SPT Sport Algemeen
Ben jij sportief? Volg je alles wat met sport te maken heeft? Of heb je gewoon iets te melden of te vragen over een sport? Dan is dit het forum waar je zijn moet.
Wielrennen, de sport van het excuus.quote:Op donderdag 23 augustus 2018 19:22 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
[..]
Tia heeft wel ieder jaar een nieuw trucje. Eerst lag het aan zijn neus.
José spreekt
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
En toen, na een dag lang wikken, wegen, twijfelen, peinzen, optellen, vermenigvuldigen, wegstrepen, heroverwegen, reflecteren, mediteren, filosoferen en bespiegelen, wist ik het niet meer.quote:Op vrijdag 24 augustus 2018 07:48 schreef Frozen-assassin het volgende:
Hebben we al teams ingevuld voor morgen?
Dit keer kan je 50 keiharde knaken winnen
De letters van de namen van de startlijst van de Vuelta a España dansten over mijn scherm. Ik snapte er net zo veel van als van de snaartheorie of de handleiding van de stofzuiger.
Hij heeft Carapaz niet genoemd, dus ik noteer Carapaz.quote:
[..]
En toen, na een dag lang wikken, wegen, twijfelen, peinzen, optellen, vermenigvuldigen, wegstrepen, heroverwegen, reflecteren, mediteren, filosoferen en bespiegelen, wist ik het niet meer.
De letters van de namen van de startlijst van de Vuelta a España dansten over mijn scherm. Ik snapte er net zo veel van als van de snaartheorie of de handleiding van de stofzuiger.
Heeft Sunfield weer gezopen ja?quote:
[..]
En toen, na een dag lang wikken, wegen, twijfelen, peinzen, optellen, vermenigvuldigen, wegstrepen, heroverwegen, reflecteren, mediteren, filosoferen en bespiegelen, wist ik het niet meer.
De letters van de namen van de startlijst van de Vuelta a España dansten over mijn scherm. Ik snapte er net zo veel van als van de snaartheorie of de handleiding van de stofzuiger.
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Ik vond Sunfield vandaag wel geinig 
Dat lijstje dan
https://www.ad.nl/dossier(...)zal-winnen~a88c89e9/
Dat lijstje danhttps://www.ad.nl/dossier(...)zal-winnen~a88c89e9/
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Etappe 1: Málaga - Málaga, 8 km (ITT)
Minder dan een maand na het einde van de Tour gaan we verder met de derde en laatste grote ronde van het jaar, de Vuelta a España. De ronde die meestal het meest open is, aangezien zelfs de deelnemers niet eens weten waar ze staan. Talloze klassementsrenners die hun doelen eerder in het seizoen niet hebben gehaald gaan hier voor een herkansing en enkele jongens die de Tour hebben gereden proberen hun hoogvorm nog eens drie weken door te trekken in Spanje. De ronde met de meeste kansen voor de vluchters, de afgelopen jaren zagen we absolute non-valeurs als Sander Armee, Sergei Lagutin, Tomas Marczynski en onze eigen Bertjan Lindeman ritten winnen. Ook de ronde waar iedere derderangs sprinter toch nog met een etappezege naar huis kan gaan. We denken aan Jonas van Genechten, Kristian Sbaragli, Gianni Meersman, Jempy Drucker en onze eigen Danny van Poppel. Dit jaar zullen er in ieder geval meer sprinters van naam aanwezig zijn. Met Elia Viviani, Peter Sagan, Matteo Trentin en Nacer Bouhanni staan er een aantal jongens aan de start die niet slecht staan op de erelijst. Trentin won vorig jaar bij gebrek aan concurrentie vier ritten, dat zal nu een ander verhaal worden. Qua klassementsrenners gaan we waarschijnlijk met meer verrassingen te maken krijgen. Er staan voldoende grote namen aan de start, maar bijna niemand heeft specifiek toegewerkt naar de Vuelta. Je zou kunnen stellen dat alleen Miguel Angel Lopez, Simon Yates, Emanuel Buchmann en George Bennett zich volledig hebben toegelegd op de Vuelta. Voor jongens als Quintana, Porte, Kruijswijk, Zakarin en Valverde is het eerder een toevallige bijkomstigheid. En dan heb je nog jongens als Pinot en Aru die bijna letterlijk sneuvelden tijdens de Giro en daardoor ook niet echt een vlekkeloze voorbereiding hebben gehad. Verder heb je ook nog Wilco Kelderman, maar die heeft door een beetje pech weinig koersheidhard op kunnen doen.
