dat alles God dat in ontelbare vormen is opgedeeld om zo zichzelf op oneindig veel manier te ervaren. En ik ben dit specifieke stukje universum, en jij bent weer een ander stukje universum. Zo is er een oneindig groot zijn, en een bewust daarvan zijn: bewust-zijn. Wij zijn bewust-zijn.

Guru Nanak's Greatest Message - Oneness - What is God?

Maar hoe wéét je dat? Als de ervaring van het ego en individualiteit in wezen een illusie is (want alles is één), hoe weet je dan dat dit geen illusie is?

Is het zo vreemd om ervan uit te gaan dat er één waarheid bestaat en een heleboel onwaarheden? Als ik vraag hoeveel 2 plus 2 is, dan is het antwoord 4. Als je dan 3 of 5 zegt, is dat onjuist. Betekent niet dat degene die 4 zegt een groot ego heeft.

Ik wil trouwens dan nog best samenwerken met mensen die zeggen dat het antwoord 3 of 5 is, maar ik zie niet de meerwaarde van doen alsof elk antwoord even valide is.