Genoeg grote jongens aan de start dus, maar als we naar het parcours kijken zien we ook meteen genoeg kansen voor de vluchters. Het is weer een typisch parcours, met een start die net iets minder typisch is. De Vuelta begint bijzonder vaak met een korte ploegentijdrit, maar deze keer gaan we van start met een individuele tijdrit. De laatste keer dat de Vuelta begon met een individuele tijdrit was in 2009. De renners mochten toen over het TT-circuit in Assen rijden en de snelste was Fabian Cancellara. In de jaren daarna werd er steeds gekozen voor een ploegentijdrit, het werd dus wel weer eens tijd voor wat anders. Een andere traditie houdt de Vuelta dan wel weer in stand, we gaan vroeg de bergen in. Meteen op de tweede dag al. De start van deze Vuelta is vergelijkbaar met die van 2015. Ook toen gingen we van start in Andalucía, kwamen we langs Marbella en Málaga en was er een aankomst bij Caminito del Rey, het nieuwe favoriete speeltje van de toeristische afdeling in dit zuidelijke deel van Spanje. De aankomst in 2015 was wel een stuk zwaarder, we krijgen nu met een ander klimmetje te maken. Op de derde dag ligt er een heuvelrit in het verschiet, die aan het eind steeds vlakker wordt. Waarschijnlijk de eerste kans voor de sprinters. Een kans die ze maar beter kunnen pakken, want een dag later krijgen we te maken met de eerste aankomst bergop, op La Alfaguarra. Daarna krijgen de renners te maken met vier ritten die wat moeilijker te voorspellen zijn. Ze zouden in potentie allemaal kunnen eindigen in een sprint, maar de kans is aanwezig dat zeker twee van die ritten naar de vluchters gaan. Voor de klassementsrenners in ieder geval relatief rustige dagen, alleen de rit naar Pozo Alcon ziet er redelijk verraderlijk uit. Pas op de tweede zondag van de Vuelta volgt er weer een echte bergrit, met aankomst boven op La Covatilla. In de tweede week gaan we verder met drie heuvelritten, gevolgd door drie aankomsten bergop. De uitgekauwde beklimmingen van La Camperona en Lagos de Covadonga, met tussendoor de absurd steile klim naar Les Praeres. De derde week begint met een tijdrit van 32 kilometer, gevolgd door de mooiste rit van deze Vuelta. Rit 17 brengt ons naar het Baskenland, alwaar we gaan finishen bovenop Monte Oiz. Voor het eerst sinds 2013 staat er ook weer een Baskische ploeg aan de start in de Vuelta, dat maakt deze rit nog een stuk interessanter. Naast de mannen van Euskadi-Murias mogen we ook genieten van de minkukels van Burgos. Daardoor staan er zowaar 37 Spanjaarden aan de start, een terugkeer naar vervlogen tijden. De laatste dagen van de Vuelta krijgen we te maken met een vlakke rit richting Leida, om vervolgens verder te gaan met de enige echte Unipublicrit van deze Vuelta. _________/ richting Andorra, genot. Het laatste weekend mogen we nog genieten van een korte rit van 100 kilometer met zes beklimmingen, ook in Andorra. De Vuelta sluiten we zoals te doen gebruikelijk af in Madrid, met een vlakke rit in lijn.
Voor de derde keer deze eeuw gaat de Vuelta a España van start in Málaga. Sterker nog, we begonnen deze eeuw in Málaga. In de Vuelta van 2000 werd de koers ook in gang geschoten met een individuele tijdrit, al was die wel een paar kilometer langer. Over het parcours van 13 kilometer was Alex Zülle nipt de snelste, voor Abraham Olano en Jan Hruska. Ook tijdens de legendarische Vuelta van 2006 ging de koers van start in deze plaats aan de Middellandse Zee. De renners kregen een bijzonder korte ploegentijdrit voorgeschoteld, slechts 7,3 kilometer lang. Team CSC, met Sastre als kopman, was de snelste ploeg. Men begint dus graag in Málaga, maar ergens halverwege de wedstrijd vindt men het ook geen probleem om hier te passeren. De laatste keer dat la Vuelta in Málaga was dateert van 2015, de derde rit zou eindigen in deze stad en werd gewonnen door Peter Sagan. Daarvoor was het al wat langer geleden dat men nog eens in Málaga was. We moeten terug naar het jaar 2010. De aankomst lag toen op een heuveltje bij het plaatselijke kasteel, Castillo de Gibralfaro. De overwinning ging naar Philippe Gilbert, hij was Joaquim Rodriguez en Igor Anton ruimschoots te snel af. Verder winnen vooral sprinters vaak in Málaga. Petacchi in 2004, Cipollini in 2002 en in een wat verder verleden Marcel Wüst en Fabio Baldato. Als we kijken naar het heden dan moeten we opmerken dat er binnenkort het wereldkampioenschap atletiek voor veteranen georganiseerd gaat worden in deze stad. Tevens schijnt Málaga in 2020 de Europese hoofdstad van de sport te zijn. Dit terwijl de plaatselijke voetbalclub nochtans gedegradeerd is naar de Segunda Division. Klein smetje op het blazoen van de stad, daarom is het maar goed dat de Vuelta passeert. Van start gaan de renners in de haven van Málaga, bijna direct langs het water.
Voor de deuren van het Centro Pompidou Málaga is het startpodium opgebouwd. Dit kleine broertje van het Pompidou in Parijs werd in 2015 geopend en aangezien de lokale gemeenschap jaarlijks meer dan één miljoen euro moet ophoesten om het museum de naam Pompidou te laten dragen moet het geheel blijkbaar extra in het zonnetje worden gezet. Buiten het feit dat de renners zich waarschijnlijk de krampen schrikken van de spuuglelijke kubus die de blikvanger is van het museum kent de Vuelta een aangenaam begin. De eerste 500 meter gaat het rechtdoor langs de bootjes, over een vlakke weg. Daarna krijgen de renners te maken met een flauwe bocht naar links, gevolgd door een eveneens flauwe bocht naar rechts. Na dit bochtenwerk gaan we op weg naar het zuidelijkste puntje van de haven. Over een brede boulevard gaat het een halve kilometer rechtdoor, tot de renners een rotonde tegenkomen. Bij deze rotonde kan je zonder al teveel stuurmanskunsten zo goed als rechtdoor rijden, maar dat zal bij de volgende rotonde een ander verhaal zijn. 300 meter verderop bereiken we het einde van de haven en daar ligt dus een rotonde. Hier maken we een rondje en keren we via dezelfde weg weer terug, richting het noorden. 300 meter terug naar die eerste rotonde, met het verschil dat je wel flink moet sturen als je er langs deze kant passeert. Na deze rotonde gaat het 700 meter zo goed als rechtdoor terwijl de renners een prachtig zicht hebben op de stad Málaga en de heuvels in het hinterland. Aan het eind van dit rechte stuk botsen ze renners op de vuurtoren van Málaga, die midden op een rotonde is geplaatst. De weg bestaat hier uit klinkertjes, die er verder wel netjes bijliggen.
Als de renners de vuurtoren hebben weten te ontwijken rijden ze nog een paar meter verder over de klinkertjes, waarna ze bij de volgende rotonde rechtsaf slaan. Langs Playa la Malagueta rijden ze nu ongeveer anderhalve kilometer zo goed als rechtdoor, met ondertussen alleen een flauwe bocht naar rechts. Aan het eind van dit stuk in rechte lijn volgt er een lastige bocht naar links. Na deze bocht rijden de renners door een wat smallere straat weg van de kust en hier begint het gelijk omhoog te lopen. We zijn in Spanje, dus gaat er geklommen worden. We bevinden ons in de buurt van het kasteel, bekend van de aankomst in 2010. Eén kilometer lang gaat het omhoog, aan 6%. Je ziet een profiel dat zo goed als vlak is, maar dan trap je er toch gewoon weer in. Unipublic stelt nooit teleur. Boven op deze small slope, zoals de organisatie het noemt, zitten we dik over de helft van deze proloog. Het gaat kort naar beneden, over een weg zonder veel bochten. We rijden het centrum binnen en dan volgt er een bocht naar links, nog steeds in dalende lijn. Na deze bocht gaat het een halve kilometer rechtdoor dwars door een winkelstraat over een weg die steeds meer afvlakt. Aan het eind van deze weg volgt er een wat scherpere bocht naar rechts, waarna de renners ineens een prettig uitzicht hebben.
Ineens ligt daar het fort van Málaga, ook wel Alcazaba genoemd. Van Moorse originine en in uitstekende staat verkerend. Best bewaarde alcazaba, oftewel het Arabische equivalent van een citadel, van Spanje. Tegenwoordig is er een archeologisch museum in gevestigd, tevens is er ook een ruïne van een Romeins theater en verder naar boven liggen de ruïnes van het Castillo de Gibralfaro, dat al eerder aan bod gekomen is. Normaal ga je altijd naar de top van zo'n fort of kasteel voor het mooie uitzicht, maar de renners pakken het anders aan. Ze nemen de tunnel onder het fort door. Een korte, goed verlichte tunnel. Aan het eind van deze tunnel is er naast licht ook nog een bocht naar rechts. Bij een rotonde met een mooi fonteintje in het midden volgt die bocht, waarna het weer een tijd rechtdoor gaat. We gaan toewerken naar het eind van de tijdrit. Er hoeft nog maar een bocht genomen te worden, wederom eentje naar rechts. Ook hier weer een rotonde met een fontein in het midden, daar houden ze hier van. Na de bocht bevinden de renners zich in een sjieke winkelstraat, met een geplaveide ondergrond. Het is dat het in Málaga altijd droog is, anders hadden we nog kunnen lachen. Deze weg tussen de winkels door brengt ons richting de finish, op een klein pleintje waar ook nog een fontein te vinden is. Plaza de la Constitucíon, met de Fuente de Genova, voor de volledigheid. Het is maar een korte tijdrit en toch heeft de organisatie het voor elkaar gekregen om bijna alle toeristische puntjes van Málaga in het parcours te verwerken.
Málaga dus. De op een na grootste stad van Andalusië en de op vijf na grootste stad van Spanje. Meer dan 550.000 mensen wonen hier, al zijn er regelmatig meer personen aanwezig. Ze zijn hier niet wars van een beetje toerisme, daarom komt de Vuelta ook regelmatig langs. Málaga heeft zoals we tijdens de tijdrit kunnen zien een strand, maar daarnaast ook heel wat prachtige gebouwen in en rond het centrum. Het kasteel dus, met in het verlengde daarvan het hele fort. De haven is dan weer niet zo fraai, maar wel belangrijk. Málaga blijft ondanks het toerisme een havenstad en de haven zorgt ook nog steeds voor de belangrijkste bron van inkomsten. Daardoor is Málaga een van de weinige steden in Spanje waar het financieel wel voor de wind gaat. Het is een historische stad, met verschillende invloeden. Er zijn hier in de loop der jaren nogal wat volkeren geweest. De Carthagers, Romeinen, Visigoten, Moren, ga zo maar door. Aan de Moren hebben we dus de Alcazaba te danken, hebben ze goed geregeld. De plek waar we finishen was in de tijd van de Moren zo ongeveer het middelpunt van Málaga, daar was het te doen. Tegenwoordig is er minder te doen, al komen de Malagueños hier wel graag samen als er wat te vieren valt. Feria enzo, lekker joh. In de buurt van dit pleintje ligt ook de kathedraal van Málaga, zo'n beetje het enige punt van belang dat wordt overgeslagen tijdens de tijdrit. Al heb je in de buurt van de kathedraal ook nog een museum liggen dat we links laten liggen. Het Museo Picasso Málaga, een museumpje waar je alles te weten komt over de werken van Pablo Picasso. Pablo werd geboren in Málaga en daar zijn ze hier bijzonder trots op. Best een kunstzinnige stad, dat Málaga. Een beetje Pompidou, een beetje Picasso en dan hebben ze nog een aantal musea. Eentje voor de Bellas Artes y Arqueológico en eentje van mevrouw Carmen Thyssen. Dat is een voormalig Miss Spanje die kunst verzamelt, een bezigheid die ineens tot haar mogelijkheden behoorde omdat ze getrouwd was met een zekere Baron Hans Heinrich Thyssen-Bornemisza. Dat is een in Nederland geboren Zwitser met een Hongaarse titel die officieel in Monaco woonde maar altijd in Spanje zat. Goed verhaal wel, eigenlijk. Hij trouwde een aantal keer en bij zijn laatste poging kwam hij uit bij Carmen Cervera, die uiteindelijk ook een hele reeks aan namen kreeg maar om het makkelijk te houden blijft het dus bij Carmen Thyssen en zij heeft dus een collectie met allerlei schilderijen uit de 19e eeuw. Kun je allemaal komen bekijken in Málaga. Topshow.
We bevinden ons in het zuiden van Spanje, dus wordt het mokerwarm. De wetten der logica worden gerespecteerd. Al valt het al bij al nog mee, het schijnt overdag 32 graden te worden in Málaga. Vanzelfsprekend geen kans op neerslag en ook weinig wind. Richting de avond zal het een beetje afkoelen en dat komt goed uit, want de renners vertrekken pas als de avond begint te vallen. Om 17:26 zal de allerslechtste renner van de allerslechtste ploeg de Vuelta laten beginnen. Jorge Cubero, een debutant namens Burgos-BH, een debuterende ploeg. Door verschillende dopingperikelen was Burgos er bijna niet bij, maar een Spaanse rechter oordeelde dat de Spaanse dopingautoriteit slordig had gehandeld. Doping of geen doping, alsnog kunnen ze er bij Burgos niets van. Met name deze Cubero niet, zijn beste uitslag is een 27e plaats in de Ordiziako Klasika. Buiten dat blinkt hij voornamelijk uit in het scoren van DNF's. Toppertje, breezer ananas. Na Jorge vertrekken de renners om de minuut en enkele grote namen hebben gekozen voor een vroege start. Richie Porte staat bijvoorbeeld om 17:44 aan de start en hij zal waarschijnlijk een kanontijd willen neerzetten omdat hij met zijn darmprobleempjes vermoedelijk snel een sprintje naar de wc zal moeten trekken. Voor het echt spannend wordt moeten we wel even wachten, want de uiteindelijk komen de meeste toppers toch wat later aan bod. Om 19:35 zien we Jonathan Castroviejo vertrekken, dat kan een gevaarlijke klant zijn. OM 19:57 vertrekt een andere renner van Sky, Kwiatkowski. Als hij zijn benen uit de Ronde van Polen heeft meegenomen kan hij zomaar winnen. Daarna krijgen we nog Campenaerts om 20:09, Rohan Dennis om 20:18 en Vincenzo Nibali, die met rugnummer 1 start, zal als laatste vertrekken om 20:21. Tegen half 9 weten we dan wie de eerste rode trui mag aantrekken.
Ook tijdens de Vuelta ga ik me weer wagen aan voorspellingen die meestal uitzonderlijk gebrekkig blijken te zijn. De Vuelta is helemaal een ramp op dat gebied, omdat de ronde onmogelijk te voorspellen is. Dat geldt ook voor deze proloog. Er zijn een aantal specialisten afgereisd naar Málaga, maar het kan verder alle kanten op. De wielen zijn rond, man tegen man. De latere starters zijn misschien wel in het voordeel aangezien de wind eerder op de dag een beetje aanwezig is, maar steeds zwakker wordt. Het parcours is behoorlijk eenvoudig. Weinig lastige bochten, de grootste uitdaging zal dat korte klimmetje van één kilometer blijken te zijn. Al kunnen de meeste specialisten juist goed omgaan met zulke klimmetjes en hebben ze dat waarschijnlijk liever dan een parcours dat volledig vlak is. De verschillen in het klassement zullen in ieder geval klein blijven, naar alle waarschijnlijkheid. Voor de slechte tijdrijders komt dat klimmetje waarschijnlijk ook wel goed uit en er is verder weinig ruimte om heel veel tijd te verliezen. Een redelijk gezapig begin van de Vuelta waarschijnlijk, al is het wel lekker om een keer geen ploegentijdrit te hebben. Dat is nog minder, eigenlijk.
1. Dennis. Toch wel de grote favoriet. Wint tegenwoordig bijna iedere tijdrit die hij rijdt. In de Giro een keer geklopt door Dumoulin, dat kan gebeuren. Maar die is er niet, dat maakt het weer wat makkelijker voor Dennis. Na de Giro heeft hij niet veel gereden, eigenlijk pas sinds de Ronde van Polen weer echt in koers. Het lijkt er dus op dat hij specifiek heeft toegewerkt naar de Vuelta. Dan zal hij er wel staan.
2. Kwiatkowski. Een wonderbaarlijk sterke Tour gereden en recent ook nog eens de Ronde van Polen naar hand gezet. Kwiat heeft al veel gekoerst en staat qua gereden kilometers dit jaar in de top van het klassement. Ondanks dat feit is het toch wel de verwachting dat hij de klassementsman van Team Sky gaat worden. Een keer geen Froome, dus mogen andere renners het gaan doen. De la Cruz of Kwiatkowski, klinkt toch net wat minder dan Thomas of Froome. Desalniettemin gaat Kwiatkowski hoge ogen gooien tijdens deze tijdrit. Tijdrijden kan hij sowieso, won bijvoorbeeld de proloog van de Dauphiné, en dan is de vorm ook nog eens goed. Alleen de vraag of hij het drie weken vol kan houden. Lijkt mij van niet, maar het blijft Sky.
3. Campenaerts. De besnorde arrogante Belg die tijdens de Binck Bank Tour zijn vuistje al balde toen hij over de streep kwam. Hij zou wel weer eens een tijdrit gaan winnen met een minieme voorsprong. Gelukkig was er toen de altijd sympathieke Stefan Küng, die godsgruwelijk veel sneller ging. Lekker voor Victor, de flapdrol. Wij hopen met z'n allen dat hij nu opnieuw geklopt gaat worden. Het zal sowieso spannend worden, want Campenaerts kan op zo'n parcours ook wel aardig uit de voeten.
4. Castroviejo. De man die vaak achter het net vist. Bijna altijd goede tijdritten, maar vaak is er dan nog net eentje beter. Campenaerts bijvoorbeeld, die was dit jaar één seconde sneller op het Europees kampioenschap tijdrijden. Het is dat er zoiets bestaat als het Spaans kampioenschap tijdrijden, anders zou zijn erelijst vrij leeg zijn geweest. Het zal daarom nu ook wel weer zoiets worden. Een tweede, derde of vierde plaats. Daar grossiert hij in.
5. Goncalves. Toch nog maar even een dark horse in de strijd gooien. Werd tijdens de Giro ineens vierde in de openingstijdrit, dat is eigenlijk mijn referentie. De ietwat dommige Goncalves kan af en toe behoorlijk goed tijdrijden. Soms ook niet, dan wordt ie bijvoorbeeld 22e op het Europees kampioenschap tijdrijden. We gaan het meemaken. De eerste vier namen zijn eigenlijk wel behoorlijke zekerheidjes, daarna blijft er genoeg ruimte over voor de nodige verrassingen.
Bonus:
Minder dan een maand na het einde van de Tour gaan we verder met de derde en laatste grote ronde van het jaar, de Vuelta a España. De ronde die meestal het meest open is, aangezien zelfs de deelnemers niet eens weten waar ze staan. Talloze klassementsrenners die hun doelen eerder in het seizoen niet hebben gehaald gaan hier voor een herkansing en enkele jongens die de Tour hebben gereden proberen hun hoogvorm nog eens drie weken door te trekken in Spanje. De ronde met de meeste kansen voor de vluchters, de afgelopen jaren zagen we absolute non-valeurs als Sander Armee, Sergei Lagutin, Tomas Marczynski en onze eigen Bertjan Lindeman ritten winnen. Ook de ronde waar iedere derderangs sprinter toch nog met een etappezege naar huis kan gaan. We denken aan Jonas van Genechten, Kristian Sbaragli, Gianni Meersman, Jempy Drucker en onze eigen Danny van Poppel. Dit jaar zullen er in ieder geval meer sprinters van naam aanwezig zijn. Met Elia Viviani, Peter Sagan, Matteo Trentin en Nacer Bouhanni staan er een aantal jongens aan de start die niet slecht staan op de erelijst. Trentin won vorig jaar bij gebrek aan concurrentie vier ritten, dat zal nu een ander verhaal worden. Qua klassementsrenners gaan we waarschijnlijk met meer verrassingen te maken krijgen. Er staan voldoende grote namen aan de start, maar bijna niemand heeft specifiek toegewerkt naar de Vuelta. Je zou kunnen stellen dat alleen Miguel Angel Lopez, Simon Yates, Emanuel Buchmann en George Bennett zich volledig hebben toegelegd op de Vuelta. Voor jongens als Quintana, Porte, Kruijswijk, Zakarin en Valverde is het eerder een toevallige bijkomstigheid. En dan heb je nog jongens als Pinot en Aru die bijna letterlijk sneuvelden tijdens de Giro en daardoor ook niet echt een vlekkeloze voorbereiding hebben gehad. Verder heb je ook nog Wilco Kelderman, maar die heeft door een beetje pech weinig koersheidhard op kunnen doen.
Genoeg grote jongens aan de start dus, maar als we naar het parcours kijken zien we ook meteen genoeg kansen voor de vluchters. Het is weer een typisch parcours, met een start die net iets minder typisch is. De Vuelta begint bijzonder vaak met een korte ploegentijdrit, maar deze keer gaan we van start met een individuele tijdrit. De laatste keer dat de Vuelta begon met een individuele tijdrit was in 2009. De renners mochten toen over het TT-circuit in Assen rijden en de snelste was Fabian Cancellara. In de jaren daarna werd er steeds gekozen voor een ploegentijdrit, het werd dus wel weer eens tijd voor wat anders. Een andere traditie houdt de Vuelta dan wel weer in stand, we gaan vroeg de bergen in. Meteen op de tweede dag al. De start van deze Vuelta is vergelijkbaar met die van 2015. Ook toen gingen we van start in Andalucía, kwamen we langs Marbella en Málaga en was er een aankomst bij Caminito del Rey, het nieuwe favoriete speeltje van de toeristische afdeling in dit zuidelijke deel van Spanje. De aankomst in 2015 was wel een stuk zwaarder, we krijgen nu met een ander klimmetje te maken. Op de derde dag ligt er een heuvelrit in het verschiet, die aan het eind steeds vlakker wordt. Waarschijnlijk de eerste kans voor de sprinters. Een kans die ze maar beter kunnen pakken, want een dag later krijgen we te maken met de eerste aankomst bergop, op La Alfaguarra. Daarna krijgen de renners te maken met vier ritten die wat moeilijker te voorspellen zijn. Ze zouden in potentie allemaal kunnen eindigen in een sprint, maar de kans is aanwezig dat zeker twee van die ritten naar de vluchters gaan. Voor de klassementsrenners in ieder geval relatief rustige dagen, alleen de rit naar Pozo Alcon ziet er redelijk verraderlijk uit. Pas op de tweede zondag van de Vuelta volgt er weer een echte bergrit, met aankomst boven op La Covatilla. In de tweede week gaan we verder met drie heuvelritten, gevolgd door drie aankomsten bergop. De uitgekauwde beklimmingen van La Camperona en Lagos de Covadonga, met tussendoor de absurd steile klim naar Les Praeres. De derde week begint met een tijdrit van 32 kilometer, gevolgd door de mooiste rit van deze Vuelta. Rit 17 brengt ons naar het Baskenland, alwaar we gaan finishen bovenop Monte Oiz. Voor het eerst sinds 2013 staat er ook weer een Baskische ploeg aan de start in de Vuelta, dat maakt deze rit nog een stuk interessanter. Naast de mannen van Euskadi-Murias mogen we ook genieten van de minkukels van Burgos. Daardoor staan er zowaar 37 Spanjaarden aan de start, een terugkeer naar vervlogen tijden. De laatste dagen van de Vuelta krijgen we te maken met een vlakke rit richting Leida, om vervolgens verder te gaan met de enige echte Unipublicrit van deze Vuelta. _________/ richting Andorra, genot. Het laatste weekend mogen we nog genieten van een korte rit van 100 kilometer met zes beklimmingen, ook in Andorra. De Vuelta sluiten we zoals te doen gebruikelijk af in Madrid, met een vlakke rit in lijn.
Voor de derde keer deze eeuw gaat de Vuelta a España van start in Málaga. Sterker nog, we begonnen deze eeuw in Málaga. In de Vuelta van 2000 werd de koers ook in gang geschoten met een individuele tijdrit, al was die wel een paar kilometer langer. Over het parcours van 13 kilometer was Alex Zülle nipt de snelste, voor Abraham Olano en Jan Hruska. Ook tijdens de legendarische Vuelta van 2006 ging de koers van start in deze plaats aan de Middellandse Zee. De renners kregen een bijzonder korte ploegentijdrit voorgeschoteld, slechts 7,3 kilometer lang. Team CSC, met Sastre als kopman, was de snelste ploeg. Men begint dus graag in Málaga, maar ergens halverwege de wedstrijd vindt men het ook geen probleem om hier te passeren. De laatste keer dat la Vuelta in Málaga was dateert van 2015, de derde rit zou eindigen in deze stad en werd gewonnen door Peter Sagan. Daarvoor was het al wat langer geleden dat men nog eens in Málaga was. We moeten terug naar het jaar 2010. De aankomst lag toen op een heuveltje bij het plaatselijke kasteel, Castillo de Gibralfaro. De overwinning ging naar Philippe Gilbert, hij was Joaquim Rodriguez en Igor Anton ruimschoots te snel af. Verder winnen vooral sprinters vaak in Málaga. Petacchi in 2004, Cipollini in 2002 en in een wat verder verleden Marcel Wüst en Fabio Baldato. Als we kijken naar het heden dan moeten we opmerken dat er binnenkort het wereldkampioenschap atletiek voor veteranen georganiseerd gaat worden in deze stad. Tevens schijnt Málaga in 2020 de Europese hoofdstad van de sport te zijn. Dit terwijl de plaatselijke voetbalclub nochtans gedegradeerd is naar de Segunda Division. Klein smetje op het blazoen van de stad, daarom is het maar goed dat de Vuelta passeert. Van start gaan de renners in de haven van Málaga, bijna direct langs het water.
Voor de deuren van het Centro Pompidou Málaga is het startpodium opgebouwd. Dit kleine broertje van het Pompidou in Parijs werd in 2015 geopend en aangezien de lokale gemeenschap jaarlijks meer dan één miljoen euro moet ophoesten om het museum de naam Pompidou te laten dragen moet het geheel blijkbaar extra in het zonnetje worden gezet. Buiten het feit dat de renners zich waarschijnlijk de krampen schrikken van de spuuglelijke kubus die de blikvanger is van het museum kent de Vuelta een aangenaam begin. De eerste 500 meter gaat het rechtdoor langs de bootjes, over een vlakke weg. Daarna krijgen de renners te maken met een flauwe bocht naar links, gevolgd door een eveneens flauwe bocht naar rechts. Na dit bochtenwerk gaan we op weg naar het zuidelijkste puntje van de haven. Over een brede boulevard gaat het een halve kilometer rechtdoor, tot de renners een rotonde tegenkomen. Bij deze rotonde kan je zonder al teveel stuurmanskunsten zo goed als rechtdoor rijden, maar dat zal bij de volgende rotonde een ander verhaal zijn. 300 meter verderop bereiken we het einde van de haven en daar ligt dus een rotonde. Hier maken we een rondje en keren we via dezelfde weg weer terug, richting het noorden. 300 meter terug naar die eerste rotonde, met het verschil dat je wel flink moet sturen als je er langs deze kant passeert. Na deze rotonde gaat het 700 meter zo goed als rechtdoor terwijl de renners een prachtig zicht hebben op de stad Málaga en de heuvels in het hinterland. Aan het eind van dit rechte stuk botsen ze renners op de vuurtoren van Málaga, die midden op een rotonde is geplaatst. De weg bestaat hier uit klinkertjes, die er verder wel netjes bijliggen.
Als de renners de vuurtoren hebben weten te ontwijken rijden ze nog een paar meter verder over de klinkertjes, waarna ze bij de volgende rotonde rechtsaf slaan. Langs Playa la Malagueta rijden ze nu ongeveer anderhalve kilometer zo goed als rechtdoor, met ondertussen alleen een flauwe bocht naar rechts. Aan het eind van dit stuk in rechte lijn volgt er een lastige bocht naar links. Na deze bocht rijden de renners door een wat smallere straat weg van de kust en hier begint het gelijk omhoog te lopen. We zijn in Spanje, dus gaat er geklommen worden. We bevinden ons in de buurt van het kasteel, bekend van de aankomst in 2010. Eén kilometer lang gaat het omhoog, aan 6%. Je ziet een profiel dat zo goed als vlak is, maar dan trap je er toch gewoon weer in. Unipublic stelt nooit teleur. Boven op deze small slope, zoals de organisatie het noemt, zitten we dik over de helft van deze proloog. Het gaat kort naar beneden, over een weg zonder veel bochten. We rijden het centrum binnen en dan volgt er een bocht naar links, nog steeds in dalende lijn. Na deze bocht gaat het een halve kilometer rechtdoor dwars door een winkelstraat over een weg die steeds meer afvlakt. Aan het eind van deze weg volgt er een wat scherpere bocht naar rechts, waarna de renners ineens een prettig uitzicht hebben.
Ineens ligt daar het fort van Málaga, ook wel Alcazaba genoemd. Van Moorse originine en in uitstekende staat verkerend. Best bewaarde alcazaba, oftewel het Arabische equivalent van een citadel, van Spanje. Tegenwoordig is er een archeologisch museum in gevestigd, tevens is er ook een ruïne van een Romeins theater en verder naar boven liggen de ruïnes van het Castillo de Gibralfaro, dat al eerder aan bod gekomen is. Normaal ga je altijd naar de top van zo'n fort of kasteel voor het mooie uitzicht, maar de renners pakken het anders aan. Ze nemen de tunnel onder het fort door. Een korte, goed verlichte tunnel. Aan het eind van deze tunnel is er naast licht ook nog een bocht naar rechts. Bij een rotonde met een mooi fonteintje in het midden volgt die bocht, waarna het weer een tijd rechtdoor gaat. We gaan toewerken naar het eind van de tijdrit. Er hoeft nog maar een bocht genomen te worden, wederom eentje naar rechts. Ook hier weer een rotonde met een fontein in het midden, daar houden ze hier van. Na de bocht bevinden de renners zich in een sjieke winkelstraat, met een geplaveide ondergrond. Het is dat het in Málaga altijd droog is, anders hadden we nog kunnen lachen. Deze weg tussen de winkels door brengt ons richting de finish, op een klein pleintje waar ook nog een fontein te vinden is. Plaza de la Constitucíon, met de Fuente de Genova, voor de volledigheid. Het is maar een korte tijdrit en toch heeft de organisatie het voor elkaar gekregen om bijna alle toeristische puntjes van Málaga in het parcours te verwerken.
Málaga dus. De op een na grootste stad van Andalusië en de op vijf na grootste stad van Spanje. Meer dan 550.000 mensen wonen hier, al zijn er regelmatig meer personen aanwezig. Ze zijn hier niet wars van een beetje toerisme, daarom komt de Vuelta ook regelmatig langs. Málaga heeft zoals we tijdens de tijdrit kunnen zien een strand, maar daarnaast ook heel wat prachtige gebouwen in en rond het centrum. Het kasteel dus, met in het verlengde daarvan het hele fort. De haven is dan weer niet zo fraai, maar wel belangrijk. Málaga blijft ondanks het toerisme een havenstad en de haven zorgt ook nog steeds voor de belangrijkste bron van inkomsten. Daardoor is Málaga een van de weinige steden in Spanje waar het financieel wel voor de wind gaat. Het is een historische stad, met verschillende invloeden. Er zijn hier in de loop der jaren nogal wat volkeren geweest. De Carthagers, Romeinen, Visigoten, Moren, ga zo maar door. Aan de Moren hebben we dus de Alcazaba te danken, hebben ze goed geregeld. De plek waar we finishen was in de tijd van de Moren zo ongeveer het middelpunt van Málaga, daar was het te doen. Tegenwoordig is er minder te doen, al komen de Malagueños hier wel graag samen als er wat te vieren valt. Feria enzo, lekker joh. In de buurt van dit pleintje ligt ook de kathedraal van Málaga, zo'n beetje het enige punt van belang dat wordt overgeslagen tijdens de tijdrit. Al heb je in de buurt van de kathedraal ook nog een museum liggen dat we links laten liggen. Het Museo Picasso Málaga, een museumpje waar je alles te weten komt over de werken van Pablo Picasso. Pablo werd geboren in Málaga en daar zijn ze hier bijzonder trots op. Best een kunstzinnige stad, dat Málaga. Een beetje Pompidou, een beetje Picasso en dan hebben ze nog een aantal musea. Eentje voor de Bellas Artes y Arqueológico en eentje van mevrouw Carmen Thyssen. Dat is een voormalig Miss Spanje die kunst verzamelt, een bezigheid die ineens tot haar mogelijkheden behoorde omdat ze getrouwd was met een zekere Baron Hans Heinrich Thyssen-Bornemisza. Dat is een in Nederland geboren Zwitser met een Hongaarse titel die officieel in Monaco woonde maar altijd in Spanje zat. Goed verhaal wel, eigenlijk. Hij trouwde een aantal keer en bij zijn laatste poging kwam hij uit bij Carmen Cervera, die uiteindelijk ook een hele reeks aan namen kreeg maar om het makkelijk te houden blijft het dus bij Carmen Thyssen en zij heeft dus een collectie met allerlei schilderijen uit de 19e eeuw. Kun je allemaal komen bekijken in Málaga. Topshow.
We bevinden ons in het zuiden van Spanje, dus wordt het mokerwarm. De wetten der logica worden gerespecteerd. Al valt het al bij al nog mee, het schijnt overdag 32 graden te worden in Málaga. Vanzelfsprekend geen kans op neerslag en ook weinig wind. Richting de avond zal het een beetje afkoelen en dat komt goed uit, want de renners vertrekken pas als de avond begint te vallen. Om 17:26 zal de allerslechtste renner van de allerslechtste ploeg de Vuelta laten beginnen. Jorge Cubero, een debutant namens Burgos-BH, een debuterende ploeg. Door verschillende dopingperikelen was Burgos er bijna niet bij, maar een Spaanse rechter oordeelde dat de Spaanse dopingautoriteit slordig had gehandeld. Doping of geen doping, alsnog kunnen ze er bij Burgos niets van. Met name deze Cubero niet, zijn beste uitslag is een 27e plaats in de Ordiziako Klasika. Buiten dat blinkt hij voornamelijk uit in het scoren van DNF's. Toppertje, breezer ananas. Na Jorge vertrekken de renners om de minuut en enkele grote namen hebben gekozen voor een vroege start. Richie Porte staat bijvoorbeeld om 17:44 aan de start en hij zal waarschijnlijk een kanontijd willen neerzetten omdat hij met zijn darmprobleempjes vermoedelijk snel een sprintje naar de wc zal moeten trekken. Voor het echt spannend wordt moeten we wel even wachten, want de uiteindelijk komen de meeste toppers toch wat later aan bod. Om 19:35 zien we Jonathan Castroviejo vertrekken, dat kan een gevaarlijke klant zijn. OM 19:57 vertrekt een andere renner van Sky, Kwiatkowski. Als hij zijn benen uit de Ronde van Polen heeft meegenomen kan hij zomaar winnen. Daarna krijgen we nog Campenaerts om 20:09, Rohan Dennis om 20:18 en Vincenzo Nibali, die met rugnummer 1 start, zal als laatste vertrekken om 20:21. Tegen half 9 weten we dan wie de eerste rode trui mag aantrekken.
Ook tijdens de Vuelta ga ik me weer wagen aan voorspellingen die meestal uitzonderlijk gebrekkig blijken te zijn. De Vuelta is helemaal een ramp op dat gebied, omdat de ronde onmogelijk te voorspellen is. Dat geldt ook voor deze proloog. Er zijn een aantal specialisten afgereisd naar Málaga, maar het kan verder alle kanten op. De wielen zijn rond, man tegen man. De latere starters zijn misschien wel in het voordeel aangezien de wind eerder op de dag een beetje aanwezig is, maar steeds zwakker wordt. Het parcours is behoorlijk eenvoudig. Weinig lastige bochten, de grootste uitdaging zal dat korte klimmetje van één kilometer blijken te zijn. Al kunnen de meeste specialisten juist goed omgaan met zulke klimmetjes en hebben ze dat waarschijnlijk liever dan een parcours dat volledig vlak is. De verschillen in het klassement zullen in ieder geval klein blijven, naar alle waarschijnlijkheid. Voor de slechte tijdrijders komt dat klimmetje waarschijnlijk ook wel goed uit en er is verder weinig ruimte om heel veel tijd te verliezen. Een redelijk gezapig begin van de Vuelta waarschijnlijk, al is het wel lekker om een keer geen ploegentijdrit te hebben. Dat is nog minder, eigenlijk.
1. Dennis. Toch wel de grote favoriet. Wint tegenwoordig bijna iedere tijdrit die hij rijdt. In de Giro een keer geklopt door Dumoulin, dat kan gebeuren. Maar die is er niet, dat maakt het weer wat makkelijker voor Dennis. Na de Giro heeft hij niet veel gereden, eigenlijk pas sinds de Ronde van Polen weer echt in koers. Het lijkt er dus op dat hij specifiek heeft toegewerkt naar de Vuelta. Dan zal hij er wel staan.
2. Kwiatkowski. Een wonderbaarlijk sterke Tour gereden en recent ook nog eens de Ronde van Polen naar hand gezet. Kwiat heeft al veel gekoerst en staat qua gereden kilometers dit jaar in de top van het klassement. Ondanks dat feit is het toch wel de verwachting dat hij de klassementsman van Team Sky gaat worden. Een keer geen Froome, dus mogen andere renners het gaan doen. De la Cruz of Kwiatkowski, klinkt toch net wat minder dan Thomas of Froome. Desalniettemin gaat Kwiatkowski hoge ogen gooien tijdens deze tijdrit. Tijdrijden kan hij sowieso, won bijvoorbeeld de proloog van de Dauphiné, en dan is de vorm ook nog eens goed. Alleen de vraag of hij het drie weken vol kan houden. Lijkt mij van niet, maar het blijft Sky.
3. Campenaerts. De besnorde arrogante Belg die tijdens de Binck Bank Tour zijn vuistje al balde toen hij over de streep kwam. Hij zou wel weer eens een tijdrit gaan winnen met een minieme voorsprong. Gelukkig was er toen de altijd sympathieke Stefan Küng, die godsgruwelijk veel sneller ging. Lekker voor Victor, de flapdrol. Wij hopen met z'n allen dat hij nu opnieuw geklopt gaat worden. Het zal sowieso spannend worden, want Campenaerts kan op zo'n parcours ook wel aardig uit de voeten.
4. Castroviejo. De man die vaak achter het net vist. Bijna altijd goede tijdritten, maar vaak is er dan nog net eentje beter. Campenaerts bijvoorbeeld, die was dit jaar één seconde sneller op het Europees kampioenschap tijdrijden. Het is dat er zoiets bestaat als het Spaans kampioenschap tijdrijden, anders zou zijn erelijst vrij leeg zijn geweest. Het zal daarom nu ook wel weer zoiets worden. Een tweede, derde of vierde plaats. Daar grossiert hij in.
5. Goncalves. Toch nog maar even een dark horse in de strijd gooien. Werd tijdens de Giro ineens vierde in de openingstijdrit, dat is eigenlijk mijn referentie. De ietwat dommige Goncalves kan af en toe behoorlijk goed tijdrijden. Soms ook niet, dan wordt ie bijvoorbeeld 22e op het Europees kampioenschap tijdrijden. We gaan het meemaken. De eerste vier namen zijn eigenlijk wel behoorlijke zekerheidjes, daarna blijft er genoeg ruimte over voor de nodige verrassingen.
Bonus:
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
jaaa!
Mooi land toch. Kijk weer uit naar de koers, maar ook de mooiste steden en straks het ruwe landschap in het Noorden
Mooi land toch. Kijk weer uit naar de koers, maar ook de mooiste steden en straks het ruwe landschap in het Noorden
Demare is aardig bezig toch?quote:
[..]
Viviani staat op 15, Groenewegen op 12 en Valverde op 11.
Ja, maar die stond voor dit rondje pas op 3 zeges dit jaar (en nu dus op 9)quote:
[..]
Demare is aardig bezig toch?
En snelwegen door dorre vlaktes.quote:
jaaa!
Mooi land toch. Kijk weer uit naar de koers, maar ook de mooiste steden en straks het ruwe landschap in het Noorden
dat noemde ik nou juist bewust nietquote:
[..]
En snelwegen door dorre vlaktes.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Snelwegen door dorre vlaktes zijn prima als ze naar Zaragoza leiden.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Is ook geen waardeoordeel van mijn kant.quote:
[..]
dat noemde ik nou juist bewust niet
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Sjon Aberasturi is vandaag op z'n muil gegaan en heeft een aantal hechtingen in z'n knie.
Daar hoeven we tijdens de eerste sprints geen rekening mee te houden. Als hij überhaupt kan starten.
Daar hoeven we tijdens de eerste sprints geen rekening mee te houden. Als hij überhaupt kan starten.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |